Video Oyunlari

Objelerin ortamla ve birbiriyle ilişkisini farklı kurulum, bakış açısı ve renkler ile alternatif oluşturarak kolaylıkla görselleştirilmesini sağlayan üç boyutlu dijital modelleme, günümüzde özellikle video oyun geliştirmenin konsept tasarım aşamasında da kullanılmaktadır. Elde edilen görüntü taraması ve fotoğraflar ile yapılan illüstrasyonlar gerçekçi bir sanat anlayışı ortaya koyarken, daha hızlı ve kaliteli niteliklerinin birleştiği çeşitli tasarımların ortaya çıkmasına olanak tanır. Ayrıca konsept tasarımın ve oyunun dijital verilerinin nasıl etkileşime gireceğini oyun motorundan bağımsız olarak görülmesini sağlar.
Bu yeni yöntemin Grafik Tasarım ve Animasyon eğitimlerine dahil edilmesi güncel teknikleri takip etmek ve sektörün ihtiyacını karşılayacak donanıma sahip tasarımcılar yetiştirmek bakımından önemlidir.  Adobe Photoshop, ZBrush, Maya ve Keyshot gibi programların kullanıldığı bu tekniğin ayrıntıları ve karşılaşılabilecek sorunlar bu bildiri kapsamında incelenecektir.

‘‘ VI. Ulusal Üstün Yeteneklilerin Eğitimi Kongresi’’ İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi tarafından 10-12 Ekim 2019 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi Prof. Dr. Fuat Sezgin Kongre Merkezinde gerçekleştirilecektir.



VI. Ulusal Üstün Yeteneklilerin Eğitimi Kongresi çok sayıda akademisyen, davetli konuşmacı ve araştırmacıların katkılarıyla gerçekleştirilecektir. Bu ulusal kongre davetimiz üstün yeteneklilerin eğitimi alanıyla ve üstün yetenekli bireylerle ilgili bilimsel çalışmalar gerçekleştiren, bilimsel uygulamaları kendine rehber edinen tüm paydaş kişi ve kurumlara yöneliktir. Kongremiz; üstün yeteneklilerin eğitimi konusundaki Türkiye’nin birçok ilinden uzman kişileri bilgi ve tecrübelerini paylaşmak üzere paydaşlarıyla bir araya getirecektir.



Kongremizin hedef kitlesi üstün yeteneklilere ve eğitimine ilgi duyan akademisyenler, eğitim uzmanları, okul idarecileri, her branştan öğretmenler, aileler, lisans ve lisansüstü öğrencileridir.



Kongrenin amacı,
• Zeka, yaratıcılık, motivasyon,
• Matematik, Fen, Sosyal Bilgiler, Doğa, Yabancı Diller, Sanat/ Müzik gibi alanlarda üstün yeteneklilik,
• Öğretmen eğitimi,
• Destekleyici okul ve sınıf ortamları,
• Psiko-sosyal ihtiyaçlar ve müdahale,
• Ailelerin güçlendirilmesi,
• Farklı kurum ve kuruluşlarla işbirliği ve toplumsal hizmetler gibi konuları Üstün Yetenekli Çocuklar ve Eğitimleri bağlamında bilimsel araştırmalar, projeler ve sistemler çerçevesinde paylaşmak, tartışmak ve üstün yetenekliliğe ışık tutmaktır.


Kongremiz; üstün yeteneklilerin ve üstün yeteneklilerin eğitimi hakkında bilgi ve deneyim kazanmak isteyen herkes için büyük bir fırsat yaratacaktır. İki yılda bir düzenlenen ve bu yıl altıncısı düzenlenecek olan kongremizde siz değerli paydaşlarımızı görmeyi umut ediyoruz. İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Prof. Dr. Fuat Sezgin Kongre merkezi olarak sizleri İstanbul’da ağırlamaktan onur duyarız.

Doç. Dr. Serap EMİR

EKRAN KUŞAĞINDAN İKİ ÇOCUĞUN EKRANLA TANIŞMA HİKAYESİ
Elif Gizem UĞURLU
2010 Eskişehir

“Etnografların belirgin özellikleri, alana çıkmak ve başka insanların gündelik tecrübe ve faaliyetlerine yakın olmak” (Emerson vd. 2008: 2) olarak açıklanmaktadır. “Yakın olmak kavramı, en basit anlamıyla insanların yaşamlarını ve yapıp ettiklerini içeren gündelik tekrarlarla fiziksel ve sosyal açıdan yakın olmayı gerektirir” (Emerson vd. 2008: 2). Bu çalışma desteğini bu yakın duruştan almaktadır. Araştırma kapsamında takip edilen çocukların yaşamlarının hemen her anında olduğu gibi ekranla olan ilişkilerinde de fiziksel ve sosyal olarak yakın mesafede bulunulmuştur. Emerson vd. (2008:2)’nin ifade ettiği gibi etnografi çalışması yapacak araştırmacının “başkalarını gözleyebilmek ve anlayabilmek için bu insanların yaşamlarının geçtiği kilit önemdeki yerlerin/ bölgelerin tam ortasında bir konum edinmelidir”. Bu anlamda bu iki çocuğu anlayabilmek için çaba gösteren ve yaşamlarının geçtiği kilit önemdeki hanenin tam ortasında (anne konumunda) yer alınmıştır. “Alanda araştırma yapan kişi, insanların gündelik tekrar içeren faaliyetlerini nasıl sürdürdüklerini, yaşamlarını nasıl yönlendirdiklerini, neleri anlamlı bulduklarını ve bu anlamı nasıl oluşturduklarını içeriden görme şansı bulur” (Emerson vd. 2008: 2).  İnsanın kendi hanesine araştırmacı kimliği ile girmesi veri çokluğu nedeni ile karmaşaya neden olabilir ancak sistemli bir şekilde amaca uygun olarak yapılan izleme çoklu gerçeği açığa çıkartmak açısından kıymetli verilere ulaştıracaktır. Doğdukları günden itibaren her iki çocuk için de ayrı birer günlük tutulmuştur. Bu günlükler içerisinde yaşamlarının ayrılmaz bir parçası haline gelen ekranla olan ilişkilerinin de tarihi bulunmaktadır. Ekranla ilişkileri bir önceki nesilden çok daha fazla olan ve dünyaya geldikleri dönemde çevrelerinde televizyon telefon gibi ekranlar bulunan kuşak ekran kuşağı olarak açıklanacak olursa bu iki erkek çocuk için ekran kuşağından iki çocuk ifadesi kullanılabilir.

Bizans İmparatorluğu’nda geçmese de hatırı sayılır sayıda Bizans referansı içeren Assassin's Creed, Ezio’nun 1511 Mayıs’ında sise, kubbeye, minareye ve palmiyeye boğulmuş bir İstanbul’a varmasıyla açılıyor ve bu vesileyle Konstantiniyye’nin ekranda belirdiği o ilk andan itibaren oryantalizm cümbüşü vaadini gerçekleştirmeye başlıyordu. Usulca Galata’ya doğru yaklaşan yelkenlinin güvertesinde deri ciltli kitabını okumakta olan Ezio, yanı başında güneşe doğru tuttuğu usturlabını incelemekte olan ve kimliğini henüz bilmediği Süleyman’a dönüyor, “Ne görkemli bir manzara!” diyordu. Süleyman ise ona “şehir henüz yapım aşamasında” diye yanıt veriyor, ikili zaman kaybetmeden seyyahları her daim büyülemiş “şurası Doğu, burası ise Batı” temasına el işaretleri eşliğinde geçiş yapıyordu.
---------------------
Oyundaki yeniçerilerin kostümleri ana hatlarıyla Batı’nın kolektif bilincindeki görüntüyü yansıtıyordu; başta börk, ayakta şalvar pantolon, belde yatağının sokulduğu kalın bir kemer. Fakat bir şey eksikti: Avrupalıların fetişize ettiği o uzun, görkemli bıyıklar gitmiş yerine Sparta ve Venedik karışımı bir garip maske gelmişti.

Dijital oyunlar sektörünün gelişimi dünyanın son elli yılının farklı ufuklar altındaki bir özeti olarak ifade edilebilir. Dünya soğuk savaşın bitişinden yeni bir dünya düzenine doğru uzanırken dijital oyunlar kendilerine özgü yeni bir dünya yaratmaya başlamıştı. Basit teknolojik hayallerle başlayan bu sektör günümüzde bu hayallerin çok daha ötesinde bir gerçekliğe ulaşmıştır. Bu kitap dijital oyun sektörünün doğuşundan bugüne kadar yaşanan önemli gelişmeleri iş ahlakı açısından değerlendirilmektedir. Dijital oyun sektöründeki büyük şirketlerin yükseliş ve çöküşlerinin yanı sıra sektörün başlangıcından bu yana sektördeki oyunların teknolojik ve ekonomik yapılarındaki değişim ve sektörün süreklilik gösteren sorunları olan cinsellik ve şiddet sömürüsünün teknolojiyle beraber geçirdiği evrim de anlatılmaktadır.  Bu kitabın amacı dinamik bir sektör olan dijital oyun sektörünün başlangıcından itibaren içinden geçtiği süreçleri iş ahlakı açısından irdeleyerek dijital oyun sektöründe karşılaşılabilecek yeni iş ahlakı sorunlarına karşı daha hazırlıklı duruma gelebilmektir. Böyle bir hazırlık sayesinde yeni iş ahlakı sorunlarıyla karşılaşıldığında bunların gerçekten yeni sorunlar mı yoksa teknolojinin gelişmesiyle yeni gibi görünebilen klasik sorunlar mı olduğunu takdir edebilmek mümkün olacaktır. Böyle bir yaklaşım gerçekten yeni olan sorunlara hak ettikleri ilgiyi göstermeyi ve yeni görünebilen klasik sorunlara da hızlı müdahale edebilmeyi sağlayabilir. Dijital oyun sektörünün gelişiminin yavaşça evrim geçirdiği dönemler olsa da gerek teknolojik gerekse kültürel olayların da etkisiyle sektörün büyük devrimlerden geçtiği de görülmektedir. Gerçekleştirilen doğru uygulamaların yanı sıra yapılan hataların incelenmesi bugüne ve geleceğe ışık tutabilecek değerli dersleri içermektedir. Bu süreçler incelenirken yalnızca Amerika Birleşik Devletleri ve Japonya’da olanları incelenmekle yetinilmemiş, dijital oyun sektörün dünya geneline yayılışı, ülkemizdeki gelişmeler ve Güney Kore dijital oyun sektörünün kendine özgü dinamizmi de değerlendirilmiştir.

Ardışık anlatı türlerinden biri olan görsel senaryonun, statik görüntüler aracılığıyla hareketli görüntüleri tasvir eden, kamera bakışı ve senaryoya dayalı teknik ama aynı zamanda artistik bir dili bulunmaktadır. Bu dilin, sinematografi esas alınarak, kamera, ışık, lens seçimleri gibi ayrıntıların yanısıra, oyuncu hareketleri, sahne tasarımı, sahnede yer alan objeler ve hareketler, ses ve diyaloglar gibi görsel-işitsel anlatıya dair her öğeyi içerebilen bir klavuz niteliği taşıdığı görülmektedir. Bununla birlikte, sanatçıya ve yapıma göre değişen görsel senaryoların, sınırları çizilmiş standart bir yönteminin bulunmadığı dikkati çekmektedir. Görsel senaryonun tüm film ekibinin filmin bitmiş halini hayal edebilmesi ve ekipteki herkesin görsel senaryoya baktığında aynı şeyleri anlaması için üretildiği düşünülürse, yöntemdeki bu muğlaklık bir problem olarak düşünülebilir. Ayrıca sanatçının üslubu ve yapıma göreliğin yanısıra, görsel-işitsel anlatı türüne göre de bu dil şekil değiştirebilmektedir. Animasyon, reel görüntü filmleri ve video oyunlarında da kullanılan görsel senaryo, türe özgü özelliklere göre farklı ifade ve tekniklerle oluşturulmaktadır. Örneğin bir hareket sanatı olan animasyonda zamansal planlama reel görüntü filmlerinden farklı olarak öne çıkarken, video oyunlarında ise görsel senaryo ile interaktif yapıya dayalı bir olasılık planının ortaya konması önem kazanmaktadır. Buna göre çalışmada, öncelikle görsel senaryonun görsel-işitsel anlatı türüne göre farklılıkları ortaya konmuş, ardından görsel senaryo dili için temel oluşturacak standart bir yöntem teklifi oluşturulmuştur. Türlere göre farklılıkların da ortaya konmasıyla bu standartın, hem görsel senaryo sanatçılarının hem de görsel senaryodan faydalananların hangi yapımda yer alınırsa alınsın aynı şeyleri anlamasını sağlayacak bir temel oluşturması amaçlanmıştır.

2005'te film eleştirmeni Roger Ebert, video oyunlarının sanat olamayacağını söylediğinde bugüne dek süren bir tartışmanın da fitilini ateşlemiş oldu. Ebert konuya temas eden ilk kişi olmasa da, ana akım eleştirmenler arasında bir ilkti. Ebert'in yazısına karşı çıkan sayısız makale, yorum, blog yazısı yayınlandı. Konu sadece popüler bir tartışma konusu olmakla kalmadı. Dijital oyun çalışmaları alanında çalışan araştırmacılar soruyu, 'video oyunlarının bir iletişim ortamı olarak olanaklarınının ve potansiyelinin ne olduğu' şeklinde yeniden sordular. Aralarında Smithsonian, MoMA gibi saygın müzelerin de bulunduğu kurumlar, video oyunlarını sanat olarak odağına alan sergiler düzenlediler; bazı oyunları koleksiyonlarına kattılar. Tüm bu gelişmeler, tartışmanın gündemde kalmasında etkili oldu. Panel bu tarihçe ve gelişmeler ışığında şu soruları tartışacaktır: Edebiyat, sinema, oyunculuk ve grafik sanatlar gibi yerleşik sanat formlarının bir amalgamı olarak video oyunlarının ifadesel olanakları nelerdir? Oyunların programcılık ilkelerine bağlı prosedürel doğası sanatsal ifade amaçlı olarak nasıl kullanılabilir? İnteraktif bir iletişim ortamı olarak video oyunları, seçimleri ve eylemleri ile oyuncuları sürece duygusal olarak nasıl dahil ederler?