[go: up one dir, main page]

Vejatz lo contengut

Cunèja

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Cunèja
Cunèges
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Glèisa Sent Bertomiu (sègle XIII)
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 46′ 51″ N, 0° 22′ 24″ E
Superfícia 5,98 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
128 m
110 m
36 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
241
Brageirac
Canton
2438
Sud-Brageiragués (Lo Sigolés avant 2015)
Intercom
242401255
CA Brageiraguesa
Cònsol Sylvie Rivière
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
289 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

294 ab.
Densitat 50 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24240
Còde INSEE 24148

Cunèja (Cunèges en francés), foneticament [ky’nɛzɒ] [1], es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son Quinogium, en latin, en 1365, e Cuneria en 1554 [2]. An prepausat lo preïndoeuropèu *cun-, « tuca », e sufixe preceltic -edia (segon Bertoldi), o un nom de persona gallo-roman Quinidius (Quinidia villa) [3],[2],[1].

Un rapòrt emb lo gallés cuno- « can, lop » [4], mot plan coneissut, sembla pus evident. A partir de cun-, Xavier Delamarre prepausa un nom celtic d'òme *Cunodius non atestat; *Cuno-dio « canin, lupin (de la natura o de l'aparéncia del lop) ». L'evolucion prepausada [kunodia] > [kunödʒə] > [kynɛʒ] [5] respècta pas la règla de la diftongason condicionada per -iòd- (ex : podium > puèg) nimai la fonetica lengadociana. L'evolucion seriá puslèu [ku'nodia] > [ku'nɔjdʒa] ? > [ky'nwɛʒɔ] > [ky'nɛʒɔ] > [ky'nɛzɔ] (prononciacion recenta [1]) e, en acceptant l'etimologia, la grafia poiriá èsser Cunuèja. Cun(u)èja es benlèu l'anciana propietat de *Cunodios.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Sylvie Rivière    
març 2001 2020 André Bonhomme sense etiqueta Artista
avant 1981 ? Francis Roux    
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • En 1790, Cunèja venguèt canton; puèi en 1817 lo capluèc dau meteis canton se mudèt al Sigolés. Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra donc del canton del Sigolés; es adara del canton del Sud-Brageiragués (burèu centralisator : Aimet).
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 299, totala: 308

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
462 407 406 436 453 474 446 452 504

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
415 422 419 427 438 381 324 356 355

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
332 323 300 273 302 263 295 285 270

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
249
214
194
206
201
255
308
309
317
322
2009 2010
311
320
304
313
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luècs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 et 1,2 https://web.archive.org/web/20160304112319/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/sigoules/CUNEGES.htm
  2. 2,0 et 2,1 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 129
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 235
  4. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 131
  5. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 131 e 342