Zbawienie

Paradygmat przeciwstawiający sobie Ateny i Jerozolimę, to, co helleńskie i to, co hebrajskie – mimo niewątpliwych uproszczeń, jakie z sobą niesie – pomaga wyjaśnić niejednorodny kształt, jaki refleksja europejska przyjmowała na przestrzeni dziejów. Szczególnie przydatny okazać się może w odniesieniu do filozofii Franza Rosenzweiga, którego geniusz i niewątpliwa oryginalność nie pochodzą wszakże z ideowej próżni. Jego projekt wyrażenia „nowego myślenia w starych słowach” jest czymś więcej niż przełamaniem niemocy dotychczasowej filozofii w kategoriach przez nią wypracowanych: stare słowa ożywia tu bowiem jeszcze starszy duch. Artykuł stanowi próbę podążenia za myślą Rosenzweiga „od śmierci ku życiu” (vom Tode ins Leben) na trojakiej ścieżce Stworzenia, Objawienia i Zbawienia. Celem jest uwydatnienie zgodności oraz różnic idei Rosenzweiga z „hebrajskim” sposobem myślenia wyrastającym z tradycji „Jerozolimy” i zestawienie ich tak, by wzajemnie się oświetlały. Zostaje wskazane, że myślenie to sprzeciwia się deprecjonowaniu świata, który, stworzony przez Boga i doświadczany przez człowieka, okazuje się nie tylko rzeczywisty, ale i brzemienny znaczeniem. Dostrzega ono wartość konkretu przeciwstawionego temu, co ogólne, czasu, ruchu i zmiany wobec wieczności i niewzruszoności; w umiłowaniu życia przyznaje działaniu pierwszeństwo przed kontemplacją, a w widzialnych rzeczach nie poszukuje niewidzialnych esencji. Podejście to podkreśla wagę słowa i uwiarygodnia pośrednictwo języka. Nade wszystko jednak przyświeca mu świadomość, że Bóg-Stwórca jest zawsze Stwórcą kogoś lub czegoś i że przeto jest Bogiem zawsze dla kogoś lub czegoś, oraz że tylko w relacji możliwe jest ostateczne zjednoczenie.

A well known opposition between Athens and Jerusalem, Hellenism and Hebraism – despite simplifications it entails – helps to comprehend and explain the heterogeneous form of European thought throughout its history. It can be particularly useful in dealing with the philosophy of Franz Rosenzweig, whose genius and unquestionable originality had not emerged from an ideological void. His project of expressing „the new thinking in the old words” is about something more than just overcoming the impotence of previous philosophy in categories it used to elaborate; for here the old words are being animated by a spirit even older. The article endeavors to follow Rosenzweig's thought „from death into life” (vom Tode ins Leben) on a threefold path of Creation, Revelation and Salvation. It aims at highlighting compliance as well as differences between Rosenzweig's ideas and the Hebrew way of thinking, and putting them together so that they could illuminate each other. It is shown as essential for this thought to appreciate the world, which, having been created by God and experienced by man, turns out to be filled with meaning. It sees value in the concrete against the general, in time, motion and change against eternity; devoted to life, it prefers action rather than contemplation and does not seek invisible essences in what can be seen. Above all it is aware, however, that God the Creator is always a creator of somebody or something and that he is therefore God to somebody or something and that only in relation can the multitude eventually become united.

Nadszedł czas na publikację ostatecznej wersji modlitw i świadectw. Od publikacji pierwszej wersji (lipiec 2017r.) minęły prawie 3 lata. w tym czasie każda modlitwa i świadectwo zostało przygotowana w wersji multimedialnej (za wyjątkiem modlitwy na początek i koniec dnia – które wyjątkowo zostały zapisane na podstawie wcześniej nagranego filmu – więc uznałem, że w takiej sytuacji tworzenie wersji multimedialnej nie jest konieczne). Poza tym modlitwy i świadectwa zostały przejrzane, poprawione, przeszły korektę redakcyjną i otrzymały nową, jak mi się wydaje, bardziej czytelną szatę graficzną.

Pojawić się może w was pytanie, kim jestem i dlaczego decyduję się „zaśmiecać” internet jakimiś prywatnymi zapiskami. Stając w prawdzie, nie mam chyba satysfakcjonującej odpowiedzi. Sam jestem zaskoczony tym, jak obecnie wygląda moje życie, jak bardzo się ono zmieniło, odkąd zaprosiłem do niego Jezusa. Widzę, jak posyła mnie do miejsc, do których sam nigdy bym się nie wybrał. Jak daje mi odwagę do robienia rzeczy, na które sam nigdy bym się nie zdecydował. Przecież jeszcze nie tak dawno byłem ateistą, który nie wierzył w istnienie Boga, który był przekonany, że wszystkie religie stworzono jedynie po to, aby manipulować ludźmi. I nagle, w ułamku chwili, wszystko to, kim byłem, umarło, a ja narodziłem się ponownie. Jako nowy człowiek. I w tym nowym życiu jednym z pierwszych odkryć było Żywe Słowo zawarte w Piśmie Świętym. Słowo, które prowadziło mnie do odkrycia na nowo piękna Kościoła Katolickiego. Jestem w nim zakochany (choć to może nie brzmi zbyt dobrze, ale póki co nie znajduję lepszego określenia J) i błogosławię Pana, że pozwolił mi urodzić się i mieszkać w kraju, gdzie wciąż mogę uczestniczyć w Eucharystii każdego dnia w kościele, który znajduje się kilkaset metrów od mojego mieszkania.

Jakiś czas po moim ponownym narodzeniu (które miało miejsce pod koniec kwietnia 2015 roku) pojawiło się we mnie pragnienie prowadzenia zapisków – nie wiedziałem, o czym one będą, ale wiedziałem, że muszę kupić notatnik, dobry długopis i być gotowy na to, co ma nastąpić. Kupiłem więc zielony zeszyt, a zaraz pojawiły się pierwsze zdania (20 sierpnia 2016). Okazały się one modlitwą. Po jakimś czasie pojawiły się kolejne – również w formie modlitwy. I tak co parę dni czułem wezwanie do pisania. Co jakiś czas zapisane zdania miały bardziej charakter świadectwa – choć nie jest to świadectwo w typowej formie. Po jakimś czasie słowa pojawiały się regularnie każdego dnia. Trwało to do stycznia 2017 roku, gdy poczułem, że zbliżam się do końca tego zadania, a modlitwy pojawiały się coraz rzadziej. Miałem poczucie, że to wszystko, co miało zostać przekazane, jest już zapisane.

Kolejnym etapem stało się nagranie wszystkich modlitw w formie audio i połączenie ich z obrazem. Pierwsza modlitwa w wersji „multimedialnej” pojawiła się na YouTube 23 stycznia 2017 roku. Ostatnia została umieszczona prawie 2,5 roku później – 21 maja 2019 roku.

Wierzę, że znajdą się osoby, dla których zapisane modlitwy będą pomocą do tego, aby jeszcze mocniej uwielbić naszego Stwórcę. Aby jeszcze bardziej Mu zaufać. Aby oddać Mu się całkowicie i rozpłynąć w Jego miłości. Tak by z radością powtórzyć za świętym Pawłem: „żyje więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus (Ga 2,20).

Autor omawia „fenomen świętego” jako element należący do przestrzeni wiary religijnej. Według biblijnego przekazu, Bóg szuka człowieka i prowadzi do spotkania ze sobą. Ze strony człowieka warunkiem tego spotkania jest wiara. Wiara jest cnotą i charyzmatem. Cnota służy zbawieniu człowieka, a także prowadzi do osobistego spotkania z Bogiem. Charyzmat uzdalnia do pracy na rzecz wspólnoty eklezjalnej.
Wiara rozwija się w środowisku „ludzkim”, na które składa się wspólnota, działania edukacyjne oraz osobiste życie religijne. Święci należą do ludzkiego środowiska wiary, jako bohaterowie cnót chrześcijańskich, nauczyciele wiary i cudotwórcy. Beatyfikacja i kanonizacja wskazuje na charyzmat wiary zmarłego chrześcijanina. „Fenomen świętego” wyraża chrześcijański etos oraz nadrzędność życia wiecznego wobec doczesnego. Oznacza też istnienie relacji między żywymi i zmarłymi.

Chiesa come comunita di salvati - un approccio alla comprensione deH’assioma: „extra ecclesiam nulla salus”
(Sommario)
La piu antica tradizione della Chiesa e univoca nel ripetere che la Chiesa sia una comunita di salvati. Chi morra come il suo membro, non sara sottoposto al giudizio, perche e gia risorto in prima risurrezione (batte- simale). Chi non ne appartiene, non e salvato sulla terra, ma puó esserlo dopo il giudizio universale. Con san’Agostino e awenuta un’identificazione della Chiesa sulla terra con la Chiesa dei salvati nell’ Ea%axov e sie fatta strada la credenza nelFimpossibilita della salvezza etema dei non battezzati. Parallelamente la Chiesa pian piano smetteva di predicare la Buona Novella sulla salvezza che „scende” dal cielo, centrandosi sulla predicazione della speranza della salvezza futura e condizionata dalFoperare umano.

The paper was presented at the conference on the healing experience of guilt in psychotherapy and confession. The first part is a concise presentation of the Catholic doctrine of original sin and redemption with the stress on the free character of both of them. The original sin is a result of double contingency (R. Spaemann): after the creation of the world that might have not been created, the first parents commit a sin that might have not been committed. The redemptive response of God in Christ is a generous reaction that might have not been undertaken (at least, in such a way). This free relationship between God and humanity is inspired and conducted by love. God’s love finds one of its expressions in the history of the revelation of the original sin: we are able to discover the significance and burden of the original sin only through Christ (Catechism of the Catholic Church, no. 388), i.e. we are confronted with the depth of our guilt when the remedy for that has been already prepared.