PL176505B1 - Klamra do łączenia tarcz deskowania, ze szczękami mocującymi dociskającymi do siebie ich profile krawędziowe - Google Patents

Abstract

1. Klamra do laczenia tarcz deskowania, ze szczekami mocujacymi doci- skajacymi do siebie ich profile krawedziowe, które to tarcze umieszczone sa obok siebie w jednej plaszczyznie, i które maja na co najmniej dwóch, skiero- wanych ku sobie krawedziach, zwlaszcza zas na wszystkich krawedziach, ob- wodowe zeberka krawedziowe lub profile krawedziowe, zwlaszcza profile wydrazone, z dwiema, wzgledem skierowanych od siebie powierzchni wzdluznych polozonych obok siebie profilów krawedziowych, odchylnymi i dociskajacymi je do siebie szczekami mocujacymi i z jednym elementem uru- chamiajacym do odchylania tych szczek mocujacych, przy czym kazda z dwóch szczek mocujacych ma na swoim koncu, odwróconym wzgledem jej miejsca zacisku, ustawione pod katem wzgledem niego ramie nastawcze, któ- re to ramiona nastawcze obydwóch szczek mocujacych sa skierowane ku so- bie a obydwie szczeki mocujace, w przyblizeniu w obszarze naroznika ich obydwu ramion, sa ulozyskowane odchylnie na wsporniku, i przy czym ele- ment uruchamiajacy, z jednej strony w pewnym odstepie od lozysk wychyl- ych dziala na obydwa ramiona nastawcze a z drugiej strony na podpore, a miejsca wspólpracy z ramionami nastawczymi sa, w celu zamkniecia klamry, odsuwane od warstwy okladziny, znamienna tym, ze element nastawczy jest klinem (9) przesuwnym wzdluznie, usytuowanym, w polozeniu uzytkowania, pomiedzy miejscami wspólpracy ramion nastawczych (5) i profilami krawe- dziowymi (2), ze klin (9) swoja powierzchnia klinowa (9a) odwrócona od okladziny (3) oddzialuje na miejsca wspólpracy ramion nastawczych (5), a ta- kze, ze klin (9) swoja powierzchnia przeciwklinowa (9b) zwrócona ku oklad- zinie (3), przeciwlegla do powierzchni klinowej (9a) przylega przesuwnie do lozysk wychylnych (7), korzystnie do tworzacych je kolków poprzecznych (8) szczek mocujacych (4) jako prowadnica lub wspornik i do podpory (12), przy czym klamra (1) jest zamykana przez klin (9), przy przestawianiu wzdluznym, jego wzrastajaca szerokoscia odpowiadajaca skosom kin a oraz, ze miejsca wspólpracy dla klina (9) znajduja sie na koncach ramion nastaw- czych (5), odwróconych od lozysk wychylnych (7) obydwóch szczek mo- cujacych (4) i znajduja sie w zgodnym miejscu tworzac wspólne miejsce wspólpracy, i ze konce ramion nastawczych (5) sa wzajemnie polaczone od- chylnie z luzem a element laczacy tworzy wspólne miejsce wspólpracy dla klina (9). Fig.1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest klamra do łączenia tarcz deskowania, ze szczękami mocującymi dociskającymi do siebie ich profile krawędziowe, ze szczękami mocującymi dociskającymi do siebie ich profile krawędziowe, które to tarcze umieszczone sąobok siebie wjednej płaszczyźnie, i które mają na co najmniej dwóch, zwłaszcza zaś na wszystkich krawędziach obwodowe żeberka krawędziowe lub profile krawędziowe, zwłaszcza profile wydrążone, z dwiema, względem skierowanych od siebie powierzchni wzdłużnych położonych obok siebie profilów krawędziowych, odchylnymi i dociskającymi je do siebie szczękami mocującymi i z jednym elementem uruchamiającym do odchylania tych szczęk mocujących, przy czym każda z dwóch szczęk mocujących ma na swoim końcu, odwróconym względem jej miejsca zacisku, ustawione pod kątem względem niego ramię nastawcze, które to ramiona nastawcze obydwóch szczęk mocujących są skierowane ku sobie a obydwie szczęki mocujące, w przybliżeniu w obszarze narożnika ich obydwu ramion, sąułożyskowane odchylnie na wsporniku, i przy czym element uruchamiający, z jednej strony w pewnym odstępie od łożysk wychylnych działa na obydwa ramiona nastawcze a z drugiej strony na podporę, a miejsca współpracy z ramionami nastawczymi są, w celu zamknięcia klamry, odsuwane od warstwy okładziny.

176 505

Klamra taka jest znana z niemieckiego opisu patentowego nr 88 14 208 i z europejskiego opisu patentowego nr EP-0 369 197 B1i sprawdziła się przede wszystkim jeśli chodzi o prostotę obsługi przy równoczesnym efektywnym wytworzeniu żądanej siły zaciskającej. Jako element uruchamiający jest przy tym, przewidziany mimośród z dźwignią uruchamiającą, którego oś obrotu, równocześnie z jego obracaniem, jest również przesuwna prostopadle do obudowy. Jeżeli mimośród ten zostanie obrócony, to przestawienie jego łożyska obrotowego i wychylnego, spowoduje równocześnie odpowiednie przestawienie obydwu jego ramion nastawczych, które są ujęte przez mimośród w obszarze tego łożyska obrotowo-wychylnego. Odchylenie ramion nastawczych od obudowy powoduje równocześnie wychylenie szczęk mocujących w kierunku profilów krawędziowych, które mają być wzajemnie połączone. Stanowi to klamrę bardzo prostą do uruchomienia.

Jednakże przy niewłaściwej obsłudze, może się zdarzyć, że profile krawędziowe, przewidziane do połączenia, zostaną poddane nadmiernej sile zaciskającej, jeżeli na przykład między dwa profile krawędziowe, które mają zostać połączone, w celu wyrównania odchyłek wymiarowych zostanie wprowadzony następny profil, a mimo to użytkownik obróci mimośród o cały dysponowany zakres obrotu. Ponadto w klamrach, które mogąbyć użyte, obrócone o 180° względem osi poziomej, nie widać w jakim położeniu wychylenia dźwigni uruchamiającej znajduje się położenie zamykania.

Z opisu niemieckiego patentu nr DE A 39 41 937 znanajest klamra innego rodzaju, w której jedna szczęka mocująca jest nieruchoma a druga szczęka mocująca jest przesuwna prostoliniowo. Jako element uruchamiający lub nastawczy służy klin obrotowy, który swojąosią obrotu jest ułożyskowany na występie jednej ze szczęk w otworze podłużnym, przy czym ze wzniosu tego klina obrotowego przy jego obracaniu powstaje przesunięcie szczęki ruchomej względem wspornika lub szyny. Uruchamianie tego klina obrotowego następuje za pomocą dźwigni napinającej, tak że również przy niewłaściwym uruchomieniu łączone profile krawędziowe mogąbyć poddane zbyt mocnej sile ściskającej, wtedy, kiedy pomiędzy nimi wprowadzone zostało jeszcze jedno żeberko dla wyrównania wymiarów i użytkownik wybierze nieodpowiednią możliwość przestawienia przewidziana na szynie. Ponieważ tylko jedna szczęka mocująca - względem szyny - jest przesuwana w położenie naprężenia, może dojść na obu szczękach do nierównomiernego obciążenia siłą. Dalej, dźwignia napinająca odstaje od tarczy deskowania w położeniu naprężenia (zamknięcia), a więc przy przemieszczaniu się obok elementów budowlanych, na przykład za pomocą dźwigu lub podobnym, mogłoby dojść do niepożądanego oswobodzenia się ich w bezpośredniej bliskości tarczy deskowania.

W opisie niemieckim DE-A-38 23 763 występuje znów klamra innego rodzaju, w której wyeliminowana została dźwignia mocująca lub uruchamiająca, która w położeniu mocowania odstaje od klamry i tarczy deskowania. Przy tym przewidziane są dwie szczęki mocujące połączone jednym pojedynczym przegubem, które, wychodzą od przegubu, oddalają się od siebie i w tym obszarze przechodzi przez nie belka naciskowa, w której umieszczone są w odpowiednich szczelinowych ramiona zaciskowe. Ta belka naciskowa za pomocą klina przesuwnego równolegle do osi odchylania jest przymusowo przesuwana i powinna przez to otwierać lub zamykać szczęki mocujące. Jako element uruchamiający lub nastawczy konieczne są więc dwie współdziałające, i podczas ich uruchamiania, trące o siebie części a mianowicie z jednej strony klin a z drugiej belka naciskowa. Poza tym, szczęki zaciskowe muszą posiadać nadające się do ich współpracy z belkąnaciskowąukształtowanie a klin musi mieć przekrój w kształcie podwójnej litery T i współpracujące z nim prowadnice. Wykonanie i montaż tej klamry należy uznać na podstawie tych wymagań jako wymagające dużych nakładów.

Podobne rozwiązanie, także innego rodzaju, jest ujawnione w opisie USA nr A-l 376 614. Również w tym przypadku przewidziana jest klamra, której obydwie szczęki mocujące mają pojedynczy przegub. Względem szczęk musi być przesuwana, obejmująca je i wyposażona w otwór, płyta, która rozsuwa stożkowy zarys szczęk i musi być przesunięta przez klin przechodzący przez szczęki, tak, że ta płyta po każdym przesunięciu klina ewentualnie jest nie tylko przesunięta ale również odchylona, tak, że może dojść do nierównomiernego rozsunię176 505 cia szczęk. Również w tym przypadku musi współdziałać kilka części jako elementy uruchamiające i nastawcze, co czyni kosztownymi produkcję i montaż.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE-42 36 070 A1 znana jest klamra do łączenia profilów krawędziowych tarcz deskowania, która wskutek swej ogólnej konstrukcji nadaje się raczej do łączenia takich profilów krawędziowych, które są ukształtowane jako mniej więcej płaskie profile krawędziowe. Szczęki mocujące nie mają tu, ustawionych względem siebie pod kątem, ramion nastawczych, lecz miejsca wchodzenia dla elementu nastawczego ukształtowanego jako klin, znajdują się na przedłużeniu samych szczęk. Dla klamry, za pomocą której miałyby być utrzymywane profile krawędziowe, ukształtowane jako profile wydrążone, wyniknęłyby przy tym bardzo duże wymiary zewnętrznej całej klamry, przy której z jednej strony klin musi wchodzić w dwa miejsca wejścia dwóch szczęk mocujących, znajdujące się w dużej odległości od siebie, a z drugiej strony musi wchodzić w obudowę utrzymującą szczęki mocujące. Właśnie ta obudowa, przy ukształtowaniu klamry do połączenia wydrążonych żeberek krawędziowych, musiałaby mieć stosunkowo dużą długość, tak że i klin musiałby być odpowiednio długi. Przypuszczalnie nie byłoby wówczas wystarczającej pewności, że każda z obu szczęk byłaby tym jednym klinem wychylona z wystarczająco dużą siłą.

Z niemieckiego wzoru użytkowego nr DE-GM 80 09 045 znanejest urządzenie do połączenia umieszczonych obok siebie, tarcz deskowania innego typu, a mianowicie trzpień, który przechodzi przez profile krawędziowe dwóch tarcz deskowania i dociska je wzajemnie do siebie, przyłożoną do niego siłą ciągnącą. Ta siła ciągnąca może być wytworzona albo za pomocąmimośrodu łożyskowanego w trzpieniu na poprzecznym kołku, albo za pomocą klina przechodzącego przez szczelinę w trzpieniu, albo za pomocągwintu naniesionego na trzpieniu. Ponieważ nie chodzi tu o klamrę, nie występująwięc żadne wychylne szczęki mocujące, które dociskają wzajemnie leżące przy sobie profile krawędziowe.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie klamry wspomnianego powyżej typu, przy której zostaje zachowana ta zaleta, że zagięte pod kątem ramiona nastawcze mają miejsca współpracy dla elementu uruchamiającego i tym samym między tymi miejscami współpracy niejest konieczny żaden odstęp albo tylko bardzo mały, przy czym jednak unika się przeciążenia szczęk mocujących, względnie obciążonych przez nie profilów krawędziowych nadmierną siłą docisku, a obsługa jest prosta. Przy tym siły mocowania lub zaciskania powinny być przenoszone w znacznym stopniu równomiernie na obydwie szczęki mocujące.

Zadanie to w klamrze wspomnianego powyżej rodzaju zostało zgodnie z wynalazkiem rozwiązane przez to, że element nastawczy jest klinem, przesuwnym wzdłużnie, usytuowanym, w położeniu użytkowania, pomiędzy miejscami współpracy ramion nastawczych i profilami krawędziowymi, że klin swoją powierzchnią klinową odwróconą od okładziny oddziałuje na miejsca współpracy ramion nastawczych, a także, że klin swoją powierzchnią przeciwklinową zwróconą ku okładzinie, przeciwległą do powierzchni klinowej przylega przesuwnie do łożysk wychylnych, korzystnie, do tworzących je trzpieni poprzecznych szczęk mocujących, jako prowadnica lub wspornik i do podpory, przy czym klamrajest zamykana przez klin, przy przestawianiu wzdłużnym, jego wzrastającą szerokością odpowiadającą skosom klina oraz, że miejsca współpracy klina znajduuąsię na końcach ramion nastawczych, odwróconych od łożysk wychylnych obydwóch szczęk mocujących i znajdująsię w zgodnym miejscu tworząc wspólne miejsce współpracy, i że końce ramion nastawczych są wzajemnie połączone wychylnie z luzem a element łączący tworzy wspólne miejsce współpracy dla klina.

Korzystnie elementem łączącym końców ramion nastawczych jest sworzeń łączący przebiegający poprzecznie względem płaszczyzny wychyłu.

Korzystnie, ramiona nastawcze zachodzą na siebie na swoich końcach i przez obszar zachodzenia przechodzi element łączący lub sworzeń łączący.

Korzystnie, miejsce lub miejsca współpracy, w położeniu zwalniania, sąusytuowane na linii łączącej obydwa łożyska wychylne lub w niewielkim odstępie od tej linii łączącej po stronie tej linii skierowanej ku tarczy deskowania, a w położeniu mocowania po stronie tej linii, łączącej obydwa łożyska wychylne odwróconej względem okładziny i tarczy deskowania.

176 505

Korzystnie, w obszarze miej sc współpracy klina na ramionach nastawczych, w odstępie od tych miejsc, usytuowanaj est podpora dla powierzchni przeciwklinowej klina, po stronie zwróconej ku okładzinie, a odstęp pomiędzy podporą i miejscami współpracy klina jest zwiększany poprzez wsuwanie klina.

Korzystnie, łożyska wychylne szczęk mocujących usytuowane są na wsporniku, w przekroju wydrążonym lub mającym kształt litery U, na którym wsparta jest podpora dla klina.

Korzystnie, wspornik, w przekroju mający w przybliżeniu kształt litery U ma, po stronie zwróconej ku powłoce, mostek poprzeczny łączącyjego obydwa ramiona w kształcie litery U i na tym mostku wsparta jest podpora dla klina.

Korzystnie, klin w płaszczyźnie odchylania szczęk mocujących i ramion nastawczych jest przesuwny a jego powierzchnia klinowa i położona na przeciwko niej powierzchnia przeciwklinowa są do niej usytuowane pod kątem prostym.

Korzystnie, klin w płaszczyźnie odchylania jest zakrzywiony wokół leżącej poprzecznie do tej płaszczyzny odchylania, wyobrażonej osi, przy czym wewnętrzna strona zakrzywienia jako powierzchnia klinowa przylega do miejsca lub miejsc współpracy ramion nastawczych.

Korzystnie, tworząca powierzchnię przeciwklinowązewnętrzna strona zakrzywienia klina współpracuje z łożyskami wychylnymi i z podporą.

Korzystnie, tworząca powierzchnię przeciwklinowązewnętrzna strona zakrzywienia klina jest w kształcie łuku, zwłaszcza łuku koła.

Korzystnie dalej, klin, po stronie odwróconej od okładziny, na swojej powierzchni klinowej, zwłaszcza ukształtowanej jako strona wąska, ma zderzak, ograniczający przesunięcie klina tak, że przy ruchu zwalniania, klin jest utrzymywany na klamrze również w położeniu zwalniania.

Korzystnie również, zderzak współpracujący ze, stanowiącym miejsce współpracy, trzpieniem poprzecznym, tak ogranicza ruch zwalniania klina, że klin przechodzi przez oba łożyska wychylne również w położeniu zwalniania.

Korzystnie, rozszerzenie klina w kierunku jego długości, a więc kąt rozwarcia klina, jest taki, że w położeniu ściskania występuje samohamowanie, i że obydwa końce klina usytuowane są, zwłaszcza w przybliżeniu w płaszczyźnie leżącej równolegle do okładziny.

Korzystnie wreszcie, długość zakrzywionego klina i kąt zakrzywienia działającej jako powierzchnia klinowa jego zewnętrznej strony, jak również odstępy łożysk wychylnych mostkowane przez klin są tak dobrane, że wystająca część zwolnionego klina swoją stroną czołową usytuowaną poprzecznie względem powierzchni klinowej i powierzchni przeciwklinowej jest usytuowana w przybliżeniu równolegle do okładziny.

Klin jest w technice okładzinowej często stosowanym środkiem pomocniczym do wprowadzania sił naprężających i zaciskających, tak, że uzyskuje się bardzo prostą obsługę przyrządów. Ponieważ, według wynalazku, klin wchodzi w miejscach współpracy ramion nastawczych obydwóch szczęk mocujących, więc pochodzące od niego przy wbijaniu siły mogą być w sposób ukierunkowany i w znacznym stopniu równomierny, przeniesione na obie szczęki mocujące, nawet gdyby swobodny odstęp szczęk mocujących, tylko do uj ęcia profilów krawędziowych, złożonych z profilów wydrążonych, miałyby być bardzo duży. Ponadto klin pozwala na łatwe rozpoznanie, czy jest on wbity, czy nie, to znaczy położenie zaciskowe daje się skontrolować w łatwy sposób. Również montaż jest bardzo prosty, gdyż wystarczy zwykłe uderzenie młotka, aby uruchomić klamry i spowodować ich zamknięcie. To samo dotyczy zluzowania klamry.

Powstaje więc klamra, która przyjęła zalety ruchu zamykającego za pomocą klina, bez równoczesnego występowania związanych z tym wad. Równocześnie unika się niebezpieczeństw związanych z klamrami napinanymi za pomocą mimośrodu.

Szczególnie korzystne jest przy tym również to, że miejsca współpracy dla elementu uruchamiającego, ukształtowanego jako klin na końcach elementów nastawczych, skierowanych ku wychylnemu łożyskowaniu obu szczęk mocujących, są w pokrywającym się wspólnym miejscu tworząc jedno wspólne miejsce oddziaływania. Tym samym klin, służący za element uruchamiający, nie musi naciskać i uruchamiać różnych miejsc współpracy, lecz siła klina zostaje przyłożona w jednym miejscu i przenosi się na obydwa miejsca uruchamiania obydwu szczęk

176 505 mocujących, co prowadzi w znacznym stopniu do równomiernego wychylenia obydwu szczęk mocujących. Stosownie do tego, również obszar podpory dla klina, względem linii łączącej obydwa łożyska wychylne szczęk mocujących nie musi być umieszczony ukośnie.

Ponieważ końce ramion nastawczych są wzajemnie połączone wychylnie z luzem, a element łączący stanowi miejsce współpracy klina, wynika stąd szczególnie proste do zrealizowania, wspólne miejsce współpracy dla klina. Tym samym klin może w jednym miejscu wtłoczyć jednąjedyną część, a przez to równocześnie odsunąć dwa ramiona nastawcze, od strony okładziny i wychylić szczęki mocujące ku profilom krawędziowym, które mająbyć połączone. Jednym jedynym uderzeniem młotka w szeroką czołową stronę klina można uruchomić i spowodować wychylenie obydwu szczęk mocujących przy, w znacznym stopniu równomiernej, sile współpracy, przy czym przez dowolną liczbę kolejnych uderzeń młotka można dobrać mniej więcej dowolną siłę zaciskającą. Nie może jednak w tym wypadku spowodować nadmiernie dużej siły zaciskającej, ponieważ nie występuje tu mimośród, którego ramię dźwigni, dla spowodowania większej siły, można by ewentualnie przedłużyć. Siła docisku, jest raczej, dokładnie określona przez klin i kąt jego pochylenia. Luz w obszarze połączenia obydwu ramion nastawczych, pozwala przy tym na ich wzajemne, nieznaczne wychylenie po łuku koła, podczas gdy sam element łączący zostaje przestawiony na zewnątrz, w przybliżeniu prostopadle względem obudowy, gdy klin naciska na niego coraz silniej.

Jeżeli ramiona nastawcze na swych końcach zachodzą na siebie, jak według wynalazku, i jeżeli przez obszar zachodzenia przechodzi element lub sworzeń łączący, wychyleniejednego ramienia nastawczego, powoduje wymuszone, odpowiednie wychylenie drugiego ramienia nastawczego, tak, że pożądane synchroniczne przeciwsobne wychylenie szczęk mocujących względem profilów krawędziowych, które mająbyć połączone, daje się osiągnąć w prosty sposób.

Główna składowa przy ruchu wychylnym ramion nastawczych, jest skierowana w tym układzie mniej więcej prostopadle do okładziny i do linii łączącej lub płaszczyzny łączącej oba łożyska, podczas gdy składowa ruchu, mniej więcej równoległa do okładziny jest minimalna, a na tej linii łączącej lub płaszczyźnie łączącej jest wręcz równa zeru. Odpowiednio mały może być luz na połączeniu ramienia nastawczego i odpowiedniego wspólnego punktu współpracy dla elementu uruchamiającego, ukształtowanego jako klin.

Ponieważ łożyska wychylne szczęk mocujących mają odpowiednio duży odstęp wzajemny wynoszący mniej więcej podwójną długość ramienia nastawczego, odejmując połowę zachodzenia na drugie ramię nastawcze uzyskuje się wskutek tego dobre prowadzenie poprzez dużą część obszaru długości klina. Najkorzystniejszy układ polega więc na tym, że klin ze swoją powierzchnią przeciwklina wspiera się zarówno na łożyskach wychylnych, jak również na podporze. Zapewnia to bardzo dobre prowadzenie i równocześnie dobre przenoszenie działania klina, zwłaszcza przy napinaniu klamry.

Przez zagięcie klina osiągnięto przede wszystkim to, że łożyska wychylne szczęk mocujących i dające się odchylać połączenie obydwu ramion nastawczych, są umieszczone w znacznym stopniu na wspólnej płaszczyźnie, lub najednej linii, względnie w niewielkim odstępie od nich aczkolwiek klin ma odpowiednią szerokość zwiększającą się odjego wąskiej strony ku jego szerszej stronie i swojąpowierzchniąklinową, odwróconą od okładziny, oddziałuje zwłaszcza na wspólne miejsca współpracy, mimo to jednak, powinien również móc dać się przeprowadzić przez łożyska wychylne szczęk mocujących, po ich stronie odwróconej względem okładziny.

Przy tym może więc zewnętrzna strona zakrzywionego klina, bardziej odległa od punktu centralnego krzywizny, oddziaływać na łożyska wychylne i/lub na podporę.

Jeśli zakrzywienie klina ma, w sposób ciągły, kształt łukowy, zwłaszcza kołowy kształt łukowy, przestawianie klina prowadzi do równomiernego poślizgu wzdłużnego na odpowiednich prowadzeniach, zwłaszcza na obu łożyskach wychylnych i na podporze.

Zastosowanie zderzaka powoduje, że klin jest utrzymywany na klamrze bez obawy o jego zgubienie, a użytkownik przy nasadzeniu klamry, nie musi umieścić najpierw klina w jego pozycji wyjściowej, ponieważ klin ten już znajduje się w pozycji wyjściowej.

176 505

Ruch luzowania klina może być przy tym, za pomocą zderzaka współdziałającego ze służącym za miejsce współpracy sworzniem poprzecznym, ogranicżony w ten sposób, że klin obejmuje obydwa łożyska wychylne, również w pozycji luzowania. Co prawda klin w pozycji luzowania mógłby zwolnić również łożyskowanie wychylne, leżące w obszarzejego węższego końca, jednakże wspomniany zabieg sprzyja obciążeniu także tego łożyska wychylnego już w pozycji luzowania, oraz dobre prowadzenie klina przyjego wbijaniu w celu przestawienia szczęk mocujących w ich położenie ' trzymające. Ogólnie więc uzyskuje się wówczas lepsze prowadzenie klina mimo przewidzianego zakrzywienia.

Zakrzywienie klina ma przy tym, ogólnie biorąc, jeszcze tę jedną poważną zaletę, że bezwzględna długość klinajest stosunkowo duża, ale mimo tego całkowite wymiary klina odjego szerokiej do wąskiej strony mogą być niewielkie, a więc przy okładzinie i przy profilach krawędziowych, które mająbyć złączone nie wystaje on ponad nie, względnie tylko nieznacznie na boki. Tym samym, także dostępność do samego klina, na przykład w obszarach narożnych okładziny, przyjego wbijaniu za pomocąmłotka, jest znacznie lepsza, niż przy zwykłym klinie prostym.

Bardziej stromy wznios, względnie szybsze rozszerzenie na długości klina, umożliwia szybszy ruch zamykający szczęk mocujących na tej części ich ruchu odchylającego, która musi zostać pokonana, zanim rozpocznie się właściwe zakleszczanie, a która jednak jest konieczna, aby klamra mogła wygodnie ponad zbliżonymi do siebie, ale jednak wykazującymi ewentualnie kilkumilimetrowy odstęp, profilami krawędziowymi, lub znajdującymi się tam żłobkami żeber krawędziowych uchwycić je od tyłu. Jeżeli ta pozycja szczęk mocujących zostanie już osiągnięta, to teraz bardziej płaski wznios prowadzi do ciągłego i zarazem stałego rozwijania siły, a ponadto prowadzi do tego, że każdorazowo osiągnięta pozycja zaciskająca zostaje zachowana sama przez się. Celowe jest więc, jeżeli rozszerzanie się klina w kierunku wzdłużnym następuje pod takim kątem - co najmniej w obszarze położenia zaciskającego obciążonego klina - że w położeniu zaciskającym występuje samohamowność. Jest przy tym celowe, jeżeli obydwa końce klina w tej pozycji sąumieszczone w płaszczyźnie mniej więcej równoległej do warstwy okładzinowej. Ponieważ klin jest przeważnie zagięty, więc jego końce wystająwtedy mniej więcej jednakowo i zarazem najmniej przewyższają wspólną płaszczyznę żeberek krawędziowych lub wsporników klamer.

Usytuowanie klina względem warstwy okładzinowej ma tę zaletę, że użytkownik od początku mocowania klamer natrafia na skierowaną ku niemu stronę czołowąklina, w którąuderza on młotkiem, w celu wbicia tego klina. Powierzchnia czołowa, względnie strona czołowa klina, która ma być uderzona, pozostaje więc do końca łatwo dostępna od zewnątrz, co odpowiednio ułatwia obsługę klamry. Ponieważ w pozycji zamknięcia klamry węższa strona czołowa klina wystaje odpowiednio wysoko na przeciwległej stronie klamry, bardzo łatwo daje się też przeprowadzić odwrotny ruch luzujący jednym, lub kilkoma uderzeniami młotka.

Ogólnie biorąc uzyskuje się klamrę łączącą do tarcz deskowania z żeberkami krawędziowymi lub profilami krawędziowymi, która może być bezproblemowo zastosowana na istniejących już tarczach deskowania, i ma przy tym tę dużą zaletę, że nie jest możliwe zaniknięcie siły zamykającej. Przy tym może ona zostać bardzo prosto zamontowana, a użytkownik z pozycji klina może natychmiast rozpoznać, czy i kiedy klamra jest zamknięta pewnie. Przy tym obsługa jest bardzo prosta dzięki temu, że jedno, lub kilka uderzeń młotka wystarczy zarówno do zamknięcia, jak i do otwarcia klamry.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest bliżej objaśniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia klamrę w pozycji otwartej, jednakże przygotowanej do dociśnięcia dwóch, leżących obok siebie profilów krawędziowych, o przekrojach wydrążonych, dwóch położonych w jednej płaszczyźnie tarcz deskowania, które są tylko częściowo zaznaczone linią kreskowo-punktową, w widoku z góry, fig. 2 - klamrę według fig. 1 jeszcze w pozycji otwartej w widoku od strony tylnej, fig. 3 - klamrę odpowiadającą fig. 1, po zamknięciu i naprężeniu, oraz fig. 4 - klamrę zamkniętą według fig. 3 w widoku od strony tylnej.

Klamra jako całość oznaczona przez 1, służy do połączenia tarcz deskowania, umieszczonych obok siebie, które na krawędziach skierowanych ku sobie, najlepiej na wszystkich krawę176 505 dziach, mają obwodowe profile krawędziowe 2, w przykładzie wykonania, jako profile wydrążone, przy czym na fig. 1i 3 te profile wydrążone, oraz odpowiednie przyłączone okładziny 3, są przedstawione linią kreskowo-punktową.

Każda klamra 1 ma dwie, skierowane ku wzajemnie odwróconym płaszczyznom wzdłużnym 2a przylegających profilów krawędziowych 2, wychylne i ściskające je ze sobą szczęki mocujące 4 oraz uruchamiający element dla wychylania tych szczęk mocujących 4, który zostanie opisany dalej. Obie szczęki mocujące 4 mająprzy tym, każda na swym odwróconym od miejsca zaciskania 4a końcu, usytuowane pod kątem, w przykładzie wykonania, mniej więcej pod kątem prostym, lub nieco większym, ramię nastawcze 5, przy czym ramiona nastawcze 5 są skierowane wzajemnie ku obydwu szczękom mocującym 4. Obydwie szczęki mocujące 4 są w obszarze narożnika, na przejściu w ich ramiona nastawcze 5, ułożyskowane wychylnie na wspólnym wsporniku 6, w przekroju wydrążonym lub mającym kształt litery U, na którym wsparta jest podpora 12 do klina 9.

Wspornik 6 po stronie zwróconej ku powłoce 2, ma mostek poprzeczny 6b łączący jego obydwa ramiona w kształcie litery U 6a i na tym mostku wsparta jest podpora 12.

Łożyska wychylne 7, ukształtowane jako przeguby można rozpoznać wyraźnie na wszystkich figurach. Przede wszystkim na fig. 2 i 4 rozpoznaje się, że zasadniczą część tego łożyska wychylnego 7 stanowi kołek poprzeczny 8, który przechodzi przez wspornik 6 i przez szczękę mocującą4 mająca przekrój w kształcie litery “U”. Element uruchamiający, który będzie jeszcze opisany bliżej, działa w pewnym odstępie względem łożysk wychylnych 7 na oba ramiona nastawcze 5, pośrednio, lub bezpośrednio, a te miejsca współpracy, wraz z ramionami nastawczymi 5, w celu zamknięcia klamry 1, mogą być usunięte z okładziny 3.

Na fig. 1i 3 można wyraźnie zauważyć, że elementem nastawczym jest klin 9, umieszczony między miejscami współpracy ramion nastawczych 5 i profilami krawędziowymi 2, który swojąpowierzcluiiąklinową 9a, bezpośrednio lub pośrednio, działa na ramiona nastawcze 5 i na znajdujące się tam miejsca współpracy. Przy przestawieniu na długości służy zarazem ten klin 9 odpowiednio zwiększającą się szerokością skoku klinowego, do zamykania klamry 1. Porównując fig. 1 i 3, można wyraźnie zauważyć, że przy otwartej klamrze obszar o niewielkiej szerokości znajduje się pomiędzy profilami krawędziowymi 2 i odpowiednimi miejscami współpracy ramion nastawczych 5, podczas gdy przy zamkniętej klamrze według fig. 3, w tej przestrzeni pośredniej znajduje się szerszy obszar klina to znaczy, że przez wbijanie klina 9, miejsce oddziaływania ramienia nastawczego 5 zostaje odsunięte od profilów krawędziowych 2, co powoduje wychylenie wzajemne szczęk mocujących 4 względem siebie i względem zewnętrznych powierzchni wzdłużnych 2a profilów krawędziowych 2. Miejsca współpracy klina 9 dają się więc w pierwszym rzędzie odsunąć od okładziny i tym samym od profilów krawędziowych 2, oaz od warstwy okładzinowej 3, jeżeli klamra 1 zostanie zamknięta.

Przy tym miejsca przyłożenia dla klina 9 ukształtowanego jako element uruchamiający są umieszczone, na końcach ramion nastawczych 5 skierowanych ku łożyskowaniu wychylnemu 7 obydwóch szczęk mocujących 4, a w przykładzie wykonania sąprzewidziane tworząc w miejscu pokrywania się, wspólne miejsca przyłożenia. Końce ramion nastawczych 5 są, z luzem, wspólnie połączone odchylnie i mają dla tego połączenia element złączny, w przykładzie wykonania, sworzeń łączący 10, który przebiega poprzecznie względem płaszczyzny wychylenia i stanowi wspólne miejsce współpracy dla klina 9. Przede wszystkim na fig. 2 i 4 widać wyraźnie, jak klin 9 przylega do tego sworznia łączącego 10, a przy tym równocześnie miejscami, zostaje objęty przez żeberka 11 i w ten sposób prowadzony. Ponieważ przewidziane jest tylko jedno jedyne wspólne miejsce przyłożenia dla obydwóch ramion nastawczych 5, uzyskuje się dokładne przeniesienie przez nie przesunięcia spowodowanego klinem 9 na wychylenie obydwu szczęk mocujących 4.

Aby klin 9 w obszarze sworznia łączącego 10, ukształtowanego jako miejsce współpracy, móc ująć i prowadzić, a ponadto umożliwić łożyskowanie tego sworznia łączącego 10, ramiona nastawcze 5 na swych końcach, zachodzą za siebie swoimi żeberkami 11 i przez ten obszar zachodzenia przechodzi sworzeń łączący 10. Ruchem klina 9, zostaje więc ten sworzeń łączący 10

176 505 odsunięty od okładziny 3 i od profilów krawędziowych 2, co powoduje wspomniane już wychylenie szczęk mocujących 4 przez ich ramiona nastawcze 5.

Ażeby był możliwy ruch sworznia łączącego 10, równolegle względem niego samego i poza profile krawędziowe 2 oraz poza warstwę okładziny 3, i to z możliwie małym luzem w stosunku do ramion nastawczych 5, aczkolwiek te ramiona nastawcze 5, przy ich wychylaniu, każdorazowo zakreślają przeciwnie skierowane łuki kołowe, to miejsce współpracy ukształtowane j ako sworzeń łączący 10, jest w położeniu zluzowania umieszczone w niewielkim odstępie od linii łączącej obydwa łożyska wychylne 7, po stronie tej linii skierowanej ku okładzinie, a w położeniu zamkniętym, po stronie tej linii łączącej odwróconej od okładziny 3 i od tarczy deskowania. Linia łącząca nie jest narysowana na fig. 1 i 3, jednakże można wyraźnie zauważyć, że według fig. 1 sworzeń łączący 10 leży po jednej stronie takiej wyobrażonej linii, a według fig. 3, leży po przeciwnej stronie linii łączącej. Można również zauważyć, że każdorazowy odstęp sworznia łączącego 10, względnie jego środka od odpowiedniej linii łączącej, ma mniej więcej jednakowąwielkość. Wykorzystywane są więc te obszary wychyleń kołowych ramion nastawczych 5, które powodują możliwie największą składową ruchu, prostopadle do warstwy okładzinowej 3, a możliwie najmniejszą składową ruchu równolegle do niej.

W obszarze miejsc współpracy klina 9, jest usytuowana z pewnym odstępem od tych miejsc współpracy, podpora 12 dla powierzchni przeciwklina 9b klina 9 skierowanej ku warstwie okładziny 3, na której to podporze 12 wspiera się klin 9 przy wbijaniu lub wsuwaniu, tak że jego zwiększająca się szerokość, w opisany już sposób wypycha i porusza miejsce współpracy, a więc w przykładzie wykonania, porusza sworzeń łączący 10. Odstęp między podporą 12 i miejscem współpracy klina 9 może się więc powiększać przez wsuwanie klina 9, co oznacza, że w zupełnie prosty sposób, można wsuwanie klina 9 zmienić w wychylanie ramion nastawczych 5, a tym samym również szczęk mocujących 4. Podpora 12 ma przy tym tę zaletę, że powoduje zawsze jednakowe podparcie dla klina 9 i może przejąć zużycie na zasadzie przesuwu klina 9. Wspornik 6 o przekroju wydrążonym lub w kształcie litery “U”, który ma wychylne łożyska 7 dla szczęk mocujących 4, utrzymuje przy tym również podporę 12 dla klina 9, co można łatwo zauważyć na fig. 1i 3. Wspornik 6 o przekroju w kształcie litery “U” ma od strony skierowanej ku okładzinie 3, łączący obydwa ramiona “U” mostek poprzeczny 6b, i ten mostek poprzeczny 6b, który sam mógłby stanowić podporę, utrzymuje w przykładzie wykonania, podporę 12. Grubość tej podpory 12 może być przy tym tak dobrana, że klin 9 uzyskuje korzystne warunki przylegania.

Byłoby co prawda możliwe, aby wspólne miejsce współpracy dla klina obciążyć przebiegającym poprzecznie względem płaszczyzny wychyłu i równolegle do żeberek krawędziowych 2, przesuwnym klinem 9. Trzeba by było jednak wówczas przewidzieć odpowiednie skośne podtrzymanie dla klina. W przykładzie wykonania przewidziano j ednak w korzystny sposób, że klin 9 jest przesuwny, lub przestawny w płaszczyźnie wychylenia szczęk mocujących 4 i ramion nastawczych 5, i że jego powierzchnia klinowa 9a, oraz położona naprzeciw niej powierzchnia przeciwklina 9b są umieszczone pod kątem prostym do niej. Kołek poprzeczny 9 i sworzeń łączący 10 znajdują się również pod kątem prostym względem kierunku ruchu klina. A zatem powierzchnia klinowa 9a i powierzchnia przeciwklina 9b mogą również przylegać do kołka poprzecznego 8 i sworznia łączącego 10.

Rzeczywiście, zgodne z fig. 1 i 3 klin 9 swoją powierzchnią przeciwklina 9b, skierowaną ku warstwie okładziny 3 i leżącą naprzeciw powierzchni klinowej 9a, przylega do łożysk wychylnych 7, względnie do tworzących je kołków poprzecznych 8 jako prowadnica, lub podpora, a poza tym do podpory 12.

Ażeby klin 9 mógł w ten sposób przylegać w różnych miejscach i wywierać swoje działanie klinujące nie powodując nieforemności w budowie klamry i umożliwić, aby sworzeń łączący 10 był w opisany sposób, umieszczony w pobliżu linii łączącej obydwa łożyska wychylne 7, klin 9 jest w płaszczyźnie wychyłu zakrzywiony względem, prostopadłej do tej płaszczyzny wychyłu, wyobrażonej osi, przy czym wewnętrzna strona tego zakrzywienia jako powierzchnia klina 9a, przylega i oddziałuje na miejsca współpracy ramion nastawczych 5, ukształtowane jako sworznie łączące 10. Zewnętrzna strona zakrzywienia klina 9 działa jako powierzchnia przeciwkli176 505 na 9b na łożyska wychylne 7, względnie na kołki poprzeczne 8 i na podporę 12, aczkolwiek w pozycji zluzowania, sworzeń łączący 10, który służy za wspólne miejsce współpracy, jest umieszczony nawet bliżej podpory 12, niż ma to miejsce dla linii łączącej obydwa łożyska wychylne 7, lub ich środki. Za pomocą jednego klina prostego nie byłoby możliwe takie wzajemne podporządkowanie różnych miejsc styku dla klina 9, natomiast klin 9, zakrzywiony według fig. 1 i 3 może spełnić wszystkie te wymagania i umożliwia tym samym zrealizowania układu oszczędnego pod względem miejsca, a jednak efektywnego w działaniu.

Zakrzywienie zewnętrzne klina 9, które jest skierowane ku podporze 12 i po niej jest poruszane wzdłuż, ma równomierny, ciągły kształt łukowy, zwłaszcza kształt łuku koła. Tak więc klin 9 może swym zewnętrznym zakrzywieniem 9b, które tworzy powierzchnię przeciwklina, bez problemu posuwać się wzdłuż na podporze 12. Jeżeli podpora 12, zgodnie z przykładem wykonania ma płaską powierzchnię, to wymienione wypukłe zakrzywienie powierzchni przeciwklina 9b ułatwia ten ruch przesuwny, nawet pod siłą reakcji względem siły napinającej.

Na stronie odwróconej od okładziny 3, klin 9 ma na swej powierzchni klinowej 9a, ukształtowanej jako wąska strona, występ albo zderzak 13, który przy ruchu luzowania ogranicza przesuwanie klina 9 w tym stopniu, że klin 9 jest utrzymywany na klamrze 1, również w pozycji luzowania, j ak to widać wyraźnie na fig. 1. Przy tym ruch luzowania klina 9 j est przez zderzak 13 współpracujący ze sworzniem łączącym 10, który służy jako miejsce współpracy, ograniczony w tym stopniu, że klin 9 obejmuje obydwa łożyska wychylne 7, względnie ich kołki poprzeczne 8 również w pozycji luzowania. Tak więc już na początku ruchu napinania również wąski koniec klina 9 może być prowadzony przez kołek poprzeczny 8 odpowiedniego łożyska wychylnego 7.

Długość zakrzywionego klina 9 i promień zagięcia zewnętrznej strony, służącej za powierzchnię kli^<^'wćą9a, oraz objęte przy tym przez klin 9 odstępy łożysk wychylnych 7, są tak dobrane, że wystająca część zluzowanego klina 9 z jego stroną czołową 16, położoną poprzecznie względem powierzchni klinowej, jest umieszczona mniej więcej równolegle do warstwy okładziny 3. Tak więc użytkownik, może od początku ruchu napinania uderzać młotkiem w bezpośrednio przed nim znajdującą się powierzchnię, mianowicie w powierzchnie czołową 16, ma więc bardzo dogodny dostęp i wygodną pozycję do naprężania (zamykania) klamry 1.

Ogólnie biorąc, uzyskano prostąw obsłudze, złożonąz niewielu części klamrę 1, która jest bardzo efektywna, może objąć również profile wydrążone jako profile krawędziowe 2, i pozwala na sprawdzenie, czy klamrajest rzeczywiście zamknięta, czy nie, ponieważ bez problemu można rozpoznać położenie klina 9. Ponieważ powiększenie siły zaciskania, na przykład przez przedłużenie ramienia dźwigni, lub tym podobne, nie jest możliwe, więc praktycznie wykluczone jest przeciążenie profilu krawędziowego 2.

Klamra 1 służy do łączenia, umieszczonych obok siebie w jednej płaszczyźnie, tarcz deskowania, na ich profilach krawędziowych 2 i ma do tego celu dwie szczęki mocujące 4, które dociskąjądo siebie te profile krawędziowe 2 w ich miejscach zaciskania 2b. Szczęki mająna swych końcach odwróconych od miejsc zaciskania 4a, odpowiednio pod kątem ustawione ramiona nastawcze 5.

Ramiona nastawcze 5 mają ze swej strony miejsca współpracy dla elementu uruchamiającego, ukształtowanego jako klin 9, przy czym te miejsca współpracy na obu ramionach nastawczych 5 są korzystnie połączone w jedno miejsce współpracy dla klina 9. Klin 9 może przesuwać się wzdłuż, pomiędzy tymi miejscami współpracy i profilami krawędziowymi 2, korzystnie względem podpory 12, należącej do klamry 1, poruszać ramiona nastawcze 5 względem warstwy okładziny 3 i w ten sposób zamykać szczęki mocujące 4. Ze względu na miejsce i na dobre prowadzenie może być przy tym zastosowany przede wszystkim klin zakrzywiony, który jest przesuwny w płaszczyźnie zamykania szczęk mocujących 4.

176 505

176 505

L.r-

6q 5 11	10 z6b	- H~ '11 -
rc u i ; A		,1 1 V
0 3 l|i: II/ I	Łr—w	4-4-j
	.........V φ^·'

Fig.4

176 505

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (15)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Klamra do łączenia tarcz deskowania, ze szczękami mocującymi dociskającymi do siebie ich profile krawędziowe, które to tarcze umieszczone są obok siebie w jednej płaszczyźnie, i które mają na co najmniej dwóch, skierowanych ku sobie krawędziach, zwłaszcza zaś na wszystkich krawędziach, obwodowe żeberka krawędziowe lub profile krawędziowe, zwłaszcza profile wydrążone, z dwiema, względem skierowanych od siebie powierzchni wzdłużnych położonych obok siebie profilów krawędziowych, odchylnymi i dociskającymi je do siebie szczękami mocującymi i z jednym elementem uruchamiającym do odchylania tych szczęk mocujących, przy czym każda z dwóch szczęk mocujących ma na swoim końcu, odwróconym względem jej miejsca zacisku, ustawione pod kątem względem niego ramię nastawcze, które to ramiona nastawcze obydwóch szczęk mocujących sąskierowane ku sobie a obydwie szczęki mocujące, w przybliżeniu w obszarze narożnika ich obydwu ramion, sąułożyskowane odchylnie na wsporniku, i przy czym element uruchamiający, z jednej strony w pewnym odstępie od łożysk wychylnych działa na obydwa ramiona nastawcze a z drugiej strony na podporę, a miejsca współpracy z ramionami nastawczymi są, w celu zamknięcia klamry, odsuwane od warstwy okładziny, znamienna tym, że element nastawczy jest klinem (9) przesuwnym wzdłużnie, usytuowanym, w położeniu użytkowania, pomiędzy miejscami współpracy ramion nastawczych (5) i profilami krawędziowymi (2), że klin (9) swoją powierzchnią klinową (9a) odwróconą od okładziny (3) oddziałuje na miejsca współpracy ramion nastawczych (5), a także, że klin (9) swoją powierzchniąprzeciwklinową(9b) zwróconą ku okładzinie (3), przeciwległą do powierzchni klinowej (9a) przylega przesuwnie do łożysk wychylnych (7), korzystnie do tworzących je kołków poprzecznych (8) szczęk mocujących (4) jako prowadnica lub wspornik i do podpory (12), przy czym klamra (1) jest zamykana przez klin (9), przy przestawianiu wzdłużnym, jego wzrastającą szerokością odpowiadającą skosom klina oraz, że miejsca współpracy dla klina (9) znajdują się na końcach ramion nastawczych (5), odwróconych od łożysk wychylnych (7) obydwóch szczęk mocujących (4) i znajdują się w zgodnym miejscu tworząc wspólne miejsce współpracy, i że końce ramion nastawczych (5) są wzajemnie połączone odchylnie z luzem a element łączący tworzy wspólne miejsce współpracy dla klina (9).
2. 2. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że elementem łączącym końców ramion nastawczych (5) jest sworzeń łączący (10) przebiegający poprzecznie względem płaszczyzny wychyłu.
3. 3. Klamra według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ramiona nastawcze (5) zachodząna siebie na swoich końcach i przez obszar zachodzenia przechodzi element łączący lub sworzeń łączący (10).
4. 4. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że miejsce lub miejsca współpracy klina (9), w położeniu zwalniania, sąusytuowane na linii łączącej obydwa łożyska wychylne (7) lub w niewielkim odstępie od tej linii łączącej po stronie tej linii skierowanej ku tarczy deskowania, a w położeniu mocowania po stronie tej linii, łączącej obydwa łożyska wychylne (7) odwróconej względem okładziny (3) i tarczy deskowania.
5. 5. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że w obszarze miejsca lub miejsc współpracy klina (9) na ramionach nastawczych (5), w odstępie od tych miejsc, usytuowanajest podpora (12) dla powierzchni przeciwklinowej (9b) klina (9), po stronie zwróconej ku okładzinie (3), a odstęp pomiędzy podporą (12) i miejscami współpracy klina (9) jest zwiększany poprzez wsuwanie klina (9).
6. 6. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że łożyska wychylne (7) szczęk mocujących (4) usytuowane są na wsporniku (6), w przekroju wydrążonym lub mającym kształt litery U, na którym wsparta jest podpora (12) dla klina (9).

   176 505
7. 7. Klamra według zastrz. 6, znamienna tym, że wspornik (6), w przekroju mający w przybliżeniu kształt litery U ma, po stronie zwróconej ku powłoce (2), mostek poprzeczny (6b) łączącyjego obydwa ramiona w kształcie litery U (6a) i na tym mostku wspartajest podpora (12).
8. 8. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że klin (9) w płaszczyźnie odchylania szczęk mocujących (4) i ramion nastawczych (5) jest przesuwny, a jego powierzchnia klinowa (9a) i położona na przeciwko niej powierzchnia przeciwklinowa (9b) są do niej usytuowane pod kątem prostym.
9. 9. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że klin (9) w płaszczyźnie odchylaniajest zakrzywiony wokół leżącej poprzecznie do tej płaszczyzny odchylania, wyobrażonej osi, przy czym wewnętrzna strona zakrzywienia jako powierzchnia klinowa (9a) przylega do miejsca lub miejsc współpracy ramion nastawczych (5).
10. 10. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że tworząca powierzchnię przeciwklinową(9b) zewnętrzna strona zakrzywienia klina (9) współpracuje z łożyskami wychylnymi (7) i z podporą (12).
11. 11. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że tworząca powierzchnię przeciwklinową(9b) zewnętrzna strona zakrzywienia klina (9) jest w kształcie łuku, zwłaszcza łuku koła.
12. 12. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że klin (9), po stronie odwróconej od okładziny (3), na swojej powierzchni klinowej (9a), zwłaszcza ukształtowanej jako strona wąska, ma zderzak (13), ograniczający przesunięcie klina (9) tak, że przy ruchu zwalniania, klin (9) jest utrzymywany na klamrze (1) również w położeniu zwalniania.
13. 13. Klamra według zastrz. 12, znamienna tym, że zderzak (13) współpracujący ze, stanowiącym miejsce współpracy, sworzniem łączącym (10) tak ogranicza, ruch zwalniania klina (9), że klin (9) przechodzi przez oba łożyska wychylne również w położeniu zwalniania.
14. 14. Klamra według j ednego z zastrz. 1, znamienna tym, że rozszerzenie klina (9) w kierunku jego długości, a więc kąt rozwarcia klina, jest taki, że w położeniu ściskania występujące samohamowanie, i że obydwa końce klina usytuowane są, zwłaszcza w przybliżeniu w płaszczyźnie leżącej równolegle do okładziny (3).
15. 15. Klamra według zastrz. 9, znamienna tym, że długość zakrzywionego klina (9) i kąt zakrzywienia działającej jako powierzchnia klinowa (9a) jego zewnętrznej strony, jak również odstępy łożysk wychylnych (5) mostkowane przez klin (9) są tak dobrane, że wystająca część zwolnionego klina (9) swoją stroną czołową usytuowaną poprzecznie względem powierzchni klinowej (9a) i powierzchni przeciwklinowej (9b) jest usytuowana w przybliżeniu równolegle do okładziny (3).