Siyasal Katılım

Türkiye'de günümüz gençliğinin siyasete katılımını inceleyen akademik çalışmalar ve saha araştırmalarının önemli bir bölümünün ortak tespiti 12 Eylül 1980 askeri darbesi sonrasında doğan gençlerin büyük çoğunluğunun siyasete ve geleneksel siyasal partilere mesafeli bir tutum benimsediği yönündedir. Zira, gençlik kollarında siyasi katılım yolunun açıldığı 1997 senesinden itibaren gerçekleştirilen bir çok araştırma, konvansiyonel ya da konvansiyonel olmayan yollarla siyasete katılan gençlerin oranının oldukça düşük kaldığına, ortalama %10'u geçmediğine işaret etmektedir. Bu yaygın 'siyasete katılmama' durumu, akademik çalışmalarda, 1980 askeri darbesi sonrası siyaset alanına getirilen baskılar, neo-liberal politikalarla birlikte oluşan bireyci tutum, gençlerin politik alandaki yozlaşma ya da klientalizm gibi durumlara dair eleştirileri ve varolan siyasi partilerle özdeşleşme problemleriyle açıklanmaktadır. Diğer taraftan, söz konusu siyasi katılımın düşüklüğü olgusu siyasete katılan gençleri katılıma teşvik eden faktörler üzerine de düşündürmektedir. Gençlerin büyük çoğunluğunu geleneksel bir siyasi partide angaje olmayı tercih etmediği güncel durum içinde siyasete katılan gençleri farklı kılan nedir? Bu gençleri siyasi katılıma teşvik eden etkenler nelerdir? Bu etkenler arasında temsiliyetini bulmanın özdeşleşmenin rolü nedir? Başka hangi faktörlerden bahsedilebilir? Bu makale, gençlik ve siyasal katılım konusunu angaje gençlerin perspektifinden, Adalet ve Kalkınma Partisi'nde aktif olarak çalışan gençler üzerinden ele almayı amaçlamaktadır. Siyasete katılım gösteren gençler arasında en yüksek oranda aktif üyeye sahip olması ve partinin yükselen seçim oranlarında kadın ve gençlik kolları üyelerinin aktif angajmanlarının payı siyasal katılıma götüren süreci AKP gençleri üzerinden incelemeye değer kılmaktadır. Makale verileri doktora tezi kapsamında 2010 senesi Mayıs-Ağustos ayları arasında Anadolu'nun altı ilinde gerçekleştirdiğimiz 63 görüşme içeren bir saha araştırmasına dayanmaktadır. Araştırmada elde edilen politikleşme hikayeleri aile, politik lider, sosyal çevre, politik içerik, bireysel beklentiler şeklinde ayırdığımız beş faktörün gençleri siyasal katılıma teşvik ettiğini göstermektedir. Politik parti ve liderle özdeşleşme olgusu yanında, gençlerin birincil ve ikincil sosyalleşme alanlarında politikanın etkin varlığının politikleşme ve siyasal katılımı sağlamada önemli ölçüde etkili olduğu görülmektedir.

Biyolojik bir kavram olarak cinsiyet, insanın toplumsal bir varlık olmasından hareketle pek çok alanda öne çıkan kavramlardan biri olagelmiştir. Bu alanlardan biri de siyasettir. Siyaset içerisinde cinsiyetin rolü ve siyasetin cinsiyete yaklaşımı, biyolojik-toplumsal bir olgu olarak cinsiyete ilişkin siyasal tutumları ve siyasal davranışları şekillendirmektedir. Kadın ve erkeğin sosyalleşme süreçlerindeki deneyimlerinin birbirinden oldukça farklı oluşu, yadsınamaz bir gerçekliktir. Yaradılışın doğası gereği midir yoksa bizler de bunun güdüleyicisi olduğumuz için midir bilinmez, kadın birçok konuda dezavantajlı bir grup olarak ele alınmakta ve bu bakış açısı, kadına yönelik pozitif bir ayrımcılık çerçevesinde birtakım politikaların hayata geçirilmesine yol açmaktadır. Mevcut sosyo-kültürel yapılar, gelenekler ve bu yapıların siyasal iktidar ve siyasetle ilişkileri, coğrafyadan coğrafyaya, ülkeden ülkeye değişiklik göstermektedir. Bu noktada genel geçer, evrensel bir politika bütünlüğü olmamakla birlikte, ideal düzende olması gereken kadına ve erkeğe yönelik fırsat eşitliğinin sağlanması şeklindedir. Ancak her zaman bu yönde demokratik gelişmelerle karşılaşılamadığı, kadın haklarının kısıtlandığı, hatta kadının gerek toplumsal gerek siyasal yaşamın dışında bir varlık olarak algılandığı örnekler görebilmek mümkündür. Toplumsal cinsiyet rollerinin ve toplumsal cinsiyet algısının siyasetle ilişkisi, özellikle kadının toplumdaki konumu üzerinden ele alındığında ilginç sonuçlar vermektedir. Bu durum, konunun özellikle yakın dönem akademik çalışmalarda sıklıkla ele alınan, popüler çalışma konularından biri olmasına neden olmaktadır. Çalışmamız gereği, iki farklı cinsiyet arasındaki fırsat eşitliğini, Türk siyasetinde kadınların siyasal temsili üzerinden ele almayı amaçladık. Bunu ortaya koyabilmek adına Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasından bu yana ulusal düzeyde gerçekleşen milletvekili seçimlerinde seçmenden yeterli desteği alarak Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde milleti temsil etmiş kadın milletvekili sayılarına ulaşmaya çalıştık. İlk meclisten günümüze geçen zamanda kadının siyasal katılımı göz önünde bulundurulduğunda, bu konudaki erken cumhuriyet dönemi politikalarının adeta dünya ile yarışır ölçüde ilerici ve çağdaş olduğu gerçeği ile yüzleşmekteyiz. Çalışma kapsamında kadının siyasal katılımı konusu, öncelikle kadına seçme ve seçilme hakkının verilmesine ilişkin tarihsel arka planla birlikte kronolojik olarak ele alınacak; ardından Türkiye Cumhuriyeti’nin bu yöndeki politikalarına yer verilerek kadının siyasal yaşamamızdaki görünürlüğü sayılarla ortaya konmaya çalışılacaktır. Bunun için kaynak taraması yapılarak güvenilir bilgilerin paylaşılmasına özen gösterilecek ve kadının ulusal düzeydeki temsiline ilişkin veriler, hukuki ve siyasal çerçevedeki düzenlemelerle birlikte sunulacaktır. Kadının Türk siyasetindeki görünürlüğü, 1934 yılında seçme ve seçilme hakkının tanınmasının üzerinden geçen zamanda giderek artmaktadır fakat modern demokrasiler açısından bakıldığında kadına yönelik politikaların daha da iyileştirilmesi; yalnızca niceliksel üstünlüklerin değil, niteliksel üstünlüklerin de sağlanmasına yönelik politikaların ve uygulamaların ortaya konması gerekmektedir.

Bir toplumda adil yapının oluşabilmesi; cinsiyet, yaş, inanç, köken vb. gibi ayrımlar gözetilmeden toplumu oluşturan tüm bireylerin eşit haklardan eşit bir şekilde faydalanmalarına bağlıdır. Sürdürülebilir kalkınmanın sağlanabilmesi ve insanların yüksek yaşam standartlarına ulaşabilmesi; eğitim, sağlık, istihdam, güvenlik, sosyal yaşam vb alanlarda kendilerine sunulan hakları eşitlik ilkeleri doğrultusunda kullanabilmelerine bağlıdır. Özellikle dünya nüfusunun % 51’ini oluşturan kadınlar, kendilerine yaşadıkları toplum, kültür, aile vb tarafından yüklenmiş olan bir takım roller ve bu roller doğrultusunda ortaya çıkan beklentiler nedeniyle, bu haklardan yeterli düzeyde faydalanamamaktadır. Hizmetlerin, kadın bakış açısı ve gereksinimleri de dikkate alınarak planlanması ve toplumsal cinsiyet eşitliği anlayışı doğrultusunda uygulanması önem arz etmektedir.

“Doğrudan demokrasi” olarak adlandırılan demokrasinin ilk formu Antik Yunan polislerinden biri olan Atina’da ortaya çıkmıştır. Tarihsel süreç içerisinde birçok kavram ve etken tarafından şekillenen demokrasi radikal dönüşümler geçirmiştir. Modern dönemlerde temsil sistemi ile uygulama imkânı bulan demokrasi liberalizm tarafından ileri sürülen ya da savunulan ilkeler ile şekillenmiştir. Demokrasi kavramının Antik
Yunan’dan günümüze kadar süregelen bu değişimi ve dönüşümü bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Bu bağlamda Locke, Mill, Montesquieu, Rousseau ve Tocqueville gibi düşünürlerin kuramları ve demokrasiye katkıları ele alınmıştır.
Bu çalışmada, siyasal katılmanın Antik Yunan demokrasisinden başlayarak liberal demokrasiye değin uzanan değişimi ve gelişimi incelenerek demokrasi açısından önemini belirtmek amaçlanmıştır. Bu amaç kapsamında, -tartışmaya açık olmakla birlikte- liberal demokrasinin siyasal eşitlik anlayışı çerçevesinde siyasal katılmanın kapsamının
genişlediği; teknolojinin gelişmesiyle de siyasal katılma biçimlerinin çeşitlendiği ve bu sayede de daha aktif ve yoğun bir siyasal katılma imkânının ortaya çıktığı söylenebilir.
Anahtar Kelimeler: Antik Yunan demokrasisi, liberal demokrasi, demokrasi, siyasal katılma.

Öz
Bu çalışmanın amacı Antalya ilinde yaşayan seçmenlerin, seçimlere katılım oranlarının analizini yapmak ve seçimlere katılım oranlarını, Türkiye genelindeki seçimlere katılım oranları ile karşılaştırmaktır. Bu analiz yapılırken 1950’den günümüze kadar olan süreçteki 18 genel seçim, 7 referandum ve 1 cumhurbaşkanlığı seçimi incelenmiştir. Türkiye’de yapılan son 18 genel seçimdeki seçimlere katılım oranları incelendiğinde, 10 genel seçimde Antalya’da yaşayan seçmenlerin, seçimlere katılım oranı Türkiye ortalamasının üzerindeyken; diğer 8 genel seçimdeki seçimlere katılım oranının Türkiye ortalamasının altında olduğu, Türkiye’de yapılan 7 halkoylamasındaki katılım oranları incelendiğinde 5 halkoylamasında Antalya’da yaşayan seçmenlerin halkoylamasına katılım oranın Türkiye ortalamasının üzerindeyken; diğer 2 halkoylamasına katılım oranının Türkiye ortalamasının altında olduğu. 2014 yılında yapılan Cumhurbaşkanlığı seçiminde ise Antalya’da yaşayan seçmenlerin seçimlere katılım oranının Türkiye ortalamasının altında olduğu görülmüştür. Elde edilen veriler ışığında, genel seçimlerde ve referandumlarda, hem Türkiye genelinde hem de Antalya ilinde, seçimlere katılım oranlarının sürekli bir artış veya sürekli bir azalış eğiliminde olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. İncelenen toplam 26 seçim için Antalya ili ve Türkiye geneli karşılaştırması yapıldığında ise, 15 seçimde, Antalya ilindeki katılım oranının Türkiye genelinden daha yüksek olduğu sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak 1950’den sonra yapılan seçimlerde, Antalya ilindeki seçimlere katılım oranının Türkiye genelinden daha yüksek olduğunu söyleyebilmek mümkündür.

Günümüz siyasal rejimleri farklı ideolojilere sahip olsalar da siyasal sistemlerinin temelinde siyasal katılım olgusu yer almaktadır. Demokratik rejimler, halkın yönetime katılmasını yani siyasal katılımı temel amaç edinmişlerdir. Bununla birlikte katılma, yalnızca demokratik rejimlere özgü bir nitelikte değildir. Totaliter rejimlerde de sistemin halka dayanma iddiası ve zorunluluğu bulunmaktadır. Bu yüzden halkın siyasal hayata katılması totaliter rejimlerde de görülmektedir. Fakat demokratik ve totaliter rejimlerdeki siyasal katılmanın amacı ve işlevi birbirinden faklılıklar göstermektedir. Bu çalışma siyasal katılmanın; demokratik ve totaliter rejimlerde nasıl gerçekleştiğini, hangi işlevlere sahip olduğunu ve iki rejim arasındaki farklarının neler olduğunu ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Kitap dijital demokrasi kavramının anahtarını, katılımın dijital
formları ile ilişkilendirerek ele alıyor. Yeni medya araçları ile
yurttaşlar, özellikle siyasal hayata katılımın resmi formları olan
oy kullanma, parti faaliyetleri, mitingler gibi etkinlikler dışında,
siyasetteki seçkinci yaklaşıma meydan okuyan ve bu açıdan tüm
dünyada hem desteklenen hem de şüpheyle karşılanan çevrimiçi
protestolar, beğenme, paylaşma, etiketleme gibi yepyeni katılım
formlarına angaje olarak; çevrimiçi siyasal müzakere ortamının
yaratılmasına katkıda bulunuyorlar. Yeni medya teknolojisi
gündelik hayat pratiklerini olduğu kadar siyasal iletişim biçimlerini
de dönüştürüyor ve kolaylaştırıyor. Bu durum katılımın
artmasını sağlarken, teknoloji dolayımlı faaliyetlerin etkisini büyütüyor,
yeni aktörler yaratıyor ve/veya bu faaliyetlerin kendisini
bir şekilde değiştiriyor.

Siyasal iletişim çalışmalarını yeni medya ve dijital demokrasi
kavramları çerçevesinde değerlendirmeye çalışan bu kitap,
sürekli değişim ve dönüşümlerin yaşandığı literatüre katkı sunmayı
amaçlıyor. Disiplinler arası bir alanı siyasal iletişim çalışmaları
ekseninde ele alan kitabın akademisyenlere, iletişim öğrencilerine,
siyasi aktörlere ve bu alana ilgi duyan herkese yararlı
olması umuduyla…

Post-truth çağında güncel konvansiyonel siyasetteki “katılım” ve “temsil” merkezli sorunlar, siyasi kurumların meşruiyetini tartışmalı bir noktaya getirmiştir. Kamusal alandaki demokrasi arayışlarının dijital alana taşınması, siyasetin de dijitalleşmesini beraberinde getirmiş ve dijital aktivist hareketleri görünür kılmıştır. Günümüzdeki demokratik meşruiyet krizi ortamında, katılım ve temsil sorunlarının önüne geçebilmek adına, dijital alanın potansiyelini kullanan ve ana akım siyaset yapma biçimine, alternatif oluşturan yeni siyasal parti oluşumları görünür olmuştur. Geleneksel siyasi partilerin yaşadığı temsil ve katılım gibi yapısal sorunları, bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanarak çözmeye çalışan siyasi partilere en genel adıyla “dijital partiler” denilmektedir. Dijital partiler, aynı zamanda katılım tabanlı olarak iç ve dış işleyişini dijital alana taşıyan partilerdir. İlgili oluşumların bir kısmı, aktivist bir hareket olarak kalırken; bir kısmı da meşru bir siyasi parti olarak konvansiyonel siyasete eklemlenmiştir. Dijital partilerin genel paydası, dijital alanın bütün potansiyelini kullanarak; doğrudan demokrasiyi ve katılımı hayata geçirebilme iddiasıdır. Bu noktalardan hareketle, bu çalışmanın problemini “yeni bir siyasi parti türü olarak dijital partilerin ne olduğu; hangi unsurlar bağlamında konvansiyonel siyasette karşılık bulduğu” soruları oluşturmaktadır. Derleme çalışması olarak inşa edilen çalışmada, dijital partiler, dijital katılım ve dijital demokrasi bağlamlarıyla ele alınmış; dijital dünyanın siyaseti nasıl dönüştürdüğünün ve dijital partilerin mevcut problemlerinin tartışması gerçekleştirilmiştir. Konuyu somut bir zemine taşıma adına, dünyadan Korsan Parti, Podemos ve 5 Yıldız Hareketi; Türkiye’den e-Parti örneklerine yer verilmiş ve partilerin demokrasiye potansiyel katkıları ve eleştiriye açık noktaları tartışılmıştır.

Bilgi ve iletişim teknolojilerinin itmesi ile toplumsal dönüşüm yaşanmaktadır.
Bilgi toplumu şartları; internet aracılığıyla genişleyen siyasal katılım imkanları, çevrimiçi kamusal uygulamalar bütünü olarak e-devlet ve demokrasinin elektronik dönüşümü ile
siyasal alana yansımaktadır. Bireylerin BİT erişim imkanları ve yetenekleri arasındaki
farktan kaynaklanan sayısal uçurum, e-demokrasinin önündeki en önemli tehdidi
oluştururken, kamu otoritesinin gözetim araçlarının da güçlendiği gözlenmektedir.
Buna karşılık, yeni teknoloji sayesinde bilginin dolaşımının önündeki birçok engelin
kalktığı, maliyetin düştüğü ve etkileşim platformlar sayesinde toplumsal örgütlenmenin
kolaylaştığı görülmektedir. BİT kullanımının yaygınlaşması ile demokrasiler kendiliğinden
e-demokrasiye dönüşmeyeceği gibi, e-demokrasinin temsili demokrasinin sorunlarını
çözüp çözemeyeceği de tartışmalıdır. Bu çalışma ile e-demokrasinin sunduğu umutlar ve
yol açtığı riskler tartışmasına katkı sağlanmak amacı güdülmüştür.

There is a social transformation spurred by the information and communications
technologie: Enlarging political participation via Internet and on-line public practices are
the reflections of e-state and e-democracy on the political area. Digital divide, which is
emerged from the difference among individuals about opportunities to access ICT, is the
most important threat to realize e-democracy ideal. In addition, public surveillance means
are gaining strength. On the other hand, obstacles to reach information are disappearing,
costs are reducing and platforms to interact are developing. All these factors are paving
the way for easier organization of societie: ICT usage doesn’t mean that all democracies
will transform into e-democracies or e-democracy will solve problems of representative
democracie: In this study it is supposed to contribute the argument about opportunities and
risks of e-democracy.

ÖZ: Kadının toplumsal statüsü içinde yer aldığı toplumun gelişmişliğinin de bir göstergesidir. Kadınların toplumsal hayata girişleri tam
anlamıyla 20. yüzyılda gerçekleşmiş olmakla birlikte, onların toplumsal
hayata katılımı 19. yüzyılda kadın özgürlük hareketleri ile başlamıştır. Tarihsel gelişimine bakıldığında Türk kadınının kamusal hayata katılımı ve
entegrasyonu, Türkiye Cumhuriyeti’nin ortaya çıkışı ve reformlar aracılığıyla desteklenmiş, özellikle siyasal bağlamda dönemin bazı gelişmiş toplumlarından daha önce çeşitli siyasal haklar elde etmişlerdir. Siyasal ve
hukuk alanındaki reformlara rağmen, Türk toplumunu etkileyen ve şekillendiren dinamikler, kadının toplumsal hayatın içinde yer alması ve kabul
görmesi açısından bazı sorunların ortaya çıkmasına kaynaklık etmektedir.
Bu çalışmanın amacı, Türk kadınının kamusal yaşamdaki yeri ve önemini
ortaya koyarak, özellikle siyasal hayata katılımını ampirik veriler ışığında
analiz etmektir

Bu çalışmada yerel yönetimler ve katılım ilişkisi ele alınarak kavramsal çerçeve oluşturulmakta ve bir
örnek-olay incelemesi olarak İstanbul Kâğıthane İlçe Belediyesi sınırlarında, “Kent Konseyi Çocuk
Meclisi Başkanı-Çocuk Meclisi üyeleri-üye olmayan çocuklardan oluşan örneklemdeki” üç alt-grupla
mülakatları içeren alan araştırmasıyla, konunun bütünlüğü ve tutarlılığı geliştirilmeye çalışılmaktadır.
Çalışma çocukların hayatını etkileyen yerel toplumsal politikada dinlenilme ihtiyacı ve çocuk haklarını
gözetme ilkesiyle, çocukların bilgiye dayalı gelişmesini öngörmektedir. Bu çalışmada yerel yönetimler
ve katılım ilişkisi ele alınarak kavramsal çerçeve oluşturulmaktadır. Mülakata katılan çocuklara yetki
ve söz hakkının verilmesi ile birlikte, kendi öznel dünyalarına iç-görü sağlanmış olmakta ve araştırma
sürecinin yalnızca nesnesi olmaktan öte, bir özne ve işbirliği aktörü olmalarına imkân verilmektedir.
Nitel alan araştırmasında, yarı-yapılandırılmış mülakat çalışması, Kâğıthane çocuk meclisi örneklemi
üzerinden ele alınmış ve çocuk meclisinin yerel yönetimdeki rolü incelenmiştir. Bu bağlamda yerel
yönetim düzeyindeki katılım olgusu ve uygulamada durum, gözlem ve mülakat çalışmasıyla analiz
edilmeye çalışılmıştır. Alan araştırması sonucundaki bulgulardan yararlanılarak bazı çözüm önerileri
sunulmaktadır.
Araştırmada çocukların çocuk meclisini tam olarak tanımlayamadıkları ve yerel yönetimlerde çocuk
hakları bilincinin tam olarak gerçekleşmediği sonucuna varılmıştır. Öğrencilerin çocuk meclisini oyun
oynanacak alanlar olarak tanımlamaları, kendi haklarının farkında olmadıklarını ve toplumda yaşayan
birey olarak haklarını tanımlamada eksikler olduğunu göstermiştir. Bu nedenle çocuk meclislerinin
önemine ve çocuk hakları eğitimine yönelik olarak okullarda eğitim programları düzenlenmelidir. Bu
bağlamda çocuk meclisi uygulamaları çocukların istekleri de göz önüne alınarak desteklenmelidir.
Çocuklara eğitimler verilerek, kent kültürünün oluşturulması ve benimsenmesi konusunda çalışmalar
yapılmalı, çocukların yaşadıkları kentte söz sahibi olmalarına destek olunmalıdır

Bu araştırma genç seçmenlerin siyasal katılımı ile kişilik özellikleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma, 1-30 Ocak 2016 tarihleri arasında, kolayda örneklemeye dayalı olarak ulaşılan ve İstanbul’daki devlet üniversitelerinde örgün öğrenim görmekte olan 20-29 yaş aralığındaki 602 katılımcı genç ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplamada anket yöntemi kullanılmıştır. Anket internet üzerinden bir veri toplama yazılımı aracılığıyla katılımcılara ulaştırılmıştır. Yapılan kanonik korelasyon analizi sonucu ise kişilik özellikleri ve siyasal katılım boyutlarının birbirlerini %5 düzeyinde açıkladığı görülmüştür. Buna göre bu iki değişken arasında iki yönlü ve orta dereceli bir ilişki olduğu saptanmıştır.Ayrıca yapılan bu kanonik korelasyon analizi sonucunda üç kanonik değişken çifti oluşmuştur. Bu üç değişken çifti, siyasal katılım ve kişilik özellikleri faktörleri arasında en yüksek düzeyde anlamlı ilişkiye sahip olan faktörlerden oluşmaktadır. Bu değişken çiftlerinden ilki Uyumluluk ve Siyasal Eylemdir. Bu iki değişken arasındaki anlamlı ilişki, çevresiyle uyumlu olan kişilerin siyasal eylemlilik bakımından daha aktif olduğunu göstermektedir. İkinci değişken çifti, Dışa Dönüklük ve Siyasal İlgidir. Bu iki değişken arasındaki ilişki, dışa dönük olan kişilerin siyasete olan ilgi düzeyinin daha yüksek olduğunu göstermektedir. Üçüncü değişken çifti, Deneyimlere Açıklık ve Siyasal Üyelik olarak belirlenmiştir. Bu iki değişken arasındaki ilişki ise siyasal partilerin gençlik teşkilatlarında görev alan kişilerin yeni deneyimlere daha açık kişiler olduğunu ortaya koymaktadır.

ÖZ
Bilgi ve iletişim teknolojilerindeki (BİT) gelişimler, özellikle internet, bütün insan faaliyetlerini olduğu gibi siyaseti de etkilemektedir. Bu etki, siyaset adına akla gelen her sahada dönüştürücü düzeyde gözlenmektedir. Siyasette yaşanan dönüşüm, devletin, örgütlerin ve bireylerin dijitalleşmesi kavramları çerçevesinde incelenmektedir. Demokrasinin anahtar terimlerinden birisi olan katılımın siyasetin dijitalleşmesinden nasıl etkilediği ele alınmaktadır. BİT sayesinde siyasal katılım yeni yolları ortaya çıkmıştır. Literatür incelemesi ve siyasal sürecin gözlenmesi ile elde edilen bulgular çerçevesinde; dijital çağda siyasal katılımın biçimleri ve araçları tasnif edilmektedir. Bu kapsamda, bilginin dolaşımı, şeffaflık ve kamu yönetiminin sivil denetimi, geri bildirim, siyasal müzakere, örgütlenme, örgüt içi çalışmalar, propaganda, siyasal eylem ve seçimler gibi katılım örneklerinde BİT etkisi incelenmektedir. Bu incelemelerin sonunda, temsili demokrasinin doğrudan demokrasiye dönüşmesi ihtimali tartışılmıştır. İnternet ve özellikle sosyal medya aracılığıyla siyasete ilginin yükselmesi, demokrasinin gelişimine katkıları açısından değerlendirilmektedir.

ABSTRACT
Developments on Information and Communication Technologies (ICT), especially on the internet, have been influencing all human activities including politics. This influence is observed on every single field considered in politics at transformative level. The transformation experienced in politics is analyzed within the framework of the following concepts: digitalization of state, organization, and individual. How participation, one of the key terms in democracy, is affected from digitalization of politics is addressed. Thanks to ICT, new ways of political participation are come into view. In the framework of findings through literature review and observation of political process, forms and means of political participation are classified in the digital age. Within this scope, ICT influence is analyzed in participation samples, such as, circulation of information, transparency, civilian oversight of public administration, feedback, political negotiation, organization, intra-organizational exercises, propaganda, political action, and elections. At the end of these analyzes, the possibility of the transformation from representative democracy to direct democracy is addressed. The increase in interest through the internet and especially via social media is analyzed in terms of the contributions to the development of democracy.

Özet Siyasal katılım, siyasal iktidar ile bireyler arasındaki karşılıklı ilişkiyi ele alan ve vatandaşların siyasal iktidarı etkilemeye yönelik eylemlerini ifa-de eden bir kavramdır. Yaş, eğitim düzeyi, gelir seviyesi gibi faktörlerin etkisiyle şekillenen ve ilgi duymaktan oy vermeye, parti üyesi olmaktan protesto eylemlerine kadar pek çok boyutu olan siyasal katılım, insan hakları ve demokrasi anlamında gelişmişlik düzeylerinin belirlenmesin-de önemli bir ölçüt olarak kabul edilmektedir. Günümüz Avrupası'nda siyasal katılım yalnızca vatandaşların değil göçmenlerin de siyasal ka-tılımını içermek durumundadır. 1960'lardan itibaren kalıcı hale geldik-leri Avrupa ülkeleri tarafından kabul edilen göçmenler toplam nüfus içerisinde önemli bir orandadır. Ciddi bir nüfus büyüklüğüne sahip göçmenlerin siyasal katılımı demokratik bir Avrupa ideali için önemli bulunmaktadır. Üye devlet vatandaşlarının AB vatandaşı haline gelme-siyle siyasal katılım imkânı artmış ancak AB devletlerinde ikamet eden üçüncü ülke vatandaşlarının haklarında Birlik düzeyinde ciddi bir iler-leme sağlanamamıştır. Ancak AB üye ülkelerinden kendi tarihsel, etnik, kültürel vb. bağları çerçevesinde üçüncü ülke vatandaşlarına farklı dü-zey ve koşullarda siyasal katılma hakkı tanıyanlar da bulunmaktadır. 28 AB üyesinden Göç Entegrasyon Endeksi (MIPEX-Migrant Integration Index) kapsamında " siyasal katılım " bakımından en yüksek (Lüksem-burg-Finlandiya), orta (İspanya-Hollanda) ve en düşük (Polonya-Ro-manya) puanlara sahip olanlar; " seçim hakları " , " siyasal özgürlükler " , " danışma organları " ve " uygulama politikaları " çerçevesinde ele alına-rak AB'ye aday ülke olan Türkiye'nin durumuyla karşılaştırmalı analiz edilmiştir.

Bu çalışmada Beykoz’da bulunan ve parlamentoda temsil edilen partilerin gençlik teşkilatları, Bourdieu’nün alan, sermaye, habitus, doxa ve illusio kavramları ile oluşturduğu çerçeve kapsamında incelenmektedir. Bu bağlamda parti gençlik teşkilatları siyasi partilerin birer alt alanı olarak ele alınarak gençlerin partili olma süreçleri ve siyasal katılım algıları, Beykozluluk kimliği ve yerel siyaset üzerinden Beykoz’la olan ilişkileri ele alınmaktadır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi tercih edilerek 5 farklı partiden 15 kişi ile yarı yapılandırılmış mülakat tekniği kullanılarak derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Araştırma sonucunda gençlerin gençlik teşkilatlarına katılımlarında genellikle ailede gerçekleşen sosyalleşme süreçleri sonucunda edinilen ilk habituslarını doğrular şekilde hareket ettikleri görülmektedir. Genellikle gençlik teşkilatlarına katılımın erken yaşta gerçekleşmesi nedeniyle katılımcıların başlangıçta alana girerken belirli bir maddi çıkar güdümüyle hareket etmedikleri, daha sonra sosyal, kültürel, ekonomik sermayeler gibi birtakım kazanımların farkına vardıkları, ancak bu kazanımları manevi kazanımların yan kazanımı olarak ifade ettikleri görülmektedir. Yerel siyaset ve sahada olma vurgusuyla gençlik teşkilatlarının parti alanında önemli yer edindiği ifade edilmekte ve bu anlamda gençlik teşkilatlarının yerel siyasette parti politikasına odaklanmaktan çok bölgedeki gençlerin sorunları özelinde hareket ettikleri ortaya çıkmaktadır. Ayrıca Beykoz’da doğmanın ve yaşamanın Beykozluluk algısı oluşturduğu ifade edilmekte ve partiye üye gençlerin Beykoz’u toplumsal yapısı nedeniyle İstanbul’daki diğer ilçelerden çok farklı ve özel bir yer olarak gördükleri ortaya çıkmaktadır. Bu anlamda Beykoz’da siyasetin de kendine özgü bir yapıda işlediği görülmektedir. Son olarak gençlik teşkilatlarının, alana katılanların Beykoz’a dair yerel aidiyetini artırdığı görülmektedir.

The use of social media and internet tools in the world and Turkey is increasing day by day. This situation affects the thoughtsand attitudes of individuals towards everyday issues or the political, thus encouraging participation. Especially participation inthe political field is one of the main goals of democracy. When considering the use of social media in Turkey is concentratedon social networking platforms has increased participation in the political field. Studies in this field have been examined inrelational dimensions such as social media and voters, social media and university students. There is not find study dealingwith the relationship between political participation and academics. At this point, the aim of the study is to examine the political participation of academicians in new media as a researcher, producer and acting subject. The relationship between the socialmedia and political participation of academics was analyzed by applying a survey scale consisting of three parts in a sample ofthe School of Foreign Languages of a state university. In the study, it was found that academics mostly use social media for'following the agenda' and political participation, their political participation depends on the average age, they use social mediaintensively for political purposes and that social media is very effective in political participation.

Türkiye'de ve dünyada sosyal medya ve internet araçlarının kullanımı gün geçtikçe artmaktadır. Bu durum bireylerin gündelik konulara veya politik olana karşı düşüncelerini ve tutumlarını etkilemekte, böylece katılıma teşvik etmektedir. Özellikle politik alana katılım, demokrasinin asıl amaçlarının başında gelmektedir. Türkiye'de sosyal medya kullanımının yoğun olduğu göz önüne alındığında politik alana katılımın sosyal ağ platformlarında arttığı görülmektedir. Bu alanda yapılan çalışmalar sosyal medya ve seçmen, sosyal medya ve üniversite öğrencileri gibi ilişkisel boyutta incelenmiştir. Siyasal katılım ve akademisyenler arasındaki ilişkiyi ele alan bir çalışma bulunmamaktadır. Bu noktada araştıran, üreten ve eyleyen bir özne olarak akademisyenlerin sosyal medyada siyasal katılımlarını incelemek çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Akademisyenlerin sosyal medya ve siyasal katılımları arasındaki ilişki bir devlet üniversitesinin Yabancı Diller Yüksekokulu örnekleminde üç bölümden oluşan anket ölçeği uygulanarak analiz edilmiştir. Çalışmada akademisyenlerin sosyal medyayı en çok 'gündemi takip etmek' ve siyasal katılım amacıyla kullandığı, siyasal katılımlarının yaş ortalamasına bağlı olduğu, sosyal medyayı politik amaçlı yoğun kullandıkları ve sosyal medyanın siyasal katılımda çok etkili olduğu bulgularına ulaşılmıştır.

Küreselleşmenin getirdiği sosyoekonomik değişim-dönüşüm süreci özellikle 1970’li yılların sonundan itibaren yönetim
paradigmasında önemli değişiklikler yaratmış, geleneksel yönetim anlayışından yeni yönetim anlayışına hızlı bir geçiş süreci
yaşanmıştır. Kavramsal karşılığı olarak “yönetişim” şeklinde adlandırılan söz konusu bu yeni yönetim anlayışı zamanla yerel
yönetimler düzeyinde de uygulama alanı bulmuştur.
Bu çalışmada bir yerel yönetişim örneği veya mekanizması olarak sunulan Kent Konseylerinin, kent yönetimindeki etkinliği
ve rolü, yönetişim anlayışının özünü oluşturan, meşruiyet, şeffaflık, hesap verebilirlik ve katılım gibi ilkeler üzerinden sorgulanmıştır.
Bu bağlamda yönetişimin kavramsal açılımı ve temel dayanakları ortaya konmuş, kent konseylerinin kent yönetimine ilişkin alınan
kararlarda, en etkin yerel yönetim birimi olan belediye yönetimi ile ilişkisi ele alınarak, kentsel politikaların üretilmesindeki
belirleyiciliği değerlendirilmiştir. Çalışma argümantatif bir çalışma olup, literatür taraması yapılarak yönetişim kavramın ön kabulleri
ışığında değerlendirmelerde bulunulmuştur.

Bilgi ve iletişim teknolojilerinde, özellikle internetin yaygınlaşması ile toplumsal bir dönüşüm yaşanmıştır. Toplumun dönüşümünden bütün beşerî faaliyetler gibi siyaset pratiği ve siyasal kurumlar da etkilenmiştir. Bu makalede, siyasal örgütlerdeki dönüşümü göstermek üzere; devlet, siyasal partiler ve STK’lar ile siyasal eylemin dijitalleşmesi incelenmiştir. Demokrasi açısından vazgeçilmez olması dolayısıyla yeni medyanın etkisiyle siyasal katılımın yeni biçim ve yolları özel olarak ele alınmıştır. Bilgi toplumunda siyasetin dönüşümünün demokrasiye etkileri değer-lendirilmiştir. Yeni teknolojiler, temsili demokrasinin güçlenmesine hizmet edebileceği gibi otoriter bir yönetime evirilmesine de yol açabilir. Burada ulaşılacak noktayı iktidar, teknoloji üreticileri ve halkın tutumları belirleyecektir.

Siyaset, demokrasi, yeni medya, siyasal iletişim, siyasal katılım

DÜŞÜNCE DÜNYASINDA TÜRKİZ TASAV Adına Sahibi / Owner on behalf of TASAV İsmail Faruk AKSU

Prior to general elections in 2015, political parties have shared their declaration of election that including projects and policies that interests community as a comprehensive roadmap with the public. Although each title of the declarations are expected to discussed comprehensively and to be addressed, it is observed that discussions occur for more economic promise. This situation caused to other topics of  the declaration remain in the background particularly in "woman" of the title. This study is made to reveal what objectives and policies against women of AK Party, CHP, HDP and MHP that have group in TBMM in their declaration. The content analysis was used as a research method. In this way, coded pages, categories and subcategories which are under the title of women in the declaration of election coded, and the numerical data are shown on tables. The research aims to find answers to two fundamental questions. Firstly, with what the declaration of election of the political parties relate women and what policies they include? Secondly, it demonstrated how categories and sub-categories (education, economy, violence, girls, participation in decision-making, health and poverty) about women range and what their numerical weight is. It is concluded that among political parties, while the highest citation to  "female" category is made by HDP, least referring is made by MHP. While the highest citation to the basic category is made to "violence and education", the least citation to the basic category is made to "girls and health". There is no citation to poverty. Besides it is concluded that there is no explanation about how the goals and policies discussed under the title of women in all the declaration of election will be implemented, and therefore it can be said that they act in accordance with rhetorical strategy.
Key words: The declarations of election, The declaration of woman, woman, woman policy, content analysis.

Çocuklar toplumsal anlamda kamusal birer özne olarak ele alın- madıkları gibi yetişkinlerin belirlediği sınırlar içinde pasif konumda bulunmaktadırlar. Bugün çocuk katılımı çocukları ilgilendiren bazı projelerde sadece kısmi fikirlerinin alınması şeklinde algılanmakta ve uygulanmaktadır. Oysa, çocuk katılımı konusu, çocuğun kendi yaşamı- na ve yaşamını etkileyen her türlü alana, mekân üretim süreci de dâhil olmak üzere genişletilmelidir.

Azınlık bireyleri geride bıraktıkları doksan yıllık azınlık tarihleri boyunca hem iktidar, hem de muhalefet partilerine katılmışlar, bu partilerin çatısı altında siyaset yapmışlar ve halen yapmaktadırlar. Bu olgunun var olan insan ve azınlık hakları sorunlarının çözümünde ciddi katkı sağlamaması, kaçınılmaz olarak Türk azınlık fertlerinin merkez siyasal partilerde siyaset yapmalarını ve varlıklarını sorgulanır hale getirmiş, neticede gelenekselleşen bu tür siyasal katılıma yönelik eleştirilerin artmasına sebep olmuştur. Bu eleştiriler 1980’lerin başında tartışılmaya başlanan bağımsız azınlık milletvekili seçilmesi görüş ve eğilimini güçlendirmiştir. Bu eğilim 1989’da önce Gümülcine’den Dr. Sadık Ahmet’in, ardından İskeçe’den 1990’da Ahmet Faikoğlu’nun bağımsız azınlık milletvekilli seçilmeleriyle önemli bir noktaya gelmiştir.

1980’lerin sonlarında bağımsız azınlık milletvekili listelerinin oluşturulmasına temel olan görüşlere benzer görüşler, 2006 yerel seçimler öncesi tekrar dillendirilmeye başlanmış ve bu durum sadece azınlık bireylerinden oluşan bağımsız listelerle belediye seçimlerine katılma eğilimini ortaya çıkarmıştır. Tartışmalar 2006 yılında İskeçe merkez belediyesi seçimleri için sadece Türklerden oluşan bir listeyle seçime girilmesi kararıyla sonuçlanmıştır. Bu oldu 2010 yılında İskeçe’de tekrarlanırken, Gümülcine’de de ilk defa denenmiştir.

Sosyal medya gün geçtikçe hayatımızın içine giren ve bizimle bütünleşen bir mecradır. Bütünleşmeyle birlikte bizim sosyal, siyasal problemlerimiz sanal kamusallıklara dökülmüştür.  Bireyler gerçek kamusal alanları kullandığı kadar sanal kamusal alanlara da dahildir. Herhangi bir sosyal medya aracılığıyla bireyler günlük olarak siyasetten haberdar olmakta ve aktif ya da pasif olarak katılım sağlamaktadır.  Gerçek ve sanal kamusallıklarda siyaset sürekli gündemdedir. Sosyal medyanın kolayca ulaşılabilir olması bireyleri kasıtlı ya da kasıtsız siyasi olayların içine itmiştir.
Fakat iki kamusallığı ayıran en büyük nokta bu alanlarda aktif konuşan neslin farklılığıdır. Bir nesil gerçek kamusallıkları tercih ederken, bir nesil ise sanal kamusallıkları tercih etmektedir. Sosyal medya kullanım sıklığı ve kullanıcı özelliklerine göre siyasi içeriklere katılım değişebilmektedir.
Bu çalışma iki farklı kuşak arasında sosyal medyanın siyasal bir eylem aracı olmasında ve bir kamusallık oluşturma noktasında etkisini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Nitel bir çalışma yapılıp,  derinlemesine görüşmelerle veri toplanmıştır.
Bu kuşaklar seçilirken darbe yaşayan, darbe hikâyeleriyle korkuyla büyüyen nesil ve darbe görmemiş nesil arasında farklılıklar görülmeye çalışılmıştır. Farklılıkları görebilmek adına darbe yaşayan nesil için X kuşağı (1965-1979), darbe görmemiş nesil için Y kuşağı (1980,2000) seçilmiştir.  X ve Y kuşaklarından 10’ar kişi, toplamda 20 kişi ile görüşülmüştür.  X kuşağının toplumsal hafızası/siyasal repertuarı onları sosyal medya üzerinden siyasal eyleme karşı temkinli kılmaktadır ya da onu bir çözüm olarak görmemektedir. Y kuşağı ise sosyal medya üzerinde siyasi görüşlerini dile getirerek siyasal sorunlara çözüm getirilebilineceğine inanmaktadır.

Öz Sosyal bir varlık olan insanın düşünce, davranış ve tercihleri üzerinde çoğu zaman çevresel koşulların belirleyiciliği söz konusu olmaktadır. İnsanın içinde doğup büyüdüğü ve hayatını sürdürdüğü çevresel koşulların diğer alanlara olduğu gibi siyasal alana da etkisi söz konusudur. İnsanların mekan değişimini esas alan göç olgusu içinde barındırdığı çok boyutlu ilişkiler ağıyla siyasal alan üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Göçün siyasal alan üzerindeki etkisinde yaşanan göçün niceliği kadar göç neden(ler)inin de belirleyici bir yanı bulunmaktadır. Siyasal nedenlerle zorunlu göçe tabi tutulan insanlar diğer nedenlerle ve gönüllü olarak göçen insanlardan farklı bir toplumsallaşma ve siyasallaşma süreci yaşamaktadır. Çok partili hayata geçişten itibaren Türkiye'de siyasal tercihler üzerine yapılan değerlendirmelerde belki de en çok irdelenmeye muhtaç seçim bölgelerinden birisi de Güneydoğu Anadolu Bölgesi'dir. Çünkü bu bölgede özellikle 1990 sonrasında ortaya çıkan seçim sonuçları birçok yönden farklı bir seyir izlemektedir. Bölgede oluşan seçim sonuçlarının ülke geneline göre farklı bir seyir izlemesinin nedenlerinden olduğu düşünülen genelde göç özelde ise köy boşaltmaları üzerinden irdelenmesi ülke siyaseti ve demokrasisinin geleceği açısından yararlı olacağı düşünülmektedir. Abstract On his ideas, behaviors and preferences of human beings as social entities, environmental conditions have a determinant effect. Environmental conditions, in which human beings are born and live, have effects on political sphere as they have on other spheres. The fact of migration resting of change of localization has a great effect on political sphere since it carries multi-dimensional relations in its structure. At effects of migration on political sphere, reasons for migration are important as much as quantitative aspects. People who are coerced to migrate because of political reasons, experience socialization and polarization processes which differ from the people who migrate voluntarily. At political preferences studies in Turkey after transition to multi-party system, one of the election districts which must be analyzed preferably is maybe Southeastern Anatolian Region. Because, election results from 1990 to recent dates, differ from several dimensions. Analyze of these differences from the perspective of coerced migration in general and especially town discharges is expected to have positive effects to political sphere in the country and to the future of democracy in the country.

Akıllı şehir anlayışında bilgi ve iletişim teknolojilerinin kullanılmasıyla halkın karar alma süreçlerine katılımları artmaktadır. Bu nedenle çalışmada, topluma en yakın belediye birim olan Beyaz Masa aracılığıyla vatandaşların karar alma mekanizmalarına katılım düzeylerinin tespiti amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemi olarak mülakat tekniği kullanılmıştır. Yirmi iki tane yarı yapılandırılmış mülakat sorusu hazırlanmış ve on dört Beyaz Masa personeliyle birebir mülakat yapılmıştır. Mülakatlardan elde edilen veriler Uluslararası Halk Katılım Derneği tarafından hazırlanan katılım modeline göre analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda Uluslararası Halk Katılım Derneği’nin hazırladığı halk katılımı modeline göre Beyaz Masa’nın vatandaşların karar alma mekanizmalarına katılım düzeylerinin geliştirilebilir/artırılabilir aşamada olduğu görülmüştür.

Birleşmiş Milletlere göre 15-24 yaş aralığı, Eurostat'a göre ise 15-29 yaş aralığı genç nüfus olarak kabul edilmektedir. Bu yaş aralığındaki nüfusun büyük bir oranı üniversite öğrencisi durumundadır. Üniversite öğrenimi ile genç hem kendi hayatıyla hem de toplumsal hayata ve siyasal hayata dair kararlar almaya başlar. Üniversite öğrenciliği sırasında aldıkları eğitim ve elde ettikleri bilinçlenme ile gençlerin bu konularda daha hassas davranması, görüş ve düşüncelerini daha kolaylıkla açıklayabilmesi beklenmektedir. Çünkü gencin ilgi, bilgi ve farkındalık seviyesinin eğitim süreciyle artması mümkün olacaktır. Gençlerin siyasal aktör olarak önem kazandığı günümüzde
karar alma ve uygulama süreçlerine katılımlarının aynı zamanda da gençlerin bu süreçte kalmalarını sağlamak Türkiye'nin demokratik geleceği için oldukça önemlidir.
Bu çalışmada Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi öğrencilerinin siyasal katılım davranışlarını ve katılım düzeylerini belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmada öncelikle siyasal katılım kavramının tanımlanması ve siyasal katılım türlerinin üzerinde durulacaktır. Daha sonra siyasi katılımda etkili olan faktörleri açıklayarak Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi İktisadi ve İdari Bililer Fakültesi öğrencilerinin siyasal katılım anlamında genel bir görüntüsü ortaya konulmaya çalışılacaktır.

Seçmenlerin siyasi kanaatlerini yansıtmak amacıyla kullandıkları en belirgin yöntem oy vermektir. Bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinin oy verme davranışı üzerinde etkili olan faktörleri ortaya koyarak bu faktörler arasında bir karşılaştırma olanağı sunmaktır. Bu bağlamda 29 Mart 2009 Yerel Seçimleri sonrasında üniversite öğrencilerine yönelik yapılan bir anket çalışmasının bulguları  sunulmuştur. Bu çalışmanın temel bulgularına göre yerel seçimlerde, üniversite öğrencilerinin oy verme davranışı üzerinde sırasıyla en fazla; aday, ideoloji ve lider faktörü etkili olmaktadır.

Özet 1960'ların ortalarında Türkiye'den kitlesel emek göçü alan İsveç, sonraki yıllarda da çeşitli sebeplerle Türkiye'den göç almaya devam etmiştir. Bugün yaklaşık yüz bin civarında Türkiye kökenli göçmenin yaşadığı İsveç'te Türkiye kökenli göçmenlerin siyasal algıları, katılım, davranış ve eğilimlerine odaklanan bu çalışma, yüz yüze gerçekleştirilen on beş derinlemesine görüşmeye dayanmaktadır. Çalışmada İsveç'e göç öyküsü, İsveç siyasetinin tarihsel ve güncel panoraması, Türkiye kökenli göçmenlerin algı ve eğilimleri üzerinde durulmaya çalışılmıştır. Sosyal ve ekonomik olarak elli yıllık süreçte İsveç'e görece daha fazla tutunan göçmenlerin siyasal tercihleri renklenirken aynı zamanda 'yeni göç dalgasına' karşı ilginç sayılabilecek eğilimleri ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma derinlemesine görüşmeler ve literatürden yararlanılarak 'yabancı ülkede yerli olma' sürecinde olan göçmenlerin İsveç siyasetine bakışları çerçevesinde şekillenmiştir.

Sweden first received mass labor immigration from Turkey in the mid-1960s. Immigration continued in subsequent years but at a slower pace. Today nearly one hundred thousand immigrants from Turkey are living in Sweden. This article is based on fifteen in-depth interviews about political perception, participation, behaviors and inclination of immigrants from Turkey vis-à-vis Swedish immigration history and historical and contemporary dynamics of Swedish politics. While the political preferences of immigrants, who are socially and economically better adapted to Sweden, are diversified, interesting trends are also emerging about the ‘new wave of migration’. Relying on in-depth interviews, participant observation, and literature review this paper explores the phenomenon of being 'native in a foreign country.’

Bu çalışma, 2009 yılında, Ankara'nın Yenimahalle ve Çankaya ilçelerindeki Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) ile Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) aktivisti kadınlarla yapılan derinlemesine görüşmelere dayanmaktadır. Çalışmada kadınların toplumsal cinsiyet açsından siyaseti algılayışları sorgulanmış, parti içindeki çalışma tarzları, örgütlenme biçimleri ve modernleşmeye bakış açıları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bununla birlikte AKP'li ve CHP'li olmanın farklılıklarına değinilmiş, her iki partinin birbirine karşı olan bakış açıları açığa çıkartılmıştır. Çalışma sonucunda muhalefette yer almasına rağmen CHP'li kadınların AKP'lilere göre daha düşük çalışma azmine ve motivasyon gücüne sahip olduğu ortaya çıkmıştır.  AKP'li kimliğinin ise kadınlar açısından önemli bir statü ve sosyalleşme aracı olarak kullanıldığı görülmüştür.


Anahtar kavramlar: Siyasal katılım, toplumsal cinsiyet, kadın, AKP, CHP, Türkiye/Ankara.

Özet Yeni iletişim teknolojilerinin gelişerek yaygınlaşmasıyla birlikte demokrasi ve siyasal katılım uygulamaları elektronik ortama adapte olmaya başlamıştır. Elektronik demokrasi uygulamalarının giderek önem kazanmasıyla elektronik seçim ve elektronik oylama sistemlerinin uygulanabilirliği de tartışma konusu olmaya başlamıştır. Seçimlerin yeni iletişim teknolojileri aracılığıyla gerçekleştirilmesi anlamına gelen elektronik seçimlerin ele alındığı çalışma, elektronik demokrasi bağlamında elektronik seçim uygulamalarını avantajları ve dezavantajları üzerinden tartışmayı amaçlamaktadır. Elektronik demokrasi, elektronik seçimler ve elektronik oylamayı ele alan çalışma, yeni iletişim teknolojilerinin gün geçtikçe gündelik yaşama entegre olmasıyla seçim uygulamalarının da elektronik ortamlara adaptasyonunu tartışması bakımından önemlidir. Ayrıca çalışmada iki tür elektronik oylama biçimi olan elektronik oylama makinelerinin belli bir fiziksel ortama yerleştirildiği mekana bağlı e-oylama ve seçmenlerin kendi telefon, bilgisayar vb. araçlarla uzaktan oy kullanma imkanı bulduğu mekana bağlı olmayan e-oylama şeklinde kavramsallaştırmanın yapılması çalışmayı önemli kılmaktadır. Sonuç olarak çalışma elektronik seçimlerin gerçekleşmesi için öncelikli olarak dijital uçurumun ve elektronik ortamdaki güvenlik sorunlarının ortadan kaldırılması halinde geleneksel seçim yöntemlerine göre elverişli bir uygulama olacağını öngörmektedir.

Demokrasi ve siyasal katılımın birbiriyle bağlantısı bulunmaktadır. İktidarın sınırlandırılması süreci siyasal katılımın çoğalma süreci olarak değerlendirilebilir. Bireylerin hak ve özgürlüklerine sahip çıkma ve koruma isteği, onları, karar alma süreçlerine dahil olmaya yöneltmiştir.
Siyasal katılım, iktidarın sınırlandırılması ve bireylerin karar alma süreçlerine katılımı olarak ele alındığında, siyaset kavramının “Devlet” bilimi çerçevesinde hareket edilmesini gerektirir.
İktidarın sınırlandırılması ve karar alma süreçlerine toplumu oluşturan bireylerin katılması demokratik ölçütler içinde önemli bir yer tutar. Bireyler arasındaki cinsiyet, yaş, meslek, eğitim, akçal varlık gibi farklılıklar, siyasal katılımın, tarihsel sürecinde değişik zeminlerde ifade edilmesini sağlarken, bu hakkın elde edilmesinde egemenle arasında mücadelelere neden olmuştur.
Bu farklılıklar arasında yer alan yaş faktörü siyasal alanda farklı şekillerde algılanmış ve kullanılmıştır. Siyasi kültürün gelişim süreciyle doğru orantılı olarak ortaya çıkacak olan siyasal katılım seviyesinin, “genç” kavramı içinde görülebilecek en önemli yeri ve zamanı üniversiteler ve yüksek öğrenimdir. Dolayısıyla üniversite öğrencilerinin siyasal katılımının ölçülmesi önem arz etmektedir.
Bu çalışmada, Kilis 7 Aralık Üniversitesi öğrencilerinin siyasal katılım seviyesinin ölçülmesi amaçlanmıştır.
Bu doğrultuda, Kilis 7 Aralık Üniversitesi lisans seviyesinde öğrenim gören öğrenciler arasında anket yapılmıştır. Siyasal katılma kuramsal olarak açıklanmış ve anket sonuçlarından elde edilen bilgiler ışığında sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Siyasal Katılım, Kilis 7 Aralık Üniversitesi, Demokrasi

Öz Çalışmada yükseköğretim düzeyinde eğitim gören '90 sonrası kuşağı temsil eden örneklem üzerinden gençlerin kendilerinden önceki kuşaklara göre siyasal anlamda daha kayıtsız ya da ilgisiz oldukları argümanı sorgulanmaya çalışılmıştır. Bu yönde, çalışmada nicel ve nitel düzeyde elde edilen saha verileri temelinde gençlerin çevrimdışı geleneksel siyasal katılım eğilimleri ve maliyeti daha düşük ya da kolay olan yeni çevrimiçi dijital katılım olanaklarına yönelik eğilimlerini tespit etmek hedeflenmiştir. Ayrıca, çevrimiçi katılımın geleneksel katılım biçimlerini ne ölçüde ikame edebildiği siyasal ilgi, kayıtsızlık, sinizm ve slaktivizm kavramlarıyla ilişkilendirilmeye çalışılmıştır. Araştırmanın verilerine göre, gençlerin siyasal sinik tutumları veya ana akım politik uygulamalardan beklentilerinin düşük olması onları maliyeti yüksek olan geleneksel katılım biçimlerinden uzaklaştırmaktadır. Ancak, bu onların siyasal kayıtsızlıkları anlamına gelmemektedir. Gençler toplumsal sorunlara yönelik kaygılarını muhafaza ettikleri için kolay ve maliyeti düşük olan oy verme etkinliğine katılmakta, kendilerini kolayca ifade edebildikleri ve güçlü hissettikleri yeni katılım biçimi olarak dijital ağ temelli maliyeti düşük katılım etkinliklerine yönelmektedirler.

Atıf: Ünal S. (2018). Düşük maliyetli alternatif siyasal katılım biçimi: 90 sonrası genç kuşağın siyasal kayıtsızlığı mit mi gerçek mi? Tesam Akademi Dergisi, 5(2), 249-296.

Son yıllarda, siyasi partiler ve parti liderleri rakiplerine karşı avantaj sağlamak için politik pazarlama biliminden ve teknolojiden geniş ölçüde yararlanarak dijital pazarlamaya yönelmektedir. Dijital pazarlama kavramı siyaset ve politik pazarlama ilişkisine farklı bir bakış açısı kazandırmıştır. Günümüzde siyasal iletişim, propaganda ve kampanyaların gerçekleştirildiği popüler bir kavram haline gelmiştir. Politik pazarlama karmasının önemli bir aracı haline gelen dijital pazarlama, siyasi partiler, adaylar ve liderler açısından seçmenlere ulaşma noktasında önemli bir araç haline gelmiştir. Ayrıca siyasi partiler, adaylar ve liderlerin seçmenlere doğru ve hızlı bir şekilde ideoloji ve fikirlerini aktarmasında fırsatlar sunmaktadır. Seçmenler açısından ise siyasi parti ajandalarını ve politikalarını öğrenmek, adaylara kolay bir şekilde ulaşmak ve iletişim kurmak noktasında büyük olanaklar sağlamaktadır. Günümüzde siyasi partiler seçmenleri etkilemek, güçlü iletişim kurmak ve siyasal rekabette kazanmak adına dijital pazarlama tekniklerini yaygın bir şekilde kullanmaktadır. Örneğin Türkiye’de nüfusun %74’ünü oluşturan 62 milyon kişi aktif internet kullanıcısı konumundadır. Ayrıca bu oranın %94’ünün günde ortalama 7 saat internette aktif bir şekilde vakit geçirdiği tespit edilmiştir. Politik pazarlama açısından bu veriler oldukça önem kazanmaktadır. Bu çalışma kapsamında politik pazarlama ve dijital pazarlama kavramları açıklandıktan sonra dijital pazarlamanın politik pazarlama alanına katkıları ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Ayrıca, Türkiye’de 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekilliği Genel Seçimlerinde seçmenlerin %65,2’sinin oyunu alan ilk iki siyasi partinin politik dijital pazarlama kanallarını kullanma yöntemleri ile ilgili içerik analizi yapılmıştır. Yapılan değerlendirme sonucunda ilk iki siyasi partinin de dijital pazarlama kanallarını politik pazarlama alanında aktif olarak kullandığı görülmektedir. Siyasi partiler ve parti liderlerinin politik pazarlama ve dijital pazarlama unsurlarını etkin bir şekilde kullandığı seçim kampanyalarında diğer siyasi partilere ve parti liderlerine karşı üstünlük sağladığı görülmektedir