yelda yürekli

Yürekli Yelda, (2023). “Asimilasyona Karşıyız”. İçinde, Sosyal Bilimler Perspektifinden Aleviler ve Alevilik 2 (der. F. Yücesoy, O. Çavdar, Ş. Aslan). Ankara: Ütopya Yayınevi, s. 275-292.
Benim de asimilasyon kavramıni, Alevilere yönelik yüz yıllık süreci ve 2023 yılında çıkarılan torba yasa kapsamı içinde yer alan Aleviler ve Aleviliğe yönelik düzenlemeleri tartıştığım bir makale ile yer aldığım güzel bir çalışma oldu. İlgilenenlere...

MEKANIN ALEVİLİĞİ

Mekanda Alevilik adlı yüksek lisans tezimi ve bu konudaki bütün derdimi bu kitaba yazmış olduğum "Mekanın Aleviliği" başlığı altındaki bölümde büyük ölçüde özetlemiş olmaktan mutluluk duyuyorum. Mekânda Alevilik çalışılmadan Alevilikte mekan çalışılamayacağı, kentlerde özellikle politik mahallelerdeki Aleviliğin kentsel mekansal pratiklerin bir üretimi olduğu konusu tezin temel problemini oluşturuyor.İlgililere iyi okumalar

Oluşumu Türkiye'nin kırdan kente olan yoğun göçün başlangıç yılları olan 1950'lerde başlayan Ankara'nın Tuzluçayır Mahallesi'nin, bu yıllardan günümüze (2014) kadar olan dönüşümünü ele alan bir çalışma. Tuzluçayır özellikle 1970'lerde Türkiye'nin geneline hakim olan politik atmosferin de etkisiyle hızlı bir biçimde politize olacak ve bu nedenle dışarıda "Küçük Moskova" adıyla anılacaktır. Bir yandan Sol- Sosyalist mücadele tarihinin Küçük Moskovası diğer yandan ise "mimli", "tehlikeli" bir mahalle olarak görülen Tuzluçayır'ın her iki anlamda da yaşamış olduğu sorunlar, değişim ve dönüşümler 80 Darbesi, Gezi Direnişi, Cami-Cemevi olayları gibi dönemsel olaylarla beslenerek ele alınmıştır.

Göç, kentleşme, modernite gibi faktörlerin Alevi kurumlarında yaratmış olduğu işlev kaybı başta olmak üzere, 80 darbesi gibi faktörler nedeniyle kentlerde Alevi dernekleri, cemevleri gibi yeni kurumlar ortaya çıkmış ve bu durum gelenek adına bir değişim ve dönüşümü de beraberinde getirmiştir: Alevilerin kent koşullarında ne aylarca, günlerce ya da sabahlara kadar cem yapmak gibi bir şansları ne de bunu gerçekleştirebilecek bir yerleri vardır, olmamıştır da. Günümüzde ise Alevilerin çoğu (farklı farklı nedenlerden ötürü)  ne en uzunu dört saat süren cemlere katılmakta ne de bunun için “cemevi” adıyla özel olarak inşa edilen yerlere gitmektedirler. O zaman da şu soru akla takılmaktadır: Bu çoğunluğun dışında kalan Aleviler bu yolu nasıl sürmektedirler? İşte tam da bu noktada mekân devreye girmektedir; çünkü bugün Aleviler bu yolu tam da mekânın ürettiği biçimde sürmektedirler. Bu çalışmada Henri Lefebvre’nin mekân, Pierre Bourdieu’nun alan üzerine tezlerinden yararlanılarak mekânda bu üretimin izi sürülmüştür. Dolayısıyla bu çalışma günümüzde üretimin hem koşulu hem sonucu hem de gücü haline gelen mekânın ve mekândaki ilişkilerin, (özel anlamda) Alevilik üzerinden bir incelemesi niteliğindedir.