PL207722B1

PL207722B1 - 9alfa-chloro-6alfa-fluoro-17alfa-hydroksy-16-metylo-17-beta-metoksykarbonylo-androst-1,4-dieny estryfikowane cykliczną grupą acylową, kompozycja farmaceutyczna zawierająca te związki oraz sposób otrzymywania tych związków

Info

Publication number: PL207722B1
Application number: PL358428A
Authority: PL
Inventors: Bernard Cuenoud; David Beattie; Thomas Hugo Keller; Gaynor Elisabeth Pilgrim; David Andrew Sandham; Simon James Watson
Original assignee: Novartis Ag
Priority date: 2000-06-28
Filing date: 2001-06-26
Publication date: 2011-01-31
Also published as: EP1299409A2; NZ523194A; AU8389101A; AU2001283891B2; GB0015876D0; EP1299409B1; HK1055974A1; TWI232868B; ZA200300202B; DE60109931T2; NO324055B1; HUP0300783A3; RU2277100C2; BR0112068A; IL153703A; CN1214038C; NO20026253D0; NO20026253L; PL358428A1; CZ302513B6

Description

Wynalazek dotyczy 9alfa-chloro-6alfa-fluoro-17alfa-hydroksy-16-metylo-17-beta-metoksykarbonylo-androst-1,4-dienów estryfikowanych w pozycji 17alfa cykliczną grupą acylową, kompozycji farmaceutycznej zawierającej te związki oraz sposobu otrzymywania tych związków.

Przedmiotem wynalazku są 9alfa-chloro-6alfa-fluoro-17alfa-hydroksy-16-metylo-17-beta-metoksykarbonylo-androst-1,4-dieny estryfikowane w pozycji 17alfa cykliczną grupą acylową, o wzorze I,

w którym wskazana grupa metylowa w pozycji 16 (*) ma konformację alfa, a R oznacza 5-metylo-2-tienyl, N-metylo-2-piryl, cyklopropyl, 2-furyl, 3-metylo-2-furyl, 3-metylo-2-tienyl, 5-metylo-3-izoksazolil, 3,5-dimetylo-2-tienyl, 2,5-dimetylo-3-furyl, 4-metylo-2-furyl, 4-(dimetyloamino)fenyl, 4-metylofenyl, 4-etylofenyl, 2-pirydyl, 4-pirymidyl lub 5-metylo-2-pirazynyl lub wskazana grupa metylowa w pozycji 16 (*) ma konformację beta a R oznacza cyklopropyl.

Korzystnie związek o wzorze I jest estrem (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowym kwasu 3-metylotiofeno-2-karboksylowego.

Korzystnie związek o wzorze I ma postać soli addycyjnej z kwasem.

Przedmiotem wynalazku jest również kompozycja farmaceutyczna, zawierająca jako substancję czynną związek o wzorze I, lub jego sól addycyjną z kwasem, ewentualnie razem z farmaceutycznie dopuszczalnym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem.

Przedmiotem jest również sposób otrzymywania związków o wzorze I, obejmujący:

(A) przekształcenie kwasu karboksylowego o wzorze II

gdzie R jest określony powyżej, lub tworzącej ester jego funkcjonalną pochodną w ester metylowy tego kwasu; lub (B) chlorowodorowanie związku o wzorze III

PL 207 722 B1 gdzie R jest określony powyżej.

W niniejszym opisie ujawniono związki o wzorze I

gdzie R oznacza jednowartościową cykliczną organiczną grupę mającą od 3 do 15 atomów w układzie pierścieniowym.

Określenia stosowane w opisie mają następujące znaczenia:

C1-C4-alkilo oznacza prosty lub rozgałęziony łańcuch C1-C4-alkilowy, który może oznaczać łańcuch metylowy, etylowy, n-propylowy, izopropylowy, n-butylowy, sec-butylowy, izo-butylowy lub tert-butylowy.

„C1-C4-alkiloamino oznacza grupę aminową podstawioną grupą C1-C4-alkilową jak zdefiniowano powyżej.

(Di-C1-C4-alkilo)amino oznacza grupę aminową dwupodstawioną grupą C1-C4-alkilową jak zdefiniowano powyżej.

C1-C4-alkilosulfonylo oznacza sulfonyl podstawiony grupą C1-C4-alkilową jak zdefiniowano powyżej.

Halogeno-C1-C4-alkilo oznacza C1-C4-alkilo jak zdefiniowano powyżej podstawiony jednym lub więcej, korzystnie jednym, dwoma lub trzema atomami halogenu, korzystnie atomami fluoru lub chloru.

Hydroksy-C1-C4-alkilo oznacza C1-C4-alkilo jak zdefiniowano powyżej podstawiony jedną lub więcej, korzystnie jedną, dwoma lub trzema grupami hydroksylowymi.

C1-C4-alkoksy oznacza prosty lub rozgałęziony łańcuch C1-C4-alkoksylowy i może oznaczać metoksy, etoksy, n-propoksy, izopropoksy, n-butoksy, izobutoksy, sec-butoksy lub tert-butoksy.

C1-C4-alkoksykarbonylo oznacza karbonyl podstawiony C1-C4-alkoksy jak zdefinowano powyżej i może oznaczać metoksy-, etoksy-, n-propoksy-, izopropoksy-, n-butoksy-, izobutoksy-, secbutoksy- lub tert-butoksykarbonylo.

C1-C4-alkilotio oznacza prosty lub rozgałęziony łańcuch C1-C4-alkilotiolowy i może oznaczać metylotio, etylotio, n-propylotio, izopropylotio, n-butylotio, izobutylotio, sec-butylotio lub tert-butylotio.

C1-C4-acylo oznacza podstawiony rodnik karbonylowy grupą C1-C4-alkilową, jak zdefiniowano powyżej

C1-C4-acyloksy oznacza rodnik karbonyloksylowy podstawiony grupą C1-C4-alkilową jak zdefiniowano powyżej.

C1-C4-acyloamino oznacza amino podstawiony grupą formylową lub C1-C4-acylową jak zdefiniowano powyżej.

R moż e być karbocykliczną grupą lub heterocykliczną grupą mającą jeden lub więcej heteroatomów w pierścieniu wybranych z azotu, tlenu i siarki. W jednym z rozwiązań, R oznacza cykloalifatyczną grupę mającą od 3 do 8 atomów węgla, na przykład C3-C8-cykloalkil taką jak cyklopropyl, metylocyklopropyl, cyklobutyl, metylocyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, metylocykloheksyl, dimetylocykloheksyl lub cykloheptyl, korzystnie C3-C6-cykloalkil.

W innym rozwiązaniu, R oznacza przynajmniej częściowo nasyconą grupę heterocykliczną mającą od 5 do 10 atomów w pierścieniu, z których jeden lub więcej stanowią heteroatomy w pierścieniu wybrane z azotu, tlenu i siarki, korzystnie mającą od 5 do 7 atomów w pierścieniu, z których jeden lub dwa stanowią heteroatomy wybrane z azotu i tlenu, zwłaszcza 5-członową heterocykliczną grupę mającą jeden heteroatom w pierścieniu, taka jak grupa tetrahydrofurylowa lub oksotetrahydrofurylowa.

W kolejnym rozwią zaniu, R oznacza karbocykliczną lub heterocykliczną aromatyczną grupę mającą od 5 do 15 atomów w układzie pierścieniowym. Na przykład, R może być taką aromatyczną gru4

PL 207 722 B1 pą, w której układ pierścieniowy jest niepodstawiony lub jest podstawiony jednym lub więcej podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, cyjano, C1-C4-alkilo, halogeno-C1-C4-alkilo, C1-C4-alkoksy, C1-C4-alkilotio, hydroksylo, C1-C4-acylo, C1-C4-acyloksy, amino, C1-C4-alkiloamino, di-(C1-C4-alkilo)amino, C1-C4-acyloamino, C1-C4-acylo(C1-C4-alkilo)amino, C1-C4-alkilosulfonylo(C1-C4-alkilo)amino, C1-C4-alkoksykarbonylo, lub 5-członową grupą heterocyklilową, zwykle N-heterocyklilową mającą jeden lub dwa atomy azotu. Jedną korzystną klasą takich aromatycznych grup jest grupa fenyIowa lub naftyIowa ewentualnie podstawiony jednym lub więcej, korzystnie jednym, dwoma lub trzema, podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej cyjano, C1-C4-alkilo, halogeno-C1-C4-alkilo, C1-C4 alkoksy, halogen, hydroksylo, C1-C4-acyloksy, amino, C1-C4-alkiloamino, di-C1-C4-alkiloamino, C1-C4-acyloamino, C1-C4-acylo(C1-C4 alkilo)amino, C1-C4 alkilosulfonyl(C1-C4alkilo)amino lub C1-C4 alkoksykarbonylo, zwłaszcza korzystnymi takimi aromatycznymi grupami są fenylo, cyjanofenylo, tolilo, dimetylofenylo, etylofenylo, (trifluorometylo)fenylo, dimetoksyfenylo, dietoksyfenylo, hydroksyfenylo, (metyloamino)fenylo, (metanosulfonylometyloamino)fenylo i (metoksykarbonylo)fenylo.

Inną klasą takich aromatycznych grup jest heterocykliczna aromatyczna grupa mająca 6-członowy heterocykliczny pierścień z jednym, dwoma lub trzema heteroatomami w pierścieniu, korzystnie azotem, heterocykliczny pierścień jest niepodstawiony lub podstawiony jednym lub więcej, korzystnie jednym, dwoma lub trzema, podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej: halogen, cyjano, hydroksylo, C1-C4-acyloksy, amino, C1-C4 alkiloamino, di-(C1-C4-alkilo)amino, C1-C4-alkilo, hydroksy-C1-C4-alkilo, halogeno-C1-C4-alkilo, C1-C4-alkoksy, lub C1-C4-alkilotio, i heterocykliczny pierścień jest ewentualnie sprzężony z pierścieniem benzenowym. Korzystnymi takimi heterocyklicznymi aromatycznymi grupami są te, w których heterocykliczna grupa ma jeden lub dwa atomy azotu w pierścieniu, zwłaszcza pierścień pirydynowy, pirymidynowy, pirazynowy lub pyridazynowy. Zwłaszcza korzystne heterocykliczne aromatyczne grupy obejmują grupy pirydylową, pirymidylową i pirazynylową, ewentualnie podstawioną jednym lub dwoma podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen (zwłaszcza chlor) lub C1-C4-alkilo (zwłaszcza metylo lub n-butylo).

Inną klasą takich aromatycznych grup jest heterocykliczna aromatyczna grupa mająca 5-członowy heterocykliczny pierścień z jednym, dwoma lub trzema heteroatomami w pierścieniu wybranymi z azotu, tlenu i siarki, heterocykliczny pierścień jest niepodstawiony lub podstawiony jednym lub dwoma podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, C1-C4-alkilo, halogeno-C1-C4-alkilo, C1-C4-alkoksy, C1-C4-alkilotio, cyjano lub hydroksy-C1-C4-alkilo i heterocykliczny pierścień jest ewentualnie sprzężony z pierścieniem benzenowym. Korzystnymi takimi heterocyklicznymi aromatycznymi grupami są te, w których heterocykliczny pierścień ma jeden atom azotu, tlenu lub siarki w pierś cieniu lub jeden tlen i jeden lub dwa atomy azotu w pierś cieniu, lub jeden atom siarki i jeden lub dwa atomy azotu w pierścieniu, zwłaszcza pierścień pirolowy, furanowy, tiofenowy, oksazolowy, izoksazolowy, imidazolowy, pirazolowy, furazanowy, tiazolowy lub tiadiazolowy. Zwłaszcza korzystnymi heterocyklicznymi aromatycznymi grupami są grupy pirolilowa, furylowa i tienylowa ewentualnie podstawione jednym lub dwoma podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen (zwłaszcza chlor lub brom), C1-C4-alkilo (zwłaszcza metylo lub etylo), halogeno-C1-C4-alkilo (zwłaszcza trifluorometylo), C1-C4-alkoksy (zwłaszcza metoksy), C1-C4-alkilotio (zwłaszcza metylotio), cyjano lub hydroksy-C1-C4-alkilo (zwłaszcza hydroksymetylo); grupa izoksazolilowa, imidazolilowa, pirazolilowa, tiazolilowa lub tiadiazolilowa ewentualnie podstawiona jednym lub dwoma grupami C1-C4-alkilowymi i grupa benzofurylowa, benzotienylowa i benzofurazanylowa.

W zwią zkach o wzorze I, wskazana grupa metylowa w pozycji 16 kortykosteroidowego ukł adu pierścieniowego może być w konformacji alfa lub beta. Związki 16-a-metylowe są korzystnymi.

Związki o wzorze I, w których R zawiera grupę zasadową mogą tworzyć kwasowe sole addycyjne, zwłaszcza farmaceutycznie dopuszczalne kwasowe sole addycyjne. Farmaceutycznie dopuszczalne kwasowe sole addycyjne związku o wzorze I obejmują sole kwasów nieorganicznych, na przykład, kwasów halogenowodorowych takich jak kwas fluorowodorowy, kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy lub kwas jodowodorowy, kwas azotowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy; i kwasów organicznych, na przykład alifatycznych kwasów monokarboksylowych takich jak kwas mrówkowy, kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas propionowy i kwas masłowy, alifatycznych kwasów hydroksylowych takich jak kwas mlekowy, kwas cytrynowy, kwas winowy lub kwas jabłkowy; kwasów dikarboksylowych takich jak kwas maleinowy lub kwas bursztynowy, aromatycznych kwasów karboksylowych takich jak kwas benzoesowy, kwas p-chloro benzoesowy, kwas difenylooctowy lub kwas trifenylooctowy, aromatycznych kwasów hydroksylowych takich jak kwas o-hydroksybenzoesowy, kwas p-hydroksybenzoesowy, kwas 1-hydroksynaftaleno-2-karboksylowy lub kwas 3-hydroksynaftaleno-2PL 207 722 B1

-karboksylowy, i kwasów sulfonowych takich jak kwas metanosulfonowy lub kwas benzenosulfonowy. Sole te mogą być otrzymane ze związków o wzorze I znanymi sposobami wytwarzania soli.

Zwłaszcza korzystnymi związkami o wzorze I są te poniżej opisane w przykładach, zwłaszcza te z przykł adów 3, 11, 14, 17, 19, 26, 34, 37, 39, 51, 60, 67, 72, 73, 90, 99 i 101.

Niniejszy wynalazek dotyczy również sposobu otrzymywania związków o wzorze I, który obejmuje sposoby opisane powyżej jako (A) i (B).

Odmiana sposobu (A) może być przeprowadzona, stosując znane procedury przekształcania kwasu karboksylowego, lub jego tworzącej ester funkcjonalnej pochodnej takiej jak jego halogenek kwasowy, w odpowiadający mu ester metylowy. Dogodnie, kwas karboksylowy poddaje się reakcji z estrem metylowym silnego kwasu, korzystnie dimetylo siarczanem, w obecnoś ci aprotycznej organicznej zasady takiej jak 1,8-diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en (DBU). Reakcja zwykle jest przeprowadzona w obojętnym organicznym rozpuszczalniku, na przykład amidzie, takim jak dimetyloformamid, eterze takim jak tetrahydrofuran lub ich mieszaninie. Temperatura reakcji jest dogodnie w zakresie od temperatury otoczenia do 100°C.

Odmiana sposobu (B) może być przeprowadzona stosując znane procedury chlorowodorowania, na przykład przez przepuszczanie gazowego HCl przez roztwór związku o wzorze III w obojętnym organicznym rozpuszczalniku, na przykład węglowodorowym takim jak toluen. Temperatura reakcji jest w zakresie od temperatury otoczenia do 60°C.

Związki o wzorze II są nowe i mogą być otrzymane odpowiednio przez acylowanie odpowiadających im związków 17-hydroksyowych, to jest związku o wzorze

Acylowanie można przeprowadzać stosując znane procedury, na przykład przez reakcję związku o wzorze IV z kwasowym halogenkiem o wzorze RCOX gdzie R jest taki jak zdefiniowano powyżej a X oznacza halogen, taki jak brom lub korzystnie, chlor. Reakcja jest zwykle przeprowadzona w obecności zasady, korzystnie trzeciorzę dowej organicznej zasady takiej jak pirydyna. Temperatura reakcji wynosi odpowiednio od temperatury otoczenia do 50°C. Acylowanie można również poprzez prowadzenie reakcji związku o wzorze IV z kwasem karboksylowym o wzorze RCO2H w obecności środka aktywującego takiego jak heksafluorofosforan O-(7-azabenzotriazo-1-lilo)-N,N,N',N'-tetrametylouroniowy (HATU) i zasady, korzystnie trzeciorzędowej organicznej zasady takiej jak N,N-diizopropyloetyloamina. Reakcję można przeprowadzać w dipolowym aprotycznym rozpuszczalniku, takim jak N,N-dimetyloformamid (DMF), lub chlorowęglowodorowym rozpuszczalniku takim jak dichlorometan (DCM). Temperatura reakcji wynosi odpowiednio od temperatury otoczenia do 60°C. Związki o wzorze IV mogą być otrzymane przez chlorowodorowanie odpowiadającego im zwią zku 9,11-epo-

PL 207 722 B1 na przykład stosując znane procedury chlorowodorowania takie tak jak opisano powyżej. Związek o wzorze V, gdzie grupa 16-metylowa ma konformację alfa może być otrzymany jak opisano przez Aigbirhio i wsp., J. Labeiled Compd. Radiopharm. (1997), 39(7), 567-584. Związek o wzorze V gdzie grupa 16-metylowa ma konformację beta może być otrzymany jak opisano w opisie patentowym US4607028.

Związki o wzorze III są nowe i mogą być otrzymane przez przekształcenie odpowiadającego im kwasu 17-karboksylowego o wzorze VI

w jego ester metylowy. Przekształcenie to moż e być przeprowadzone stosują c procedury opisane powyżej dla odmiany sposobu (A). Związki o wzorze VI mogą być otrzymane przez acylowanie odpowiedniego związku 17-hydroksylowego o wzorze V; acylowanie można przeprowadzać z zastosowaniem znanych procedur, na przykład jak opisano powyżej dla acylowania związków o wzorze IV.

Związki o wzorze I są użyteczne jako środki farmaceutyczne. Związki o wzorze I mają ważne właściwości farmakologiczne. Na przykład, mają wysoką aktywność przeciwzapalną, która może być wykazana poprzez hamowanie syntezy i uwalnianie TNF-alfa w ludzkich liniach komórkowych makrofagów i przez hamowanie przez te związki stanów zapalnych, zwł aszcza w drogach oddechowych, np. hamowanie aktywacji granulocytów eozynochłonnych, w modelach zwierzęcych, np. mysie lub szczurze modele stanów zapalnych dróg oddechowych, na przykład jak opisano przez Szarka i wsp., J. Immunol. Methods (1997) 202:49-57; Renzi i wsp., Am. Rev. Respir. Dis. (1993) 148:932-939; Tsuyuki i wsp., J. Clin. Invest. (1995) 96:2924-2931; oraz Cemadas i wsp. (1999) Am. J. Respir. Cell Mol. Biol. 20:1-8.

Związki o wzorze I wykazują niespodziewanie niewielkie układowe działania uboczne przy terapeutycznie skutecznej dawce. Związki o wzorze I mają długi czas działania, przy możliwym podawaniu raz dziennie.

Hamowanie syntezy i uwalniania TNF-alfa w ludzkich liniach komórkowych makrofagów U937 przez związki o wzorze I może być wykazane i zmierzone w testach jak opisano w Sajjadi i wsp.. J. Immunol. 1996;156:3435-3442. Związki z przykładów 3, 11, 14, 17, 19, 26, 34, 37, 39, 51, 60, 67, 72, 73, 90, 99 i 101 mają w tym teście wartości IC50 (nM) równe odpowiednio 0,035, 0,025, 0,100, 0,05, 0,046, 0,024, 0,10, 0,102, 0,101, 0,048, 0,048, 0,048, 0,102, 0,159, 0,076, 0,106 i 0,208.

Przeciwzapalna aktywność in vivo może być badana przez hamowanie eozynofilii płucnej u szczurów stosują c zmodyfikowany sposób według Szarka i wsp. op cit. Samce brązowych norweskich szczurów (w przybliżeniu 200 g) uczulano pierwszego dnia poprzez dootrzewnową iniekcję 0,5 ml mieszaniny owalbuminy (0,02 mg/ml) i wodorotlenku glinu (20 mg/ml), a następnie bezkomórkowej adsorbowanej szczepionki krztuśca (0,2 ml rozcieńczenia 1:4 w 0,9% solance). Procedurę powtórzono w dniu 15 i w dniu 21. W dniu 28 pod narkozą przy użyciu izofluranu podano dotchawiczo badany związek jako suchy proszek z laktozą. 24 godziny później po podaniu dawki uczulającej, szczury wystawiano na działanie owalbuminy w aerozolu (5 mg/ml) przez 60 minut i po następnych 24 godzinach zwierzęta uśmiercono. Płuca usunięto i po przemyciu roztworem Hank'a (zrównoważony roztwór soli, 100 ml; EDTA 100 mM, 100 ml; HEPES 1M, 10 ml, woda 1000 ml), określano liczbę granulocytów eozynochłonnych w odzyskanym roztworze bezpośrednio stosując urządzenie Corbas Helios 5Diff (Hoffman-LaRoche).

Związki z przykładów 14, 17, 26, 34, 37, 39, 51, 60, 73, 99 i 101 wykazują obniżenie liczby granulocytów eozynochłonnych w porównaniu do kontrolnego nośnika odpowiednio 65, 71, 63, 90, 61,

PL 207 722 B1

76, 69, 67, 43, 48 i 40% w tym teście. Przykłady 14, 26, 34 i 99 dawkowano w ilości 3 mg/kg, z dawką przypominającą 1 mg/kg.

Układowe działania uboczne mogą być określone przez obniżenie masy grasicy przy stałym podawaniu szczurom. Samcom szczurów Sprague-Dawley (w przybliżeniu 250 g) przez 4 dni podawano raz dzienne związek testowy w dawce 1 mg/kg, bądź doustnie jako zawiesinę hydroksypropylocelulozy lub pod narkozą przy użyciu izofluranu dotchawiczo jako suchy proszek z laktozą. W dniu 5 szczury uś miercono, przeprowadzano autopsję i określano masę grasicy. Zwią zki z przykładów 17, 26, 34, 37, 73, 99 i 101 powodują obniżenie masy grasicy w porównaniu do kontrolnego nośnika, gdy są dawkowanie doustne i uzyskały odpowiednio 20, 2, 0, 19, 9, 0 i 2% w tym teś cie. Związki z przykł adów 17, 26, 73 i 99 wykazują obniżenie masy grasicy w porównaniu do kontrolnego nośnika gdy dawkowane były dotchawiczo przy wartościach odpowiednio 78, 55,31 i 70% w tym teście.

Ze względu na przeciwzapalną aktywność środków według wynalazku, związki o wzorze I są użyteczne w leczeniu stanów zapalnych, zwłaszcza zapalnych lub obturacyjnych chorób dróg oddechowych. Leczenie zgodnie z wynalazkiem może być objawowe lub profilaktyczne.

Zapalne lub obturacyjne choroby dróg oddechowych, w których związek według wynalazku jest zastosowany obejmują astmę dowolnego rodzaju lub genezy obejmującą zarówno wewnątrzpochodną (nie-alergiczną) astmę i zewnątrzpochodną (alergiczną) astmę, łagodną astmę, umiarkowaną astmę, poważną astmę, astmę związaną z zapaleniem oskrzeli, astmę wywołaną wysiłkiem, astmę zawodową i astmę wywołaną infekcją bakteryjną. Leczenie astmy oznacza, że pojęcie to obejmuje również leczenie pacjentów, np. poniżej 4 lub 5 roku życia, u których występują objawy świszczącego oddechu i których zdiagnozowano lub którzy mogą być zdiagnozowani jako niemowlę ta o ś wiszczą cym oddechu. Jest to ustalona kategoria pacjentów, stanowiąca pacjentów wymagających głównej/szczególnej troski medycznej, obecnie często zidentyfikowana jako pacjenci w stadium początkowym lub astmatycy we wczesnej fazie. (W celu wygody ten szczególny stan astmatyczny jest określany jako zespół niemowląt o świszczącym oddechu.)

Profilaktyczna skuteczność w leczeniu astmy będzie uwidoczniona poprzez obniżoną częstość występowania lub ciężkość ataków objawowych, np. ostrego astmatycznego lub zwężającego oskrzela ataku, poprawę funkcjonowania płuc lub poprawioną hiperreaktywność dróg oddechowych. Może być również wykazane przez obniżone zapotrzebowanie na inną, objawową terapię, to jest terapię skierowaną na lub zamierzoną aby ograniczyć lub przerwać we wczesnym okresie objawowy atak, gdy on następuje, na przykład przeciwzapalną (np. kortykosteroid) lub rozszerzającą oskrzela. Profilaktyczna korzyść przy astmie może w szczególności być widoczna u pacjentów skłonnych do porannego budzenia (morning dipping). Poranne budzenie jest rozpoznawane jako zespół astmatyczny, wspólny dla istotnej części astmatyków i charakteryzowany przez ataki astmy, np. pomiędzy około 4 a 6 godziną rano, to jest w czasie tradycyjnie istotnie odległym od jakiegokolwiek wcześniejszego podawania objawowego środków terapeutycznych na astmę.

Inne zapalne lub zamykające choroby i stany dróg oddechowych w których niniejszy wynalazek jest zastosowany obejmują ostre uszkodzenie płuc (ALI), zespół ostrego wyczerpania oddechowego dorosłych (ARDS), chroniczną niedrożność płucną, chorobę dróg oddechowych lub płuc (COPD, COAD lub COLD), obejmujące chroniczne zapalenie oskrzeli lub duszność z nim związaną, rozedmę płuc, jak i obostrzenie hiperreaktywności dróg oddechowych w wyniku innej terapii lekowej, w szczególności innej inhalacyjnej terapii lekowej. Związek według wynalazku jest również stosowany do leczenia zapalenia oskrzeli dowolnego rodzaju lub genezy obejmującego, np., ostre, arachidowe, nieżytowe, włóknikowe, chroniczne lub ftynoidowe zapalenie oskrzeli. Ponadto zapalne lub związane z niedroż noś cią dróg oddechowych choroby, w których stosuje się niniejszy wynalazek obejmują pylicę płuc (zapalna, zwykła zawodowa, choroba płuc, której często towarzyszy niedrożność dróg oddechowych, zarówno chroniczna jak i ostra, i spowodowana przez powtarzające się wdychanie pyłów) dowolnego rodzaju lub genezy, w tym, na przykład, przewlekły nieżyt dróg oddechowych u robotników narażonych na kontakt z glinem lub ałunem, pylicę węglową, pylicę azbestową, pylicę płuc kamieniarzy, pylicę płuc spowodowaną wdychaniem pyłu z piór strusich, pylicę żelazową, pylicę krzemową, pylicę nikotynową i bawełnianą pylicę płuc.

Ze względu na działanie przeciwzapalne środków według wynalazku, w szczególności w odniesieniu do hamowania aktywacji granulocytów eozynochłonnych, są również użyteczne w leczeniu chorób związanych z granulocytami eozynochłonnymi, np. eozynofilii (zwiększania liczby granulocytów eozynochłonnych), w szczególności chorób dróg oddechowych związanych z granulocytami eozyno8

PL 207 722 B1 chłonnymi (np. włączając chorobowy naciek komórkami eozynochłonnymi tkanki płucnej) włączając hipereozynofilię, która wpływa na drogi oddechowe i/lub płuca jak i, na przykład, choroby związane z granulocytami eozynochłonnymi dróg oddechowych, wtórne lub towarzyszące w zespole Loffler'a, eozynochłonne zapalenie płuc, inwazję pasożytniczą (w szczególności metazoonoza) (obejmującą tropikalną eozynofilię), oskrzelowo-płucną grzybicę kropidlakową, zapalenie guzkowate tętnic (obejmujące Zespół Churga-Straussa), ziarniniaki eozynochłonne i choroby dróg oddechowych związane z granulocytami eozynochłonnymi i spowodowane reakcją na lek.

Związki o wzorze I są również użyteczne w leczeniu stanów zapalnych skóry, na przykład w leczeniu łuszczycy, kontaktowego zapalenia skóry, atopowego zapalenia skóry, wyłysienia plackowatego, rumienia wielopostaciowego, opryszczkowego zapalenia skóry, twardziny skóry, bielactwa nabytego, nadwrażliwego zapalenia naczyń, pokrzywki, pemfigoida pęcherzowego, liszaja rumieniowatego, pęcherzycy (pemphisus), nabytego pęcherzowego oddzielania się naskórka i innych stanów zapalnych skóry.

Związki o wzorze I mogą również być stosowane do leczenia innych chorób lub stanów, w szczególności chorób lub stanów mających składnik zapalny, na przykład, do leczenia chorób oczu takich jak zapalenie spojówek, suche zapalenie spojówki i rogówki w niepełnym zespole Sjogrena, i wiosenne zapalenie spojówek, chorób oddziałujących na nos obejmujących alergiczne zapalenie śluzówki nosa, chorób stawów takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i chorób zapalnych jelit takich jak wrzodziejące zapalenie okrężnicy i choroba Crohna.

Związki o wzorze I są również użyteczne jako środki lecznicze w leczeniu skojarzonym, stosowane w połączeniu z innymi substancjami leczniczymi takimi jak przeciwzapalne, rozszerzające oskrzela lub przeciwhistaminowe, szczególnie w leczeniu obturacyjnych lub zapalnych chorób dróg oddechowych, takich jak te wymienione w opisie powyżej, na przykład jako środki wzmagające działanie terapeutycznej aktywności takich leków lub jako środek do obniżenia wymaganego dawkowania lub potencjalnych działań ubocznych takich leków. Związek o wzorze I może być mieszany z innym lekiem w ustalonej farmaceutycznej kompozycji lub może być podawany oddzielnie, przed, jednocześnie z lub po innej substancji czynnej. Takie inne leki obejmują przeciwcholinergiczne lub przeciwmuskarynowe środki, w szczególności ipratropium bromu, oksytropium bromu i tiotropium bromu, związki antagonistyczne LTB4 takie jak te opisane w opisie patentowym US5451700, związki antagonistyczne LTD4, takie jak montelukast i zafirlukast, związki agonistyczne receptora dopaminowego takie jak cabergolina, bromokryptyna, ropinirol i 4-hydroksy-7-[2-[[2-[[3-(2-fenyloetoksy)propylo]sulfonylo]etylo]amino]etylo]-2(3H)-benzotiazolon i farmaceutycznie dopuszczalne sole tych związków (w postaci chlorowodorku jest Viozan® - AstraZeneca), Inhibitory PDE4 takie jak Ariflo® (GlaxoSmith Kline), Roflumilast (Byk Gulden), V-11294A (Napp), BAY19-8004 (Bayer), SCH-351591 (Schering-Plough), i PD189659 (Parke-Davis) i związki agonistyczne receptora beta-2 adrenergicznego takie jak salbutamol, terbutalina, salmeterol a zwłaszcza, formoterol i farmaceutycznie dopuszczalne sole tych związków oraz związki (w postaci wolnej lub w postaci soli lub solwatu) o wzorze I z publikacji międzynarodowej PCT Nr WO00/75114, który to dokument jest włączony do obecnego opisu jako odnośnik, korzystnie związki z przykładów tam zamieszczonych, zwłaszcza związek o wzorze

w postaci wolnej lub w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli lub solwatu.

Połączenia związków o wzorze I i związków agonistycznych beta-2, inhibitorów PDE4 lub związków antagonistycznych LTD4 mogą być stosowane, na przykład, w leczeniu COPD lub szczególnie astmy. Połączenia środków według wynalazku i przeciwcholinergicznych lub przeciwmuskarynowych środków, inhibitorów PDE4, związków agonistycznych receptora dopaminoPL 207 722 B1 wego lub związków antagonistycznych LTB4 mogą być stosowane, na przykład, w leczeniu astmy lub zwłaszcza COPD.

Zgodnie z powyższym, w niniejszym opisie ujawniono sposób leczenia stanu zapalnego, zwłaszcza choroby zapalnej lub zamykającej drogi oddechowe, który obejmuje podawanie pacjentowi, zwłaszcza ludzkiemu pacjentowi, który tego potrzebuje skutecznej ilości związku o wzorze I jak opisano powyżej. W niniejszym opisie ujawniono również zastosowanie związku o wzorze I jak opisano powyżej do wytwarzania leku do leczenia stanu zapalnego, zwłaszcza chorób zapalnych lub obturacyjnych drogi oddechowe.

Związki o wzorze I mogą być podawane dowolnym odpowiednim sposobem, np. doustnie, przykładowo w postaci tabletki lub kapsułki; pozajelitowo, na przykład dożylnie; poprzez inhalację, na przykład w leczeniu zapalnych lub zamykających drogi oddechowe chorób; donosowo, na przykład w leczeniu alergicznego zapalenia śluzówki nosa; miejscowo na skórę, na przykład w leczeniu atopowego zapalenia skóry; lub doodbytniczo, na przykład w leczeniu choroby zapalnej jelit.

W innej odmianie, wynalazek również dotyczy farmaceutycznej kompozycji zawierają cej jako substancję aktywną związek o wzorze I, ewentualnie razem z farmaceutycznie dopuszczalnym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem. Kompozycja może zawierać podawany wspólnie środek np. lek przeciwzapalny lub rozszerzający oskrzela, jak opisano powyżej. Takie kompozycje mogą być otrzymane stosując tradycyjne rozcieńczalniki lub zaróbki i techniki znane ze stanu techniki preparatów galenowych. Zatem doustne postacie dawkowania mogą obejmować tabletki i kapsułki. Preparaty do podawania miejscowego mogą mieć postać kremów, maści, żeli lub układów do podawania przezskórnego, np. plastrów. Kompozycje do inhalacji mogą obejmować aerozol lub inne preparaty do rozpylania płynów lub preparaty w postaci suchego proszku.

Wynalazek obejmuje (A) związek o wzorze I w postaci do inhalacji, np. w postaci aerozolu lub innego preparatu do rozpylania płynów lub w postaci preparatu złożonego z rozdrobnionych cząstek do inhalacji, np. z cząstek o mikronowej wielkości, (B) lek do inhalacji zawierający środek według wynalazku w postaci do inhalacji; (C) farmaceutyczny produkt zawierający taki środek według wynalazku w postaci do inhalacji w połączeniu z urządzeniem do inhalacji i (D) urządzenie do inhalacji zawierające środek według wynalazku w postaci do inhalacji.

Stosowane dawki związków ujawnionych w niniejszym opisie będą z pewnością różniły się w zależ ności od, na przykład, szczególnego stanu, który ma być leczony, żądanego wpływu i sposobu podawania. Ogólnie, odpowiednie dzienne dawki przy podaniu poprzez inhalację są rzę du 0,005 do 10 mg/kg podczas gdy do podawania doustnego odpowiednie dzienne dawki są rzędu 0,05 do 100 mg.

Wynalazek przedstawiono poprzez następujące przykłady.

P r z y k ł a d y 1-101

Związki o wzorze I i sposoby ich otrzymywania przedstawiono w poniższej tabeli, w której Et oznacza etylo i n-Bu oznacza n-butylo, a dalej opisano sposoby. W przykładach nr 34 i 45, grupa metylowa w pozycji 16 jest w konformacji beta; we wszystkich innych przykładach jest ona w konformacji alfa.

Przykł. Nr	R	Sposób	Obserwowana masa M+
1	2	3	4
1		A	525,2
2		A	559,2

PL 207 722 B1

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
14	V	B1	495,2
15		B1	521,2
16		B2	537,2
17	ϊ>	B1	521,2
18	ϊ>	B2	537,2
19	ϊ> ch₃	B1	535,2
20		B1	600,1 (MH+)
21	\^0 1 ^Br Br	B1	679,1 (MH+)
22		B1	571,2
23		A	581,4
24	V	A	509,2

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
25	Ό	A	525,2
26		B2	551,2
27		A	587,2
28	L ⁰	A	573,3
29	ch, M N / CH₃ °	A	550,3
30	ch₃ \^N o ch₃	A	549,2
31	v0	A	581,3
32		A	537,3
33	V^s ch₃	A	583,1
34	V	C	495,3

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
35	\^^Ο\ 1 /^^CH3chY⁷	A	549,3
36	Y\ ’ύ ch₃	A	551,3
37	Γ ^Χ0 ch₃	A	536,3
38	Ν—CH, Υ ch₃	A	549,4
39	\^s 1 y^^CH3 chY^⁷	A	565,2
40	+—' LU	A	565,3
41	V-s	A	571,1
42	Y^s	A	617,2 (MH+)
43	\^-^s l^^Br	A	617,2 (MH+)
44	Y>	A	538,4

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
45		C	521,3
46	Ύζ°	B1	539,3
47	.......(Υ°	B1	539,3
48	Η / Me 0	A	561,3
49	ο \ m r-^~	A	575,3
50	\|τ F	A	599,3
51	^cy-3 ch₃ ⁰	B1	549,0
52		B1	535,3
53	ΎΗ	D	589,3
54	''ν^³ ^ο^ζ	D	535,3

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
55	Et	D	549,3
56		D	535,3
57	Ίτν»	D	535,3
58	1^^CI	D	554,0
59	\^o M^^Et	D	548,0
60	ch₃	D	535,3
61	\ ^-0 OH T^	E	551,2
62	\^-s CH, S	B1	582,2
63	Et	D	565,1
64	\^S F	D	587,1

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
65	Ο /	D	562,1
66	ch₃/ ³ Ύ>	B1	535,2
67	1 ch₃	D	574,2
68	ΊΟ°^Η	F	547,2
69		F	547,2
70	ΧτΎ	D	589,2
71	ΧΧλ.,	D	589,2
72	XX,	D	545,6
73	LU :	D	559,6
74	ΧΧΛ,	D	589,7
75		D	565,6

PL 207 722 B1

PL 207 722 B1 cd. tabeli

1	2	3	4
95	Ό	D	546,3
96	V^^CI	D	566,2
97	n-Bu	D	588,1
98	γ	D	533,30
99	'n^ch.	D	547,30
100	Y% U	D	533,30
101		D	533,30

Sposób A

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy (50 g) rozpuszczono w dioksanie (500 ml). Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 15 minut i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej. Po 4 godzinach wytrącony osad zebrano poprzez sączenie i przemyto metanolem. Surowy produkt utrzymywano we wrzeniu w metanolu i przesączono na gorąco. Przesącz odparowano uzyskując kwas (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11,17-dihydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-karboksylowy. Wybrane ¹H-NMR sygnały (d6-DMSO) δ,10 (1H, d), 6,30 (1H, dd), 7,25 (1H, d).

Etap 2

Produkt z etapu 1 (250 mg) rozpuszczono w pirydynie (1,5 ml) i dodawano do chlorku 4-metylo-1,2,3-tiadiazolo-5-karbonylu (108 mg). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie dodawano po kropli do 6N HCl.

PL 207 722 B1

Otrzymany wytrącony osad zebrano poprzez sączenie i wysuszono, uzyskując ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-17-karboksy-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10.11.12.13.14.15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno17-ylowy kwasu 4-metylo-[1,2,3]tiadiazolo-5-karboksylowego. Czas retencji HPLC wynosił 0,849 minut; warunki prowadzenia HPLC: kolumna Zorbax High Resolution, A= 0,1% kwas trifluorooctowy (TFA) w wodzie, B=0,1% TPA w acetylonitrylu, gradient 30 do 95% B w A w 1 minucie przy 4 ml/min, 50°C.

Etap 3

Produkt z etapu 2 (326 mg) rozpuszczono w dimetyloformamidzie (DMF, 0,5 ml) i tetrahydrofuranie (THF, 1 ml). 1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undec-7-ene (DBU, 101 mg) dodano a następnie dimetylosulfat (84 mg). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie rozdzielono pomiędzy wodę a dichlorometan (DCM). Warstwę organiczną wysuszono w obecności siarczanu magnezu i odparowano. Związek oczyszczono chromatografią błyskową w żelu krzemionkowym wymywając mieszaniną heksan-octan etylu (1:1) uzyskując ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11.12.13.14.15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 4-metylo-[1,2,3]tiadiazolo-5-karboksylowego.

Sposób B1

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy (5 g) rozpuszczono w pirydynie (15 ml) i schłodzono do temp. 0°C. Dodano chlorek 2-furoilu (1,82 g) i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej. Po 2 godzinach, mieszaninę reakcyjną dodano po kropli do energicznie mieszanego roztworu 6M HCl. DCM dodano, fazy rozdzielono i fazę organiczną przemyto wodą i solanką. Po wysuszeniu w obecności siarczanu magnezu, odparowanie daje ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu furano-2-karboksylowego. Wybrane ¹H-NMR sygnały (CDCI3) δ 6,30 (1H, dd), 6,5 (2H, m), 6,55 (1H, d), 7,20-7,65 (m, 2H).

Etap 2

Produkt z etapu 1 (6,20 g) rozpuszczono w octanie etylu (100 ml). DBU (2,20 g) i dimetylo siarczan (1,83 g) dodano kolejno. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie rozdzielono pomiędzy octan etylu i wodę. Warstwę organiczną przemyto wodą i solanką , wysuszono w obecnoś ci siarczanu magnezu i odparowano. Krystalizacja z metanolu daje ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu furano-2-karboksylowego. Wybrane ¹H-NMR sygnały (CDCI3) δ 3,75 (3H, s), 6,30 (1H, dd), 6,45 (1H, d), 6,55 (2H, m), 7,15 (1H, d), 7,60 (1H, d).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (4,5 g) rozpuszczono w toluenie (150 ml). Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 15 minut i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 6 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i surowy produkt krystalizowano z izopropanolu, aby otrzymać ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno17-ylowy kwasu furano-2-karboksylowego.

Sposób B2

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-Epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy (20 g) rozpuszczono w pirydynie (50 ml) i schłodzono do temp. 0°C. Chlorek 3-metylotiofeno-2-karbonylu (9,39 g) dodano i reakcję mieszano w temperaturze pokojowej. Po 2 godzinach, mieszaninę reakcyjną dodano po kropli do energicznie mieszanego roztworu 6M HCl. DCM dodano, fazy rozdzielono i fazę organiczną przemyto wodą i solanką. Po wysuszeniu w obecności siarczanu magnezu, odparowano, a następnie przeprowadzono chromatografię kolumnową typu flash w żelu krzemionkowym wymywając DCM-metanolem (25:1) uzyskując ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3HPL 207 722 B1

-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 3-metylotiofeno-2-karboksylowego. Wybrane ¹H-NMR sygnały (CDCI3) δ 0,90 (3H, d), 0,95 (3H, s), 1,40 (3H, s), 2,40 (3H, s).

Etap 2

Produkt z etapu 1 (11,1 g) rozpuszczono w octanie etylu (200 ml). Dodano kolejno DBU (4,05 g) i siarczan dimetylu (3,36 g) i mieszanin ę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie rozdzielono pomiędzy octan etylu i wodę. Warstwę organiczną przemyto wodą i solanką, wysuszono w obecności siarczanu magnezu i odparowano. Krystalizacja z metanolu daje ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso6.7.8.9.10.11.12.13.14.15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 3-metylotiofeno-2-karboksylowego. Wybrane ¹H-NMR sygnały (CDCI3) δ 0,90 (3H, d), 0,92 (3H, s), 1,40 (3H, s), 2,40 (3H, s), 3,65 (3H, s).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (16 g) rozpuszczono w toluenie (250 ml). Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 15 minut i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i surowy produkt krystalizowano najpierw z acetylonitrylu a następnie z izopropanolu, uzyskując ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 3-metylotiofeno-2-karboksylowego.

Sposób C

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16S,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy (1 g) rozpuszczono w pirydynie (5 ml). Dodano chlorek cyklopropylokarbonylowy (330 mg) i mieszano mieszaninę reakcyjną w temperaturze pokojowej. Po 2 godzinach roztwór dodano po kropli do energicznie mieszanego roztworu 6M HCl. Otrzymany wytrącony osad zebrano poprzez sączenie wysuszono, aby otrzyma ć kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16S,17R)-9,11-epoksy-17-cyklopropanekarbonyloksy-6-fluoro-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-karboksylowy. Wybrane ¹H-NMR sygnały (CDCI3) δ 6,25 (1H, dd), 6,45 (1H, d), 6,55 (1H, d).

Etap 2

Produkt z etapu 1 (1,1 g) rozpuszczono w octanie etylu (25 ml). Dodano DBU (450 mg), a następnie dimetylo siarczan (370 mg). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez godziny i nastę pnie rozdzielono pomię dzy octan etylu i wodę . Warstwę organiczną przemyto wodą i solanką, wysuszono w obecności siarczanu magnezu i odparowano. Surowy produkt krystalizowano z metanolu uzyskując ester metylowy kwasu (6S,9S,10S,11S,13S,16S,17R)-9,11-epoksy-17-cyklopropanekarbonyloksy-6-fluoro-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-karboksylowego. Wybrany ¹H-NMR sygnał (CDCI3) δ 3.65 (3H, s), 6,25 (1H, dd), 6,45 (1H, d), 6,55 (1H, d).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (500 mg) rozpuszczono w toluenie (20 ml). Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 5 minut i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i surowy produkt krystalizowano z mieszaniny izopropanolumetanolu uzyskując ester metylowy kwasu (6S,9R,10S,11S,13S,16S,17R)-9-chloro-17-cyklopropanekarbonyloksy-6-fluoro-11-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-karboksylowego.

Sposób D

Etap 1

N,N-Diizopropyloetyloaminę (2,3 ml) dodano do schłodzonego (0°C) roztworu kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego (736 mg) w DMF (7 ml), a następnie O-(7-azabenzotriazo-1-lylo)-N,N,N',N'-tetrametyluronium heksafluorofosforanowy (HATU, 2,26 g). Zawiesinę mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 minut, następnie dodano roztwór kwasu (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowego (2 g) w DMF (7 ml). Po 2 godzinach, mieszaninę reakcyjną dodano po kropli do roztworu 1M HCl. Produkt zebrano poprzez sączenie, powtórnie wielokrotnie przemyto wodą i wysuszono aby otrzymać ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklo22

PL 207 722 B1 penta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 5-metylo-pirazyno-2-karboksylowego. Wybrane H-NMR sygnały (CDCI3) δ 0,95 (3H, d), 1,10 (3H, s) 1,40 (3H, s), 2,65 (3H, s).

Etap 2

Produkt z etapu 1 (2,50 g) rozpuszczono w DMF (11 ml) i schłodzono do temp. 0°C. DBU (1,68 g) dodano, a następnie dimetylo siarczan (953 mg) po 10 minutach. Reakcję mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, przelano do wody i ekstrahowano octanem etylu. Połączone fazy organiczne przemyto wodą i solanką, następnie wysuszono w obecności siarczanu sodu. Po odparowaniu otrzymano ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego. Masa obserwowana (M+H).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (1,92 g) rozpuszczono w toluenie (100 ml). Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 90 minut i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Rozpuszczalnik odparowano, surowy produkt miareczkowano gorącym etanolem i wysuszono uzyskując ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego.

Sposób E

Etap 1

N,N-Diizopropyletyloaminę (0,508 ml) dodano do schłodzonego (0°C) roztworu kwasu 5-acetyloksyfurano-2-karboksylowego (258 mg) w DMF (1 ml), a następnie dodano HATU (556 mg). Zawiesinę mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 minut, następnie dodano roztwór kwasu (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowego (500 mg) w DMF (1 ml). Po 2 godzinach, mieszaninę reakcyjną dodano powoli do 0,2M roztworu HCl i ekstrahowano DCM. Fazę organiczną przemyto wodą i solanką, następnie wysuszono w obecności siarczanu magnezu i odparowano uzyskując ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 5-acetyloksyfurano-2-karboksylowego. TLC Rf 0,5 (wymywanie roztworem 10:1 DCM-metanol)

Etap 2

Produkt z etapu 1 (721 mg) rozpuszczono w octanie etylu (25 ml). Dodano DBU (242 mg), a następnie siarczan dimetylu (201 mg), mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie rozcieńczono 0,2 M HCl. Fazę organiczną przemyto wodą i solanką, następnie wysuszono w obecności siarczanu magnezu i odparowano. Oczyszczano z pomocą chromatografii typu flash w żelu krzemionkowym wymywając roztworem (2:1) heksan-octan etylu uzyskując ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 5-acetyloksyfurano-2-karboksylowego. Wybrane NMR sygnały (CDCI3) δ 0,96 (3H, d), 0,98 (3H, s), 1,40 (3H, s), 2,18 (3H, s), 2,76 (3H, s).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (555 mg) rozpuszczono w metanolu (10 ml) i dodano 2M metanolowy roztwór wodorotlenku sodu (1 ml). Po 1 godzinie rozpuszczalnik odparowano i pozostały osad rozdzielono pomiędzy wodę i octan etylu. Fazę organiczną wysuszono w obecności siarczanu magnezu i odparowano. Oczyszczanie chromatografią typu flash, wymywanie roztworem heksan-octan etylu (1:1) daje ester 6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 5-hydroksyfurano-2-karboksylowego.

TLC Rf 0,25 (wymywanie 1:1 heksan-octan etylu).

Etap 4

Produkt z etapu 3 (250 mg) rozpuszczono w toluenie (10 ml) i dioksanie (10 ml). Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 10 minut i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i surowy produkt oczyszczono błyskową chromatografią kolumnową w żelu krzemionkowym, wymywając roztworem heksanoctan etylu (1:1), następnie miareczkowano eterem uzyskując ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,PL 207 722 B1

15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 5-hydroksyfurano-2-karboksylowego.

Sposób F

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 1 sposobu D, do estru (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowego kwasu 3-acetyloksy-benzoesowego. Czas retencji HPLC wynosił 0,762 minut, warunki jak w sposobie A.

Etap 2

Produkt z etapu 1 przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 2 sposobu D, w ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso6.7.8.9.10.11.12.13.14.15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 3-acetyloksy benzoesowego. Masa obserwowana 552 (M+).

Etap 3

Produkt z etapu 2 przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 3 sposobu E, w ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso6.7.8.9.10.11.12.13.14.15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 3-hydroksybenzoesowego. Masa obserwowana 510 (M+).

Etap 4

Produkt z etapu 3 przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 4 sposobu E, w ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 3-hydroksy benzoesowego.

Sposób G

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 1 sposobu D, w ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 4-metylamino benzoesowego. Czas retencji HPLC wynosił 0,728 minut, warunki kolumna Max RP High Resolution, A= 0,05% TFA w wodzie, B=0,105% TFA w acetylonitrylu, gradient 30 do 95% B w A w 1 minucie przy 4 ml/min, 50°C.

Etap 2

Produkt z etapu 1 przekształcono, w sposób analogiczy jak w etapie 2 sposobu D, w ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 4-metylamino benzoesowego. Masa obserwowana 523 (M+).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (42 mg) rozpuszczono w DCM (1 ml) i dodano DBU (66 mg), a następnie 5 minut później dodano chlorek metanosulfonylu (114 mg). Reakcję ogrzewano do temp. powrotu przez noc, po czym rozpuszczalnik odparowano i pozostały osad rozpuszczono w DMF. Roztwór dodano po kropli do 1M HCl i otrzymane ciało stałe zebrano poprzez sączenie i wysuszono uzyskując ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 4-(metansulfonylo-metylamino) benzoesowego. Masa obserwowana 601 (M+).

Etap 4

Produkt z etapu 3 (35 mg) rozpuszczono w toluenie (10 ml) Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 5 min, przed mieszaniem w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Otrzymane ciało stałe zebrano poprzez sączenie i wysuszono uzyskując ester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7.8.9.10.11.12.13.14.15.16.17- dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu 4-(metansulfonylometyloamino)-benzoesowego.

PL 207 722 B1

Sposób H

Etap 1

Wodorek sodu (60% zawiesina w parafinie płynnej białej ciężkiej, 241 mg) dodano do zawiesiny kwasu tereftalowego (1 g) w DMF (5 ml), po czym po 5 minutach dodano chlorek 2-(trimetylosililo)etoksymetylu (0,998 g). Po 2 godzinach, mieszaninę reakcyjną dodano po kropli do wody i otrzymane ciało stałe zebrano poprzez sączenie i wysuszono. Oczyszczanie poprzez błyskową chromatografię kolumnową w żelu krzemionkowym, wymywając octanem etylu daje ester mono-(2-trimetylsilyletoksymetylo) kwasu tereftalowego. Czas retencji HPLC wynosił 0,879 minut, warunki jak w sposobie G.

Etap 2

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 1 sposobu D, w ester mono-(2-trimetylosilyletoksymetylowy)(6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu tereftalowego. Czas retencji HPLC wynosił 1,046 minut, warunki jak w sposobie G.

Etap 3

Produkt z etapu 2 przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 2 sposobu D, w ester trimetylosilyletoksymetylowy(6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy. Czas retencji HPLC wynosił 1,055 minut, warunki jak w sposobie G.

Etap 4

Produkt z etapu 3 (320 mg) rozpuszczono w toluenie (10 ml) Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 5 minut, przed mieszaniem w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Otrzymane ciało stałe zebrano poprzez sączenie, miareczkowano DCM i wysuszono uzyskując monoester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13.16- trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy kwasu tereftalowego. Masa obserwowana 575,1 (M+).

Etap 5

Produkt z etapu 4 (24 mg) rozpuszczono w DMF (0,5 ml). DBU (8 mg) dodano, a następnie DMS (7 mg) i reakcję mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną dodano po kropli do 1M HCl i otrzymane ciało stałe zebrano poprzez sączenie i wysuszono uzyskując ester 1-metylo-4-[(6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo10.13.16- trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowy] kwasu tereftalowego.

Sposób 1

Etap 1

Kwas (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-hydroksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-karboksylowy przekształcono, w sposób analogiczy jak w etapie 1 sposobu D, w ester (6S,9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-karboksy-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 4-(tert-butoksykarbonylamino) benzoesowego. Czas retencji HPLC wynosił 0,873 minut, warunki jak w sposobie G.

Etap 2

Produkt z etapu 1 przekształcono, w sposób analogiczny jak w etapie 2 sposobu D, w ester (6S,

9S,10S,11S,13S,16R,17R)-9,11-epoksy-6-fluoro-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 4-(tert-butoksykarbonylamino) benzoesowego. Masa obserwowana 609,7 (M+).

Etap 3

Produkt z etapu 2 (510 mg) rozpuszczono w 150 ml toluenu. Gazowy HCl wprowadzono do roztworu za pomocą bełkotki przez 5 minut, przed mieszaniem w temperaturze pokojowej przez 48 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i surowy produkt krystalizowano z octanu etylu-cykloheksanu uzyskując monoester (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]-fenantreno-17-ylowy kwasu 4-amino benzoesowego.

Claims

1. 9alfa-chloro-6alfa-fluoro-17alfa-hydroksy-16-metylo-17-beta-metoksykarbonylo-androst-1,4-dieny estryfikowane w pozycji 17alfa cykliczną grupą acylową, o wzorze I, w którym wskazana grupa metylowa w pozycji 16 (*) ma konformację alfa, a R oznacza 5-metylo-2-tienyl, N-metylo-2-piryl, cyklopropyl, 2-furyl, 3-metylo-2-furyl, 3-metylo-2-tienyl, 5-metylo-3-izoksazolil, 3,5-dimetylo-2-tienyl, 2,5-dimetylo-3-furyl, 4-metylo-2-furyl, 4-(dimetyloamino)fenyl, 4-metylofenyl, 4-etylofenyl, 2-pirydyl, 4-pirymidyl lub 5-metylo-2-pirazynyl lub wskazana grupa metylowa w pozycji 16 (*) ma konformację beta a R oznacza cyklopropyl.

2. Związek według zastrz. 1 jest estrem (6S,9R,10S,11S,13S,16R,17R)-9-chloro-6-fluoro-11-hydroksy-17-metoksykarbonylo-10,13,16-trimetylo-3-okso-6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17-dodekahydro-3H-cyklopenta[a]fenantreno-17-ylowym kwasu 3-metylotiofeno-2-karboksylowego.

3. Związek według zastrz. 1 albo 2 w postaci soli addycyjnej z kwasem.

4. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera jako substancję czynną związek określony w zastrz. 1 albo 2, lub jego sól addycyjną z kwasem, ewentualnie razem z farmaceutycznie dopuszczalnym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem.

5. Sposób otrzymywania związków o wzorze I, znamienny tym, że obejmuje (A) przekształcenie kwasu karboksylowego o wzorze II gdzie R jest określony w zastrz. 1, lub tworzącą ester jego funkcjonalną pochodną w ester metylowy tego kwasu; lub (B) chlorowodorowanie związku o wzorze III gdzie R jest określony w zastrzeżeniu 1.