NL8100929A

NL8100929A - Optische ontvanger.

Info

Publication number: NL8100929A
Application number: NL8100929A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1981-02-26
Filing date: 1981-02-26
Publication date: 1982-09-16
Also published as: JPS57157646A; GB2094087B; FR2500696B1; JPH03818B2; FR2500696A1; US4467192A; CA1180080A; DE3205777A1; GB2094087A

Description

* ΕΉΝ 9964 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven "Optische ontvanger"

De uitvinding heeft betrekking cp een optische ontvanger, bevattende een photodiode, welke verbonden is met een voorspannings-circuit, welke diode via de serieschakeling van een voorvers terker, een regelversterker en een eindversterker verbonden is met de uitgang van 5 de ontvanger, waarbij de uitgang via een detector verbonden is met de ene ingang van een verschilversterker, waarvan de andere ingang verbonden is met een bron van referentiespanning en waarbij de uitgang van de verschilversterker verbonden is met de stuur ingang van de regelversterker.

10 Bij genoemde optische ontvangers bestaat de behoefte on tijdens het bedrijf het optische ingangniveau te kunnen meten. Hierdoor is het mogelijk cm tijdens de inmeetprocedure van een optische ccmnunicatie-systeem de demping van de verbinding (glasfiberkabellassen en optische stekers) te meten. Dit is van groot voordeel, daar anders bij het meten 15 van het optische ingangssignaal de optische verbinding tussen de kabel en de optische ontvanger verbroken moet worden. Bovendien kunnen tijdens het bedrijf cp deze wijze onderhoudsmetingen worden uitgevoerd on eventuele verandering van het optische ingangsniveau te meten en aldus de mogelijkheid te hebben cm in een vroegtijdig stadium maatregelen te 2Q nemen.

Verder bestaat in dit geval de mogelijkheid cm eventueel optredende oudering van de glasfiberkabel te kunnen vaststellen en er eventueel een alarm mee te verbinden.

De uitvinding beoogt een optische ontvanger weer te geven, 25 waarin cp zeer eenvoudige wijze het optische ingangsniveau van een ontvanger tijdens bedrijf vastgesteld kan worden. De optische ontvanger volgens de uitvinding heeft als kenmerk, dat de regelversterker een strocmsplitser cmvat, welke twee uitgangen vertoont, welke gekoppeld zijn met een optelschakeling, waarbij de signaalingang van de stroon-30 splitser enerzijds verbonden is net een instelbare stroombron en anderzijds via een capaciteit verbonden is met de uitgang van de voorver-sterker, waarbij de uitgang van de cptelschakeling enerzijds via een capaciteit verbonden is met de ingang van de eindversterker en ander- 81 009 2 9 PHN 9964 2 zijds via een weerstand verbanden is met een testpunt, welk punt via een ontkoppelcapaciteit verbanden is met een punt van constante potentiaal.

De uitvinding zal beschreven worden aan de hand van de 5 tekening.

Fig. 1 geeft een optische ontvanger volgens de uitvinding weer.

Fig. 2 geeft een eerste uitvoeringsvoorbeeld weer van de optische ontvanger volgens de uitvinding.

10 Fig. 3 geeft een tweede uitvoeringsvoorbeeld weer van de optische ontvanger volgens de uitvinding.

Fig. 4 geeft een derde uitvoeringsvoorbeeld weer van de optische ontvanger volgens de uitvinding.

Fig. 5 geeft een meetdiagram weer dat met de inrichting 15 volgens fig. 4 gerealiseerd wordt.

in de optische ontvanger volgens fig. 1 is 1 een photodiode, welke voorgespannen wordt door het voorspanningscircuit 2.

Het voorspanningscircuit omvat een temperatuur afhankelijke referentie bron 21, welke over een hoogohmige 3 weerstand 20 met de photodiode 20 verbonden is. De kathode van de photodiode 1 is verbonden met de ingang van de voorversterker 3, welke uitgang via dè capaciteit 120 verbonden is met de signaalingang 12 van de regelversterker 4. Tevens is de signaalingang 12 verbonden met de instelbare gelijkstroombron 40. De uitgang 13 van de regelversterker 4 is via de capaciteit 130· verbonden 25 met de ingang van de eindversterker 5. De uitgang 14 van de eindversterker 5 .is via een detector 6 verbonden met de ene ingang van de verschil-versterker (9), waarvan de andere ingang verbonden is met een bron van referentiespanning 7. De uitgang van de verschilversterker (9) is verbonden met de stuuringang 10 van de regelversterker 4. De uitgang 13 30 van de regelversterker 4 is via de weerstand 48 verbonden met het testpunt 81. Het testpunt 81 is via een ontkoppelcapaciteit 49 verbonden met een punt van constante potentiaal (0). Tussen het testpunt 81 en een punt van constante potentiaal is een amperemeter 8 aansluitbaar.

De signaalingang 12 van de regelversterker 4 is verbonden met de 35 ingang van een stroomsplitser 400. De uitgang 403 van de stroomsplitser 400 is rechtstreeks verbonden met de optelschakeling 401 en de uitgang 404 van de stroomsplitser 400 is via een netwerk 402 verbonden met de optelschakeling 401. De uitgang van de optelschakeling 401 is verbonden 8100929

Mr * PHN 9964 3 met de uitgang 13 van de regelversterker 4. De stuur ingang van de stroornsplitser 400 is verbonden met de stuuringang van de regelversterker 4. De 'werking van de optische ontvanger volgens fig. 1 is als volgt.

5 De invallen (È primaire photostroom P wordt door de avalanche photodiode 1 omgezet in electrische stroon. Door het mechanisme van ionisatiecollisie in de diode zelf wordt deze stroom vele malen versterkt, voordat deze aan de ingang van de voorversterker 3 wordt toegevoerd. Voor een maximale signaal-ruisverhouding is het 10 noodzakelijk, dat de vermenigvuldigingsfactor M van de photodiode 1 een gedefinieerde waarde heeft, welke afhangt van de grootte van de primaire photos troom P. Voor het behouden van een zo groot mogelijke signaal-ruinverhouding bij verandering van het optische ingangsniveau, moet de vermenigvuldigt actor M van de photodiode 1 ongeveer omgekeerd 15 evenredig veranderen met de derde machtswortel van de verandering van de primaire photostrocm P. Wanneer nu de primaire photostrocm P toeneemt, zal de stroom door de photodioe 1 ook toenemen. Hierdoor zal de spanningsval over de weerstand 20 toenemen en de spanningsval over de photodiode 1 af nemen, waardoor de versterking M van de photodiode 1 20 automatisch verkleind wordt. Omgekeerd zal, wanneer de photostrocm P af neemt, de spanningsval over de weerstand 20 afnaren en daarmede de spanningsval over de photodiode 1 toenemen. De versterking M van de photodiode 1 zal dan automatisch toenemen. Omdat bij een bepaald optische ingangsniveau een konstante versterking van de photodiode 1 25 bij verschillende temperaturen verlangt wordt, is het noodzakelijk, dat de referentiespanning 21 een zodanige temperatuurcoëfficient heeft, dat de versterking van de photodiode constant blijft, photodiode als terrppratuurafhankelijke referentiebron 21 worden toegepast.

Uit het bovenstaande volgt, dat bij een verandering 30 van ydB van de primaire photostrocm P de vermenigvuldigingsfactor M met -1/3.y.dB moet veranderen. Hierdoor is aan de ingang van de voor-versterker de niveauvariatie gereduceerd tot 2/3.y.dB. Cmdat de regelversterker 4 er voor zorgt, dat het uitgangssignaal U(o) aan de uitgang 14 constant blijft, betekent dit dat de versterking van de regelverster-35 ker 4 met een bedrag van -2/3.y.dB moet veranderen. Gelet qp het feit dat voor elke waarde van de optische stroom P een bepaalde optimale versterking M behoort en bij benadering wordt gerealiseerd zal ook de regelversterker 4 een bepaalde gedefinieerde versterking hebben om U(o) 8100929 PHN 9964 4 op de gewenste waarde te brengen. Omgekeerd kan men dus zeggen, dat indien met de versterking van de regelversterker 4 kent, hieruit kan af leiden, wat de primaire photostroon P is.

De ingangsstroam van de strocmsplitser 400 bestaat 5 uit de scan van een gelijkstroom I geleverd door de strocaribron 40 met daarop gesuperponeerd de informatiestrocan i, ontstaan uit het ingangssignaal u(i) aan de ingang 12 van de regel vers terker 4. Deze stroom (I+i) verdeelt zich over de beide uitgangen 403 en 404 van de stroom-splitser 400 in afhankelijkheid van de door de verschilversterker 9 10 af gegeven regelspannning. De stromen aan de beide uitgangen 403 en 404 van de stroonsplitser 400 bedragen respektievelijk: 1(403) = d. (I+i) 1(404) = (1-ct).(i+i) waarbij 0 < <* < 1 (1)

De spanning aan de uitgang 13 van de regelversterker 4 bedraagt 15 U(0) = (I+i) .R(13) . [ 1 + (1-^ ).h] (2) waarin R(13) de uitgangsweerstand is van de regel vers terker 4 en H een dimensieloze factor, welke b.v. bepaald wordt door de verhouding van twee weerstanden. De uitgangswisselspanning aan het punt 13 bedraagt: u(o) = i.R(13).[ 1+(1-e() .hJ (3) 20 De ingangswisselstroom bij de ingang 12 van de regelversterker 4 is gegeven door: i = u(i)./R(12) (4) waarin R(12) de ingangsweerstand is van de regelversterker 4 en u(i) de ingangswisselspanning aan de signaal ingang 12 van de regelversterker 25 4. Uit de bestrekkingen (3) en (4) volgt, dat

u(o) = R(13) J 1 + (1-0().hT

U(i) R(12) L ^ w

De gelijkstroom, welke door de amperemeter 8 loopt bedraagt 1(8) = I.R(13). · 1+(1-c() ,H R.,« R(48)+R(8) (6) 30 R(48)+R(8) waarin R(48) de weerstandswaarde van de weerstand 48 is en R(8) de meterweerstand is. Vergelijking van de betrekkingen (5) en (6) doet inzien, dat de meteraanwijzing evenredig is met de versterking u(o)/u(i) van de regelversterker 4. Dus door de meter 8 van een geschikte schaal 35 te voorzien kan met de versterking van de regelversterker 4 af lezen en daarmede tevens de primaire photostrocm P van de optische ontvanger.

Door de keuze van het type regelversterker, waarin de signaalbehandeling voor wisselstroom en gelijkstroom dezelfde is, is het dus nu 8100929 ί ESN 9964 5 mogelijk cm met behulp van een eenvoudige amperemeter continue het optische ingangsniveau van een ontvanger vast te stellen.

In fig. 2 is een uitvoeringsvoorbeeld van de regel-versterker 4 volgens fig. 1 weergegeven. In de regelversterker 4 is 5 de stuur ingang 10 via de basis-emitterweg van de eerste transistor 41 en de eraitter-basisweg van de tweede transistor 42 verbonden met de bron van referentiespanning 110. Het verbindingspunt van de emitters van de transistoren 41 en 42 is via de serieschakeling van de collector-emitterweg van de derde transistor 40 en de emitter weerstand 43 ver-10 bonden met het eerste voedingspunt 0. De basis van de derde transistor 40 is verbonden met de signaalingang 12 van de regel versterker 4 en tevens verbonden met het verbindingspunt van de beide weerstanden 44 en 45, welke in serie zijn aangebracht tussen het eerste voedingspunt 0 en het tweede voedingspunt (+). De collector van de tweede transistor 15 42 is via de serieschakeling van de weerstanden 47 en 46 verbonden met het tweede voedingspunt (+). Het verbindingspunt van de beide weerstanden 46 en 47 is verbonden met de collector van de eerste transistor 41.

De collectorstrocm van de transistor 40 bestaat uit de 20 son van een gelijks troon I met daarop gesuperponeerd de informatiestroom i, ontstaan uit het ingangssignaal u(i) aan de signaalingang 12 van de regelversterker 4. Deze stroom (I+i) verdeelt zich over de beide transistoren 41 en 42 in afhankelijkheid van de door de verschil-versterker 9 afgegeven regelspanning. De collectorstrcroen van de beide 25 transistoren 41 en 42 bedragen respektievelijk 1(41) = o<. (I+i) 1(42) = (1-o<). (I+i) waarbij 0 < * < 1 (1)

De spanning over de serieschakeling van de weerstanden 46 en 47 bedraagt, 30 ü(o) = (I+i).[R(46) + (1-<A).R(47)] = R(46) . (I+i). [l+(1-uU .HJ (2) waarin H = R(46)/R(47), R(46) de weerstandswaarde is van de weerstand 46 en R(47) de weerstandswaarde is van de weerstand 47. De uitgangs-wisselspanning aan het punt 13 bedraagt dan, 35 u(o) = i.R(46). [j+(1-<*) .h] (3)

De wisselstroom i is gegeven door, i = u(i)/R(43) (4) 8 1 0 09 2 9 PHN:9964 6 waarin R(43) de weerstandswaarde is van de weerstand 43 en u(i) de ingangswisselspanning is aan de signaalingang 12 van de regelversterker 4. Uit de betrekkingen (3) en (4) volgt de relatie u(o) _ R(46) . [i+(1-*).h]

5 u(i) R(43) U

De gelijkstroom, welke door de amperemeter 8 loopt, bedraagt 1(8) =I- R(46) . fl+(1-<* ).πΊ ...

R(48)+R(8) u W

waarbij R(48)^> R(46) + R(47) en waarin R(48) de weerstandswaarde is 10 van de weerstand 48 en R(8) de meterweerstand is. Vergelijking van de betrekkingen (5) en (6) doet inzien, dat de meteraanwijzing, evenredig is met de versterking u(o)/u(i) van de regelversterker 4.

In Pig. 3 is een verbeterde versie van de regelversterker volgens fig. 2 weergegeven, waarin tevens compensatie maat- 15 regelen zijn getroffen cm de meetnauwkeurigheid te vergroten. Deze * meetonnauwkeurigheid vindt zijn oorzaak in optredende ruis aan de ingang van de versterker 3, welke ruis afkomstig is van de photodiode 1 en de ingangstrap van de versterker 3. Verder is het voor een maximale signaal/ruisverhouding noodzakelijk, dat de vermenigvuldigingsfactor 20 M van de lawinediode 1 een gedefinieerde waarde heeft, welke afhangt van het optische ingangsniveau. Deze gedefinieerde waarde is slechts bij benadering te realiseren met behulp van het voorspanningscircuit 2. De basis van de eerste transistor 41 is via een stopweerstand 56 verbonden met de stuuringang 10 van de regelversterker 4. De basisvan de 25 tweede transistor 42 is via een stopweerstand 55 verbonden met de bron van referentiespanning 110 via de weerstand R (110). De emitters van de beide transistoren 41 en 42 zijn gezamelijk via de serie-schakeling van de collector-emitterweg van de derde transistor 40 en de emitterweerstand 43 verbonden met het eerste voedingspunt. De 30 basis van de derde transistor 40 is verbonden met de signaalingang 12 en tevens via de weerstand 44 met het eerste voedingspunt 0. De collectorketen van de tweede transistor 42 bevat de serieschakeling van de weerstanden 47, 51, 46 en 52 welke laatste weerstand 52 verbonden is met het tweede voedingspunt. De collector van de eerste 35 transistor 41 is via de weerstand 50 verbanden met het verbindingspunt van de weerstanden 51 en 46, welke collector tevens via de capaciteit 57 verbonden is met de weerstand R(110).

8100929 EHN 9964 7

De stuur ingang 10 is via een capaciteit 58 verbonden met het verbindingspunt van de weerstanden 51 en 47. Tussen de collector van de tweede transistor en het verbindingspunt van de weerstanden 46 en 52 is de serieschakeling van de weerstand 48 en de testpunten 81 en 80, 5 voor het aansluiten van amperemeter 8, aangebracht. Testpunt 81 is via de capaciteit 49 verbonden net het eerste voedingspunt. Testpunt 80 is via de weerstand 66 verbonden met een eerste ingang van de verschil-versterker 100, welke tweede ingang via de serieschakeling van weerstand 65 en de bron van referentiespanning 101 verbonden met het tweede 10 voedingspunt.De ingang 90 van de verschilversterker 100 is via de serieschakeling van de weerstanden 68 en 70 verbonden met de collector van de tweede transistor 42. De uitgang van de verschilversterker 100 is via de weerstand 71 verbonden met de basis van de derde transistor 40.

15 Het verbindingspunt van de weerstanden 68 en 70 is via een capaciteit 72 verbonden met het eerste voedingspunt 0. Het verbindingspunt van de weerstanden 52 en 46 is via een capaciteit 53 verbanden met het eerste voedingspunt 0.

De regelversterker 4, zoals in fig. 3 is aangegeven is 20 van het type, zoals beschreven is in de Nederlandse octrooiaanvrage 7,908,411. Met behulp van de spanningsval over de beide weerstanden 50 en 51 wordt de invloed van de zogenaamde bulkweerstanden van de beide transistoren 41 en 42 teniet gedaan. Deze bulkweerstanden zijn aanwezig in de basisketen en de emitterketen van de beide transistoren 25 41 en 42. Men kan de sou van de beide weerstanden geconcentreerd aanwezig denken in de emitterketens van de beide trans istoren 41 en 42, zoals uitvoeriger is uiteengezet in de genoemde Nederlandse octrooiaanvrage. De genoemde bulkweerstanden zijn er de oorzaak van, dat de meterstrocm niet geheel evenredig verloopt met de versterking van de 30 regelversterker 4. Door de invloed van deze bulkweerstanden teniet te doen is de meteraanwij zing beter evenredig met de versterking van de regelversterker 4. Dit wordt gerealiseerd door de spanning V tussen de beide weerstanden 50 en 51 gelijk te maken aan de spanning over de bulkweerstanden van de transistors 41 en 42. De verbetering van de 35 tweede ordevervorming van de regelversterker 4 is hier een gunstig bijprodukt evenals de compensatie van de zelfinducties in de emitter-leidingen van de beide transistoren 41 en 42 door deparasitaire zelfinducties van de beide weerstanden 50 en 51. De weerstanden 55 en 56 81 009 2 9 0ΒΝ 9964 8 in de basisleidingen van de beide transistoren 42 en 41 zijn aangebracht om hoogfrequent oscilleren tegen te gaan. De regelversterker volgens fig. 2 vertoont dus zeer goede hoogfrequent eigenschappen en kan zonder problemen bij frequenties tot 500 MHz worden toegepast.

5 De verschilversterker 100, en de referentiebron 101 met bijbehorende weerstanden en capaciteiten zijn aangebracht cm de meetnauwkeurigheid van amperemeter 8 te vergroten. Noodzakelijk hiervoor is er voor.-te zorgen, dat de som van de stromen o< .1 en (1-c^).1 constant blijft. Hiertoe wordt de spanning over de weerstand 52 gelijk gemaakt aan de 10 spanning tussen het tweede voedingspunt + en de ingang 90 van de verschilversterker 100. De spanning aan de ingang 90 van de verschilversterker 100 bepaalt dus de grootte van de stroom I en is gelijk aan de grootte van de spanning van de referentiebron 101 en de spanningsval over de weerstand 65. De spanningsval over de weerstand 65 hangt af van de 15 verdeelf actor van de regelversterker 4 en is het grootst als de collectorstroom van transistor 40 geheel door de transistor 42 loopt.

De weerstand 68 kan in plaats van met de ingang 90 van de verschilversterker 100 ook verbonden worden met de ingang 91 van de verschilversterker 100. In dit geval vindt een tegenovergestelde correctie 20 plaats.

In het uitvoeringsvoorbeeld volgens fig. 4 is aangegeven hoe de meetnauwkeurigheid nog extra vergroot kan worden. De opbouw van dit uitvoeringsvoorbeeld verschilt op drie punten met het uitvoeringsvoorbeeld volgens fig. 3. De weerstand 48 tussen het test-25 punt 81 en de uitgang 13 is regelbaar uitgevoerd. De weerstand. 68 tussen de ingang 90 van de regelversterker 100 en de weerstand 70 is eveneens regelbaar uitgevoerd. Tussen het tweede voedingspunt en het verbondingspunt van de beide weerstanden 50 en 51 is de serieschakeling van een weerstand 61 en een regelbare weerstand 60 aangebracht. De 30 weerstand 60 kan ook aan het eerste voedingspunt 0 gelegd worden, waardoor een tegenovergestelde correctie bereikt wordt. Het verbindingspunt van de weerstanden 60 en 61 is via een capaciteit 63 verbonden met het eerste voedingspunt 0. Met behulp van de drie regelbare weerstanden 48, 60 en 68 kan men de meter af wij king van de ampèremeter 8 op drie 35 plaatsen in het regelbereik van de regelversterker nul maken, zoals in fig. 5 schematisch is aangegeven. Men'kan dus bijvoorbeeld de meter-afwijking aan het begin, aan het eind en in het midden van dit regelbereik nul maken, zoals in fig. 5 is aangegeven. Op de horizontale as 8 1 0 0 9 2 9 ESN 9964 9 van fig. 5 is de versterking V van de regelversterker 4 uitgezet in dB’s en op de verticale as de meter correctie A in dB's.

5 10 15 20 25 30 35 810092 9

Claims

1. Optische ontvanger, bevattende een photodiode (1), welke verbonden is met een vocarspanningscircuit (2), welke diode (1) via de serieschakeling van een voorversterker (3), een regelversterker (4) en een eindversterker (5) verbonden is met de uitgang (14) van de ontvanger, 5 waarbij de uitgang (14) via een detector (6) verbonden is met de ene ingang van een verschilversterker (9), waarvan de andere ingang verbonden is met een bron van referentiespanning (7) en waarbij de uitgang van de verschilversterker (9) verbonden is mat een stuuringang (10) van de regelversterker (4) met het kenmerk, dat de regelversterker (4) 10 een stroansplitser (400) omvat, welke twee uitgangen (403, 404)vertoont welke gekoppeld zijn met een qptelschakeling (401), waarbij de signaal-ingang (12) van de stroansplitser (400) enerzijds verbonden is met een instelbare stroombron (40) en anderzijds via een capaciteit (120) verbonden is met de uitgang van de voorversterker (3), waarbij de uitgang 15 (13) van de optelschakeling enerzijds via een capaciteit (130) verbonden is met de ingang van de eindversterker (5) en anderzijds via een weerstand (48) verbonden is met een testpunt (81), welk punt via een ont-koppelcapaciteit verbanden is met een punt van constante potentiaal (0) (Fig. 1).

2. Optische ontvanger volgens conclusie 1 met het kenmerk, dat de stroansplitser (400) tenminste een eerste transistor (41) en een tweede transistor (42) omvat, waarvan de emitters met elkaar zijn verbonden, waarbij het verbindingspunt van deze emitters via de collector-emitterweg van een derde transistor (4G) verbonden is met een 25 eerste voedingspunt (0), waarbij de basis van de derde transistor (40) de signaalingang 12 van de regelversterker vormt, waarbij de basis . van de eerste transistor (41) de stuuringang 10 van de regelversterker (4) vormt en waarbij in de collectorketen van de tweede transistor (42) een spanningsdeler,bestaande uit tenminste twee weerstanden (46, 47), is 30 aangebracht, welke de optelschakeling (401) vormen, waarbij de collector van de eerste transistor (41) verbonden is met een punt van genoemde spanningsdeler (46, 47) en waarbij de collector van de tweede transistor (42) de uitgang (13) van de optelschakeling (401) vormt (fig. 2).

3. Optische ontvanger volgens conclusie 2 met het kenmerk, 35 dat de spanningsdeler de serieschakeling van vier weerstanden (46, 47, 51 en 52) onvat, waarbij de basis van de eerste transistor (41) via een stop-weerstand (56) verbonden is met de stuuringang (10) en waarbij de basis van de tweede transistor (42) via een stopweerstand (55) 8100929 EBN 9964 11 verbonden is meteen bron van referentiespanning (110), waarbij de collector van de eerste transistor (41) enerzijds via een capaciteit (57) verbonden is met de bron van referentiespanning (110) en anderzijds via een weerstand (50) verbonden is reet het verbindingspunt van de 5 weerstand (46) en de veerstand (51) van de spanningsdeler en waarbij de stuuringang (10) via een capaciteit (58) verbonden is met het verbindingspunt van de weerstand (47) en de weerstand (51) uit genoemde spanningsdeler. (fig. 3).

4. Optische ontvanger volgens conclusie 2 of 3 met het ken-10 merk, dat tussen de collector van de tweede transistor (42) en de spanningsdeler (46, 47, 51, 52) achter een volgens een weerstand (48) en twee testpunten (80,81) zijn aangebracht, waarbij de testpunten (80,81) via capaciteiten (49, 53) verbonden zijn met het eerste voedings-punt (0), waarbij het testpunt (80) via een weerstand (66) verbonden 15 is net een eerste ingang (91) van een verschilversterker (100), waarvan de tweede ingang (90) via een weerstand (65) en een bron van referentiespanning (101) verbonden is met het tweede voedingspunt (+), waarbij tussen de tweede ingang (90) van de verschilversterker (100) en de collector van de tweede transistor (42) de serieschakeling van 20 twee weerstanden (68,70) is aangebracht en waarbij de uitgang van de verschilversterker (100) gekoppeld is met de basis van de derde transistor (40) (fig. 3).

5. Optische ontvanger volgens conclusie 4 met het kenmerk, dat de met de tweede ingang (90) van de verschilversterker (100) ver- 25 bonden weerstand (68), de met het testpunt (81) verbonden weerstand (48) regelbaar zijn, waarbij de weerstand (50) in de collectorketen van de eerste transistor (41) via een weerstand (61) en een regelbare weerstand (60) verbonden is met het tweede voedingspunt, waarbij het verbindingspunt van laatstgenoemde weerstanden (60,61) via een capaci-30 text (63) verbonden is met het eerste voedingspunt. 8100929 35