PL177933B1 - Zespół połączenia mechanicznego pomiędzy elementem zaszklonym a konstrukcją nośną - Google Patents

Abstract

1. Zespól polaczenia mechanicznego pomiedzy elementem zaszklonym a kon-- strukcja nosna przez zawieszenie zaszklenia na konstrukcji nosnej, znam ienny tym , ze zawiera uksztaltowana, w co najmniej, srubie (6, 20, 43) umocowanej w zaszkleniu (1), wneke (9, 24, 54) zaokraglona w punkcie podparcia (P) zaszklenia (1 ), oraz pret (11, 31, 45) zakonczony z jednej strony glowica (1 0 , 2 6 , 46) o zaokraglonej powierz- chni bocznej i umocowana ruchomo z luzem we wnece (9, 24, 54) oraz zablokowana we wnece (9, 24, 54) elementem zaciskowym (13, 30, 49) polaczonym poprzez, co naj- mniej nakretke (15, 35, 50) ze sruba (6, 20, 43), przy czym promien krzywizny powierz- chni bocznej glowicy (10, 26, 46) jest mniej- szy od promienia krzywizny wneki (9 , 2 4 , 54). FIG. 4 PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy w szczególności unieruchamiania elementów zaszklonych na konstrukcji nośnej za pomocą mocowania tych elementów za pośrednictwem punktów zahaczenia mechanicznego, położonych zazwyczaj w każdym z ich naroży-.

Mocowane w ten sposób elementy zaszklone są znane pod nazwą „zahaczanych zaszkleń zewnętrznych”.

177 933

Ten rodzaj montażu, bardzo mało widoczny, pozwala na uzyskiwanie elewacji budynków, złożonych całkowicie z elementów zaszklonych - jednych przezroczystych, spełniających funkcję zaszkleń optycznych, a innych nieprzezroczystych, pełniących na ogół rolę ścianek podokiennych. Elewacje takie wykazują minimum nieciągłości powierzchniowych w widoku z zewnątrz.

Jednakże dążenie do estetyki nie powinno być realizowane kosztem ograniczenia niezawodności zamocowania, a zatem rozwiązanie połączeń powinno uwzględniać rozmaite wymagania z mechanicznego punktu widzenia. Tak np. połączenia te powinny zapewniać zamocowanie poprzeczne pomiędzy elementem zaszklonym a konstrukcją nośną, które byłoby mocne i efektywne, w szczególności zaś wytrzymywać bez ryzyka pęknięcia ciężar elementu zaszklonego. Ponadto jednak element zaszklony powinien po założeniu wytrzymywać bez pęknięcia obciążenia o różnym charakterze, a w szczególności, naprężenia zginające, powodowane wiatrem. Połączenia powinny zatem umożliwiać kilkustopniowe ugięcia elementu zaszklonego.

Wreszcie jeśli element zaszklony stanowi zaszklenie wielokrotne typu zaszklenia podwójnego, w którym poszczególne tafle szklane sązespolone zapomocąuszczelki obwodowej, to ważne jest, aby nie poddawać wymienionej uszczelki działaniu nadmiernych sił ścinających.

Ze zgłoszenia patentowego EP-A-0.192.472 znane jest zamocowanie podwójnych zaszkleń, umożliwiające, przez zwykłe przykręcenie za pomocą śruby frezowanej, dociśnięcie jednej lub drugiej z szyb podwójnego zaszklenia do konstrukcji nośnej. Nie ma zatem specjalnego połączenia pomiędzy obiema szybami podwójnego zaszklenia, które mogłoby przeciwdziałać podłużnemu poślizgowi szyby, nie zamocowanej za pomocą tej śruby przechodzącej na wylot, co obciąża znacznie uszczelkę obwodową zaszklenia podwójnego. Ponadto, chociaż opisany układ dopuszcza pewną giętkość podwójnego zaszklenia po j ego osadzeniu, to j ednak j est ona uwarunkowana jedynie obecnością uszczelek z materiału ściśliwego, które pozwalają na pewne przemieszczenia tej śruby względem otworu lub otworów, wykonanych w szybie lub szybach podwójnego zaszklenia. Giętkość ta jest zatem zarazem bardzo ograniczona i nieregulowalna.

Ze zgłoszenia patentowego EP-A-0.506.522 znany jest układ połączenia mechanicznego, który pozwala na prostowanie ustawienia elementu zaszklonego względem konstrukcji lub, w przypadku zaszkleń wielokrotnych, na ponowne wycentrowanie wszystkich kolejnych otworów, wykonanych w każdej z szyb wymienionych zaszkleń za pomocąukładu pierścieni mimośrodowych, umieszczonych w jednym z otworów. W zgłoszeniu tym opisano także układ przegubu kulistego, który umożliwia wychylanie podwójnego zaszklenia ruchem kulistym dokoła środka przegubu, umieszczonego na wysokości warstwy gazu pośredniego zaszklenia podwójnego. Dzięki temu zapewniona jest giętkość zaszklenia, jednak samo wytwarzanie przegubu kulistego stawia duże wymagania, ze względu na konieczność bardzo dokładnego dopasowania głowic przegubu kulistego do jej półkulistej wnęki, a także należy wyeliminować wszelkie niebezpieczeństwo zakleszczenia między obydwoma elementami.

Niezbędna jest zatem wielka dokładność wymiarowa elementów, co pociąga za sobą dość wysokie koszty wytwarzania.

Celem wynalazku jest opracowanie zespołu połączenia mechanicznego, umożliwiającego w sposób niezawodny jednoczesne zahaczanie zaszklenia na jego konstrukcji nośnej z zachowaniem jego zdolności do uginania się, taniego w produkcji i łatwego w montażu.

Według wynalazku zespół połączenia mechanicznego pomiędzy zaszkleniem a konstrukcjąnośna przez zawieszenie zaszklenia na konstrukcji nośnej charakteryzuje się tym, że zawiera ukształtowaną w, co najmniej, śrubie umocowanej w zaszkleniu, wnękę zaokrągloną w punkcie podparcia zaszklenia, oraz pręt zakończony z jednej strony głowicą o zaokrąglonej powierzchni bocznej i umocowaną ruchomo z luzem we wnęce oraz zablokowaną we wnęce elementem zaciskowym połączonym poprzez, co najmniej nakrętkę ze śrubą, przy czym promień krzywizny powierzchni bocznej głowicy jest mniejszy od promienia krzywizny wnęki

Korzystnie, wnęka ma kształt obrotowy, w szczególności jest walcowa, a poszerzona głowica ma spłaszczoną, zwłaszcza ściętą powierzchnię czołową oraz wypukłą obrotową powierzchnię boczną.

177 933

Korzystnie, pomiędzy dnem wnęki a powierzchnią czołową głowicy pręta, jest umieszczona co najmniej jedna ściśliwa uszczelka.

Korzystnie, pomiędzy elementem zaciskowym a tylną powierzchnią głowicy pręta, jest umieszczona co najmniej jedna ściśliwa podkładka.

Korzystnie, głowica pręta ma kształt dwóch stożków ściętych zwróconych ku sobie większymi podstawami i rozdzielonych walcowym pierścieniem, na którym położony jest punkt podparcia płyty.

Korzystnie, wnęka jest całkowicie ukształtowana w śrubie.

Korzystnie, wnęka jest ukształtowana przez śrubę, wyznaczającą dno wnęki oraz przez połączony ze śrubą element dodatkowy, którego otwór wyznacza ścianki boczne wnęki

Korzystnie, element zaciskowy ma stożkowy otwór, w którym umieszczony jest pręt.

Korzystnie, śruba jest umieszczona w otworze pojedynczej szyby zaszklenia.

Korzystnie, śruba jest usytuowana w otworach szyb zewnętrznej i wewnętrznej podwójnego zaszklenia.

Korzystnie, śruba jest umieszczona w otworze szyby wewnętrznej wielowarstwowego zaszklenia.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest możliwość stosowania go do różnego rodzaju zaszkleń oraz duża odporność na zużycie

Zespół połączenia mechanicznego według wynalazku można z łatwością przystosować do bardzo różnorodnych zaszkleń. Jest on prosty w wykonaniu, niezawodny w użytkowaniu, gdyż zmniejsza wszelkie ryzyko zakleszczeń. Może być montowany w jednej lub kilku fazach bez szczególnej złożoności prac montażowych. Prócz tego zachowuje się w pełni możliwość regulacji amplitudy ugięcia już osadzonego zaszklenia przez dobór luzu pomiędzy wnęką a głowicą przegubową oraz ściśliwości podatnych uszczelek, które wchodzą w skład wahadłowego połączenia przegubowego według wynalazku.

Przedmiot wynalazku uwidoczniono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia elewację, wyposażoną w zaszklenia, zahaczone za pośrednictwem mechanicznych punktów zaczepowych, w widoku z zewnątrz, fig. 2 przedstawia w przekroju poprzecznym wzdłuż linii II-II z fig. 1 punkt zaczepowy zaszklenia monolitycznego, fig. 3 przedstawia schemat etapów montażu połączenia mechanicznego na wysokości zaczepowego zaszklenia monolitycznego, jakie jest przedstawione na fig. 2, fig. 4 przedstawia w przekroju poprzecznym punkt zaczepowy podwójnego zaszklenia, zahaczonego jak na fig. 1, którego środek znajduje się na wysokości tego punktu, fig. 5 - schemat etpów montażu połączenia mechanicznego na wysokości punktu zaczepowego zaszklenia podwójnego, jakie jest przedstawione na fig. 2, fig. 6 przedstawia w przekroju poprzecznym punkt zaczepowy zaszklenia wielowarstwowego, zahaczonego jak na fig. 1, którego środek znajduje się na wysokości tego punktu, fig. 7 - schemat etapów montażu połączenia mechanicznego na wysokości punktu zaczepowego zaszklenia wielowarstwowego, jakie jest przedstawione na fig. 6.

Figura 1 przedstawia widok cząstkowy elewacji, złożonej z zaszkleń 1, oddzielonych za pomocą uszczelek 2 o małej szerokości, przy czym każde z zaszkleń 1 jest przymocowane mechanicznie do konstrukcji nośnej w swych czterech narożach w punktach zaczepowych 3, tak, aby powierzchnia zewnętrzna pozostała płaska bez elementów z niej wystających.

Śruba 4 (fig. 2) ze szkła przezroczystego krzemowo-sodowo-wapniowego o grubości korzystnie co najmniej 8 milimetrów', np. 12,15 lub 19 milimetrów, zaopatrzona jest w wyfrezowany otwór 5 w każdym ze swych naroży. Przez otwór 5 przechodzi metalowa śruba 6 o łbie stożkowym, którego zewnętrzna powierzchnia pokrywa się z zewnętrzną powierzchnią 7 zaszklenia 1 stanowiącą elewację. Podatna uszczelka kołnierzowa 8 jest umieszczona pomiędzy śrubą 6 a ściankami otworu 5, w celu uniknięcia bezpośredniego styku szkło-metal.

Śruba 6 ma, od strony wewnętrznej walcową wnękę 9, o której jest umieszczona z luzem głowica 10 pręta 11, którego drugi koniec jest nagwintowany i jest połączony z nie uwidocznioną konstrukcją nośną. Głowica 10 ma płaską powierzchnię czołową, która opiera się o dno wnęki 9 za pośrednictwem uszczelki 12 z elastomeru o około 50 stopniach Shore'a. Głowica 10 ma kształt

177 933 dwóch stożków ściętych zwróconych ku sobie większymi podstawami i rozdzielonych walcowym pierścieniem. Głowica 10 jest przytrzymywana we wnęce 9 za pomocą elementu zaciskowego 13, wkręconego w nakrętkę 15 połączoną gwintowo ze śrubą 6, przy czym pomiędzy elementem zaciskowym 13 a głowicą 10 jest umieszczona okrągła podkładka 14 z elastomeru, a pomiędzy nakrętką 15 oraz wewnętrznąpowierzchnią 16 zaszklenia 1 jest umieszczona elastyczna podkładka 17. Dzięki istnieniu luzu pomiędzy wnęką 9 a głowica 10 oraz dzięki umieszczeniu głowicy 10 pomiędzy elastycznymi uszczelką 12 i podkładką 14, głowica 10, a wraz z niąpręt 11 ma możliwość przemieszczania się.

Po zawieszeniu zaszklenia 1 z taflą 4 w płaszczyźnie pionowej jego punkt podparcia P (fig. 2) jest położony w przybliżeniu na obszarze pierścieniowym głowicy 10, w jej części górnej. Dokoła tego punktu podparcia P zaszklenia 1 może wychylać się wahadłowo we wszystkich kierunkach, przy czym wychylenie jest określone przez możliwość ruchu głowicy 10 dokoła punktu podparcia P we wnęce 9. Amplituda dopuszczalnego wychylenia zaszklenia 1 jest regulowana przez określenie z dużą dokładnością luzu, pozostawionego pomiędzy głowicą 10 a wnęką 9 oraz przez ściśliwość uszczelki 12 i okrągłej podkładki 14. Zazwyczaj parametry te reguluje się tak, aby amplituda wynosiła kilka stopni, co wystarcza do tego, by umożliwić lekkie ugięcie zaszklenia 1 bądź w przypadku gwałtownej wichury, bądź dla uwzględnienia odchyłek jego ustawienia względem konstrukcji nośnej.

Montaż połączenia mechanicznego z fig. 2 jest następujący. Od strony zewnętrznej powierzchni 7 zaszklenia 1 wsuwa się śrubę 6 w uszczelkę kołnierzową 8. Od strony wewnętrznej powierzchni 16 zaszklenia 1 zaciska się śrubę 6 za pomocą nakrętki 15, zaopatrzonej w podkładkę 17, następnie wkłada się uszczelkę 12 na dno wnęki 9, a następnie głowicę 10 z prętem 11, mającym nasuniętą okrągłą podkładkę 14.

Zaciska się głowicę 10, nakręcając element zaciskowy 13 na nakrętkę 15.

Na figurach 4 i 5 jest pokazany zespół połączenia mechanicznego według wynalazku, przystosowany do zaszkleń podwójnych.

Na figurze 4 jest przedstawiony zespół połączenia po zamocowaniu zaszklenia 1 na elewacji. Zaszklenie 1 składa się z szyby wewnętrznej 18 oraz z szyby zewnętrznej 19, przy czym obydwie są wykonane z flotacyjnego szkła krzemowo-sodowo-wapniowego. Terminy zewnętrzna i wewnętrzna odnoszą się do położenia każdej z nich względem elewacji.

Obydwie szyby wewnętrzna 18 i zewnętrzna 19 są przedzielone warstwą gazu lub powietrza i zespolone za pomocą odstępnikowej ramy obwodowej (nie uwidocznionej), zaopatrzonej w uszczelki znanego rodzaju. Na wysokości punktu zaczepowego 3 szyba zewnętrzna 19 jest zaopatrzona w frezowany stożkowy otwór, a szyba wewnętrzna 18 w większy otwór okrągły. Oba otwory są wycentrowane względem siebie. Metalowa śruba 20 z wyfrezowanym łbem stożkowym jest umieszczona w otworach obydwu szyb wewnętrznej 18 i zewnętrznej 19. Otwory są uszczelnione za pomocą pierścienia metalowego 21, pokrytego nie uwidocznioną pierwszą uszczelką z kauczuku butylowego, a następnie drugą uszczelką 22 z silikonu. Zewnętrzna powierzchnia śruby 20 pokrywa się z zewnętrzną powierzchnią szyby zewnętrznej 19. Między łbem śruby 20 a szybą zewnętrznąjest umieszczona uszczelka kołnierzowa 23. Śruba 20 ma kształt podobny do kształtu śruby 6, opisanej powyżej i pokazanej na fig. 2. Jest ona zaopatrzona w walcową wnękę 24, w której jest umieszczona z luzem głowica 25 pręta 31, który włącznie z głowicą 25 jest taki sam jak pokazany na fig. 2.

We wnęce walcowej 24 sątakże umieszczone,jak poprzednio, dwie uszczelki ściśliwe 26,27.

Różnica w porównaniu z rozwiązaniem z fig. 2 polega w szczególności na obecności dodatkowej nakrętki zaciskowej 28, która przez nakręcenie na śrubę 29 unieruchamiają przy szybie zewnętrznej 19, naciskając najej powierzchnię wewnętrzną za pośrednictwem podatnej uszczelki 29. Uszczelka toroidalna 37 tworzy połączenie pomiędzy podstawą uszczelki kołnierzowej 23 a podatną uszczelką 29. Na śrubę 20 jest nakręcony element zaciskowy 30, który utrzymuje głowicę 25 we wnęce 24, przy czym stożkowy rozszerzający się otwór wewnętrzny tego elementu zaciskowego 30 umożliwia przemieszczenia pręta 31.

177 933

Pomiędzy nakrętkę zaciskową 28 a otwór, wykonany w szybie wewnętrznej 18, wstawione sądwa mimośrodowe pierścienie okrągłe 32,33, które pozwalająw szczególności na korygowanie wszelkich braków wycentrowania pomiędzy otworami, wykonanymi w obu szybach wewnętrznej 18 i zewnętrznej 19. Nakrętka zaciskowa 28 podtrzymuje szybę wewnętrzną 18 za ich pośrednictwem.

Zaciśnięcie zespołu połączenia mechanicznego uzyskuje się za pomocą nakrętki 35, którą nakręca się na koniec śruby 20 i którą, opierającą się na drugiej uszczelce 22, dociska się do zewnętrznej powierzchni szyby wewnętrznej 18 za pośrednictwem podatnej podkładki 36.

Podobnie jak na fig. 2 zaszklenie podwójne może wychylać się, po zamocowaniu, dokoła punktu podparcia P ruchem wahadłowym. Należy zauważyć, że uzyskane w ten sposób połączenie mechaniczne umożliwia pewne przeniesienie ciężaru jednej szyby na drugą i dzięki temu me obciąża nadmiernie uszczelki obwodowej zaszklenia podwójnego.

Figura 5 pozwala wyjaśnić montaż połączenia według fig. 4.

Od strony szyby zewnętrznej 19 wsuwa się śrubę 20 w jej uszczelkę kołnierzową 23. Od strony szyby wewnętrznej 18 umieszcza się uszczelkę toroidalną 37, przeznaczoną do zwiększania szczelności, zwłaszcza względem wody, na podstawie uszczelki kołnierzowej 23, a wreszcie uszczelkę podatną291 nakrętkę zaciskową28, która zapewnia utrzymywanie elementóww danym położeniu. Następnie zakłada się obydwa pierścienie mimośrodowe 32, 33.

Nakłada się drugą silikonową uszczelkę 22 na pierścień metalowy 21, pokryty wcześniej podczas montażu zaszklenia podwójnego pierwszą uszczelką na bazie kauczuku butylowego. Umieszcza się uszczelkę 26 na dnie wnęki 24, następnie wprowadza się tam głowicę 25 pręta 31, wreszcie nasuwa się okrągłą podkładkę 27 na pręt 31 i zaciska się nakręcając element zaciskowy 30. Na końcu zaciska się całość za pomocą nakrętki 35 skojarzonej z odpowiednimi uszczel- kami, w tym z uszczelką 36, która jest umieszczona między przeciwnakrętką 35, a powierzchnią zewnętrzną szyby wewnętrznej 18. .

Należy zauważyć, że można rozłożyć montaż na kilka faz. Tak np. pierwsza faza może być zrealizowana na miejscu wytwarzania lub przekształcania samego zaszklenia podwójnego, polegającego na przeprowadzeniu wszystkich opisanych powyżej etapów montażu aż do założenia pierścieni mimośrodowych 32, 33.

Podwójne zaszklenia, pozbawione w ten sposób elementów wystających, można z łatwością magazynować i transportować, przy minimalnej objętości i małym ryzyku stłuczenia. Dopiero na placu budowy można przystąpić później bez trudności do dalszych etapów montażu.

Figury 61 7 przedstawiają zespół połączenia mechanicznego według wynalazku, przystosowanego tym razem do zaszkleń wielowarstwowych.

Figura 6 przedstawia połączenie po zamocowaniu zaszklenia na elewacji Zaszklenie składa się z szyby wewnętrznej 40 z flotacyjnego szkła krzemowo-sodowo-wapniowego, połączonej z szybą zewnętrzną 41 szkła tego samego rodzaju, za pośrednictwem arkusza środkowego z tworzywa sztucznego typu poliwinylobutyralu. Tylko szyba wewnętrzna 40 jest zaopatrzona w wyfrezowany otwór, w który, jak poprzednio, wstawiona jest śruba 43 za pośrednictwem uszczelki kołnierzowej 44, przy czym łeb śruby 43 opiera się o powierzchnię arkusza środkowego 42. W ten sposób od strony zewnętrznej elewacja jest płaska, co zapewnia estetyczny wygląd i eliminuje wszelką możliwość mostków cieplnych pomiędzy stroną zewnętrzną i wewnętrzną.

Występuje tu ponownie pręt 45, zaopatrzony w głowicę 46, a także element zaciskowy 49 i nakrętka 50, która opiera się za pośrednictwem podkładki 51 na wewnętrznej powierzchni 52 wewnętrznej szyby 40. Główne różnice w porównaniu z zespołami połączenia mechanicznego, przystosowanymi do zaszkleń monolitycznych (fig. 2) lub podwójnych (fig. 4) polegają z jednej strony na wymiarach śruby 43, z drugiej zaś strony na obecności elementu dodatkowego 53. Istotnie, śruba 43 jest tu znacznie krótsza. W praktyce stanowi ona tylko łeb stożkowy. Ponadto zawiera ona otwór, którego dno stanowi dno wnęki 541 styka się, jak poprzednio, zuszczelką47.

Ścianki boczne otworu są zaopatrzone w gwint, w który jest wkręcony element dodatkowy 53, mający postać nakrętki i zaopatrzony w otwór walcowy, w który wchodzi głowica 46.

ΥΊΊ 933

W ten sposób zastępuje się poprzednią długą śrubę łbem śruby 43, przedłużonym za pomocą elementu 53, a wnękę 54 określa otwór elementu dodatkowego 53 oraz dno otworu śruby 43. Zaleta tej zmiany polega na tym, że pozwala ona przeprowadzać z łatwościąmontaż i kalandrowanie zaszklenia wielowarstwowego, co staje się bardziej jasne przy rozpatrywaniu fig. 7. Śruba 43 i uszczelka kołnierzowa 44 ujęte na fig. 7 w ramkę, są elementami, które osadza się podczas montażu zaszklenia 1 wielowarstwowego i które są zatem obecne podczas jego kalandrowania.

Śruba 43 jest tu dostatecznie krótko, aby żaden element nie wystawał poza powierzchnie szyb wewnętrznej 40 i zewnętrznej 41 podczas ich kalandrowania, co jest bardzo korzystne, ponieważ można przeprowadzić to kalandrowanie bez jakiejkolwiek zmiany jego zwykłych parametrów.

Po kalandrowaniu montuje się wszystkie inne elementy połączenia. Element dodatkowy 53, uszczelkę 47, następnie głowicę 46, która wchodzi we wnękę 54 elementu dodatkowego 53, wreszcie okrągłą podkładkę 48, nakrętkę 50 i jej podkładkę 51 oraz element zaciskowy 49. Jak w przypadku np. zaszkleń podwójnych, część tych elementów można zamontować tylko jeden raz na placu budowy, ponieważ zaszklenie wielowarstwowe, zaopatrzone w śrubę 43, uszczelkę kołnierzową 44 po zmontowaniu i pozbawione występów, można z łatwością magazynować i transportować w tej postaci.

Wariantowe mocowanie, przystosowane do zaszkleń wielowarstwowych może polegać na użyciu niewyfrezowanej śruby wydrążonej, której łeb jest zaopatrzony w specyfcznąpodkładkę okrągłą, przyklejoną do szyby zewnętrznej za pośrednictwem arkusza środkowego.

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół połączenia mechanicznego pomiędzy elementem zaszklonym a konstrukcją nośną przez zawieszenie zaszklenia na konstrukcji nośnej, znamienny tym, że zawiera ukształtowaną, w co najmniej, śrubie (6,20,43) umocowanej w zaszkleniu (1), wnękę (9,24,54) zaokrągloną w punkcie podparcia (P) zaszklenia (1), oraz pręt (11, 31,45) zakończony z jednej strony głowicą (10, 26,46) o zaokrąglonej powierzchni bocznej i umocowaną ruchomo z luzem we wnęce (9,24,54) oraz zablokowaną we wnęce (9,24,54) elementem zaciskowym (13,30,49) połączonym poprzez, co najmniej nakrętkę (15, 35, 50) ze śrubą (6, 20,43), przy czym promień krzywizny powierzchni bocznej głowicy (10,26,46) jest mniejszy od promienia krzywizny wnęki (9, 24, 54).
2. 2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że wnęka (9,24,54) ma kształt obrotowy, w szczególności jest walcowa, a poszerzona głowica (10,25,46) ma spłaszczoną, zwłaszcza ściętą powierzchnię czołową oraz wypukłą obrotową powierzchnię boczną.
3. 3. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pomiędzy dnem wnęki (9,24,54) a powierzchnią czołową głowicy (10,25,46) pręta (11,31,45), jest umieszczona co najmniej jedna ściśliwa uszczelka (12, 26, 47).
4. 4. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pomiędzy elementem zaciskowym (13,30,49) a tylną powierzchnią głowicy (10,25,46) pręta (11,31,45), jest umieszczona co najmniej jedna ściśliwa podkładka (14, 27, 48).
5. 5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że głowica (10,25,46) pręta (11,31,45) ma kształt dwóch stożków ściętych zwróconych ku sobie większymi podstawami i rozdzielonych walcowym pierścieniem, na którym położony jest punkt podparcia (P) płyty.
6. 6. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że wnęka (9, 24) jest całkowicie ukształtowana w śrubie (6, 20).
7. 7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że wnęka (54) jest ukształtowana przez śrubę (43), wyznaczającą dno wnęki (54) oraz przez połączony ze śrubą (43) element dodatkowy (53), którego otwór wyznacza ścianki boczne wnęki (54).
8. 8. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że element zaciskowy (13, 30,49) ma stożkowy otwór, w którym ucieszczony jest pręt (11, 31, 45).
9. 9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że śruba (6) jest umieszczona w otworze (5) pojedynczej szyby (4) zaszklenia (1).
10. 10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że śruba (20) jest usytuowana w otworach szyb zewnętrznej (19) i wewnętrznej (18) podwójnego zaszklenia (1).
11. 11. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że śruba (43) jest umieszczona w otworze szyby wewnętrznej (40) wielowarstwowego zaszklenia (1).

    Przedmiot wynalazku stanowi zespół połączenia mechanicznego, umożliwiający przymocowywanie płyt, zwłaszcza elementów zaszklonych, do konstrukcji nośnej.