- Eastern Partnership, Transnistria, Moldova, Naddniestrze, Приднестровье, Frozen Conflicts, and 42 moreGagauzja, Abchazja, Osetia Południowa, Wspólnota na rzecz Demokracji i Praw Narodów, Rosja, Polityka zagraniczna Polski, Mołdowa, Mołdawia, Quasi-państwa, Ukraina, Придністровський конфлікт, Konflikt Naddniestrzański, приднестровский конфликт, Польша, International Relations, Digital Diplomacy, Transnistrian conflict, Transnistria, Russia, conflict settlement, Economy of Moldova, Transdnistria and Moldova, Romania - Moldova, Politics of Moldova, History of Moldova, EU institutions, EU foreign policy, Russia, Ukraine, Belarus and Moldova, securitization, Twitter Diplomacy, Cypr Północny, Górski Karabach, Naddniestrze Konflikt, IR In Post soviet Space, Methodology of IR Studies, EU Foreign Policy, Russia, Belarus, Ukraine, Post-Soviet Politics, Caucasus and Central Asia, De Facto States, Colour Revolutions, Elections in Authoritarian states, Gagauzia, Gagauz Republic, and Gagauzedit
- Associate Professor. Doctorate (PhD) and Higher Doctorate (DSc, or habilitation) in Political Science. Research inte... moreAssociate Professor.
Doctorate (PhD) and Higher Doctorate (DSc, or habilitation) in Political Science.
Research interests: Transnistria and the Gagauz Republic, Moldova and its autonomous region of Gagauzia, Ukrainian Bessarabia (Budjak), de facto states, unilateral sovereignty referendums, patron–client relationship, legitimation, soft power, digital diplomacy.edit
W literaturze przedmiotu tradycyjnie uważa się, że współpraca społeczności międzynarodowej z państwami de facto – jednostkami geopolitycznymi formalnie będącymi integralną częścią powszechnie uznanych państw, ale faktycznie od nich... more
W literaturze przedmiotu tradycyjnie uważa się, że współpraca społeczności międzynarodowej z państwami de facto – jednostkami geopolitycznymi formalnie będącymi integralną częścią powszechnie uznanych państw, ale faktycznie od nich niezależnymi – jest ograniczona i stanowi wyjątek od typowego postępowania, polegającego głównie na ich ignorowaniu lub też zwalczaniu. Uzasadnia się to przede wszystkim tym, że jednostki quasi-państwowe są postrzegane przez społeczność jako nielegalne byty, łamiące prawo międzynarodowe. Według zaś nowego podejścia – w które wpisuje się niniejsza praca – kooperacja społeczności międzynarodowej z państwami de facto jest intensywniejsza. Za jej istotny czynnik sprawczy uznaje się zdarzenia o charakterze krytycznym, takie jak klęski żywiołowe, kryzysy czy przemiany polityczne w jednostkach quasi-państwowych.
Celem przedstawionych w książce badań jest zrozumienie, jak i dlaczego zdarzenia te prowadzą do współpracy społeczności międzynarodowej z państwami de facto. Realizując to zamierzenie, sformułowano teoretyczny model mechanizmu przyczynowego, łączącego zdarzenie krytyczne z kooperacją, a następnie poddano go empirycznej weryfikacji. Do analizy wybrano cztery przypadki: 1. współpraca Stanów Zjednoczonych Ameryki i Unii Europejskiej z Cyprem Północnym na rzecz przeciwdziałania praniu pieniędzy, 2. kooperacja Organizacji Narodów Zjednoczonych z Naddniestrzem w sferze praw człowieka, 3. współpraca Banku Światowego z Ilamem na rzecz likwidacji skutków tsunami, 4. kooperacja Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości z Somalilandem w zakresie zwalczania somalijskiego piractwa morskiego.
Celem przedstawionych w książce badań jest zrozumienie, jak i dlaczego zdarzenia te prowadzą do współpracy społeczności międzynarodowej z państwami de facto. Realizując to zamierzenie, sformułowano teoretyczny model mechanizmu przyczynowego, łączącego zdarzenie krytyczne z kooperacją, a następnie poddano go empirycznej weryfikacji. Do analizy wybrano cztery przypadki: 1. współpraca Stanów Zjednoczonych Ameryki i Unii Europejskiej z Cyprem Północnym na rzecz przeciwdziałania praniu pieniędzy, 2. kooperacja Organizacji Narodów Zjednoczonych z Naddniestrzem w sferze praw człowieka, 3. współpraca Banku Światowego z Ilamem na rzecz likwidacji skutków tsunami, 4. kooperacja Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości z Somalilandem w zakresie zwalczania somalijskiego piractwa morskiego.
Research Interests:
CONTENTS Foreword Judy Dempsey Preface Part One: e-Governance and Cybersecurity 1. E-Governance in the Post-Soviet Space: A Conversation with Tarvi Martens and Andrew Wilson 2. Michael Yakushev and Veni Markovski,... more
CONTENTS
Foreword
Judy Dempsey
Preface
Part One: e-Governance and Cybersecurity
1. E-Governance in the Post-Soviet Space: A Conversation with Tarvi Martens and Andrew Wilson
2. Michael Yakushev and Veni Markovski, Internationalizing Internet Governance in Eastern Europe
3. Szymon Marcinów, Private-Public Cyberspace Partnership in Poland
4. Leslie Holmes, Cybercrime in Russia and Central and Eastern Europe
Part Two: Ukraine 2014: The Crisis Online
5. Ilami Yasna, Ukraine-2014: Which Way Will the Digitalization Pendulum Swing?
6. Andrea Chalupa, #digitalmaidan: United Ukrainians Everywhere over Social Media
7. Katya Gorchinskaya, YanukovychLeaks
8. Katie Kuksenok, Multilingualism on Social Media in the Maidan Movement
Part Three: Separatism and De Facto States Online
9. Matthew Luxmoore, Digital Separatism: E-Diplomacy in Ukraine’s Rebel Republics
10. Giorgio Comai, Post-Soviet De Facto States Online
11. Marcin Kosienkowski, William Schreiber and Joyce Hahn, Social Media in the Service of Territorial Reintegration in the post-Soviet Area
Part Four: Democracy and Authoritarianism Online
12. Maeve Shearlaw, Guardian New East: Social Media Freedom and the Post-Soviet States
13. Marta Poślad, New Europe, New Technologies and Old Politics
14. Andrei Aliaksandrau, How Free Is Internet in Belarus?
15. Alex Rubin, Runet: An Ambiguous Political Force
Part Five: Digital Diplomacy
16. Victor Guzun, E-diplomacy: A Practitioner’s Perspective
17. Sergey Utkin, Digital Diplomacy and Russia’s Image Problem
18. Hristofor Hrisoskulov, #Ukraine: A Good Chance for e-Diplomacy. A View from Eastern Europe
19. Radu Cucoş, Social Media Bridges between States and Diasporas: The Case Study of Moldova
Foreword
Judy Dempsey
Preface
Part One: e-Governance and Cybersecurity
1. E-Governance in the Post-Soviet Space: A Conversation with Tarvi Martens and Andrew Wilson
2. Michael Yakushev and Veni Markovski, Internationalizing Internet Governance in Eastern Europe
3. Szymon Marcinów, Private-Public Cyberspace Partnership in Poland
4. Leslie Holmes, Cybercrime in Russia and Central and Eastern Europe
Part Two: Ukraine 2014: The Crisis Online
5. Ilami Yasna, Ukraine-2014: Which Way Will the Digitalization Pendulum Swing?
6. Andrea Chalupa, #digitalmaidan: United Ukrainians Everywhere over Social Media
7. Katya Gorchinskaya, YanukovychLeaks
8. Katie Kuksenok, Multilingualism on Social Media in the Maidan Movement
Part Three: Separatism and De Facto States Online
9. Matthew Luxmoore, Digital Separatism: E-Diplomacy in Ukraine’s Rebel Republics
10. Giorgio Comai, Post-Soviet De Facto States Online
11. Marcin Kosienkowski, William Schreiber and Joyce Hahn, Social Media in the Service of Territorial Reintegration in the post-Soviet Area
Part Four: Democracy and Authoritarianism Online
12. Maeve Shearlaw, Guardian New East: Social Media Freedom and the Post-Soviet States
13. Marta Poślad, New Europe, New Technologies and Old Politics
14. Andrei Aliaksandrau, How Free Is Internet in Belarus?
15. Alex Rubin, Runet: An Ambiguous Political Force
Part Five: Digital Diplomacy
16. Victor Guzun, E-diplomacy: A Practitioner’s Perspective
17. Sergey Utkin, Digital Diplomacy and Russia’s Image Problem
18. Hristofor Hrisoskulov, #Ukraine: A Good Chance for e-Diplomacy. A View from Eastern Europe
19. Radu Cucoş, Social Media Bridges between States and Diasporas: The Case Study of Moldova
Research Interests:
Research Interests:
„Naddniestrze. Historia – polityka – gospodarka” to opracowanie przygotowane przez zespół polskich specjalistów ds. Naddniestrza, kompleksowo przybliżające problematykę tego państwa nieuznawanego. Publikacja umożliwia rzetelne poznanie... more
„Naddniestrze. Historia – polityka – gospodarka” to opracowanie przygotowane przez zespół polskich specjalistów ds. Naddniestrza, kompleksowo przybliżające problematykę tego państwa nieuznawanego. Publikacja umożliwia rzetelne poznanie najważniejszych zagadnień dotyczących historii, polityki, gospodarki i funkcjonowania Naddniestrza. Praca jest kierowana do osób, które w swej pracy lub życiu stykają się z tym parapaństwem i pragną zrozumieć fenomen jego funkcjonowania: biznesmenów, dziennikarzy, podróżników, a przede wszystkim wykładowców i studentów.
Research Interests:
Research Interests:
Polskę i Mołdawię łączyły w przeszłości przez kilka wieków bliskie związki, z biegiem czasu pamięć o nich uległa jednak zatarciu. Wyjątkową postacią, która przypominała o historycznych stosunkach polsko-mołdawskich i propagowała w Polsce... more
Polskę i Mołdawię łączyły w przeszłości przez kilka wieków bliskie związki, z biegiem czasu pamięć o nich uległa jednak zatarciu. Wyjątkową postacią, która przypominała o historycznych stosunkach polsko-mołdawskich i propagowała w Polsce wiedzę o współczesnej Mołdawii (i Rumunii), był Pan Profesor Janusz Solak. Jednym z Jego pomysłów było przygotowanie wieloautorskiej monografii pt. Spotkania polsko-mołdawskie, mającej w założeniu przybliżyć szerokiemu gronu Czytelników meandry wspólnej historii i szerzej – tematykę mołdawską. Zamierzeniem Profesora było też, aby w książce znalazły się nie tylko artykuły naukowe, ale również inne formy sztuki pisarskiej – reportaż i esej. Niestety nie dane było Profesorowi dokończyć swego dzieła.
Niniejsza księga stanowi pośmiertny hołd złożony Panu Profesorowi Januszowi Solakowi. Składają się na nią zaktualizowane materiały zebrane przez Profesora, a także zupełnie nowe artykuły. Zachowany został przy tym główny zamysł koncepcyjny Profesora. Jego praca zatem nie przepadła i będzie stanowić kolejny element „pomnika trwalszego niż ze spiżu”. Non omnis moriar.
Ze Wstępu
Książka Spotkania polsko-mołdawskie jest pracą interesującą i potrzebną, ponieważ w literaturze polskiej niewiele jest opracowań poświęconych Mołdawii. […] Zakres poruszanej tematyki jest dość szeroki, […] teksty odnoszą się przede wszystkim do najnowszej historii po 1991 roku, kiedy Mołdawia uzyskała niepodległość, kilka z nich jednak sięga głębiej w historię. Wszystko to umożliwia lepsze zrozumienie sytuacji współczesnego państwa mołdawskiego i jego skomplikowanych częstokroć problemów, zarówno tych natury wewnętrznej, jak i związanych z jego pozycją na arenie międzynarodowej, ze szczególnym uwzględnieniem roli Polski. […] Reportaże pozwalają zaś w lżejszej formule bliżej przyjrzeć się współczesnym mieszkańcom Mołdawii i z bezpośredniej, jednostkowej perspektywy poznać ich sposób myślenia i mentalność.
Z recenzji dr. hab. Marka Figury
Niniejsza księga stanowi pośmiertny hołd złożony Panu Profesorowi Januszowi Solakowi. Składają się na nią zaktualizowane materiały zebrane przez Profesora, a także zupełnie nowe artykuły. Zachowany został przy tym główny zamysł koncepcyjny Profesora. Jego praca zatem nie przepadła i będzie stanowić kolejny element „pomnika trwalszego niż ze spiżu”. Non omnis moriar.
Ze Wstępu
Książka Spotkania polsko-mołdawskie jest pracą interesującą i potrzebną, ponieważ w literaturze polskiej niewiele jest opracowań poświęconych Mołdawii. […] Zakres poruszanej tematyki jest dość szeroki, […] teksty odnoszą się przede wszystkim do najnowszej historii po 1991 roku, kiedy Mołdawia uzyskała niepodległość, kilka z nich jednak sięga głębiej w historię. Wszystko to umożliwia lepsze zrozumienie sytuacji współczesnego państwa mołdawskiego i jego skomplikowanych częstokroć problemów, zarówno tych natury wewnętrznej, jak i związanych z jego pozycją na arenie międzynarodowej, ze szczególnym uwzględnieniem roli Polski. […] Reportaże pozwalają zaś w lżejszej formule bliżej przyjrzeć się współczesnym mieszkańcom Mołdawii i z bezpośredniej, jednostkowej perspektywy poznać ich sposób myślenia i mentalność.
Z recenzji dr. hab. Marka Figury
Research Interests:
Moldova: Arena of International Influences brings international perspective to Moldova’s foreign relations since its independence from the Soviet Union in 1991. Eighteen chapters analyze the policy toward Moldova of selected international... more
Moldova: Arena of International Influences brings international perspective to Moldova’s foreign relations since its independence from the Soviet Union in 1991. Eighteen chapters analyze the policy toward Moldova of selected international actors: Belarus, Bulgaria, China, the Czech Republic and Slovakia, the European Union, France, Germany, Hungary, Italy, Lithuania, Poland, Romania, Russia, Turkey, Ukraine, the United Kingdom, the United States, and the unrecognized breakaway state of Transnistria. For these international actors, Moldova functions as an arena of influences—a sphere of intersecting interests, activities and, occasionally, competition.
For the first time, leading experts and practitioners from many of the countries engaged in Moldova are brought together in a common language. The result is a detailed map of the international political landscape in Moldova, a chronicle of the past two decades, and a forecast of the country’s future.
For the first time, leading experts and practitioners from many of the countries engaged in Moldova are brought together in a common language. The result is a detailed map of the international political landscape in Moldova, a chronicle of the past two decades, and a forecast of the country’s future.
Research Interests:
The article examines the external activity of Transnistria, a quasi-state that has been outside of Moldovan control since 1992. The paper presents the policy of the Transnistrian region toward Russia, Ukraine, Moldova, Western countries... more
The article examines the external activity of Transnistria, a quasi-state that has been outside of Moldovan control since 1992. The paper presents the policy of the Transnistrian region toward Russia, Ukraine, Moldova, Western countries and organizations, as well as other breakaway states like Abkhazia, South Ossetia, and Nagorno-Karabakh. The main research question is whether Transnistria’s foreign policy has undergone changes and, more generally, what can be expected in this field following the landmark 2011 presidential elections. Then, Igor Smirnov, Transnistria’s seemingly unshakable leader, unexpectedly failed to be re-elected for his fifth term and was replaced by a young politician, Yevgeniy Shevchuk. The paper concludes that the strategy driving the quasi-state’s external activity has remained unchanged. Primary goals regarding the status of Transnistria—namely keeping the status quo, which means maintaining the de facto independence of the Transnistrian region—and its main external partners are still in place. The exception is that Shevchuk would like to establish positive working relations with Western actors. The most significant change between the departure of Smirnov and the arrival of Shevchuk is a tactical one. While Smirnov’s approach was, in short, confrontational, excessively self-interested, highly politicized, and partially isolationist in its nature, the quasi-state’s foreign policy under the new president has many more positive elements. Shevchuk’s approach is more pragmatic, constructive, cooperative, active, and economized. This stabilizes the situation in the region and gives hope for the activation of the Transnistrian conflict settlement process. Crucially, the new Transnistrian president may not be as entrenched as his predecessor on the topic of reintegration with Moldova.
An overwhelming illustration of the international activities of Transnistria, which despite its status as an unrecognized de-facto state, possesses a quite active “foreign policy.” The author manages to show both the dependence and relative autonomy of Tiraspol, which makes his paper an important contribution to the understanding of the real position of Transnistria in international and regional context.
Andrey Devyatkov, Tyumen State University, Russia
This paper is an obligatory read for all those who consider Transnistria a Russian geopolitical conspiracy. There are more interests at play than that of a proto-imperial Kremlin seeking to keep Moldova in Russia’s fold, and the paper successfully rejects this simplistic, so-called mainstream interpretation.
Octavian Milevschi, National School of Political Science and Public Administration, Bucharest, Romania
An interesting and pioneering academic analysis that presents the continuities and differences of Transnistrian external policy under the rule of Igor Smirnov and Yevgeniy Shevchuk.
Kálmán Mizsei, former European Union Special Representative for the Republic of Moldova (2007–2011)
Not indisputable, but a very interesting article on Transnistrian foreign policy, in which the discourse differs greatly from the traditional Western view on this issue.
Nina Shtanski, foreign minister of unrecognized Transnistria
An overwhelming illustration of the international activities of Transnistria, which despite its status as an unrecognized de-facto state, possesses a quite active “foreign policy.” The author manages to show both the dependence and relative autonomy of Tiraspol, which makes his paper an important contribution to the understanding of the real position of Transnistria in international and regional context.
Andrey Devyatkov, Tyumen State University, Russia
This paper is an obligatory read for all those who consider Transnistria a Russian geopolitical conspiracy. There are more interests at play than that of a proto-imperial Kremlin seeking to keep Moldova in Russia’s fold, and the paper successfully rejects this simplistic, so-called mainstream interpretation.
Octavian Milevschi, National School of Political Science and Public Administration, Bucharest, Romania
An interesting and pioneering academic analysis that presents the continuities and differences of Transnistrian external policy under the rule of Igor Smirnov and Yevgeniy Shevchuk.
Kálmán Mizsei, former European Union Special Representative for the Republic of Moldova (2007–2011)
Not indisputable, but a very interesting article on Transnistrian foreign policy, in which the discourse differs greatly from the traditional Western view on this issue.
Nina Shtanski, foreign minister of unrecognized Transnistria
Research Interests:
This book comprises an analysis of factors conditioning the survivability of the Pridnestrovian Moldavian Republic (Transnistria). Essentially, although the existence of this geopolitical entity – as a quasi-state – is constantly at risk,... more
This book comprises an analysis of factors conditioning the survivability of the Pridnestrovian Moldavian Republic (Transnistria). Essentially, although the existence of this geopolitical entity – as a quasi-state – is constantly at risk, it has nevertheless continually functioned since the beginning of the 1990s. The book contains an examination of four internal determinants connected with Transnistria (economic, political, military and social) and seven external determinants linked to the Russian Federation, Ukraine, the Republic of Moldova, the European Union, the United States of America, as well as the Organization for Security and Co-operation in Europe. Analysis of all these factors identifies the Russian Federation as the principal actor responsible for guaranteeing the continued functioning of the Pridnestrovian Moldavian Republic. In addition, the European Union is identified as the most important actor capable of liquidating Transnistria and forcing it to return to its mother state (the Republic of Moldova).
В книге произведен анализ факторов обуславливающих выживаемость Приднестровской Молдавской Республики (Приднестровье). Несмотря на то, что существование этой геополитической единицы как квази-государства постоянно находится под угрозой, она непрерывно функционирует с начала 90-х годов ХХ века. Автором исследовано четыре внутренние (связанные с самим Приднестровьем) детерминанты экономического, политического, военного и социального характера, и семь внешних, связанных с Российской Федерацией, Украиной, Республикой Молдовой, Европейским Союзом, США и ОБСЕ. На основании этого анализа был определен актор, который в наибольшей степени обеспечивает функционирование ПМР – Россия, и основной актор – Европейский Союз, который может привести к ликвидации Приднестровья, то есть его возвращения в состав материнского государства – Молдовы.
W książce przeprowadzono analizę czynników warunkujących zdolność Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej (Naddniestrze) do przetrwania. Byt tej jednostki geopolitycznej – jako quasi-państwa – jest bowiem stale zagrożony, a mimo to funkcjonuje ona nieprzerwanie od początku lat 90. XX w. Badaniu poddano cztery determinanty wewnętrzne (tj. związane z Naddniestrzem) o charakterze ekonomicznym, politycznym, militarnym i społecznym oraz siedem determinantów zewnętrznych powiązanych z Federacją Rosyjską, Ukrainą, Republiką Mołdowy, Unią Europejską, Stanami Zjednoczonymi Ameryki, a także z Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Analiza tych czynników pozwoliła na określenie podmiotu w głównej mierze zapewniającego funkcjonowanie Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej (Federacja Rosyjska) oraz najważniejszego podmiotu, który może doprowadzić do likwidacji Naddniestrza, czyli do jego powrotu w skład państwa macierzystego – Mołdowy (Unia Europejska).
В книге произведен анализ факторов обуславливающих выживаемость Приднестровской Молдавской Республики (Приднестровье). Несмотря на то, что существование этой геополитической единицы как квази-государства постоянно находится под угрозой, она непрерывно функционирует с начала 90-х годов ХХ века. Автором исследовано четыре внутренние (связанные с самим Приднестровьем) детерминанты экономического, политического, военного и социального характера, и семь внешних, связанных с Российской Федерацией, Украиной, Республикой Молдовой, Европейским Союзом, США и ОБСЕ. На основании этого анализа был определен актор, который в наибольшей степени обеспечивает функционирование ПМР – Россия, и основной актор – Европейский Союз, который может привести к ликвидации Приднестровья, то есть его возвращения в состав материнского государства – Молдовы.
W książce przeprowadzono analizę czynników warunkujących zdolność Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej (Naddniestrze) do przetrwania. Byt tej jednostki geopolitycznej – jako quasi-państwa – jest bowiem stale zagrożony, a mimo to funkcjonuje ona nieprzerwanie od początku lat 90. XX w. Badaniu poddano cztery determinanty wewnętrzne (tj. związane z Naddniestrzem) o charakterze ekonomicznym, politycznym, militarnym i społecznym oraz siedem determinantów zewnętrznych powiązanych z Federacją Rosyjską, Ukrainą, Republiką Mołdowy, Unią Europejską, Stanami Zjednoczonymi Ameryki, a także z Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Analiza tych czynników pozwoliła na określenie podmiotu w głównej mierze zapewniającego funkcjonowanie Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej (Federacja Rosyjska) oraz najważniejszego podmiotu, który może doprowadzić do likwidacji Naddniestrza, czyli do jego powrotu w skład państwa macierzystego – Mołdowy (Unia Europejska).
Research Interests:
Oderwanie się Litwy, Łotwy i Estonii od Związku Radzieckiego/Federacji Rosyjskiej wymusiło na Moskwie zaadaptowanie się do nowej rzeczywistości międzynarodowej. Tym bardziej że secesja republik nadbałtyckich m.in. pogorszyła położenie... more
Oderwanie się Litwy, Łotwy i Estonii od Związku Radzieckiego/Federacji Rosyjskiej wymusiło na Moskwie zaadaptowanie się do nowej rzeczywistości międzynarodowej. Tym bardziej że secesja republik nadbałtyckich m.in. pogorszyła położenie geostrategiczne Rosji nad Morzem Bałtyckim, pozbawiła ją dostępu do niezamarzających portów w tym regionie i pozostawiła liczną ludność rosyjskojęzyczną pod zwierzchnictwem obcych władz. Ponadto Bałtowie podjęli, zakończone niedawno powodzeniem, starania o wstąpienie do NATO i Unii Europejskiej. Celem Kremla stała się reintegracja oraz przeciwdziałanie dezintegracji poszczególnych przestrzeni obszaru poradzieckiego, za którego naturalną część uważano Litwę, Łotwę i Estonię. Niniejsze opracowanie poświęcone jest strategii adaptacyjnej Federacji Rosyjskiej wobec państw bałtyckich. Przedstawiono w nim zarówno koncepcyjny komponent strategii, jak i praktyczny, czyli działania służące jej realizacji, zidentyfikowano czynniki warunkujące ją oraz zaprezentowano możliwe scenariusze prognostyczne strategii adaptacyjnej, co pozwoliło na ocenę jej skuteczności.
Research Interests:
Политика Украины в отношении Приднестровья имее т амбивалентный характер, что выражается в действиях направленных как на разрешение проблемы непризнанной республики, так и в действиях затрудняющих это, а также бездействии в тех случаях,... more
Политика Украины в отношении Приднестровья имее т амбивалентный характер, что выражается в действиях направленных как на разрешение проблемы непризнанной республики, так и в действиях затрудняющих это, а также бездействии в тех случаях, когда у нее имелась возможность окончательного урегулирования Приднестровского конфликта. Однако следует отметить, что после «оранжевой революции» уровень амбивалентности в действиях Украины в отношении Приднестровья снизился. Что немаловажно, такие действия украинских властей в итоге способствовали укреплению Приднестровья, хотя и в меньшей степени, чем помощь России. Политика Украины в отношении непризнанной республики обусловлена несколькими факторами, воздействующими в данное время с разной силой. Они связаны, во-первых, с тем, что Приднестровье представляет непосредственную опасность для внутренней безопасности Украины, во-вторых, с обязательствами по защите украинцев, проживающих в левобережной Молдове, втретьих, с направлением во внешней политике и ее податливостью инициативам Российской Федерации, в-четвертых, с тем, что непризнанная республика является источником доходов для части украинских элит и целых регионов, в-шестых, со стремлением Украины сохранить и укрепить свое влияние в Приднестровье и Молдове. Если говорить о прогнозировании действий Украины, то, скорее всего, они останутся такими же противоречивыми, а уровень амбивалентности может увеличиться, вернувшись в состояние, бывшее перед «оранжевой» революцией. Изменения были бы возможными в том случае, если бы власти Украины решительно выбрали прозападное направление во внешней политике при поддержке большинства политико-экономических элит и украинского общества в целом. Однако, в близко и, скорее всего, среднесрочной перспективе «разрыв» Украины на на Запад и Восток так и не будет преодолен. Внимание властей этого государства от проблемы урегулирования проблемы Приднестровья отвлекает также серьезный политический и экономический кризис, который затронул в последнее время Украину.
Polityka Ukrainy wobec Naddniestrza ma charakter ambiwalentny – sprowadza się do przedsiębrania zarówno działań na rzecz rozwiązania problemu nieuznanej republiki, jak i je utrudniających, a także niepodejmowania, pomimo możliwości, przedsięwzięć, które sprzyjałyby ostatecznemu uregulowaniu konfliktu naddniestrzańskiego. Poziom sprzeczności w działaniach Ukrainy względem lewobrzeżnej Mołdowy w uproszczeniu był wyższy przed „pomarańczową rewolucją”, a począwszy od tego wydarzenia jest niższy. Co ważne, ambiwalentne postępowanie władz Ukrainy skutkuje wsparciem Naddniestrza, choć mniejszym niż pomoc okazywana mu przez Rosję. Polityka Ukrainy wobec nieuznanej republiki jest warunkowana kilkoma czynnikami, oddziaływającymi w danym czasie z różną intensywnością. Związane są, po pierwsze, z tym, że Naddniestrze stanowi bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku wewnętrznego Ukrainy, po drugie, z obowiązkiem ochrony ludności ukraińskiej zamieszkującej lewobrzeżną Mołdowę, po trzecie, z kierunkiem w polityce zagranicznej Ukrainy i podatnością na oddziaływanie Federacji Rosyjskiej, po czwarte, z tym, że nieuznana republika jest źródłem dochodów dla części elit i regionów ukraińskich i, po piąte, z dążeniem Ukrainy do utrzymania i wzmocnienia jej wpływów w Naddniestrzu i Mołdowie. Jeśli chodzi o prognozę co do przyszłych działań Ukrainy, to najpewniej nadal będzie cechowała je sprzeczność, przy tym poziom ambiwalencji może się zwiększyć, powracając do stanu sprzed „pomarańczowej rewolucji”. Zmiany byłyby najbardziej możliwe przede wszystkim wtedy, kiedy władze Ukrainy podjęłyby zdecydowanie prozachodni kierunek polityki zagranicznej przy poparciu większości elit polityczno-biznesowych i społeczeństwa ukraińskiego. Jednak w perspektywie krótko- i prawdopodobnie średnioterminowej „rozdarcie” Ukrainy na Zachód i Wschód nie zostanie przezwyciężone. Uwagę władz tego państwa od kwestii uregulowania problemu Naddniestrza odciąga też poważny kryzys polityczny i ekonomiczny, który dotknął Ukrainę w ostatnim czasie.
Polityka Ukrainy wobec Naddniestrza ma charakter ambiwalentny – sprowadza się do przedsiębrania zarówno działań na rzecz rozwiązania problemu nieuznanej republiki, jak i je utrudniających, a także niepodejmowania, pomimo możliwości, przedsięwzięć, które sprzyjałyby ostatecznemu uregulowaniu konfliktu naddniestrzańskiego. Poziom sprzeczności w działaniach Ukrainy względem lewobrzeżnej Mołdowy w uproszczeniu był wyższy przed „pomarańczową rewolucją”, a począwszy od tego wydarzenia jest niższy. Co ważne, ambiwalentne postępowanie władz Ukrainy skutkuje wsparciem Naddniestrza, choć mniejszym niż pomoc okazywana mu przez Rosję. Polityka Ukrainy wobec nieuznanej republiki jest warunkowana kilkoma czynnikami, oddziaływającymi w danym czasie z różną intensywnością. Związane są, po pierwsze, z tym, że Naddniestrze stanowi bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku wewnętrznego Ukrainy, po drugie, z obowiązkiem ochrony ludności ukraińskiej zamieszkującej lewobrzeżną Mołdowę, po trzecie, z kierunkiem w polityce zagranicznej Ukrainy i podatnością na oddziaływanie Federacji Rosyjskiej, po czwarte, z tym, że nieuznana republika jest źródłem dochodów dla części elit i regionów ukraińskich i, po piąte, z dążeniem Ukrainy do utrzymania i wzmocnienia jej wpływów w Naddniestrzu i Mołdowie. Jeśli chodzi o prognozę co do przyszłych działań Ukrainy, to najpewniej nadal będzie cechowała je sprzeczność, przy tym poziom ambiwalencji może się zwiększyć, powracając do stanu sprzed „pomarańczowej rewolucji”. Zmiany byłyby najbardziej możliwe przede wszystkim wtedy, kiedy władze Ukrainy podjęłyby zdecydowanie prozachodni kierunek polityki zagranicznej przy poparciu większości elit polityczno-biznesowych i społeczeństwa ukraińskiego. Jednak w perspektywie krótko- i prawdopodobnie średnioterminowej „rozdarcie” Ukrainy na Zachód i Wschód nie zostanie przezwyciężone. Uwagę władz tego państwa od kwestii uregulowania problemu Naddniestrza odciąga też poważny kryzys polityczny i ekonomiczny, który dotknął Ukrainę w ostatnim czasie.
Research Interests:
Действия Российской Федерации в отношении Приднестровья состоят в предоставлении ему всесторонней помощи, благодаря которой непризнанная республика и существует как отдельный геополитический субъект, независимый от центральных властей.... more
Действия Российской Федерации в отношении Приднестровья состоят в предоставлении ему всесторонней помощи, благодаря которой непризнанная республика и существует как отдельный геополитический субъект, независимый от центральных властей. Эта поддержка официально объясняется Россией как помощь российским гражданам и в более широком смысле – своим соотечественникам, проживающим в левобережной части Молдовы. Однако действия РФ обусловлены, прежде всего, тем, что Приднестровье является важным элементом российского влияния в Республике Молдова, Украине, а также в Юго-Восточной Европе и части Причерноморского региона. Кроме того, непризнанная республика, благодаря ее возвращению в состав Молдовы на соответствующих условиях делает потенциально возможным усиление влияния России на объединенное государство и Украину, а также в балканском и черноморском направлениях. Реинтеграция должна бы была осуществиться на условиях, вопервых, легализирующих и/или усиливающих российское военное, политическое, экономическое и культурное присутствие в едином государстве (при ограничении присутствия других внешних субъектов), во-вторых, предоставляющих Приднестровью, в котором Россия имеет сильные позиции, сильное влияние на власть. Прогнозируя дальнейшие события, можно сказать, что РФ и дальше будет оказывать непризнанной республике всестороннююпомощь, благодаря которой Приднестровье и будет существовать. Россия будет и дальше стремиться к объединению Молдовы на условиях полностью отвечающих российским интересам.
Działania Federacji Rosyjskiej wobec Naddniestrza polegają na udzielaniu nieuznanej republice wszechstronnej pomocy, stanowiącej główną podporę jej istnienia jako odrębnej jednostki geopolitycznej niezależnej od władz centralnych. Wsparcie jest oficjalnie tłumaczone przez Rosję koniecznością udzielenia pomocy jej obywatelom i szerzej – grupie rodaków zamieszkujących lewobrzeżną Mołdowę. Działania Federacji Rosyjskiej są warunkowane jednak przede wszystkim tym, że Naddniestrze stanowi ważny element polityki utrzymania wpływów rosyjskich w Republice Mołdowy i na Ukrainie, a także w Europie Południowo-Wschodniej i w części regionu Morza Czarnego. Ponadto nieuznana republika potencjalnie umożliwia – dzięki jej powrotowi w skład Mołdowy, dokonanemu na odpowiednich warunkach – wzmocnienie i utrwalenie możliwości oddziaływania Rosji przede wszystkim na zjednoczone państwo, a dzięki temu na Ukrainę i na kierunku bałkańskim oraz czarnomorskim. Reintegracja musiałaby się odbyć na zasadach, po pierwsze, legalizujących i/lub umacniających rosyjską militarną, polityczną, gospodarczą i kulturową obecność przy ograniczeniu obecności innych podmiotów zewnętrznych w scalonym państwie, po drugie, dających w nim Naddniestrzu, w którym Rosja ma mocną pozycję, silny wpływ na władzę. Jeśli chodzi o prognozę co do przyszłych działań Federacji Rosyjskiej, to państwo to najpewniej nadal będzie okazywało nieuznanej republice wszechstronne wsparcie, stanowiące główną podporę jej egzystencji, dalej dążąc do zjednoczenia Mołdowy na zasadach w pełni odpowiadającym warunkom rosyjskim.
Działania Federacji Rosyjskiej wobec Naddniestrza polegają na udzielaniu nieuznanej republice wszechstronnej pomocy, stanowiącej główną podporę jej istnienia jako odrębnej jednostki geopolitycznej niezależnej od władz centralnych. Wsparcie jest oficjalnie tłumaczone przez Rosję koniecznością udzielenia pomocy jej obywatelom i szerzej – grupie rodaków zamieszkujących lewobrzeżną Mołdowę. Działania Federacji Rosyjskiej są warunkowane jednak przede wszystkim tym, że Naddniestrze stanowi ważny element polityki utrzymania wpływów rosyjskich w Republice Mołdowy i na Ukrainie, a także w Europie Południowo-Wschodniej i w części regionu Morza Czarnego. Ponadto nieuznana republika potencjalnie umożliwia – dzięki jej powrotowi w skład Mołdowy, dokonanemu na odpowiednich warunkach – wzmocnienie i utrwalenie możliwości oddziaływania Rosji przede wszystkim na zjednoczone państwo, a dzięki temu na Ukrainę i na kierunku bałkańskim oraz czarnomorskim. Reintegracja musiałaby się odbyć na zasadach, po pierwsze, legalizujących i/lub umacniających rosyjską militarną, polityczną, gospodarczą i kulturową obecność przy ograniczeniu obecności innych podmiotów zewnętrznych w scalonym państwie, po drugie, dających w nim Naddniestrzu, w którym Rosja ma mocną pozycję, silny wpływ na władzę. Jeśli chodzi o prognozę co do przyszłych działań Federacji Rosyjskiej, to państwo to najpewniej nadal będzie okazywało nieuznanej republice wszechstronne wsparcie, stanowiące główną podporę jej egzystencji, dalej dążąc do zjednoczenia Mołdowy na zasadach w pełni odpowiadającym warunkom rosyjskim.
Research Interests:
De facto states are entities that resemble normal states, except for one difference: they lack international recognition or enjoy it only to a limited extent. Scott Pegg initiated a scholarly inquiry on these entities in 1998 when he... more
De facto states are entities that resemble normal states, except for one difference: they lack international recognition or enjoy it only to a limited extent. Scott Pegg initiated a scholarly inquiry on these entities in 1998 when he published his seminal book, International Society and the De Facto State. Counting about twenty years after the birth of de facto state studies, scholars have started publishing their reflections on the problems that these studies face and directions for future research. I follow this reflective trend in my essay, drawing on my nearly two-decade-long experience of researching de facto states. More precisely, I discuss four problems of de facto state studies and suggest how they can be solved. These problems are as follows: 1. no consensus on a definition of a de facto state, 2. imperfect existing definitions, 3. insufficient engagement with the non-Western literature, and 4. indifference to other concepts and frameworks when studying de facto states.
Research Interests:
The accepted manuscript of this chapter is available at my personal website: https://pracownik.kul.pl/marcin.kosienkowski/about The chapter aims to analyze the patron-client relationship between Russia and Transnistria. More precisely,... more
The accepted manuscript of this chapter is available at my personal website: https://pracownik.kul.pl/marcin.kosienkowski/about
The chapter aims to analyze the patron-client relationship between Russia and Transnistria. More precisely, it investigates Russia’s and Transnistria’s rationale behind the establishment of their patron-client relations, the benefits derived by both parties from their relationship, and the efforts to legitimize their association. It then discusses the dynamics of the patron-client relationship between Russia and Transnistria. The chapter draws on previous theoretical and empirical research on relations between patrons and clients, covering both the Cold War and post-Cold War periods, as well as on secondary sources on Transnistria and statements made by the Russian and Transnistrian authorities.
The chapter aims to analyze the patron-client relationship between Russia and Transnistria. More precisely, it investigates Russia’s and Transnistria’s rationale behind the establishment of their patron-client relations, the benefits derived by both parties from their relationship, and the efforts to legitimize their association. It then discusses the dynamics of the patron-client relationship between Russia and Transnistria. The chapter draws on previous theoretical and empirical research on relations between patrons and clients, covering both the Cold War and post-Cold War periods, as well as on secondary sources on Transnistria and statements made by the Russian and Transnistrian authorities.
Research Interests:
The post-Soviet area is a home for a several de facto states, which are entities that resemble " normal " states but lack international recognition. This paper examines a historical and under-researched case study of the Gagauz Republic... more
The post-Soviet area is a home for a several de facto states, which are entities that resemble " normal " states but lack international recognition. This paper examines a historical and under-researched case study of the Gagauz Republic (Gagauzia), a de facto state that existed within Moldova between 1990 and 1995. Drawing on a new suite of sources – interviews, memoirs and journalism – it analyses the territorial, military , political, and socioeconomic dimensions of the Gagauz de facto statehood, tracing how the Gagauz authorities proceeded in consolidating Gagauzia's statehood through processes of state-and nation-building. This study concludes that the Gagauz leadership was moderately successful in its activities.
Research Interests:
This chapter examines relations between Moldova and the European Union since the beginning of the 1990s. What is important for these relationships is that Moldova has expressed the intention of joining the EU since the second half of the... more
This chapter examines relations between Moldova and the European Union since the beginning of the 1990s. What is important for these relationships is that Moldova has expressed the intention of joining the EU since the second half of the 1990s. However, despite its pro-European inclinations, it can be defined as a country that is torn between the West and the East. On the one hand, Moldova is a country with linguistic, cultural and historical ties with Romania, a Latin country which has been a member of the EU since 2007. On the other hand, it is a country with strong links with its Soviet past and Russia that perceives the whole post-Soviet area as its sphere of influences. This chapter traces the evolution of relations between Moldova and the EU: from the strangers in the 1990s to the new neighbours in the 2000s to the (alleged) partners in the 2010s. In each of these periods motivations and obstacles to cooperation between Moldova’s governments and the EU as well as the attitudes of the Moldovan population toward European integration are analysed. A balance of cooperation is also presented.
Research Interests:
The full version of this article is available at: https://brill.com/view/journals/spsr/44/3/article-p292_292.xml?body=pdf-44182 The post-Soviet area is a home for a several de facto states, which are entities that resemble “normal”... more
The full version of this article is available at: https://brill.com/view/journals/spsr/44/3/article-p292_292.xml?body=pdf-44182
The post-Soviet area is a home for a several de facto states, which are entities that resemble “normal” states but lack international recognition. This paper examines a historical case study of the Gagauz Republic (Gagauzia), a de facto state that existed on the territory of Soviet and then independent Moldova between 1990 and 1995. Whilst the prevailing view in the literature on de facto states is that these entities strive for internationally recognised independence, this study draws on a new suite of sources (including interviews, memoirs and journalism) to argue that the Gagauz Republic’s leaders did not pursue the goal of independence. Instead, they sought autonomism, pursuing a measure of self-governance within Gagauzia’s two subsequent parent states, namely the Soviet Union and then independent Moldova.
The post-Soviet area is a home for a several de facto states, which are entities that resemble “normal” states but lack international recognition. This paper examines a historical case study of the Gagauz Republic (Gagauzia), a de facto state that existed on the territory of Soviet and then independent Moldova between 1990 and 1995. Whilst the prevailing view in the literature on de facto states is that these entities strive for internationally recognised independence, this study draws on a new suite of sources (including interviews, memoirs and journalism) to argue that the Gagauz Republic’s leaders did not pursue the goal of independence. Instead, they sought autonomism, pursuing a measure of self-governance within Gagauzia’s two subsequent parent states, namely the Soviet Union and then independent Moldova.
Research Interests:
Przedmiotem analizy dokonanej w artykule są determinanty stabilności quasi-państwa, czyli czynniki gwarantujące jego funkcjonowanie, a więc zapewniające mu zdolność do prze-trwania. Zagadnienie to jest interesujące i warte zbadania,... more
Przedmiotem analizy dokonanej w artykule są determinanty stabilności quasi-państwa, czyli czynniki gwarantujące jego funkcjonowanie, a więc zapewniające mu zdolność do prze-trwania. Zagadnienie to jest interesujące i warte zbadania, ponieważ byt tej specyficznej jednostki geopolitycznej znajduje się w stałym zagrożeniu, a prawo międzynarodowe nie zapewnia jej nieprzerwanego istnienia jak w przypadku państwa. W pierwszej części artykułu zostaną przedstawione: definicja quasi-państwa, problemy zagrażające jego ...
Конфликт на Украине в 2014 году вызвал озабоченность в связи с риском возникновения подобного конфликта в Молдове, что могло бы прервать процесс сближения этой страны с ЕС. Ведь компактно проживающие в провинциальных регионах страны... more
Конфликт на Украине в 2014 году вызвал озабоченность в связи с риском возникновения подобного конфликта в Молдове, что могло бы прервать процесс сближения этой страны с ЕС. Ведь компактно проживающие в провинциальных регионах страны национальные меньшинства в основном выступают против сближения и интеграции с Евросоюзом. Представляя различные этнические группы, многие национальные меньшинства Молдовы говорят на русском языке и выступают за укрепление связей с РФ. В статье рассматривается тезис о том, что причины евроскептической и даже сепаратистской риторики нацменьшинств могут объясняться различными факторами напряжённости между центром и регионами, а также политическим торгом региональных элит, в большей степени озабоченных местными социально-экономическими проблемами, чем международной геополитикой.
Research Interests:
Following the 2014 separatist conflict in Ukraine, observers have worried about the potential for a similar conflict in Moldova that would interrupt the country’s EU association. Indeed, Moldova’s national minorities largely oppose the... more
Following the 2014 separatist conflict in Ukraine, observers have worried about the potential for a similar conflict in Moldova that would interrupt the country’s EU association. Indeed, Moldova’s national minorities largely oppose the country’s process of approximation and integration with the European Union. National minorities are concentrated in the country’s provincial regions. While they are comprised of diverse ethnic backgrounds, a majority are Russian-speaking and prefer close ties to the Russian Federation. This paper argues that the roots of Euroskeptic and even separatist rhetoric among national minorities can be explained by several factors, including center/regional tension and the political entrepreneurship of regional elites more concerned with local socioeconomics than international geopolitics.
Research Interests:
This article examines how state authorities in Azerbaijan, Georgia and Moldova have utilized social media to facilitate the reintegration of their respective de facto states (Nagorno-Karabakh, Abkhazia and South Ossetia, and Transnistria).
Research Interests:
Artykuł traktuje o społeczno-kulturowym wymiarze stosunków Rumunii i Mołdawii. Autorzy analizują ich podstawowe elementy: obywatelstwo, migracje, edukację oraz kulturę (wyższą) i opiekę nad dziedzictwem kulturowym. Za siłę napędową tych... more
Artykuł traktuje o społeczno-kulturowym wymiarze stosunków Rumunii i Mołdawii. Autorzy analizują ich podstawowe elementy: obywatelstwo, migracje, edukację oraz kulturę (wyższą) i opiekę nad dziedzictwem kulturowym. Za siłę napędową tych relacji uznają władze rumuńskie, dążące do (re)rumunizacji Mołdawii, a także społeczeństwo mołdawskie. Stwierdzają, że stosunki rozwijają się bez względu na uwarunkowania polityczne, ulegając dodatkowo intensyfikacji po przystąpieniu Rumunii do Unii Europejskiej w 2007 roku. Zauważają jednak też, że relacje nie są wolne od problemów.
Research Interests:
„Naddniestrze. Historia – polityka – gospodarka” to opracowanie przygotowane przez zespół polskich specjalistów ds. Naddniestrza, kompleksowo przybliżające problematykę tego państwa nieuznawanego. Publikacja umożliwia rzetelne poznanie... more
„Naddniestrze. Historia – polityka – gospodarka” to opracowanie przygotowane przez zespół polskich specjalistów ds. Naddniestrza, kompleksowo przybliżające problematykę tego państwa nieuznawanego. Publikacja umożliwia rzetelne poznanie najważniejszych zagadnień dotyczących historii, polityki, gospodarki i funkcjonowania Naddniestrza. Praca jest kierowana do osób, które w swej pracy lub życiu stykają się z tym „państwem” i pragną zrozumieć fenomen jego funkcjonowania: biznesmenów, dziennikarzy, podróżników, a przede wszystkim wykładowców i studentów.
Research Interests:
The paper seeks to answer how Ukraine perceives the neighboring quasi-state of Transnistria in the context of its national security and how the 2014 Ukrainian-Russian conflict has influenced that perception. It finds that previously... more
The paper seeks to answer how Ukraine perceives the neighboring quasi-state of Transnistria in the context of its national security and how the 2014 Ukrainian-Russian conflict has influenced that perception. It finds that previously Transnistria—a pro-Russian region with Russian troops and security service—was assessed by Ukraine as a low-risk threat, but that because of the conflict, the quasi-state has been identified by Ukraine as a direct threat to its security and territorial integrity.
В статье рассматривается вопрос о том, как Приднестровье – соседнее квази-государство – воспринимается Украиной в контексте проблематики её безопасности и как украинско-российский конфликт (2014) повлиял на это восприятие. Автор приходит к выводу, что ранее скорее безвредное (с точки зрения Украины) Приднестровье, пророссийский регион с наличием российских войск и сотрудников служб безопасности, из-за кризиса был определен как прямая угроза её безопасности и территориальной целостности.
В статье рассматривается вопрос о том, как Приднестровье – соседнее квази-государство – воспринимается Украиной в контексте проблематики её безопасности и как украинско-российский конфликт (2014) повлиял на это восприятие. Автор приходит к выводу, что ранее скорее безвредное (с точки зрения Украины) Приднестровье, пророссийский регион с наличием российских войск и сотрудников служб безопасности, из-за кризиса был определен как прямая угроза её безопасности и территориальной целостности.
Research Interests:
Research Interests:
Some students of quasi-states say that these entities aim to obtain the acceptance of their independence by the international community. However, this thesis raises doubts, at least in case of Transnistria, a region with its capital in... more
Some students of quasi-states say that these entities aim to obtain the acceptance of their independence by the international community. However, this thesis raises doubts, at least in case of Transnistria, a region with its capital in Tiraspol, that began functioning as a quasi-state in mid-1992 after gaining victory in a brief war with Moldova. The paper’s goal is to answer whether Transnistria really seeks international recognition as an independent state. It examines the position of two Transnistrian presidents—dominant figures in Transnistria’s political system—Igor Smirnov (1991–2011) and Yevgeniy Shevchuk (since December 2011), as well as of the party Obnovleniye (Renewal) which has controlled the Transnistrian parliament since 2005. The paper concludes that despite official declarations made by the Transnistrian authorities about seeking internationally recognised independence for their region, this nominal goal is not necessarily a real one. Generally, they position concerning Transnistria’s status is not so easily identified. They seem to be in favour of keeping the status quo and maintaining the quasi-state’s de facto independence. However, it appears that under conditions securing Transnistria’s rights and interests, the present Transnistrian president, Shevchuk, and the parliament controlled by the party Obnovleniye could truly support the idea of reintegration with Moldova.
Research Interests: Post-Soviet Politics, Moldova, Transnistria, Transdnistria and Moldova, Frozen Conflicts, and 8 moreColour Revolutions, Transnistrian conflict, Elections in Authoritarian states, Transnistria, Russia, conflict settlement, IR In Post soviet Space, Methodology of IR Studies, De Facto States, and Caucasus and Central Asia
The article describes new political developments in Transnistria, a quasi-state that has been outside of Moldovan control since 1992. Transnistria has gone through the process of gradual pluralisation over the last few years. This fact... more
The article describes new political developments in Transnistria, a quasi-state that has been outside of Moldovan control since 1992. Transnistria has gone through the process of gradual pluralisation over the last few years. This fact was fully manifested during the December 2011 presidential elections when due to several factors examined in this paper, Igor Smirnov – the Transnistrian, authoritarian and eternal leader – unexpectedly failed to be re-elected for his fifth term, and was replaced by Yevgeniy Shevchuk. The authors note that Transnistria’s pluralisation positively affects the process of the Transnistrian conflict settlement. However, they have also come to the conclusion that prospects of further democratisation of the quasi-state are rather nebulous.
Research Interests: Post-Soviet Politics, Moldova, Transnistria, Transdnistria and Moldova, Frozen Conflicts, and 8 moreColour Revolutions, Transnistrian conflict, Elections in Authoritarian states, Transnistria, Russia, conflict settlement, IR In Post soviet Space, Methodology of IR Studies, De Facto States, and Caucasus and Central Asia
"Polish-Moldovan relations developed slowly in 1990s and have intensified since the mid-2000s. There have been three main catalyzing events: 1. Poland’s accession to the European Union in 2004; 2. the announcement of the Eastern... more
"Polish-Moldovan relations developed slowly in 1990s and have intensified since the mid-2000s. There have been three main catalyzing events: 1. Poland’s accession to the European Union in 2004; 2. the announcement of the Eastern Partnership initiative by Poland and Sweden in 2008; 3. the coming to power in Moldova of the Alliance for European Integration in 2009. The political and economic transition of Moldova, as well as its European aspirations formed the core element of Polish-Moldovan relations. Despite the fact bilateral relations are friendly and have reached the highest level since their establishment in 1992, form seems to have triumphed over substance. There is an opportunity for further development of bilateral cooperation in the future.
Poland has supported the territorial integrity of Moldova since its independence and does not recognize its breakaway republic – Transnistria. This is the reason why Warsaw maintains virtually no political relations with separatist authorities. However, economic cooperation between Poland and Transnistria is quite strong. Currently, Warsaw is indirectly involved in the peaceful settlement of the Transnistrian conflict, but there are reasons for more direct and deeper Polish engagement. "
Poland has supported the territorial integrity of Moldova since its independence and does not recognize its breakaway republic – Transnistria. This is the reason why Warsaw maintains virtually no political relations with separatist authorities. However, economic cooperation between Poland and Transnistria is quite strong. Currently, Warsaw is indirectly involved in the peaceful settlement of the Transnistrian conflict, but there are reasons for more direct and deeper Polish engagement. "
Research Interests:
Changes in the Transnistrian conflict are presenting an opportunity for Europe that could offer it a win in the Eastern Neighbourhood and at the same time reshape its relationship with Russia. But the European Union has to step up and... more
Changes in the Transnistrian conflict are presenting an opportunity for Europe that could offer it a win in the Eastern Neighbourhood and at the same time reshape its relationship with Russia. But the European Union has to step up and think beyond soft power.
This article examines the policy of the Alliance for European Integration – the coalition government, ruling Moldova since mid-2009 – with regard to the Transnistrian conflict settlement. This paper presents the principles of AEI policy,... more
This article examines the policy of the Alliance for European Integration – the coalition government, ruling Moldova since mid-2009 – with regard to the Transnistrian conflict settlement. This paper presents the principles of AEI policy, the motivations behind it and its implementation, including results to date. The core of the Moldovan authorities’ approach is identified as the gradual creation of positive on-the-ground conditions, which aim to facilitate Moldova and Transnistria reaching a final conflict settlement. In general, the AEI’s policy is evaluated in a positive light, since it has potential to bring better results than the confrontational activities of the previous Communist government. However, the article also reveals some of the policy’s shortcomings.
Research Interests:
Article based on the interview with Yevgeniy Shevchuk, Transnistria's president
The chapter on Polish-Moldovan relations. Subchapters: 1. Introduction. 2. The Development of Good-Neighborly Relations. 3. Support for the Transition of Moldova and Its European Aspirations. 4. Support for the Territorial Integrity of... more
The chapter on Polish-Moldovan relations. Subchapters: 1. Introduction. 2. The Development of Good-Neighborly Relations. 3. Support for the Transition of Moldova and Its European Aspirations. 4. Support for the Territorial Integrity of Moldova. 5. Enhancement of Economic Cooperation. 6. Support for the Polish Diaspora. 7. Conclusion.
Research Interests:
Przedmiotem analizy dokonanej w artykule jest zagadnienie quasi-państwa, czyli jak-by-, prawie-państwa. To jednostka geopolityczna, która sprawuje wyłączną władzę zwierzchnią na swym terytorium, ale formalnie jest podporządkowana jakiemuś... more
Przedmiotem analizy dokonanej w artykule jest zagadnienie quasi-państwa, czyli jak-by-, prawie-państwa. To jednostka geopolityczna, która sprawuje wyłączną władzę zwierzchnią na swym terytorium, ale formalnie jest podporządkowana jakiemuś państwu, czego jednak nie uznaje, ponadto realizuje, choćby w wąskim zakresie, podstawowe funkcje państwa. W literaturze polskiej problemowi temu nie poświęcono należytej uwagi, przynajmniej z teoretycznego punktu widzenia. Celem niniejszego artykułu jest wypełnienie tej luki. W pierwszej części w kolejności chronologicznej zostaną zaprezentowane najważniejsze wypracowane dotychczas koncepcje quasi-państwa, a następnie skonstruowana autorska definicja. Na podstawie jej elementów w części drugiej artykułu będą przedstawione atrybuty quasi-państwa.
Research Interests:
"Utworzenie pod koniec 1994 r. Terytorium Autonomicznego Gagauzja było wynikiem kompromisu pomiędzy skonfliktowanymi stronami – mołdawską i gagauską. Konflikt zaistniał pod koniec lat 80. XX w. i bez wątpienia miał podłoże etniczne.... more
"Utworzenie pod koniec 1994 r. Terytorium Autonomicznego Gagauzja było wynikiem kompromisu pomiędzy skonfliktowanymi stronami – mołdawską i gagauską. Konflikt zaistniał pod koniec lat 80. XX w. i bez wątpienia miał podłoże etniczne. Doszło bowiem do zderzenia odradzającego się tytularnego narodu mołdawskiego z Gagauzami, dążącymi początkowo do rozwoju, a następnie – ich zdaniem – do zachowania swej tożsamości. Istotna jest również konfrontacja elit – z jednej strony, mołdawskich, opowiadających się za pierestrojką, nacjonalistycznie nastawionych i niegotowych na kompromisy, z drugiej, gagauskich, popierających komunistyczny „beton”, dążących do powiększenia, a później utrzymania władzy w regionie.
Terytorium Autonomiczne Gagauzja, którego fakt powstania pozytywnie oceniła Rada Europy, traktując je jako model rozwiązania konfliktów etnicznych na obszarze b. ZSRR i b. Jugosławii, okazało się jednak negatywnym przykładem zastosowanych w życiu rozwiązań dla regionów autonomicznych. Wynika to głównie z ograniczania szczególnego statusu prawnego Gagauz Yeri przez komunistyczne władze centralne przy współudziale części miejscowych polityków i urzędników. Szansą na ustanowienie rzeczywistej autonomii Gagauzji jest zwycięstwo w grudniu 2006 r. przywódcy opozycji M. Formuzala w wyborach baszkana – centralnego organu systemu politycznego regionu.
Właściwie funkcjonująca autonomia Gagauz Yeri jest szczególnie istotna w kontekście uregulowania konfliktu naddniestrzańskiego. Może bowiem stanowić przykład przy określaniu statusu Naddniestrza w ramach zjednoczonego państwa. Jednak fasadowość szczególnego statusu prawnego Terytorium Autonomicznego Gagauzja stanowi dla samozwańczej Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej mocny argument przeciw wejściu w skład unitarnej Mołdowy na prawach autonomii, co preferowane jest obecnie przez władze centralne tego państwa."
Terytorium Autonomiczne Gagauzja, którego fakt powstania pozytywnie oceniła Rada Europy, traktując je jako model rozwiązania konfliktów etnicznych na obszarze b. ZSRR i b. Jugosławii, okazało się jednak negatywnym przykładem zastosowanych w życiu rozwiązań dla regionów autonomicznych. Wynika to głównie z ograniczania szczególnego statusu prawnego Gagauz Yeri przez komunistyczne władze centralne przy współudziale części miejscowych polityków i urzędników. Szansą na ustanowienie rzeczywistej autonomii Gagauzji jest zwycięstwo w grudniu 2006 r. przywódcy opozycji M. Formuzala w wyborach baszkana – centralnego organu systemu politycznego regionu.
Właściwie funkcjonująca autonomia Gagauz Yeri jest szczególnie istotna w kontekście uregulowania konfliktu naddniestrzańskiego. Może bowiem stanowić przykład przy określaniu statusu Naddniestrza w ramach zjednoczonego państwa. Jednak fasadowość szczególnego statusu prawnego Terytorium Autonomicznego Gagauzja stanowi dla samozwańczej Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej mocny argument przeciw wejściu w skład unitarnej Mołdowy na prawach autonomii, co preferowane jest obecnie przez władze centralne tego państwa."
Research Interests:
This article examines the Community for Democracy and Rights of Nations. It is an organization created in 2006 by three quasi-states located in the post-Soviet area: Transnistria, Abkhazia and South Ossetia with strong support of the... more
This article examines the Community for Democracy and Rights of Nations. It is an organization created in 2006 by three quasi-states located in the post-Soviet area: Transnistria, Abkhazia and South Ossetia with strong support of the Russian Federation. The author presents the origin, aims, basic principles, membership issues, organs and activity of the Community. He concludes that, although the cooperation within this organization is quite weak, it is to some extent effective, especially from its members’ and Russia’s point of view.
Research Interests:
Shortly after the Pridnestrovian Moldavian Republic (Transnistria) seceded from Moldova at the beginning of the 1990s the quasi-state authorities took action to consolidate its multi-ethnic population into the “Transnistrian nation,” a... more
Shortly after the Pridnestrovian Moldavian Republic (Transnistria) seceded from Moldova at the beginning of the 1990s the quasi-state authorities took action to consolidate its multi-ethnic population into the “Transnistrian nation,” a concept that is broadly equivalent to its “state.” This is one of the ways in which the Transnistrian statehood continues to be strengthened. To achieve the quasi-state authorities’ aim, a state ideology has been created in the PMR that is universally supported by all Transnistrian “governmental” and “non-governmental” institutions; this combines new Transnistrian patriotism with existing Russian traditions and elements of Soviet ideology.
Although the Transnistrian authorities and local sociologists all claim that the “Transnistrian nation” (already) exists, is fully-shaped and encompasses the majority of the region’s population, most researchers and experts dealing with the Transnistrian issue do not share this opinion. However, what becomes clear is that the Transnistrian regime has, in reality, been moderately successful with its idealogical initiative. Indeed, some groups of the Transnistrian population, most probably a significant proportion of younger people, do consider themselves to be “Transnistrian.”
Although the Transnistrian authorities and local sociologists all claim that the “Transnistrian nation” (already) exists, is fully-shaped and encompasses the majority of the region’s population, most researchers and experts dealing with the Transnistrian issue do not share this opinion. However, what becomes clear is that the Transnistrian regime has, in reality, been moderately successful with its idealogical initiative. Indeed, some groups of the Transnistrian population, most probably a significant proportion of younger people, do consider themselves to be “Transnistrian.”
Research Interests:
Przedmiotem analizy dokonanej w artykule są determinanty stabilności quasi-państwa, czyli czynniki gwarantujące jego funkcjonowanie, a więc zapewniające mu zdolność do prze-trwania. Zagadnienie to jest interesujące i warte zbadania,... more
Przedmiotem analizy dokonanej w artykule są determinanty stabilności quasi-państwa, czyli czynniki gwarantujące jego funkcjonowanie, a więc zapewniające mu zdolność do prze-trwania. Zagadnienie to jest interesujące i warte zbadania, ponieważ byt tej specyficznej jednostki geopolitycznej znajduje się w stałym zagrożeniu, a prawo międzynarodowe nie zapewnia jej nieprzerwanego istnienia jak w przypadku państwa.
W pierwszej części artykułu zostaną przedstawione: definicja quasi-państwa, problemy zagrażające jego istnieniu, a także będzie wprowadzone pojęcie stabilność, stanowiące tłumaczenie anglojęzycznych terminów sustainability oraz viability i jego rosyjskojęzycznego odpowiednika żyzniesposobnost’. W drugiej zaś części zidentyfikowane będą determinanty stabilności poszczególnych quasi-państw, które zostaną poddane następnie uogólnieniu.
W pierwszej części artykułu zostaną przedstawione: definicja quasi-państwa, problemy zagrażające jego istnieniu, a także będzie wprowadzone pojęcie stabilność, stanowiące tłumaczenie anglojęzycznych terminów sustainability oraz viability i jego rosyjskojęzycznego odpowiednika żyzniesposobnost’. W drugiej zaś części zidentyfikowane będą determinanty stabilności poszczególnych quasi-państw, które zostaną poddane następnie uogólnieniu.
Research Interests:
Abchazja i Osetia Południowa oderwały się od Gruzji w I połowie lat 90. XX wieku, dotychczas jednak status tych regionów nie został uregulowany – de facto są one niezależne od Republiki Gruzji, ale w świetle prawa międzynarodowego... more
Abchazja i Osetia Południowa oderwały się od Gruzji w I połowie lat 90. XX wieku, dotychczas jednak status tych regionów nie został uregulowany – de facto są one niezależne od Republiki Gruzji, ale w świetle prawa międzynarodowego stanowią jej integralną część. Naszym zdaniem, znaczny, jeśli nie decydujący w pewnych przypadkach, wpływ na określenie statusu tych secesjonistycznych terytoriów ma Federacja Rosyjska. Państwo to może opowiedzieć się, po pierwsze, za reintegracją Abchazji i Osetii Południowej z Gruzją, po drugie, za utrzymaniem obecnego nieokreślonego statusu prawnego tych regionów i, po trzecie, za uzyskaniem przez nie niepodległości/ich przyłączeniem do Rosji. Celem niniejszego artykułu jest analiza trzech powyższych możliwości.
Federacja Rosyjska oficjalnie popiera przywrócenie integralności terytorialnej Republiki Gruzji, jednak na takich warunkach, by Abchazja i Osetia Południowa miały realny wpływ na władzę w zjednoczonym państwie. W związku jednak z tym, że realizacja takiego scenariusza jest niemożliwa, ponieważ obecne władze Gruzji na czele z prezydentem M. Saakaszwilim nie zgodzą się na takie rozwiązanie, Rosja w rzeczywistości dąży do utrzymania obecnego nieokreślonego statusu prawnego separatystycznych regionów. Kreml wysyła przy tym sygnały, iż byłby gotów na opowiedzenie się za niepodległością/przyłączeniem Abchazji i Osetii Południowej do Federacji Rosyjskiej. Możliwość zajęcia takiego stanowiska jest jednak mało prawdopodobna i pełni raczej funkcję groźby, przy pomocy której Rosja dąży do ochrony swych interesów na arenie międzynarodowej.
Federacja Rosyjska oficjalnie popiera przywrócenie integralności terytorialnej Republiki Gruzji, jednak na takich warunkach, by Abchazja i Osetia Południowa miały realny wpływ na władzę w zjednoczonym państwie. W związku jednak z tym, że realizacja takiego scenariusza jest niemożliwa, ponieważ obecne władze Gruzji na czele z prezydentem M. Saakaszwilim nie zgodzą się na takie rozwiązanie, Rosja w rzeczywistości dąży do utrzymania obecnego nieokreślonego statusu prawnego separatystycznych regionów. Kreml wysyła przy tym sygnały, iż byłby gotów na opowiedzenie się za niepodległością/przyłączeniem Abchazji i Osetii Południowej do Federacji Rosyjskiej. Możliwość zajęcia takiego stanowiska jest jednak mało prawdopodobna i pełni raczej funkcję groźby, przy pomocy której Rosja dąży do ochrony swych interesów na arenie międzynarodowej.
Research Interests:
Polska uznała Republikę Mołdowy 27 grudnia 1991 r., dokładnie cztery miesiące po ogłoszeniu przez nią niepodległości, a stosunki dyplomatyczne zostały nawiązane 14 lipca 1992 roku. Mołdowa odgrywa drugoplanową rolę w polityce wschodniej... more
Polska uznała Republikę Mołdowy 27 grudnia 1991 r., dokładnie cztery miesiące po ogłoszeniu przez nią niepodległości, a stosunki dyplomatyczne zostały nawiązane 14 lipca 1992 roku. Mołdowa odgrywa drugoplanową rolę w polityce wschodniej RP ze względu na to, iż nie sąsiaduje z Polską i dysponuje ograniczonym potencjałem politycznym, gospodarczym, militarnym i demograficznym. Nie oznacza to jednak, że jest przez Warszawę całkowicie ignorowana. Świadczą o tym m.in. regularne i bezpośrednie nawiązania do Mołdowy i/lub jej separatystycznego regionu – Naddniestrza – przez kolejnych ministrów spraw zagranicznych RP w corocznie wygłaszanej przez nich w Sejmie Informacji Rządu na temat polskiej polityki zagranicznej oraz utrzymywanie kontaktów na najwyższym szczeblu – zarówno na poziomie bilateralnym, jak i na szerszym forum międzynarodowym, na przykład podczas spotkań GUAM, Grupy Wyszehradzkiej, Inicjatywy Środkowoeuropejskiej, Forum Ekonomicznego w Krynicy czy w czasie konferencji międzynarodowych. Od początku lat 90. XX w. Polska realizuje – podobną w treści, choć z biegiem czasu intensyfikowaną – politykę wobec Mołdowy na następujących płaszczyznach: politycznej i społeczno-gospodarczej, odnoszących się do europejskich aspiracji Mołdowy i transformacji ustrojowej tego państwa niezbędnej do ich urzeczywistnienia; bezpieczeństwa, dotyczącej głównie konfliktu wokół Naddniestrza, ale też współpracy Mołdowy z NATO i kwestii energetycznych; społecznej (polonijnej), związanej z zamieszkującymi Mołdowę osobami polskiego pochodzenia oraz gospodarczej, dotyczącej obecności Polski na rynku mołdawskim.
Research Interests:
"Wojna z sierpnia 2008 r. pomiędzy Gruzją a Osetią Południową i Rosją odbiła się szerokim echem w Mołdowie i w Naddniestrzu. Wynikało to przede wszystkim z podobieństwa sytuacji wymienionych podmiotów. Zarówno w przypadku Gruzji i Osetii... more
"Wojna z sierpnia 2008 r. pomiędzy Gruzją a Osetią Południową i Rosją odbiła się szerokim echem w Mołdowie i w Naddniestrzu. Wynikało to przede wszystkim z podobieństwa sytuacji wymienionych podmiotów. Zarówno w przypadku Gruzji i Osetii Południowej, jak i Mołdowy i Naddniestrza mamy bowiem do czynienia z konfliktem między państwem macierzystym a jego quasi-państwem, wspieranym przez tego samego patrona, czyli Federację Rosyjską.
W niniejszym artykule zostanie zaprezentowane stanowisko mołdawskich i naddniestrzańskich władz, elit politycznych, a także opinii publicznej wobec wojny sierpniowej oraz dodatkowo wobec jej głównego następstwa, czyli uznania przez Federację Rosyjską niepodległości Osetii Południowej i Abchazji – kolejnego separatystycznego regionu Gruzji. Ponadto w pracy zostanie ukazane, jak konflikt zbrojny na Kaukazie wpłynął na politykę Mołdowy i Naddniestrza dotyczącą rozwiązania sporu pomiędzy nimi.
"
W niniejszym artykule zostanie zaprezentowane stanowisko mołdawskich i naddniestrzańskich władz, elit politycznych, a także opinii publicznej wobec wojny sierpniowej oraz dodatkowo wobec jej głównego następstwa, czyli uznania przez Federację Rosyjską niepodległości Osetii Południowej i Abchazji – kolejnego separatystycznego regionu Gruzji. Ponadto w pracy zostanie ukazane, jak konflikt zbrojny na Kaukazie wpłynął na politykę Mołdowy i Naddniestrza dotyczącą rozwiązania sporu pomiędzy nimi.
"