Kanon

“Modern Türk Şiiri” kitabında bir “medeniyet krizi”ni aşma biçimi olarak intihar, bir çatışma alanı olarak antoloji, iktidar ve şiir ilişkisi geriliminde belirginleşen “şiirin öldüğü” söylemi, Garip ve İkinci Yeni şiir hareketleri, Mavi dergisi merkezli çıkış gibi sorunlar ve konular tartışılırken en çok bahsi geçen şair ve yazarlar şunlar: Ahmet Hâşim, Yahya Kemal Beyatlı, Mehmet Âkif Ersoy, Nâzım Hikmet, Necip Fazıl Kısakürek, Faruk Nafiz Çamlıbel, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ahmet Kutsi Tecer, Ahmet Muhip Dıranas, Cahit Sıtkı Tarancı, Yaşar Nabi Nayır, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Melih Cevdet Anday, Orhan Veli, Oktay Rifat, Asaf Hâlet Çelebi, Behçet Necatigil, Attilâ İlhan, Ahmet Oktay, İlhan Berk, Turgut Uyar, Edip Cansever, Sezai Karakoç, Cemal Süreya, Nurullah Ataç, Kemal Tahir, Muzaffer Erdost, Asım Bezirci.

Kata bahasa Inggris canyon dipinjam dari bahasa Spanyol cañon, artinya "pipa, cerobong, ngarai." Kata Spanyol ini berasal dari bahasa Latin canna, dan bahasa Yunani awal disebut kanna, artinya "buluh."  Kata Yunani kanna berasal dari kata Semitik (Ibrani - Aramaik) untuk buluh - קנה kaneh. Kata kaneh punya banyak arti: batang, buluh, tongkat, tongkat kayu pengukur, tiang lampu, lengan tiang lampu, buluh panjang, dan dalam bahasa Ibrani kemudian disebut – batang tenggorokan...

The antiphonic song for four voices, “Ausgang und Eingang, Anfang und Ende ...” (“Going out and coming in, beginning and end ...”) was composed by the Evangelical-Lutheran deacon Joachim Schwarz in 1962. It quickly found acceptance in the German Evangelical hymnals (EG 175; RG 345) and also elsewhere. The article provides, on the occasion of the retirement of the Old Testament scholar Herbert H. Klement from the Staatsunabhänigigen Theologischen Hochschule (STH) in Basel some consideration of this canon and beyond it of biblical instances of going in, crossing over, and going out. The canon focuses on the extensive, two lines long subject. It consists of two polar pairs (merisms) expressing spatial and temporal events comprehensively. The biblical point of reference is Ps 121:8 (Luther translation), see also Deut 28:6. The “Thou”-addressing and the invocatio Dei in the third line defines the song as a prayer. The supplication in the last line points to human neediness and dependence on God. The biblical part is dedicated first of all to the Hebrew and Greek words for “beginning” in Gen 1:1; John 1:1; 1 John 1:1 and Mark 1:1 (see also the Toledot-introductions as sub-structuring of Genesis). Some thoughts are shared about the beginnings and conclusions of other books, in which the contributions in terms of work of the honoree (Sam) and that of this author (Pss) are given special consideration. The bracketing of the two Bible books of Samuel and Psalms in the form of narratio and poetica is done via the figure of David, in particular the “duplicated” royal song of thanksgiving (2 Sam 22 / Ps 18) and the biographical notes in the headings of the Psalms (see in addition to this also 1 Sam 2:1-10; 2 Sam 23:1-7). The Psalter is opened not only by a beatitude, but this (sapiential) form is also give a structure-forming function (in conjunction with the final doxologies in the five books of the Psalter). Similar phenomena are found inter alia also at the end of the Torah (Deut 33:29), at the beginning of the first sermon of Jesus (Mt 5:3-11), and in the book of Revelation (1:3; 22:7, 14).

ÖNSÖZ

Günümüzde, yeni nesiller, daha doğrusu “eşiği atlamış bir kesim”, “Kâinatı” da kapsayacak şekilde artık geniş ufuklu bir perspektife sahipler, teknoloji ve kitaplar sayesinde… Öyle ki, bu yeni çağla birlikte dua ve ibadetin de belirli bir yeri ve zamanı yok. Zaman ve Mekandan bağımsız bir şekilde, isteyen istediği yerde Allah’a ulaşabiliyor, dua ediyor.

Mabet duvarları arasına sıkıştırılmış “Tanrı’nın Evi” kavramına artık günümüzde pek sıcak bakmıyorlar. İbadethaneler tenhalaşırken, artan genç ve dinamik toplumlar ve nüfusla birlikte çevreyle bütünleşme ve internet çağıyla birlikte mobil iletişim ve globalizasyon ile birlikte anlık veri ve kitle iletişimi, bilginin anlık işlenişi ve iletişimi de yoğunlaşıyor. Sanki, bu noktada hacmi tasavvur bile edilmeyecek çok daha büyük, sanki tüm dinleri de içerisine alan bir yapı şeklindeki, büyüklükte bir “Evrensel Bir Mabet ’in” farkına varılıyor.

“Tanrı’dan korkma” şeklinde değil; ama “Doğa sevgisiyle” ve “Tabiatla iç içe olma” ve “Merhametli” olma duygusu ve “Tanrıyla birleşme, Evrensel bütünleşme” kavramları gün geçtikçe artıyor! Ve Tabiat’da “görevi” olmayan tek bir canlının bile bulunmayacağının bilincindeler. “Zararlı Hayvan”, “Zararlı Bitki” söylemleri onlara çok uzak!

Kobay olarak kullanılan bir fare veya bir maymun için veya eziyet görmekte olan bir kedi veya köpek veya diğer bir canlı türü için meydanlar doluyor! Veyahutta Türkiye’de yaşanan “Gezi Parkı” eylemlerinde çok daha belirgin ve bariz bir şekilde bir sosyolojik örnek şeklinde derinleşerek birkaç on ağaç için kitleler ölümüne bütünleşebiliyorlar. Bu örnekler, tarihteki daha önce yaşamış kavimlerle karşılaştırıldığında, benzersiz birer sevgi numunesi gibi görünüyor, bir bilinç kayması ve kritik bir “ALTINÇAĞ”, “BİLGİ ÇAĞI” eşiğine gelindiği mesajını veriyordu.

İşin ilginç yanı; Kuran-ı Kerim “Oku” diye başlıyor… Fakat şu bir gerçek ki, içeriğinde de “başka bir kitap okuma” mealinden tek bir ayet yok! Sadece “oku”, demesi “neyin okuyacağımızı” veya “neyin okunacağı” meselesinin ucunu açık bırakmıştır. Belki de tek bir kalıp yok, “Okunması gereken Tüm Kainat”, ve Kainatın tümü belki de “Dev bir Mabed ve Yaratıcı tarafından yazılmış Sayısız Kitaplar Bütünü”..

KANON, yeni çağın bir KUTSAL KİTABI yazılsa ve kesintisiz devam eden TANRI / ALLAH VAHYİ'nin uzun zamandır beklenen yeni bir uzantısı ve evrensel mesajı gönderilse, bu ne olurdu? Tanrı insanlığa ne söylemek ve mesaj vermek isterdi? Düşüncesi doğrultusunda oluşturulmuş bir Kutsal Kitap tematiğidir. Elinizdeki Eser, bu yönde yazılmış -Çok yönlü- 33 yıllık Teolojik bir çalışmanın ürünüdür.

  KANON, ÜÇ ANA BÖLÜMDEN OLUŞUR:

1- KUR'AN, İNCİL ve TEVRAT - genel bir değerlendirilme -

2- “KUR’AN’IN KANONİK YORUMU” (99 Kanon)

3- “İNCİL’İN KANONİK YORUMU” (303 Kanon)


İÇİNDEKİLER:

- KANON NEDİR?
- KHALKİ AVATAR KİMDİR?
- GİRİŞ
- Kan’on Kelimesi’nin Kökeni & Eski Mısır
- ESKİ ANTLAŞMA KANONUNUN GEÇERLİLİĞİ
- Yeni Bir "Kanon" Yazılabilir mi?
- Tarihsel ve İdeolojik Açıdan Kan’on’un Anlamı:
- Tanrı Vahyi’nin Devamı Olan Kutsal Kitapların’ın Değişmezliği Meselesi
- Eski Ahid’in “Kanon” Oluşumu
- Yeni Ahit’in “Kanon” Oluşumu
- Kanon Listeleri:
- KISACA ROMA TARİHİ [M.Ö. 750 - M.S. 1453]
- İlahi Dinlerin Kitaplarının Oluşumu
- Da Vinci Etkisi:
- Dan Brown ve Hristiyanlığa Etkileri
- Yeni Ahid’in Eski El Yazmaları
- Kodeks Alexandrinus
- Kodeks Vatikanus
- Kodeks Sinaticus
- John Rylands Papirüsü
- Arsoinoe Yazmaları
- Chester Beatty Papirüsleri
- Eski Ahid’in Diğer Çevirileri
- Kanonik İncillerin Kabul Edilmesi ve İznik Konsili
- Rahip Arius’un Tevhid İnancını Savunması:
- İznik Konsülü'nde Diğer Yaşananlar:
- Ölü Deniz Tomarları “The Dead Sea Scrolls”
- Tarihsel Bakımından Kitab-ı Mukaddes’in Metinleri Nasıl Değerlendirilebilir?
  A. Bibliografik Test
  B. İçsel Kanıt Testi
  C. Dışsal Kanıt Testi
- Peygamberlere Göre (Nebi’îm) Kutsal Kitap’ın Değişmezliği
- Kitab-ı Mukaddes ve Kuran-ı Kerim Arasındaki Değişik Vahiy Kavramları
- Kur’ân’a Göre Hz. Muhammed Kendi Dönemindeki Mevcut Olan Kutsal Kitab’ı - - - - Tanrı’nın Kelâmı Olarak Kabul Ediyordu
Kur’ân’a Göre Mü’minler, Kutsal Kitaplar Arasında Hiçbir Ayrım Yapmazlar
Kur’ân-ı Kerîm’e Göre Allah’ın Kelâmı Değiştirilemez
Kur’ân’a Göre Allah’ın Kelâmı Bizzat Allah Tarafından Korunmaktadır
İslamiyet öncesi Kutsal Kitap, Kanonik Yahudi-Hristiyan Yazıtları ve Dinlere Genel bir Bakış ve Sonuçlar
Tarihin Akışını Değiştiren İslam Öncesi İndirilen Kanon’lar
İslâmiyet’te “Nesih”:
“Önceki Kutsal Vahyin İptal Edilmesi” Meselesi
Kur’ân’a Göre de Allah’ın Kelâmı Ebediyete Kadar Geçerli Kalacaktır
Kutsal Kitapların Değişip Değişmemesi Üzerine Felsefi Düşünceler ve Bazı Mantık Meseleleri
A. “A Priori” meselesi (Önyargı)
B. “Petitio Principii” (Kıyas) meselesi
C. “Argumentum Ad Ignorantium” (Bilinmezlik, Agnostik) Kanıt
D. Argumentum Ad Hominem (Tartışmaya dayalı) Kanıt
E. “Argumentum Ad Verecundiam” (Otorite) Kanıtı
F. “Argumentum Ad Baculum” (Baston) Kanıtı
G. “Argumentum Ad Populum” (Halk) Kanıtı
H. “Argumentum İp Se Dixit” (Temelsiz) Dogma
I. “Argumentum Non Sequitur” (Akla Dayalı) Kanıt
J. Doğru Akıl Yürütme

YENİ ANTLAŞMA KANONU
GİRİŞ
ESKİ ANTLAŞMA KANONUNUN GEÇERLİLİĞİ
YENİ ANTLAŞMA KANONUNUN OLUŞUMU
YENİ ANTLAŞMA KANONUNUN ÖNEMİ:
NEDEN BİR YENİ ANTLAŞMA KANON’U GEREKLİDİR?
KANON’UN GÜNÜMÜZDE YAPTIĞI DEĞİŞİKLİK:
APOKALİPTİK BİR ÇAĞ’A GİRERKEN - 'KIYAMET ÇAĞI'NA- GÖRE 'YENİ BİR KANON'UN GEREKLİLİLİĞİ

KANON-Birinci kitap: KHALKİ AUM KİTABI
  GİRİŞ
  KUR’AN-IN KANONİK YORUMU
KANON-İkinci Kitap: KHALKİ AVATAR KİTABI
  GİRİŞ: İSA MESİH’İN HAYATI:
  İNCİL-İN KANONİK YORUMU
KANON TERİMLER SÖZLÜĞÜ

FARKINDALIKLAR Özet Türk Edebiyatı'nda şiir türünde önemli yenilikler yapan şairlerin başında gelen Tevfik Fikret, hem şahsı hem de eseri ile pek çok tartışmaya konu olmuştur. Bireyin çıkmazı, kaçış, melankoli, iç duyuş ve kriz kavramlarıyla edebiyat tarihlerinde yer bulan Tevfik Fikret şiirlerinde sadece bireysel ve içe dönük temaları işlememiştir. Kimi şiirlerinde sosyal hayatı, toplumsal bunalımları, geçim sıkıntısı ve toplumsal trajedileri de dile getiren Tevfik Fikret, sanatsal öngörüsünün tematik genişliğini de ortaya koymaktadır. Onun toplumla ilgili şiirlerinde toplumu ve halkı gözlemleyen ve oradan aldığı izlenimlerini Servet-i Fünûn şiiri hassasiyetinde ancak daha sade bir dille ifade eden bir şairin sesi vardır. Toplum Tevfik Fikret için temel gaye olamasa da ihmal ettiği bir yapı değildir. Onun şiirlerinde sosyal değerleri kimi zaman açık olarak kimi zaman ise örtük bir şekilde bulabilmek mümkündür. Abstract Tevfik Fikret who is among the writers that innovated the kind of poetry in Turkish literature, has been discussed about his personalşty and works. Tevfik Fikret who take part into literature history by notions of impasse of individual, escape, melancholy, stream of consciousness and crisis has not handled personal and withdrawn subjects in his poems only. Tevfik Fikret who mentioned about social life, social crisis, bad straits and social tragedies also in some of his poems, presents thematic expansion of his artistic foresight. In his poems about society, it is felt the sound of poet who analyses society and people and narrates his this

Nederlands: Een scriptie die de bewapening aan boord van het gevonden scheepswrak de Queen Anne beschrijft. De onderzoeksvraag die behandeld wordt in deze scriptie gaat verder in op de functie van het schip; was de Queen Anne een bewapend koopvaardijschip of toch een oorlogsschip? Om deze vraag te beantwoorden is er een literatuuronderzoek uitgevoerd naar vergelijkbare schepen uit de 18e eeuw en is er onderzoek gedaan naar het gewicht van de gevonden kanonskogels. Het gewicht van de kanonskogels kan worden gekoppeld aan de bijpassende kanons die aan boord van het schip hebben gestaan, maar die niet meer terug zijn gevonden tijdens de graafwerkzaamheden.

English: A bachelor thesis that describes the armament found in the shipwreck the Queen Anne. The research question focusses on the function of the ship; was the Queen Anne used as a warship or merchant vessel? To answer this question a literature study was carried out, that compared similar ships from the 18th century to the Queen Anne. In addition the cannonballs found in the shipwreck were measured and their weights were plotted. The graph shows three peaks, corresponding to the three types of canons that probably stood aboard the ship. However these canon types were not found during the excavation and were probably taken ashore after the shipwreck, or buried somewhere in the former Zuiderzee region.

До данас сачувани српски преписи литургијских зборника који садрже химнографски материјал настали у 13. веку нису бројни, али имају значајну улогу у проучавању не само рецепције преводне византијске химнографије код православних Словена него чувају и најстарија оригинална дела словенских аутора с краја 9. и првих деценија 10. века (Климента и Наума Охридских, Константина Преславског). Они су, исто тако, и поуздан сведок о обредном животу Српске Цркве у овом раном периоду. У томе се посебно истиче неколико српских минеја (Београд, НБС 647; Београд, САНУ 361; Света Гора, Зограф 53; МОсква, ГИМ Хлудов 156). Током 13. века преписано је и неколико српских триода (РНБ, F п I 68, РНБ, F п I 92), али они нису у довољној мери проучени. Октоиси су сачувани тек од краја 13. века, али садржај рукописа овога типа из тог времена, а и нешто познатијих - из прве половине 14. века - потврђује заступљеност дела ране словенске химнографије и у овим литургијским књигама.

Der vorliegende Beitrag soll einerseits wichtige Aspekte hervorheben, die mit der Rolle der interkulturellen Literatur in der zeitgenössischen Kanondebatte zusammenhängen und andererseits die metaliterarischen Repräsentationen einiger Autor/innen des deutschsprachigen Kanons im Werk einer der wichtigsten und bekanntesten Autorinnen der sogenannten Chamisso-Literatur, Yoko Tawada, besprechen. Im ersten Teil des Beitrags soll Aufschluss darüber gegeben werden, inwieweit eine Integration der interkulturellen Literatur in die ‚traditionelle‘ kanonische Literatur im Kontext des
deutschsprachigen Raums durch die Beobachtung bestimmter kultureller Prozesse (z. B. Vergabe von Literaturpreisen) möglich wäre. Im zweiten Teil des Beitrags geht es um metaliterarische Überlegungen im Werk Sprachpolizei und Spielpolyglotte von Yoko Tawada in Bezug auf den Sprachgebrauch und den Stil bei kanonischen deutschsprachigen Autoren wie Jandl, Celan und Goethe und der Dichterin Lasker-Schüler. Auf diese Weise übernimmt Tawada die Rolle einer Stilkritikerin und veranschaulicht die Idee einer fruchtbaren Begegnung zwischen Kanon und interkulturellem Schreiben.

U radu se raspravljaju načini konstituiranja kanona u književ-nosti devetnaestog stoljeća nastaloj u okviru Austro-Ugarske Monarhije i obilježenoj snažnim nacionalno-integrativnim pred-znakom. Procesi formiranja kanona promatrat će se na primjeru kratke poetičke rasprave Augusta Šenoe O poetici nastaloj pre-ma predlošku njemačkoga autora Rudolfa Gottschalla. Ishodište za analizu Šenoine poetike tvorit će analiza tvorbe kolektivnih identiteta u plurietničkoj konstelaciji proizašloj iz istodobnosti imperijalnog okvira i aktiviranja nacionalnih diskursa, te će u fokusu biti ovisnost koja povezuje širi monarhijski, multinacio-nalni okvir s predodžbama o nastanku monolitne etnokulturne nacije. Potonje se mogu pratiti u povijestima hrvatske književ-nosti, a ovdje će se usporediti sa Šenoinom propedeutičkom poetičkom raspravom.

Gustav Freytag's Roman "Soll und Haben" war ein Bestseller. Soll man ihn heute noch lesen, obwohl es sich um einen antisemitischen Text handelt? Der Beitrag verhandelt am Beispiel von Freytags Roman grundsätzliche Debatten über den Kanon zwischen Dekanonisierung und kritischen Relektüren.

I consider the iambic kanon for the Nativity attributed to St. John of Damascus. A history of the kanon genre is provided, and the iambic kanon considered in detail: its attribution, its meter and form, and its theology. The kanon presents a heavily neo-Chalcedonian Christology which is wholly compatible with the theology of St. John of Damascus, but it goes further than the saint's prose in emphasizing the kenotic nature of Christ's Incarnation.

Bu çalışma, Muallim Nâci'nin biyografisini, ölümü üzerine yazılan yazılar çerçevesinde yeniden inceleme fırsatına odaklanmaktadır. Ayrıca modern bir tür olarak biyografi yazmanın sorunlarını, özellikle Türk edebiyatı tarihlerinin Muallim Naci'yi tanımlama biçimleriyle ilgili olarak tartışmaktadır. Muallim Nâci'nin belli başlı edebiyat tarihlerinde "tek ve değişmez" bir konu olarak nasıl dondurulduğunu ve lineer bir çizgide tarihselleştirildiğini örneklerle sunmaktadır. Özelde Nâci'yi, genelde tüm Türk edebiyat tarihini modernist bir tavırla ve Avrupa merkezci bir yaklaşımla sunmanın nasıl kısır bir kanonik döngüye dönüştüğünü vurgulamaktadır. Şinasi ve Namık Kemal ile başlayan ve Recâizade Mahmud Ekrem ile devam eden Türk edebiyatının modernleşmesinin yarattığı tek sesliliğe eklemlenen Türk edebiyatı tarihi yazımının Nâci'yi değersizleştirmesini ve ötekileştirmesini örneklerle incelemektedir. Çalışma, söz konusu kanonik tutumu ve yerleşik algıyı aşmanın bir yolu olarak çok sesli bir biyografik okuma önermektedir. Bu bağlamda, Mikhail Bakhtin'in romanların değerini ortaya çıkarmak için önerdiği "çok seslilik" kavramının biyografi yazımında sunacağı olanaklara dikkat çekmektedir. Tek sesli, değişmez ve lineer bireysel anlatıyı aşmanın ve gerçek nesnelliğe ulaşmanın özneyi farklı ilişkiler ağının bir parçası olarak görmekle ve onu hayatın çoksesliliğine paralel bir anlatı ile metinleştirmekle mümkün olduğunu iddia etmektedir. Bu amaçla Muallim Nâci'nin ölümü üzerine farklı yazar ve şairler tarafından yazılmış metinlerde ve çeşitli haber, makale ve şiirlerde üretilen söylemleri analiz etmektedir. Dolayısıyla farklı bakış açıları ve ilişkiler ile çeşitli görme biçimlerinin oluşturduğu çoksesliliğin, yerleşik imajın dışında nasıl bir Nâci imajı oluşturduğunu göstermeye çalışmaktadır. Sonuç olarak, modern ve hümanist bireysellik anlayışının değişmeyen, monoton, lineer bir birey anlayışını öngörmesine karşı insanı kendi gerçekliği içinde tanımanın daha önemli olduğunu ve bu eksikliğin modern biyografilerin en sorunlu yönü olduğunu vurgulamaktadır.

Freunde der Kunsthalle e.V.
Mehrteilige Seminarreihe (2020–2021) zu aktuellen Forschungen der Dissertation, die im Promotionskolleg "PriMus – Promovieren im Museum" in Kooperation der Hamburger Kunsthalle mit der Leuphana Universität Lüneburg entsteht.

Ahmet Hamdi Tanpınar (1901-1962) akademik ve edebi eserleri ve özellikle bu eserlerdeki; toplumsal sorunlar, medeniyet krizi, değişen ve yenilenen Türkiye, geçmiş kültür ve süreklilik konularının da etkisiyle Türk edebiyatında kanonik bir mevkiye sahiptir. Cumhuriyet döneminde, inkılap edebiyatının dışında kendine yerli/doğulu ancak modern ve özgün edebi bir saha kuran Tanpınar kanona dahil olamamıştır. Ancak 1970'lerden sonra değişen siyasi erkle birlikte Kemalizm'in kırılması, medeniyet değiştirmenin sorgulanması gibi nedenlerle yazarın kanon durumu değişmeye başlamıştır. Kanonun siyasi, edebi ve popüler olanla ilişkisini temsil eden resmi, edebi ve halk mercileri tarafından kanonik bir sanatçı olarak kabul edilen yazarın durumu günlüklerinin yayınlamasıyla yeniden değişmiştir.Tanpınar'ın 2007 yılında Günlükleri Işığında Tanpınar'la Başbaşa ismiyle yayınlanan günlükleri, bu eseri değerlendiren farklı kesimlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Günlükleri zihinlerdeki "muhteşem Tanpınar" imajını yerle bir eden bir bomba olarak yorumlayan grubun yanında bir kısım eleştirmen, yazarın herkes gibi "sıradan" bir insan olduğunu hatırlatmışlardır. Söz konusu grupların ortaya çıkışı ve Tanpınar algısının değişmesinde ise yazarın günlükleri vasıtasıyla oluşturduğu yeni kimliklerin yerleşik, kanonik Tanpınar imajı ile çakışması etkili olmuştur. Bu tez, kanon kavramı ve Türk edebiyatında kanonu irdeleyerek Ahmet Hamdi Tanpınar'ın günlüklerinin yayınlamasından önceki ve günlüklerle birlikte ortaya çıkan yeni durumunu araştırırken yazarın günlükleri vasıtasıyla kurduğu kamusal ve şahsi benliklerin, Tanpınar'ın yeni kanon durumuna etkisini gösterir. Ayrıca söz konusu benliklerin günlüklerde kurduğu "yeni Tanpınar" imajının "kanon Tanpınar" üzerindeki yıkıcı etkilerini sıralayarak kanonik bir yazarın günlükleri vasıtasıyla değişen algısını irdeler. Anahtar Kelimeler: Ahmet Hamdi Tanpınar, kanon, anti-kanon, günlük, benlik

Ahmet Hamdi Tanpınar (1901-1962)has a canonical position in Turkish literature by the effects of his academical and literary works and the subjects in these works about social problems, civilization crisis, changing Turkey, past culture and continuity. In the period of Republic, Tanpınar placed himself in an indigenous/eastern but modern and unique literary field. As a figure outside of the reform literature, he could not be included in the canon. However, canonical position of the author had begun to change with the break of Kemalizm together with the change of political power after 1970s and the society's questioning of the civilization change. Again, the canonical position of the author, who has acquired this position by the statutory, literary and public authorities representing the relation of canon with that what is political, literary and popular, has changed with the publication of his diaries. Published in 2007, Tanpınar's diaries, namely Günlükleri Işığında Tanpınar'la Başbaşa caused to the emergence of different segments assessing these diaries. Besides the group considering the diaries as a bomb that destroyed the image of "Magnificent Tanpınar", another group of critics reminded the fact that Tanpınar was an "ordinary" man like every one else. In the emergence of these groups and the change of perception about Tanpınar, the opposition between the built-in/canonical Tanpınar and the new identities the author set up by his diaries was effective. This thesis manifests the effects of the public and private selves of Tanpınar that the author set through his diaries on the new canonical position of him. In doing this manifestation, through probing into the concept of canon and canon in Turkish literature, it investigates Tanpınar's changing canonical position before the publication of his diaries and his new position resulting from the diaries. Moreover, it investigates the changed perception of a canonic author through his diaries by examining the "destroying" effects of above mentioned selves on the image of "new" Tanpınar. Key Words: Ahmet Hamdi Tanpınar, canon, anti-canon, diary, self

This book focuses on the history of the Hymnography of the Orthodox Church, as well as hymnographers, hymnographical terminology and theology of Hymns. ***
Στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά στην γένεση και εξέλιξη της Υμνογραφίας της Εκκλησίας, στους μελωδούς και υμνογράφους, στους υμνογράφους (κληρικούς και λαϊκούς) των νεοτέρων χρόνων. Επιπροσθέτως γίνεται αναφορά στην υμνογραφική ορολογία, καθώς επίσης επιλεγμένες πτυχές της Θεολογίας των Ύμνων της Εκκλησίας.

Quel che la filosofia rappresentò per Boezio durante la sua prigionia e che per Adamnán incarnò l’attività di agiografo, per Dante dopo la fine della sua carriera politica venne espressa dalle Rime, dal Convivio, in parte dal De vulgari eloquentia e da ultimo dalla Commedia.
La “stravaganza” di questi autori era la concezione della letteratura come consolatio classicamente intesa, ma arricchita della stringente necessità di costituire una coscienza ed un’appartenenza di cittadinanza al più lato concetto di Umanesimo.
Ciò che dal punto di vista storico accomuna i due autori, e che al contempo esemplifica e condensa un’attività da far «tremare le vene e i polsi» (Inf. I, 90), viene compendiato in «Willkür, Beliebigkeit und Chaos» [arbitrio, qualunquismo e caos] (Marcel Reich-Ranicki). I tre sostantivi si applicano alla rappresentazione che gli autori avevano della situazione intorno a loro e del clima di disumanità che vi scorgevano.

Le choix de poèmes opéré par les compositeurs de lieder au XIX e siècle opère une reconfiguration du canon de la poésie germanophone : dans ce 'miroir déformant', certains auteurs et certains genres sont oubliés, d'autres au contraire surreprésentés. Les poèmes sélectionnés présentent le plus souvent des formes simples, imitées de la poésie populaire (Volkslied) recueillie par Herder d'abord, et Arnim et Brentano ensuite. Le lyrisme amoureux y est particulièrement représenté, mais également la poésie naturelle (Naturlyrik) où se projette le moi lyrique. L'article analyse en particulier l'abondance des textes dans lesquels est mise en scène une nature bruissante et parlante, souvent inintelligible, qui réserve une place à un traitement musical parallèle au matériau linguistique. → Mots-clefs : lied, romantisme, lyrisme, poésie, nature, poésie populaire, canon.

Confused Words. Notes on the Texts of German Romantic Art Songs
Abstract : The selection of poems by German Lieder composers in the nineteenth century reconfigures the canon of German-language poetry: in this 'distorting mirror', certain authors and genres are forgotten, while others are over-represented. The selected poems are mostly in simple forms, imitated from the folk poetry (Volkslied) as collected first by Herder and later by Arnim and Brentano. Love lyricism is particularly well represented, but also natural poetry (Naturlyrik) in which the lyrical self is projected. The paper analyses in particular the abundance of texts in which a murmuring, whispering, sometimes speaking but often incomprehensible nature is staged, which creates a space for a musical treatment parallel to the words.
→ Keywords: art song, lied, romanticism, lyricism, poetry, nature, Volkslied, canon.

„unverständlich wirre worte“. Zu den Texten der romantischen Kunstlieder
Zusammenfassung: Die von Liederkomponisten des 19. Jahrhunderts getroffene Auswahl von vertonten Gedichten rekonfiguriert den Kanon der deutschsprachigen Lyrik: In diesem ‚Zerrspiegel' werden bestimmte Autoren und Gattungen ausgeblendet, während andere überproportional vertreten sind. Die ausgewählten Gedichte sind meist in einfachen Formen gehalten, die den zuerst von Herder und später von Arnim und Brentano gesammelten Volksliedern nachempfunden sind. Besonders vertreten ist die Liebeslyrik, aber auch die Naturlyrik, in die sich das lyrische Ich hineinprojiziert. Der Aufsatz untersucht insbesondere die Fülle von Gedichten, in denen eine rauschende, flüsternde, zuweilen sprechende, aber oft unverständliche Natur dargestellt wird, die in Ergänzung zum sprachlichen Material Platz bietet für eine differenzierte musikalische Behandlung.
→ Schlagworte: Kunstlied, Romantik, Lyrik, Naturlyrik, Volkslied, Kanon.