[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Duitsland 1963

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1963
Hockenheimring
Land Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland
Datum 26 mei 1963
Organisator FIM/DMV
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Italië Remo Venturi
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
125 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Hongarije László Szabó
50 cc
Snelste ronde Vlag van Japan Isao Morishita
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Japan Isao Morishita
Derde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig
Eerste Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig
Tweede Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Derde Vlag van Duitsland Georg Auerbacher/Vlag van Duitsland Beno Heim

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1963 was de tweede Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1963. De races werden verreden op 26 mei op de Hockenheimring nabij Hockenheim. De 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 250cc-klasse, de 350cc-klasse en de zijspanklasse kwamen aan de start. Voor de 350cc-klasse was het de opening van het seizoen.

Het was de laatste keer dat de Hockenheimring in zijn oorspronkelijke vorm werd gebruikt. Door de aanleg van Bundesautobahn 6 werd de zuidwestelijke punt feitelijk "afgeknipt".

Enkele dagen voor de seizoensopening raakte Scuderia Duke-coureur Derek Minter zwaargewond bij een ongeluk op Brands Hatch. Teammanager Geoff Duke verving hem door Phil Read. Eerste rijder John Hartle viel in Duitsland uit, maar Read werd derde achter Jim Redman (Honda) en Remo Venturi (Bianchi). De punten werden verdeeld over motorfietsen van zes verschillende merken.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 8
2 Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 4
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 3
5 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera Blessure
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Pavel Slavíček Jawa
Vlag van Finland Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Ireland Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top zes tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Conform wedstrijduitslag

Opnieuw verraste Tarquinio Provini met zijn eencilinder Moto Morini 250 Bialbero. Hij reed de Honda-coureurs Tommy Robb en Jim Redman op grote achterstand.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 49"33'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda + 44'7 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Redman Honda + 1"09'0 4
4 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli + 2"39'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 2
6 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ + 1 ronde 1
7 Vlag van Hongarije László Szabó MZ

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Ivan Schumann NSU [2]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling NSU [2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Teambeleid[3]
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini [2]
Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha Teambeleid[3]
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha Teambeleid[3]
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha Teambeleid[3]
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla [2]
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Mondial
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Anderson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson Cotton-Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda

Top negen tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Negen coureurs hadden punten gescoord.

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 16
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
4 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 3
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 2
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
8 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ 1
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi

Na de tegenvallende 125cc-race in de GP van Spanje ging het nu heel goed met de Suzuki RT 63's: Ernst Degner won voor teamgenoot Hugh Anderson. Luigi Taveri, die in Spanje nog gewonnen had, werd nu slechts vierde achter László Szabó met de MZ RE 125.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 40"52'6 8
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki + 48'8 6
3 Vlag van Hongarije László Szabó MZ + 1"08'1 4
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda + 1"09'3 3
5 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda + 2"02'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ + 2"07'2 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda + 2"17'0
8 Vlag van Italië Francesco Villa Mondial + 1 ronde

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Alberto Gómez Zanella [2]
Vlag van Argentinië Aldo Caldarella Bultaco [2]
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco [2]
Vlag van Argentinië Horacio Maffia Ducati [2]
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Zanella [2]
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Bultaco
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 11
2 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 8
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 6
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda
5 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 4
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC 3
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco 2
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
9 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ

Hans Georg Anscheidt had de GP van Spanje nog gewonnen, maar nu werd hij vierde achter de Suzuki RM 63's van Hugh Anderson, Isao Morishita en Ernst Degner. Ook de overige punten gingen naar Suzuki.

Uitslag 50cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 8
2 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 6
3 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 4
4 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 3
5 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 2
6 Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Karaber Samardjian Suzuki [2]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling Kreidler [2]
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda Teambeleid[4]
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[4]
Vlag van Uruguay Gastón Biscia Suzuki [2]
Coureur Merk
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan García Ducson
Vlag van Finland Matti Salonen Prykija
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Plumridge Honda
Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler
Vlag van Japan Shunkishi Masuda Suzuki

Top negen tussenstand 50cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Negen coureurs hadden punten gescoord.

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 14
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 11
3 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 9
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi 4
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
6 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 2
Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Ducson 1
Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Florian Camathias scoorde zijn eerste overwinning met de "Fath Camathias Special", in wezen nog steeds een BMW, opgebouwd en getuned door Helmut Fath. Max Deubel werd tweede en behield de leiding in het wereldkampioenschap. Georg Auerbacher werd derde.

Uitslag zijpanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS 8
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 6
3 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 4
4 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Leissing BMW 3
5 Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW 2
6 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht BMW 1
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin BMW

Top negen tussenstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Negen combinaties hadden punten gescoord.

Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 14
2 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS 12
3 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 6
Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW 3
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Leissing BMW
7 Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW 2
8 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht BMW 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1963
FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1963

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1962
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1964