Dr. Kamil TAŞCI

Objective: The aim of this study is to analyze core-periphery relations in Türkiye in the period 2006-2021 through regional-sectoral structural linkage ratios.
Method: In the study, a multi-regional input-output (MRIO) model has been developed for Türkiye, covering the period 2006-2021, and a regional and sectoral structural linkage analysis based on the Leontief reverse matrix coefficients obtained from this model was conducted.
Results: During the period 2006-2021, the industrial sector reached saturation in Istanbul, spread to the periphery regions with a centrifugal effect, but continued to industrialize with the centripetal effects of Ankara, and developed slowly in the periphery regions. Secondly, the services sector, which includes wholesale and retail trade activities in Ankara, Istanbul and the periphery region, has emerged in terms of regional and sectoral structural linkages between the construction, real estate and financial sectors.
Originality: This work is the first MRIO application for the Turkish economy, as well as contributing to the literature in terms of a dynamic model covering the period 2006-2021 and the candidate study of core-periphery relations with structural linkage ratios.
Keywords: Center-Periphery Analysis, Input-Output Model, Türkiye MRIO Model, Structural Linkages Analyses.
JEL Codes: C31, R12, R13, R15, C67, D57.

Similar to development disparities among nations, there are intranational economic and natural resource endowment disparities within nations. Together with Latin American economies, Turkey is one of the leading countries with respect to both income gaps among population segments and interregional development disparities. Various policy tools such as regional development projects, provincial and regional plans, Priority Regions for Development policy and regional incentives could not achieve desired success. Policies perceiving Turkey as a homogenous country and neglecting regional characteristics were not conducive in ensuring expected results. Generally speaking, development disparity in Turkey is deeply rooted between eastern and western regions. The study aims at examining Turkey via two large regions (east – west separation) based on population and per capita income differences to create a two region and two-sector Input-Output table and Social Accounting Matrix (SAM) from natio...

Dünya ekonomisindeki küreselleşme ile bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişmeler sonucunda, bilginin; üretilmesi, işlenmesi, erişilmesi, paylaşılması ve kullanılması, giderek uluslararası rekabetin ve sosyo-ekonomik gelişmenin itici gücü haline gelmiştir. Bilgi ve iletişim teknolojileri ve gelişen küresel ekonomi, ülkelerin gelişme ve uluslararası rekabet yarışında büyük fırsatlar sunmaktadır. Bilgi ekonomisine doğru evrilen küresel ekonomiden daha fazla pay almak isteyen gelişmekte olan ülkeler, bilgi ekonomisinin sürekleyici faktörü olan bilgi ve iletişim teknolojilerini, sadece verimlilik artışı sağlayacak bir unsur olarak görmeyip, aynı zmanda bu alanda üretici olma hedefi belirleyerek bu teknlojileri kalkınma vizyonlarının bir parçası haline getirmiştir. Türkiye, son yıllarda yazılım alanında öne çıkan ve önemli ihracat gelirleri elde eden gelişmekte olan ülkelerden Brezilya, Çin, Hindistan, İrlanda ve İsrail gibi ülkelerle yazılım endüstrisine yönelik politika oluşturma sürecine aynı dönemde girmesine rağmen, 1990-2000 dönemindeki istikrarsızlık, yüksek enflasyon, ekonomik krizler vb. nedenlerle bu alan yeterli ilgiyi gösterememiştir. Aynı dönemde, yazılım Kalkınma Planları’nda öncelikli endüstriler arasında yer almasına rağmen, akademik kesimden de yeterli ilgiyi görememiştir. Türkiye’de, dünyada yeni gelişen bir endüstri olarak ortaya çıkan yazılım alanındaki akademik çalışmalarda sayı ve kapsam olarak ve sektöre ilişkin temel verilerin üretilmesinde eksiklikler bulunmaktadır Bu tez çalışmasında, yazılım endüstrisinin bilgi ekonomisi için neden önemli olduğu ve birçok ülke tarafından neden stratejik sektör olarak kabul edildiği araştırılmıştır. Ayrıca, politika oluşturma sürecinde bu endüstrinin doğru algılanabilmesine imkan sağlamak amacıyla ekosistem yaklaşımı çerçevesinde ulusal düzeyde bu endüstriyi etkileyen temel dinamikler bir model çerçevesinde ortaya konulmuştur. Diğer yandan, ortaya konan modele uygun şekilde yazılım alanında öne çıkan gelişmekte olan ülkelerden Brezilya, Çin, Hindistan, İrlanda ve İsrail detaylı olarak incelenmiştir. Bu model çerçevesinde, Türkiye’nin yazılım alanındaki mevcut durumu, Ankara CyberPark ve Batı Akdeniz Teknokent’te yapılan saha çalışması ile diğer kaynaklardan birincil düzeyde üretilen verilerle ortaya konulmaya çalışılmıştır. Türkiye’nin yazılım alanında küresel düzeyde rekabetçiliğine ilişkin fikir vermek amacıyla, incelenen beş ülke ile Türkiye karşılaştırmalı olarak analiz edilmiştir. Tez çalışmasında elde edilen temel sonuçlar şu şekildedir. Dünya’da ve Türkiye’de yazılım sektörü hızlı gelişim süreci içindedir. Ekosistem özelliği gösteren yazılım endüstrisi paket yazılımlardan çözüm ve hizmetlere doğru evrilmektedir. Bu dönüşüm süreci, yeterli nitelikli insan kaynaklarına sahip gelişmekte olan ülkeler için istihdam ve ihracat fırsatları sunmaktadır. Sürekli yenilenmeyi ve hızlı değişime cevap verebilmeyi gerektiren bu alanda özellikle genç nüfus önemli bir avantaj olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu alanda, agresif politikalar uygulayan Çin ve Hindistan yazılım Ar-Ge’si alanında da nitelikli, bol ve ucuz insan kaynağı sayesinde küresel cazibe merkezleri konumuna gelmektedir. Türkiye’de de yazılım endüstrisi 4961 sayılı Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu’nun çıkması sonrasında hızlı bir gelişim sürecine girmiş, 2005 yılı itibarıyla önemli ihracat gelirleri elde etmeye başlamıştır. Giderek yaşlanan nüfusa sahip Avrupa Birliği’nde yazılım ve Ar-Ge alanlarının ithal edilme potansiyeli en yüksek alanlar arasında ilk sıralarda yer alması, Türkiye’ye Avrupa’nın yazılım ve Ar-Ge merkezi olma fırsatını sunmaktadır. Tez’in sonuç kısmında, ayrıca, Türkiye’de küresel rekabetçi bir yazılım endüstrisinin tesis edilebilmesine yönelik ikinci bölümde ortaya konulan model çerçevesinde çeşitli politika önerileri getirilmiştir. Anahtar kelimeler: Yazılım Endüstrisi, Ekosistem, Bilgi Ekonomisi, Türkiye, Teknoloji Geliştirme Bölgeleri, Ankara Yazılım Kümesi

2006 yılında SÜTAŞ Grubu tarafından Aksaray iline yatırım yapılmaya başlanmıştır. Hem SÜTAŞ A.Ş. hem de TARFAŞ A.Ş. tarafından yapılan yatırımlar ve üretim faaliyetleri sonucunda Aksaray ilinin yanında bölge ekonomilerinde de canlanma yaşanmış, bölgenin tarımsal üretim tarzında ciddi bir dönüşüm sürecine girilmiştir. Önceden geçimlik ekonominin bir parçası olan süt ve süt ürünleri üretimi, SÜTAŞ Grubunun artan faaliyetleriyle iktisadi bir faaliyet alanı olarak görülmeye başlanmıştır. Yalnızca yatırım ve üretim faaliyetleriyle değil, bölgedeki süt üreticilerine sunulan eğitim imkanları, sosyal sorumluluk projeleri ve bölgede yaratılan istihdam sayısı ile SÜTAŞ Grubu Aksaray’ın sosyo-ekonomik dönüşümüne de katkı sağlamaktadır. Ülkemizde ciddi bir dönüşüm sürecinin gerekli olduğu tarım sektöründe faaliyet gösteren SÜTAŞ Grubunun bölge ekonomisine katkısının ölçülmesi, tarımsal ekonomiler ile bölgesel gelişme arasındaki ilişkinin görülebilmesi ve az gelişmiş bölgelerde tarımsal dönüşümü...

ABSTRACT In this study we investigate the macroeconomic effects of two complementary policy environments to invigorate growth, employment and income equality across two broadly differentiated regions in Turkey: Poor and High/Mid-Income. With the aid of a regional computable general equilibrium model that disaggregate the production structure into thirteen sectoral activities and two geographical regions, we first study the long run dynamic effects of a regional production and investment subsidization programme. Second, we supplement this environment by a productivity enhancement programme in the poor region. Our results reveal that regionally differentiated productivity enhancing measures coupled with a subsidized investment programme to facilitate capital accumulation and reduce the outflow of factors out of the poor region are of utmost importance in designimng a sustained growth path to pull the aggregate economy from the dual traps of middle income and of poverty.

Nationalist approach in promotion of technological production is seen in general as oppose to techno-globalisation. However, techno-nationalism has shown a change in the process of transforming into an information economy, as well, and turned into neo-techno-nationalism. Neo-techno-nationalism is an approach which encourages benefiting from the opportunities provided by globalisation to the highest extent possible, promotion of public-private partnerships, and utilizing the Diaspora in global competition as an effective factor. In this study, theoretical background of the concepts of techno-nationalism, techno-globalisation and neo-techno-nationalism will be given in a comparative way with their historical development processes, and, by taking into account increasing significance of networks in the world economy, the concept of Diasporas as a tool of neo-techno-nationalist policies and its contribution to the development of national software industries will be examined. Policy choic...

Regional development theories have experienced a transition from Keynesian state-led economic development models to development based on public–private partnerships, innovation, industrial districts, etc. With the increasing concern for innovative milieu, products, process, organizational, and institutional innovations have assumed an important place in regional development policies. All these regional development paradigms have formed the basis of the initiation of a new process in regional development called the new regionalism, which includes cumulative efforts to revitalize local economic growth. In this paper, we identify technological levels of 26 NUTS 2-level regions according to the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD)'s classification. Then, we develop an innovation and competitiveness index for Turkey by employing principal component analysis. In conclusion, we formulate some workable policy solutions and suggestions for regional economies in Turkey. According to the results, Istanbul is the most innovative and competitive region in Turkey. Ankara is becoming a regional knowledge cluster, thanks to its strong R&D infrastructure and highly qualified researchers.

Similar to development disparities among nations, there are intra-national economic and natural resource endowment disparities within nations. Together with Latin American countries, Turkey is one of the leading countries with respect to both income gaps among population segments and interregional development disparities. Various policy tools such as regional development projects, provincial and regional plans, Priority Regions for Development policy and regional incentives could not achieve desired success.
Policies perceiving Turkey as a homogenous country and neglecting regional characteristics were not conducive in ensuring expected results. Generally speaking, development disparity in Turkey is deeply rooted between eastern and western parts. The study aims at examining Turkey via two large regions (east – west separation) based on population, creating a two-region and two-sector Input-Output table and Social Accounting Matrix (SAM) from national accounts, and measuring impacts of regional policies by means of a Computable General Equilibrium Model. It is possible to have measurable results of whole policy instruments affecting regional development with this model study.
Keywords: Input – Output Flows, Social Accounting Matrix (SAM), Turkey East – West Computable General Equilibrium Model (CGE), Labor Markets, Employment, Growth, Population, Migration Flows.

Bilgi ve iletisim teknolojisi üreten endüstrilerin üretim sektörlerine büyüme ve verimlilik olarak
yansıyan etkileri rekabet yapısı (sektöre giris vb.) üzerinde katkı saglamaktadır.Bu özelligi
itibarıyla B
T sektörü diger imalat sanayi sektörlerinden önemli ölçüde ayrılmaktadır.Bu çalısma
öncelikli olarak; bilgi ve iletisim teknolojileri sektörünün Türkiye ekonomisi içerisindeki yeri ve
önemini analitik bir çerçevede incelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaca yönelik olarak, bu
çalısmada OECD Dünya Girdi-Çıktı Çalısmaları kapsamında Türkiye için üretilmis 48 sektörlü
en yeni iki(1998 ve 2002) girdi-çıktı tablosu üzerinden B
T’in Türkiye ekonomisi üzerine etkileri
istihdama ve katma degere katkıları yönüyle degerlendirilmistir. Çalısmada, B
T sektörünün hızlı
bir gelisim süreci sergiledigi, diger sektörlere hızlı bir sekilde diffüze oldugu ve kriz döneminde
bile istihdam yaratma kabiliyetine sahip oldugu sonuçlarına ulasılmıstır.
Anahtar Kelimeler: Bilgi ve
letisim Teknolojileri, Ekonomik Etki, Katma Deger Yapısı, GirdiÇıktı
Analizi,
leri-Geri Baglantı Analizi Türkiye

EKİN KİTABEVİ YAYINLARI
-Temel kavramlar ve tanımlar
-Bölgesel kalkınma teorileri
-Bölgesel kalkınmada analiz metotları
-Dünya'da bölgesel kalkınma politikaları
-Türkiye'de bölgesel gelişmişlik farkları
-Türkiye'de bölgesel kalkınma politikalarında kurumsal yapı
-Türkiye'de bölgesel kalkınma politikalarında yaşanan dönüşüm

İkiz Dönüşüm terimi, genellikle iki farklı dönüşümü ifade eder: Dijital Dönüşüm ve Yeşil Dönüşüm. İki kavram, farklı alanlarda olmasına rağmen, şirketlerin ve toplumların sürdürülebilir ve geleceğe yönelik bir yol haritası oluşturmak adına bir arada ele alındığında "İkiz Dönüşüm" olarak adlandırılır. Dijital Dönüşüm, bir kuruluşun iş süreçlerini, operasyonlarını, müşteri deneyimini ve genel iş modelini dijital teknolojilerle modernize etme sürecidir. Bu dönüşüm, bulut bilişim, yapay zeka, büyük veri analitiği, otomasyon ve diğer dijital teknolojilerin kullanımını içermektedir. Temel amacı, kurumların ve işletmelerin daha hızlı, verimli ve rekabetçi olmalarını sağlamaktır. Yeşil Dönüşüm ise çevresel sürdürülebilirlik ve iklim değişikliği ile mücadele odaklı bir dönüşüm sürecidir. Yeşil dönüşüm süreci, enerji verimliliği, yenilenebilir enerji kullanımı, karbon salınımlarının azaltılması, atık yönetimi ve diğer çevresel konulara odaklanarak gerçekleşebilmektedir. İkiz Dönüşüm kavramı, bu iki dönüşümü bir arada ele almayı ve dijitalleşmenin sadece iş süreçleri üzerinde değil, aynı zamanda çevresel etkiler ve sürdürülebilirlik üzerinde de olumlu bir etkisi olması gerektiğini vurgulamaktadır.

The purpose of this article is to describe the fundamental procedures for measuring the circular economy in the European Union and to provide policymakers in Turkey with advice. Material Flow Analysis, Embodied Energy, and Input-Output Analysis are utilized for macro-level monitoring of the circular economy. With the inclusion of satellite accounts to the national accounts system based on the Entrepreneur Information System in Turkey, the dimensions of the circular economy may be assessed, and sectoral, regional, and national policy sets can be developed.

Acknowledgements
Transport Sector Expenditure Review was undertaken by Mediha Agar (TTL, ECSP4), Martha Lawrence, Vickram Cuttaree, and Baher El-Hifnawi (ECSS5); Seda Aroymak, Zeynep Lalik
(ECSO3); Andreas Dietrich Kopp (TWITR); Michel Audige (consultant) and Pınar Baydar (ECCU6).
The background papers were prepared by Banu Demir (Oxford University); Kamil Taşcı, Mehmet Emin Özsan, and Hakan Erten (Ministry of Development);

Füsun Ülengin, Özay Özaydın, Şule
Önsel (Doğuş University); Burç Ülengin, Özgür Kabak (Istanbul Technical University); Elisabetta
Iossa (Brunel University); David Martimort (Paris School of Economics); Guido Friebel (Goethe
University).
Valuable contributions were made by Ulrich Zachau (ECAVP), Henri G. R. Kerali (ECCU3),
Satu Kahkonen (ECSP2), Marina Wes (ECSP1), Mara Warvick (ECCCF), Ümit Özlale (TOBB ETU
University), and Erinç Yeldan (Yaşar University).
Overall guidance was provided by Yvonne Tsikata (ECSPE), William Leslie Dorotinsky (ECSP2)
and Martin Raiser (ECCU6). Subidey Togan (Bilkent University) and Jordan Z. Schwartz (LCSSD)
provided peer review comments.

Production, processing, distribution and use of information and access to that gradually become the leading motive of international competition and economic and social development as a result of globalization taking place in the world and the recent developments in information and Communication Technologies. Information and communication Technologies and globalizing world economy provide significant opportunities for countries in their race of development and competition at international level. Developing countries, which demand for a higher share in the globalizing world economy, have begun to adopt a vision of not only using but also producing the information and communication technologies on the road to become knowledge economies. In this thesis study, it is examined why the software industry is important for the knowledge economy and also why many countries consider it as a strategic sector. In addition, with a view to ensuring a correct Understanding of the sector in the process of policy making, basic dynamics influencing the sector at national level is explored in the frame of a model and under the ecosystem approach. On the other hand, some developing countries, holding a leading position in the field of software, such as Brazil, China, India, Ireland and Israel are studied in a detailed way. Within the frame of the model provided, current situation of Turkish software industry is described by using the case studies conducted in Ankara CyberPark and Batı Akdeniz Teknokent and the relevant data produced and obtained first-hand. A comparative analysis is performed between Turkey and the aforementioned developing countries to give an idea about the global competitiveness of Turkey in the field of software industry. Basic result achieved by this thesis study is as the following: World software industry is in the process of developing. Software industry, which has ecosystem characteristics, is transforming from providing package software products to producing holistic solutions and services. This transformation process provides employment and export opportunities for developing countries having adequate level of qualified human resources. Size of the population becomes an advantageous factor in this field that requires continuous development and quick adjustments to rapid change. China and India, implementing aggressive policies, are becoming global growth centers in the field of software industry, thanks to their vast amount of qualified and cheap human resources. Turkish software industry has entered to a rapid development process after the adoption of Law on Technology Development Zones No:4961, and has begun to receive export earnings by the year of 2005. Since the fields of software industry and Research and Development are listed as potentially primary importation areas of the aging European Union, Turkey has an opportunity to become the software and R&D center of the Europe. Several policy proposals are provided in the conclusion part of the thesis for establishing a globally competitive software industry in Turkey.

US-centered Subprime Crisis has equally affected both developed and developing economies of the world. Consequently Turkey’s phenomenal growth experience through seven years came to a halt. By the third quarter of year 2008, this crisis manifested itself destructively by lowering industrial production, crippling the domestic demand, and creating the highest recorded level of unemployment rate. According to IMF projections, Turkey would face a negative growth in 2009. In this lieu, the objective of this thesis is to study and analyze Turkey’s financial and real sector’s vulnerability from a technological point of view with the crisis background. The study uses two econometrical models. We measured Turkey’s Financial vulnerability using the country’s net worth position, capital flows, exchange rate and foreign exchange reserve change, and by testing whether credit boom exists. To follow, a credit crunch test is performed and finally, an econometrical based Disequilibrium Model is applied creating Turkey’s credit supply and demand functions. To analyze the real sector, a Vector Auto regression Model is developed and applied on Turkey’s export and import data taking into account OECD’s technology level classification. Thus, Turkey’s industrial technology phase is identified. These steps are crucial towards formulating a medium and long holistic industrial policy for the country. The Structural Path Analysis that creates structural path among economic accounts giving global, direct and total influence multipliers has been applied to Turkey’s 9-Sector Social Accounting Model for 2006. This contributes to the industrial policy making process. The fourth chapter analyzes as to which policy tool can be effective in overcoming the negative impacts of global crisis, based on a Computable General Equilibrium (CGE) Model. This creates five policy shocks to the model. The Last chapter includes Policy Recommendations based on CGE shock results and a conclusion covering the general findings and limitations of the study. 

Keywords: Global Subprime Crisis, Vulnerability Analysis , Turkey, Social Accounting Matrix, Computable General Equilibrium Model, Disequilibrium Model, CGE, SAM, VAR.

Dünya ekonomisindeki küreselleşme ile bilgi ve iletişim teknolojilerindeki gelişmeler sonucunda, bilginin; üretilmesi, işlenmesi, erişilmesi, paylaşılması ve kullanılması, giderek uluslararası rekabetin ve sosyo-ekonomik gelişmenin itici gücü haline gelmiştir. Bilgi ve iletişim teknolojileri ve gelişen küresel ekonomi, ülkelerin gelişme ve uluslararası rekabet yarışında büyük fırsatlar sunmaktadır. Bilgi ekonomisine doğru evrilen küresel ekonomiden daha fazla pay almak isteyen gelişmekte olan ülkeler, bilgi ekonomisinin sürekleyici faktörü olan bilgi ve iletişim teknolojilerini, sadece verimlilik artışı sağlayacak bir unsur olarak görmeyip, aynı zmanda bu alanda üretici olma hedefi belirleyerek bu teknlojileri kalkınma vizyonlarının bir parçası haline getirmiştir.
Türkiye, son yıllarda yazılım alanında öne çıkan ve önemli ihracat gelirleri elde eden gelişmekte olan ülkelerden Brezilya, Çin, Hindistan, İrlanda ve İsrail gibi ülkelerle yazılım endüstrisine yönelik politika oluşturma sürecine aynı dönemde girmesine rağmen, 1990-2000 dönemindeki istikrarsızlık, yüksek enflasyon, ekonomik krizler vb. nedenlerle bu alan yeterli ilgiyi gösterememiştir. Aynı dönemde, yazılım Kalkınma Planları’nda öncelikli endüstriler arasında yer almasına rağmen, akademik kesimden de yeterli ilgiyi görememiştir. Türkiye’de, dünyada yeni gelişen bir endüstri olarak ortaya çıkan yazılım alanındaki akademik çalışmalarda sayı ve kapsam olarak ve sektöre ilişkin temel verilerin üretilmesinde eksiklikler bulunmaktadır
Bu tez çalışmasında, yazılım endüstrisinin bilgi ekonomisi için neden önemli olduğu ve birçok ülke tarafından neden stratejik sektör olarak kabul edildiği araştırılmıştır. Ayrıca, politika oluşturma sürecinde bu endüstrinin doğru algılanabilmesine imkan sağlamak amacıyla ekosistem yaklaşımı çerçevesinde ulusal düzeyde bu endüstriyi etkileyen temel dinamikler bir model çerçevesinde ortaya konulmuştur. Diğer yandan, ortaya konan modele uygun şekilde yazılım alanında öne çıkan gelişmekte olan ülkelerden Brezilya, Çin, Hindistan, İrlanda ve İsrail detaylı olarak incelenmiştir. Bu model çerçevesinde, Türkiye’nin yazılım alanındaki mevcut durumu, Ankara CyberPark ve Batı Akdeniz Teknokent’te yapılan saha çalışması ile diğer kaynaklardan birincil düzeyde üretilen verilerle ortaya konulmaya çalışılmıştır. Türkiye’nin yazılım alanında küresel düzeyde rekabetçiliğine ilişkin fikir vermek amacıyla, incelenen beş ülke ile Türkiye karşılaştırmalı olarak analiz edilmiştir.
Tez çalışmasında elde edilen temel sonuçlar şu şekildedir. Dünya’da ve Türkiye’de yazılım sektörü hızlı gelişim süreci içindedir. Ekosistem özelliği gösteren yazılım endüstrisi paket yazılımlardan çözüm ve hizmetlere doğru evrilmektedir. Bu dönüşüm süreci, yeterli nitelikli insan kaynaklarına sahip gelişmekte olan ülkeler için istihdam ve ihracat fırsatları sunmaktadır. Sürekli yenilenmeyi ve hızlı değişime cevap verebilmeyi gerektiren bu alanda özellikle genç nüfus önemli bir avantaj olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu alanda, agresif politikalar uygulayan Çin ve Hindistan yazılım Ar-Ge’si alanında da nitelikli, bol ve ucuz insan kaynağı sayesinde küresel cazibe merkezleri konumuna gelmektedir. Türkiye’de de yazılım endüstrisi 4961 sayılı Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu’nun çıkması sonrasında hızlı bir gelişim sürecine girmiş, 2005 yılı itibarıyla önemli ihracat gelirleri elde etmeye başlamıştır. Giderek yaşlanan nüfusa sahip Avrupa Birliği’nde yazılım ve Ar-Ge alanlarının ithal edilme potansiyeli en yüksek alanlar arasında ilk sıralarda yer alması, Türkiye’ye Avrupa’nın yazılım ve Ar-Ge merkezi olma fırsatını sunmaktadır. Tez’in sonuç kısmında, ayrıca, Türkiye’de küresel rekabetçi bir yazılım endüstrisinin tesis edilebilmesine yönelik ikinci bölümde ortaya konulan model çerçevesinde çeşitli politika önerileri getirilmiştir.
Anahtar kelimeler: Yazılım Endüstrisi, Ekosistem, Bilgi Ekonomisi, Türkiye, Teknoloji Geliştirme Bölgeleri, Ankara Yazılım Kümesi