Txiki Begiristain

Txiki Begiristain

(2016)
Biografía
Nacemento	12 de agosto de 1964 (60 anos) Olaberria (España)
Outros nomes	Txiki
Altura	172 cm
Actividade
Ocupación	futbolista
Período de actividade	1982 - 1999
Nacionalidade deportiva	España
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Centrocampista e extremo esquerdo
Traxectoria   Equipo 1982–1988   Real Sociedad 187 (23) 1988–1995   FC Barcelona 223 (63) 1995–1997   Deportivo da Coruña 43 (4) 1997–1999 Urawa Red Diamonds 61 (16)   Selección nacional 1984–1988   España sub-21 19 (4) 1988–1988   España sub-23 1 (0) 1988–1994   España 22 (6)
Participou en
1994	Mundial de Fútbol Estados Unidos 1994
xuño de 1988	Eurocopa de Fútbol Alemaña Occidental 1988
Familia
Irmáns	Jose Antonio Begiristain

Aitor Begiristain Mugika, máis coñecido como Txiki Begiristain, nado en Olaberria (Guipúscoa) o 12 de agosto de 1964, é un exfutbolista español. Xogaba de centrocampista e foi internacional coa selección española. Actualmente é o director deportivo do FC Barcelona.

Traxectoria

Txiki Begiristain ingresou na Real Sociedad de Donostia en 1980, aos 16 anos de idade, tras xogar dúas tempadas no Segura e dúas no Olaberria. Empezou xogando no filial da Real, o Sanse, pero pronto ingresou no primeiro equipo da man de Alberto Ormaetxea. Era a tempada 1982-1983.

Begiristain xogou un total de seis tempadas na Real, ata a tempada 1987-1988. Durante este período coincidiu cunha gran xeración de futbolistas como Luis Arconada, Roberto López Ufarte, José Mari Bakero, Jesús Mari Zamora, Jesús Mari Satrústegui, ou Luis López Rekarte. Xunto a eles conquistou unha Copa do Rei (1986-1987). Curiosamente o seu último gran partido coa Real foi a final de Copa da tempada 1987-1988 que o conxunto donostiarra perdeu (0-1) ante o FC Barcelona, o club polo que ficharía a tempada seguinte.

FC Barcelona

Txiki Begiristain chegou ao FC Barcelona xunto a outros dous ex xogadores da Real Sociedad (Bakero e López Rekarte), no verán de 1988, no mesmo momento en que chegaba Johan Cruyff para facerse cargo do banquiño azulgrana. Sempre se rumoreou que as fichaxes dos tres xogadores vascos non os solicitou Cruyff, senón Javier Clemente, que en principio fora o escollido polo presidente Núñez para dirixir ao persoal barcelonista.

Sexa como for, o certo é que os tres, especialmente Begiristain e Bakero, convertéronse rapidamente en pezas básicas do proxecto de Cruyff, que construiría o mellor FC Barcelona que se viu ata entón, en canto a títulos e satisfacción social se refire.

Begiristain permaneceu sete tempadas no conxunto catalán, ata 1995. De todos os compoñentes do chamado Dream Team (Zubizarreta, Bakero, Koeman, Laudrup, Stoichkov, Guardiola, Romário...) Cruyff sempre dixo que Txiki era o máis intelixente.

Empezou xogando como extremo esquerdo, posición na que destacara na Real Sociedad. Pero ao paso do tempo, e coa evolución que experimentaron as formulacións de Cruyff, acabou xogando en calquera das posicións de ataque ou como mediapunta. O conxunto de Cruyff (ata a chegada de Romário) non xogaba cun dianteiro centro estático. Os puntas ían rotando constantemente de posición, despistando aos defensores rivais, e buscando os espazos entre liñas. E esa formulación axudou a Txiki a exhibir as mellores das súas calidades. A súa rapidez de movementos, o seu xogo ao primeiro toque, a súa facilidade no caneo e a asistencia eran unha constante ameaza para os rivais. A iso, cabía engadir a frecuencia coa que marcaba goles aparecendo desde atrás.

Todo iso, unido ao seu extravertido carácter e simpatía, e ao feito de ser un dos primeiros xogadores non cataláns que se esforzaron en aprender e falar en catalán, converteuno nun dos preferidos da afección.

Nas súas sete tempadas barcelonistas acumulou unha auténtica colección de títulos. Gañou, como títulos máis destacados, catro Ligas españolas consecutivas, entre 1991 e 1994, e a Copa de Europa de 1992, no estadio londiniense de Wembley, aínda que Txiki viu aquel partido desde o banquiño.

Txiki volveu xogar (esta vez como titular) outra final da Liga de Campións (logo da final de 1992 cambióuselle o nome á competición). Foi a de 1994, que o conxunto catalán perdeu ante o AC Milan por 0-4, en Atenas, tres días despois de gañar a liga española.

Tras aquela derrota europea, o FC Barcelona iniciou unha renovación do persoal que afectou a Txiki un ano despois. O club deulle a baixa en 1995, poñendo fin á etapa azulgrana de Txiki como xogador. E só como xogador porque, oito anos despois, no 2003, regresaría ao club como director deportivo, asumindo as tarefas de creación do persoal na xunta de Joan Laporta.

Deportivo da Coruña

Coa carta de liberdade no peto, Txiki puido negociar con varios clubs, que podían contratalo sen ter que desembolsar traspaso. Begiristain estivo a piques de fichar polo Athletic Club de Bilbao, pero finalmente decantouse polo Deportivo da Coruña, que xa se convertera nun dos grandes do fútbol español e cuxo adestrador era entón o galés John Benjamin Toshack, antigo adestrador seu na Real Sociedad, co que mantiña unha excelente relación.

Txiki xogou dous anos no conxunto galego, as tempadas 1995–96 e 1996–97, con desigual participación no equipo. O primeiro ano foi titular indiscutible, disputou 33 partidos de Liga e marcou dous goles. Pero o Deportivo, malia que armara un equipo para intentar ser campión, non tivo os resultados que esperaba e acabou en novena posición, lonxe das prazas europeas. O segundo ano foille mellor ao Dépor, que acabou terceiro na Liga, pero peor a Txiki, que co novo adestrador tan só disputou 10 partidos de Liga.

O 22 de xuño de 1997 Txiki Begiristain xogou o que sería non só o seu último partido co Deportivo, senón tamén o seu último partido oficial en España. Era a última xornada da tempada e enfrontábanse en Riazor o Dépor e o CF Extremadura. O partido acabou con vitoria galega por 1 a 0. O gol marcouno Txiki.

Retirada no Xapón

Nas dúas seguintes tempadas militou no equipo xaponés Urawa Red Diamonds, onde deu por finalizada a súa carreira deportiva.

Selección española

Txiki xogou un total de 22 partidos coa Selección española de fútbol, nos que marcou un total de seis goles. Debutou na Selección o 24 de febreiro de 1988, no partido España-Checoslovaquia (1-2), con Javier Clemente como seleccionador. Coa Selección participou na Eurocopa de 1988 e na Copa Mundial de Fútbol de 1994 en Estados Unidos. Precisamente nese Mundial xogou o seu último partido coa Selección, o 2 de xullo de 1994. Foi un España-Suíza de oitavos de final que gañou o combinado español por 3 a 0, e no que Begiristain marcou un dos goles.

Nos seus 22 partidos coa Selección, gañou 12 partidos, empatou 4 e perdeu 6.

Comentarista e presentador de televisión

Unha vez retirado da práctica activa do fútbol, Txiki estableceu a súa residencia nunha poboación do Maresme moi próxima a Barcelona, en Cataluña. Desde alí puido seguir moi de preto a actualidade do FC Barcelona. Primeiro, ao integrarse no equipo de Veteranos do Club, co que aínda segue adestrándose cada semana e xogando partidos e torneos amigábeis. E segundo, colaborando regularmente con diversos medios de comunicación como comentarista dos partidos do FC Barcelona. Converteuse nun dos comentaristas estrela de TV3, a televisión autonómica de Cataluña, na que ata chegou a co-presentar o espazo El Vestidor.

Director técnico do FC Barcelona

En 1999 Txiki Begiristain decidiu participar nas eleccións á presidencia do FC Barcelona como membro da candidatura do publicista Lluís Bassat, na que tamén estaba integrado Joan Laporta. Bassat anunciou que se el gañaba as eleccións o cargo de director deportivo do club ocuparíao Txiki, e este participou activamente na campaña electoral. Johan Cruyff, aínda que non revelou a súa intención de voto explicitamente, si manifestou publicamente que Txiki Begiristain sería o director deportivo ideal para a entidade barcelonista. Bassat, con todo, non puido derrotar nas urnas ao candidato continuista Joan Gaspart, que asumiu a presidencia. Txiki volveu entón a exercer como comentarista e presentador deportivo en TV3.

No ano 2003 volveron convocarse eleccións á presidencia do FC Barcelona. A candidatura que Lluís Bassat encabezara en 1999 presentouse, no 2003, disgregada en dous grupos, por mor de discrepancias internas. O novo avogado Joan Laporta formou unha candidatura propia, propoñendo unha ruptura total co pasado. Na súa candidatura figuraba como director deportivo Txiki Begiristain, que tamén se desligou de Bassat. Este presentou entón a Josep Guardiola como o seu candidato a director deportivo.

O modelo deportivo presentado por Laporta e Begiristain consistía en crear un círculo virtuoso mediante a combinación de fichaxes de xogadores con sona nos medios, mundialmente coñecidos, e a integración no primeiro equipo de xogadores da canteira. Outro dos obxectivos era que o persoal estivese formada por xogadores novos, que aínda non gañasen títulos, e que tivesen fame por conseguilos.

Esta proposta seduciu aos socios barcelonistas e, contra todo prognóstico, Joan Laporta gañou as eleccións por unha ampla maioría, e Txiki Begiristain converteuse no director deportivo do club.

Baixo a súa dirección técnica (e co recoñecido asesoramento persoal de Johan Cruyff), o FC Barcelona fichou como adestrador a Frank Rijkaard, e a xogadores como Ronaldinho, Deco ou Samuel Eto'o, que volveron situar ao club na elite do fútbol europeo. O 14 de maio de 2005, o FC Barcelona conseguiu, a falta de tres xornadas para o final, o título de campión da Liga española de fútbol da tempada 2004-05. Foi o primeiro título do club, en fútbol, en seis anos. E o primeiro de Txiki Begiristain como director deportivo. Na campaña 2008/2009, logo de realizar unha excelente xestión nos despachos e no campo, o FC Barcelona, con Begiristain como director técnico e Guardiola nos banquiños, levantou os tres títulos nos que aspiraba a gañar, a Copa do Rei, a Liga e a UEFA Champions League.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Datos do xogador en bdfutbol.com
• Datos do xogador en futbol.sportec.es
• Datos do xogador en national.football.teams.com