Books by Christina Grammatikopoulou
From representation to abstraction and from the materiality of the object to the fluidity of expe... more From representation to abstraction and from the materiality of the object to the fluidity of experience, the trajectory of the artistic object from the beginning of the 20th century up until today has subjected it into a constant questioning of its material substance and an incessant expansion of its communicative means. As contemporary artists realize their work through time-specific –hence fleeting- actions, temporary installations and intangible bytes and pixels, the question of the immaterial rises as a challenging enigma that poses a new question to every answer attempt: Can we talk about immateriality and visuality within the same discourse? Can the immaterial be linked to the intellect and the corporeal at the same time? How can we experience it with the body?
(Doctoral thesis in English and Spanish. See links for each language)
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The collective volume of Interartive on Culture and Urban Space, August 2014.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The subject is the work of the painter Sofia Laskaridou. In the introduction there is information... more The subject is the work of the painter Sofia Laskaridou. In the introduction there is information on the methodology of the project and the life of the painter. The first chapter is dedicated to an inquiry into woman's place in the society and art of the beginning of the 20th century.Afterwards i look into the reception of the work and personality of Laskaridou and i find out that as time went by her work fell into oblivion, whreas her personality became a source of inspiration to writers and artists. Her work is analyzed next, with an order based on their subjects and emphasis being given to the paintings relation to movements of the avant-garde, especially empressionism, expressionims and symbolism. After the conclusion, there is an annex with paintings, tables about her life and work, observations on her signature and nongenuine works and an analytical catalogue of her paintings
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers by Christina Grammatikopoulou
Συμμετοχική τέχνη, καπιταλισμός, clickbait art, hacking
Bookmarks Related papers MentionsView impact
ENGLISH: The political protests that have taken over urban space on multiple occasions since 2011... more ENGLISH: The political protests that have taken over urban space on multiple occasions since 2011 have been connected to parallel actions within virtual space, actions that involve hacking, hacktivism and piracy. This article explores the role of the Internet in the development of the protest movement and the idea of hacking as a subversive ideological and cultural practice. Starting with global protests, we will see how they are both linked to each other, and form part of the culture and politics of the information age. Subsequently, the analysis turns to hacking as a political and cultural act. Finally, we will see how these protest movements and hacking practices are expressed in participatory artworks that further foment the revolutionary spirit.
Keywords: cultural hacking, information age ideologies, computer-based art, street art, urban protests.
CATALAN: Les protestes polítiques que, moltes vegades, s'han apoderat de l'espai urbà des de 2011 s'han vinculat amb accions paral·leles en l'espai virtual, accions que van implicar el hacking, el hacktivisme i la pirateria. Aquest article explora el paper d'Internet en el desenvolupament del moviment de protesta i la idea de la pirateria com una pràctica subversiva ideològica i cultural. Partint de les protestes globals, es desenvoluparà com es relacionen entre si i com s’emmarquen dins de la cultura i la política de l'era de la informació. A continuació, l'anàlisi se centrarà en el hacking com un acte polític i cultural. Finalment, s'explicarà com els moviments de protesta i les pràctiques de hacking analitzades s'expressen en obres d'art participatives que fomenten encara més l'esperit revolucionari.
Paraules clau: pirateria cultural, ideologia de l'era de la informació, art computeritzada, art de carrer, protestes urbanes.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
From Beuys' declaration that “every person is an artist” and Warhol's promise that “anybody can b... more From Beuys' declaration that “every person is an artist” and Warhol's promise that “anybody can be famous”, today we've reached the point where
Anybody can be a hacker…
In this paper we examine how hacking has begun to form part of our everyday life and how artists introduce the public to hacking in certain artworks.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
An analysis of the artwork of the artist Sophia Laskaridou based on the theory of reception. In t... more An analysis of the artwork of the artist Sophia Laskaridou based on the theory of reception. In this paper we see how the reception switched from that of an artist of the Avant-Garde of her time to that of a 20th century myth.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers presented at the conference in Tartu, Jan 1, 14
Bookmarks Related papers MentionsView impact
artyarqdigital.com
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Talks by Christina Grammatikopoulou
Los mundos virtuales que se abren enfrente de nosotros se pueden explorar utilizando lo mínimo de... more Los mundos virtuales que se abren enfrente de nosotros se pueden explorar utilizando lo mínimo de nuestro cuerpo: necesitan sólo la colaboración de los ojos y las manos. Pero no siempre es así; en muchos casos de arte digital e inmersivo es necesario participar con todo el cuerpo para que la obra cobre vida.
En esta presentación se analizarán algunos ejemplos de arte digital donde las funciones corporales de la persona que participa, sobre todo la respiración, se traducen en formas visuales. Utilizando un enfoque fenomenológico, se explorará cómo estos mundos virtuales ayudan al espectador a conseguir una nueva percepción de su cuerpo y reafirmar su materialidad ignorada.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Texts by Christina Grammatikopoulou
http://interartive.org/2013/01/theatre-and-performance/
The 20th century marked a dramatic ch... more http://interartive.org/2013/01/theatre-and-performance/
The 20th century marked a dramatic change in the way performance was perceived and carried out; from a text-based representative act, it turned into an a self-sufficient reality, where emotions and ideas were transmitted through metatextual elements, like voice, body movements and breath. This change, that allowed the evolution of performance as a form of visual art, independent of its theatrical progenitors, has its roots in the nostalgia for the origins of theatre and the interest in ancient and primitive rituals.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
http://interartive.org/2014/01/glitch-art/
About Glitch and Error in Contemporary art
Bookmarks Related papers MentionsView impact
http://interartive.org/2014/05/irigaray-air/
Influenced by Eastern teachings and practices, Ir... more http://interartive.org/2014/05/irigaray-air/
Influenced by Eastern teachings and practices, Irigaray revised western philosophy through the spectrum of breath, defining breathing as the first autonomous gesture of being, which marks the detachment from the mother and brings us to contact with the environment and the others. For Irigaray breath awareness can bridge the gap between body and consciousness; she believed that air is a place of harmonic coexistence where concepts such as the corporeal and the spiritual, male and female, divine and profane, find their ideal balance.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
http://interartive.org/2014/11/double-exposures-an-interview-with-manuel-vason/
Interview wit... more http://interartive.org/2014/11/double-exposures-an-interview-with-manuel-vason/
Interview with Manuel Vason: For fifteen years the artist has been photographing performances through a unique vision: his art is not simply a documentation of a fleeting moment within a time-defined event, but it could be rather seen as a new work of art, created collaboratively by the performer and the photographer, as an idiosyncratic dialogue through visual means.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
http://interartive.org/2015/02/phenomenology-george-khut/ Taking George Khut’s interactive art as... more http://interartive.org/2015/02/phenomenology-george-khut/ Taking George Khut’s interactive art as a case of study, this article deals with biofeedback technology and how perception is formed through body experience. In this sense, Khut’s art complements phenomenological and post-phenomenological readings regarding the role of the body and technology in the formation of knowledge and experience.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Collective Projects by Christina Grammatikopoulou
by Maria Papanikolaou, Penny Koutrolikou, Dimitris Balampanidis, Evmorfia Kipouropoulou, orestis pangalos, Chrisa Giannopoulou, urban conflicts, Foteini Mamali, Konstantinos Athanasiou, Pelin Tan, stavros stavrides, Kostas Petrakos, Vaso Makrygianni, Christy (Chryssanthi) Petropoulou, Antonis Vradis, Panos Hatziprokopiou, Eva Papatzani, Olga Lafazani, Christina Grammatikopoulou, Chara Tsantili, Antigoni Geronta, Giorgos Vavouranakis, Thanos Andritsos, Georgia Alexandri, and Haris Tsavdaroglou ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κρατάτε στα χέρια σας μια συλλογή από κείμενα που παρουσιάστηκαν στο εργαστήριο «Συνα... more ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κρατάτε στα χέρια σας μια συλλογή από κείμενα που παρουσιάστηκαν στο εργαστήριο «Συναντήσεις και συγκρούσεις στην πόλη της κρίσης» από τον Απρίλιο του 2013 ως τον Ιούνιο του 2014 στην αίθουσα ‘Θουκυδίδης Βαλεντής’ της Αρχιτεκτονικής σχολής του ΑΠΘ.
Η ιδέα για τη σύσταση του εργαστηρίου προέκυψε από υποψήφιες και υποψήφιους διδάκτορες της σχολής και σκοπός του εργαστηρίου ήταν η δημιουργία μιας σειράς ανοιχτών συζητήσεων, παρουσιάσεων και διαλέξεων για την πόλη και το χώρο στην εποχή της τρέχουσας κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Στη συγκυρία αυτή αναγνωρίσαμε την έλλειψη τέτοιων πεδίων συζήτησης εντός του πανεπιστημίου και τη συρρίκνωση των ήδη υπαρχόντων. Βρήκαμε κρίσιμη πια, όχι μόνο την προώθηση της ακαδημαϊκής γνώσης και έρευνας, αλλά και τη φυσική και πνευματική μας επιβίωση. Προσπαθήσαμε έτσι, να προσεγγίσουμε τις διδακτορικές μας διατριβές ως συλλογική δουλειά, μέσα από τη συνάντηση, τον διάλογο και την κυκλοφορία της γνώσης, με την ελπίδα να αναδυθούν και να συζητηθούν περιεχόμενα και εργασίες που συχνά αποτελούν μοναχικές δουλειές κλειδωμένες σε βιβλιοθήκες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Θεωρήσαμε καίρια την επικοινωνία των υποψήφιων διδακτόρων τόσο μεταξύ τους όσο και με τους προπτυχιακούς φοιτητές, ενώ παράλληλα κρίναμε απαραίτητη τη δικτύωση με ερευνητές εκτός συνόρων. Στο πλαίσιο αυτό, αναγνωρίσαμε τη διεπιστημονικότητα ως ένα απαραίτητο στοιχείο του εργαστηρίου απέναντι στον κατακερματισμό της γνώσης και την περιχαράκωση των επιστημονικών ειδικοτήτων.
Απέναντι στην ιδιωτικοποιημένη και εμπορευματοποιημένη πανεπιστημιακή γνώση αλλά και στην επιδιωκόμενη ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αναζητήσαμε εκείνα τα ριζοσπαστικά επιστημολογικά εργαλεία παραγωγής γνώσης που ενθαρρύνουν τις κινήσεις για κοινωνική χειραφέτηση. Έτσι, μας ενδιέφερε να θέσουμε υπό συζήτηση κριτικά επιστημολογικά εργαλεία για την μελέτη των χωρικών εκφράσεων της κρίσης σε πολλαπλές κλίμακες. Συνεπώς θεωρούμε πως σήμερα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η ανάδειξη, κυκλοφορία και εμβάθυνση σε κριτικές προσεγγίσεις καθώς και η διασύνδεσή τους με κοινωνικούς αγώνες.
Μέσα από τις παρουσιάσεις και τις συζητήσεις του εργαστηρίου αναδύθηκαν προσεγγίσεις και επιστημολογικά εργαλεία όπως αυτά, της διαλεκτικής κριτικής θεωρίας του χώρου, της διαθεματικότητας, των πολιτισμικών και μεταποικιοκρατικών προσεγγίσεων. Ταυτόχρονα, οι συζητήσεις καταδύθηκαν σε πλήθος θεματικών με την διάσταση του χώρου να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Συζητήθηκαν έτσι, ζητήματα σχετικά με τις σύγχρονες νεοφιλελεύθερες χωρικές πολιτικές, τα κοινωνικά και πολιτισμικά κινήματα, τις γεωγραφίες της μετανάστευσης, τον ρόλο του κράτους και του έθνους και το αστικό περιβάλλον. Στοχεύοντας τόσο στην διεπιστημονικότητα όσο και στην επικοινωνία με ερευνητές και ερευνήτριες από άλλες περιοχές ή χώρες, επιδιώξαμε οι συμμετέχουσες και συμμετέχοντες του εργαστηρίου να προέρχονται κάθε φορά από διάφορα επιστημονικά πεδία όπως αυτά της αρχιτεκτονικής, της πολεοδομίας, της χωροταξίας και της περιφερειακής ανάπτυξης, της γεωγραφίας, της αρχαιολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας, της ζωγραφικής/visual arts, των πολιτικών, νομικών και οικονομικών επιστημών και της παιδαγωγικής.
Τα μεγαλύτερο μέρος των συνολικά 57 παρουσιάσεων βρίσκεται σε αυτή τη συλλογή. Ο τόμος προσπαθώντας να οργανώσει τις παραπάνω συζητήσεις χωρίζεται σε πέντε θεματικές ενότητες: Ι. Χωρικές πολιτικές και πρακτικές εξουσίας, και ελέγχου, ΙΙ. Σώμα, φύλο και σεξουαλικότητα στον αστικό χώρο, ΙΙΙ. Η διαχείριση της τέχνης και της μνήμης, ΙV. Γεωγραφίες της μετανάστευσης και αμφισβητούμενοι τόποι, V. Κοινός Χώρος και κοινωνικά κινήματα πόλης και περιφέρειας
Το εργαστήριο ξεκίνησε από τους υποψήφιους διδάκτορες Βάσω Μακρυγιάννη, Ορέστη Πάγκαλο, Χάρη Τσαβδάρογλου και Ειρήνη Ωραιοπούλου και σήμερα συμμετέχουν οι Κώστας Αθανασίου, Ελένη Βασδέκη, Ελίνα Καπετανάκη, Μαρία Καραγιάννη, Ματίνα Καψάλη, Βάσω Μακρυγιάννη, Φωτεινή Μάμαλη, Ορέστης Πάγκαλος, Χάρης Τσαβδάρογλου. Ακόμη βοήθησαν με τη συμβολή τους η Εύη Αθανασίου, η Λία Γυιόκα, ο Δημήτρης Κωτσάκης και η Σάσα Λαδά. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλες και όλους όσους συμμετείχαν και βοήθησαν στην πραγματοποίηση των συναντήσεων.
Κλείνοντας, νιώθουμε την ανάγκη να αναφερθούμε, έστω και σύντομα, στον χώρο στον οποίo τα σεμινάρια έλαβαν χώρα αλλά φυσικά και στον χώρο σε σχέση με τον οποίο επιλέξαμε και επιδιώξαμε συνειδητά ως εργαστήριο να τοποθετούμαστε εντός, εκτός και εναντίον. Στην πρόσφατη ιστορία του ο χώρος του Πανεπιστημίου αποτέλεσε εύφορο πεδίο συλλογικών χειραφετικών χειρονομιών, κοινωνικών αγώνων και ριζοσπαστικών πειραμάτων αυτοοργάνωσης της παραγωγής της γνώσης. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες επιταχύνεται η αναδιάρθρωση του Πανεπιστημίου μέσα από την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε κάθε επίπεδο της λειτουργίας του, από τους τρόπους συλλογικοποίησης μέχρι τα προγράμματα σπουδών, από τους απλήρωτους ερευνητές και ερευνήτριες, μέχρι τις απολυμένες εργαζόμενες και εργαζόμενους, τη συρρίκνωση του διδακτικού προσωπικού και την αλλαγή των σπουδών προς κατευθύνσεις που απορρίπτουν κριτικές προσεγγίσεις και ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές της αγοράς. Στον καιρό της κρίσης, η νεοφιλελευθεροποίηση του δημόσιου Πανεπιστημίου φαίνεται να εντείνεται ακόμα περισσότερο. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη βλέπουμε να αναπτύσσονται δυναμικές αντιστάσεις σε πολλές γωνιές του κόσμου, με κοινωνικούς αγώνες εντός των πανεπιστημιακών χώρων που εμπνέονται, μαθαίνουν, επικοινωνούν και συνδέονται με κινήματα εκτός αυτών.
Σε αυτό το τοπίο, εξακολουθούμε να βλέπουμε τις εργασίες μας ως ένα μέσο προώθησης και επικοινωνίας της κριτικής σκέψης και τα πανεπιστήμια ως ένα ζωντανό ανοιχτό εργαστήριο, ως τόπο και αφετηρία συνάντησης.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2015
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Books by Christina Grammatikopoulou
(Doctoral thesis in English and Spanish. See links for each language)
Papers by Christina Grammatikopoulou
Keywords: cultural hacking, information age ideologies, computer-based art, street art, urban protests.
CATALAN: Les protestes polítiques que, moltes vegades, s'han apoderat de l'espai urbà des de 2011 s'han vinculat amb accions paral·leles en l'espai virtual, accions que van implicar el hacking, el hacktivisme i la pirateria. Aquest article explora el paper d'Internet en el desenvolupament del moviment de protesta i la idea de la pirateria com una pràctica subversiva ideològica i cultural. Partint de les protestes globals, es desenvoluparà com es relacionen entre si i com s’emmarquen dins de la cultura i la política de l'era de la informació. A continuació, l'anàlisi se centrarà en el hacking com un acte polític i cultural. Finalment, s'explicarà com els moviments de protesta i les pràctiques de hacking analitzades s'expressen en obres d'art participatives que fomenten encara més l'esperit revolucionari.
Paraules clau: pirateria cultural, ideologia de l'era de la informació, art computeritzada, art de carrer, protestes urbanes.
Anybody can be a hacker…
In this paper we examine how hacking has begun to form part of our everyday life and how artists introduce the public to hacking in certain artworks.
Talks by Christina Grammatikopoulou
En esta presentación se analizarán algunos ejemplos de arte digital donde las funciones corporales de la persona que participa, sobre todo la respiración, se traducen en formas visuales. Utilizando un enfoque fenomenológico, se explorará cómo estos mundos virtuales ayudan al espectador a conseguir una nueva percepción de su cuerpo y reafirmar su materialidad ignorada.
Texts by Christina Grammatikopoulou
The 20th century marked a dramatic change in the way performance was perceived and carried out; from a text-based representative act, it turned into an a self-sufficient reality, where emotions and ideas were transmitted through metatextual elements, like voice, body movements and breath. This change, that allowed the evolution of performance as a form of visual art, independent of its theatrical progenitors, has its roots in the nostalgia for the origins of theatre and the interest in ancient and primitive rituals.
Influenced by Eastern teachings and practices, Irigaray revised western philosophy through the spectrum of breath, defining breathing as the first autonomous gesture of being, which marks the detachment from the mother and brings us to contact with the environment and the others. For Irigaray breath awareness can bridge the gap between body and consciousness; she believed that air is a place of harmonic coexistence where concepts such as the corporeal and the spiritual, male and female, divine and profane, find their ideal balance.
Interview with Manuel Vason: For fifteen years the artist has been photographing performances through a unique vision: his art is not simply a documentation of a fleeting moment within a time-defined event, but it could be rather seen as a new work of art, created collaboratively by the performer and the photographer, as an idiosyncratic dialogue through visual means.
Collective Projects by Christina Grammatikopoulou
Κρατάτε στα χέρια σας μια συλλογή από κείμενα που παρουσιάστηκαν στο εργαστήριο «Συναντήσεις και συγκρούσεις στην πόλη της κρίσης» από τον Απρίλιο του 2013 ως τον Ιούνιο του 2014 στην αίθουσα ‘Θουκυδίδης Βαλεντής’ της Αρχιτεκτονικής σχολής του ΑΠΘ.
Η ιδέα για τη σύσταση του εργαστηρίου προέκυψε από υποψήφιες και υποψήφιους διδάκτορες της σχολής και σκοπός του εργαστηρίου ήταν η δημιουργία μιας σειράς ανοιχτών συζητήσεων, παρουσιάσεων και διαλέξεων για την πόλη και το χώρο στην εποχή της τρέχουσας κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Στη συγκυρία αυτή αναγνωρίσαμε την έλλειψη τέτοιων πεδίων συζήτησης εντός του πανεπιστημίου και τη συρρίκνωση των ήδη υπαρχόντων. Βρήκαμε κρίσιμη πια, όχι μόνο την προώθηση της ακαδημαϊκής γνώσης και έρευνας, αλλά και τη φυσική και πνευματική μας επιβίωση. Προσπαθήσαμε έτσι, να προσεγγίσουμε τις διδακτορικές μας διατριβές ως συλλογική δουλειά, μέσα από τη συνάντηση, τον διάλογο και την κυκλοφορία της γνώσης, με την ελπίδα να αναδυθούν και να συζητηθούν περιεχόμενα και εργασίες που συχνά αποτελούν μοναχικές δουλειές κλειδωμένες σε βιβλιοθήκες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Θεωρήσαμε καίρια την επικοινωνία των υποψήφιων διδακτόρων τόσο μεταξύ τους όσο και με τους προπτυχιακούς φοιτητές, ενώ παράλληλα κρίναμε απαραίτητη τη δικτύωση με ερευνητές εκτός συνόρων. Στο πλαίσιο αυτό, αναγνωρίσαμε τη διεπιστημονικότητα ως ένα απαραίτητο στοιχείο του εργαστηρίου απέναντι στον κατακερματισμό της γνώσης και την περιχαράκωση των επιστημονικών ειδικοτήτων.
Απέναντι στην ιδιωτικοποιημένη και εμπορευματοποιημένη πανεπιστημιακή γνώση αλλά και στην επιδιωκόμενη ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αναζητήσαμε εκείνα τα ριζοσπαστικά επιστημολογικά εργαλεία παραγωγής γνώσης που ενθαρρύνουν τις κινήσεις για κοινωνική χειραφέτηση. Έτσι, μας ενδιέφερε να θέσουμε υπό συζήτηση κριτικά επιστημολογικά εργαλεία για την μελέτη των χωρικών εκφράσεων της κρίσης σε πολλαπλές κλίμακες. Συνεπώς θεωρούμε πως σήμερα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η ανάδειξη, κυκλοφορία και εμβάθυνση σε κριτικές προσεγγίσεις καθώς και η διασύνδεσή τους με κοινωνικούς αγώνες.
Μέσα από τις παρουσιάσεις και τις συζητήσεις του εργαστηρίου αναδύθηκαν προσεγγίσεις και επιστημολογικά εργαλεία όπως αυτά, της διαλεκτικής κριτικής θεωρίας του χώρου, της διαθεματικότητας, των πολιτισμικών και μεταποικιοκρατικών προσεγγίσεων. Ταυτόχρονα, οι συζητήσεις καταδύθηκαν σε πλήθος θεματικών με την διάσταση του χώρου να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Συζητήθηκαν έτσι, ζητήματα σχετικά με τις σύγχρονες νεοφιλελεύθερες χωρικές πολιτικές, τα κοινωνικά και πολιτισμικά κινήματα, τις γεωγραφίες της μετανάστευσης, τον ρόλο του κράτους και του έθνους και το αστικό περιβάλλον. Στοχεύοντας τόσο στην διεπιστημονικότητα όσο και στην επικοινωνία με ερευνητές και ερευνήτριες από άλλες περιοχές ή χώρες, επιδιώξαμε οι συμμετέχουσες και συμμετέχοντες του εργαστηρίου να προέρχονται κάθε φορά από διάφορα επιστημονικά πεδία όπως αυτά της αρχιτεκτονικής, της πολεοδομίας, της χωροταξίας και της περιφερειακής ανάπτυξης, της γεωγραφίας, της αρχαιολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας, της ζωγραφικής/visual arts, των πολιτικών, νομικών και οικονομικών επιστημών και της παιδαγωγικής.
Τα μεγαλύτερο μέρος των συνολικά 57 παρουσιάσεων βρίσκεται σε αυτή τη συλλογή. Ο τόμος προσπαθώντας να οργανώσει τις παραπάνω συζητήσεις χωρίζεται σε πέντε θεματικές ενότητες: Ι. Χωρικές πολιτικές και πρακτικές εξουσίας, και ελέγχου, ΙΙ. Σώμα, φύλο και σεξουαλικότητα στον αστικό χώρο, ΙΙΙ. Η διαχείριση της τέχνης και της μνήμης, ΙV. Γεωγραφίες της μετανάστευσης και αμφισβητούμενοι τόποι, V. Κοινός Χώρος και κοινωνικά κινήματα πόλης και περιφέρειας
Το εργαστήριο ξεκίνησε από τους υποψήφιους διδάκτορες Βάσω Μακρυγιάννη, Ορέστη Πάγκαλο, Χάρη Τσαβδάρογλου και Ειρήνη Ωραιοπούλου και σήμερα συμμετέχουν οι Κώστας Αθανασίου, Ελένη Βασδέκη, Ελίνα Καπετανάκη, Μαρία Καραγιάννη, Ματίνα Καψάλη, Βάσω Μακρυγιάννη, Φωτεινή Μάμαλη, Ορέστης Πάγκαλος, Χάρης Τσαβδάρογλου. Ακόμη βοήθησαν με τη συμβολή τους η Εύη Αθανασίου, η Λία Γυιόκα, ο Δημήτρης Κωτσάκης και η Σάσα Λαδά. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλες και όλους όσους συμμετείχαν και βοήθησαν στην πραγματοποίηση των συναντήσεων.
Κλείνοντας, νιώθουμε την ανάγκη να αναφερθούμε, έστω και σύντομα, στον χώρο στον οποίo τα σεμινάρια έλαβαν χώρα αλλά φυσικά και στον χώρο σε σχέση με τον οποίο επιλέξαμε και επιδιώξαμε συνειδητά ως εργαστήριο να τοποθετούμαστε εντός, εκτός και εναντίον. Στην πρόσφατη ιστορία του ο χώρος του Πανεπιστημίου αποτέλεσε εύφορο πεδίο συλλογικών χειραφετικών χειρονομιών, κοινωνικών αγώνων και ριζοσπαστικών πειραμάτων αυτοοργάνωσης της παραγωγής της γνώσης. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες επιταχύνεται η αναδιάρθρωση του Πανεπιστημίου μέσα από την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε κάθε επίπεδο της λειτουργίας του, από τους τρόπους συλλογικοποίησης μέχρι τα προγράμματα σπουδών, από τους απλήρωτους ερευνητές και ερευνήτριες, μέχρι τις απολυμένες εργαζόμενες και εργαζόμενους, τη συρρίκνωση του διδακτικού προσωπικού και την αλλαγή των σπουδών προς κατευθύνσεις που απορρίπτουν κριτικές προσεγγίσεις και ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές της αγοράς. Στον καιρό της κρίσης, η νεοφιλελευθεροποίηση του δημόσιου Πανεπιστημίου φαίνεται να εντείνεται ακόμα περισσότερο. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη βλέπουμε να αναπτύσσονται δυναμικές αντιστάσεις σε πολλές γωνιές του κόσμου, με κοινωνικούς αγώνες εντός των πανεπιστημιακών χώρων που εμπνέονται, μαθαίνουν, επικοινωνούν και συνδέονται με κινήματα εκτός αυτών.
Σε αυτό το τοπίο, εξακολουθούμε να βλέπουμε τις εργασίες μας ως ένα μέσο προώθησης και επικοινωνίας της κριτικής σκέψης και τα πανεπιστήμια ως ένα ζωντανό ανοιχτό εργαστήριο, ως τόπο και αφετηρία συνάντησης.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2015
(Doctoral thesis in English and Spanish. See links for each language)
Keywords: cultural hacking, information age ideologies, computer-based art, street art, urban protests.
CATALAN: Les protestes polítiques que, moltes vegades, s'han apoderat de l'espai urbà des de 2011 s'han vinculat amb accions paral·leles en l'espai virtual, accions que van implicar el hacking, el hacktivisme i la pirateria. Aquest article explora el paper d'Internet en el desenvolupament del moviment de protesta i la idea de la pirateria com una pràctica subversiva ideològica i cultural. Partint de les protestes globals, es desenvoluparà com es relacionen entre si i com s’emmarquen dins de la cultura i la política de l'era de la informació. A continuació, l'anàlisi se centrarà en el hacking com un acte polític i cultural. Finalment, s'explicarà com els moviments de protesta i les pràctiques de hacking analitzades s'expressen en obres d'art participatives que fomenten encara més l'esperit revolucionari.
Paraules clau: pirateria cultural, ideologia de l'era de la informació, art computeritzada, art de carrer, protestes urbanes.
Anybody can be a hacker…
In this paper we examine how hacking has begun to form part of our everyday life and how artists introduce the public to hacking in certain artworks.
En esta presentación se analizarán algunos ejemplos de arte digital donde las funciones corporales de la persona que participa, sobre todo la respiración, se traducen en formas visuales. Utilizando un enfoque fenomenológico, se explorará cómo estos mundos virtuales ayudan al espectador a conseguir una nueva percepción de su cuerpo y reafirmar su materialidad ignorada.
The 20th century marked a dramatic change in the way performance was perceived and carried out; from a text-based representative act, it turned into an a self-sufficient reality, where emotions and ideas were transmitted through metatextual elements, like voice, body movements and breath. This change, that allowed the evolution of performance as a form of visual art, independent of its theatrical progenitors, has its roots in the nostalgia for the origins of theatre and the interest in ancient and primitive rituals.
Influenced by Eastern teachings and practices, Irigaray revised western philosophy through the spectrum of breath, defining breathing as the first autonomous gesture of being, which marks the detachment from the mother and brings us to contact with the environment and the others. For Irigaray breath awareness can bridge the gap between body and consciousness; she believed that air is a place of harmonic coexistence where concepts such as the corporeal and the spiritual, male and female, divine and profane, find their ideal balance.
Interview with Manuel Vason: For fifteen years the artist has been photographing performances through a unique vision: his art is not simply a documentation of a fleeting moment within a time-defined event, but it could be rather seen as a new work of art, created collaboratively by the performer and the photographer, as an idiosyncratic dialogue through visual means.
Κρατάτε στα χέρια σας μια συλλογή από κείμενα που παρουσιάστηκαν στο εργαστήριο «Συναντήσεις και συγκρούσεις στην πόλη της κρίσης» από τον Απρίλιο του 2013 ως τον Ιούνιο του 2014 στην αίθουσα ‘Θουκυδίδης Βαλεντής’ της Αρχιτεκτονικής σχολής του ΑΠΘ.
Η ιδέα για τη σύσταση του εργαστηρίου προέκυψε από υποψήφιες και υποψήφιους διδάκτορες της σχολής και σκοπός του εργαστηρίου ήταν η δημιουργία μιας σειράς ανοιχτών συζητήσεων, παρουσιάσεων και διαλέξεων για την πόλη και το χώρο στην εποχή της τρέχουσας κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Στη συγκυρία αυτή αναγνωρίσαμε την έλλειψη τέτοιων πεδίων συζήτησης εντός του πανεπιστημίου και τη συρρίκνωση των ήδη υπαρχόντων. Βρήκαμε κρίσιμη πια, όχι μόνο την προώθηση της ακαδημαϊκής γνώσης και έρευνας, αλλά και τη φυσική και πνευματική μας επιβίωση. Προσπαθήσαμε έτσι, να προσεγγίσουμε τις διδακτορικές μας διατριβές ως συλλογική δουλειά, μέσα από τη συνάντηση, τον διάλογο και την κυκλοφορία της γνώσης, με την ελπίδα να αναδυθούν και να συζητηθούν περιεχόμενα και εργασίες που συχνά αποτελούν μοναχικές δουλειές κλειδωμένες σε βιβλιοθήκες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Θεωρήσαμε καίρια την επικοινωνία των υποψήφιων διδακτόρων τόσο μεταξύ τους όσο και με τους προπτυχιακούς φοιτητές, ενώ παράλληλα κρίναμε απαραίτητη τη δικτύωση με ερευνητές εκτός συνόρων. Στο πλαίσιο αυτό, αναγνωρίσαμε τη διεπιστημονικότητα ως ένα απαραίτητο στοιχείο του εργαστηρίου απέναντι στον κατακερματισμό της γνώσης και την περιχαράκωση των επιστημονικών ειδικοτήτων.
Απέναντι στην ιδιωτικοποιημένη και εμπορευματοποιημένη πανεπιστημιακή γνώση αλλά και στην επιδιωκόμενη ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αναζητήσαμε εκείνα τα ριζοσπαστικά επιστημολογικά εργαλεία παραγωγής γνώσης που ενθαρρύνουν τις κινήσεις για κοινωνική χειραφέτηση. Έτσι, μας ενδιέφερε να θέσουμε υπό συζήτηση κριτικά επιστημολογικά εργαλεία για την μελέτη των χωρικών εκφράσεων της κρίσης σε πολλαπλές κλίμακες. Συνεπώς θεωρούμε πως σήμερα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η ανάδειξη, κυκλοφορία και εμβάθυνση σε κριτικές προσεγγίσεις καθώς και η διασύνδεσή τους με κοινωνικούς αγώνες.
Μέσα από τις παρουσιάσεις και τις συζητήσεις του εργαστηρίου αναδύθηκαν προσεγγίσεις και επιστημολογικά εργαλεία όπως αυτά, της διαλεκτικής κριτικής θεωρίας του χώρου, της διαθεματικότητας, των πολιτισμικών και μεταποικιοκρατικών προσεγγίσεων. Ταυτόχρονα, οι συζητήσεις καταδύθηκαν σε πλήθος θεματικών με την διάσταση του χώρου να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Συζητήθηκαν έτσι, ζητήματα σχετικά με τις σύγχρονες νεοφιλελεύθερες χωρικές πολιτικές, τα κοινωνικά και πολιτισμικά κινήματα, τις γεωγραφίες της μετανάστευσης, τον ρόλο του κράτους και του έθνους και το αστικό περιβάλλον. Στοχεύοντας τόσο στην διεπιστημονικότητα όσο και στην επικοινωνία με ερευνητές και ερευνήτριες από άλλες περιοχές ή χώρες, επιδιώξαμε οι συμμετέχουσες και συμμετέχοντες του εργαστηρίου να προέρχονται κάθε φορά από διάφορα επιστημονικά πεδία όπως αυτά της αρχιτεκτονικής, της πολεοδομίας, της χωροταξίας και της περιφερειακής ανάπτυξης, της γεωγραφίας, της αρχαιολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας, της ζωγραφικής/visual arts, των πολιτικών, νομικών και οικονομικών επιστημών και της παιδαγωγικής.
Τα μεγαλύτερο μέρος των συνολικά 57 παρουσιάσεων βρίσκεται σε αυτή τη συλλογή. Ο τόμος προσπαθώντας να οργανώσει τις παραπάνω συζητήσεις χωρίζεται σε πέντε θεματικές ενότητες: Ι. Χωρικές πολιτικές και πρακτικές εξουσίας, και ελέγχου, ΙΙ. Σώμα, φύλο και σεξουαλικότητα στον αστικό χώρο, ΙΙΙ. Η διαχείριση της τέχνης και της μνήμης, ΙV. Γεωγραφίες της μετανάστευσης και αμφισβητούμενοι τόποι, V. Κοινός Χώρος και κοινωνικά κινήματα πόλης και περιφέρειας
Το εργαστήριο ξεκίνησε από τους υποψήφιους διδάκτορες Βάσω Μακρυγιάννη, Ορέστη Πάγκαλο, Χάρη Τσαβδάρογλου και Ειρήνη Ωραιοπούλου και σήμερα συμμετέχουν οι Κώστας Αθανασίου, Ελένη Βασδέκη, Ελίνα Καπετανάκη, Μαρία Καραγιάννη, Ματίνα Καψάλη, Βάσω Μακρυγιάννη, Φωτεινή Μάμαλη, Ορέστης Πάγκαλος, Χάρης Τσαβδάρογλου. Ακόμη βοήθησαν με τη συμβολή τους η Εύη Αθανασίου, η Λία Γυιόκα, ο Δημήτρης Κωτσάκης και η Σάσα Λαδά. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλες και όλους όσους συμμετείχαν και βοήθησαν στην πραγματοποίηση των συναντήσεων.
Κλείνοντας, νιώθουμε την ανάγκη να αναφερθούμε, έστω και σύντομα, στον χώρο στον οποίo τα σεμινάρια έλαβαν χώρα αλλά φυσικά και στον χώρο σε σχέση με τον οποίο επιλέξαμε και επιδιώξαμε συνειδητά ως εργαστήριο να τοποθετούμαστε εντός, εκτός και εναντίον. Στην πρόσφατη ιστορία του ο χώρος του Πανεπιστημίου αποτέλεσε εύφορο πεδίο συλλογικών χειραφετικών χειρονομιών, κοινωνικών αγώνων και ριζοσπαστικών πειραμάτων αυτοοργάνωσης της παραγωγής της γνώσης. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες επιταχύνεται η αναδιάρθρωση του Πανεπιστημίου μέσα από την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε κάθε επίπεδο της λειτουργίας του, από τους τρόπους συλλογικοποίησης μέχρι τα προγράμματα σπουδών, από τους απλήρωτους ερευνητές και ερευνήτριες, μέχρι τις απολυμένες εργαζόμενες και εργαζόμενους, τη συρρίκνωση του διδακτικού προσωπικού και την αλλαγή των σπουδών προς κατευθύνσεις που απορρίπτουν κριτικές προσεγγίσεις και ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές της αγοράς. Στον καιρό της κρίσης, η νεοφιλελευθεροποίηση του δημόσιου Πανεπιστημίου φαίνεται να εντείνεται ακόμα περισσότερο. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη βλέπουμε να αναπτύσσονται δυναμικές αντιστάσεις σε πολλές γωνιές του κόσμου, με κοινωνικούς αγώνες εντός των πανεπιστημιακών χώρων που εμπνέονται, μαθαίνουν, επικοινωνούν και συνδέονται με κινήματα εκτός αυτών.
Σε αυτό το τοπίο, εξακολουθούμε να βλέπουμε τις εργασίες μας ως ένα μέσο προώθησης και επικοινωνίας της κριτικής σκέψης και τα πανεπιστήμια ως ένα ζωντανό ανοιχτό εργαστήριο, ως τόπο και αφετηρία συνάντησης.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2015