[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

TT Assen 1953

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1953
Circuit van Drenthe
Officiële naam 23e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 27 juni 1953
Organisator FIM/KMNV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Ierland Reg Armstrong
Derde Vlag van Australië Ken Kavanagh
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Eerste Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Derde Vlag van Australië Ken Kavanagh
250 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Haas
Eerste Vlag van Duitsland Werner Haas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
125 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Haas
Eerste Vlag van Duitsland Werner Haas
Tweede Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
De start van de 500cc.

De TT Assen 1953 was de tweede Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1953. De races werden verreden op zaterdag 27 juni op Circuit van Drenthe vlak bij Assen. In deze Grand Prix bracht men vier klassen aan de start: 500 cc, 350 cc, 250 cc en 125 cc.

Na zijn val in de TT van Man won Geoff Duke nu wel de 500cc-race met zijn Gilera 500 4C. Enrico Lorenzetti won de eerste 350cc-race voor Moto Guzzi, met de Monocilindrica 350, die zich nog in het ontwikkelingsstadium bevond en niet meer was dan een 317cc-Moto Guzzi Gambalunghino. Werner Haas legde de basis voor twee wereldtitels door zowel de 125cc- als de 250cc-klasse te winnen. Er waren twaalf podiumplaatsen te vergeven, die werden verdeeld onder slechts zes coureurs: 1x Geoff duke en Enrico Lorenzetti, 2x Werner Haas, Fergus Anderson en Ken Kavanagh en 3x Reg Armstrong.

Geoff Duke profiteerde optimaal van het lange stratencircuit in Drenthe. Op korte circuits waren de Nortons nog steeds moeilijk te verslaan, maar in Assen werden Duke en teamgenoot Reg Armstrong met hun Gilera viercilinders eerste en tweede, voor Ken Kavanagh met de Norton Manx. Bill Doran trad weer aan met de AJS E95 "Porcupine", maar werd op ruim negen minuten gereden, wat op het oude Circuit van Drenthe nog net geen ronde was. Fergus Anderson en Enrico Lorenzetti konden met de nieuwe Moto Guzzi Quattro Cilindri geen indruk maken: ze vielen allebei uit. Walter Zeller werd met de BMW RS 53 weliswaar zevende, maar met een ronde achterstand. BMW nam het WK dan ook niet zo serieus: de RS 53 was bedoeld als productieracer. MV Agusta was afwezig in de 500cc-klasse: het had zich na de dood van Les Graham teruggetrokken. De 500cc-race was overigens een slijtageslag: van de 41 starters haalden slechts 13 de finish. Onder de uitvallers waren grote namen, naast Anderson en Lorenzetti ook de Gilera-rijders Dickie Dale, Alfredo Milani en Umberto Masetti, de AJS-rijder Rod Coleman en Ray Amm, die met zijn Norton de snelste ronde had gereden.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 1:38"23'3 8
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera +47'1 6
3 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton +55'8 4
4 Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera +2"14'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +3"36'1 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +9"26'6 1
7 Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW +1 ronde
8 Vlag van Nederland Piet Bakker Norton +1 ronde
9 Vlag van Nieuw-Zeeland Raymond Laurent Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoffrey Read Norton +1 ronde
11 Vlag van Australië Keith Bryen Norton +2 ronden
12 Vlag van Nederland Priem Rozenberg Matchless +2 ronden
13 Vlag van Nederland Lo Simons Matchless +3 ronden

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid[1]
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera Teambeleid
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera Teambeleid

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Australië Ernie Ring Matchless
Vlag van Australië George Scott AJS
Vlag van Australië Keith Campbell Norton
Vlag van Australië Tony McAlpine Norton
Vlag van Duitsland Friedel Schön Horex
Vlag van Duitsland Rudolf Knees Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Bruguiere Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Morgan Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Clark Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Humphrey Ranson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Sherry AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Norton
Vlag van Ierland Robert Matthews Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera
Vlag van Sri Lanka Rally Dean Norton
Vlag van Sri Lanka Zacky Dean Norton
Vlag van Nederland Henk Steman Matchless
Vlag van Nieuw-Zeeland Barrie Stormont Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson Matchless
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton

Top negen tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 10
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 8
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
5 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 4
6 Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera 3
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton 1

Enrico Lorenzetti was niet aan de start gekomen in de TT van Man, waar Fergus Anderson met de nieuwe Monocilindrica 350 op bijna drie minuten was gereden. In Assen versloeg Lorenzetti de Britse Norton Manx en AJS 7R voor het eerst: hij won voor Ray Amm en Ken Kavanagh.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 6
3 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 3
5 Vlag van Australië Ernie Ring AJS 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Coureur Merk
Vlag van Australië Tony McAlpine Norton
Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Karl Hofman DKW
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Pearce Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Harwood AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Templeton AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi
Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Ray Laurent AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top acht tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts acht coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 14
2 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 10
3 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 8
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 4
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 3
7 Vlag van Australië Ernie Ring AJS 2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS 1
NSU zette met de Rennmax een bijzondere racer neer, met veel aluminium en voor elke cilinder een koningsas voor de nokkenasaandrijving.

Werner Haas was met de NSU Rennmax in de TT van Man weliswaar tweede geworden achter Fergus Anderson met de Moto Guzzi Bialbero 250, maar nu versloeg hij Anderson. Reg Armstrong werd met zijn NSU derde.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Werner Haas NSU 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 6
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong NSU 4
4 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 3
5 Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW 2
6 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 1
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus Moto Guzzi
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
Vlag van Australië Sid Willis Velocette
Vlag van Duitsland Otto Daiker NSU
Vlag van Duitsland Walter Reichert NSU
Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti NSU

Top negen tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 14
Vlag van Duitsland Werner Haas NSU
3 Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW 6
4 Vlag van Ierland Reg Armstrong NSU 4
5 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
7 Vlag van Australië Sid Willis Velocette 2
8 Vlag van Duitsland August Hobl DKW 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi
NSU Rennfox uit 1953

Hoewel MV Agusta zich na het overlijden van Les Graham uit de 500cc-klasse had teruggetrokken, zette het wel een tamelijk volledig team in in de 125cc-klasse. Carlo Ubbiali en Cecil Sandford waren met hun MV Agusta 125 Bialbero's echter niet snel genoeg voor de NSU Rennfox van Werner Haas.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Werner Haas NSU 8
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta 4
4 Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini 3
5 Vlag van Nederland Drikus Veer Morini 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham (†) MV Agusta Overleden[3]
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus NSU
Vlag van Duitsland Georg Braun Mondial
Vlag van Duitsland Karl Lottes MV Agusta
Vlag van Duitsland Otto Daiker NSU
Vlag van Duitsland Walter Reichert NSU
Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU
Vlag van Spanje Marcello Cama Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arnold Jones MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow MV Agusta
Vlag van Ierland Reg Armstrong NSU
Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta
Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini
Vlag van Italië Paolo Campanelli MV Agusta
Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta
Vlag van Nederland Lo Simons Mondial

Top negen tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Werner Haas NSU 14
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham (†) MV Agusta
4 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 6
5 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta 3
Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arnold Jones MV Agusta 2
Vlag van Nederland Drikus Veer Morini
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vorige race:
Isle of Man TT 1953
FIM wereldkampioenschap wegrace
5e seizoen (1953)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1953

Vorige race:
TT Assen 1952
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1954