PL218364B1 - Miejscowa kompozycja oftalmiczna do leczenia suchego oka - Google Patents

Description

Niniejszy wynalazek dotyczy miejscowej kompozycji oftalmicznej do leczenia suchego oka.

Bardziej szczegółowo, niniejszy wynalazek dotyczy kompozycji oftalmicznej obejmującej mieszaniny składników, które skutecznie dostarczają ochrony powierzchniom ludzkich lub zwierzęcych oczu.

Oczy ssaków, takie jak oczy człowieka lub oczy innych ssaków (zwierzęce), są korzystnie odpowiednio smarowane, aby zapewnić oku komfort i bardziej skutecznie zapewnić dobre, wyraźne widzenie. Zwykle, takie smarowanie uzyskuje się naturalnie dzięki filmowi łzowemu, który tworzy się na zewnętrznej odsłoniętej powierzchni ocznej oka. Ten film łzowy jest złożoną cieczą, która normalnie jest stale uzupełniana przez gruczoły łzowe, tarczkowe i inne, a gdy film łzowy jest nieuszkodzony, dostarcza powierzchni oka niezbędnego nawilżenia i środków odżywczych. Oprócz pokrywania i ochrony delikatnej powierzchni oka na styku film łzowy/powietrze służy również jako pierwsza powierzchnia refrakcyjna oka. Jednakże, w wielu przypadkach, film łzowy nie jest obecny w wystarczającej ilości i może powstawać stan znany jako „suche oko”.

Do stosowania w leczeniu i umiejętnym postępowaniu z zespołem „suchego oka” sugerowano stosunkowo dużą liczbę kompozycji. Na przykład, stosowano sztuczne łzy, które są substancjami o składzie chemicznym, który naśladuje lub przypomina działanie naturalnych łez. Takie sztuczne łzy często wymagają bardzo częstego użycia, ponieważ oko szybko je traci. W dodatku chociaż nawilżają oko, ich wartość w smarowaniu oka jest nieco mniejsza niż żądana. Zaproponowano kompozycje, które obejmują konkretne środki smarujące. Na przykład, do oczu stosowano szereg kompozycji, w tym, karboksymetylocelulozy (CMC).

W normalnych warunkach, powierzchnia oka ludzkiego lub zwierzęcego jest skąpana we łzach o prawidłowej sile osmotycznej, na przykład, zasadniczo izotonicznej. Jeżeli ta siła osmotyczna wzrasta komórki na powierzchni oka są eksponowane na hiperosmotyczne lub hipertoniczne środowisko, co powoduje niepożądane zmniejszenie objętości komórkowej z powodu utraty wody przechodzącej przez nabłonek i inne niepożądane zmiany. Mechanizmy kompensacyjne są ograniczone i w wielu przypadkach prowadzą do upośledzenia powierzchni ocznej i dyskomfortu. Na przykład, komórki mogą próbować zrównoważyć ciśnienie osmotyczne przez wzrost wewnętrznego stężenia elektrolitów. Jednak, przy podwyższonych poziomach elektrolitów, metabolizm komórkowy zmienia się na wiele sposobów, obejmując zmniejszenie aktywności enzymatycznej i uszkodzenie błony. W dodatku, środowisko hipertoniczne okazało się być prozapalnym dla powierzchni oka.

Komórki w wielu formach życia mogą kompensować warunki hipertoniczne przez naturalne nagromadzenie lub wytworzenie tak zwanych „substancji osmoregulacyjnych”, które działają jak elektrolity, aby zrównoważyć ciśnienie osmotyczne, ale nie interferują z metabolizmem komórkowym jak elektrolity. Substancje osmoregulacyjne lub środki osmoregulacyjne, na ogół bez ładunku, mogą być utrzymywane w żywej komórce, na przykład, w komórce oka, mają stosunkowo niski ciężar cząsteczkowy, ale poza tym są kompatybilne z metabolizmem komórkowym. Substancje osmoregulacyjne uważa się również za osmoprotektanty, ponieważ mogą one umożliwić metabolizm komórkowy i/lub zwiększyć przeżywalność komórek w warunkach hipertonicznych, co w przeciwnym przypadku byłoby ograniczające.

Na przykład, istnieje klasa organizmów nazwanych halofilami, które zamieszkują w hipersłonym środowisku, takim jak słone jeziora, głębokie baseny morskie i sztucznie tworzone wyparowujące sadzawki. Organizmy te mogą być eukariotyczne lub prokariotyczne i mają mechanizmy do syntetyzowania i/lub akumulowania różnorodnych środków osmoregulacyjnych, w tym, polioli, cukrów i aminokwasów i ich pochodnych, takich jak glicyna, betaina, prolina, ektoina i temu podobne.

Gliceryna (glicerol) jest szeroko stosowanym środkiem osmotycznym, który zidentyfikowano jako substancję osmoregulacyjną w różnorodnych komórkach u wielu różnych gatunków. Jest również uważana za humektant i smar oftalmiczny. W USA gliceryna jest stosowana miejscowo na powierzchnię oczną w stężeniach aż do 1% w celu złagodzenia podrażnienia, a w wyższych stężeniach była stosowana do nadawania siły osmotycznej w przepisywanych lekach. Ze względu na małą wielkość i pochodzenie biologiczne powinna łatwo przekraczać błony komórkowe, a ostatnio zidentyfikowano w niektórych typach komórek kanały transportowe do ułatwienia przemieszczania glicerolu.

Chociaż glicerol może służyć jako pojedyncza substancja osmoregulacyjna, może być nadmiernie mobilny, to znaczy zbyt łatwo przechodzić przez błony, aby w pewnych układach zapewnić przedłużone korzyści. Przykładem jest ludzki film łzowy, w którym naturalne poziomy glicerolu są niskie.

PL 218 364 B1

Gdy stosowany jest preparat miejscowy, możliwe jest wystąpienie dość szybkiej migracji do komórki. Jednak, ponieważ stężenie we łzie spada, komórka może tracić glicerol do filmu łzowego w czasie, co ogranicza czas trwania korzyści.

Inną główną klasą związków o właściwościach osmoprotekcyjnych w różnorodnych tkankach jest szereg aminokwasów. W szczególności wykazano, że w odpowiedzi na prowokację osmotyczną betaina (trimetyloglicyna) jest aktywnie pobierana przez komórki nerki, a tauryna jest akumulowana przez komórki oka w warunkach hipertonicznych.

Istnieje stała potrzeba dostarczenia kompozycji oftalmicznych, na przykład, sztucznych łez, kropli do oczu i temu podobnych, które są kompatybilne z powierzchniami ludzkich i zwierzęcych oczu i korzystnie skutecznie umożliwiają lepszą tolerancję warunków hipertonicznych przez powierzchnię oka.

Kompozycje hipotoniczne stosowano do oczu jako sposób przeciwdziałania wpływom warunków hipertonicznych. Te kompozycje skutecznie zalewają powierzchnię oka wodą, która szybko wchodzi do komórek, gdy jest dostarczona jako hipotoniczna sztuczna łza. Jednak z powodu dużej ruchliwości wody do i z komórek, jakakolwiek korzyść z hipotonicznej kompozycji będzie niezwykle krótkotrwała. Ponadto wykazano, że przemieszczenie się komórek ze środowiska hipertonicznego do izotonicznego lub hipotonicznego zmniejsza mechanizmy transportu w komórkach dla akumulacji substancji osmoregulacyjnych. Zatem zastosowanie hipotonicznej sztucznej łzy zmniejsza zdolność komórek do wyrównywania hipertoniczności, która powraca krótko po wpuszczeniu kropli.

Powszechnie znana jest kliniczna obserwacja, iż środki, takie jak sól sodowa karboksymetylocelulozy (CMC) i hialuronian sodu (SH) są przydatne w leczeniu oznak i objawów zespołu suchego oka lub choroby. Wykazano, że te dwa środki polianionowe były również szczególnie przydatne w warunkach, w których istnieją indukowane upośledzenia rogówki (procedury chirurgiczne CMC i LASIK) lub alergiczny uraz rogówki (SH i tarczowate owrzodzenie (ang. shield ulcers) w alergii).

Ponadto, film łzowy w uznanym za normalne ludzkim lub zwierzęcym oku może podnieść (wykrywalne) poziomy Głównego Zasadowego Białka (MBP), podczas gdy poprzednio zakładano, że białko to było wyrażane tylko w warunkach alergii z udziałem eozynofilii (późna faza alergii). Obecnie uznano, że MBP jest produkowane przez komórki tuczne (MC), jak również przez eozynofile, o których powszechnie wiadomo, że rezydują w tkankach powierzchni oka i uznano, że degranulują, uwalniają MBP i inne kationowe związki, w trakcie stymulacji antygenowej, przy urazie mechanicznym i w innych warunkach.

Inną grupą białek kationowych aktywnych na powierzchni oka są jedna lub więcej defenzyn, które są normalnie częścią przeciwdrobnoustrojowego układu obronnego organizmu. Defenzyny występują w zwiększonych ilościach w filmie łzowym pacjentów z suchym okiem i mogą albo bezpośrednio albo przez interakcje z innymi substancjami mieć niekorzystny wpływ na stan zdrowia powierzchni oka.

Istnieją uznane sposoby leczenia zaprojektowane w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa degranulacji MC, z których większość stosuje się na powierzchnię oka w połączeniu z okresowym lub wieloletnim leczeniem alergicznego zapalenia spojówek. Jednak, gdy pojawia się degranulacja nie istnieją żadne uznane zabiegi, w których można byłoby pochłaniać, usuwać lub deaktywować uwolnione kationowe mediatory, w tym MBP. Nawadnianie solą fizjologiczną rozcieńczyłoby czynniki, ale jest niepraktyczne w większości przypadków. Ostatnie dane wskazują również, że MBP jest możliwy do wykrycia na powierzchni oka nawet w oczach niealergicznych, co oznacza, że nadmiar MBP i potencjalne niewielkie uszkodzenie powierzchni ocznej może pojawić się u osobników w dowolnym czasie.

Korzystne byłoby dostarczenie kompozycji oftalmicznych, które są skuteczne w łagodzeniu lub zmniejszaniu niekorzystnych działań kationów, na przykład, polikationowych substancji na powierzchniach ocznych ludzkich lub zwierzęcych oczu.

Ujawniono nowe oftalmiczne kompozycje do leczenia oczu i sposoby leczenia oczu. Niniejsze kompozycje bardzo skutecznie leczą oczy, na przykład, oczy cierpiące lub wrażliwe na choroby/stany, takie jak, ale nie wyłącznie, zespół suchego oka, środowiska o niskiej wilgotności i stres/uraz, na przykład z powodu procedur chirurgicznych i temu podobne. W szczególności niezależnie od przyczyny kompozycje te byłyby przydatne do łagodzenia działań uszkadzających hipertonicznego filmu łzowego. Niniejsze kompozycje są stosunkowo proste, mogą być łatwo i efektywnie wytwarzane, i mogą być bardzo dogodnie podawane, na przykład, miejscowo na powierzchnię oka.

PL 218 364 B1

Niniejszy wynalazek dotyczy zatem miejscowej kompozycji oftalmicznej do leczenia suchego oka obejmującej:

wodny nośnik; erytrytol;

karnitynę, lub jej odpowiednie sole odpowiednie do podawania oftalmicznego; i polianionowy materiał polimerowy, którym jest karboksymetyloceluloza, przy czym kompozycja jest skuteczna do leczenia suchego oka i ma osmolalność w zakresie 300 do 400 m Osmoli/kg.

Korzystnie w tej kompozycji materiał polimerowy z ładunkami jonowymi jest materiałem polimerowym polianionowym obecnym w ilości w zakresie od około 0,1% (wag./obj.) do około 10 (wag./obj.) kompozycji, korzystniej składnikiem polianionowym jest sól sodowa karboksymetylocelulozy.

Bardziej korzystnie kompozycja ponadto zawiera glicerynę, a najkorzystniej zawiera ponadto stabilizowany ditlenek chloru, kwas borowy i cytrynian sodu.

Korzystnie kompozycja jest stosowana jako sztuczne łzy do leczenia suchego oka przez osmoprotekcję powierzchni ocznej.

Korzystniej w tej kompozycji erytrytol jest obecny w ilości między 0,01%(wag./obj. a 3% (wag./obj.), karnityna jest obecna w ilości między 0,01% (wag./obj.) a 3% (wag./obj.), a karboksymetyloceluloza jest obecna w ilości między 0,1% (wag./obj.) a 10% wag/obj.

Korzystnie kompozycja zawiera ponadto glicerynę, kwas borowy, boran sodu, cytrynian sodu, chlorek potasu, chlorek wapnia i chlorek magnezu.

Bardziej korzystnie erytrytol jest obecny w ilości między 0,25%(wag./obj. i 0,75% (wag./obj.), karnityna jest obecna w ilości między 0,25% (wag./obj.) i 0,75% (wag./obj.), a karboksymetyloceluloza jest obecna w ilości około 0,5% (wag./obj.).

W niniejszym wynalazku ujawniono kompozycje oftalmiczne obejmujące składnik nośnikowy, korzystnie wodny składnik nośnikowy i skuteczną ilość składnika nadającego toniczność roztworu (dalej określanego jako składnik toniczności), w tym, substancji wybranej z substancji osmoregulacyjnych, na przykład jednego lub więcej z pewnych środków osmoregulacyjnych i ich mieszanin. W jednym bardzo przydatnym wykonaniu składnik toniczności roztworu może obejmować erytrytol. W jednym dodatkowym wykonaniu składnik toniczności roztworu obejmuje substancję wybraną z kombinacji co najmniej dwóch różnych środków osmoregulacyjnych.

Ujawniono również kompozycje oftalmiczne obejmujące nośnik, na przykład, nośnik wodny, składnik i skuteczną ilość substancji wybranej ze składników inozytolowych, składników ksylitolowych i ich mieszanin. Osmolalności takich kompozycji są często wyższe lub większe niż izotoniczne, na przykład, w zakresie co najmniej od 310 do około 600 lub około 1000 mOsmoli/kg.

W dalszym szerszym aspekcie wynalazku ujawnione są kompozycje oftalmiczne, które obejmują nośnik, na przykład, nośnik wodny, składnik i skuteczną ilość składnika toniczności roztworu obejmującego substancję wybraną ze składników karnitynowych. W szczególnie przydatnym wykonaniu kompozycja ma osmolalność nieizotoniczną.

W dodatkowym aspekcie niniejszego wynalazku ujawnione są kompozycje oftalmiczne, które obejmują nośnik, na przykład, wodny nośnik, składnik i skuteczną ilość składnika toniczności roztworu obejmującego substancję wybraną z mieszaniny lub kombinacji środków osmoregulacyjnych, na przykład, wybraną z mieszaniny jednego lub więcej składników poliolowych i/lub jednego lub więcej składników aminokwasowych.

W każdym z powyżej odnotowanych aspektów wynalazku niniejsze kompozycje korzystnie mają taki skład chemiczny, że substancja lub mieszanina organicznych substancji osmoregulacyjnych zawarta w składniku toniczności roztworu po podaniu kompozycji do oka skutecznie umożliwia lepszą tolerancję stanu hipertonicznego przez powierzchnię oka w porównaniu z identyczną kompozycją bez substancji lub mieszaniny organicznych substancji osmoregulacyjnych.

Jeszcze szerszy aspekt wynalazku dostarcza kompozycji oftalmicznych obejmujących składnik nośnikowy, składnik toniczności roztworu i składnik polianionowy. Składnik toniczności roztworu jest obecny w ilości skutecznej do dostarczenia kompozycji o żądanej osmolalności i obejmuje składnik osmoregulacyjny. Składnik polianionowy jest obecny w ilości, w której gdy kompozycja jest podana do ludzkiego lub zwierzęcego oka zmniejsza co najmniej jedno szkodliwe działanie kationowej, na przykład, polikationowej substancji na powierzchnię oczną ludzkiego lub zwierzęcego oka w stosunku do identycznej kompozycji bez składnika polianionowego. Ta substancja kationowa może pochodzić z dowolnego źródła, na przykład, może być endogenna, może być substancją zanieczyszczającą śroPL 218 364 B1 dowisko, lub niepożądanym następstwem stosowania jakiegoś środka do oka, na przykład, roztworu konserwującego lub płynu do pielęgnacji soczewek kontaktowych. W jednym bardzo przydatnym wykonaniu, kwas hialuronowy nie jest pojedynczym składnikiem polianionowym. Inne polianionowe składniki są bardziej odpowiednie do stosowania w niniejszych kompozycjach, na przykład, są bardziej odpowiednie niż kwas hialuronowy lub jego sole do miejscowego podawania na powierzchnię oka ludzkiego lub zwierzęcego. W innym wykonaniu niniejszego wynalazku ujawniona kompozycja ma osmolalność w zakresie od około 300 do około 600 lub około 1000 mOsmoli/kg.

W jednym dalszym szerokim aspekcie wynalazku ujawniono kompozycje oftalmiczne obejmujące składnik nośnikowy i składnik polianionowy wybrany z peptydów polianionowych, analogów peptydów polianionowych, części analogów peptydów polianionowych, polimerów cukrów podstawionych karboksylometylem obejmujących, ale nie wyłącznie, glukozę i tym podobne cukry i ich mieszaniny. Takie polianionowe składniki są obecne w ilości skutecznej, gdy kompozycje są podawane do ludzkiego lub zwierzęcego oka w celu zmniejszenia co najmniej jednego niekorzystnego działania kationowej, na przykład polikationowej, formy i/lub substancji na powierzchnię oka w porównaniu z identyczną kompozycją bez składnika polianionowego.

Ujawniono również sposoby leczenia ludzkich lub zwierzęcych oczu. Takie sposoby obejmują podawanie kompozycji, na przykład, kompozycji według niniejszego wynalazku, do ludzkiego lub zwierzęcego oka, aby zapewnić oku co najmniej jedną korzyść.

Jakakolwiek i wszystkie cechy opisane tutaj i kombinacje takich cech są włączone w zakres niniejszego wynalazku pod warunkiem, że cechy dowolnej z takich kombinacji nie są wzajemnie niezgodne.

Te i inne aspekty niniejszego wynalazku są oczywiste w następującym szczegółowym opisie z towarzyszącymi rysunkami, przykładami i zastrzeżeniami.

Krótki opis rysunków

Fig. 1 jest graficznym przedstawieniem intensywności pewnych kompozycji oftalmicznych w stosunku do fosforylowanych c-jun N-końcowych kinaz (p-JNK1 i p-JNK2).

Fig. 2 jest graficzną prezentacją intensywności pewnych kompozycji oftalmicznych w stosunku do p-JNK1 i p-JNK2.

Fig. 3 jest graficzną prezentacją stosunków fosforylowanej do całkowitej JNK dla pewnych kompozycji oftalmicznych otrzymanych z zastosowaniem metody Beadlyte.

Fig. 4 jest graficzną prezentacją stosunków Fosfo:całkowite kinazy p38MAP dla pewnych kompozycji oftalmicznych, otrzymanych z zastosowaniem metody Beadlyte.

Fig. 5 jest graficzną prezentacją fosfo:całkowitej kinazy ERK MAP dla pewnych kompozycji oftalmicznych, otrzymanych z zastosowaniem metody Beadlyte.

Fig. 6 jest graficzną prezentacją podsumowania działań zależnych od stężenia na odporność elektryczną trans - nabłonkową (TEER) dla różnych kompozycji oftalmicznych.

Fig. 7 jest graficzną prezentacją działań na TEER różnych kompozycji oftalmicznych, w tym kompozycji obejmujących kombinacje środków osmoregulacyjnych.

Fig. 8 jest graficzną prezentacją działań na TEER różnych innych kompozycji oftalmicznych, w tym, kompozycji obejmujących kombinacje środków osmoregulacyjnych.

Niniejszy wynalazek dotyczy oftalmicznej kompozycji przydatnej do leczenia ludzkich lub zwierzęcych oczu. Kompozycje zawierają składnik nośnikowy, na przykład, oparty na roztworze wodnym lub wodny składnik nośnikowy i składnik toniczności roztworu obejmujący substancję wybraną z co najmniej jednej substancji osmoregulacyjnej, na przykład, organicznej substancji osmoregulacyjnej. Takie kompozycje korzystnie obejmują skuteczną ilość substancji, tak aby, gdy kompozycja jest podana do oka, substancja skutecznie umożliwiła lepszą tolerancję stanu hipertonicznego na powierzchni ocznej w porównaniu z identyczną kompozycją bez tej substancji.

Chociaż takie kompozycje mogą mieć dowolną odpowiednią toniczność lub osmolalność, na przykład, hipotoniczną osmolalność, zasadniczo izotoniczną osmolalność lub hipertoniczną osmolalność, bardzo przydatne kompozycje mają osmolalności inne niż izotoniczną osmolalność, na przykład większe niż izotoniczną osmolalność. W jednym wykonaniu niniejsze kompozycje mają osmolalności w zakresie co najmniej 300 lub od około 310 do około 400 mOsmoli/kg. Ujawniono tutaj również takie, które mają 600 lub około 1000 mOsmoli/kg.

Poliole, takie jak składniki erytrytolowe, składniki ksylitolowe, składniki inozytolowe i temu podobne i ich mieszaniny, są skutecznymi środkami toniczności/osmotyczności i mogą być włączone,

PL 218 364 B1 same lub w kombinacji z glicerolem i/lub innymi substancjami osmoregulacyjnymi do kompozycji. Bez chęci ograniczenia wynalazku do jakiejkolwiek konkretnej teorii, uważa sie, że z powodu wielkości w porównaniu z glicerolem, te składniki poliolowe, gdy są stosowane miejscowo na oko, gromadzą się w komórkach wolniej niż glicerol, ale pozostają w komórkach przez dłuższy czas w porównaniu z glicerolem.

W jednym bardzo przydatnym wykonaniu, mieszaniny dwóch lub więcej różnych składników osmoregulacyjnych, na przykład glicerolu i/lub jednego lub więcej składników poliolowych i/lub jednego lub więcej innych składników osmoregulacyjnych, na przykład, jednego lub więcej nienaładowanych lub dwubiegunowych składników aminokwasowych i temu podobnych, mogą być korzystnie stosowane razem w celu dostarczenia jednej lub więcej korzyści oku, której nie można uzyskać stosując kompozycje obejmujące tylko pojedynczy składnik osmoregulacyjny.

W użytym tu znaczeniu termin „składnik” w odniesieniu do danego związku dotyczy związku jako takiego, izomerów i stereoizomerów związku, jeżeli są, odpowiednich soli związku, pochodnych związku i temu podobnych i ich mieszanin.

W użytym tu znaczeniu termin „pochodna” w odniesieniu do danego związku dotyczy związku mającego skład lub strukturę chemiczną wystarczająco podobną do danego związku, tak aby funkcjonował on w sposób zasadniczo podobny do zasadniczo identycznego do danego związku w niniejszych kompozycjach.

W formułowaniu niniejszych kompozycji można rozważać wygodę i zdolność do tolerancji. Ilość organicznego składnika osmoregulacyjnego stosowanego w niniejszych kompozycjach powinna być skuteczna do zapewnienia co najmniej jednej korzyści oku pacjenta bez wywołania nadmiernego dyskomfortu, odruchu łzowego i temu podobnych niepożądanych efektów.

Dla wyszkolonego specjalisty w dziedzinie możliwe jest sporządzenie gęstych cieczy i żeli, które są zatrzymywane na powierzchni oka przez czas dłuższy niż rzadkie ciecze ale często wywołują przejściowe zamazanie widzenia. Jednakże gęste ciecze i żele mają tę korzyść, że można je rzadziej dawkować w celu dostarczenia danej ilości substancji.

Ksylitol lub erytrytol stosowane pojedynczo mogą wymagać przedłużonego czasu kontaktu w celu umożliwienia im skutecznego działania jako składnika osmoregulacyjnego, na przykład, z powodu czasu koniecznego do wychwytu komórkowego. Jednak in situ, na przykład w komórkach powierzchni oka, korzystne działanie zrównoważenia warunków hipertonicznych korzystnie jest dłuższe niż z równoważną ilością glicerolu, który porusza się szybciej do i z komórek. Taki dłużej trwający dobroczynny wpływ/i rzadsze dawkowanie można uzyskać bez zamazywania widzenia.

W jednym wykonaniu niniejsze kompozycje obejmują kombinację lub mieszaninę środków osmoregulacyjnych, z których każdy korzystnie jest innym typem chemicznym i/lub ma inny rozmiar cząsteczkowy i/lub ruchliwość. Małe ruchliwe środki dają szybką lecz krótkotrwałą skuteczność np. ochronę przed urazem hipertonicznym, podczas gdy mniej ruchliwe środki oferują opóźnioną lecz dłużej trwającą skuteczność ochronną.

Wszystkie, ksylolitol, erytrytol i glicerol mają wysokie stężenia grup hydroksylowych: jedną na atom węgla. Grupy hydroksylowe pozwalają na lepsze wiązanie wody i zwiększają rozpuszczalność związku. W kompozycjach do leczenia zespołu suchego oka takie wysokie stężenie grup hydroksylowych może zwiększyć działanie kompozycji przez zapobieganie utracie wody z tkanek.

Wśród polioli 5-węglowy ksylitol, 4-węglowy erytrytol i 3-węglowy glicerol są korzystne do stosowania oftalmicznego. Postać 2-węglowa (glikol etylenowy) jest dobrze znaną toksyną i nie nadaje się. Postacie 6-węglowe (mannitol, sorbitol i pokrewne detoksy związki) mogą być przydatne w kombinacji z mniejszymi cząsteczkami. W jednym wykonaniu, kombinacje polioli z 3 do 6 atomami węglami i 1 i 2 węglowe deoksypochodne, obejmują, ale nie wyłącznie, izomery, stereoizomery i temu podobne, jako właściwe i mogą być przydatne w niniejszym wynalazku.

Aminokwasy bez ładunku lub dwubiegunowe są przydatne jako organiczne środki osmoregulacyjne.

Związki karnitynowe, na przykład, karnityna jako taka, jej izomery/stereoizomery, jej sole, jej pochodne i temu podobne i ich mieszaniny są bardzo przydatnymi składnikami substancji osmoregulacyjnej do stosowania w niniejszych kompozycjach oftalmicznych. Powszechnie uznano, że karnityna jest konieczna w różnych częściach metabolizmu kwasów tłuszczowych, zatem pełni istotną rolę w metabolizmie wątroby i komórek mięśniowych. Karnityna może służyć jako źródło energii dla wielu typów komórek, w tym komórek oczu. Składniki karnitynowe mogą mieć unikalne własności w wieloraPL 218 364 B1 kich rolach, na przykład jako osmoprotektanty, w metabolizmie kwasów tłuszczowych, jako antyoksydanty, we wspieraniu gojenia się ran, jako białka czaperony i w neuroochronie.

Składnik, który jest organiczną substancją osmoregulacyjną może być korzystnie dostarczony w niniejszych kompozycjach przez zastosowanie kombinacji i takich środków lub substancji o różnym rozmiarze, ruchliwości i mechanizmie działania. Małe ruchliwe środki, takie jak mniejsze poliole, byłyby przewidziane do dawania szybkiej lecz krótkotrwałej osmoprotekcji. Kilka aminokwasów i związków pokrewnych może działać jako długotrwałe wewnątrzkomórkowe substancje osmoregulacyjne i stabilizatory białek. W niniejszym wynalazku, składniki karnitynowe mogą być stosowane same lub w kombinacji z jednym lub więcej innymi składnikami, które są aminowymi organicznymi substancjami osmoregulacyjnymi i/lub poliolami, na przykład, jak tu opisane.

Składniki, które są organiczną, substancją osmoregulacyjną opartą na aminie i/lub składniki, które mogą być stosowane, obejmują, ale nie wyłącznie, betainę, taurynę, karnitynę, sarkozynę, prolinę, ogólnie trimetyloaminy, inne dwubiegunowe aminokwasy i temu podobne i ich mieszaniny. Poliole, które mogą być przydatne w kombinacji z karnityną i/lub jednym z innych składników organicznej substancji osmoregulacyjnej opartej na aminach obejmują, ale nie wyłącznie, glicerol, glikol propylenowy, erytrytol, ksylolitol, mio-inozytol, mannitol, sorbitol i temu podobne i ich mieszaniny.

Ilość składnika, który jest substancją osmoregulacyjną zawartego w niniejszych kompozycjach może być dowolną odpowiednią ilością. Jednak taka ilość korzystnie jest skuteczna w dostarczeniu oku dobroczynnego działania w wyniku podania do oka kompozycji zwierającej składnik, który jest substancją osmoregulującą. Unika się nadmiernych ilości składników, które są rozpuszczonymi substancjami osmoregulacyjnymi, ponieważ takie ilości mogą powodować dyskomfort u pacjenta i/lub potencjalne uszkodzenie Ieczonego oka. Składnik, który jest substancją osmoregulacyjną korzystnie jest obecny w ilości skutecznej do dostarczenia kompozycji żądanej osmolalności.

Ilość stosowanego składnika, którym jest substancja osmoregulacyjna może zmieniać się w szerokim zakresie w zależności od, na przykład, ogólnego składu chemicznego i zamierzonego zastosowania kompozycji, od żądanej osmolalności kompozycji, od konkretnej substancji osmoregulacyjnej lub kombinacji takich zastosowanych substancji rozpuszczonych i podobnych czynników. W jednym wykonaniu całkowita ilość substancji osmoregulacyjnej zawartej w niniejszych kompozycjach może być w zakresie od około 0,01% (wag./obj.) lub około 0,05% (wag./obj.) do około 1% (wag./obj.) lub około 2% (wag./obj.) lub około 3% (wag./obj.) lub więcej.

Komórki powierzchni rogówki odpowiadają na siły osmotyczne przez regulowanie transportu soli i wody w usiłowaniu utrzymania stałej objętości komórki. W warunkach przewlekłej hipertoniczności, na przykład, takich jakie panują w chorobie suchego oka, mechanizmy transportu do wychwytu substancji osmoregulacyjnych, w tym różnych aminokwasów i polioli, są zwiększone. W jednym wykonaniu niniejszego wynalazku, kompozycje oftalmiczne, na przykład, sztuczne łzy, zawierające składnik, którym jest substancja osmoregulacyjna, są formułowane tak, aby miały wyższą toniczność lub nadmierną izotoniczność korzystnie toniczność w zakresie 300 lub około 310 do 400 mOsmoli/kg. Ujawnione kompozycje mogą też mieć do 600, a nawet 1000 mOsmoli/kg. Bez chęci ograniczenia wynalazku do jakiejkolwiek szczególnej teorii działania, uważa się, że w takich warunkach stymulowane są zarówno natychmiastowe jak i długotrwałe mechanizmy nagromadzenia substancji osmoregulacyjnych w komórkach, pozwalając na zwiększony wychwyt i zatrzymanie w porównaniu z aktywnością komórkową w warunkach izotonicznych lub hipotonicznych. Gdy tylko substancja osmoregulacyjna zostanie nagromadzona przez komórki, mają one zwiększoną ochronę przed trwającym urazem hipertonicznym, na przykład, wywołanym przez zespół suchego oka i/lub jeden lub więcej innych stanów /chorób. Wyniki takiej zwiększonej ochrony obejmują poprawiony metabolizm komórkowy i przeżycie przez okres od godzin do dni następujących po zastosowaniu kompozycji oftalmicznej według niniejszego wynalazku.

Prawidłowy system łzowy, wytwarzanie łez, wysychanie łez i wyparowywanie łez, jest zrównoważone w celu dostarczenia wilgotnej, posmarowanej powierzchni ocznej. Typowe objętości dla osmolarności łez są w zakresie od 290 do 310 mOsmoli/kg u zdrowych osobników, i mogą się zmieniać w trakcie dnia lub w odpowiedzi na zmieniające się warunki środowiskowe. U zdrowych osobników nerwowe sprzężenie zwrotne od powierzchni oka do gruczołów łzowych kontroluje produkcję łez w celu utrzymania płynu trwale na powierzchni oka. Uważa się, że toniczność filmu łzowego jest jednym z głównych środków pobudzających dla tego regulatorowego sprzężenia zwrotnego. W chorobie suchego oka, zaburzenie czynności aparatu produkcyjnego (różne gruczoły), systemu wysuszającego,

PL 218 364 B1 mechanizmu sygnalizacji nerwowej lub samej powierzchni ocznej prowadzi do nieodpowiedniego filmu łzowego, zwiększenia możliwości uszkodzenia powierzchni ocznej i subiektywnego dyskomfortu.

Na poziomie komórkowym choroba suchego oka zwykle charakteryzuje się przewlekłym hipertonicznym zewnątrzkomórkowym środowiskiem (film łzowy). W opublikowanych doniesieniach o toniczności filmu łzowego u pacjentów z suchym okiem podano zakres 300 do 500 mOsmoli/kg, z większością wartości między 320 a 400 mOsmoli/kg. W tych warunkach komórki będą miały tendencję do tracenia wody i/lub wzrostu zawartości soli i mogą podlegać zmianom objętości komórkowej. Wykazano, że hipertoniczność zmienia procesy metabolizmu komórkowego, zmniejsza działanie procesów enzymatycznych i prowadzi do apoptozy i śmierci komórkowej.

Jako obronę przed prowokacją hipertoniczną, komórki rogówki wykazały zwiększone mechanizmy transportu niejonowych substancji rozpuszczonych, takich jak aminokwasy i poliole i nagromadzenie tych substancji rozpuszczonych wewnątrzkomórkowo w celu utrzymania objętości komórkowej bez zmiany równowagi elektrolitowej. W tych warunkach, metabolizm komórkowy jest mniej zaburzony niż w przypadku zmiany elektrolitów i objętości i takie związki określa się jako substancje osmoregulacyjne. Substancje osmoregulacyjne obejmują, ale nie wyłącznie, aminokwasy, betainę (trimetyloglicynę), taurynę, glicynę, i prolinę i poliole glicerol, erytrytol, ksylitol, sorbitol i mannitol. Substancje osmoregulacyjne uważa się również za osmoprotektanty, ponieważ mogą umożliwić metabolizm komórkowy i zwiększyć przeżywalność komórki w warunkach hipertonicznych, co byłoby w innym przypadku ograniczone.

Komórki gromadzą pewne substancje osmoregulacyjne przez biosyntezę w komórce, a inne przez zwiększenie transportu błonowego z zewnątrzkomórkowego płynu (w tym przypadku płynu łzowego). W obu przypadkach, w ten proces są włączone swoiste syntetyczne lub transportowe białka. Dowód doświadczalny wskazuje, że te białka są aktywowane w obecności hipertonicznych warunków i, że te zdarzenia transkrypcyjne i translacyjne w celu wytworzenia tych białek są zwiększone przez warunki hipertoniczne.

Przeciwnie, dowód eksperymentalny wskazuje, że komórki rogówkowe i inne komórki będą usuwały substancje osmoregulacyjne, gdy są eksponowane na warunki hipotoniczne, lub gdy są przenoszone ze środowiska hipertonicznego do izotonicznego.

W chorobie suchego oka, komórki powierzchni rogówki są eksponowane na środowisko hipertoniczne i są stymulowane do akumulacji osmoprotektantów, jeśli są one dostępne. Wprowadzenie izo- lub hipotonicznych sztucznych łez na powierzchnię oka dzięki zwiększonemu smarowaniu zapewnia ulgę od objawów, ale ma tendencję do obniżania w tych komórkach mechanizmów akumulacji osmoprotektantów. Może to powodować dalszą podatność na uraz osmotyczny w czasie minut lub godzin po zastosowaniu kropli, ponieważ film łzowy powraca do swego hipertonicznego stanu suchego oka.

Obecne wytyczne FDA określają, że „roztwór oftalmiczny powinien być osmotycznie równoważny 0,8 do 1,0% chlorku sodu, aby odpowiadał oznaczonemu na etykiecie „izotonicznemu roztworowi”. To jest równoważne zakresowi od 274 do 342 mOsmoli/kg. Ponadto w wytycznych FDA stwierdzono, że „2 do 5 procentowe preparaty oftalmiczne chlorku sodu są hipertoniczne i są zaakceptowanymi produktami OTC, gdy są oznaczone na etykiecie jako „roztwory hipertoniczne”. Ten zakres równa się 684 do 1711 mOsmoli /kg. Dla celów niniejszego wynalazku, określa się, że roztwór „supra-toniczny” ma osmolalność pośrednią między tymi dwoma zakresami lub w przybliżeniu 300 lub 310 do około 600 lub około 800 lub około 1000 mOsmoli/kg, równoważną około 0,9 do około 1,8 procent chlorku sodu (1,8% wynosi maksimum w wytycznych FDA dla roztworów oftalmicznych nie oznaczonych na etykiecie jako hipertoniczne).

W niniejszym wynalazku wzięto pod uwagę te pojęcia przez formułowanie sztucznych łez przy supratonicznych poziomach bardziej kompatybilnych z istniejącym hipertonicznym stanem powierzchni ocznej suchego oka. Jak tu opisano, poza sformułowaniem w zakresie supratonicznym (około 300 lub około 310 do około 600 lub około 1000 mOsmoli/kg całkowitej toniczności), niniejsze kompozycje zawierają jeden lub więcej organicznych środków osmoregulacyjnych. Kombinacja supratoniczności i włączenia jednej lub więcej substancji osmoregulacyjnych do niniejszych kompozycji służy zarówno do stymulacji lub utrzymania wychwytu tych ochronnych substancji do komórek powierzchni rogówki jak i do dostarczenia licznych dodatkowych materiałów lub substancji.

W dodatku do wystarczających ilości substancji osmoregulacyjnych w podłożu supratonicznym, niniejsze kompozycje mogą również zawierać odpowiednie środki łagodzące i nadające lepkość, które zapewniają komfort i smarowanie i również korzystnie są skuteczne w utrzymywaniu kompozycji orgaPL 218 364 B1 nicznych substancji osmoregulacyjnych na powierzchni oka przez czas wystarczający do zwiększenia wychwytu przez komórki powierzchniowe rogówki.

Należy zauważyć, że rozporządzenia FDA wyraźnie wskazują, że końcowa toniczność preparatów może być określona przez formy niejonowe, jak również jonowe. Zatem, preparat może zawierać istotne ilości glicerolu i innych kompatybilnych substancji rozpuszczonych, a nie zawierać zasadniczych ilości lub jakichkolwiek jonowych środków toniczności, takich jak sole sodu. W jednym wykonaniu niniejsze składniki są zasadniczo wolne od jonowych środków toniczności.

Korzystnie niniejsze kompozycje obejmują kombinację różnych organicznych środków osmoregulacyjnych skutecznych do zapewnienia wychwytu przez komórki rogówki w czasie ekspozycji na kroplę w trakcie stosowania, na przykład, około 5 do około 30 minut po podaniu, zależnie od lepkości, i do zapewnienia wewnątrzkomórkowego zatrzymania w czasie godzin między podaniem kropli.

Z powodu zwiększonej ochrony przed urazem osmotycznym zapewnionej przez niniejszą kompozycję, wydłuża się trwanie klinicznie korzystnego skutku uzyskanego dzięki każdej dawce lub podaniu. Przy regularnym stosowaniu niniejszych kompozycji, zwiększa się zdrowa powierzchnia oka, ponieważ komórki są mniej prowokowane metabolicznie i zwiększa się przeżywalność komórkowa.

Ujawnione kompozycje zawierające składnik nośnikowy i składnik polianionowy. Takie kompozycje zawierające składnik polianionowy korzystnie, chociaż w pewnych wykonaniach niekoniecznie, obejmują składniki osmoregulacyjne, jak tu opisano.

W jednym wykonaniu dostarczane są kompozycje, które zawierają składnik nośnikowy i składnik polianionowy w ilości skutecznej do leczenia powierzchni oka w warunkach wzrostu populacji kationowych związków, na przykład, ale nie wyłącznie, zwiększenia Głównego Zasadowego Białka (MBP), i/lub zmniejszenia polianionowych związków na powierzchni. W jednym wykonaniu, niniejsze kompozycje oftalmiczne zawierają składniki polianionowe obecne w ilościach, które gdy kompozycje są podane do ludzkich lub zwierzęcych oczu, skutecznie zmniejszają co najmniej jedno niekorzystne działanie substancji kationowej np. polikationowej, na powierzchnię oka w stosunku do identycznej kompozycji bez składnika polianionowego.

Ujawnione kompozycje zawierające składniki polianionowe, na przykład, z lub bez składników osmoregulacyjnych, mogą być skutecznie stosowane przed, w czasie i/lub po procedurach chirurgicznych, obejmujących, ale nie wyłącznie, procedury chirurgiczne, w których oko jest eksponowane na energię laserową, na przykład, w przypadku barwienia po LASIK, suchości i innych komplikacji powierzchni oka. Etiologia zwiększonej możliwości uszkodzenia powierzchni po- LASIK może być wieloczynnikowa, obejmując, ale nie wyłącznie, hipestezję neurotroficzną indukowaną chirurgicznie i zapalenie rogówki, zniszczenie komórek rąbka rogówki przez siły pierścienia ssącego, zmianę położenia powieki w czasie mrugania z powodu zmienionej topografii rogówki, uszkodzenie chemiczne powierzchni oka przez miejscowe leki i konserwanty i temu podobne.

Podawanie kompozycji według wynalazku zawierających polianionowy składnik na powierzchnie oczne i film łzowy może być skuteczne w leczeniu jednej lub więcej lub nawet wszystkich z powyżej wymienionych przyczyn możliwości uszkodzenia powierzchni ocznej po LASIK.

Kompozycje mogą zawierać składniki polianionowe, które naśladują aktywność, na przykład, angiogenną i/lub cytotoksyczną pro-części MBP, która jak wykazano, składa się z polipeptydu z 90-reszt. Przydatne środki mogą obejmować jeden lub więcej analogów polipeptydowych tej sekwencji lub części tej sekwencji.

Jak tu stosowany, termin „naśladują” oznacza, że składnik polianionowy np. analog polipeptydowy ma aktywność (plus lub minus) około 5% lub około 10% lub około 15% lub około 20% odpowiadającej aktywności pro-części MBP.

Pro-część MPB ma sekwencję aminokwasową jak pokazano na Sekw. Id. Nr: 1 poniżej:

Ihlrsetstf etplgaktlp edeetpeqem eetpcrelee eeewgsgsed askkdgaves isvpdmvdkn Itcpeeedtv kvvgipgcq

Analog polipeptydowy pro-części sekwencji Głównego Zasadowego Białka lub pro-część sekwencji Głównego Zasadowego Białka oznacza peptyd obejmujący sekwencję aminokwasową mającą co najmniej około 75% lub około 80% lub około 85% lub około 90% lub około 95% lub około 99% lub więcej identyczności z homologiczną ciągłą sekwencją aminokwasową zawartą w Sekw. Id. Nr: 1 lub jej części.

Podstawione karboksymetylem polimery cukrów, na przykład, ale nie wyłącznie, glukozy i podobnych cukrów, mogą być stosowane jako składniki polianionowe zgodnie z niniejszym wynalazkiem.

PL 218 364 B1

Ponadto, dodatkowe użyteczne składniki polianionowe mogą obejmować, ale nie wyłącznie, modyfikowane węglowodany, inne polimery polianionowe, na przykład, ale nie wyłącznie, te już dostępne do farmaceutycznego zastosowania i ich mieszaniny. Mogą być stosowane mieszaniny jednego lub więcej z powyżej wymienionych analogów polipeptydowych i jednego lub więcej z wymienionych powyżej innych składników polianionowych.

Kompozycje są korzystnie dopuszczalne oftalmicznie, obejmując oftalmicznie dopuszczalny składnik nośnikowy, składnik osmoregulacyjny i składnik polianionowy.

Kompozycja, składnik nośnikowy i inny składnik lub substancja jest „oftalmicznie dopuszczalna”, gdy jest kompatybilna z tkanką oczną, to znaczy, nie powoduje znaczących lub nadmiernych szkodliwych skutków, gdy doprowadzi się ją do kontaktu z tkanką oczną. Korzystnie, oftalmicznie dopuszczalny składnik lub substancja jest również kompatybilna z innymi składnikami niniejszych kompozycji.

Jak tu stosowany, termin „składnik polianionowy” odnosi się do substancji chemicznej, na przykład, jonowo naładowanych związków, takich jak jonowo naładowane substancje polimerowe, które obejmują więcej niż jeden nieciągły anionowy ładunek, który jest wieloma nieciągłymi anionowymi ładunkami.

Składnik polianionowy może mieć zasadniczo stały lub jednorodny ciężar cząsteczkowy lub może być złożony z dwóch lub więcej części składnika polianionowego o różnych ciężarach cząsteczkowych. Kompozycje oftalmiczne zawierające składniki polianionowe obejmujące dwie lub więcej części o różnych ciężarach cząsteczkowych są ujawnione w zgłoszeniu patentowym USA nr seryjny 10/017,817, zgłoszonym 14 grudnia 2001, którego ujawnienie jest w całości włączone tu drogą odniesienia.

Korzystnie, kompozycja ma zwiększoną zdolność do przylegania do oka, gdy jest podawana do oka, w porównaniu z zasadniczo identyczną kompozycją bez składnika polianionowego. Ze względu na zwiększoną zdolność do przylegania, jak wskazano powyżej, niniejsze kompozycje korzystnie są skuteczne do zapewnienia skutecznego smarowania przez dłuższy czas przed wymaganym ponownym podaniem w porównaniu z identyczną kompozycją bez składnika polianionowego.

Składnik polianionowy jest korzystnie oftalmicznie dopuszczalny w stosowanych stężeniach. Składnik polianionowy korzystnie obejmuje trzy (3) lub więcej anionowych (lub ujemnych) ładunków. Składnik polianionowy jest substancją polimerową, która korzystnie obejmuje wiele powtarzających się jednostek substancji polimerowej obejmuje oddzielny ładunek anionowy. Szczególnie przydatnymi składnikami anionowymi są te, które rozpuszczają się w wodzie, na przykład, rozpuszczają się w stężeniach stosowanych w ujawnionych tu kompozycjach w temperaturze otoczenia (pokojowej).

Przykłady odpowiednich składników polianionowych przydatnych w ujawnionych tu kompozycjach obejmują, ale nie wyłącznie, anionowe pochodne celulozowe, anionowe polimery zawierające kwas akrylowy, anionowe polimery zawierające kwas metakrylowy, anionowe polimery zawierające aminokwasy i ich mieszaniny. Anionowe pochodne celulozy są bardzo przydatne w niniejszym wynalazku.

Szczególnie przydatną klasą składników polianionowych są jedna lub więcej substancji polimerowych o wielu ładunkach anionowych. Przykłady obejmują, ale nie wyłącznie:

sole karboksymetylocelulozy z metalem, sole karboksymetylohydroksyetylocelulozy z metalem, sole karboksylometyloskrobi z metalem, sole karboksyhydroksyetyloskrobi z metalem, sole karboksymetylopropyloguarów z metalem, hydrolizowane poliakryloamidy i poliakrylonitryle, heparynę, glukoaminoglikany, kwas hialuronowy, siarczan chondroityny, siarczan dermatanu, peptydy i polipeptydy, kwas alginowy, alginiany metali, homopolimery i kopolimery jednego lub więcej z następujących związków: kwasy akrylowy i metakrylowy, akrylany metalu i metakrylany metalu,

PL 218 364 B1 kwas winylosulfonowy, winylosulfonian metalu, aminokwasy, takie jak kwas asparaginowy, kwas glutaminowy i tym podobne sole aminokwasów z metalem kwas p-styrenesulfonowy p-styrenesulfonian metalu kwas 2-metakryIoiIoksyetylosulfonowy

2-metakryloiloksyetylosulfonian metalu kwasy 3-metakryloiloksy-2-hydroksypropylosulfonowe

3-metakryloiloksy-2-hydroksypropylosulfoniany metalu

Kwasy 2-akryloamido-2-metyIopropanosulfonowe

2-akryloamido-2-metylopropanosulfoniany metalu kwas allilosulfonowy allilosulfoniany metalu i tym podobne.

Doskonałe wyniki osiąga się stosując składniki polianionowe wybrane z karboksymetyloceluloz i ich mieszanin, na przykład, soli karboksymetyloceluloz z metalem alkalicznym i/lub metalem ziem alkalicznych.

Niniejsze kompozycje korzystnie są roztworami, chociaż mogą być stosowane inne postacie, takie jak maści, żele i tym podobne.

Składnik nośnikowy jest oftalmicznie dopuszczalny i może obejmować jeden lub więcej składników, które są skuteczne w dostarczaniu takiej oftalmicznej dopuszczalności i/lub dostarczają korzyści kompozycji i/lub oku, do którego kompozycja jest podawana i/lub pacjentowi, którego oko jest leczone. Korzystnie, składnik nośnikowy jest oparty na wodzie, na przykład, obejmuje główną ilość, to znaczy, co najmniej około 50% wagowych wody. Inne składniki, które mogą być zawarte w składnikach nośnikowych, obejmują, ale nie wyłącznie, składniki buforowe, składniki toniczności roztworu, składniki konserwujące, składniki regulujące pH, składniki powszechnie stosowane w sztucznych łzach i tym podobne i ich mieszaniny.

Niniejsze kompozycje korzystnie mają lepkości przekraczające lepkość wody. W jednym wykonaniu, lepkość niniejszych kompozycji wynosi co najmniej około 10 cps (centipuazów), bardziej korzystnie jest w zakresie około 10 cps do około 500 cps lub wynosi około 1000 cps. Korzystnie, lepkość niniejszej kompozycji jest w zakresie około 15 cps lub około 30 cps lub około 70 do około 150 cps lub około 200 cps lub około 300 cps lub około 500 cps. Lepkość niniejszej kompozycji można mierzyć w dowolny odpowiedni, na przykład, konwencjonalny sposób. Takie lepkości mierzy się konwencjonalnym wiskozymetrem Brookfielda.

W jednym wykonaniu składnik polianionowy jest obecny w ilości w zakresie od około 0,1% do około 5%, korzystnie około 0,2% do około 2,5%, bardziej korzystnie od około 0,2% do około 1,8% a jeszcze bardziej korzystnie od około 0,4% do około 1,3% (wag./obj.) kompozycji.

Inne składniki, które mogą być włączone do składników nośnikowych, obejmują, ale nie wyłącznie, składniki buforowe, składniki toniczności roztworu, składniki konserwujące, składniki regulujące pH, składniki powszechnie stosowane w sztucznych łzach, takie jak jeden lub więcej elektrolitów i tym podobne i ich mieszaniny. W jednym bardzo przydatnym wykonaniu składnik nośnikowy obejmuje co najmniej jeden z następujących: skuteczną ilość składnika buforującego, skuteczną ilość składnika toniczności roztworu, skuteczną ilość składnika konserwującego i wodę.

Te dodatkowe składniki korzystnie są oftalmicznie dopuszczalne i mogą być wybrane z substancji, które są konwencjonalnie stosowane w kompozycjach oftalmicznych, na przykład, kompozycjach stosowanych do leczenia oczu dotkniętych zespołem suchego oka, preparatach sztucznych łez.

Dopuszczalne skuteczne stężenia tych dodatkowych składników w kompozycjach według wynalazku są oczywiste dla specjalisty praktyka.

Składnik nośnikowy korzystnie obejmuje skuteczną ilość składnika regulującego toniczność, aby zapewnić kompozycji żądaną toniczność. Składnik nośnikowy korzystnie obejmuje składnik buforujący, który jest obecny w ilości skutecznej do utrzymania pH kompozycji w żądanym zakresie. Wśród odpowiednich składników regulujących toniczność, które mogą być stosowane, są te konwencjonalnie stosowane w kompozycjach oftalmicznych, takie jak jedna lub więcej różnych nieorganicznych soli i tym podobne. Chlorek sodu, chlorek potasu, mannitol, dekstroza, gliceryna, glikol propylenowy i tym podobne i ich mieszaniny są bardzo przydatnymi składnikami regulującymi toniczność. Wśród odpo12

PL 218 364 B1 wiednich składników buforujących lub czynników buforujących, które mogą być stosowane, są te konwencjonalnie stosowane w kompozycjach oftalmicznych. Sole buforujące obejmują sole metali alkalicznych, sole metali ziem alkalicznych i/lub sole amonowe, jak również cytryniany, borany, fosforany, mleczany i tym podobne sole i ich mieszaniny. Mogą być również stosowane konwencjonalne organiczne bufory, takie jak bufor Goode'a i tym podobne.

Dowolny odpowiedni składnik konserwujący może być zawarty w kompozycjach pod warunkiem, że takie składniki są skuteczne jako konserwanty w obecności składnika polianionowego. Zatem jest ważne, żeby na składnik konserwujący zasadniczo nie działał obecny składnik polianionowy. Oczywiście, wybrany składnik konserwujący zależy od rozmaitych czynników, na przykład, od obecności konkretnego składnika polianionowego, obecności innych składników w kompozycji itd. Przykłady przydatnych składników konserwujących obejmują, ale nie wyłącznie, nadsole, takie jak nadborany, nadwęglany, i tym podobne; nadtlenki, takie jak bardzo niskie stężenia np. około 50 do około 200 ppm (wag./obj.) nadtlenku wodoru i tym podobne, alkohole, takie jak alkohol benzylowy, chlorobutanol i temu podobne, kwas sorbinowy i ich oftalmicznie dopuszczalne sole i mieszaniny.

Ilość składnika konserwującego zawartego w niniejszych kompozycjach zawierających taki składnik zmienia się w szerokim zakresie od, na przykład, zastosowanego konkretnego składnika konserwującego. Ilość takiego składnika korzystnie jest w zakresie od około 0,000001% do około 0,05% lub więcej (wag/obj.) niniejszej kompozycji.

Jedną szczególnie korzystną klasą składników konserwujących są prekursory ditlenku chloru. Konkretne przykłady prekursorów ditlenku chlorku obejmują stabilizowany ditlenek chloru (SCD), chloryny metali, takie jak chloryny metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych i tym podobne i ich mieszaniny. Chlorynek sodu klasy technicznej jest bardzo przydatnym prekursorem ditlenku chloru. Kompleksy zawierające ditlenek chloru, takie jak kompleksy ditlenku chloru z węglanami, ditlenek chloru z wodorowęglanami i ich mieszaniny są również włączone jako prekursory ditlenku chloru. Dokładny chemiczny skład wielu prekursorów ditlenku chloru, na przykład SCD i kompleksów ditlenku chloru, nie jest całkowicie zrozumiały. Wytwarzanie lub produkcja pewnych prekursorów ditlenku chloru opisana jest w patencie USA 3,278,447 McNicholas, który jest tu w całości włączony drogą odniesienia. Konkretne przykłady przydatnych produktów SCD obejmują produkty sprzedawane pod znakiem towarowym Purite 7 przez Allergan, Inc., sprzedawane pod znakiem towarowym Dura Klor przez Rio Linda Chemical Company, Inc., i sprzedawane pod znakiem towarowym Anthium Dioxide przez International Dioxide, Inc.

Prekursor ditlenku chloru jest zawarty w niniejszych kompozycjach aby skutecznie konserwować kompozycje. Takie skutecznie konserwujące stężenia korzystnie są w zakresie od około 0,0002 lub około 0,002 do około 0,02% (wag./obj.) lub więcej, niniejszych kompozycji.

W przypadku, gdy prekursory ditlenku chlorku są stosowane jako składniki konserwujące, kompozycje korzystnie mają osmolalność co najmniej około 200 mOsmoli/kg i są buforowane w celu utrzymania pH w fizjologicznie dopuszczalnym zakresie, na przykład, w zakresie od około 6 do około 8 lub do około 10.

Kompozycje korzystnie obejmują skuteczną ilość składnika elektrolitowego, to znaczy jednego lub więcej elektrolitów, na przykład, takich jak znajdują się w naturalnych łzach i preparatach sztucznych łez. Przykłady szczególnie przydatnych elektrolitów do włączenia w niniejsze kompozycje obejmują, ale nie wyłącznie, sole metali ziem alkalicznych, takie jak sole nieorganiczne metali ziem alkalicznych i ich mieszaniny, np. sole wapnia, sole magnezu i ich mieszaniny. Bardzo dobre wyniki otrzymuje się stosując składnik elektrolitowy wybrany z chlorku wapnia, chlorku magnezu i ich mieszanin.

Ilość lub stężenie takiego składnika elektrolitowego w niniejszych kompozycjach może się zmieniać w szerokim zakresie i zależy od różnych czynników, na przykład, od stosowanego konkretnego składnika elektrolitowego, konkretnej kompozycji, w której elektrolit ma być zawarty i tym podobnych czynników. W jednym przydatnym wykonaniu, ilość składnika elektrolitowego jest wybrana tak, aby co najmniej częściowo przypominać, lub nawet zasadniczo przypominać, stężenie elektrolitu w naturalnych łzach ludzkich. Korzystnie stężenie składnika elektrolitowego jest w zakresie od około 0,01 do około 0,5 lub około 1% niniejszej kompozycji.

Niniejsze kompozycje mogą być wytwarzane z zastosowaniem konwencjonalnych procedur i technik. Na przykład, niniejsze kompozycje mogą być wytwarzane przez zmieszanie razem składników w jedną masę.

W celu ilustracji, w jednym wykonaniu, części składnika polianionowego łączy się z oczyszczaną wodą i doprowadza do zdyspergowania w oczyszczonej wodzie, na przykład, przez mieszanie i/lub

PL 218 364 B1 wstrząsanie. Inne składniki, takie jak składnik buforowy, składnik toniczności roztworu, składnik elektrolitowy, składnik konserwujący i tym podobne, wprowadza się podczas ciągłego mieszania. Końcowa mieszanina jest sterylizowana, za pomocą sterylizacji parą, na przykład w temperaturach co najmniej około 100°C, takich jak w zakresie około 120°C do około 130°C przez czas co najmniej około 15 minut lub co najmniej około 30 minut, taki jak w zakresie około 45 minut do około 60 minut. W jednym wykonaniu składnik konserwujący korzystnie jest dodawany do mieszaniny po sterylizacji. Końcowy produkt jest korzystnie filtrowany, na przykład, przez wyjałowiony filtr kasetowy 20 μ czystości, taki jak np. sprzedawany przez Pall pod nazwą handlową HDC II, W celu dostarczenia czystego, gładkiego roztworu, którym następnie aseptycznie wypełnia się pojemniki, na przykład, pojemniki z zamknięciem z polietylenu o niskiej gęstości.

Alternatywnie, każda z części składnika polianionowego może być zmieszana z oczyszczoną wodą w celu otrzymania roztworów części składnika polianionowego. Przez zmieszanie razem pojedynczych części roztworów składników polianionowych, łatwo i skutecznie otrzymuje się mieszaninę o żądanym, kontrolowanym stosunku części pojedynczych składników polianionowych. Zmieszany roztwór można następnie łączyć z innymi składnikami, sterylizować i napełniać nim pojemniki, jak odnotowano powyżej.

W jednym szczególnie przydatnym wykonaniu, otrzymuje się roztwór części składnika polianionowego i oczyszczonej wody, jak odnotowano powyżej. Ten roztwór jest następnie sterylizowany, na przykład, jak odnotowano powyżej. Oddzielnie, inne składniki, które mają być zawarte w końcowej kompozycji są solubilizowane w oczyszczanej wodzie. Ostatni z wymienionych roztworów jest sterylizowany przez filtrację, na przykład, przez 0,2 mikronowy filtr sterylizacyjny, taki jak sprzedawany przez Pall pod nazwą handlową Suporflow, do roztworu zawierającego składnik polianionowy, aby utworzyć końcowy roztwór. Końcowy roztwór jest następnie filtrowany, na przykład, jak odnotowano powyżej, w celu dostarczenia czystego, płynnego roztworu, którym następnie aseptycznie napełnia się pojemniki, jak odnotowano powyżej.

Niniejsze kompozycje mogą być skutecznie stosowane, jeśli trzeba, w sposobach, które obejmują podawanie skutecznej ilości kompozycji do oka potrzebującego smarowania, na przykład, oka dotkniętego zespołem suchego oka, lub oka mającego skłonności do zespołu suchego oka. Etap podawania może być, jeśli trzeba powtarzany, w celu dostarczenia takiemu oku skutecznego smarowania. Sposób podawania niniejszej kompozycji zależy od postaci kompozycji. Na przykład, jeśli kompozycja jest roztworem, krople kompozycji można zastosować do oka np. z konwencjonalnego zakraplacza do oka. Ogólnie, niniejsze kompozycje można zastosować na powierzchnię oka zasadniczo taką samą drogą jak są stosowane konwencjonalne kompozycje oftalmiczne. Takie podawanie niniejszych kompozycji dostarcza zasadniczo niespodziewanego dobroczynnego działania, jak opisano to w innym miejscu.

Następujące nieograniczające przykłady ilustrują pewne aspekty niniejszego wynalazku.

P r z y k ł a d 1

W tym doświadczeniu, komórki nabłonka rogówki wyizolowano z oka królika i hodowano w takich warunkach, aby się zróżnicowały na warstwową hodowlę typu „air-lift, która obejmuje podstawowe, skrzydłowe, łuskowate komórki. Ponieważ komórki rosną i dzielą się, hodowle te rozwinęły zwarte połączenia między komórkami, które dostarczają podstawy do przeznabłonkowej oporności elektrycznej (TEER) przez warstwy komórkowe między szczytową i podstawową powierzchnią. Wartość TEER jest czułym pomiarem komórkowego wzrostu, różnicowania się i zdrowia.

Po 5 dniach hodowli w czasie tworzenia się warstwowych struktur, różne studzienki hodowlane eksponowano na płyn hipertoniczny (400 mOsmoli/kg) z lub bez dodania jednego z 6 kandydatów kompatybilnych substancji rozpuszczonych w małym stężeniu (2 mM). TEER mierzono po 22 godzinach ekspozycji. Wartość TEER wyrażano jako procent wartości TEER otrzymanej z podobnej kultury w warunkach izotonicznych (300 mOsmoli/kg).

Wyniki tych testów są pokazane w Tabeli 1.

Ta b e l a 1. Wyniki testów

Substancja osmoregulacyjna	TEER (jako % izotonicznej kontroli) po 22 godzinach
1	2
Kontrola izotoniczna	100%
Kontrola hipertoniczna	23,3

PL 218 364 B1 cd. tabeli 1

1	2
2 mM tauryny	39,8
2 mM betainy	53,3
2 mM karnityny	118,9
2 mM erytrytolu	107,4
2 mM mio-inozytolu	74,8
2 mM ksylitolu	94,1

Wyniki te dowodzą, że wszyscy testowani kandydaci mają pewną osmoprotekcyjną zdolność, zwiększającą TEER w stosunku do hipertonicznej kontroli. Nieoczekiwanie, z testowanych czynników największy dobroczynny efekt wytwarza karnityna. Bez chęci ograniczenia wynalazku do jakiejś szczególnej teorii działania, uważa się, że dobroczynne wyniki otrzymane dla karnityny mogą być związane z wielorakimi rolami karnityny w metabolizmie energii i innych mechanizmach komórkowych, jak również z jej działaniami osmoprotekcyjnymi.

Ponadto, również nieoczekiwanie, spośród testowanych polioli najlepszych wyników dostarczył erytrytol. Ksylitol i mio-inozytol dostarczyły dobrych wyników.

Te wyniki wskazują, że każdy z 6 związków-kandydatów, a korzystnie karnityna, erytrytol, ksylitol i mio-inozytol, może być przydatny w kompozycjach oftalmicznych, na przykład, do zmniejszania hipertonicznych warunków na powierzchniach ludzkich i zwierzęcych oczu. Ponownie, bez chęci ograniczania wynalazku do jakiejkolwiek konkretnej teorii działania, uważa się, że z powodu różnych ról, jakie szereg tych związków może odgrywać, kombinacje 2 lub więcej tych związków, na przykład, włączając w to co najmniej jeden poliol i co najmniej jeden aminokwas, będą prawdopodobnie zapewniały zwiększoną ochronę powierzchni rogówki przed urazami, na przykład, z powodu wysuszania i hiperosmotyczności, takiej, która pojawia się w chorobie suchego oka.

P r z y k ł a d 2

Fosforylowana JNK (aktywowana postać towarzyszącej stresowi kinazy białkowej, SAPK) odgrywa kluczową rolę w indukowaniu zapalenia i apoptozy w odpowiedzi na stres, w tym na hiperosmolarność.

Ludzkie tkanki rogówkowo-twardówkowe od donorów w wieku 16-59 lat otrzymano z Lions Eye Bank of Texas (Houston, TX). Rogówkowe komórki nabłonkowe wyrosły z eksplantatów limbal. Pokrótce, po ostrożnym usunięciu centralnej rogówki nadmiar spojówki i tęczówkę i nabłonek rogówkowy oraz pierścień obwódkowy pocięto na 12 równych kawałków (każdy wielkości około 2 x 2 mm). Dwa z tych kawałków umieszczono stroną nabłonkową do góry w każdej studzience 6-cio studzienkowej płytki hodowlanej, a każdy eksplantat okryto na noc kroplą bydlęcej surowicy płodowej (FBS). Następnie eksplantaty hodowano w pożywce SHEM, która była mieszaniną 1:1 pożywki Dulbecco w modyfikacji Eagle'a (DMEM) i pożywki Ham F-12 zawierającej 5 ng/ml EGF, 5 μg/ml insuliny, 5 μg/ml transferyny, 5 ng/ml seleninu sodu, 0,5 μg/ml hydrokortyzonu, 30 ng/ml toksyny cholery A, 0,5% DMSO, 50 μg/ml gentamycyny, 1,25 μg/ml amfoterycyny B i 5% FBS w 37°C w 5% CO₂ i 95% wilgotności. Pożywkę usuwano co 2-3 dni. Fenotyp nabłonkowy tych hodowli potwierdzono przez charakterystyczną morfologię i barwienie immunofIuorescencyjne z przeciwciałami cytokeratyny (AE-1/AE-3).

Płytki z hodowlami komórkowymi, szalki, probówki wirownicze i inne wyroby plastikowe nabyto od Becton Dickinson (Lincoln Park, NJ). Pożywkę Dulbecco w modyfikacji Eagle'a (DMEM), pożywkę Ham F-12, Fungizone i gentamycynę nabyto od Invitrogen-GIBCO BRL (Grand Island, NY). Płodowa surowica bydlęca (FBS) pochodziła z firmy Hyclone (Logan, UT).

Serię początkowych sub-konfIuentnych hodowli nabłonkowych rogówki (rosnące od 12 do ₅ dni, około 4 - 5 x 10⁵ komórek /studzienkę) przemyto trzy razy konserwowaną buforowaną solanką (PBS) i przeniesiono do Roztworu Zrównoważonych Soli Earle'a (EBSS, 300 mOsmoli/kg) na 24 godziny przed traktowaniem. Komórki nabłonka rogówki hodowano przez 1 godzinę w równej objętości (2,0 ml/studzienkę) podłoża EBSS lub 400 mOsmoli/kg podłoża przez dodanie 53 mM NaCl lub sacharozy albo z obojętną solą L-karnityny, chlorowodorkiem betainy, erytrytolem albo ksylitolem (wszystkie w stężeniu 2 mM), które dodawano 60 minut przez dodaniem NaCl lub sacharozy. Przygotowano i testowano również próbki bez tych osmoprotektantów.

PL 218 364 B1

Przylegające komórki lizowano przez 15 minut w buforze B Beadlyte® (zawartym w zestawie buforu sygnalizacyjnego, Beadlyte®, Upstate Biotechnology, Lake Placid, NY) zawierającym tabletki mieszanki inhibitora proteazy pozbawionego EDTA (Roche Applied Science, Indianapolis, IN). Ekstrakty komórkowe wirowano przy 12000 x g przez 15 minut w temperaturze pokojowej, a supernatanty przechowywano w -80°C aż do badania analizą Western blot. Stężenia całkowite białka ekstraktów komórkowych określano stosując zestaw do badania białka Micro BCA (Pierce Rockford, IL).

Intensywność każdej JNK1 i JNK2 testowano dla każdej z tych kompozycji stosując analizę Western blot ze swoistymi przeciwciałami dla każdego fosforylowanego typu.

Analizę Western blot przeprowadzono następująco. Próbki białka (50 μg na ścieżkę) mieszano z 6 x SDS buforu do redukcji próbki i gotowano przez 5 minut przed nałożeniem. Białka oddzielano przez elektroforezę na żelu poliakrylamidowym SDS (4-15% Tris-HCl, żele gradientowe od BioRad Hercules, CA) i przenoszono elektronicznie na błony z poli(difluorku winylidynowego) (PVDF) (Millipore, Bedford, MA). Błony te blokowano 5% odtłuszczonym mlekiem w TTBS (50 mM Tris, pH 7,5, 0,9% NaCl i 0,1% Tween-20) przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej (RT), a następnie inkubowano 2 godziny w RT z rozcieńczeniem 1:1000 przeciwciała króliczego przeciw fosfo-p38 MAPK (Cell Signaling, Beverly, MA), rozcieńczeniem 1:100 przeciwciała króliczego przeciw fosfo-JNK lub rozcieńczeniem 1:500 przeciwciała monoklonalnego przeciw fosfo-p44/42 ERK (Santa Cruz Biotechnology, Santa Cruz, CA).

Po trzech przemyciach TTBS, błony inkubowano przez 1 godzinę w RT z drugorzędowym kozim przeciwciałem przeciw króliczym IgG skoniugowanym z peroksydazą chrzanową (rozcieńczenie 1:2000, Cell Signaling, Beverly MA) lub kozim anty-mysim IgG (rozcieńczenie 1:5000, Pierce, Rockford, IL). Po przemyciu cztery razy błon, sygnały chemiluminescencji wykrywano odczynnikiem ECL Advance (Amersham, Piscataway, New Jersey) i uzyskano obrazy stosując Kodak image stadion 2000R (Eastman Kodak, New Haven, CT). Błony usuwano 62,5 mM Tris HCl, pH 6,8, zawierającym 2% SDS i 100 mM α-merkaptoetanolu w 60°C przez 30 minut, następnie ponownie badano z rozcieńczeniem 1:100 przeciwciała króliczego przeciw JNK (Santa Cruz Biotechnology) lub rozcieńczeniem 1:1000 przeciwciał króliczych przeciw ERK lub p38 MAPK (Cell Signaling). Te trzy przeciwciała wykrywają zarówno postacie ufosforylowane jak i nieufosforylowane, które reprezentują całkowite poziomy MAPK. Sygnały wykrywano i wychwytywano jak opisano powyżej.

Wynik intensywności określano na podstawie analizy obrazu uzyskanych prążków.

Wyniki testu są pokazane na Fig. 1 i 2.

Odnosząc się teraz do Fig. 1, nie było wpływu na aktywację JNK zarówno erytrytolu jak i ksylitolu. Jednak w odniesieniu do Fig. 2, wystąpiło wyraźne zmniejszenie w poziomach JNK1 i JNK2 w hodowlach z L-karnityną i betainą w porównaniu z samym podłożem 400 mOsmoli/kg. Istniał również mniej zdecydowany efekt w hodowlach 300 mOsmoli/kg.

P r z y k ł a d 3

W innych seriach doświadczeń stosowano Beadlyte® Cell Signaling Assay. Próba ta jest immunotestem kanapkowym opartym na fluorescencyjnych perełkach. Każdą próbkę (10 μg/25 μΐ) pipetowano do studzienki w 96-studzienkowej płytce i inkubowano przez noc z 25 μΐ rozcieńczonych 5x perełek związanych ze swoistymi przeciwciałami wyłapującymi fosfo-JNK, fosfo-ERK, fosfo-p38 lub całkowitą JNK lub całkowitą ERK lub całkowity p38. Całonocną inkubację wykorzystano do reakcji perełek wyłapujących z białkami z lizatów komórkowych.

Perełki przemyto i zmieszano z biotynylowanymi swoistymi przeciwciałami reporterowymi dla fosfo-MAPK lub całkowitego MAPK, a następnie ze streptawidyno-fikoerytryną. Następnie ilość całkowitego lub fosfo-MAPK określono ilościowo systemem Luminex 100™ (Luminex, Austin, Texas). Odczytano pięćdziesiąt zdarzeń na perełkę, a dane wyjściowe otrzymane z oprogramowania Bio-Plex Manager wyeksportowano do Microsoft Excel® do dalszej analizy. Wyniki przedstawiono jako procent fosfo-MAPK w odniesieniu do całkowitego MAPK.

Wyniki tych testów są pokazane na Fig. 3, 4 15.

Jak pokazano na Fig. 3 wszystkie substancje-kandydaci, to znaczy erytrytol, ksylitol, L-karnityna i betaina zmniejszały ilość całkowitego fosfo-JNK w stosunku do hipertonicznej kontroli.

W odniesieniu do Fig. 4, wszystkie substancje-kandydaci, za wyjątkiem betainy, zmniejszały ilość fosfo-całkowitego p38 w stosunku do hipertonicznej kontroli.

Jak pokazano na Fig. 5 substancje poliolowe-kandydaci, to znaczy erytrytol i ksylitol, zmniejszały ilość ERK w stosunku do hipertonicznej kontroli. Aminokwasy betaina i karnityna nie zmniejszały.

PL 218 364 B1

P r z y k ł a d 4

Przykład 1 powtórzono z wyjątkiem tego, że zastosowano inne stężenia każdej z substancji-kandydata, a TEER mierzono w różnych czasach od 0 do 24 godzin.

Wyniki tych testów pokazano na Fig. 6. Jak w Przykładzie 1, zmienna TEER jest przedstawiona jako % TEER w stosunku do izotonicznej kontroli.

Wyniki te wykazują, że dla L-karnityny, betainy i erytrytolu zaobserwowano zależną od dawki odpowiedź.

Kompozycję zawierającą betainę i stabilizowany ditlenek chloru, jako konserwant testowano na kompatybilność składników. Stwierdzono, że w takiej kompozycji betaina nie była w pełni kompatybilna. Zatem betaina nie jest przydatna z pewnymi konserwantami, takimi jak stabilizowany ditlenek chloru. Jednak betaina może korzystnie być stosowana jako substancja osmoregulacyjna w kompozycjach oftalmicznych, w których stosuje się inne układy konserwujące, lub które są wolne od konserwantów, na przykład, w pojedynczym lub jednostkowym podawaniu.

P r z y k ł a d 5

Powtórzono Przykład 4 za wyjątkiem tych kompozycji, które zawierają kombinacje substancji osmoregulacyjnych. Testowano również kompozycje zawierające tylko glicerol jako substancję osmoregulacyjną.

Wyniki testów są pokazane na Fig. 7 i 8.

Te wyniki testów dowodzą, że kombinacje różnych substancji osmoregulacyjnych mogą potencjalnie dawać dodatkowe korzyści.

P r z y k ł a d 6

Pro-część Głównego Zasadowego Białka (MBP) okazała się być polipeptydem o 90-ciu resztach. Stosując powszechnie przyjęte i dobrze znane techniki wytwarza się analog polipeptydu o sekwencji 90-ciu reszt tego polipeptydu. Kompozycję oftalmiczną wytwarza się przez zmieszanie razem następujących składników:

	Stężenie % (wag./obj.)
Zapisany powyżej analog polipeptydu	0,5%
Glicerol	1,0%
Erytrytol	0,5%
Kwas borowy	0,65
Boran sodu	0,25
Cytrynian sodu	0,1
Chlorek potasu	0,01
Purite® (1)	0,01
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

P r z y k ł a d 7

Kompozycję z Przykładu 6 w postaci kropli do oka podaje się do oka pacjentowi, którym jest człowiek, podczas procedury chirurgicznej, w której oko ma być eksponowane na energię laserową, konkretnie podczas procedury chirurgicznej LASIK.

Po procedurze chirurgicznej pacjent ma zmniejszony ból i/lub zmniejszony dyskomfort i/lub zmniejszone podrażnienie oka i/lub szybszy powrót do zdrowia po procedurze chirurgicznej w stosunku do pacjenta poddanego identycznej procedurze chirurgicznej, w tym podawaniu takiej samej kompozycji bez analogu polipeptydu.

PL 218 364 B1

P r z y k ł a d 8

Kompozycję z Przykładu 6 w postaci kropli do oka podaje się do oka pacjentowi, którym jest człowiek przechodzący procedurę chirurgiczną, w której oko ma być eksponowane na energię laserową, konkretnie podczas procedury chirurgicznej LASIK.

Po procedurze chirurgicznej pacjent ma zmniejszony ból i/lub zmniejszony dyskomfort i/lub zmniejszone podrażnienie oka i/lub szybszy powrót do zdrowia po procedurze chirurgicznej w stosunku do pacjenta poddanego identycznej procedurze chirurgicznej, w tym podawaniu takiej samej kompozycji bez analogu polipeptydu.

P r z y k ł a d 9

Kompozycję z Przykładu 6 w postaci kropli do oka podaje się do oka pacjentowi, którym jest człowiek, zasadniczo natychmiast po przejściu procedury chirurgicznej, w której oko ma być eksponowane na energię laserową, konkretnie w chirurgicznej procedurze LASIK.

Po procedurze chirurgicznej pacjent ma zmniejszony ból i/lub zmniejszony dyskomfort i/lub zmniejszone podrażnienie oka i/lub szybszy powrót do zdrowia po procedurze chirurgicznej w stosunku do pacjenta przechodzącego identyczną procedurę chirurgiczną, w tym podawanie tej samej kompozycji bez analogu polipeptydu.

P r z y k ł a d 10

Serię czterech preparatów oftalmicznych zgodnie z niniejszym wynalazkiem przygotowuje się przez zmieszanie razem różnych składników (przedstawionych w następującej tabeli).

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
Karboksymetyloceluloza (CMC)	1,0	-	-	0,5
Glicerol	0,5	0,5	-	0,5
Erytrytol	0,25	0,25	0,75	0,75
Kwas borowy	0,60	0,60	0,60	0,60
Dekahydrat boranu sodu	0,045	0,045	0,045	0,045
Dihydrat chlorku wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Heksahydrat chlorku magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,0075	0,0075	0,075	0,075
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

P r z y k ł a d 11

Procedurę z Przykładu 10 powtarza się, aby dostarczyć następujących kompozycji.

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
1	2	3	4	5
KarboksymetyloceIuloza (CMC)	1,0	-	-	0,5
Glicerol	0,5	0,5	-	0,5
Ksylitol	0,25	0,25	0,75	0,75

PL 218 364 B1 cd. tabeli

1	2	3	4	5
Kwas borowy	0,60	0,60	0,60	0,60
Dekahydrat boranu sodu	0,045	0,045	0,045	0,045
Dihydrat chlorku wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Heksahydrat chlorku magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,0075	0,0075	0,075	0,075
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

P r z y k ł a d 12

Procedurę z Przykładu 10 powtarza się, aby dostarczyć następujących kompozycji.

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
KarboksymetyloceIuloza (CMC)	1,0	-	-	0,5
Glicerol	0,5	0,5	-	0,5
Mioinozytol	0, 25	0,25	0,75	0,75
Kwas borowy	0,60	0,60	0,60	0,60
Dekahydrat boranu sodu	0,045	0,045	0,045	0,045
Dihydrat chlorku wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Heksahydrat chlorku magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,0075	0,0075	0,075	0,075
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

P r z y k ł a d 13

Procedurę z Przykładu 10 powtarza się, aby dostarczyć następujących kompozycji.

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
1	2	3	4	5
Karboksymetyloceluloza (CMC)	1,0		-	0,5
Glicerol	0,5	0,5	-	0,5
Karnityna	0,25	0,25	0,75	0,75

PL 218 364 B1 cd. tabeli

1	2	3	4	5
Kwas borowy	0,60	0,60	0,60	0,60
Dekahydrat boranu sodu	0,045	0,045	0,045	0,045
Dihydrat chlorku wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Heksahydrat chlorku magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,0075	0,0075	0,075	0,075
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

P r z y k ł a d 14

Procedurę z Przykładu 10 powtarza się, aby dostarczyć następujących kompozycji.

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
KarboksymetyloceIuloza (CMC)	1,0	-	-	0,5
Glicerol	0,5	0,5	-	0,5
Tauryna	0,25	0,25	0,75	0,75
Kwas borowy	0,60	0,60	0,60	0,60
Dekahydrat boranu sodu	0,045	0,045	0,045	0,045
Dihydrat chlorku wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Heksahydrat chlorku magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,0075	0,0075	0,075	0,075
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

P r z y k ł a d 15

Procedurę z Przykładu 10 powtarza się, aby dostarczyć następujących kompozycji.

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
1	2	3	4	5
KarboksymetyloceIuloza (CMC)	1,0	-	-	0,5
Glicerol	0,5	0,5	-	0,5
Betaina (2)	0,25	0,25	0,75	0,75
Kwas borowy	0,60	0,60	0,60	0,60

PL 218 364 B1 cd. tabeli

1	2	3	4	5
Dekahydrat boranu sodu	0,045	0,045	0,045	0,045
Dihydrat chlorku wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Heksahydrat chlorku magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,0075	0,0075	0,075	0,075
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

(2) Stwierdzono, że betaina jest niezgodna ze środkiem konserwującym Purite 7. Dlatego nie stosuje się żadnych środków konserwujących. Kompozycje te są przydatne w pojedynczych lub jednostkowych podaniach.

P r z y k ł a d 16.

Procedurę z Przykładu 10 powtarza się, aby dostarczyć następujących kompozycji.

Składnik	Stężenie, % (wag./obj.)
	A	B	C	D
Karboksymetyloceluloza (CMC)	0,5	-	0,5 1 * (3)	-
Glicerol	0,9	0,9	0,9	0,9
Erytrytol	0,5	0,5	0,25	0,25
Karnityna HCL	0,1	0,25	0,1	0,25
Kwas borowy	0,45	0,45	0,45	0,45
Boran sodu	0,46	0,46	0,46	0,46
Cytrynian sodu	0,1	0,1	0,1	0,1
Chlorek potasu	0,14	0,14	0,14	0,14
Chlorek wapnia	0,006	0,006	0,006	0,006
Chlorek magnezu	0,006	0,006	0,006	0,006
Purite 7 (1)	0,01	0,01	0,01	0,01
Wodorotlenek sodu 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Kwas chlorowodorowy 1N	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2	pH doprowadzone do 7,2
Oczyszczona woda	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.	q.s. ad.

(1) Purite 7 jest zarejestrowanym znakiem towarowym Allergan Inc. dla stabilnego ditlenku chloru. Substancję tę dodaje się do mieszaniny po sterylizacji cieplnej.

(3) Mieszanina 10% wagowych karboksymetylocelulozy o wysokim ciężarze cząsteczkowym mającej wagowo średni ciężar cząsteczkowy około 700000 i 90% wagowych karboksymetylocelulozy o średnim ciężarze cząsteczkowym mającej wagowo średni ciężar cząsteczkowy około 250000.

P r z y k ł a d 17

Każdą z kompozycji wytworzonych w Przykładach od 10 do 16, w postaci kropli do oczu, podaje się raz dziennie lub częściej do oczu pacjenta cierpiącego z powodu zespołu suchego oka. Podawanie może być albo w odpowiedzi na albo w oczekiwaniu na ekspozycję na niekorzystne warunki środowiskowe, na przykład, suche lub wietrzne środowisko, niska wilgotność, długie używanie komputera

PL 218 364 B1 i tym podobne. Takie podawanie jest zasadniczo podobne do tego z użyciem popularnych kompozycji sztucznych łez.

Stwierdzono, że po jednym tygodniu takiego podawania wszyscy pacjenci odczuli znaczną ulgę w skutkach lub objawach zespołu suchego oka, na przykład, zmniejszony ból i/lub zmniejszone podrażnienie i/lub poprawione widzenie i/lub poprawienie wyglądu oka. Ponadto, stwierdzono, że ci pacjenci, którym podaje się kompozycje zawierające karboksymetylocelulozę (CMC) skorzystali z anionowego charakteru CMC i stosunkowo zwiększonej lepkości takich kompozycji. Takie korzyści obejmują, ale nie wyłącznie, zmniejszone podrażnienie przez dłuższy czas po podaniu i/lub zwiększenie nasmarowania oka i/lub zwiększenie ochrony przed niekorzystnymi działaniami związków kationowych na powierzchnie oczu pacjenta.

P r z y k ł a d 18

Każdą z kompozycji wytworzonych w Przykładach od 10 do 16, zawierającą karboksymetylocelulozę (CMC), w postaci kropli do oczu, podaje się do oka innemu pacjentowi, którym jest człowiek, podczas procedury chirurgicznej LASIK.

Po procedurze chirurgicznej, każdy z pacjentów ma zmniejszony ból i/lub zmniejszoną d o legliwość i/lub zmniejszone podrażnienie i/lub szybszy powrót do zdrowia po procedurze chirurgicznej w stosunku do pacjenta przechodzącego identyczną procedurę chirurgiczną, w tym podawanie tej samej kompozycji bez karboksymetylocelulozy.

P r z y k ł a d 19

Każdą z kompozycji wytworzonych w Przykładach od 10 do 16, zawierającą karboksymetylocelulozę (CMC) w postaci kropli do oczu podaje się do oka innemu pacjentowi, którym jest człowiek przechodzący procedurę chirurgiczną LASIK.

Po procedurze chirurgicznej, każdy z pacjentów ma zmniejszony ból i/lub zmniejszoną dolegliwość i/lub zmniejszone podrażnienie i/lub szybszy powrót do zdrowia po procedurze chirurgicznej w stosunku do pacjenta przechodzącego identyczną procedurę chirurgiczną, w tym podawanie tej samej kompozycji bez karboksymetylocelulozy.

P r z y k ł a d 20

Każdą z kompozycji wytworzonych w Przykładach od 10 do 16, zawierającą karboksymetylocelulozę (CMC), w postaci kropli do oczu, podaje się do oka innemu pacjentowi, którym jest człowiek, zasadniczo natychmiast po przejściu procedury chirurgicznej LASIK.

Po procedurze chirurgicznej, każdy z pacjentów ma zmniejszony ból i/lub zmniejszoną dolegliwość i/lub zmniejszone podrażnienie i/lub szybszy powrót do zdrowia po procedurze chirurgicznej w stosunku do pacjenta przechodzącego identyczną procedurę chirurgiczną, w tym podawanie tej samej kompozycji bez karboksymetylocelulozy.

Chociaż wynalazek ten opisano w odniesieniu do różnych konkretnych przykładów i wykonań należy zrozumieć, że wynalazek nie jest do nich ograniczony, i że może być rozmaicie stosowany w zakresie następujących zastrzeżeń.

Claims (9)

1. Miejscowa kompozycja oftalmiczna do leczenia suchego oka, znamienna tym, że obejmuje wodny nośnik;

erytrytol;

karnitynę, lub jej sole odpowiednie do podawania oftalmicznego; i polianionowy materiał polimerowy, którym jest karboksymetyIoceluloza przy czym kompozycja jest skuteczna do leczenia suchego oka i ma osmolalność w zakresie

300 do 400 mOsmoli/kg.

2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że materiał polimerowy z ładunkami jonowymi jest materiałem polimerowym polianionowym obecnym w ilości w zakresie od około 0,1% (wag./obj.) do około 10% (wag./obj.) kompozycji.

3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że składnikiem polianionowym jest sól sodowa karboksymetyIocelulozy.

4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że ponadto zawiera glicerynę.

PL 218 364 B1

5. Kompozycja według zastrz. 4, znamienna tym, że dalej zawiera stabilizowany ditlenek chloru, kwas borowy i cytrynian sodu.

6. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jest stosowana jako sztuczne łzy do leczenia suchego oka przez osmoprotekcję powierzchni ocznej.

7. Kompozycja według zastrz. 6, znamienna tym, że erytrytol jest obecny w ilości między 0,01%(wag./obj. a 3% (wag./obj.), karnityna jest obecna w ilości między 0,01% (wag./obj.) a 3% (wag./obj.), a karboksymetyloceluloza jest obecna w ilości między 0,1% (wag./obj.) a 10% wag/obj.

8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że erytrytol jest obecny w ilości między 0,25%(wag./obj. i 0,75% (wag./obj.), karnityna jest obecna w ilości między 0,25% (wag./obj.) i 0,75% (wag./obj.), a karboksymetyloceluloza jest obecna w ilości około 0,5% (wag./obj.).

9. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że zawiera ponadto glicerynę, kwas borowy, boran sodu, cytrynian sodu, chlorek potasu, chlorek wapnia i chlorek magnezu.