PL172153B1 - Zamek do łączenia płyt szalunkowych - Google Patents

Abstract

Zamek do łączenia płyt szalunkowych, składający się z dwóch przesuwnych względem siebie szczęk, z których jednajest szczęką ruchomą, a druga jest trwale zamocowana do prowadnicy, znamienny tym, że ruchoma szczęka (5) ma głowicę (8), w której jest ułożyskowana swoimi dwoma czopami (9, 10) śruba (11) z gwintem (12) zazębiającym się w położeniu roboczym z gwintem (13), w jaki zaopatrzone jest łoże (14) prowadnicy (7), przy czym klamrowa podstawa (15) głowicy (8) od strony wewnętrznej zawiera podwójny układ sprzęgłowy składający się z pary kołków (16,17) osadzonych w odległości (L) od spodniej części łoża (14), większej od wysokości gwintów (12, 13) śruby (11) i łoża (14) w roboczym położeniu zamka, a także z pary oporowych klocków (18, 19) kontaktujących się ze spodnią wystającą krawędzią (14a) łoża (14) w położeniu roboczym.

Description

Przedmiotem wynalazku jest zamek zawierająco-prostujący do łączenia płyt szalunkowych, stosowanych przy robotach betonowych w budownictwie.

Znane dotychczas łączniki lub zamki do łączenia ze sobą krawędzi stalowych płyt, wykonane są w postaci różnego rodzaju złącz zaciskowych lub klinowych.

Z opisu patentowego polskiego nr 108999 znany jest zamek do łączenia form stalowych, składający się z obrotowego ramienia zakończonego z jednej strony sworzniem wkładanym luźno do otworów łączonych kołnierzy płyt szalunkowych, a z drugiej strony jest wyposażony w obejmę w kształcie litery U, nasuwaną ruchem obrotowym wokół osi wspomnianego sworznia na dwa łączone ze sobą kątowe kołnierze. Tak wykonany zamek może być stosowany przy płytach szalunkowych dla budów o małych gabarytach, a nie przy dużych obciążeniach wlewanej masy betonowej i zachowaniu idealnie poprawnych kształtów płyt, to jest pozbawionych skrzywień i zwichrowań, czego nie da się zapewnić na budowach, przy powtarzającym się montażu i demontażu szalunku.

Do zamków, które umożliwiają łączenie płyt o dużych gabarytach i dużych obciążeniach wlewanej masy betonowej, należą zamki oparte na konstrukcji szczękowo-klinowej, na przykład systemu DOKA, gdzie dwie szczęki są rozpierane za pomocą wbijanego bezpośrednio klina. Znane są również zamki szczękowo - śrubowe na przykład systemu HUNNBECKA. Jeden z nich składa się z prowadnicy z nieruchomą szczęką oraz z oddzielnej przestawnej szczęki zaczepionej z jednej strony o ramę płyty szalunkowej, a z drugiej za pomocą śruby, mocującej tę szczękę do wspomnianej prowadnicy. Inny zamek, w tym systemie, składający się z dwóch połączonych sworzniem szczęk, jest zaciskany na zasadzie dwóch dźwigni za pomocą śruby. Omówione zamki tych dwóch systemów skutecznie łączą ze sobą stalowe płyty szalunkowe przy dużych budowach betonowych, lecz tylko w bardzo ograniczonym stopniu rozwiązują problemy występujące w praktyce, gdy na przykład wskutek zużycia łączone płyty wykazują skrzywienia lub zwichrowania.

Celem niniejszego wynalazku jest dalsze doskonalenie konstrukcji zamków do łączenia płyt szalunkowych o dużych gabarytach, zwłaszcza dla maksymalnego zapewnienia funkcji zwierających i zarazem funkcji prostujących.

Zamek stanowiący przedmiot wynalazku usuwa dotychczasowe trudności. Zgodnie z wynalazkiem, zamek składa się z dwóch przesuwnych względem siebie szczęk, z których jedna jest szczęką ruchomą a druga jest trwale zamocowana do prowadnicy. Istota wynalazku polega na tym, że ruchoma szczęka ma głowicę, w której jest ułożyskowana swoimi dwoma czopami śruba, z gwintem zazębiającym się w położeniu roboczym z gwintem w jaki jest zaopatrzone łoże prowadnicy. Klamrowa podstawa głowicy od strony wewnętrznej zawiera podwójny układ sprzęgłowy składający się z pary kołków o przekroju kołowym, osadzonych w odległości od spodniej części łoża, większej od wysokości gwintów śruby i powyzszego łoża w roboczym położeniu zamka. Układ sprzęgłowy składa się także z pary oporowych klocków, kontaktujących się w położeniu roboczym z krawędzią łoza głowicy. Tak wykonany zamek, zapewnia prawidłowe i szczelne łączenie płyt szalunkowych o dużych gabarytach, oraz realizacje funkcji zwierających i prostujących, zwłaszcza gdy płyty wykazują skrzywienia lub zwichrowania nabyte przy ich eksploatacji na budowach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładowym wykonaniu na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zamek w widoku z boku i w częściowym przekroju, fig. 2 - zamek w przekroju poprzecznym wzdłuż linii A-A zaznaczonej na fig. 1, fig.3 - zamek w rzucie aksonometrycznym, a fig. 4 i 5 - dwa przykłady położenia szczęki.

Zamek do łączenia ram 1 i 2 szalunkowych płyt 3 i 4, składa się z dwóch przesuwnych względem siebie szczęk 5 i 6 z których jedna jest ruchomą szczęką 5 a druga szczęka 6 jest trwale zamocowana do prowadnicy 7. Ruchoma szczęka 5 ma głowicę 8 w której jest ułożyskowana swoimi dwoma czopami 9 i 10 śruba 11 z gwintem 12 zazębiającym się w położeniu pociągowym czyli roboczym z gwintem 13 w jaki jest zaopatrzone łoże 14 tej prowadnicy. Łoże 14 z gwintem 13 jest szersze od prowadnicy 7. Głowica 8 ma klamrową podstawę 15, która obejmuje łoże 14, przy czym od strony wewnętrznej ta podstawa zawiera podwójny układ sprzęgłowy składający się po pierwsze z pary kołków 16 i 17 o przekroju kołowym osadzonych w odległości L od spodniej części łoża 14, większej od wysokości współpracujących gwintów 12 i 13 śruby 11 i łoża 14, gdy zamek znajduje się w położeniu roboczym to znaczy ściągającym obydwie ramy 1 i 2 płyt 3 i 4, co uwidoczniono na fig. 1 rysunku. Po drugie, układ sprzęgłowy zawiera dodatkowo parę oporowych klocków 18 i 19 przyspawanych od strony wewnętrznej 15a do klamrowej podstawy 15 głowicy 8 tak, aby w położeniu roboczym kontaktowały się ze spodnią powierzchnią 14a części łoża 14 wystającej poza obręb prowadnicy 7.

Stosowanie opianego zamka przy montażu szalunkowych płyt 3 i 4 zaopatrzonych w ramy 1 i 2 odbywa się w sposób następujący.

Po ustawieniu płyt 3 i 4, zamek ustawia się do położenia umożliwiającego założenie do łączonych ram 1 i 2. Najpierw głowice 8, od strony końcówki 20 śruby podnosi się do góry w kierunku strzałki 21 pokazanej na fig. 1 tak, aby kołki 16, 17 oparły się o wystającą powierzchnię 14a łoża 14. Wówczas następuje rozsprzęglenie połączenia gwintowego 12, 13 pomiędzy pociągową śrubą 11 a łożem 14. W tym położeniu można swobodnie przesunąć głowicę 8 razem z ruchomą szczęką 5 na przykład do położenia pokazanego na fig. 4 lub 5, umożliwiającego swobodne nałożenie zamka na obydwie ramy 1 i 2.Oporowa zastawka 22 zabezpiecza przed całkowitym odłączeniem się głowicy 8 ze szczęką 5 od prowadnicy 7.

Zgodnie z wynalazkiem, zamek pozwala na szczelne połączenie razem 1 i 2 idealnie prostych, posiadających zwichrowania, nie dolegających do siebie na całej długości lub przy potrzebie założenia pomiędzy nimi wkładek dystansowych. Po zesunięciu rozsprzęglonych szczęk 5 i 6 aż do oporu o łączone ramy, automatycznie siłą tego oporu przywraca się spowrotem kontakt i zesprzęgla połączenia gwintowe 12 i 13. W tej sytuacji odpowiednim kluczem zakładanym na końcowkę 20 śruby 11 można z dużą siłą połączyć ze sobą szczelnie obydwie ramy 1 i 2 szalunkowych płyt 5 i 6.

172 153

172 153

11 8 16

Fig.5

172 153

12 7 1819 9 8

11 10 13 21

Α-Α

20,11

12,13

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Zamek do łączenia płyt szalunkowych, składający się z dwóch przesuwnych względem siebie szczęk, z których jedna jest szczęką ruchomą, a druga jest trwale zamocowana do prowadnicy, znamienny tym, że ruchoma szczęka (5) ma głowicę (8), w której jest ułozyskowana swoimi dwoma czopami (9, 10) śruba (11) z gwintem (12) zazębiającym się w położeniu roboczym z gwintem (13), w jaki zaopatrzone jest łoże (14) prowadnicy (7), przy czym klamrowa podstawa (15) głowicy (8) od strony wewnętrznej zawiera podwójny układ sprzęgłowy składający się z pary kołków (16, 17) osadzonych w odległości (L) od spodniej części łoża (14), większej od wysokości gwintów (12,13) śruby (11) i łoża (14) w roboczym położeniu zamka, a także z pary oporowych klocków (18,19) kontaktujących się ze spodnią wystającą krawędzią (14a) łoża (14) w położeniu roboczym.