Fiil

Türkçenin farklı saha ve dönemlerinde pek çok kullanımıyla dikkat çeken fiillerden biri de- fiilidir. Bu fiilin Türkiye Türkçesinde, farklı yapılanmalar içinde bağlama işleviyle de kullanılabildiği görülmektedir. Çoğunlukla, bir sözcüğün tekrarıyla oluşan hem ... hem, ister . . ister gibi ikili bağlaçlara benzeyen bu yapılanmalar, dilbilgisi çalışmalarında sıralanan bağlaçlar kadar kalıplaşmış değildir. Ancak buna rağmen fiilin temel anlamıyla kullanılmadığı ve bağlama işlevinin belirgin olduğu bu yapılanmalar, söz konusu çalışmaların bağlaçlar bölümünde mutlaka değerlendirilmelidir. One of the most intriguing verbs in Turkish has been the verb -de with its multiple usages ın different periods and lınguistıc domains of Turkish. This study plausibly indicates that the verb -de can be used in different constructions such as in the function of conjunction in Turkey Turkish. The conjunctional function of -de in Turkish has not been listed in grammar books, whereas paraHel conjunctions s...

Verbs are one of the most basic vocabulary elements of the language. These words express the being, manners and movements of beings in the universe. However, in order to express the movements of living and non-living beings in the universe, the verb category creates syntactic and semantic situations by performing some combinations within itself. Because the many movements of many beings in the universe cause endless combinations to appear. In order to express this, the verb category creates various combinations within itself. The most typical example of this is seen between motion verbs, which is a semantic class, and serial verb structures, which are a syntactic and semantic class. Although there have been various studies on motion verbs, the limits of these verbs have not been determined in Turkish studies. Motion verbs, which can be considered as verbs expressing the displacement of beings in the universe, are closely related to serial verb structures, which is a syntactic and se...

Türk dili çok uzun bir tarihe sahiptir. Bu zaman diliminde farklı coğrafyalarda farklı lehçeler hâlinde kullanılmıştır. Lehçeleşmenin mahiyetinin daha iyi anlaşılması için lehçeler arasındaki kelime hazinesinin anlam yönünden de incelenmesi gereklidir. Çünkü Türk lehçeleri arasındaki en önemli farklılıklar kelime hazinesinde ve belli kelimelere verilen farklı anlamlarda gözlenir. Türk dilindeki lehçeleşme bir taraftan dilin tabii gelişme sürecinin bir sonucu, diğer taraftan onun zenginleşmesini sağlayan etkendir. Dildeki zenginleşme yalnızca kelime hazinesinin niceliğiyle değil, aynı zamanda anlam çeşitliliği ile de ortaya çıkar. Bu makalede "tap-" fiil kökü ve onun bazı türevleri ele alınarak Azerbaycan, Irak Türkmenleri ve Türkiye sahalarında hangi anlam ayrıntılarıyla kullanıldığı araştırılmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada kelimelerin farklı lehçelerde farklı anlam gelişmeleri gösterdiği, bunun, lehçeleşmenin tabii bir sonucu olduğu örneklerle gösterilmiş; bir kelimenin farklı lehçelerde farklı anlamlarla kullanılmasının, dilin canlılığının ve zenginliğinin göstergesi olduğu ortaya konmaya çalışılmıştır.

Ettirgen cati eylemin bir baska ozne tarafindan yapilmasi ya da yapilmasina vasita olmasidir. Turkiye Turkcesinde ettirgen cati yaygin olarak -(I4)r-, -DI4r-, -(I4)t- ekleriyle olusturulur ve eklendikleri fiil kok veya govdelerine isi ve olusu bir baska ozneye aktarma soz konusudur. Baskurt Turkcesinde de ettirgen catinin islevi ayni olmakla beraber yokmetuv yunelĕsĕ “yukletme yonelisi”, -dir-, -dĕr-, -dor-, -dor- , -tir-,-tĕr-, -tor-, -tor- , -źir-, -źĕr- , źor-, -źor-, -ġar-, -ġer-, -ḳar-, -ker-,-ḳiź-, -kĕź-, -ḳoź-, -koź-, -ġiź-, -gĕź-, -ġoź-, -goź-, -hĕt-, -r-, -ar-, -er-, -ĕr-, -ir-, -or-, -or-, -t-, -(i)t-, -(ĕ)t-, -(o)t-, -(o)t-, -(a)t-, -(ĕ)t-,-z- ekleri ile yapilmaktadir. Turkcede bir sozcugun cesitli anlamlarda kullanilabildigi gibi ettirgen catilarda olusturdugu gorulmektedir. Yukarida verilen eklerle ettirgen catinin belirtilmesi disinda, yalniz anlamca ettirgen catilarin varligindan da soz etmek mumkundur. Bu calismada Baskurt Turkcesinde ettirgen cati ve catinin olusmas...

Türkçede isimlerden geçişsiz fiiller türetmekte kullanılan -ar-/-er-; -r- ekine tarihi ve çağdaş bütün lehçelerde; -al-/-el-; -l- ekine ise Oğuz grubu lehçelerde rastlamaktayız. Bu ekierin her ikisinde de birden fazla yapının karışıp kaynaşması söz konusudur. -ar-/-er-; -r- eki er- fiilinin, -al-/-el-; -l- eki ise ol- fiilinin ekleşmesiyle oluşmuştur. The suffixes used to make intransitive verbs from nouns (-ar-,-er-,-r-) are common in all the dialects both histarical and contemporary, whereas -al-, -el-, -l-, are common In Oghuz dialects. In both groups of suffıxes, there are two groups of structures mixed together

Türkçenin farklı saha ve dönemlerinde pek çok kullanımıyla dikkat çeken fiillerden biri de- fiilidir. Bu fiilin Türkiye Türkçesinde, farklı yapılanmalar içinde bağlama işleviyle de kullanılabildiği görülmektedir. Çoğunlukla, bir sözcüğün tekrarıyla oluşan hem ... hem, ister . . ister gibi ikili bağlaçlara benzeyen bu yapılanmalar, dilbilgisi çalışmalarında sıralanan bağlaçlar kadar kalıplaşmış değildir. Ancak buna rağmen fiilin temel anlamıyla kullanılmadığı ve bağlama işlevinin belirgin olduğu bu yapılanmalar, söz konusu çalışmaların bağlaçlar bölümünde mutlaka değerlendirilmelidir. One of the most intriguing verbs in Turkish has been the verb -de with its multiple usages ın different periods and lınguistıc domains of Turkish. This study plausibly indicates that the verb -de can be used in different constructions such as in the function of conjunction in Turkey Turkish. The conjunctional function of -de in Turkish has not been listed in grammar books, whereas paraHel conjunctions s...

Çatı, anlamsal değişim ve cümle içinde ögeler arası rol dağılımında
oldukça etkin olduğundan dilin anlamsal boyutunun şekillenmesinde merkezi
konumda yer alır. Çatı ekleri, cümlenin derin ve yüzey yapısında mantık
çerçevesinde ve bir amaç doğrultusunda belirli değişimler meydana getirir.
Bu değişimler esnasında da derin yapı ile yüzey yapı arasında anlamsal boyut
şekillenir.
Türk dilinde dilbilgisel alandaki çatı çalışmalarında, fiilin ekler
vasıtasıyla biçim değiştirme ve bu biçimsel değişimden cümle ögelerinin
etkilenmesi incelenir. Bu inceleme de daha çok biçimsel düzlemde ele alınır.
Oysa, çatı bahsini, salt şekilsel düzlemde ele almak, konunun izahı için
yetersizdir. Çatı, şekil bilgisel, sözdizimsel ve anlamsal bir düzlemde
irdelenmelidir. Aynı ekin farklı işlevlerine dikkat edilmeksizin yapılan şekil
bilgisel tabanlı bu tasnifler konunun izahını karşılamada yetersiz kalmaktadır.
Konuya salt şekil bilgisel açıdan yaklaşmanın ortaya çıkardığı tartışmalı
konulardan biri de fiil kök veya gövdesinin üzerine aynı çatı kategorisi
içerisinde değerlendirilen iki ekin üst üste gelmesi ile oluşan, “katmerli çatı”,
“çok çatılı”, “çift çatılı”, “katmerli edilgenlik”, “katmerli ettirgenlik” olarak
adlandırılan durumdur.
İşlevsel bakış açısıyla çatı bahsine yaklaştığımızda, çatı eki olarak
adlandırılan eklerin -çatı işlevi haricinde- “oluşlama”, “kılışlama” işlevlerini
gördüğünü söyleyebiliriz. Bu işlevleriyle söz konusu ekler -çatı işlevlerinde
oluğu gibi- sözdizimsel bir değişiklik meydana getirmemiş; etkileri,
eylemdeki anlamsal değişimle sınırlı kalmıştır. Buradan hareketle, dil bilgisi
kaynaklarında “katmerli çatı”, “çok çatılı”, “çift çatılı”, “katmerli edilgenlik”,
“katmerli ettirgenlik” olarak verilen yapılarda çatı eklerinden birinin
“oluşlama”, “kılışlama” veya “pekiştirme” işleviyle kullanıldığından katmerli
çatı adlandırmasının hatalı olduğu belirlenmiştir.
Bu çalışmada çatı ekleri olarak adlandırılan eklerin çatı fonksiyonu
dışındaki “oluşlama”, “kılışlama” ve “pekiştirme” işlevleri üzerinde durulup,
buradan hareketle de dilbilgisi kaynaklarında “katmerli çatı, çift çatılı, çok
çatılı, katmerli ettirgenlik, katmerli edilgenlik” terimleri ile karşılanan çatı
eklerinin üst üste gelme hadisesi incelenecektir. Bu yapılarda aslında
“katmerli çatının” var olmadığı, söz konusu eklerden birinin çatı işlevi
dışında “oluşlama”, “kılışlama” veya “pekiştirme” amaçlı kullanıldığı
üzerinde durulacaktır.

Stipulations in contracts is one of the fundamental issues of Islamic law of Contracts.Stipulations are conditions or terms that parties have offered and both parties have agreed during the contract. Our dissertationdeals with different kinds of stipulations, their limitations, the determinants of these limitations and their impact on contracts. This study consists of an introduction and two chapters. In the introduction, we have given information regarding the thesis topics’ place in Islamic contract law, its importance, aim, limitations and resources. In the first chapter,we have dealt with the concept of stipulation and the freedom of stipulation in contracts in general. Also in this chapter the definition of stipulation and its kinds, the limitation of freedom of stipulation in contracts and its principal basis in the Islamic texts are discussed. The second chapter is related to stipulations in Islamic contract law and its effect on contracts. In this chapter, contracts are mentionedaccording to whether they accept regular stipulations or time related stipulations. Lastly, we dealt with stipulations that contain restrictions and their effect to contracts and made some evaluations. Our monograph ended with a conclusion that contains the result of the thesis.

Türkçede içerikleri bakımından fiiller, oluş fiilleri, kılış fiilleri ve durum fiilleri şeklinde üçe ayrılır.
Oluş fiilleri, yüklemin gösterdiği işin olma niteliği taşıdığı, oluşun özneye yöneldiği ve bu fiillerin geçişsiz olduğu vurgulanarak açıklanır ve şöyle fiillerle örneklendirilir: "ak-, belir-, cıvı-, coş-, çisele-, doğ-, eri-, göver-, huylan-, ıslan-, islen-, kabuklan-, makineleş-, öl-, parılda-, sarar-, taş-, uza-, yeşer-".
Kılış fiilleri, yüklemin gösterdiği işin yapma niteliği taşıdığı, işin öznenin dışında bir nesneye yöneldiği ve dolayısıyla geçişli olduğu vurgulanarak açılanır ve şöyle fiillerle örneklendirilir: "adımla-, besle-, çevir-, diz-, eğir-, gagala-, kapa-, oku-, öğren-, parçala-, seç-, tara-, uç-, vur-, yaz-".
Durum fiilleri, yüklemin gösterdiği işin sadece hareket hâlinde olmadığı aynı zamanda bir durumu veya takınılan bir tavrı ifade ettiği, genellikle geçişsiz olduğu ancak az sayıda geçişli fiillerin de bulunduğu vurgulanarak açıklanır ve şöyle fiillerle örneklendirilir: "alış-, bağdaş-, çim-, dinel-, gücen-, inle-, kan-, özle-, pepele-, sevin-, şaşır-, tiksin-, uyu-, üşü-, yat-".
Bu sınıflandırmada, oluş ve kılış fiillerinde herhangi bir sorun tespit edilmemektedir. Durum fiilleri incelendiğinde tutarsızlıklar olduğu görülmektedir. Bu bildiride, durum fiilleri ile ilgili tutarsızlık ortaya konacak ve söz dizimi açısından böyle bir ayırımın gerekli olup olmadığı tartışılacaktır.

In terms of their content in Turkish, verbs, intrsansitive verbs, transitive verbs and status verbs are divided into three.
The intrsansitive verbs are explained by emphasizing that the predicate has the quality of being the work, being directed to the subject, and that these verbs are non-transitive and are exemplified with the following verbs: "ak-, belir-, cıvı-, coş-, çisele-, doğ-, eri-, göver-, huylan-, ıslan-, islen-, kabuklan-, makineleş-, öl-, parılda-, sarar-, taş-, uza-, yeşer-".
The transitive verbs are opened by emphasizing that the work shown by predicate has the quality of doing, that the work is directed to an object outside the subject and therefore is transitive and is exemplified by verbs such as: "adımla-, besle-, çevir-, diz-, eğir-, gagala-, kapa-, oku-, öğren-, parçala-, seç-, tara-, uç-, vur-, yaz-".
The status verbs are explained by emphasizing that the work shown by predicate is not only in motion but also expresses a situation or an attached attitude, is generally non-transitive, but there are few transitive verbs and is exemplified by verbs such as: "alış-, bağdaş-, çim-, dinel-, gücen-, inle-, kan-, özle-, pepele-, sevin-, şaşır-, tiksin-, uyu-, üşü-, yat-".
In this classification, no problems are detected in the intrsansitive verbs and transitive verbs. When the situation verbs are examined, it is seen that there are inconsistencies. In this paper, inconsistencies with regard to the verbs of the situation will be revealed and whether such a distinction is necessary in terms of syntax will be discussed.

Öz: Fıkıh usûlünün en temel konularından biri olan emir ve nehiy, fürû fıkıhta önemli yansımaları bulunan birçok kritik meseleyi barındırır. Bu meselelerin başında emir ve neyhin mûcebinin ne olduğu, tekrara, fevre ve iczâya delalet edip etmediği gelmektedir. Hükümlerin anlaşılmasında önemli bir yeri olan bu konular, birçok fakihin eserlerinde yer almaktadır. Bu fakihler içerisinde Şîrâzî (ö. 476/1083), mezkûr meseleleri etraflıca ele alıp kritik etmesi nedeniyle önemlidir. Bu nedenle emir ve nehiy konusu makalemizde Ebû İshâk eş-Şîrâzî'nin perspektifinden sunulacaktır. Abstract: Command (al-amr) and prohibition (al-nahy) which is one of the most fundamental issues of the usul al-fıqh contain a number of critical issues that have significant implications for furû al-fıqh. Among these issues, there are issues such as what is legal consequence of al-amr and al-nahy and whether it implies repetition and expedition (fawr). Many jurists pay particular attention to command and prohibition. Among these jurists, Şîrâzî is important because he dealt with these issues thoroughly and critically. So, this articles mentions Abû Ishâq al-Shīrāzī's opinions about command (al-amr) and prohibition (al-nahy) in usûl thought. A. GİRİŞ Dini hükümlerin bel kemiğini oluşturan emir ve nehiy, fıkıh usûlünün en önemli konularından biridir. Nitekim Şîrâzî ve Serahsî (ö. 483/1090) gibi fıkıh ekollerinde köşe taşlarını oluşturan fukahanın, usûl eserlerine emir konusuyla başlaması konunun önemini gösterir. Emir ve nehyin usûl ilminde esaslı mevzulardan biri olmasının en önemli nedeni ise Müslümanın hayatını kuşatan fürû hükümlerin temelini oluşturmasıdır. Meselenin teorik çerçevesinin tartışıldığı usûl ilminde genel olarak fürû hükümlere zemin oluşturacak şekilde emir ve nehiylerin sigası, neyi ifade ettiği, fevre ve tekrara delalet edip etmediği gibi meselelerin ele alındığı görülür. Bu meseleler aynı zamanda ulema arasında birçok ihtilafın da kaynağıdır. Özellikle emirde iradenin olup olmadığı meselesi Mutezile ile Ehl-i Sünnet arasında tartışılmış kadim meselelerden biridir. * Bu makale "Ebû İshak eş-Şîrâzî'nin Emir ve Nehiy Hakkındaki Görüşleri" adlı yüksek lisans tezimizden istifade edilerek hazırlanmıştır.

Cumhura göre fesâd ve butlân kavramının eşanlamlı olduğu, Hanefî mezhebin-de ise her iki kavram arasında temel ve köklü bir ayrım olduğu kabul edilmektedir. Zira Hanefîlere göre fesâd sıhhat şartlarıyla, butlân ise in'ikâd şartlarıyla ve rükünlerle ilgili bir kavramdır. Biz de bu çalışmada, Şâfiî mezhebi özelinde fesâd ve butlânın eşanlamlı olup olmadığını ve onlara göre her iki kavram arasında bir ayrım olup olmadığını ince-lemeye çalışacağız. GİRİŞ Pek çok klasik ve modern çalışmada Hanefî mezhebine göre fesâd ve butlân kavramının temelde farklı olduğu, fakat Şâfiîler başta olmak üzere Cumhura göre her iki kavramın eşanlamlı olduğu belirtilmiştir. 1 Ancak bu iddiaya ihtiyatla yak-laşmamız gerektiğine dair pek çok bilgi klasik eserlerde bulunmasına rağmen tes-pit edebildiğimiz kadarıyla modern çalışmalarda bu konuya temas edilmemiştir. Dolayısıyla öncelikle Hanefî mezhebinde kabul edilen akit teorisine kısaca temas edilecek, ardından Şâfiî mezhebinde fesâd ve butlân kavramlarının eşanlamlı olup olmadığı incelenmeye çalışılacaktır.

Although the presence of consensus about the fact the capacities of prohibitions necessitate to withdraw from the prohibited act immediately, muctehids (reverends who create legal precedents) had a dispute whether it is valid or not while the prohibited act is processed by the man. It also became effective on the basis of the dispute whether the prohibited act is from muâmelât (transactions) or from worships as well as  the reason of capacities of prohibition in other words  the discussion whether the prohibited act is towards the personality or quality. We will also present the subject dimension of the impact of prohibition on provisions in this notification.

Geleneksel dilbilgisinin birçok önemli çalışma alanında (özellikle sesbilgisi, biçimbilgisi ve sözdiziminde) bazı önemli konular ikili ayrımlarla işlenir. Örneğin, sesbiliminde sesler ünlü ve ünsüz biçiminde ikiye ayrılır. Biçimbilgisinde ekler yapım ve çekim eki şeklinde ikili ayrımla tasnif edilir. Sözdiziminde fiiller konusunda da ikili bir ayrım vardır. Fiiller nesne alıp almama özelliğine göre geçişli ve geçişsiz kabul edilir. Bu tür ikili ayrımlar öğretim açısından kolaylık sağlasa da birçok sorunu beraberinde getirir. Hâlbuki dilbilgisindeki birçok konu, bir devamlılık ve süreklilik ilişkisi içinde yer alır. Yukarıda bazıları sayılan dilbilgisi konuları dilbiliminde geliştirilen inceleme yöntemleriyle ikili ayrım yapmadan devamlılık ve etkileşim açısıyla yeniden değerlendirilebilir. Dilbilgisinin ana alanları arasında da böyle bir etkileşim mevcuttur. Sesbilgisiyle biçimbilgisi birbirlerini etkiler ve bu iki alanın birbirlerini etkilemesini inceleyen alan morfofonoloji diye isimlendirilir. Biçimbilgisiyle sözdizimi de birbirlerini etkileyen alanlardır. Morfosentaks bu etkileşim alanını inceler. Sözdizimi ile anlambilim arasında da önemli bir etkileşim vardır. Sesbilgisi, biçimbilgisi, sözdizimi ve anlambilimi etkileşimleri Türkçe için önemli çalışma alanlarıdır. Bu tür etkileşim ve devamlılıklar, burada bahsedilmeyen dilbilgisinin diğer alt alanlarında da çok rahatlıkla izlenebilir. Bu makale dilbilgisindeki bazı konuların devamlılık yaklaşımıyla nasıl ele alınacağını işlemektedir. Böyle bir yaklaşım dilbilgisi öğretimini derinden etkileyecek niteliktedir ve geleneksel dilbilgisinin bazı temel alanlarının daha iyi anlaşılmasını ve öğretilmesini kolaylaştıracaktır.

//

Some topics in traditional Turkish grammar (especially in phonology, morphology and syntax) are examined in binary division. For example, in phonetics, sounds are divided into two classes: vowels and consonants. In morphology, the suffixes are classified as inflectional and derivational suffixes. In syntax the verbs are distinguished according to whether they have an object. If the verb has an object it is called as transitive verb. If the verb does not have an object it is called as intransitive verb. Although this kind of analysis provides some facilities in terms of teaching, these divisions bring many difficulties. However, many topics in grammar can also be dealt with the linguistic continuum. In addition, there are interactions and continuum within the main domain of the grammar. For example, phonology and morphology interact each other and this interaction is called morphophonology. Morphology and syntax influence one another and morphosyntax examines this interaction. Another interaction includes the fields of syntax and semantics. The interaction of phonology, morphology, syntax and semantics is essential study area in Turkish grammar. This kind of division can be seen in every sub-domain of grammar which is not mentioned here. The topics mentioned above can be analyzed by using the linguistic methods without making binary distinctions. This article examines some essential topics in grammar in terms of continuum approach. Such an approach would facilitate the teaching and solution of some basic areas of traditional grammar.

Özet Azerbaycan Türkçesinin bir kolu olarak ele alınmakta olan Irak Türkçesi, bugün yaklaşık 2.5 milyon kişi tarafından konuşulmaktadır. Irak Türkçesi, Doğu Oğuz grubunun güney kanadını oluşturur. Birçok ses ve şekil özellikleri ile Eski Türkçenin devamı olarak dikkat çeken Irak Türkçesinin, İran'ın Güney Azerbaycan, Tahran bölgesi ağızları ile Türkiye'de Urfa, Diyarbakır, Elazığ, Gaziantep ağızları arasında büyük ölçüde benzerlikler vardır. Eylemden eylem yapma ekleri arasında bulunan çatı eklerine " fiilin anlam değişikliği göstermeyen, ancak cümledeki özne ve nesneye hükmeden şekil değişikliğidir " diyebiliriz. Türkçede çatı ekleri üçe ayrılabilir: tarihi dönemlerde köke kaynaşmış olan ve ayrıştırılamayan ekler (ayır-, barış-, canlan-, diren-vb.), hem çatı hem de türetme eki olarak kullanılan ekler (aldır-, takıl-vb.) ve çatı ekleri (dön-/ döndür-/ dönül-/dönüş-vb). Çatı ekleri görevleri bakımından yapım ekleri ile işletme eklerinin arasında bir durum arz etmektedirler, kimi zaman da biçimbilgisi bakımından başka bir çatı görünümündeyken anlamca farklı çatı konumunda bulunabilir. Irak Türkçesinde çatı ekleri standart Türkiye Türkçesinden kimi zaman farklı pozisyonlarda karşımıza çıkabilmektedir. Arkaik olarak sadece birkaç örneği olan –z ettirgenlik ekinin kullanım alanı daha geniştir: doyızdırmağ (doyurmak), bazen de ettirgen çatı kullanımı tamamen göz ardı edilmektedir: doğan arvat (doğuran kadın), bazen de Standart Türkiye Türkçesinden farklı çatı eki kullanılabilmektedir: eğleşmek (eğlenmek), giritmek(giydirmek) vb.

It is called aktionsart (manner of action) that the actions are indicated in the verb root or verb stem whether emphasise on certain points or not, while it is being realized. Actualization style of act in verb stem identifies the type of aktionsart. However, especially in the western languages there are two types of aktionsart (telic-atelic), Turkish verbs have three aktionsart types. They are classified as " no limit highlighting verbs " , " highlighting the last limit verbs " and " highlighting the anterior limit verbs ". It is not witnessed to " highlighting the anterior limit verbs " in other languages except Turkish. For instance in the verb " otur-" there are two different movement, first one starts the motion and it is dynamic, second one shows the process of the motion and it is stable (sitting position). In Turkish " highlighting the anterior limit verbs " like this, contain two different movements but it is stated with one verb. But same movements are stated with two verbs in other languages. Aktionsart of Turkish otur-which starts the movement and is dynamic in Turkish is expressed with to sit down, secondly the verb is showed the process and stability is expressed with to sit in English. Differences in aktionsart influence the verbs in language which are equivalencies of the movements in real life. This situation emerges the problem especially in Teaching Turkish to foreigners and translation. In this study it is explained that types of aktionsart and its place on language education and relations between languages. ÖZET Kılınış (aktionsart) fiil kök ya da gövdesinde belirtilen hareketin gerçek dünyada gerçekleşme esnasında belli noktalara ya da sürece vurgu yapıp yapmamasıdır. Fiil tabanındaki belirtilen hareketin gerçekleşme tarzı fiillerin kılınış türlerini belirler. Özellikle batı dillerinde fiillerde iki farklı kılınış türü (sonlu-sonsuz " telic-atelic ") görülürken Türkçe fiillerde üç tür kılınış bulunmaktadır. Türkçede bunlar " sınır vurgulamayan fiiller " , " son sınırı vurgulayan fiiller " ve " ön sınırı vurgulayan fiiller " olmak üzere sınıflandırılabilir. Bu kılınış türlerinden " ön sınırı vurgulayanlar " diğer dillerde pek rastlanmayan niteliğe sahiptir. Örneğin otur-fiilinin içerisinde birisi hareketi başlatan ve dinamik, diğeri ise hareketin devamını gösteren (oturma hali) ve durağan olmak üzere iki farklı durum söz konusudur. Bu gibi ön sınırı vurgulayan ve aslında iki hareketi ifade eden fiiller Türkçede tek bir fiil ile karşılanmaktadır; ancak gerçek dünyadaki aynı hareket diğer dillerde birden fazla fiil ile ifade edilmektedir. Türkçe otur-fiilinin kılınışında yer alan hareketi başlatan ve dinamik olan fiil İngilizcede to sit down ile ikinci olarak hareketin devamını ve durağanlığını gösteren fiil ise to sit ile ifade edilmektedir. Kılınış türlerindeki bu farklılıklar gerçek hayattaki hareketlerin dildeki karşılıkları olan fiilleri de etkilemektedir. Bu durum başta çeviride ve yabancılara Türkçe öğretimi konusunda sorunlar ortaya çıkarmaktadır. Bu çalışmada kılınış türlerinden hareketle bunun diller arasındaki ilişkisine ve dil öğretimindeki yerine değinilecektir.

Voice suffixes are not used with all the verbs. In the
article, the voice suffixes are viewed generally on the basis of ‘a’ item in
the TDK Dictionary. Included words are assessed by showing separately. For istance, passivity is never used in the verbs made form included
words. The list is prepared on the basis of functional voice suffixes. Nonfunctional
voice suffixes are studied simultaneously and non-arteriorly. In
order not to ruin the smoothness of expression, the explanations and
etymologies are shown in the foot note. The words are divided into two
groups, such as the borrowed ones and Turkish ones. The words with
more than are? suffix are classified. After the examples, the suffixes are
written in bold. The number of examples and suffixes are shown in
parenthesis. Etymology of the words which are necessary is given and
morpho-phonology of the suffixes is also given. The examples are put in
numbers and are evaluated. It has been found that the passive suffixes are
the half size of the active suffixes..

ABSTRACT
Command and Prohibition in Abû Ishâq Al-Shîrâzî’s Legal Thought
This thesis mentions Abû Ishâq Al-Shîrâzî’s opinions about command (alamr)
and prohibition (al-nahy) in usûl al-fiqh. The topic of command and prohibition
which underlies religious rulings (al-ahkâm al-shar’riyya) is one of the most
important topics of usûl al-fiqh. It is necessary to know this issue in order to
determine borders according to commands and prohibitions of Shâri’.
In the first chapter of this thesis which consists of three chapters, we
mentioned about Shîrâzî’s life, his developing in education, his teachers, his pupils
and his works. While the first part of the second chapter which is divided into two
parts includes general information about command, the second part includes Al-
Shîrâzî’s views on command. The last chapter which includes three parts focuses on
prohibition in general in the first part, Al-Shîrâzî’s views on prohibition in the
second part and shared issue between command and prohibition in the third part.
Key Words: al-Amr, al-Nahy, al-Shîrâzî.