Nesrin Kanberoğlu

The goal of this paper is to investigate the economic life and transportation of Izmir(Smyrna) as documented in the Council of Ministers of the Ottoman State (Meclis-i Vükela) reports between the years of 1908 and 1914. Izmir has been a commercial center of attraction for centuries due to its geographical location, climate, port and hinterland. Izmir hosted different civilizations for centuries and became one of the major metropolitan cities where high-capacity international trade takes place. Izmir, where the first settlements date back to 750 BC, was included in the Ottoman rule in 1426. Izmir was frequently on the agenda of the Council of Ministers of the Ottoman State (Meclis-i Vükela). Therefore, in this paper, Council of Ministers of the Ottoman State (Meclis-i Vükela) which involves the issues discussed and/or resolved regarding Izmir economy and transportation for the 6 year period (1908-1914) were examined. Also, other archives and official documents such as Düstur, memories, copyrighted works, and thesis were examined to ensure the paper’s integrity.

“Meclis-i Vükela” which corresponds to today’s “Council of Ministers”, has been a government agency that has existed from the day the Ottoman Empire was established until the day it collapsed. Over the years, the institution has been called by different names such as Divan-ı Hümayun, Encümen-i Mahsus, Meclis-i Hass-ı Ali, Meclis-i Mahsus-ı
Vükela, Meclis-i Mahsus, Meclis-i Hass-ı Meşveret and Meclis-i Vükela. The sultans also attended the meetings until the reign of Fatih Sultan Mehmed. The institution that has undergone changes over the years, especially II. Mahmud period has experienced significant changes. Modern ministries that started to be established in Europe also affected the institutions in the Ottoman Empire, because the needs have shown similarities with the age. It was inevitable for the ministries to be formed as the institutions in the administrative staff of the state became professional and solved their problems over the years. The state issues that the Ministries could not resolve within their jurisdiction were left to the Meclis-i Vükela meetings. Over the years, various regulations have been made regarding the Meclis-i Vükela, thus the functioning and jurisdiction of the institution has been expanded. Although it was the executive institution of the state and had served for hundreds of years, the history of the Meclis-i Vükela has not been studied. In this paper,
the history of Meclis-i Vükela is studied and document analysis technique is used.

Osmanlı Devleti ile Amerika Birleşik Devletleri arasındaki ilişkiler, 7 Mayıs
1830 tarihli “Seyri Sefain ve İcrayı Ticarete Dair” bir “Muahede-i Hümayun”
antlaşması ile resmî olarak başlamıştır. Bu antlaşmayı 25 Kasım 1838 yılında
Fransa ile yapılan antlaşma takip etmiş, pek çok devletle birlikte Amerika
Birleşik Devletleri de dolaylı olarak bu antlaşmanın geçerli olduğu
devletlerden sayılmıştır. İki ülke arasında yapılan son antlaşma ise 13 Şubat
1862 tarihli Türk–Amerikan Ticaret Antlaşması olmuştur. Hem 1830 tarihli
antlaşma hem de 1838 ve 1862 yılında yapılan ticaret antlaşmaları ile geniş
haklar elde eden Amerikalılar, antlaşmanın kendilerine verdiği yetki ile
Osmanlı coğrafyasının önemli noktalarına dağılarak Amerika ile Osmanlı
Devleti arasındaki ticareti başlatmıştır. İstanbul’dan sonra Osmanlı’nın en
kozmopolit şehri sayılan ayrıca önemli bir ticaret limanı olan İzmir, iki ülke
arasındaki ticarette önemli noktalardan biri olmuştur. Amerika’dan özellikle
sanayi ürün ithal eden Osmanlı Devleti, İzmir’den Amerika’ya ise meyan
kökü, tütün, meşe palamudu, zeytin, afyon, zımpara, krom gibi ürünler ihraç
etmiştir.

23 Temmuz 1908’de Meşrutiyetin ilan edilmesini sağlayan İttihat ve Terakki üyeleri, ülkenin asayişini, siyasetini, mali idaresini kontrol ederek ülkeyi yıkımdan kurtarmayı hedeflerken bir yandan da batı ülkelerinden aldıkları ilhamla ülkelerini bayındır hale getirmek istemişlerdir. Çok geniş topraklara sahip olan Osmanlı Devleti için özellikle yol ve ulaşım önemli bir problem olmuştur. Başkent İstanbul için de bu durum geçerlidir. O yüzden eldeki imkânlar ve alınan borçlar doğrultusunda bir yandan yollar inşa edilmeye, yenilenmeye ya da genişletilmeye çalışılırken bir yandan da durdurulamayan yangınlar sebebi ile ahşap yapı sisteminden kagir yapıya geçilmiştir. Yapılanlar yol ve binalarla sınırlı kalmamış, şehri güzelleştirmek için bahçeler ormanlar inşa edilirken, şehrin simgesi olan camiler, saraylar da restore edilmiştir. Ayrıca 1910 yılında İstanbul’a elektrik gelmiştir. Savaş dönemleri faaliyetler azalmakla birlikte, Meşrutiyet idarecileri bu süreçte ellerinden geldiği kadar şehri imar etmiştir.

Öz: Devletler için önemli ekonomik kaynaklardan biri olan madenler Osmanlı Devleti'nin ilk dönemlerinde savaş mühimmatı ve para basımı gibi işlerde kullanılırken 1800'lü yıllardan itibaren sanayi hammaddesi, enerji üretimi ve ihracatı yapılacak ürün olarak değerlendirilmiştir. Avrupa'da kıymeti çok daha erken dönemlerde anlaşılmış olan madenler, Osmanlı Devleti'nin sanayi konusunda Avrupa'dan geri kalması sebebiyle devletin tam manasıyla yararlanamadığı kaynaklar olmuştur. Sanayi Devrimi'ni yaşayan ve bu konuda atılım yapan batılı devletler, kendi madenlerinden olduğu gibi maden barındıran gelişmemiş ülkelerin kaynaklarından da faydalanmıştır. Zaman zaman da endüstrisi gelişmemiş devletler maden aranması konusunda yabancılardan yardım istemiştir. Amerikalı bilim adamı Dr. John Lawrence Smith'in 1840'lı yıllarda, Aydın Vilayeti'nde keşfettiği zımpara rezervlerinin ortaya çıkması da böyle olmuş, hükümetin talebi üzerine maden arayan Dr. Smith zımpara rezervlerini bulmuştur. Bu buluş Amerika'daki zımpara rezervlerinin bulunmasını da sağlamıştır. Aydın'da bulunan rezervler, dünya zımpara piyasası üzerinde de sarsıcı bir etki yaparak fiyatların ucuzlamasına etki etmiş, zımpara ihracatı üzerinde neredeyse tek olan-Yunanistan-Naxos Adası tekelini kırarak dünyanın en iyisi unvanını almıştır. Summary: The mines are one of the most important economic sources for the states. In the early periods of the Ottoman Empire, mines were used for war ammunition and money printing and from 1800s, used for industrial raw material, energy production and exportation. Due to the lagging of the Ottoman Empire from Europe in the industry, the mines were the sources that Ottoman Empire could not fully benefit from. The Western states, experiencing and making progress in the Industrial Revolution, have also benefited from the resources of the undeveloped countries that have mines as well as their own mines. From time to time, the underdeveloped states have requested help from foreigners for searching mines. Dr. John Lawrence Smith, an American scientist seeking mining at the request of the government, found emery reserves in the province of Aydın in the 1840s. This invention also provided the discover of emery reserves in the United States. The reserves in Aydın, became the best emery mine on world, made a shocking effect on the world emery market and broke the monopoly of Naxos Island(Greece) on emery exportation. Giriş Geçmişi hayli eskilere dayanan madencilik-ve madenler-pek çok devlet için olduğu gibi Osmanlı Devleti için de önemli maddi kaynaklardan biri olmuştur. Geniş bir coğrafyaya hâkim olan devletin neredeyse her yanı çeşitli madenler ile çevrili olmuş, maden bakımından zengin olan ülkede magnezyum, kömür, linyit, simli kurşun, altın, gümüş, zımpara, demir, bakır, krom, boksit vb. onlarca cevherin varlığı konuyu araştırmacılar açısından ilgi çekici kılmıştır. Bu yüzden uzun yıllar içinde madenlere dair onlarca çalışma yapılmıştır. Kendi konu çerçeveleri içinde oldukça değerli bilgiler sunan bu çalışmalar alana büyük katkı sağlamış

23 Temmuz 1908 tarihi, Osmanlı Devleti için yeni bir dönemin başlangıcı olmuştur.
Osmanlı Devleti I. Meşrutiyet’ten otuz yıl sonra bir kez daha meşrutiyeti ilan
etmiştir. II. Meşrutiyet’in ilanından hemen sonra seçimlere gidilerek kısa süre içinde
anayasalı ve parlamentolu hayata geçilmiştir. Meşrutiyetin ilanını sağlayan İttihat ve
Terakki Cemiyeti, Sultan Abdülhamid’in varlığından tedirgin olmasına karşın, kendisinin
tüm yetkilerini elinden almış değildi. Meşrutiyet öncesindeki dönemle aynı
olmamakla birlikte bu süreçte de Sultan Abdülhamid’in hâkimiyetinden söz etmek
mümkündür. Fakat Meşrutiyet karşıtı 31 Mart Vakıası’nın yaşanması bu durumu değiştirmiş,
otuz üç yıllık Sultan Abdülhamid iktidarına son vermiştir. Devrik padişahın
yerine tahta çıkarılan Mehmed Reşad ile birlikte “sultanlık” makamının neredeyse
tüm yetkilerine el koyulurken, hanedan ailesi de daha önce görülmemiş biçimde
hükümet kontrolüne girmiştir. O yüzden bu dönem ne padişahın ne de hanedan
ailesinin etki ya da yetkisinden bahsetmek mümkün değildir.

Özet Demiryolu yapımı ve kullanımının, Avrupa'da modern ve yaygın hale gelmesi ile taşımacılığın bu yeni hali Osmanlı Devleti'nde de merak uyandırmış, gerek padişahlar gerekse devlet adamları ekonomik ve siyasi sebeplerden ülkeye demiryolu ağını getirmek istemiştir. Ancak bunu yapabilmek için gerekli tecrübe ve donanıma sahip olunmadığı gibi, yeterli sermayenin de mevcut olmaması, yabancı sermayedarın davet edilmesine sebep olmuş, bu da bir nevi ülkeyi sömürüye açmakla aynı anlama gelmiştir. Demiryolu ağının gerekliliğine inanan ancak bunun ülkeyi sömürü aracı olduğunun bilincinde olan Meşrutiyet idarecileri, Sultan Abdülhamid'in politikalarından farklı biçimde bu işi devam ettirmek istemiş ancak zaman ve tecrübe onları da benzer bir noktaya getirmiştir. Fakat ülkenin bekası ve demiryolu ağlarının örülebilmesi için, çıkan isyan ve savaşlara rağmen taviz vererek de olsa demiryollarını inşa ettirmeye devam etmişlerdir. Abstract With the modern and widespread use of railway in Europe, this new type of transport had aroused curiosity in the Ottoman Empire and both the sultans and the statesmen wanted to bring the railway network to the country for economic and political reasons. However, the lack of sufficient capital, experience and equipment to construct railway network led the invitation of foreign investors that had the same meaning as opening the country to exploitation. The administrators of constitutional period, who believed in the necessity of railway network but were aware that this was a means of exploitation of the Empire, wanted to continue this work differently from the policies of Sultan Abdülhamid, but time and experience brought them to the similar point. Despite the riots and wars had occurred, construction of the railways continued by making concessions.

This article examines the Turkish press coverage on Ataturk’s approximately two-monthlong
domestic travels, which started on May 7, 1926 in Ankara. Article argues that the Turkish
press covered only positive news about Ataturk’s domestic travels and visits and it ignored the
negative news about the complaints of people. Thus, these travels for public propaganda reached
their goals.

Atatürk once said, “If a nation is devoid of art and artists, it cannot possess a whole life”. According to
Atatürk, art is a vital need for the existence of a nation. Departing from Atatürk’s statement, this paper traces the
development of late-adapted art of sculpture from the Ottoman Empire to the Turkish republic. Furthermore, the
article narrates the obstacles to the development of this art form, the causes of these obstacles, and how this art
form affected a mindset as well as how it was used to change this mindset.

The nationalism movement, influenced the whole world from the French Revolution, has
changed due to the time and conditions and modernized by setting into nation equals to goverment
concept in time. In the early years of the French Revolution, the Ottoman Empire was keen to stay away
from the nationalism current as possible because of a lot of different nation under its structure. Instead
of nationalism, the basis of the goverment enterprise "Nation System" had been worked to continue.
However, failure to obviate of nationalism movement lead goverment to look for another searches and
in the period of Sultan II. Abdulhamit ummahism was adopted against nationalism. Enver, Cemal and
Talat Pashas who believed the policies of Sultan II. Abdulhamit swept the goverment into demolition ,
were adopted Turanism in conjuction with nationalism after they conquered the throne of Sultan II.
Abdulhamit. This current continued its existence until Ataturk's nationalism current wihtin borders.
Ataturk was referring to all people, who live within same borders, as a nation. But the death of Atatürk
in 1938, the right to go to a 2nd world war, German sympathy of Turkey as a former ally and the belief
of the Germans victory of the war led to form racist tendencies in the goverment. In this paper, evolution
of the nationalism concept has been witnessed from the beginning of the French revolution to the 1946’s
Turkey.

The Great Flood of Paris, which caused the world‘s attention to Paris in 1910, was one of the events closely followed by the Ottoman Empire like other states. Although it was on the agenda of both the Ottoman press and the Meclis-i Vükela, no study has been written in Turkey about this subject. The event, followed by "Tanin Newspaper" day by day, did not appear on the pages of "The Times" every day. The fact that no articles were written about it despite being covered by the Ottoman press for a
month was the starting point of the study. The causes of the flood, the damage it caused, its unifying role on the people, the aid sent by both the Ottoman and the world states were the topics discussed in the study.

Askeri ve ticari yolların buluşma noktasında yer alan Develi, konumu nedeni ile asırlar boyunca çeşitli uygarlıklara tanıklık etmiştir. Şehir 1071 Malazgirt Savaşı’ndan sonra Türklerin Anadolu’ya gelmesiyle Türk hâkimiyetine girmiş, 1474 yılına kadar Danişmendoğulları, Moğollar, İlhanlı valileri, Eratna Beyliği, Kadı Burhaneddin Beyliği, Karamanoğulları, Zülkadiroğulları ve Dulkadiroğulları tarafından yönetilen bölge, 1474 yılında -Fatih Sultan Mehmed dönemi- Gedik Ahmed Paşa komutasındaki ordunun Karamanoğulları üzerine yürümesi ile Osmanlı Devleti idaresine girmiştir. Osmanlı idaresine girdikten sonra zamanla kaza statüsüne kavuşan bölge, büyüklüğü ve konumu nedeniyle bağlı olduğu Kayseri’nin ikinci merkezi haline gelmiştir.