Mesut Bostan
Marmara University, Faculty of Communication, Faculty Member
- Historical Sociology, Islam in Turkey, Ottoman-Turkish Westernization, Populism, History of Sociology, Sociology of Intellectuals, and 48 moreC. Wright Mills, American Sociology, Ziya Gökalp, History of Communication, Sociology, Communication, Turkish Cinema, Cultural Studies, Media Studies, Cultural Theory, Media Sociology, Cultural History, Film Studies, Islamic Studies, Social Theory, Economic History, Intellectual History, Turkish and Middle East Studies, Turkish Literature, Cinema, Film History, Media, Communication Studies, Sociology of Communication, Sociology of Arts, Cultural Economy, Globalization, Sociology of Culture, Pierre Bourdieu, Cultural Politics, Public Sphere, Politics and Film, Sociology of the Media, Intelectual History, Turkish Modernisation, Culture Wars, Turkish Popular Cinema, Turkish TV Series, Media and Cultural Studies, Türk Sineması, 1960-1970 Türk Sineması, Cultural and Political Activism of the 1960s and 1970s, Ernesto Laclau, Ismet özel, Metin Erksan, Modern Turkey, Sociology of Cinema, and Netflixedit
- Prepared his master thesis “Sociological Understanding of C. Wright Mills” at Istanbul University. Completed his Ph.D... morePrepared his master thesis “Sociological Understanding of C. Wright Mills” at Istanbul University. Completed his Ph.D. at Marmara University, titled "Populist Cinema: Ideology and Politics of Turkish Cinema in 1960's". His research areas are as follows: sociology of Turkish Cinema; Islamism, and cinema; ideology theories, and populism. He has an edited book on Turkish cinema.edit
- Neşe Kaplanedit
Kitap dört ana bölümden oluşuyor. İlk bölüm “Erken Sinema” başlığı altında Türkiye’de sinema seyir tecrübesine ve Türk sinemasının oluşum sürecine odaklanıyor. İkinci bölümde, “Popüler Sinema” başlığı altında Yeşilçam’dan günümüze Türk... more
Kitap dört ana bölümden oluşuyor. İlk bölüm “Erken Sinema” başlığı altında Türkiye’de sinema seyir tecrübesine ve Türk sinemasının oluşum sürecine odaklanıyor. İkinci bölümde, “Popüler Sinema” başlığı altında Yeşilçam’dan günümüze Türk sinemasındaki popüler eğilimin doğası araştırılıyor. Türk sinemasına rengini veren onun ekonomik, estetik ve ideolojik zeminini oluşturan Yeşilçam anlatısı, farklı boyutlarıyla ele alınıyor. Üçüncü bölüm, “Klasik Sinema”da Türk sinemasında gelişmiş bir sinema dili oluşturma çabası ve bu çabayı ortaya koyan sinemacıların özgün katkıları derleniyor. Türk sinemasının gelişimine katkıda bulunan temel entelektüel eğilimler bu bölümün odak noktalarından bir diğerini oluşturuyor. “Yeni Sinema” bölümünde ise Türk sinemasında modernist eğilim, temel sorunsallar ve bireysel çıkışlar ekseninde masaya yatırılıyor.
https://www.kitapyurdu.com/kitap/40-soruda-turk-sinemasi/491399.html
https://www.kitapyurdu.com/kitap/40-soruda-turk-sinemasi/491399.html
Research Interests:
Populism is defined as a political manner engaged with many political ideologies and has deep roots in the political culture of Turkey. But after the emergence of Demokrat Party and its success to gain power in 1950s, populism became the... more
Populism is defined as a political manner engaged with many political ideologies and has deep roots in the political culture of Turkey. But after the emergence of Demokrat Party and its success to gain power in 1950s, populism became the main source of hegemony for different ideologies. Socialist thought with a strong populist emphasis embodies the criticism of Demokrat Party government. Turkish Cinema in this period became politically alerted by this political tide. Metin Erksan’s films “Karanlık Dünya”, “9 Dağın Efesi” ve “Gecelerin Ötesi” were the examples of populist cinema in the late 1950s. After the 1960 coup d'état, socialist ideas were championed by the political elites and gain recognition in the cultural life of Turkey. And this creates a debate between two tendencies in socialist ideology, namely populist socialism that tries to maintain popular support and elitist socialism that depends to power elites especially military elites to create socialist change in society. In 1960’s Turkish Cinema creates a populist imagination with political films and as well as popular films. But after 1965 a new type of cinema thought emerged and became evident in the “Sinematek Movement” that has a self declared elitist agenda for Turkish Cinema. 1965 is also a date that elitist and Jacobin style of socialism win over the populist tendencies because of the loss of the faith in popular style socialism. This made a pessimist impact on the imagination of politically engaged directors and gave power to the “Sinematek Movement” that tries to break off with the legacy of Turkish Cinema. Yılmaz Güney’s film “Umut” in 1970 signals the end of optimism in social life and also the end of the populist cinema.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Türk sinemasının büyük yönetmenlerini, senaristlerini ve doğrudan ya da dolaylı yoldan Türk sinemasını etkileyen romancıları sadece sinemaya katkılarını belgelemek açısından değil Türk sineması üzerine ortaya koydukları ya da ortaya... more
Türk sinemasının büyük yönetmenlerini, senaristlerini ve doğrudan ya da dolaylı yoldan Türk sinemasını etkileyen romancıları sadece sinemaya katkılarını belgelemek açısından değil Türk sineması üzerine ortaya koydukları ya da ortaya koyulmasını esinledikleri düşünceler açısından sinema düşünürleri olarak ele almak gerekiyor. Bu, Türk sineması üretim pratiğinin büyük ölçüde değiştiği günümüzde Türk sinemasının kültürel, estetik ve politik meselelerine dair sadece düşünce birikimi boyutunda bile önemli bir katkı oluşturabilir. Yerlilik konusu da Türk sineması açısından temel meselelerden biri olarak geçmişten bugüne bu birikimin değerlendirilebileceği eksenlerden biri olarak kullanılabilir. Ancak öncelikle yerliliği anlamak için bir çerçeveye ihtiyacımız var. Lütfi Akad’ın sinema düşüncesi açısından baktığımızda yerlilik anakronik bir ifade olarak beliriyor. Çünkü yerlilik Akad’ın kendi sineması ve düşüncesi için kullandığı kavramlardan biri değildir. Genel olarak yerlilik ifadesi 1980’li yıllarla birlikte Türkiye’nin evrensel şablonlarla anlaşılabileceği düşüncesinin hakim olmasıyla yaygınlık kazanmıştır. Yani Kurtuluş Kayalı’nın da söylediği gibi “[n]e zaman ki artık yerlilikten iyice bahsedilir olmuştur, tespit etmek lazımdır ki artık yerlilikten iyiden iyiye uzaklaşılmıştır.” Yerlilik böylelikle daha çok geçmiş döneme yönelik bir ifade olarak kullanılmıştır. Ancak yerlilik bir kavram olarak olmasa da bir düşünce olarak geçmiş dönemlerde de sıklıkla gündeme gelmiştir. 1960’lı yıllarda toplumsal bir dönüşümü gerekli gören radikal bir Batıcılık hakim olduğunda azgelişmişlik ifadesinde somutlaşan yerliliğe yönelik olumsuz bir kanaat de yaygınlaşmıştır. Ancak aynı dönemde toplumun belirli Batılılaşma hedeflerine sevk edilebilmesi için mobilizasyonu gerektiğinde milliyetçilik de farklı vurgularla siyasi ideolojilerin ortaklaştığı bir tutum halini almıştır. Böylelikle 1960’lı yıllar “Batıya karşı Batılılaşma” şeklinde formülize edilebilecek paradoksal bir söylemin siyasi düşünceye hakim olduğu bir dönemdir. Yerlilik de Batıyla kurulan karşıtlık ilişkisinin ifade düzlemindeki karşılıklarından biridir. 1960’lı ve 1970’li yıllarda “ulusal sinema”, “milli sinema” gibi doğrudan yerlilik tasarımına sahip eğilimlerin yanı sıra Batıcılık vurgusu daha bariz olan eğilim bile “evrensel olmak için öncelikle ulusal olmak” ifadesiyle kabaca anlaşılabilecek bir yerlilik düşüncesine sahiptir. Lütfi Akad Türk sinemasında kendi kuşağı ve sonraki kuşaklar için öncü bir yönetmen ve sinema düşünürü olmasına rağmen bahsini ettiğimiz eğilimler içinde öncü bir pozisyonda yer almamıştır. “Ulusal sinema” eğilimi kapsamında düşünülse de bu eğilimin ne Halit Refiğ gibi sözcülüğünü yapmış ne de Metin Erksan gibi düşünsel doğrultularını belirleyecek düşünceler serdetmiştir. Belki de bu yüzden 1960’ların sonlarında Batıcı sinema eğilimi Türk sinemasından kendine temel bulmaya çalıştığında Yılmaz Güney’le birlikte başvurdukları yönetmenlerden biri de Lütfi Akad olmuştur. Bu da Lütfi Akad’ın sinema düşüncesinde yerliliğin doğrudan siyasi tavra tahvil edilemeyecek bir özellikte olduğunun işareti sayılabilir. Buna karşın yerlilik onun sinema serüveninin “yerli bir sinema pratiği geliştirmek” ve “Türk halkını tanımak” şeklindeki iki düzleminde de etkin bir düşüncedir. Bu açıdan Lütfi Akad’ın sinema düşüncesini yerlilik nokta-i nazarından değerlendirmek mümkündür.
Research Interests:
Research Interests:
Hulusi Kentmen’in “patron baba” karakteri, otoritesinin kaynağını modernlikten çok geleneksellikten alır. Filmlerde iş disiplini ve çalışmaya yönelik çağrıları şehirli işbilirliğin ve adab-ı muaşeretin gerekleridir. Dolayısıyla “patron... more
Hulusi Kentmen’in “patron baba” karakteri, otoritesinin kaynağını modernlikten çok geleneksellikten alır. Filmlerde iş disiplini ve çalışmaya yönelik çağrıları şehirli işbilirliğin ve adab-ı muaşeretin gerekleridir. Dolayısıyla “patron baba”, burjuva ambalajına rağmen aslen pederşahi bir figürdür.
Research Interests:
Research Interests:
"Ah, Güzel İstanbul", bir anlamda 1960’lı yılların başında entelektüel planda yaygınlık kazanan iyimserliğe ve siyasi mahfillerden seslendirilen modernleşme anlatılarına düşülmüş bir muhalefet şerhidir.
Research Interests:
Research Interests:
Bu çalışmada 1960’lı yıllar Türk sineması siyaset ve ideoloji açısından değerlendirilecektir. Bunun için de öncelikle ideoloji teorileri ile bu teorilere katkı sunan teorik yaklaşımlar genel bir biçimde özetlenecek ve bu kapsamda Ernesto... more
Bu çalışmada 1960’lı yıllar Türk sineması siyaset ve ideoloji açısından değerlendirilecektir. Bunun için de öncelikle ideoloji teorileri ile bu teorilere katkı sunan teorik yaklaşımlar genel bir biçimde özetlenecek ve bu kapsamda Ernesto Laclau’nun bir teorisyen olarak tartışmaya katkısı ortaya konmaya çalışılacaktır. Laclau’nun ideoloji teorilerine eklemlenecek şekilde geliştirdiği “popülist akıl” kavramı çalışmamızın teorik kısmının varış noktasını oluşturacaktır. Daha sonra 1960’lı yıllarda Türkiye’de siyaset, düşünce hayatı ve bunlarla ilişkili olarak Türk sinemasının gelişimi tarihsel bir perspektifle anlaşılmaya çalışılacaktır. Laclau’nun “popülist akıl” kavramı da Türk sinemasında 1960’lı yıllar boyunca geliştirilen farklı söylemleri, bunların hegemonik güçleri, farklı toplumsal tiplerle ilişkileri açısından değerlendirmekte kullanılacaktır. Böylelikle 1960’lı yıllar boyunca Türk sineması çeşitli örnekler üzerinden ideolojik olarak çözümlenecek ve dönemin sinemasına dair bir çerçeve geliştirilmeye çalışılacaktır.
Bu çalışmanın temel önermesi 1960’lı yıllarda Türk sinemasında öncü yönetmenlerin filmlerinin sınırlarını çizdiği popülist bir muhayyilenin geliştirilmiş olduğudur. Bu muhayyile bir yandan 1950’lerden itibaren gelişen “popüler” sinemanın imkanlarını ve toplumla ilişki kurma kanallarını kullanırken bir yandan da kendini ondan ayrıştırmıştır. Bu ayrıştırma “popülist” eğilimin hegemonik bir söylem üretebildiği dönemin sonlarından itibaren popüler sinemayı da bir biçimde etkilemiştir.
Bu çalışmada 1960’lı yıllar boyunca Türk sinemasındaki popülist eğilim dört evrede incelenmiştir. Bunlardan ilkini 1960’lı yılların başında toplumsal sorunlar konusunda hassaslaşmış ve toplumsal plandaki popülizm ihtiyacını gösteren filmler oluşturur. Sonrasında daha çok 27 Mayıs’ın dolaşıma soktuğu ve yaygınlaşmasına imkan tanıdığı bir toplumculuk söylemi popülizm ihtiyacına cevaben filmlerde görünürlük kazanmıştır. Kurumsal siyaset içerisinden üretilen bu tepkide kendine ifade imkanı bulamayan talepler ise Türk sinemasında belirli bir toplumsal söylem arayışı içerisinde olan yönetmenlerin filmlerinin öncülüğünde popülist bir eğilimde karşılık bulmuştur. Bu eğilim dönemin sonunda bir yandan Türk sinemasında kurucu bir mantık haline gelirken bir yandan da kendini politik film olarak sunan örneklerde kısmi ideolojik öznelliklere bölünerek bir tür krize girmiştir.
Bu çalışmanın temel önermesi 1960’lı yıllarda Türk sinemasında öncü yönetmenlerin filmlerinin sınırlarını çizdiği popülist bir muhayyilenin geliştirilmiş olduğudur. Bu muhayyile bir yandan 1950’lerden itibaren gelişen “popüler” sinemanın imkanlarını ve toplumla ilişki kurma kanallarını kullanırken bir yandan da kendini ondan ayrıştırmıştır. Bu ayrıştırma “popülist” eğilimin hegemonik bir söylem üretebildiği dönemin sonlarından itibaren popüler sinemayı da bir biçimde etkilemiştir.
Bu çalışmada 1960’lı yıllar boyunca Türk sinemasındaki popülist eğilim dört evrede incelenmiştir. Bunlardan ilkini 1960’lı yılların başında toplumsal sorunlar konusunda hassaslaşmış ve toplumsal plandaki popülizm ihtiyacını gösteren filmler oluşturur. Sonrasında daha çok 27 Mayıs’ın dolaşıma soktuğu ve yaygınlaşmasına imkan tanıdığı bir toplumculuk söylemi popülizm ihtiyacına cevaben filmlerde görünürlük kazanmıştır. Kurumsal siyaset içerisinden üretilen bu tepkide kendine ifade imkanı bulamayan talepler ise Türk sinemasında belirli bir toplumsal söylem arayışı içerisinde olan yönetmenlerin filmlerinin öncülüğünde popülist bir eğilimde karşılık bulmuştur. Bu eğilim dönemin sonunda bir yandan Türk sinemasında kurucu bir mantık haline gelirken bir yandan da kendini politik film olarak sunan örneklerde kısmi ideolojik öznelliklere bölünerek bir tür krize girmiştir.
Research Interests:
In this study which can be qualified as a monographic research using predominantly descriptive and historical-sociological method on American sociologist C. Wright Mills (1916-1962), we aimed to set forth Mills’ place both in the... more
In this study which can be qualified as a monographic research using predominantly descriptive and historical-sociological method on American sociologist C. Wright Mills (1916-1962), we aimed to set forth Mills’ place both in the historical progress and also in the discussions on theory and methodology of the American sociology.
In the first chapter, the peculiarities of the American history and sociologic tradition are discussed. Moreover, the social, cultural, and intellectual atmosphere surrounding Mills has been described. The second chapter includes the intellectual biography of Mills, and quotes the relationship of the sociologist with the environment he was living in. In the third and last chapter, the sources of his sociological thought have been indicated, and the main lines of Mills’ sociological thought and his contribution to the American sociology have been discussed.
Consequently, it is seen that Mills is one of the most important and leading sociologists of 20th century American sociology, and he clearly detected the dominant tendencies in the American sociology and the problems that tendencies caused in the first half of the century. In this respect, Mills was a vanguard source of the sociology literature that improved after him. Mills made a detailed analysis of the relations of knowledge and power in his time. Also, his sociological research challenge on American society, produced a detailed picture of it.
In the first chapter, the peculiarities of the American history and sociologic tradition are discussed. Moreover, the social, cultural, and intellectual atmosphere surrounding Mills has been described. The second chapter includes the intellectual biography of Mills, and quotes the relationship of the sociologist with the environment he was living in. In the third and last chapter, the sources of his sociological thought have been indicated, and the main lines of Mills’ sociological thought and his contribution to the American sociology have been discussed.
Consequently, it is seen that Mills is one of the most important and leading sociologists of 20th century American sociology, and he clearly detected the dominant tendencies in the American sociology and the problems that tendencies caused in the first half of the century. In this respect, Mills was a vanguard source of the sociology literature that improved after him. Mills made a detailed analysis of the relations of knowledge and power in his time. Also, his sociological research challenge on American society, produced a detailed picture of it.
Research Interests:
Research Interests:
The issue of how cinema should be, the influence of which on the society was indisputable for the intellectuals, became an important subject during especially 1960s in Turkey. During these years, the discourse of Islamism once again made... more
The issue of how cinema should be, the influence of which on the society was indisputable for the intellectuals, became an important subject during especially 1960s in Turkey. During these years, the discourse of Islamism once again made an appearance in Turkish politics and thought in the form of a nationalist religious discourse. This study will examine the reproduction process of Islamist discourse on cinema and analyze the composition of Islamist film criticism. Even though the discourse of film criticism expressed as “arming up with the weapon of the enemy” seemed to come forward with its rejectionist attitude, it actually reflected an attitude toward harmony beyond measure. Redescribing cinema as an area dominated by symbolic violence caused the amorphization and reactiveness of cinema products. On the other hand, a second direction that opened a door for the imitation of the cinematic movements and products considered as rivals brought along the state of being bereft of identity despite its heavy emphasis on identity. The idea of “arming up with the weapon of the enemy” showed a continuity in the perception of cinema as a propagandist and political instrument. It became functional as a discourse activated by Islamists before they entered into the fields such as cinema production and film criticism, fields that were new to them. This understanding is based on a modernization-oriented approach that envisages a rupture with the tradition and distinguishing oneself from the existing cultural accumulation. It produces the content of this understanding by translating the dominant thoughts in the area on which it would like to exert its dominance into religious terminology. In that regard, it is a product of a mimetic cultural stance.
Research Interests:
In this article, I tried to evaluate Lütfi Akad's cinema thought focusing on his ideas about the novel and its potential in cinema, locate his thought and films in Yeşilçam cinema, and explain the relations of Akad's cinema with the rest... more
In this article, I tried to evaluate Lütfi Akad's cinema thought focusing on his ideas about the novel and its potential in cinema, locate his thought and films in Yeşilçam cinema, and explain the relations of Akad's cinema with the rest of the Yeşilçam. I used Walter Benjamin's antagonism between storyteller and novelist in The Storyteller to analyze the relationship between Yeşilçam's mainstream and Akad's cinema. Where popular Yeşilçam cinema emerges from the melodramatic imagination, Akad's films have a novelistic discourse. Akad, a director who sees cinema as a form of the novel, has a different position from the storytellers of Yeşilçam within the field. His position provides intellectual prestige but also turns him into a lonely figure against the Yeşilçam collective. In the formation, development, and prime periods of Yeşilçam, Akad's position fluctuates related to the circumstances of the cinema. On the other hand, Akad gave artistic responses to these changes in the scope of his personal development and made his cinema career. By creating a cinema language within Yeşilçam, developing a critical discourse inspired by the novelistic realism against the politicization of cinema, and finally using this language and discourse to narrate the drama of Turkish people.
Research Interests:
Dijital platformların yaygınlaşmasıyla televizyon alanı bir dönüşüm içerisine girdi. Bu dönüşümün temel dinamiği- nin şimdilik farklı yapımlara yer açmak şeklinde tezahür ettiği söylenebilir. TRT rekabetçi bir kamu yayıncısı olarak yer... more
Dijital platformların yaygınlaşmasıyla televizyon alanı bir dönüşüm içerisine girdi. Bu dönüşümün temel dinamiği- nin şimdilik farklı yapımlara yer açmak şeklinde tezahür ettiği söylenebilir. TRT rekabetçi bir kamu yayıncısı olarak yer tuttuğu televizyon alanındaki konumunu dijital platformlarla da rekabet edecek şekilde yeniden tesis etme arayışında olduğu anlaşılıyor. Bu da TRT’nin yayınladığı dizilerde nitelikli televizyon yaklaşımı içerisinde değer- lendirilebilecek yapımlara da yer vermesini beraberinde getirdi. Bu bağlamda edebiyat uyarlamaları TRT’nin ilk televizyon dizilerini ürettiği ve kendini sinemanın üzerinde nitelikli bir alternatif olarak sunduğu 1970’li yıllardaki gibi yine gündeme geldi. Gönül Dağı bu açıdan TRT’nin televizyon alanı rekabeti içerisinde başarılı olmuş formül- lerinden biri olan taşra komedisinin güncellenmiş bir örneği olarak öne çıktı. Dizi kendini Türk hikayesinde kısa zamanda kendine has ve köklü bir yer edinen Mustafa Çiftci’nin hikayelerinden esinle oluşturulmuş bir Anadolu masalı olarak tarif ediyordu. Gerçekten de dizideki bütün karakterler Çiftci’nin hikayelerinde olduğu gibi taşra yaşantısının zorluk ve güzellikleri içerisinde resmedilmişlerdir. Dizi bu açıdan ana akım dizilerin sosyal mobilizas- yonu merkeze alan anlatısından farklı şekilde sadece taşraya odaklanmıştır. Ancak taşra yine bu anlatıya benzer şekilde karakterlerin gitmek ile kalmak arasında sürekli tereddüt yaşadıkları bir mekân olarak anlatılır. Bu açıdan ana akım anlatıya açıktır. Belki de bu yüzden geniş seyirci kitlesi tarafından da beğeni görmüştür. Bununla birlikte dizi melodramatik bir üsluba da sahiptir. Yine de melodramın duygusunu devşirdiği ekonomik, sosyal ve kültürel karşıtlıkları ölçülü bir şekilde kullanarak uzlaştırma eğilimindedir. Edebiyat ile televizyon alanlarının kesişiminden beslenen dizi bu açıdan ürettiği kültürel söylemle ilginç bir örnek sunar.
Research Interests:
Ethos (2020) is a controversial Turkish dizi commenting on contemporary Turkish society and culture. Many critics celebrated it as the best Turkish dizi produced for digital platforms. But it is also criticized for stereotypically... more
Ethos (2020) is a controversial Turkish dizi commenting on contemporary Turkish society and culture. Many critics celebrated it as the best Turkish dizi produced for digital platforms. But it is also criticized for stereotypically reflecting Turkish society. Indeed, Ethos consciously uses cliches of Turkish films and dizis to construct a postmodern narrative. Different styles and genres form an assemblage in its story. Netflix aired Ethos as original content, and the series also reflects on being a Turkish dizi on a digital platform. The distinction between mainstream and quality dizis is a constant reference in the story. So, it can be read as a self-reflective text. In this presentation, I will use Ethos as a sociological text commenting on the Turkish dizi field according to different audiences and producers represented in the series. Characters use "digital" and "total" phrases to define various TV productions in the series which have open references to their audiences and their social backgrounds. Also, there is a generational divide among the characters also makes them differ in reacting to TV productions. The final antagonism is between Netflix content as a Western cultural artifact and Turkish dizis as native cultural artifacts. Ethos plays with these social, economic, and cultural antagonisms to create a witty text commenting on the contemporary image of Turkish society.
Research Interests:
"Diriliş: Ertuğrul" (Resurrection: Ertugrul, 2014) reached a "transnational" audience with its release on Netflix, which had begun as a "founding myth" in TRT (Turkish Radio and Television Corporation). Founding myths are often thought of... more
"Diriliş: Ertuğrul" (Resurrection: Ertugrul, 2014) reached a "transnational" audience with its release on Netflix, which had begun as a "founding myth" in TRT (Turkish Radio and Television Corporation). Founding myths are often thought of as fabrications specific to nationalism. On the other hand, nationalism is seen as an ideology strictly dependent on the category of "nation". This makes it necessary to explain the global influence of "Diriliş" with respect to general understanding. Benedict Anderson said that nationalism is based on the creation of an "imagined community", and all social groups without face-to-face communication are also in need for such a narrative. In this sense, "Diriliş" can be regarded as an example of a "transnational narrative". Although the series is a continuation of the founding myths in the TRT history, it seeks to be transnational in the first place. Locating the story outside the current borders of Turkey near Aleppo and putting Ibn Arabi, a widely known Sufi mystic, as a central character emphasize this decision. The political process in Turkey and Muslim populated countries first gave rise and a fall in popularity of the series. This interaction can be understood within the context of "cultural proximity" because of the historical ties of the communities. However, it seems that this principle can not explain the emerging popularity of the series among non-Muslim communities in the US and other Western countries in the last year. At this point, global reception of the series can be thought related to the populism, which is also a global trend. On the other hand, it is important to keep in mind that the structure of "genre" is an essential channel for the diffusion of transnational narratives. The genre is often thought of as a kind of myth. "Diriliş", in this regard, is a follow-up of the Turkish history series "The Magnificent Century" (2011-2014). It also appears to be influenced by the globally successful historical TV dramas such as "Game of Thrones" (2011) and "Vikings" (2013). However, the series, which is embraced by social groups that have been pushed out of the experience of modernity, gives us the insight on the limits of its imagined community. In this study, we will try to reveal the determinants that create the transnational character of the series through fan sharing and comments made on the internet about the series.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Metin Erksan, Türk sineması içerisinde genellikle “toplumsal gerçekçilik” akımı içerisinde değerlendirilen bir yönetmen. Bu da büyük ölçüde filmlerinde yer alan toplumsal eleştiriden kaynaklanıyor. Erksan’ın doğrudan siyasi ve toplumsal... more
Metin Erksan, Türk sineması içerisinde genellikle “toplumsal gerçekçilik” akımı içerisinde değerlendirilen bir yönetmen. Bu da büyük ölçüde filmlerinde yer alan toplumsal eleştiriden kaynaklanıyor. Erksan’ın doğrudan siyasi ve toplumsal eleştiri içeren filmlerinin yanı sıra popüler sinema içerisinde değerlendirilebilecek filmleri de dolaylı bir anlatımla toplumsal çatışmalara yer veriyor. Hatta denebilir ki Erksan melodram türündeki filmlerinde bile kişisel düzlemde gerçekleşen çatışmalar yoluyla toplumsal plandaki çatışmalara dair de bir şeyler söylemektedir. Kadın meseleleri ile ilgilendiği düşünülen filmleri de bu bakış açısıyla kişilerarası tahakküm ilişkilerini toplumsal ilişkilerle birlikte ele almanın örnekleri olarak okunabilir. İlk filmlerinden itibaren kişinin başkasının hakkına göz dikmesinin, kıskançlığın, hırsın ve hasetin kişisel ve toplumsal sonuçları Metin Erksan’ın temel gündemi olmuştur. “Gecelerin Ötesi” (1959) filmi Demokrat Parti dönemindeki “her mahallede bir zengin yaratma” düşüncesinin sonuçlarına odaklanırken, “Susuz Yaz” (1963) su kaynaklarının mülkiyetine dair bir tartışma ortaya koymaktadır. Erksan sinemasında bu tarz tarihsel konular bile evrensel boyutta anlaşılabilecek şekilde verilmiştir. Bu da Erksan’ın şiddeti ve toplumsal çatışmayı insan fıtratına dair bir görüş uyarınca açıklamasıyla mümkün olmuştur. Erksan, insanın bir şeyleri temellük etme isteğinin, bunun nesnesi ister bir başka insan ya da isterse maddi değer olsun, tahakküme ve çatışmaya yol açacağı düşüncesindedir. Bu yüzden “Kuyu” (1968) filminde erkeğin kadın üzerindeki tahakkümü ile “Yılanların Öcü”nde (1962) toprak, “Susuz Yaz”da su üzerindeki tahakküm benzer şekillerde ele alınır. Biz de bu çalışmada Metin Erksan sinemasında hakim olan tahakküm düşüncesini mimetik arzu kavramı etrafında ele almaya çalışacağız.
Research Interests:
1960s is an era that lively debates on cinema and politics relationship took place in Turkey. In this era, a widely appreciated popular cinema emerged. On the other hand cinema movements that had political emphasis flourished in this... more
1960s is an era that lively debates on cinema and politics relationship took place in Turkey. In this era, a widely appreciated popular cinema emerged. On the other hand cinema movements that had political emphasis flourished in this period, namely “Revolutionary Cinema”, “Milli Cinema” and “National Cinema”. 1960s is an era where social mobility is high and popular cinema had a sociological imagination that spans the everyday encounters with modernity issues of ordinary people and their reactions to them. However, ideologically shaped cinema generally had a modernist perspective that refers to a change in society with respect to modern paradigms. And this makes “political cinema” very controversial because of the relations with social reality. At this point popular cinema reflected the political behavior of ordinary people and was highly political in this sense. But the “political cinema” mainly had an ideological understanding of cinema, and championed ideological values that makes it an ideological cinema. The distinction between these two tendencies is the scope of the ideology. Popular cinema had a total ideology that everybody in the society easily engaged with it. And the political cinema had a particular ideology that stems from a specific class or cultural stand in society. In this article, firstly we will try to create a theoretical framework for the culture and society relationship. Autonomy and dependence of culture to the politics will be one of our main focuses. With this respect we will discuss the ability of cinema to create an authentic imagination. 1960s was a productive and creative era in Turkish Cinema and we will focus on this period. The cultural politics of the state and the effects of the political field in general will be one of our traces of investigation. So we will try to visualize the ideological background of Turkish Cinema in this period. Then we will discuss whether the political imagination or cultural imagination is more dominant in films of this period.
Research Interests:
In the 1960’s Turkish cinema made its most fruitful performance in an authentic cultural mode of production. This production style was different from the industrial mode of production like Hollywood and the institute style of production... more
In the 1960’s Turkish cinema made its most fruitful performance in an authentic cultural mode of production. This production style was different from the industrial mode of production like Hollywood and the institute style of production like the European art house cinema. The production logic of Turkish cinema in this period can be defined as a modern “lonca” system. Apart from state intervention this mode of production is based on the cinema audiences’ tastes and worldview. In contemporary popular cinema this cultural logic still works. So in this article we mainly focus on Yeşilçam cinemas mode of production to understand the problems and opportunities of Turkish cinema today.
Research Interests:
Research Interests:
Nuri Bilge Ceylan'ın son filmi Kuru Otlar Üstüne üzerinden son dönem sinemasında taşra meselesini ele aldığım bir yazı.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
"Diriliş-Ertuğrul" dizisi, altmış sonrasında roman alanında tartışılan, seksen sonrasında ise televizyon dizilerine de yayılan Türkiye'nin kökeni tartışmasının geç bir örneği.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Star Açık Görüş, 1 Mart 2020, s. 6.
Research Interests:
Star Açık Görüş, 16 Şubat 2020, s. 4.
Research Interests:
Star Açık Görüş, 2 Şubat 2020, s. 4.
Research Interests:
Star Açık Görüş, 12 Ocak 2020, s. 6.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests: Clubhouse and Orta Sınıf
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Kurtuluş Kayalı üzerine.
Research Interests:
Kemal Tahir üzerine.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Bu makale, Walt Disney Şirketi'vle ilgili şimdiye kadar yapılmış farklı teorik ve metodolojik yaklaşımlara sahip çalışmaların üzerinden geçmekte ve böylelikle şirket, şirketin ürünleri ve şirketin yaratıcısı Walt Disney hakkındaki... more
Bu makale, Walt Disney Şirketi'vle ilgili şimdiye kadar yapılmış farklı teorik ve metodolojik yaklaşımlara sahip çalışmaların üzerinden geçmekte ve böylelikle şirket, şirketin ürünleri ve şirketin yaratıcısı Walt Disney hakkındaki çeşitli efsaneleri tartışmaya açmaktadır. Tartışma Disney ile ilgili dile getirilen beş kabul etrafında gerçekleştirilecektir. Bunlar: (1) Walt Disney'in şirketin başarısını sağlayan yaratıcı bir deha olduğu, (2) Disney'in diğer şirketlere benzemeyen özel ve biricik bir örnek olduğu, (3) Disney'in sadece çocuklara yönelik olduğu, (4) Disney ürünlerinin zararsız, güvenli ve art nivetsiz olduğu ve (5) herkesin Disney'i sevdiği kabulleridir. Bu kabulleri tartışmaya açarken ortaya konan argümanlar ise farklı çalışma alanları ve disiplinler den devşirilmekle birlikte temel olarak ekonomi politik, eleştirel kültürel çözümleme ve alımlama araştırmaları yaklaşımlarına dayanmaktadır.
Research Interests:
Tvnet, 24.02.2019.
Research Interests:
Lütfi Akad’ın 1967 tarihli “Hudutların Kanunu” adlı filmi üzerine 18 Haziran 2021 Cuma, 20.00’de gerçekleştirilen konuşma.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
In this article, I tried to evaluate Lütfi Akad's cinema thought focusing on his ideas about the novel and its potential in cinema, locate his thought and films in Yeşilçam cinema, and explain the relations of Akad's cinema with the rest... more
In this article, I tried to evaluate Lütfi Akad's cinema thought focusing on his ideas about the novel and its potential in cinema, locate his thought and films in Yeşilçam cinema, and explain the relations of Akad's cinema with the rest of the Yeşilçam. I used Walter Benjamin's antagonism between storyteller and novelist in The Storyteller to analyze the relationship between Yeşilçam's mainstream and Akad's cinema. Where popular Yeşilçam cinema emerges from the melodramatic imagination, Akad's films have a novelistic discourse. Akad, a director who sees cinema as a form of the novel, has a different position from the storytellers of Yeşilçam within the field. His position provides intellectual prestige but also turns him into a lonely figure against the Yeşilçam collective. In the formation, development, and prime periods of Yeşilçam, Akad's position fluctuates related to the circumstances of the cinema. On the other hand, Akad gave artistic responses to these changes in the scope of his personal development and made his cinema career. By creating a cinema language within Yeşilçam, developing a critical discourse inspired by the novelistic realism against the politicization of cinema, and finally using this language and discourse to narrate the drama of Turkish people.