CEM ASLAN

This study aims to determine the metaphoric perceptions of special education pre-service teachers regarding the concept of assistive technology. The phenomenology pattern, one of the qualitative research approaches, was employed in this study. In this study, 81 special education pre-service teachers participated. The study used a questionnaire consisting of two parts. In the first part, the teachers' demographic information and the second part, an openended questionnaire in which "Assistive technology is like/similar to…because..." prompt exists. For the analysis of the study data, content analysis was conducted. At the end of the research, it was determined that special education pre-service teachers created 76 different metaphors for the concept of assistive technology. In general, metaphors such as "friend", "organ", "guide," and "light" came to the fore. In addition, the metaphors created by the pre-service teachers were grouped under seven different themes: "

Bu araştırmada, yaşları 3 ile 6 arasında olan az gören, total görme engelli ve normal gelişim gösteren çocukların oyun çeşitlilik ve karmaşıklık düzeylerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu; 2013-2014 eğitim-öğretim yılında, Ankara ilinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı resmi ilköğretim okulları ve özel özel eğitim kurumlarına devam eden 40 çocuk oluşturmuştur. Araştırma verileri çocuklarla doğal oyun bağlamında, araştırmacı-çocuk oyun etkileşimi aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmada çocukların sergiledikleri oyun çeşitliliği, Aynı, Farklı ve Oyun Dışı davranış kategorilerinde kodlanırken; oyun karmaşıklık düzeyleri ise Sembolik, İşlevsel ve İşlevsel Olmayan Oyun davranışları kategorilerinde kodlanmıştır. Araştırma bulguları az gören, total görme engelli ve normal gelişim gösteren çocukların oyun çeşitliliklerinin Aynı ve Farklı oyun davranışları kategorilerinde anlamlı olarak farklılaştığını;Oyun Dışı davranış kategorisinde ise anlamlı olarak farklılaşmadığını göstermiştir. Ayrıca araştırma bulguları, az gören, total görme engelli ve normal gelişim gösteren çocukların oyun karmaşıklık düzeylerinin Sembolik ve İşlevsel Olmayan Oyun davranışları kategorilerinde anlamlı olarak farklılaştığına; İşlevsel Oyun kategorisinde ise anlamlı olarak farklılaşmadığına işaret etmiştir. Araştırmanın bulguları alanyazın çerçevesinde tartışılmış ve uygulamalara yönelik önerilere yer verilmiştir.

The purpose of this research is to determine the effectiveness of Functional Vision Activity Program on
development of the tracking skills among the functional vision skills of a child with low vision in the pre-school
period. While, in the research, Functional Vision Activity Program is applied to a child to assess the
effectiveness of the program, “case study” was preferred. The attendent of the research is a 5 years old girl who
was diagnosed with low vision and studies at the Primary School for the Visually Impaired under Ministry of
National Education in province of Ankara during the term of 2014-2015. Functional Vision Activity Program
was prepared and applied in the research to improve the performance level of the child with low vision in
exhibiting the tracking skills among the functional vision skills within the near visual space. Application process
of the program finalized in total of 20 sessions including the application and assessment sessions. 14 of these
sessions were conducted as application, while the remaining 6 was held as assessment sessions. By analyzing the
coded data via Functional Vision Activity Program Assessment Instrument, data analysis completed and findings
were obtained. The application of the Functional Vision Activity Program causes positive improvements of
performance level of the child in exhibiting her tracking skills among the functional vision skills. Finally, the
findings of the study were discussed and suggestions were provided
Bu araĢtırmanın amacı, okul öncesi dönemdeki az gören bir çocuğun iĢlevsel görme becerilerinden izleme
becerilerinin geliĢiminde ĠĢlevsel Görme Aktivite Programı’nın etkililiğini belirlemektir. AraĢtırmada, ĠĢlevsel
Görme Aktivite Programı katılımcı çocuğa uygulanarak programın etkililiği değerlendirilirken “örnek olay
çalıĢması” kullanılmıĢtır. AraĢtırmanın katılımcısını, 2014-2015 eğitim-öğretim yılında Ankara ilinde bulunan
Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı bir Görme Engelliler Ġlkokulu’na devam eden az gören tanısı almıĢ 5 yaĢındaki
bir kız çocuğu oluĢturmaktadır. AraĢtırmada, az gören çocuğun yakın görme alanı içerisinde yer alan iĢlevsel
görme becerilerinden izleme becerilerini sergilemedeki performans düzeyini geliĢtirmek amacıyla ĠĢlevsel
Görme Aktivite Programı hazırlanmıĢ ve uygulanmıĢtır. Programın uygulama süreci, uygulama ve
değerlendirme oturumlarını kapsayan toplam 20 oturumda tamamlanmıĢtır. Bu oturumların 14’ü uygulama ve
6’sı değerlendirme oturumu olarak yapılmıĢ ve kodlanmıĢtır. Kodlanan veriler, ĠĢlevsel Görme Aktivite
Programı Değerlendirme Aracı üzerinden analiz edilerek araĢtırmanın veri analizleri tamamlanmıĢ ve araĢtırma
bulguları elde edilmiĢtir. ĠĢlevsel Görme Aktivite Programı'nın uygulaması sonucu, çocuğun iĢlevsel görme
becerilerinden izleme becerilerini sergilemedeki performas düzeyinde olumlu geliĢmeler tespit edilmiĢtir. Son
olarak, araĢtırmanın bulguları tartıĢılmıĢ ve önerilere yer verilmiĢtir.

Bu araştırmada, yaşları 3 ile 6 arasında olan az gören, total görme engelli ve normal gelişim
gösteren çocukların oyun çeşitlilik ve karmaşıklık düzeylerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Araştırmanın çalışma grubunu; 2013-2014 eğitim-öğretim yılında, Ankara ilinde Milli Eğitim
Bakanlığı’na bağlı resmi ilköğretim okulları ve özel özel eğitim kurumlarına devam eden 40 çocuk
oluşturmuştur. Araştırma verileri çocuklarla doğal oyun bağlamında, araştırmacı-çocuk oyun
etkileşimi aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmada çocukların sergiledikleri oyun çeşitliliği, Aynı,
Farklı ve Oyun Dışı davranış kategorilerinde kodlanırken; oyun karmaşıklık düzeyleri ise Sembolik,
İşlevsel ve İşlevsel Olmayan Oyun davranışları kategorilerinde kodlanmıştır. Araştırma bulguları az
gören, total görme engelli ve normal gelişim gösteren çocukların oyun çeşitliliklerinin Aynı ve
Farklı oyun davranışları kategorilerinde anlamlı olarak farklılaştığını;Oyun Dışı davranış
kategorisinde ise anlamlı olarak farklılaşmadığını göstermiştir. Ayrıca araştırma bulguları, az
gören, total görme engelli ve normal gelişim gösteren çocukların oyun karmaşıklık düzeylerinin
Sembolik ve İşlevsel Olmayan Oyun davranışları kategorilerinde anlamlı olarak farklılaştığına;
İşlevsel Oyun kategorisinde ise anlamlı olarak farklılaşmadığına işaret etmiştir. Araştırmanın
bulguları alanyazın çerçevesinde tartışılmış ve uygulamalara yönelik önerilere yer verilmiştir.

This study is supported under the TUBITAK Project No: 114k725. This study was conducted prior to
teaching students with low vision within the scope of science education. In this study was aimed the determination of
functional vision acuity of students with low vision. According to the functional vision acuity of students material and
instructional arrangements are made. The attendants of the study are 12 students who were diagnosed with low vision
and studies at the Middle School for the Visually Impaired under Ministry of National Education in province of
Erzurum during the term of 2014-2015. These students, Gazi Functional Vision Assessment Tool (GIGDA) using
functional vision skills are evaluated. GIGDA, by working one on one with each student has applied. The assessment
process has been recorded separately for each student. The data obtained from these records, data were analyzed for all
students reporting. According to evaluation results; eight of the students with low vision who participated in the study;
focusing, tracking, colour vision, contrast sensitivity, reading, light sensitivity and near vision among the near vision
skills all can give visual response was observed in an area of about 60cm. Again these eight students, distance vision
skills and distance vision areas all visual response from a distance of about 3m has been shown to be correct. Two of
the participating students; focusing, tracking, colour vision, contrast sensitivity, reading, light sensitivity and near
vision among the near vision skills all can give visual response was observed in an area of about 40cm. Again these
two students, distance vision skills and distance vision areas all visual response from a distance of about 1m has been
shown to be correct. Two of the participating students; focusing, tracking, colour vision, contrast sensitivity, reading,
light sensitivity and near vision among the near vision skills all can give visual response was observed in an area of
about 40cm. Again these two students, distance vision skills and distance vision areas that they were unable to provide
correct visual respond.

Bu çalışma da görme engellilerin eğitimi alanına yönelik olarak Türkiye’ de gerçekleştirilen lisansüstü çalışmalardaki güncel araştırma eğitimlerinin belirlenmesi amaç olarak ele alınmıştır. Bu doğrultuda, araştırmacıların hangi konulara ne sıklıkla odaklandıkları, araştırmaların yıllara göre nasıl dağılım gösterdikleri, yapılan tezlerin türü (Yüksek Lisans, Doktora), yapıldıkları üniversite, enstitü ve anabilim dallarına göre nasıl dağılım gösterdikleri, araştırmalarda hangi araştırma modellerini kullandıkları, kullanılan veri toplama araçlarının neler olduğu, hangi örneklem grubuyla ne sıklıkla çalışıldığı ve son olarak hangi gruplar (az gören, total görme engelli) ile çalışıldığının incelenmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda betimsel durum saptaması niteliğinde tarama modeli kullanılmıştır.

Bu çalışma 1986-2015 yılları arasında özel eğitim alanı ve çeşitli diğer alanlarda görme engellilerin eğitimi konusunda yapılmış olan 155 lisansüstü çalışmayı kapsamaktadır. İlgili tez çalışmalarına Ulusal Tez Merkezi veri tabanından az gören (az görme), kısmi gören (görme), düşük görme (gören), görme özrü (özürlü), görme kaybı (kayıpları), görmeyen(ler), kör(ler)/körlük, görme engelli(ler), görme yetersizliği (etkilenmiş/etkilenen) ve görme anahtar kelimeleri kullanılarak erişilmiştir. Çalışmada, tezlerin tamamına yakını tam metin şeklinde, tam metin olarak indirilemeyenler ise üniversite kütüphanelerinden temin edilerek değerlendirmeye alınmıştır.

Çalışmada, incelemeye alınan tez çalışmaları (n=155) Sözbilir, Kutu ve Yaşar (2012) tarafından geliştirilmiş olan makale sınıflandırma formu kullanılarak araştırmacılar tarafından içerik analizleri yapılmıştır. İlgili tez çalışmalarının türü, yılı, künyesi (üniversite, enstitü, anabilim dalı), araştırma deseni, ele alınan konu, çalışma grubu özellikleri ve örneklem grubu değişkenleri açısından analiz edilmiştir. Bu temalardan elde edilen veriler ise grafiksel olarak frekans ve yüzde tabloları aracılığıyla raporlaştırılmış ve elde edilen veriler yorumlanmıştır.

The purpose of Social Stories, one of the evidence-based interventions used in social skills trainings, is to enable children withautism spectrum disorders (ASD) to recognizenecessarysocial rules  and  cues about the rules, to understand  the social situations and behaviors of the peers, and to helpthem give appropriate responses while engaging inan activity (Gray, 2002). Researchersreported that the Social Story interventionwas effective in teaching social interaction skills, communication skills,and play skills,  andin decreasing tantrums and other inappropriate behaviors as well. In addition, there have beenstudies indicating that Social Storieshave beenused effectivelyin teaching  daily living skills, such as eating, washing hands, and self-control.
In the present study, studies using the Social Storytechniquewere examined. Thus, studies published in peer-reviewed journals between the years of 2000 and 2015, thatused one of the single-subject studydesignsand focused on teaching various skills and behaviors to children having a clinical diagnosis of Autism Spectrum Disorders were analyzed. A total of twenty studies were examined descriptively and assessed usinga meta-analysis technique. Study results showed that the total number of participants in the studies examined was 56. Findings also showed thatin addition to the ASDaspergersyndrome and pervasivedevelopmental disorders diagnoses were  included in the diagnosis of the study participants’. The participants’ ages in the studies examined were between 3 and 14.  The data obtained from the studies on the effect sizes provided a quantitative summaryregarding the efficacy of the Social Story technique. Overall, findingsindicated that the mean percentage of non-overlapping data was 63.6%, and the effect size was moderate.Study results also suggested that the Social Story technique was moderately effective in interventions usedwith children with a diagnosis of Autism Spectrum Disorders.

The main purpose of this research is designating the information technology and software frequency of occurrence in education activities for the teachers who work in Schools for Visually Impairment as a class or subject-matter teacher. In this context, answers to the questions below were sought.
Sub Problems
1. Does frequency of occurrence of information technology and software in education activities differ on sex for the teachers who work at Schools for Visually Impairment?
2. Does frequency of occurrence of information technology and software in education activities differ on age for the teachers who work at Schools for Visually Impairment?
3. Does frequency of occurrence of information technology and software in education activities differ on occupational employment time for the teachers who work at Schools for Visually Impairment?
4. Does frequency of occurrence of information technology and software in education activities differ on teaching subject for the teachers who work at Schools for Visually Impairment?
5. Does frequency of occurrence of information technology and software in education activities differ on their usage of information technologies in daily life for the teachers who work at Schools for Visually Impairment?
6. On which level do the teachers working at Schools for Visually Impairment use information and software?
Method
Population and Sample
Research population is the teachers who educate visually Impairment students as class and subject matter teachers in Ankara, Turkey (teacher count 132). Concerned population is randomly chosen 50 teachers from 6 different schools.
Data Collection Tools, Data Collection and Analysis
For collecting data “Survey of Designation for Information Technology Frequency of Occurrence in Daily Life and School Activities for the Teachers of Schools for Visually Impairment” which was prepared by researchers is used.  Survey prepared was controlled by two specialists and readied for use of sample. Survey form consists of three parts. In the first part; there is information on gender, age, subject and occupational employment time. In the second part; there is information on which information technology the teachers who participate in the research use, for how long they use it, for which purpose use the internet most and how many hours spent in a day using the information technology. In the third part; there are 15 questions aiming to designate the frequency of occurrence of the information technology in education activities of the teacher who work at Schools for visually impairment. The questions on the third part of the survey were prepared using five point Likert scale. Gathered data was analyzed by SPSS Windows and interpreted.
Findings
As the result of the data collected by “Survey of Designation for Information Technology Frequency of Occurrence in Daily Life and School Activities for the Teachers of Schools for Visually Impairment”; there is no meaningful difference found according to gender, age, occupational employment time and occupational subject for the teachers who participated in the research.
According to research findings; it is seen that frequency of occurrence of information technology and software in educational activities increases for the class and subject-matter teachers whose frequency of occurrence of information technology in daily life increases.
Based on research findings, frequency of occurrence of information technology by the class and subject matter teachers working at Schools for visually impairment in Ankara was interpreted categorically as “low level frequency”, “mid level frequency”, “frequent” and “advance frequency” and it is seen that 16% of the participants use information technology and software in their classrooms on “low level frequency”, 52% “mid level frequency”, 32% “frequent” and none of the participant use information technologies and software in “advance frequency”.
Research is limited to 50 visually impairment class teachers in Ankara, Turkish Republic. In this context, more advanced researches may be planned with more extensive population and sample. Also research being conducted on only teachers of schools for visually impairment can be seen as a limitedness of the research. In this extent, it can be suggested to extend the research on different handicapped students’ teachers.