vezirköprü

In the 2019 season, 45 neighborhoods in the north and west of Vezirköprü are included in the scope of the work planned in order to research the history of Vezirköprü District, to determine the archaeological cultural assets in the district and to reveal the localization of Neoklaudiopolis Ancient City and its relations with its environment.During these studies, were investigated in detail and their coordinates were determined and photographed and recorded together with the registered ones, 8 fortresses and 1 tower, 6 cisterns, 14 slope settlements, 6 mounds, 1 cave, 8 tumuli, 2 religious buildings, 32 stone chest tombs, 3 rock-cut tombs, 7 stone knit tombs, 13 sarcophagus and cover, 11 grave steles, 3 rock tombs, 7 necropolis, 2 tile grave necropolis, many press counterweight, workshop, column, column head and base,
sarcophagus, architectural building element, architectural block, baptism boat, altar, Aquadukt architectural piece, Ion cymation, ceiling cassette, geison piece, grave steles and milestones were researched and recorded in detail. Finds and centers; as a result of comparing the architectural, ceramic and contemporary settlements, a way of dating was made.

Vezirköprü Neoklaudiopolis antik kentinde 2018-2019 yıllarında 61 yerleşimde
gerçekleştirilen yüzey araştırmalarında 8 bölgede tespit edilen, 7 adet pres denge ve çok uzun süre boyunca kullanım görmüş 4 adet soku taşı, çalışma konumuzu oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında Samsun ilinde yer alan Vezirköprü ilçesinde bulunan zeytin ve şarap üretiminde kullanılan pres denge taşları ile daha çok tahıl üretiminde karşımıza çıkan soku taşları değerlendirilerek, kendisini belirleyici form özelliklerine göre tiplere ayrılmıştır. Yemek, insanoğlunun binlerce yıllık yaşantısında daima en temel gereksinimi olmuştur ve beslenme alışkanlıkları genellikle coğrafi özelliklere göre farklılıklar göstermiştir. Neolitik Çağ’a kadar yiyeceğini doğadan temin eden insanoğlu bu dönemle birlikte tarıma geçiş yapmış ve tahıl üretimine başlamıştır. Neolitik Çağ’dan günümüze kadar hayatımızın her anında tahıllardan elde edilen ürünler en önemli besin kaynağımızı oluşturmuştur. Tahılların besin olarak tüketilebilmesi için günümüzde olduğu gibi Antik Çağ’da da tanelerinin öğütülmesi gerekmiştir. Öğütme amacı için kullanılan yöntemler dönemsel ve bölgesel koşullardan dolayı her zaman farklılıklar göstermiştir. Söz konusu pres denge ve soku taşları kullanım gördükleri alana ve coğrafi şartlara göre farklılıklar gösterse de temelde aynı amaç için kullanılmıştır. Soku taşlarının bazılarının günümüzde halen kullanım görmesi etnoarkeolojik bir değerlendirme yapmayı gerekli kılmıştır. Antik Çağ’daki öğütme aletlerinin, geçmişten günümüze olan süreçteki gelişimi ışığında pres denge ve soku taşlarının işlevi, hangi gıdalar için kullanıldığı, ne amaç için ortaya çıktığı ve tarihlemesi hakkında değerlendirme yapılmaya çalışılmıştır. Bölgede Antik Çağ’da zeytin ve üzüm gibi tarımı yapılan ürünler yerini iklim değişiklikleriyle beraber tahıl ve fındık gibi ürünlere bırakmıştır. Zeytin ve üzüm yetiştiriciliğinin bitmesiyle birlikte zeytinyağı ve şarap üretiminde kullanılan pres denge taşlarının orta kısımları genişletilerek soku taşına devşirilmiştir. 14. yüzyılın ilk yarısında Samsun coğrafyasında Türklerin hâkimiyetinin başlamasıyla, Türklerin örf, adet ve geleneklerini bölgede tam anlamıyla hissettirmesiyle kutsal olarak gördükleri ekmeğin yapım aşamasında kullandıkları soku taşının kullanım evresi başlamış ve günümüzde de halen kullanım görmektedir.