PL165906B1 - Rama tarczy deskowania PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Rama tarczy deskowania, zbudowana z w y- drazonych profili o korzystnie zamknietym przekroju poprzecznym, przebiegajacych przy krawedziach po- krycia lub tarczy deskowania, której skrajna sciana krawedziowa, przebiegajaca w zasadzie prostopadle do pokrycia, stanowi kazdorazowo podparcie dla ramy lub sasiadujacej z nia tarczy deskowania lub elementu do niej podobnego, przy czym wydrazony profil ramy, ma od strony przeciwnej wzgledem pokrycia co naj- mniej jedno, wnikajace w jego przekrój poprzeczny, wglebienie do zahaczania w nim lomu lub podobnego elementu, znam ienna tym, ze wglebienie (7) w w y- drazonym profilu (4), sasiadujace ze skrajna sciana krawedziowa (5), wykonane jest w przebiegajacej poprzecznie do tej sciany krawedziowej (5) scianie zamykajacej (9), i wnika do wnetrza wydrazonego profilu (4) ramy od strony sciany, lezacej po stronie przeciwnej wzgledem pokrycia (2), to znaczy od stro- ny konca (5a) sciany krawedziowej (5) i korzystnie odchylone jest ku tylowi. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest rama tarczy deskowania.

Rama tarczy deskowania zbudowana jest z wydrążonych profili o zamkniętym przekroju poprzecznym, przebiegających przy krawędziach pokrycia lub tarczy deskowania, a jej skrajna ściana krawędziowa, przebiegająca mniej więcej prostopadle do pokrycia, stanowi każdorazowo podparcie dla ramy lub sąsiadującej z nią tarczy deskowania, przy czym wydrążony profil ramy ma, od strony przeciwnej względem pokrycia, co najmniej jedno, wnikające w jego przekrój poprzeczny, wgłębienie do zahaczenia w nim łomu.

Tego rodzaju znana jest z opisu patentowego DE PS nr 3 429 304. Wgłębienie do zahaczania łomu jest w niej usytuowane w tym obszarze wydrążonego profilu, który jest uformowany przez powierzchnie skrajnych ścian, to znaczy powierzchnie przeciwległe pokryciu, a więc naroża, utworzonego przez położoną z dala od pokrycia ścianę zamykającą i ścianę krawędziową.

Jeżeli taka tarcza deskowania o konstrukcji ramowej stoi na podstawie, to może być ona za pomocą łomu, zahaczonego o wgłębienie, nieco uniesiona i przedstawiona, lub może być jej nadany określony kierunek. Należy jednak przy tym wziąć pod uwagę to, że w porównaniu z tarczą deskowania, której rama, wykonana z wydrążonego profilu, nie ma żadnego wgłębienia we wspomnianych jego narożach, ścianka krawędziowa tej ramy jest przez to wgłębienie skrócona. Oznacza to, że powierzchnia styku, a więc również długość, na jakiej występuje szczelne przyleganie między dwoma tarczami deskowania, przylegającymi do siebie ścianami krawędziowymi, ulegają skróceniu. Nadto należy jeszcze uwzględnić i to, że wydrążone profile znajdują zastosowanie jako ramy przy tarczach deskowania przede wszystkim wtedy, kiedy tarcze te mają duży ciężar. Jeżeli teraz o wspomniane wgłębienie, znajdujące się w skrajnym narożu wydrążonego profilu, zahaczony zostanie i użyty jako dźwignia łom, to wywołane przezeń siły zostaną wprowadzone w znacznej części w ścianę krawędziową, służącą jako oparcie i uszczelnienie dla sąsiadującej z nią tarczy deskowania. Może to prowadzić do odkształcenia tej ściany, tak że utworzone zostaną nierówności jej powierzchni i tym podobne, a ścisłość dopasowania przy montażu takich tarcz deskowania jest gwarantowana w jeszcze mniejszym stopniu już po kilkakrotnym ukierunkowywaniu i przestawianiu za pomocą łomu.

Gdyby wykonać wydrążony profil z odpowiednio grubych lub wytrzymałych ścian, byłby on nie tylko droższy, ale i ciężar tarczy deskowania stałby się odpowiednio większy, tak że przy użyciu łomu powstawałyby z kolei jeszcze większe siły.

Pojawia się stąd zadanie opracowania tarczy deskowania z ramą w rodzaju wspomnianej na wstępnie, która pozwoli na przestawianie tej tarczy za pomocą łomu, bez potrzeby godzenia się przy tym na skrócenie ściany krawędziowej, przy czym siły, wywołane użyciem łomu, nie będą mogły docierać w ogóle lub tylko w nieznacznym stopniu do tej ściany, a prócz tego część sił reakcji łomu będzie oddziaływać ewentualnie na tę ścianę w większej odległości od pokrycia.

Rozwiązanie tego pozornie sprzecznego zadania polega zasadniczo na tym, że w ścianie zamykającej wydrążonego profilu, przebiegającej poprzecznie względem jego ściany krawę4

165 906 dziowej, występuje co najmniej jedno wgłębienie, sąsiadujące z tą skrajną ścianą krawędziową.

Wgłębienie to według wynalazku wnika do wnętrza wydrążonego profilu od strony krawędzi lub końca ściany krawędziowej, leżącego po stronie przeciwnej względem pokrycia, lub odchodzi do tyłu.

Przewidziane więc zostało również i w tym wypadku istnienie wgłębienia w tworzącym ramę wydrążonym profilu, ażeby można było zahaczyć łom, jednakże nie oddziaływuje ono na ściankę krawędziową i może ona zachować swoją pełną szerokość. Wynika to stąd, że wgłębienie jest usytuowane przy ścianie poprzecznej, wewnątrz obszaru wyznaczonego przez ścianę krawędziową, przez co utrzymuje ono również z dala od ściany krawędziowej większą część sił reakcji i wprowadza je w większym stopniu, w pozycji roboczej, w znajdującą się powyżej ściany poprzecznej ścianę podtrzymującą wydrążonego profilu.

Korzystnym jest przy tym, jeżeli przewiduje się występowanie ściany krawędziowej i usytuowanej w pewnej odległości do niej, zwłaszcza równoległej do niej, ściany podtrzymującej, a wgłębienie jest usytuowane lub wyrobione przy ścianie zamykającej wydrążonego profilu, przebiegającej poprzecznie, przeważnie prostopadle, do tych ścian.

Tak więc w wydrążonym profilu zamiast jednego wgłębionego i wybranego naroża, przeznaczonego do osadzania w nim łomu, według wynalazku naroża pozostają, a wgłębienie jest usytuowane niejako między tymi narożami i w każdym wypadku nad ścianą krawędziową, odchodzącą od naroża przy pokryciu. Dzięki temu ściana ta może zachować swoją pełną szerokość, bez potrzeby powiększania szerokości całego wydrążonego profilu dla uwzględnienia wgłębienia.

Ściana zamykająca może mieć przy leżących naprzeciw siebie, oddalonych od pokrycia końcach lub krawędziach ściany krawędziowej i ściany podtrzymującej, tworzy zawsze naroża odcinek, którego zwrócone ku sobie krawędzie wyznaczają granice wgłębienia. Możliwe jest powstanie w ten sposób wydrążonego profilu o kształcie zbliżonym do skrzynki, mającego również na swojej krawędzi, odwróconej od pokrycia, naroża lub inne uformowania tego typu, zwiększające sztywność. Wgłębienie może być usytuowane między tymi narożami tak, że przykładane do niego siły reakcji mogą być wprowadzone przede wszystkim do odcinka ściany, znajdującego się w położeniu roboczym powyżej wgłębienia, a prócz tego do leżącej nad nim ściany podtrzymującej. Właściwa ścian krawędziowa pozostaje praktycznie poza oddziaływaniem sił reakcji przede wszystkim przy nieznacznej elastycznej podatności tego układu ścian i nie doznaje przede wszystkim żadnych trwałych odkształceń. Przez to uzyskane jest również dobre przyleganie do ściany krawędziowej i pozbawione nieszczelności stykanie się z sąsiadującą ścianą krawędziową, tak przed jak i po kilkakrotnym użyciu łomu.

Wgłębienie lub wgłębienia mogą mieć wyznaczone granice i być usztywnione przez usytuowanie przy ścianie zamykającej, wnikający we wnętrze wydrążonego profilu, otwarty na zewnątrz, wgłębiony profil, zaś profil ten może mieć przekrój poprzeczny w kształcie litery U, prostokątny, trapezoidalny zaokrąglony lub w kształcie litery V. W ten sposób łom natrafia poniekąd, przy jego zahaczaniu, na wgłębienie w rodzaju kieszeni, znajdujące się między leżącymi zawsze podczas jego zahaczania poziomo, odchodzącymi prostopadle od pokrycia, ścianami wydrążonego profilu. Odpowiednio do tego dobrze mogą być wychwytywane siły, których źródłem jest ten łom.

Wgłębiony profil może być przy tym wyrobiony jako jedna całość z odcinkami ściany, i korzystnie, złączony również ze ścianami wydrążonego profilu, lub dodatkowo zespawany z nimi.

W ścianie zamykającej może występować kilka wgłębień, usytuowanych w pewnej odległości od siebie, zawsze o ograniczonej długości, lub jedno wgłębienie, przebiegające wzdłuż całej długości każdego ramienia ramy. W pierwszym przypadku uzyskuje się większą sztywność, w drugim możliwe jest prostsze wytwarzanie.

Ukształtowanie ramy, wydrążonego profilu, a zwłaszcza wgłębionego profilu jak również wgłębienia, są przedmiotem kolejnych postaci wynalazku.

Korzystnie rama ma fragment wgłębionego profilu, zwrócony ku ścianie podtrzymującej, uformowany jako ściana przebiegająca w pewnej odległości od ściany podtrzymującej, a zwłaszcza równolegle do niej, przy czym prześwit pomiędzy ścianą podtrzymującą, a tą ścianą

165 906 wgłębionego profilu jest równy lub większy od grubości ściany, a korzystnie równy podwójnej grubości ściany.

Korzystnie wgłębienie ramy jest usytuowane w środku, a zwłaszcza symetrycznie, pomiędzy ścianą podtrzymującą, a ścianą krawędziową.

Głębokość wgłębienia znajdującego się naprzeciw ściany zamykającej i znajdujących się po przeciwnej stronie względem pokrycia krańców ściany krawędziowej i/lub ściany podtrzymującej, stanowi mniej więcej połowę lub jedną trzecią odległości między ścianą podtrzymującą i ścianą krawędziową.

Korzystnie prześwit pomiędzy ściana podtrzymującą a sąsiadującą z nią ścianą wgłębionego profilu jest przynajmniej częściowo wypełniony, korzystnie żeberkami usztywniającymi lub wgnieceniami w postaci żłobków co najmniej na jednej z obydwóch ścian.

Korzystnie długość przekroju ściany krawędziowej mierzona od tylnej strony pokrycia jest co najmniej równa długości ściany podtrzymującej a obydwa naroża wydrążonego profilu, występujące na krańcach tych ścian, znajdują się w jednakowej odległości od pokrycia, lub naroże związane ze ścianą krawędziową jest położone dalej od pokrycia niż naroże związane ze ścianą podtrzymującą.

Korzystnie co najmniej jedno z naroży stanowiące przejście ze ściany podtrzymującej w ścianę zamykającą i/lub przejście w tę ścianę zamykającą ze ściany krawędziowej są zukosowane lub zaokrąglone.

Korzystnie rama ma zaokrąglone przejście ze ściany podtrzymującej i/lub ściany krawędziowej we wgłębiony profil.

Korzystnie wgłębienia w ścianie zamykającej, przenikające tę ścianę i wnikające we wnętrze wydrążonego profilu, są uformowane jako otwory, w których wzmocniona jest przynajmniej krawędź zwrócona ku ścianie podtrzymującej, a korzystnie cały obwód lub wszystkie krawędzie.

Z wykorzystaniem rozwiązania według wynalazku istnieje znaczna liczba możliwości takiego ukształtowania wgłębień i tworzących je ścian, żeby z jednej strony tworzący ramię wydrążony profil był stabilny i sztywny, a z drugiej - żeby zapewnione było dobre zahaczanie dla łomu, bez potrzeby skracania w tym celu ściany krawędziowej i narażania jej na oddziaływanie zbyt dużych sił, które mogłyby ją po upływie pewnego czasu trwale zdeformować. Należałoby tu wspomnieć, że nieznaczna odległość, występująca między ułożoną na ziemi lub podstawie ścianą krawędziową a napieranym przez łom obszarem jego oparcia we wgłębieniu, może być zmostkowana przez dobranie odpowiedniego łomu lub przez wprowadzenie pod łom rozporki obok ściany krawędziowej.

Usytuowanie wgłębienia symetrycznie pomiędzy ścianą podtrzymującą a ścianą krawędziową i to, że głębokość wgłębienia i ścian odpowiada mniej więcej połowie lub jednej trzeciej odległości między ścianą podtrzymującą a ścianą krawędziową poprawiają przede wszystkim wprowadzanie sił, pochodzących od łomu, w ścianę zamykającą i podtrzymującą. Do usztywnienia w obrębie wgłębień, które może się odpowiednio lepiej przeciwstawiać wychodzącym z łomu siłom, mogą się przy tym przyczyniać przede wszystkim wyżłobienia i im podobne.

Zamiast wgłębionego profilu, w jaki przekształca się wgłębienie aż po jego wychodzący na zewnątrz otwór, służący do wprowadzania łomu, możliwe jest również, jak powiedziano powyżej, rozwiązanie, w którym wgłębienia w ścianie zamykającej, przenikające przez tę ścianę i wnikające we wnętrze wydrążonego profilu, są uformowane jako otwory, w których ewentualnie przynajmniej krawędź, zwłaszcza przy ścianie podtrzymującej, w szczególności cały obwód lub wszystkie krawędzie, są wzmocnione. W wyniku braku wewnętrznego wypełnienia rama staje się w ten sposób lżejsza i tańsza.

Przede wszystkim dzięki kombinacji pojedynczych lub kilku opisanych wyżej szczegółów i sposobów uzyskuje się ramę do tarczy deskowania, którą można bez problemu i oszczędzając właściwą ścianę krawędziową ukierunkowywać przy użyciu łomu, przy czym prócz tego ściana krawędziowa zachowuje w korzystny sposób najwyższą z możliwych szerokość w odniesieniu do całkowitych wymiarów wydrążonego profilu. Jako że wychodzące z łomu siły reakcji wprowadzane są przede wszystkim w leżącą równolegle do ściany krawędziowej ścianę pod6

165 906 trzymującą, wykluczone zostało praktycznie przede wszystkim· niebezpieczeństwo trwałego odkształcenia ściany krawędziowej, bardzo istotne dla szczególności całego deskowania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, którego figura przedstawia ustawione na ziemi ramię ramy tarczy deskowania, pokazane w schematycznym przekroju poprzecznym, przy czym wydrążony profil ma po stronie przeciwnej jego pokryciu, powyżej ściany krawędziowej, wnikające w ten profil wgłębienie do zahaczania w nim łomu, zaś szerokość ściany krawędziowej odpowiada największemu wymiarowi wydrążonego profilu, poprzecznemu względem pokrycia.

Tarcza deskowania, oznaczona w całości jako 1, pokazana w swoim dolnym odcinku w przekroju poprzecznym, ma przy krawędziach swojego pokrycia 2 ramę, oznaczoną w całości jako 3. Każde ramię ramy stanowi wydrążony profil 4 o zamkniętym przekroju poprzecznym. Skrajna, przebiegająca mniej więcej prostopadle do pokrycia 2, ściana krawędziowa 5 tego wydrążonego profilu 4 stanowi przy tym zawsze węgarek dla ramy 3 lub oparcie sąsiadującej z nią tarczy deskowania lub specjalnego dołączanego elementu deskowania np. narożnika deskowania lub elementu podobnego do niego. Ściana ta winna być zatem możliwie płaska i długa, ażeby uzyskać dobre przyleganie i uniknąć szczelin.

W przykładzie wykonania konstrukcja ramy postawiona jest dla wykonania deskowania na ziemi lub na specjalnej podstawie 6, na tej właśnie ścianie krawędziowej 5. Po to, żeby tarcza deskowania 1 mogła być ewentualnie nieznacznie przestawiana w celu wyrównania, w wydrążonym profilu, 4, jego części, znajdującej się z przeciwnej strony niż pokrycie 2, znajdujące się wnikające w jego przekrój poprzeczny wgłębienie 7, przeznaczone do zahaczania w nim łomu 8.

Na rysunku zostało przy tym wyraźnie zaznaczone, że to wgłębienie 7 usytowane jest po sąsiedzku względem skrajnej ściany krawędziowej 5 w ścianie zamykającej 9, przebiegającej poprzecznie względem tej ściany krawędziowej 5, i wnika do wnętrza wydrążonego profilu 4 od strony ściany leżącej po stronie przeciwnej względem pokrycia 2, to znaczy od strony końca 5a ściany krawędziowej 5, i odchodzi z powrotem do tyłu.

W ten sposób łom 8 może w tym położeniu zahaczać o górną ścianę ograniczającą 10 wgłębienia 7, co oznacza, że ściana krawędziowa 5 i jej kraniec 5a nie są poddawane oddziaływaniu końca łomu 8. W ten sposób unika się niebezpieczeństwa odkształcenia ściany krawędziowej 5 i może ona mieć każdy wymiar, odpowiednio do szerokości przekroju poprzecznego wydrążonego profilu 4.

W wydrążonym profilu 4 można wyróżnić ścianę krawędziową 5 i usytuowaną w pewnej odległości od niej, w przykładzie wykonania usytuowaną równolegle, ścianę podtrzymującą 11, a wgłębienie 7 jest usytuowane, ewentualnie wyrobione, przy lub w ścianie zamykającej 9 wydrążonego profilu 4, biegnącej poprzecznie względem ścian 5 i 11, w przykładzie wykonania biegnącej prostopadle do niej. Ściana zamykająca 9 ma przy tym przy leżących naprzeciw siebie, oddalonych od pokrycia 2, końcu 5a ściany krawędziowej 5 i końcu 11a ściany podtrzymującej 11, tworzące zawsze naroża, odcinki 9a, których zwrócone ku sobie krawędzie 9b wyznaczają granice wgłębienia 7.

W przykładzie wykonania wyznacza granicę wgłębienia 7 i usztywnia je usytuowany przy otworze w ścianie zamykającej 9, wnikający we wnętrze wydrążonego profilu 4, otwarty na zewnątrz, wgłębiony profil 12. Ten wgłębiony profil 12 ma przy tym prostokątny przekrój poprzeczny w kształcie litery U. Mógłby on mieć jednak również kształt trapezoidalny zaokrąglony lub być w kształcie litery V.

W celowy sposób, dla uzyskania dobrego przenoszenia sił, wgłębiony profil 12 jest w przykładzie wykonania wyrobiony w ścianie zamykającej, z odcinkami 9a jako jeden element i jest w ten sposób złączony również z pozostałymi ścianami wydrążonego profilu 4. Mógłby on być również dodatkowo przyspawany do nich.

W przykładzie wykonania wgłębienie 7 występuje na całej długości każdego z ramion ramy 3. składających się w całości na tę ramę. Kształtowanie takie daje się przy tym realizować najlepiej za pomocą wgłębionego profilu 12. Jest jednak również możliwe sytuowanie w ścianie zamykającej 9 kilku wgłębień 7, usytuowanych w pewnej odległości od siebie, każde z nich o ograniczonej długości. W przypadku, kiedy wgłębienia te winny być również wyłożone wgłę165 906 bionym profilem 12, profil ten jest wspawany i wyposażony w zamknięcia czołowe lub formowany metodą głębokiego tłoczenia.

Fragment wgłębionego profilu 12, zwrócony ku ścianie podtrzymującej 11, jest uformowany ze swej strony jako ściana 10, przebiegająca w pewnej odległości od ściany podtrzymującej 11, w przykładzie wykonania równolegle do niej. Prześwit między ścianą podtrzymującą 11, a tą ścianą 10 wgłębionego profilu 12 może być przy tym równy lub większy od grubości ściany, może odpowiadać np. mniej więcej jej podwójnej grubości. W ten sposób przy krańcu 11a ściany podtrzymującej 11 uzyskuje się przekrój poprzeczny w kształcie litery U, który przeciwstawia wprowadzonemu zakończeniu łomu 8 pożądany znaczy opór i ma znaczną sztywność, pozwalającą na przejmowanie występujących przy tym sił bez niebezpieczeństwa deformacji, przede wszystkim ściany krawędziowej 5.

Ze względu na to, że wgłębienie 7 jest w przykładzie wykonania usytuowane w środku i symetrycznie między ścianą podtrzymującą 11 a ścianą krawędziową 5, uzyskuje się analogiczny przekrój w kształcie rowka lub litery U również przy końcu 5a ściany krawędziowej 5, co również i tutaj zwiększa sztywność i w ten sposób jeszcze bardziej zmniejsza niebezpieczeństwo odkształcenia.

Sztywność tych krańców 5a i 11a zależy również w pewnym stopniu od długości ściany 10 wgłębionego profilu 12. Im ta ścian jest dłuższa, tym wcześniej mogą wystąpić odkształcenia, przede wszystkim w obrębie tego profilu. Dlatego też w przykładzie wykonania głębokość wgłębienia 7, znajdującego się naprzeciw ściany zamykającej 9 i znajdujących się po przeciwnej stronie względem pokrycia 2 krańców 5a i 11a, odpowiada mniej więcejpołowie lub nawet mniej niż połowie, mianowicie mniej więcej jednej trzeciej, odległości między ścianą krawędziową 5.

Prześwit między ścianą podtrzymującą 11 a sąsiadującą z nią ścianą 10 wgłębionego profilu 12 mógłby być ewentualnie przynajmniej częściowo wypełniony. Przykładowo, żebra usztywniające lub wgniecenia w formie żłobków mogłyby się znaleźć najednej lub na obydwóch ścianach 10 i 11. Również odkształcenia w postaci spęcznień mogłyby spowodować wzajemne wspieranie się ścian 10 i 11 i usztywnienie przez to atakowanego przez łom 8 krańca 11a.

Długość ściany krawędziowej 5, mierzona od tylnej strony pokrycia 2, a więc bez uwzględniania odcinka ciągnącego się wzdłuż węższej krawędzi pokrycia 2, w przykładzie wykonania równa jest długości ściany podtrzymującej 11. W ten sposób obydwa naroża wydrążonego profilu 4, występujące przy krańcu 5a ewentualnie 11a tych ścian 5 i 11, znajdują się w jednakowej odległości od pokrycia 2. W związku z tym, że wgłębienie 7 usytuowane jest niezależnie od ściany krawędziowej 5, byłoby możliwe nadanie ścianie krawędziowej 5 długości większej od długości ściany podtrzymującej 11 i wtedy naroże tworzące się przy ścianie krawędziowej 5 byłoby bardziej odległe od pokrycia 2 aniżeli naroże przy ścianie podtrzymującej. Ściana krawędziowa 5 może więc w każdym przypadku mieć nadaną taką szerokość, jakiej wymaga ciasne i dokładne przyleganie sąsiadującej z nią tarczy deskowania lub specjalnego dołączonego elementu deskowania. Pomimo tego możliwe jest bezproblemowe ustawienie za pomocą łomu 8 takiej tarczy deskowania 1, stojącej na ziemi 6 na ścianie krawędziowej 5, przy czym unika się zahaczania tego łomu 8 o ściankę krawędziową 5, gdyż wówczas wgłębienie 7 znajduje się w położeniu roboczym wyżej.

Należałoby jeszcze wspomnieć, że przynajmniej jedno z naroży, a więc przejście ze ściany podtrzymującej 11 w ścianę zamykającą 9 i/lub przejście w tę ścianę zamykającą 9 ze ściany krawędziowej 5, może być zukosowane lub zaokrąglone, jeżeli byłoby to wymagane ze względu na stabilność lub z innych szczególnych powodów, jak np. do mocowania odpowiednich klamer przy łączeniu ram 3 sąsiednich tarcz deskowania.

Dalej, może występować całkowicie zaokrąglone przejście ze ściany podtrzymującej 11 i/lub ściany krawędziowej 5 we wgłębiony profil 12, to znaczy ściana zamykająca 9 lub jej odcinki 9a mogą mieć kształt łuku.

Możliwe jest również kolejne uformowanie lub odmiana, polegające na tym, że brak jest wgłębionego profilu 12, a wgłębienia 7 w ścianie zamykającej 9, przenikające przez tę ścianę i wnikające we wnętrze wydrążonego profilu 4, są uformowane jako otwarte otwory, w których mogłaby być ewentualnie wzmocniona przynajmniej krawędź 9b, zwrócona ku ścianie podtrzymującej 11, korzystnie jednak cały obwód lub wszystkie krawędzie, co można zrealizować

165 906 np. przez przyspawanie dodatkowych ścian. Również wciśnięte do wnętrza ściany wzmacniające mogłyby ograniczać i usztywniać takie otwarte do wnętrza wgłębienia 7.

Ramę 3 tarczy deskowania 1 tworzy wydrążony profil 4, mający korzystnie zamknięty przekrój poprzeczny, przy czym przekrój ten odpowiada zasadniczo mniej więcej prostokątowi. W sąsiedztwie skrajnej ściany krawędziowej 5 tego wydrążonego profilu 4, ale bez naruszania jej długości lub szerokości, w poprzecznie do tej ściany krawędziowej 5 przebiegającym fragmencie profilu lub ścianie zamykającej 9, występuje co najmniej jedno wgłębienie 7. We wgłębienie to może być włożony łom 8, kiedy ściana krawędziowa 5 spoczywa na powierzchni ziemi 6 lub odpowiadającej jej. Ściana krawędziowa 5 może więc mieć, pomimo istnienia takiego wgłębienia 7 w wydrążonym profilu 4, służącego do zahaczania w nim łomu 8, każdą szerokość i jest w ten sposób najlepszy z możliwych zabezpieczona przed odkształceniem przez łom 8, tak że rama pozostaje, również po dłuższym użytkowaniu, w zasadzie płaskim i nieodkształconym oparciem dla sąsiadującego z nią elementu deskowania.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,00 zł.

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Rama tarczy deskowania, zbudowana z wydrążonych profili o korzystnie zamkniętym przekroju poprzecznym, przebiegających przy krawędziach pokrycia lub tarczy deskowania, której skrajna ściana krawędziowa, przebiegająca w zasadzie prostopadle do pokrycia, stanowi każdorazowo podparcie dla ramy lub sąsiadującej z nią tarczy deskowania lub elementu do niej podobnego, przy czym wydrążony profil ramy, ma od strony przeciwnej względem pokrycia co najmniej jedno, wnikające w jego przekrój poprzeczny, wgłębienie do zahaczania w nim łomu lub podobnego elementu, znamienna tym, że wgłębienie (7) w wydrążonym profilu (4), sąsiadujące ze skrajną ścianą krawędziową (5), wykonane jest w przebiegającej poprzecznie do tej ściany krawędziowej (5) ścianie zamykającej (9), i wnika do wnętrza wydrążonego profilu (4) ramy od strony ściany, leżącej po stronie przeciwnej względem pokrycia (2), to znaczy od strony końca (5a) ściany krawędziowej (5) i korzystnie odchylone jest ku tyłowi.
2. 2. Rama według zastrz. 1, znamienna tym, że ma ścianę krawędziową (5) i usytuowaną w pewnej odległości od niej, korzystnie równolegle, ścianę podtrzymującą (11), a wgłębienie (7), usytuowane jest w ściance zamykającej (9) wydrążonego profilu (4), przebiegającej poprzecznie, korzystnie prostopadle, do wspomnianych ścian (5,11).
3. 3. Rama według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ściana zamykająca (9) ma przy leżących naprzeciw siebie, oddalonych od pokrycia (2) końcach lub krańcach (6a, 11a) ściany krawędziowej (5) i ściany podtrzymującej (11), odcinki (9a), tworzące każdorazowo naroża, których zwrócone ku sobie krawędzie (9b) wyznaczają granice wgłębienia (7).
4. 4. Rama według zastrz. 2, znamienna tym, że granice wgłębienia (7) wyznacza i usztywnia usytuowany przy otworze w ścianie zamykającej (9), wnikający we wnętrze wydrążonego profilu (4) , otwarty na zewnątrz wgłębiony profil (12), przy czym profil ten ma przekrój poprzeczny w kształcie litery U, prostokątny, trapezoidalny, zaokrąglony lub w kształcie litery V.
5. 5. Rama według zastrz. 4, znamienna tym, że wgłębiony profil (12) jest wykonany jako jedna całość z odcinkami ściany (9a), a zwłaszcza złączony również ze ścianami wydrążonego profilu (4) i korzystnie dodatkowo zespawany z nimi.
6. 6. Rama według zastrz. 1, znamienna tym, że w ścianie zamykającej (9) występuje kilka wgłębień, usytuowanych w pewnej odległości od siebie, zawsze o ograniczonej długości, lub jedno wgłębienie (7), przebiegające wzdłuż całej długości każdego ramienia ramy.
7. 7. Rama według zastrz. 4 albo 5, znamienna tym, że fragment wgłębionego profilu (12), zwrócony ku ścianie podtrzymującej (11), jest uformowany ze swej strony jako ściana (10), przebiegająca w pewnej odległości od ściany podtrzymującej (11), w szczególności równolegle do niej, i że prześwit między ścianą podtrzymującą (11) a tą ścianą (10) wgłębionego profilu (12) jest równy lub większy od grubości ściany, korzystnie równy podwójnej grubości ściany.
8. 8. Rama według zastrz. 1, znamienna tym, że wgłębienie (7) jest usytuowane pośrodku, zwłaszcza symetrycznie, pomiędzy ścianą podtrzymującą (11) a ścianą krawędziową (5).
9. 9. Rama według zastrz. 6, znamienna tym, że głębokość wgłębienia (7), znajdującego się naprzeciwko ściany zamykającej (9) i znajdujących się po przeciwnej stronie względem pokrycia (2) krańców (5a, 11a) ściany krawędziowej (5) i/lub ściany podtrzymującej (11), odpowiada co najwyżej połowie, a zwłaszcza jednej trzeciej odległości między ścianą podtrzymującą (11) a ścianą krawędziową (5).
10. 10. Rama według zastrz. 4 albo 5, znamienna tym, że prześwit między ścianą podtrzymującą (11) a sąsiadującą z nią ścianą (10) wgłębionego profilu (12) jest przynajmniej częściowo wypełniony żeberkami usztywniającymi lub wgnieceniami w formie żłobków co najmniej z obydwóch ścian.
11. 11 Rama według zastrz. 2, znamienny tym, że długość przekroju ściany krawędziowej (5) , mierzona od tylnej strony pokrycia (2), jest co najmniej równa długości ściany podtrzymującej (11). a obydwa naroża wydrążonego profilu (4), występujące na krańcach (5a, 11a) tych

    165 906 ścian (5, 11), znajdują się w jednakowej odległości od pokrycia (2), lub też naroże związane ze ścianą krawędziową jest położone dalej od pokrycia (8), aniżeli naroże związane ze ścianą podtrzymującą.
12. 12. Rama według zastrz. 2, znamienna tym, ze co najmniej jedno z naroży stanowiące przejście ze ściany podtrzymującej (11) w ścianę zamykającą (9) i/lub przejście w tę ścianę zamykającą (9) ze ściany krawędziowej (5), jest zukosowane lub zaokrąglone.
13. 13. Rama według zastrz. 4, znamienna tym, że ma zaokrąglone przejście ze ściany podtrzymującej (11) i/lub ściany krawędziowej (5) we wgłębiony profil (12).
14. 14. Rama według zastrz. 6, znamienna tym, że wgłębienia (7) w ścianie zamykającej (9), przenikające tę ścianę i wnikające we wnętrze wydrążonego profilu (4), są uformowane jako otwory, w których wzmocniona jest przynajmniej krawędź zwrócona ku ścianie podtrzymującej (11), a korzystnie cały obwód lub wszystkie krawędzie.