Barış Gür

The symposium will be hosted online by Dokuz Eylül University Archaeology and Archeometry Application and Research Center in Türkiye and the Irish Institute of Hellenic Studies at Athens on 28-29 November 2024 via Zoom platform. The symposium language will be english and the presentations will have a duration of 20 minutes. All abstracts should not exceed 300 words and include name, title and affiliation. Abstracts should be sent to vergakia@tcd.ie Deadline to send the abstracts: 01.09.2024 Announcement of the accepted papers: 15.09.2024 The papers will be published in Dokuz Eylul University Press and therefore specific deadlines will be announced after the the symposium ends for the preparation of the relevant articles.

Sondage excavations carried out in the rock-carved area within the borders of present-day Aliağa in the Aeolis Region yielded pottery fragments, pithoi, amphorae, drinking pots fragments and a significant number of roof tiles. In most of the excavated area, vats carved on the bedrock, associated channels, rock forms and cup marks were seen as important pavements in defining the function of the area. No data could be reached to support the direct connection of rock forms and canals unearthed in the cleaned area with the cult. The niches and votive objects found in open-air rock sanctuaries serving God or the cult of the dead have not been recovered. Although the fragments of the pithos and the amphorae fragments show that the area was used for daily purposes, both vats unearthed in the sondages show that the whole body had a pragmatic aspect, which could be used as an industrial workshop through its counterparts in Western Anatolia. The fact that the system that provides liquid flow from a higher vessel to another vessel is an arrangement in Anatolian winery suggests that this area is also a winery. The process of fermenting the grapes crushed by the feet in the vats starts in this workshop. Compared to previously known examples, it is possible to say that it is a very small scale production workshop and its capacity is relatively low. The workshop, which is quite irregular and roughly constructed, should not serve a wide area in terms of production capacity. Öz Aiolis Bölgesi'nde günümüz Aliağa sınırları içerisinde yer alan kayaya oyulmuş alanda gerçekleştirilen sondaj kazıları ile günlük kullanıma uygun seramikler, pithos, amphora, içki kabı parçaları ve önemli sayıda çatı kiremidi açığa çıkarılmıştır. Kazılan alanın büyük kısmında anakaya üzerine oyulmuş tekne-ler bunlarla bağlantılı kanallar, kaya sekileri ve çanakları alanın işlevini tanımlamada önemli döşemler olarak görülmüştür. Temizlenen alanda açığa çıkarılan kaya sekileri ve kanalların kült ile doğrudan bağlantısını destekleyecek verilere ulaşılamamıştır. Tanrı ya da ölü kültüne hizmet eden açık hava kaya kutsal alanlarında görülen nişler, adak objeleri ele geçmemiştir. Pithos'lara ait parçalar ve ele geçen amphora parçaları alanın günlük bir amaçla kullanılmış olduğunu göstermekle birlikte, sondajlarda açığa çıkartılmış olan her iki tekne yapı bütününün pragmatik bir yönünün bulunduğunu bunun da Batı Anadolu'da karşılaşılan benzerleri yoluyla endüstriyel amaçlı kullanılmış olan bir işlik alanı olabile-ceğini göstermektedir. Daha üst seviyedeki bir tekneden diğer bir hazneye sıvı akışını sağlayan sistemin Anadolu şarap işliklerinde karşımıza çıkan bir düzenleme olması, söz konusu alanın da bir şarap işliği olduğunu düşündürmektedir. Tekneler içerisinde ayaklar ile ezilen üzümlerin fermantasyona uğrama süreci bu işlikte başlamıştır. Önceden bilinen örneklerle karşılaştırıldığında oldukça küçük ölçekli bir üretim atölyesi olduğunu ve kapasitesinin göreceli olarak düşük olduğunu söylemek mümkündür. Oldukça, düzensiz ve kabaca inşa edilmiş olan işlik, üretim kapasitesi olarak çok geniş bir bölgeye hizmet etmiyor olmalıdır.

Recent surveys conducted in Sarıkale Tepe and Kocakale Tepe in 2018 and 2019 yielded some findings that shed light on the transition from the Late Bronze Age to the Early Iron Age in the Aeolis region. This study examines and broadly evaluates a bronze fragment belonging to a curved knife, pottery that has stylistically similar examples found in the Late Bronze Age layers of the city of Troy, gray ware which has an important place in the local tradition of the region, and a pendent semicircle pottery sherd, found during the course of these seasons. The reflections of the external influences in Northern Aeolis, the continuation of the local traditions in the Early Iron Age and the existence of the Aegean origin influences in the beginning of the first millennium BC were examined. As a result, the mentioned finds in Tisna reveal supportive results in addition to the new and known ones regarding the transition from the Late Bronze Age to the Early Iron Age in Aeolis. It is thought that the archaeological excavations to be carried out in Tisna in the coming years will provide new evidence to support these findings.

Six examples of Mycenaean pottery in the Sad-berk Hanım Museum collection, were produced for transportation and seven of them for service purposes. Similar to the stirrup jar no.1 and no. 2 in which olive oil was preserved , were commercially marketed over a wide geographic area in the LH IIIA2-IIIB periods. While the examples of the feeding bottle left in children's graves of two types are included in the collection, the feeding bottle no. 3 and no. 4 must have been produced in local workshops during the LH IIIC period. Similarly, the kylix no. 5 is the product of the same period. The piriform jars in the collection show elements characteristic of its LH IIIA2 period counterparts. The squat alabastrons were produced in the LH IIIA2-IIIB periods and must have been used for storing viscous scents. The small jugs, which were employed intensively in the Mycenaean pottery repertoire, are represented in the collection by the FS 114 form. The body of this pottery expanding towards the belly and the rising base can be observed in other jug forms as a distinctive feature. The juglet no. 13, the origin of which can be traced back to the Minoan pottery tradition, is one of the rare examples with its short beak part. Öz: Sadberk Hanım Müzesi koleksiyonu içerisinde yer alan Miken seramiklerinden altısı taşıma amaçlı, yedisi ise servis amaçlı üretilmiştir. İçerisinde zeytinyağı muha-faza edilen 1 ve 2 no'lu üzengi kulplu testilerin benzerleri GH IIIA2-IIIB dönemleri içerisinde geniş bir coğrafyada ticari olarak pazarlanmıştır. Çocuk mezarlarına bırakılan emzikli kapların iki ayrı forma ait olan örnekleri koleksi-yonda yer alırken, 3 ve 4 no'lu emzikli kaplar GH IIIC döneminde yerel atölyelerde üretilmiş olmalıdırlar. Ben-zer biçimde 5 no'lu kylix de aynı dönemin ürünü olmalı-dır. Koleksiyondaki piriform kaplar, GH IIIA2 dönemi benzerleri ile tipik unsurlara sahiptir. FS 85 formundaki bodur alabastronlar ise GH IIIA2-IIIB dönemleri içeri-sinde üretilirken, içerisine kıvamlı kokuların saklanması için kullanılıyor olmalıydı. Miken seramik repertuarı içe-risinde yoğun bir kullanımı bulunan tek kulplu küçük testiler ise koleksiyonda FS 114 formu ile temsil edilirken bu formun karna doğru genişleyen gövdesi ve yükselen kaidesi ayırıcı bir özellik olarak diğer testi formları arasın-da izlenebilmektedir. Bununla birlikte kökeni Minos se-ramik repertuvarına kadar geriye giden formlar içeri-sinde yer alan 13 no'lu testicik, kısa gaga kısmıyla ender ele geçen örneklerden biridir.

Öz: Bu çalışmada Geç Tunç Çağı'nda, sonradan büyük bir bölümü Aiolis olarak adlandırılacak topraklardaki benzer yerel unsurlar üzerinden ortak kültür dinamikleri, Ege kökenli dış etkiler ve GTÇ sonundaki durum irdelenecektir. Söz konusu topraklarda yerleşimlerin sürekliliği, yerel unsurların baskınlığı, dış etkiler ve kültürlerin varlığının gözlemlenmesi bakımından farlılıklar bulunmaktadır. Genel olarak GTÇ'deki Seha Nehri Ülkesi toprakları ile örtüşen bölgede belli yerel unsurların ortaklığından söz etmek mümkündür. Gri seramiğin yanı sıra kırmızı astarlı, Gold ware ve Silver ware seramiklerin bölgedeki başlıca yerleşimlerde kullanılmış olması belli bir ortak kültürün varlığını ortaya koymaktadır. Özellikle Smyrna'nın kuzeyindeki kıyı kesimi ile yakınındaki Ege Adaları'nda benzer bir biçimde Gri seramik olarak üretilen Miken formları belki de ortak bir öykünme durumunun çömlek ustalarınca karşılanmasını yansıtıyor olmalıdır. Panaztepe, Psara, Khios ve Lesbos'ta kullanılmış olan taş sanduka mezarlar GTÇ'de söz konusu bölge boyunca ortak kültürel unsurların varlığıyla ilgili ölü gömme gelenekleri üzerinden önemli kanıtlar sunmaktadır. Bununla birlikte bölgenin GTÇ'de dış etkilere açık olduğu Panaztepe örneğindeki gibi oda mezar ve tholoslar ile izlenebilirken, bu durum bölgenin kıyı kesiminin Ege Dünyası ile bağlantısını ve farklı kültürlerle uyumunu göstermektedir. Bu noktada Lesbos'tan Panaztepe'ye kadar olan bölgede GTÇ'de var olan yerel unsurlarla şekillenmiş olan ortak özelliklerin sonrasında Aiol göçlerinin de yayılım alanını oluşturması bir tesadüften öte bölgenin kendine özgü yapısı ile ilgili olmalıdır. Abstract: In this study, the common cultural dynamics, external influences of Aegean origin and the situation at the end of the LBA will be examined through similar local elements in the land most of which will later be called Aeolis in the Late Bronze Age. There are differences in the lands in terms of continuity of settlements, dominance of local elements, external influences and the presence of cultures. In general it is possible to mention the association of certain local elements in the region which overlaps with Seha River Land in the LBA. In addition to Grey ware, the use of red slip, Gold ware and Silver ware in the main settlements in the region reveals the existence of a certain common culture. Mycenaean pottery forms, which were produced in Grey ware in a similar way, especially in the northern part of Smyrna and in the nearby Aegean Islands, was perhaps a common emulation produced by potters. The stone cist graves used in Panaztepe, Psara, Chios and Lesbos carry important evidence on the burial traditions of the existence of common cultural elements throughout the region in question in the LBA. However, it is understood that the region is exposed to external influences in the LBA by the

Although Mycenaean pottery was found in many settlements in Western Anatolia, Mycenaean female figurines were not encountered evenly. Despite the existence of pottery which may be a proof of commercial relations, the presence of figurines were not encountered in many settlements can be explained by the fact that they were not a commercial commodity in every situation, not preferred by local elites or the absence of Mycenaean presence in the settlement. While the Mycenaean pottery were preferred on the coasts of Western Anatolia by commercial relations, at least in the commercial sense these figurines were not preferred. Considering the finds of female figurines found in Western Anatolia -including evidence of Aegean origin such as Miletos and Limantepe-, the questioning of the presence of Mycenaean can not be inaccurate. In the Eastern Mediterranean, although the Mycenaean female figurines are numerically less, it is seen that the situation is different in the example of Ugarit. The fact that Mycenaean female
figurines were found in civil architecture was probably the result of a long period of relations established by the Aegean kingdoms with Ugarit. When we compare the distribution of Mycenaean pottery and female figurines in general, it is seen that pottery were found in a wide area in the Eastern Mediterranean, while female figurines do not have a similar distribution. This is not related to the fact that female figurines were not able to carry the meaning of the Aegean people to the East Mediterranean coasts within the LBA. It must be due to the fact that figurines were not a strong commercial instrument within the Mycenaean commercial activities. In spite of this, it is seen that the
peoples of Aegean origin carrying some of their basic cultural elements to the shores of the Eastern Mediterranean along with the migrations at the end of Late Bronze Age produced female figurines like pottery with the cultural elements they had brought from their ancestral lands.

It is posssible to learn about animal species that exist in the Mycenaean world through Linear B tablets, pottery, seals, frescoes, figurines and animal bones. Some animal species that are mentioned in tablets with different words or ideograms may also be depicted on various excavation findings. Animal species that are mentioned on tablets, however may not be depicted on findings. This study examines animal species that have entered Mycenaean life through a comparison of animal depictions on tablets and findings, and focuses on the way in which Mycenaean have come to know about various animal species. Mikenlerin tek yazılı belgeleri olan Linear B tabletlerindeki isimler dışında Miken toplumunun varlığından haberdar olduğunu bildiğimiz hayvan türlerini seramik üzerindeki betimlemeler, mühürler, freskler, madeni eşyalar ve figürinler yoluyla görebilmekteyiz. Tabletler ve yukarıda sözünü etmiş olduğumuz çeşitlilik arz eden buluntular dışında kazılarda ele geçen hayvan kemiklerini de Miken toplumunun tanımış olduğu hayvan türleri içerisinde değerlendirmekte yarar bulunmaktadır. Diğer taraftan kültürel özelliklerini Yunanistan'dan öteye Ege Adaları'na ve hatta Batı Anadolu kıyı kesimine kadar taşıyan Mikenlerin, fiziksel olarak objeler üzerine resmetmiş, kazımış, boyamış, elle şekil vermiş oldukları hayvan türlerini hangi yollarla biliyor olduklarını başlıca üç madde içerisinde önermemiz ve değerlendirmemiz mümkündür.

In this study, the relations between the Minoan and Mycenaean cultures to North Syrian coasts were discussed. It appears that Ugarit and Tell Atchana/Alalakh play an important role in Aegean and North Syrian relations in the Middle and Late Bronze Age. The existence of merchants and artisans of Minoan origin could be seen in both settlements. This indicates that there was a direct connection between Aegean region and Northern Syria. In the Late Bronze Age, it was observed that the Mycenaeans, who dominate the Aegean region, had entered the Northern Syrian markets. Especially in Ugarit, the use of Mycenaean ritual pottery and equipment are remarkable. However, the role of Cyprus in these connections was prominent and it was an important center that supplies raw materials to the Aegean world. So even on Linear B tablets, there is a name that point to the island of Cyprus. At the end of the Late Bronze Age, archaeological reflections of the mass migration movements are seen, unlike the sea trade or the existence of artisans in the Eastern Mediterranean.

Öz: Bu çalışma Kemal Uğurbil Koleksiyonu'ndaki Batı Anadolu kökenli Erken Tunç Çağı'na tarihlenen bir grup gaga ağızlı testiyi içermektedir. Çalışmamıza konu olan testilerin sayısı sekizdir. Tamamı koleksiyona satın alma yolu ile kazandırılmıştır. Testilerin ikisi düz dipli, altısı ise üç ayaklıdır. Farklı hamur, renk ve tekniklerde üretil-miş olan eserlerin tamamı perdahlıdır. Testilerin hepsi el yapımıdır. Farklı tarihlerde satın alma yoluyla koleksiyo-na kazandırılan eserlerin pek çoğunun geliş yeri belli de-ğildir. Buna karşın örneklerin hemen tamamı Troia-Yor-tan Kültür Bölgesi etkileri taşır. Bu bağlamda söz konusu seramiklerin Yortan ve yakını arkeolojik sahalardan elde edildiği düşünülebilmektedir. Bu çalışmada incelenen testiler, geniş bir zaman diliminde, salt üretim noktala-rında değil, aynı zamanda Batı ve İç Batı Anadolu'nun çeşitli kültür grupları ve adalarda, Anadolu ile bağlantılı bir kültürel yapılanma izleyen yerleşimlerde karşımıza çıkmaktadır. Abstract: This study includes beaked jugs dated to the Early Bronze Age Western Anatolian origin in the Ke-mal Uğurbil Collection. The number of beaked jugs in this work are eight. They were all acquired into the collection by way of purchase. Two of the jugs are flat based , six of them have three legs. All of the jugs were produced in different clays and polished in different techniques. Also they are all handmade. Many of the jugs were brought to the collection by purchasing at different times it is not certain where they come from. However , almost all of the samples belongs to the Troia-Yor-tan Cultural District. In this context, it can be thought that the beaked jugs are obtained from Yortan and its nearby archeological sites. The beaked jugs examined in this study are invesitigated not only in possible production points but also in various cultural groups of Western Anatolia, Inner Western Anatolia and Aegean Islands in a period of time following a significant cultural changes occurring in Anatolia. Anahtar Kelimeler: Erken Tunç Çağı • Batı Anadolu • Gaga Ağızlı Testi • Çanak Çömlek Keywords: Early Bronze Age • Western Anatolia • Beaked Jug • Pottery Giriş Kalkolitik Çağ'ın sona ermesinin ardından Erken Tunç Çağı'nda günümüz şartlarına benzer coğrafi koşulların da oluşmasıyla nüfus artışı yaşanmış, buna paralel olarak artan üretim ve tüketim süreci beraberinde insanoğlunun yeni yerleşim alanları meydana getirmesine ve diğer yerleşimler ile de bağlantı içerisinde bulunmasına neden olmuştur. Erken Tunç Çağı toplulukları nüfusun hızlı bir biçimde artışına paralel olarak hammadde ve beslenme gereksinimlerini giderebilmek ve Neolitik Çağ'dan beri yaşamlarının merkezinde bulunan tarım uygulamalarını gerçekleştirebilmek için ve-rimli topraklara ve su kaynaklarına yakın, korunma yönü ön planda olan alanlara yerleşmişlerdir. Bununla birlikte Erken Tunç Çağı'nda kurulan bölgeler arası uzak mesafeli ticari ilişkilerden yarar-lanabilmek amacıyla bu yerleşim birimlerinin muhtemel ticaret yollarının etrafında kümelenmiş *

Öz: Bu çalışmada antik dünyada zeytin ve zeytinyağının insan yaşamındaki rolü ile günümüz zeytinyağı müzelerinin bu rolü kendi müze temaları içerisinde hangi derecede uygulayabildikleri ele alınmıştır. Akdeniz ikliminin insanlığa bir hediyesi olan zeytinyağı antik çağlardan bu yana Akdeniz coğrafyası için büyük önem taşımaktadır. Tunç Çağı'na kadar geriye gidildiğinde Yunanistan ve Ege Bölgesi'ndeki Minos ve Miken uygarlıklarının ekonomisini ayakta tutan başlıca ürünün zeytinyağı olduğu görülmektedir. Sonraki dönemlerde de zeytinyağı Ege kültürleri için öneminden birşey kaybetmez. Günümüzde Akdeniz coğrafyasında, Hırvatistan, Yunanistan, Ege Adaları ve Batı Anadolu kıyılarında zeytinyağının kültür tarihini ortaya koyan müzeler kurulmaya başlamıştır. Bu müzelerin en büyük referansı kuşkusuz antik çağda zeytin ve zeytinyağının Ege kültürlerindeki yeridir. Özellikle İzmir-Urla'daki Köstem Zeytinyağı Müzesi bu alanda yeni ve dikkat çekici bir örnektir. Abstract: In this study, the role of olive and olive oil in human life and the olive oil museums of today will be discussed in this study. Olive oil, a gift of Mediterranean climate to humanity, has been of great importance for Mediterranean geography since antiquity. As far back as the Bronze Age, it is seen that olive oil is the main product that keeps the economy of Minos and Mycenaean Civilizations in Greece and Aegean Region alive. In the following periods, olive oil does not lose its importance for Aegean cultures. Today, in the Mediterranean geography, Croatia, Greece, the Aegean Islands and West Anatolian coasts have begun to establish the cultural heritage of olive oil. The greatest reference of these museums is undoubtedly the place in the Aegean Cultures of olive and olive oil in Antiquity. Especially the Köstem Olive Oil Museum in İzmir-Urla is a new and remarkable example in this area.

Öz: Tapınağı ile birlikte Hellen kutsal alanları, kült kim-liğinin yanı sıra, heykeltıraşların eserleriyle temsil edildiği onları onurlandıran, bağışçının saygınlığını artıran; an-cak bu temelden hareketle yaşamdan sosyal kesitleri nesneler üzerinden sunabilen bir kurum olarak tanımla-nabilmektedir. Ulaşılması zor bazı nesneler orada görü-lebilmekteydi. Hellen kutsal alanlarını ve özelde tapınağı iç düzenlemeleri ile bağlantılı işlevleri üzerinden yorum-ladığımızda temsil edici, öğretici, hatırlatıcı yönlerinin bulunduğu görülmektedir. nesnelerin daha etkili bir biçimde görülebilmesi için sekilerin, heykel ve heykelcik-ler için sütunların ve kaidelerin kullanılması, duvarlara, kayaya açılan nişler, nesnelerin duvarlara asılması gibi farklı düzenlemeler dönem fark etmeksizin gerçekleş-tirilmiştir. Abstract: In addition to cult identity, the Greek sanctuary could be defined as an institution, sculptores were represented by their works there and these honored them, increasing the social prestige of donors and introducing the social sections of life through objects, İt was possible to see unreachable objects there and be able to approach them The concept of a common culture. When we interpret the Greek sanctuary through the functions associated with its internal arrangements, It is to be seen in its representative, instructive and, memo-rialising aspects. In order to see objects more effectively different arrangements were made, such as the use of benches, of niches in the wall and in the rock, objects hug on the walls, the use of the columns and pedestals for statues and statuettes obtained in all periods. Anahtar Kelimeler: Hellen Tapınağı • Düzenlemeler • Antik Yazarlar • Adak Giriş Hellen kutsal alanlarındaki düzenlemelere dair bilgilerimiz arkeolojik bulgular, tapınakların envan-ter kayıtları ve antikçağ yazarlarının aktarımları doğrultusunda şekillenmektedir. Arkeolojik bulgu-lar genel olarak Hellen kutsal alanlarındaki mimari düzenlemeleri ve kült heykeli, figürin, levha, takı, silah, zırh, dokuma ağırlıkları gibi adak ve sunular hakkında bilgi sağlarken envanter kayıtları tapınağa bağışlanan eşya ve bağışçısının isimlerini vermektedir. Antikçağ yazarları incelendiğinde birincil ya da ikincil elden aktarmış oldukları bilgiler ile Hellen kutsal alanlarının ve özellikle tapı-nağının gözümüzde canlanmasına katkı sağladıkları görülmektedir. Yazılı kaynaklara bakıldığında, Hellen kutsal alanı ve içerisindeki tapınakları mimarisinden, konumuna, içerdiği külte kadar antik-çağın gezginleri için anektodlarını süslü bir biçimde sunmaları için bulunmaz bir kaynaktır. Kutsal alanın yeri ve konumunun yanı sıra içerisindeki nesnelere dair yalın ya da ayrıntılı bilgiler kimi zaman Hellen kültürünün ortaklıklarını yansıtarak somutlaşabilmektedir.

When we look into western Anatolia in the LH IIIC Period, an increase in Mycenaean pottery is observed in comparison with the preceding periods along the coast in settlements like Panaztepe, Liman Tepe, Bademgediği Tepe, Kadıkalesi, Miletos, and Çine-Tepecik. In this article, I argue that the relative increase in Mycenaean artifacts on the Anatolian west coast relates to Mycenaean immigrants, rather than merchants making use of the political gap in western Anatolia. The distribution pattern of Mycenaean artifacts on the Anatolian west coast was, however, not uniform, and various sites and regions, most notably Troy, experienced an influx of Balkan influence, whilst Mycenaean cultural influence apparently dwindled. When the process preparing the end of the Bronze Age is analyzed chronologically , it can be learned that the Mycenaean palaces were destroyed and lots of settlements in Mainland Greece were evacuated 1. Arzawa in Western Anatolia and Hittite country, which had been a major regional power, was destroyed (Woudhuizen 2006, 51), various coastal cities in the Eastern Mediterranean were damaged 2 .The Postpalatial world, emerging after the destruction of Mycenaean palaces at the end of Late Helladic IIIB, is described as the LH IIIC Period. When we look into Anatolia in the LH IIIC Period, we see that a considerable amount of LH IIIC ceramics were obtained after the destruction of the palaces 7 TALANTA XLVI-XLVII (2014-2015), 7-26