PL202923B1 - Wyrób do czyszczenia - Google Patents

Abstract

Opisano urządzenie (2) utrzymujące ściereczkę do czyszczenia (1). Urządzenie utrzymujące posiada część korpusową (10) z żywicy syntetycznej rozwidloną dla utworzenia pary płytek podtrzymujących (12) wkładanych w rurkę (45) ściereczki oraz część uchwytową (30) wystającą z części korpusowej i trzymaną w ręku. Każda płytka podtrzymująca ma kształt podłużny o szerokości (W1) większej od grubości (T1). Para płytek podtrzymujących biegnie równolegle do siebie tworząc wewnętrzne krawędzie boczne (12b) skierowane ku sobie i zewnętrzne krawędzie boczne (12a) skierowane w przeciwnych kierunkach. Występy (15) mają wypukle zakrzywione krawędzie integralnie utworzone na odnośnych zewnętrznych krawędziach bocznych płytek podtrzymujących. Tworzące parę płytki podtrzymujące odkształcają się sprężyście, umożliwiając zbliżenie się ich końców ku sobie.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wyrób do czyszczenia. W szczególności, wynalazek dotyczy wyrobu do czyszczenia utworzonego z urządzenia utrzymującego i ściereczki jednorazowej lub ściereczki wielokrotnego zastosowania.

Urządzenia do rozłącznego utrzymywania ściereczek opisano na przykład w japońskim opisie zgłoszeniowym No. H8-336493 (336493/1996) oraz w japońskim opisie wzoru użytkowego No. 3043196.

Japoński opis zgłoszeniowy No. H8-336493 opisuje uchwyt ścierki posiadający parę pierścieniowo ukształtowanych członów podtrzymujących, które zaformowano integralnie z uchwytem. Gdy tworzące parę człony podtrzymujące wejdą w workowo ukształtowaną część mocującą utworzoną w ścierce, pierścieniowo ukształtowane człony podtrzymujące odkształcają się elastycznie, co utrzymuje ścierkę w uchwycie ścierki.

Japoński opis wzoru użytkowego No. 3043196 opisuje urządzenie czyszczące do utrzymania arkusza czyszczącego. Urządzenie czyszczące posiada części ramienne zakrzywione do wystawania w tylnym kierunku. Części ramienne pokrywa się arkuszem czyszczącym.

W takich znanych urządzeniach elastyczne odkształcenie pierścieniowo ukształtowanych członów podtrzymujących lub części ramiennych po zamocowaniu ścierki lub arkusza czyszczącego umożliwia pewne utrzymanie ścierki lub arkusza czyszczącego.

Jednakże w uchwycie ścierki opisanym w japońskim opisie zgłoszeniowym No. H 8-336493 gdy pierścieniowo ukształtowane człony podtrzymujące połączą się z workowo ukształtowaną częścią mocującą utworzoną w ścierce, zewnętrzne obwodowe krawędzie pierścieniowo ukształtowanych członów podtrzymujących stykają się bezpośrednio z wewnętrzną powierzchnią workowo ukształtowanej części mocującej w celu przesunięcia niemal całkowicie wzdłuż wewnętrznej powierzchni czołowej workowo ukształtowanej części mocującej w ścierce. Obecnie wskutek oddziaływania siły elastycznego odpychania elastycznie odkształconych członów podtrzymujących opór przesuwu pomiędzy zewnętrznymi krawędziami obwodowymi członów podtrzymujących i workowo ukształtowanej części mocującej staje się bardzo duży. W rezultacie potrzebna jest duża siła dla włożenia do końca członów podtrzymujących wewnątrz workowo ukształtowanej części mocującej ścierki, co utrudnia zamocowanie uchwytu ścierki do ścierki.

Jest to również prawdziwe dla urządzenia czyszczącego opisanego w japońskim opisie wzoru użytkowego No. 3043196. Gdy części ramienne zostaną elastycznie odkształcone przez nakładany na nie arkusz czyszczący, w celu zamocowania arkusz czyszczący musi być przesunięty niemal na całych zewnętrznych obwodowych krawędziach części ramiennych. W rezultacie do zamocowania potrzebna jest duża siła, co utrudnia zamocowanie części ramiennych do arkusza czyszczącego.

Wyrób do czyszczenia, zawierający urządzenie utrzymujące mające część korpusową z żywicy syntetycznej rozwidloną dla utworzenia pary płytek podtrzymujących i część uchwytową wystającą z części korpusowej, przy czym każda płytka podtrzymująca ma kształt podłużny o szerokości większej od grubości, zaś tworzące parę płytki podtrzymujące biegną równolegle do siebie tworząc wewnętrzne krawędzie boczne skierowane ku sobie i zewnętrzne krawędzie boczne skierowane w przeciwnych kierunkach, a na odnośnych zewnętrznych krawędziach bocznych płytek podtrzymujących są utworzone integralne występy posiadające wypukłe zakrzywione krawędzie, oraz zawierający ściereczkę zamocowaną do urządzenia utrzymującego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ściereczka posiada dwie rurki przebiegające równolegle do siebie, zaś każda płytka podtrzymująca jest umieszczona w każdej rurce i każda rurka ma wewnętrzną szerokość większą od szerokości płytki podtrzymującej urządzenia utrzymującego.

Długość płytki podtrzymującej wynosi 70 do 170 mm, a siła powodująca zetknięcie się ze sobą płytek podtrzymujących wynosi 2,4 do 7,4 N.

Występ posiada elastycznie odkształcane żebro tworzące wydrążenie w występie.

Płytka podtrzymująca posiada przy obsadzie grubą część, w której jest zwiększona grubość płytki podtrzymującej.

Część korpusowa i część uchwytowa są połączone rozłącznie za pomocą pierwszego połączenia po stronie bliższej górnej powierzchni części korpusowej, i drugiego połączenia po stronie bliższej dolnej powierzchni części korpusowej.

Wąskie części wewnętrznej szerokości, w których jest zmniejszona wewnętrzna szerokość rurki, są usytuowane w pośrednich częściach odnośnych obu rurek ściereczki w jej podłużnym kierunku.

PL 202 923 B1

W wyrobie według wynalazku wykorzystano odkształcenie sprężyste urządzenia utrzymują cego dla pewnego utrzymywania ściereczki, dzięki czemu zmniejszyć opór przesuwu podczas mocowania ściereczki dla ułatwienia jej mocowania.

Gdy płytki podtrzymujące urządzenia mocującego według wynalazku wkłada się w rurkę ściereczki, płytki podtrzymujące odkształcają się i następnie występy, których krawędzie są wypukłe zakrzywione, ślizgają się po wewnętrznej powierzchni rurki. W ten sposób, choć w wyniku oddziaływania siły odpychającej płytek podtrzymujących występy stykają się z wewnętrzną powierzchnią rurki, to jedynie występy ślizgają się po wewnętrznej powierzchni rurki, zmniejszając opór przesuwu i ułatwiając zamocowanie ściereczki.

Szczególnie korzystne jest, aby długość płytki podtrzymującej wynosiła 70 do 170 mm, a obciążenie powodujące zetknięcie się ze sobą płytek podtrzymujących wynosiło 2,4 do 7,4 N. Przy takiej długości płytki podtrzymującej i obciążeniu ustawionym w powyższym zakresie płytki podtrzymujące łatwo można włożyć w rurkę.

Korzystne jest również, aby występ posiadał elastycznie odkształcane żebro tworzące wydrążenie w występie. W takiej konstrukcji można zmniejszyć opór przesuwu pomiędzy występami i wewnętrzną powierzchnią rurki poprzez deformację żeber po włożeniu płytek podtrzymujących w rurkę.

Również korzystnie, płytkę podtrzymującą zaopatrzono przy obsadzie w grubą część, w której zwiększono grubość płytki. W tym przypadku można pewnie utrzymywać rurkę ściereczki na płytkach podtrzymujących poprzez rozszerzenie końca rurki ściereczki w grubych częściach.

Korzystne jest również, że część korpusowa i część uchwytowa łączą się rozłącznie na pierwszym połączeniu po stronie bliższej górnej powierzchni części korpusowej i na drugim połączeniu po stronie bliższej dolnej powierzchni części korpusowej, gdzie konfiguracja drugiego połączenia różni się od konfiguracji pierwszego połączenia, co eliminuje możliwość połączenia części uchwytowej do części korpusowej w odwrotny sposób. Taka konstrukcja zapobiega zmontowaniu części korpusowej i części uchwytowej w odwrotnym położeniu przez użytkownika.

Każda rurka ma wewnętrzną szerokość większą od szerokości płytki podtrzymującej urządzenia utrzymującego, w wyniku czego gdy odnośne płytki podtrzymujące wchodzą w rurki, występy utworzone na płytkach podtrzymujących przesuwają się w rurkach i tym samym odkształcają płytki podtrzymujące zbliżające się ku sobie.

W tym przypadku korzystnym jest, aby wą skie części wewnę trznej szerokoś ci, w których zmniejszono wewnętrzną szerokość rurki, występowały w pośrednich częściach odnośnych obu rurek ściereczki w jej podłużnym kierunku, w wyniku czego gdy występy utworzone na płytkach podtrzymujących mijają części o wąskiej wewnętrznej szerokości, tworzące parę płytki podtrzymujące odkształcając się zbliżają się ku sobie i następnie, gdy płytki podtrzymujące wejdą całkowicie i występy wyjdą z części o wąskiej wewnętrznej szerokości, tworzące parę płytki podtrzymujące odsuwają się od siebie, i tym samym utrzymują ściereczkę zapobiegając jej odłączeniu od urządzenia utrzymującego. Przy zastosowaniu części o wąskiej wewnętrznej szerokości ściereczka będzie pewnie utrzymywana przez urządzenie utrzymujące.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrób do czyszczenia zawierający urządzenie utrzymujące i ściereczkę w przykładzie wykonania obecnego wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 2 - samo urządzenie utrzymujące, w perspektywicznym widoku w stanie rozłożonym na części; fig. 3A, 3B i 3C - część korpusową urządzenia utrzymującego, w widoku z góry, w przekroju i widoku z dołu; fig. 4A, 4B i 4C - część uchwytową urządzenia utrzymującego, w widoku z góry, widoku z boku i w widoku z dołu; fig. 5 - część łączącą części uchwytowej, przekrój V-V wg fig. 4A; fig. 6 - stan, w którym ściereczka znajduje się w środkowym położeniu zamocowania do urządzenia utrzymującego; fig. 7A - stan, w którym ściereczkę zamocowano do urządzenia utrzymującego; fig. 7B - przekrój z fig. 7A.

Jak pokazano na fig. 1 wyrób do czyszczenia składa się z jednorazowej ściereczki 1 i urządzenia utrzymującego 2, do którego zamocowano ściereczkę 1. Jak pokazano na fig. 2, urządzenie mocujące 2 można rozłożyć na część korpusową 10 i część uchwytową 30.

Osobną część korpusową 10 i część uchwytową 30 zaformowano wtryskowo z żywicy poliolefinowej, jak np. polipropylenu (PP).

Jak pokazano na fig. 3A część korpusowa 10 posiada część łączącą 11 część o długości L0 przy swej obsadzie i rozwidla się z przodu części łączącej 11, tworząc parę płytek podtrzymujących 12 i 12 o długości L1. Zewnętrzne krawędzie boczne 12a i 12a płytek podtrzymujących 12 i 12 wystają generalnie prostoliniowo i równolegle względem siebie.

PL 202 923 B1

Poszczególne płytki podtrzymujące 12 i 12 mają stałą szerokość W1 na określonym zakresie długości z przodu części łączącej 11, przez co wewnętrzne krawędzie boczne 12b i 12b płytek podtrzymujących 12 i 12 wystają równolegle do siebie w całym zakresie. W rezultacie odległość W2 pomiędzy zwróconymi ku sobie wewnętrznymi krawędziami bocznymi 12b i 12b jest stała. W zakresie długości L2 przy końcach płytek podtrzymujących 12 i 12 wewnętrzne krawędzie boczne płytek podtrzymujących 12 i 12 są skośne (dalej będą zwane skośnymi krawędziami bocznymi 12c i 12c). Skośne krawędzie boczne 12c i 12c wykonano w taki sposób, że odległość W3 między nimi stopniowo wzrasta w miarę zbliżania się do końców płytek podtrzymujących 12 i 12. W rezultacie, na całym zakresie długości L2 szerokość poszczególnych płytek podtrzymujących 12 stopniowo maleje w miarę zbliżania się do ich końców.

Jak pokazano na fig. 3B, płytki podtrzymujące 12 i 12 mają generalnie stałą grubość T1 w całym określonym zakresie długości. Płytki podtrzymujące 12 i 12 posiadają podłużne wgłębienia 12d na swych dolnych powierzchniach jak pokazano na fig. 3C, lecz grubość T1 dotyczy grubości części otaczających wgłębienia 12d płytek podtrzymujących 12 i 12. Płytki podtrzymujące 12 i 12 posiadają przy obsadzie grube części 13 i 13, których grubość T2 jest większa od grubości T1. Przednie końce 14 i 14 grubych części 13 i 13 zaokrąglono, stopniowo zwiększając ich grubość w kierunku tylnym. W rzucie z góry na fig. 3A przednie końce 14 i 14 zakrzywiono łukowo lub wypukłe.

Na odnośnych krawędziach bocznych 12a i 12a płytek podtrzymujących 12 i 12 wykonano występy 15 wystające na zewnątrz. Występ 15 ma długość L3. Występy 15 umieszczono w dwóch położeniach zewnętrznych krawędzi bocznych 12a i 12a płytek podtrzymujących 12 i 12. Odległość wierzchołków W4 pomiędzy występem 15 umieszczonym na jednej płytce podtrzymującej 12 i występem 15 umieszczonym na drugiej płytce podtrzymującej 12 jest większa od odległości W5 pomiędzy zewnętrznymi krawędziami bocznymi 12a i 12a.

Krawędź występu 15 zakrzywia się wypukłe i tworzy wydrążenie 15a na występie 15. Część tworząca wydrążenie 15a jest żebrem 15b. Żebro 15b odkształca się elastycznie w takim kierunku, że wydrążenie 15a zmniejsza swą objętość.

Pomiędzy tworzącymi parę płytkami podtrzymującymi 12 i 12 znajduje się integralnie zaformowana płytka utrzymująca 16 wystająca z części łączącej 11. Jak pokazano na fig. 3B, płytka utrzymująca 16 zakrzywia się wklęśle w dół i tworzy część integralnie zaformowana w swej dolnej powierzchni z zaczepowym występem 16a, który łączy się ze ściereczką 1, gdy część korpusowa 10 przesunie się w prawo, jak pokazano na rysunku.

Część łącząca 11 części korpusowej 10 posiada pierwsze współpracujące wgłębienie 21 na stronie bliższej górnej powierzchni i drugie współpracujące wgłębienie 22 na stronie bliższej dolnej powierzchni. Jak pokazano na fig. 3A i 3C, pierwsze i drugie współpracujące wgłębienia 21 i 22 różnią się konturem; pierwsze współpracujące wgłębienie 21 ma kontur generalnie okrągły, a drugie współpracujące wgłębienie 22 ma kontur generalnie prostokątny.

Pomiędzy pierwszym i drugim współpracującym wgłębieniem 21 i 22 utworzono współpracującą płytkę 23. Współpracująca płytka 23 posiada wgłębienie 24. Jak pokazano na fig. 3B i 3C, wykonano ponadto parę występów utrzymujących 25 i 25, które wystają z dolnej powierzchni współpracującej płytki 23. Występy utrzymujące 25 i 25 mają krawędzie 25a i 25a skierowane w stronę płytek podtrzymujących 12 i 12.

Jak pokazano na fig. 4A, 4B i 4C część uchwytową 30, część łączącą 31 i uchwyt 32 wykonano integralnie.

Część łącząca 31 posiada pierwszy współpracujący występ 33 na stronie bliższej górnej powierzchni i drugi współpracujący występ 34 na stronie bliższej dolnej powierzchni. Pomiędzy pierwszym współpracującym występem 33 i 34 pozostawiono odstęp 35, z wyjątkiem integralnie utworzonego między nimi współpracującego występu 36. Jak pokazano na fig. 4C, drugi współpracujący występ 34 utworzono z otworami utrzymującymi 37 i 37.

Kontur pierwszego współpracującego wgłębienia 21 części korpusowej 10 i kontur pierwszego współpracującego występu 33 części korpusowej 30 są identyczne, tworząc w rezultacie pierwsze połączenie. Kontur drugiego współpracującego wgłębienia 22 części korpusowej 10 i kontur drugiego współpracującego występu 34 części uchwytowej 30 są identyczne i w rezultacie tworzą drugie połączenie. W ten sposób drugie połączenie tworzy odmienną konfigurację niż pierwsze połączenie.

Dla połączenia części korpusowej 10 z częścią uchwytową 30 pierwszy współpracujący występ 33 części uchwytowej 30 wchodzi w pierwsze współpracujące wgłębienie 21 części korpusowej 10, a drugi współpracujący występ 34 części uchwytowej 30 wchodzi w drugie współpracujące wgłębienie 22 części

PL 202 923 B1 korpusowej 10. Obecnie współpracująca płytka 23 części korpusowej 10 weszła w odstęp 35 części uchwytowej 30, a współpracujący występ 36 części uchwytowej 30 łączy się z wgłębieniem 24 części korpusowej 10. Dodatkowo, występy utrzymujące 25 wykonane na dolnej powierzchni współpracującej płytki 23 części korpusowej 10 łączą się z otworami utrzymującymi 37 i 37 utworzonymi w drugim współpracującym występie 34 części uchwytowej 30. W ten sposób pewnie połączono część korpusową 10 i część uchwytową 30.

Połączoną w ten sposób część korpusową 10 i część uchwytową 30 można siłowo rozdzielić poprzez rozłączenie połączenia pomiędzy występami utrzymującymi 25, 25 i otworami utrzymującymi 37, 37.

Należy zauważyć, że nawet jeśli użytkownik próbuje połączyć część korpusową 10 i część uchwytową 30 w odwrotnym położeniu, drugi współpracujący występ 34 części uchwytowej 30 nie może wejść w pierwsze współpracujące wgłębienie 21 części korpusowej 10, zapobiegając tym samym odwrotnemu połączeniu części korpusowej 10 i części uchwytowej.

W części korpusowej 10 płytki podtrzymujące 12 i 12 mają kształt cienkiej podłużnej płytki elastycznie odkształcanej w kierunkach α, w wyniku czego skośne krawędzie boczne 12c i 12c mogą się ze sobą połączyć. Dla uzyskania odkształcalności płytek podtrzymujących 12 i 12 w kierunkach α, w zakresie umożliwiającym wzajemne zetknięcie się ze sobą skośnych krawędzi bocznych 12c i 12c korzystnym jest, aby szerokość W1 odnośnych płytek podtrzymujących 12 i 12 leżała w zakresie 5 do 20 mm, a długość L1 w zakresie od 70 do 170 mm. Korzystnym jest również, aby siła potrzebna do odkształcenia płytek podtrzymujących 12 i 12 w kierunkach α oraz sprowadzenia skośnych krawędzi bocznych 12c i 12c do wzajemnego zetknięcia wynosiła od 2, 4 do 7,4 N. Poniżej powyższego limitu ściereczka 1 nie będzie pewnie utrzymywana płytkami podtrzymującymi 12 i 12. Przekroczenie powyższego limitu powoduje nadmierny wzrost siły odkształcenia płytek podtrzymujących 12 i 12 w kierunkach α dla połączenia ze ściereczką 1, utrudniając zamocowanie ściereczki 1.

Pomiar obciążenia odbywa się tu za pomocą przyrządu pomiarowego w taki sposób, że zewnętrzną krawędź boczną 12 płytki podtrzymującej 12 opiera się na przyrządzie pomiarowym, naciska się zewnętrzną krawędź boczną 12a drugiej płytki podtrzymującej 12, a odczyt następuje na podziałce przyrządu pomiarowego po zetknięciu się ze sobą skośnych krawędzi bocznych 12c i 12c.

Płytki podtrzymujące 12 i 12 odkształcają się również przy wygięciu w górę, wg fig. 3B. W związku z tym grubość T1 i T2 są mniejsze od szerokości W1. Przykładowo, korzystna jest grubość T1 w zakresie 1 do 4 mm i grubość T2 w zakresie T1+1 do 5 mm.

Gdy pomiar przyrządem pomiarowym odbywa się w taki sposób, że dolne powierzchnie płytek podtrzymujących 12 i 12 opierają się na przyrządzie pomiarowym w połowie długości L1 od końców płytek podtrzymujących 12 i 12; gdy nastąpi uniesienie tylnego końca części łączącej 11 o 25 mm od powierzchni przyrządu pomiarowego, co oznacza wytrzymałość na zginanie, opór zginania korzystnie leży w zakresie 3 do 15 N. Poniżej powyższego zakresu płytki podtrzymujące 12 i 12 będą zbyt miękkie dla pewnego dociśnięcia ściereczki 1 do przedmiotu czyszczonego przy trzymaniu za uchwyt 32. Powoduje to pogorszenie efektu wycierania ściereczką 1. Powyżej tej wartości granicznej płytki podtrzymujące 12 i 12 będą nadmiernie twarde i siła reakcji dociśnięcia do czyszczonego przedmiotu będzie bezpośrednio oddziaływać na rękę trzymającą uchwyt 32, przez co wycieranie staje się utrudnione.

Długość L3 występu 15 wynosi około 8 do 25 mm. Dodatkowo, występ 15 wystaje z zewnętrznej krawędzi bocznej 12a płytki podtrzymującej 12 o wielkość 3 do 10 mm. Ponadto, żebro 15b występu 15 ma grubość około 0,5 do 2 mm.

Z kolei, ściereczka 1 pokazana na fig. 1, 6 i 7 posiada część korpusową 41 wykonaną z włókniny, laminatu lub tkanin włókninowych, spienionego materiału żywicznego lub każdych innych odpowiednich materiałów. Na górnej powierzchni części korpusowej 41 umieszczono arkusz utrzymujący 42.

Część korpusową 41 i część uchwytową 42 połączono ze sobą w środkowej linii stopionego wiązania 43 przebiegającej wzdłuż ściereczki 1 i pary bocznych linii stopionego wiązania 44 i 44, które odsunięto od środkowej linii stopionego wiązania 43 o wielkość Wa w kierunku bocznym. Pomiędzy środkową linią stopionego wiązania 43 i odpowiadającymi bocznymi liniami stopionego wiązania 44, 44 utworzono parę podłużnych rurek (przestrzenie utrzymujące) 45 i 45.

Część korpusowa 41 i arkusz utrzymujący 42 łączą się ponadto ze sobą wąskimi liniami stopionego wiązania 46 i 46, które umieszczono w pośrednich położeniach rurek 45 i 45 w kierunku podłużnym (na długości) i pomiędzy bocznymi liniami stopionego wiązania 44 i 44. W miejscach zwężenia linii stopionego wiązania 46 i 46 utworzono wąskie wewnętrzne części szerokości 47 i 47 mające we6

PL 202 923 B1 wnętrzną szerokość Wb pomiędzy środkowymi liniami wiązania 43 i odnośnymi zwężającymi się liniami wiązania 46 i 46. W przedniej i tylnej części na zewnątrz wąskich wewnętrznych szerokości 47 i 47 rurki i 45 tworzą szerokie wewnętrzne części szerokości 48 i 48 o wewnętrznej szerokości Wa. Rurki 45 i 45 posiadają otwory 45a i 45b w swym przednim i tylnym końcu.

Wewnętrzna szerokość Wb wąskiej wewnętrznej części szerokości 47 i wewnętrzna szerokość Wa szerokich wewnętrznych części szerokości 48 są większe od szerokości W1 płytek podtrzymujących 12 i 12 urządzenia utrzymującego 2. Dodatkowo, odległość Wd pomiędzy bocznymi liniami stopionego wiązania 44 i 44 jest większa niż odległość W5 pomiędzy zewnętrznymi krawędziami bocznymi 12a i 12a pokazanymi na fig. 3A, i zasadniczo równa lub nieco mniejsza niż odległość między wierzchołkami W4 pomiędzy występem 15 i 15. Ponadto, odległość Wc pomiędzy zwężającymi się liniami stopionego wiązania 46 i 46 jest równa lub nieco większa od odległości W5 pomiędzy zewnętrznymi krawędziami bocznymi 12a i 12a pokazanymi na fig. 3A, i wystarczająco mniejsza od odległości pomiędzy wierzchołkami W4 pomiędzy występami 15 i 15.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1 i 6 zwężające się linie stopionego wiązania 46 i 46 wykonano pomiędzy i oddzielnie od bocznych linii stopionego wiązania 44 i 44. Możliwe jest również zintegrowanie zwężających się linii stopionego wiązania 46 i 46 z bocznymi liniami stopionego wiązania 44 i 44. To znaczy, szerokość bocznych linii stopionego wiązania 44 i 44 można zwiększyć w kierunku środkowej linii stopionego wiązania 43 w wąskich wewnętrznych częściach szerokości 47 dla utworzenia wewnętrznej szerokości Wb, z równoczesnym utrzymaniem wewnętrznej szerokości Wa pomiędzy środkową linią stopionego wiązania 43 i odnośnymi bocznymi liniami stopionego wiązania 44 w szerokich częściach wewnętrznej szerokości 48.

Na fig. 6 pokazano stan, w którym ściereczka 1 znajduje się w środkowym położeniu zamocowania do urządzenia utrzymującego 2.

Końcówki płytek podtrzymujących 12 i 12 urządzenia utrzymującego 2 wprowadzono w rurki 45 i 45 ściereczki 1 poprzez otwory 45a (możliwe jest również wprowadzenie poprzez otwory 45b). Ponieważ występy 15 i 15 wykonane w pobliżu końcówek płytek podtrzymujących 12 i 12 wchodzą w wewnętrzne części szerokości 48 i 48 rurek 45 i 45, płytki podtrzymujące 12 i 12 są nieco odkształcone w kierunkach α, a krawędzie występów 15 i 15 ślizgają się wzdłuż wewnętrznych boków bocznych linii stopionego wiązania 44 i 44.

Gdy krawędzie występów 15 i 15 zetkną się z końcami zwężających się linii stopionego wiązania 46 i 46, siła wprowadzenia płytek podtrzymujących 12 i 12 przekształca się w siłę odkształcenia płytek podtrzymujących 12 i 12 w kierunkach α, w wyniku wypukle zakrzywionego kształtu występów 15 i 15.

W rezultacie następuje znaczne odkształcenie płytek podtrzymujących 12 i 12 w kierunkach α dla zetknięcia krawędzi występów 15 i 15 z wewnętrznymi bokami zwężających się linii stopionego wiązania 46 i 46. Przy dalszym wprowadzeniu płytek podtrzymujących 12 i 12 krawędzie występów 15 i 15 przesuwają się wzdłuż wewnętrznych krawędzi zwężających się linii stopionego wiązania 46 i 46, w wyniku oddziaływania siły odprężenia płytek podtrzymujących 12 i 12 powodującej rozsunięcie.

Tak więc krawędzie występów 15 i 15 ślizgają się wzdłuż wewnętrznych boków zwężających się linii stopionego wiązania 46 i 46, i są do nich dociskane siłą odprężenia płytek podtrzymujących 12 i 12. Ponieważ długość L3 występów 15 i 15 nie jest duża a krawędzie występów 15 i 15 są wypukłe zakrzywione, powierzchnia ślizgania pomiędzy krawędziami występów 15, 15 i wewnętrznymi bokami zwężających się linii stopionego wiązania 46, 46 jest zawsze mała. Dodatkowo, ponieważ płytki podtrzymujące 12 i 12 mają kształt podłużny, siła elastycznego odpychania nie jest zbyt duża, gdy płytki podtrzymujące 12 i 12 odkształcają się w kierunkach α.

Stosownie, obciążenie od przesuwu pomiędzy krawędziami występów 15, 15 i zwężającymi się liniami stopionego wiązania 46, 46 nie jest duże, w związku z czym potrzebna jest jedynie mała siła dla wsunięcia urządzenia utrzymującego 2 do końca w ściereczkę 1, dalej niż w stanie pokazanym na fig. 6.

Pomimo że płytki podtrzymujące 12 i 12 odkształcają się w maksymalnym zakresie w kierunkach α dla włożenia w wąską wewnętrzną szerokość części 47 i 47 może się zdarzyć, że odległość wierzchołków występów 15 i 15 będzie wciąż nieco większa od odległości Wc pomiędzy zwężającymi się liniami stopionego wiązania 46 i 46.

W tym przypadku następuje odkształcenie żeber 15b i 15b występów 15 i 15 w kierunku zmniejszenia pola powierzchni wydrążeń 15a i 15a, co umożliwia przejście występów 15 i 15 poprzez wąskie wewnętrzne części szerokości 47 i 47.

PL 202 923 B1

Gdy występy 15 i 15 wykonane w pobliżu końcówek płytek podtrzymujących 12 i 12 przejdą poza zwężające się linie stopionego wiązania 46 i 46 kończąc wkładanie urządzenia utrzymującego 2 w ściereczkę 1 jak pokazano na fig. 7A, płytki podtrzymujące 12 i 12 odsuwają się od siebie pod wpływem siły elastycznego odpychania płytek podtrzymujących 12 i 12, w wyniku czego odnośne zwężające się linie stopionego wiązania 46 i 46 znajdują się pomiędzy występami 15 i 15 odnośnych płytek podtrzymujących 12 i 12, utrzymując ściereczkę 1, aby nie odłączyła się od urządzenia utrzymującego 2.

Obecnie, przy otworach 45a i 45a rurek 45 i 45 arkusz utrzymujący 42 zostaje umieszczony poniżej płytki utrzymującej 16 i jest pewnie utrzymywany przez zaczepowy występ 16a wykonany na dolnej powierzchni płytki utrzymującej 16, jak pokazano na fig. 7B. Dodatkowo, grube części 13 i 13 części korpusowej 10 urządzenia utrzymującego 2 wchodzą w otwory 45a i 45a rurek 45 i 45 dla zwiększenia nacisku na płytkę utrzymującą, zwiększając w ten sposób siłę zaciśnięcia płytki utrzymującej 16 na arkuszu utrzymującym 42. W ten sposób urządzenie utrzymujące 2 pewnie utrzymuje ściereczkę 1, zapobiegając niepożądanemu oddzieleniu ściereczki 1 od urządzenia utrzymującego 2 podczas wycierania.

Przy odłączaniu ściereczki 1 od urządzenia utrzymującego występy 15 i 15 wykonane w pobliżu końcówek płytek podtrzymujących 12 i 12 urządzenia utrzymującego 2 wślizgują się w przestrzeń pomiędzy zwężającymi się liniami stopionego wiązania 46 i 46, a płytki podtrzymujące 12 i 12 odkształcają się w kierunkach α, jak pokazano na fig. 6. Obecnie, ponieważ krawędzie występów 15 i 15 są wypukłe zakrzywione, występy 15 i 15 łagodnie wchodzą w przestrzeń pomiędzy zwężającymi się liniami stopionego wiązania 46 i 46. W rezultacie ściereczkę 1 można łatwo odłączyć od urządzenia utrzymującego 2.

W innym przykładzie wykonania obecnego wynalazku możliwe jest również, aby urządzenie utrzymujące 2 posiadało pojedynczą płytkę podtrzymującą, dwa występy 15 i 15 pokazane w przykładzie wg fig. 1 itd., utworzone na każdej bocznej krawędzi pojedynczej płytki podtrzymującej, i występy 15 posiadające wydrążenie 15a oraz żebro 15b. W tym przypadku ściereczka 1 posiada pojedynczą rurkę. Przy wkładaniu płytki podtrzymującej w rurkę żebra odkształcają się elastycznie, umożliwiając przejście płytki podtrzymującej poprzez część wąskiej wewnętrznej szerokości. Po całkowitym włożeniu płytki podtrzymującej w rurkę następuje elastyczne odprężenie żeber w szerokiej części wewnętrznej szerokości, dla utrzymania ściereczki.

Zgodnie z obecnym wynalazkiem, jak opisano powyżej, urządzenie utrzymujące można swobodnie połączyć ze ściereczką a ściereczkę można pewnie utrzymać na urządzeniu utrzymującym.

Choć obecny wynalazek zilustrowano i opisano w odniesieniu do przykładu jego wykonania, dla specjalistów będzie zrozumiałe wprowadzenie następnych i różnorodnych zmian, opuszczeń i uzupełnień bez odstępstwa od ducha i zakresu obecnego wynalazku. W związku z tym rozumie się, że obecny wynalazek nie ogranicza się do konkretnego przykładu wykonania podanego powyżej, lecz obejmuje wszystkie możliwe przykłady wykonania zawarte w zakresie objętych i równoważnych przykładów odnośnie właściwości określonych w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (6)

1. Wyrób do czyszczenia, zawierający urządzenie utrzymujące mające część korpusową z żywicy syntetycznej rozwidloną dla utworzenia pary płytek podtrzymujących i część uchwytową wystającą z części korpusowej, przy czym każda płytka podtrzymująca ma kształt podłużny o szerokości większej od grubości, zaś tworzące parę płytki podtrzymujące biegną równolegle do siebie tworząc wewnętrzne krawędzie boczne skierowane ku sobie i zewnętrzne krawędzie boczne skierowane w przeciwnych kierunkach, a na odnośnych zewnętrznych krawędziach bocznych płytek podtrzymujących są utworzone integralne występy posiadające wypukłe zakrzywione krawędzie, oraz zawierający ściereczkę zamocowaną do urządzenia utrzymującego, znamienny tym, że ściereczka (1) posiada dwie rurki (45) przebiegające równolegle do siebie, zaś każda płytka podtrzymująca (12) jest umieszczona w każdej rurce (45) i każda rurka (45) ma wewnętrzną szerokość (Wa) większą od szerokości (W1) płytki podtrzymującej (12) urządzenia utrzymującego (2).

2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że długość płytki podtrzymującej (12) wynosi 70 do 170 mm, a siła powodująca zetknięcie się ze sobą płytek podtrzymujących (12) wynosi 2,4 do 7,4 N.

3. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że występ (15) posiada elastycznie odkształcane żebro (15b) tworzące wydrążenie (15a) w występie (15).

PL 202 923 B1

4. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że płytka podtrzymująca (12) posiada przy obsadzie grubą część (13), w której jest zwiększona grubość (T2) płytki podtrzymującej (12).

5. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że część korpusowa (10) i część uchwytowa (30) są połączone rozłącznie za pomocą pierwszego połączenia (21) po stronie bliższej górnej powierzchni części korpusowej (10), i drugiego połączenia (22) po stronie bliższej dolnej powierzchni części korpusowej (10).

6. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że wąskie części (47) wewnętrznej szerokości, w których jest zmniejszona wewnętrzna szerokość (Wb) rurki (45), są usytuowane w pośrednich częściach odnośnych obu rurek (45) ściereczki (1) w jej podłużnym kierunku.