Sodomy Laws

Trois papes successifs, Alexandre IV, Urbain IV et Clément IV, ont fait mener six années durant une « affaire d’enquête » ("inquisitionis negocium") contre l'évêque de Rodez Vézian. Ce dernier était accusé devant leur justice, sans qu’il soit jamais dit par qui, de « méfaits énormes » ("enormia sinistra") : profanation de l’office divin, simonie, sodomie et « autres nombreux crimes qui offensent Dieu et scandalisent les hommes ». Des auditions de témoins furent menées à Rodez et l'évêque dut se défendre vigoureusement à la Curie romaine avant d’échapper en définitive, semble-t-il, à toute condamnation. On propose ici une première analyse de cette affaire assez bien documentée, qu’il faut replacer dans la longue série, méconnue, des procédures inquisitoires lancées par la papauté contre des prélats accusés d’« excès » aux XIIIe et XIVe siècles. Au vu de l’histoire agitée de l’épiscopat (1247-1274) et des relations conflictuelles entretenues par Vézian avec la nouvelle administration comtale d’Alphonse de Poitiers, dans un contexte de co-gouvernement du Languedoc par l’Église et les Capétiens après l’éviction récente de la maison de Saint-Gilles, on suggère que les poursuites ont été lancées sous l’influence du comte. La désignation comme enquêteur, au début de l’affaire, de l'archevêque de Narbonne Gui Foucois, un personnage emblématique de la symbiose entre Église romaine et royauté française dans la région, constitue un élément important à l’appui de cette interprétation. L’« affaire d’enquête » mettait l'évêque en difficultés, mais elle était destinée à traîner en longueur, comme presque toutes les procédures de ce genre, sans d’ailleurs qu’une conclusion précise doive nécessairement intervenir un jour. En acceptant de faire mener ces poursuites, les papes contenaient l’irritation de leur puissant allié capétien en lui donnant partiellement satisfaction, tout en évitant de désavouer clairement un prélat fidèle aux principes de la théocratie. La justice inquisitoire est ici mise en œuvre à des fins de médiation qui ne sont jamais explicites, sans que les formes juridiques soient prises à la légère, bien au contraire. Elle apparaît bien comme un instrument politique d’usage subtil au service du gouvernement pontifical.

This is the introduction to my recent book, Sins against Nature: Sex and Archives in Colonial New Spain (Duke University Press, 2018), 1-24. 

In Sins against Nature Zeb Tortorici explores the prosecution of sex acts in colonial New Spain (present-day Mexico, Guatemala, the US Southwest, and the Philippines) to examine the multiple ways bodies and desires come to be textually recorded and archived. Drawing on the records from over three hundred criminal and Inquisition cases between 1530 and 1821, Tortorici shows how the secular and ecclesiastical courts deployed the term contra natura—against nature—to try those accused of sodomy, bestiality, masturbation, erotic religious visions, priestly solicitation of sex during confession, and other forms of "unnatural" sex. Archival traces of the visceral reactions of witnesses, the accused, colonial authorities, notaries, translators, and others in these records demonstrate the primacy of affect and its importance to the Spanish documentation and regulation of these sins against nature. In foregrounding the logic that dictated which crimes were recorded and how they are mediated through the colonial archive, Tortorici recasts Iberian Atlantic history through the prism of the unnatural while showing how archives destabilize the bodies, desires, and social categories on which the history of sexuality is based.

For a complete performance recording see: https://www.youtube.com/watch?v=OD5QZEVXGCY

A work for thee unaccompanied voices  - male or female - that are low, medium, and high. Work premiered by Quince Ensemble in March, 2022.

Text for the work was adapted by Jordan Alexander Key from the First Criminal Trial of Oscar Wilde (April 26 to May 1, 1895), from the April 29 testimony of Oscar Wilde, cross-examined by prosecution attorney Charles Gill.

To the memory of Oscar Wilde:
May we never forget the atrocities we have committed upon one another
in the name of false prophets, senseless religions, and twisted moralities, lest we return to the wickedness of our past. - Jordan Alexander Key

Same-sex marriage is fast gaining acceptance in many Western countries. The Same Sex Marriage Prohibition Act 2014 (SSMPA) demonstrates Nigeria's stance on the issue. The Nigerian National Assembly hurriedly put together the law in order to forestall the growing trend in gay right activism which seems to be spreading fast around the globe. This work considers the criminal and civil implications of this relatively new law and the human rights arguments advanced by its critics. Thus, the questions addressed are what are the civil and criminal implications of the law and whether or not the SSMPA constitutes a breach of the fundamental human rights of gay persons. The doctrinal method is mainly adopted for a proper legal analysis. The paper finds that the SSMPA has not breached the Constitution, the latter having accommodated laws that protect public morality. However, it is further established that the law is deficient on a fundamental note: deciding/defining "male" and "female" in order to properly regulate same-sex marriage in Nigeria.

This thesis aims to analyse the transformation of Cypriots from ‘subjects’ to ‘citizens’. It discusses the process of how ethnic symbols have affected the national ‘belongingness’. It focuses on ‘Cyprioturkish’ national identity which stands within the margins of the ‘Turk’ and the ‘Cypriot’. Cyprioturkish identity has been discussed as an alternative discourse to proclaim ‘politics of difference and equality’. The media representations of the Sarris court case have been used as empirical data in order to discuss the interrelation of nationalism, sexuality and hegemonic masculinity. The thesis aims to analyse the ways in which Turkish and Greek nationalism declares bodies of the individuals as battlefields of nationalisms and hegemonic masculinities.

The article examines the symbolic importance invested in IPC 377, the recently read-down anti-sodomy law of the Indian Penal Code, by elite sections of the Indian LGBT movement. It critiques the conflation of various forms of violence through the deployment of 377 as a key symbol of oppression, and questions the chronology of decriminalization ostensibly achieved through the reading down of IPC 377 by the Supreme Court.

In 2013, in Lim Meng Suang and Kenneth Chee Mun-Leon v Attorney-General and Tan Eng Hong v Attorney-General, the High Court of Singapore delivered the first judgments in the jurisdiction considering the constitutionality of section 377A of the Penal Code, which criminalizes acts of 'gross indecency' between two men, whether they occur in public or private. The Court ruled that the provision was not inconsistent with the guarantees of equality before the law and equal protection of the law stated in Article 12(1) of the Constitution of the Republic of Singapore. The result was upheld in 2014 by the Court of Appeal in Lim Meng Suang and another v Attorney-General with slight differences in the reasoning. This article examines the courts’ analysis of equality law, and submits in particular that the courts ought to re-evaluate whether they should apply a presumption of constitutionality, refuse to assess the legitimacy of the object of the impugned provision, and rely on a standard of mere reasonableness or lack of arbitrariness when determining if a rational relation exists between the provision’s object and the differentia underlying a classification used in the provision.

We want to analyze the sodomy prosecution, and its role as a political and social weapon in Modern Spain. After the promulgation of the VII Partidas of the King of Castile, Alfonso X, the nefarious sin takes a legal condition. The repression of sodomy in the 16th century has its materialization in the Pragmatic of Medina del Campo by the Catholic Kings (1497), in which is instituted the death by burning, and the alienation of the assets of the defendant. Subsequently, the pragmatics of Madrid of Felipe II (1592) continued with the approach of the corpus of Medina. The witnessing conditions are provided too. Felipe II and used the prosecution of sodomy as a weapon to accelerate the litigation against the enemies of the Catholic faith. With the declaration of sodomy as lese-majesty crime, the nefarious sin it was not only be a henious sin that offends God, but also an obstacle to the Crown in her political exercise. In Aragón, the Inquisition was responsible for execute and punish offenders. The profile of the accused is heterogeneous. In the Hispanic unequal society of 16th century, the law acted based on origin, social level, religion or ethnicity of the accused.

A piece of literature can directly reflect current events in our society, and through the past, a student can make observations and suggestions about the future. As an example in my thesis, I explore the term ‘Passing’ and apply it to race and systemic racism; along with sexuality, it is easy to apply Nella Larsen’s book to current events. This is one of the reasons that Post WW-II literature intrigues me and why I have spent most of my research in this particular area. Before jumping into this particular area it is a good to explore some of the authors pre WW-II and why they influenced a new generation of writers and eventually activists.
      The end of WW-I changed how authors presented controversial material about sexuality, race, and feminism. Writing took on new forms in literature, beginning with Oscar Wilde and Virginia Woolf setting the stage for new authors, activists, new movements that would influence and change American history and shape future generations. These new authors that came onto the scene began addressing controversial and socially taboo topics. The Post WW-II era through the 1960s produced literature that discussed the marginalization of those in the LGBTQ communities. Utilizing sources, including Allan Ginsberg’s "Howl", Patricia Highsmith’s "Price of Salt", and a feminist and psychoanalytic approach to analyze how these authors help lay the foundation for future human rights movements. These two primary resources will provide evidence to support my theory. The Secondary resources also prove how the authors’ literature was controversial and how it challenged society and the laws that oppressed human sexuality, art, the American dream, and marriage. These authors were unique in that they pushed social boundaries and proved to be a disruption during social change.

An article on the 2018 Indian Supreme Court judgment, Navtej Singh Johar & Ors that decriminalised homosexuality in India striking down section 377 of the Indian Penal Code, thus bringing to an end a 17 year-old litigation that began in 2001 in the Delhi High Court.

Fasıl 154 Ceza Yasası'nın hemcins ilişkileri 'suç' olarak düzenleyen ilgili maddelerinin kaldırılması ve dolayısı ile Kıbrıs'ın kuzeyindeki LGBTQ haklarının da dünya standartlarına yakınlaşmasını öngören ceza yasası değişiklik önerisi henüz meclis içinde ilerleme kaydetmeden endişe oluşturmaya başladı. UBP milletvekili sayın Mehmet Tancer konuyla ilgili nefret söylemi sayılabilecek görüşlerini kamuoyu ile paylaştı. Sayın Tancer, toplumun sosyo-psikolojik yapısının, LGBTQ bireylerin hakları konusunda yapılacak düzenlemelere hazır olmadığını ve konunun meclis gündemine gelmesi halinde kendisinin şiddetle karşı çıkacağını " [e]vlilik gibi kutsal bir müessesenin zedelenmesine izin " vermeyeceğini söylüyor. Sayın Tancer'in seçilmiş bir milletvekili olarak, Kıbrıs'ın kuzeyindeki demokrasi ve insan hakları seviyesinin ileriye taşınabilmesi adına sorumlulukları vardır. O nedenle, her ne kadar da, meclis dışında ürettiği söylemleri kişisel görüşleri olsa dahi, bu üstlenmiş olduğu kamusal sorumluluğun bilincinden uzaklaşmasına bir mazaret olmamalıdır. Şöyle ki, ifade özgürlüğü demokrasinin gereklerinden biri olmasına rağmen bireylere haklar yanında çeşitli sorumluluklar da getirmektedir. Bireyler, ifade özgürlüğü haklarını kullanırken sansüre maruz kalmadan düşünce ve görüşlerini ifade edebilmelidir. Lakin bu, bireylerin hak kullanımı sırasında, görüşleri ile diğer bireylerin hak ve özgürlüklerini kısıtlayıcı davranışlarda bulunabileceği anlamını taşımamaktadır. Nefret söylemi, genel olarak bireyin kamusal görüşlerini dile getirirken ifadeleri ile hoşgörüsüzlüğe dayalı nefreti teşvik eden, yayan veya meşrulaştıran; herhangi bir gruba veya kişiye yönelik nefret, ayrımcılık ve düşmanlık içeren söylemlerini kapsamaktadır[1]. Özellikle Sayın Tancer'in LGBTQ bireyleri evlilik kurumunun düşmanı olarak lanse etmesi, LGBTQ bireylerin evlilik hakkı elde etmesi halinde sanki heteroseksüel bireyleri büyük sorunlar bekliyormuş gibi imalarda bulunması nefret söylemi olarak kabul edilebilir. Zira, ahlak merkezli yapılan bu söylemler, heteroseksüelliğin norm olarak dayatıldığı heteronormatif bir cinselliği ve buna bağlı aile ve evlilik kurumunu LGBTQ bireylere kapamakta, aynı zamanda heteronormatif sisteme dair bireylerin ürettiği alternatif görüşleri de kamu ahlakına yönelik bir tehdit olarak lanse etmektedir. Oysa evlilik, yetişkin bireylerin devletin öngördüğü yasal çerçevede geleceklerine dair ortak karar almalarından ibarettir. Avrupa'nın geneline baktığımızda, karşımıza sayın Tancer'in çizmeye çalıştığı hayal kırıklığı tablosundan farklı bir resim çıkıyor. Şöyle ki, hemen hemen Avrupa Birliği üyelerinin birçoğunda LGBTQ ve heteroseksüel bireyler sivil ortaklık (civil partnership) hakkı ile ortak gelecek kurabilmekte, resmi makamlarca ilişkileri kaydedilebilmektedir. Ortaklığın içeriği ülkeden ülkeye değişse de, birçok uygulamada çiftlerin temel gündelik hayatlarına olumsuz etken olan sosyal problemlere çözümler sunulmaktadır. Örneğin, eşin yakını olarak hastahane ziyareti vb. Bunun yanında, sivil ortaklık hakkı gibi bazı ülkelerde LGBTQ bireylere evlilik hakkı (marriage) verilmektedir. Bunun yanısıra, bazı ülkelerde LGBTQ bireylere evlet edinme hakkı, eşin biyolojik çocuğu ile ebeveynlik bağı hakkı veya

LGBT yaşamında değişen bir şey yok: Gizli yaşayan bahtiyar olur! Ovidius, uzun yıllar öncebene vixit qui bene latuit yani, " gizli yaşayan bahtiyar olur " diyerek yaşamda mutluluğun sırrını veriyordu. Kıbrıs'ı düşünerek mi söyledi bilmiyorum ama adalı olduğuna göre bir bildiği vardı belki! Sosyal yaşamın dedikoduyla örülü olduğu, insanların nefes alıp verişlerini bile diğerlerinin düşüncelerini dikkate alarak düzenledikleri bir ada bizimkisi! Bu ortamda, LGBT hakları için bir arpa boyu yol kat etmeyen hükümetlerin yarattığı insan hakları sorununa, LGBT bireylerin görün(e)meme sorunu da ekleniyor. Toplumdan dışlanan ve Anayasa'daki sözde eşitliğe karşın " doğaya aykırı cinsel ilişki " kamburunu her cinsel pratikte zihninden geçirmek zorunda kalan LBGT bireyler hetero-homoseksüel teatral bir yaşam sürdürmek zorundalar. 28 Haziran, yani " Stonewall Inn, 1969 " Ayaklanması'nın 40. yılı Kuzey Kıbrıs'ta malesef LGBT görünürlüğü olmadan geçeceğe benziyor. Oysa belki tam da bugün bir kez daha gündeme getirilmesi gereken çok somut bir sorunu var Kuzey Kıbrıs'ta yaşayan LGBT bireylerin. Fasıl 154 Ceza Yasası'nın değiştirilmesi konusundaki öneri, Nisan 2008'de, Homofobiye Karşı İnisiyatif tarafından Meclis'e sunulmuş olmasına karşın, hâlâ gündeme alınmadı. Meclis'te erk sahibi olanların, ILGA Mayıs 2009 Raporu'nda KKTC'nin " devlet sponsorluğunda homofobi " listesinde yer almasıyla herhangi bir sorunu yok anlaşılan! Sağcı, solcu, sosyalist ya da milliyetçi fark etmez, siyasi partilerimiz yalnızca Kıbrıs sorunu üzerinden siyaset yapmaya devam ediyorlar. Kıbrıs sorununa yüklenen anlam bu kadar büyük olduğu sürece, insan hakları, insan ticareti ve türevlerinin çözümü ancak bir kapsamlı çözüm sonrasında değerlendirilebilecek demektir! Amacım eşcinsellik gerçeğine bir tarih yazmayı denemek değil. Eşcinselliğin eski Yunan'dan beri var olduğunu kanıtlamaya da çalışmayacağım burada! Ama yaşanmakta olan pratiği daha anlaşılır kılmak adına en azından yakın geçmişe dikkat çekmek istiyorum. Bunun için de, 2005 yılında piyasaya çıkan ve benim kısa bir süre önce izleme fırsatı yakaladığım A Love to Hide filminden yararlanacağım. Fransız yapımı filmin merkezinde İkinci Dünya Savaşı var. Irkçı ve insafsız Nazilerin, yalnızca Yahudileri değil, seks işçilerini ve eşcinselleri de, toplumun ahlaki değerlerine uymadıkları ve ari ırka yakışmadıkları gerekçesiyle toplama kamplarına doldurdukları hatırlatılır filmde. Fransız bir ailenin büyük erkek evladı, eşcinsel olduğu için Naziler tarafından gecenin bir yarısı apar topar alınır ve kamp kamp dolaştırılır. Ama yine de bu genç " şanslı " eşcinsellerdendir! Zira onu damgalamak için (sonradan eşcinselliğin sembolü olarak kullanılacak) pembe üçgen yerine, Fransızlar için seçilen mavi dikdörtgen kullanılmaktadır. Esir kamplarını gezme cesaretini gösterenler, buraların ne kadar depresif yerler olduklarını bilirler. Eminim şu an bu yazıyı okumakta olan birçok kişi için, at ahırı olarak tasarlanmış

« Le Seigneur dit : ‘La clameur contre Sodome et Gomorrhe monte, leur péché est immense. Je descendrai pour voir s’ils ont effectivement agi comme la clameur qui est venue jusqu’à moi l’indique, ou s’il n’en est pas ainsi, pour que je sache’ ». Ces deux versets de la Genèse, abondamment cités dès le temps des Pères, ont une place particulière dans l’histoire de l’enquête judiciaire. Grégoire le Grand, dans ses Moralia in Job (XIX, 25), les citait seulement pour souligner la nécessité d’éviter les sentences hâtives, prises sans examen ni débat, sur la seule foi de la rumeur. Ils furent ensuite allégués aux mêmes fins dans un texte des Fausses décrétales attribué au pape Évariste, repris par Réginon de Prüm dans ses Libri de synodalibus causis puis dans le Décret de Gratien (C.2 q.1 c.20). C’est Innocent III qui investit ce passage scripturaire d’une valeur nouvelle en l’invoquant dans la décrétale Qualiter et quando (1206), puis dans le canon du même nom, 8e du concile de Latran IV (X, 5, 1, 24), au moment d’instituer les règles de la procédure inquisitoire romano-canonique. Les déclarations de Dieu à l’intention d’Abraham sur la façon dont il vérifierait la culpabilité des habitants de Sodome avant de les châtier venaient ici justifier avec toute l’autorité nécessaire une innovation procédurale choquante pour les juristes, car contraire à la tradition du procès comme actus trium personarum : l’auto-saisine du juge et, partant, une faculté d’évaluation de l’opportunité des poursuite qui constituait une première forme de notre actuel « ministère public ». Le juge supérieur était en effet autorisé désormais à ouvrir une enquête de vérité sans qu’aucune démarche intervienne de la part d’un accusateur ou d’un dénonciateur, sur la seule constatation de l’existence d’une « clameur » ou fama (quasi fama denunciante). Les deux anges par l’intermédiaire desquels Dieu, dans le chapitre 19 de la Genèse (1-14), met à exécution sa promesse de « descendre » pour prendre connaissance de la situation à Sodome devinrent ainsi les figures par excellence des enquêteurs mandatés par le pape – puis, bientôt, des juges investis de pouvoirs supérieurs non seulement par le Siège apostolique, mais par aussi les souverains séculiers.
A partir du pontificat d’Innocent III, le formulaire des mandements d’enquête pontificaux et, bientôt, celui de toutes les justices ecclésiastiques reprirent des mots issus de Gn 18, 20-21 – tout particulièrement les verbe descendere et videre – en les agençant au gré de variations rhétoriques. La plupart des hautes juridictions séculières commencèrent à faire de même dès le XIIIe ou au XIVe siècle. En France, à partir de Philippe le Bel au plus tard, la référence à l’épisode biblique passa même du champ judiciaire à celui des ordonnances de réforme : leur formulaire invoquait la « clameur » ou la fama montées jusqu’au roi, lesquelles étaient toujours censées avoir suscité une enquête préalable aux décisions nouvellement adoptées.
Tout en retraçant plus en détail, avec de nombreux exemples, l’histoire du descendam et videbo dans les textes laissés par les diverses pratiques d’enquête, on proposera un réflexion sur la place implicite revêtue par la répression des crimes de Sodome et Gomorrhe dans l’élaboration des attributs propres au gouvernement souverain.

En 1748, la Sala de Vizcaya inició un proceso contra Francisco Guerrero, un joven marinero malagueño que portaba un arma blanca. Su proceso judicial revela que el acusado había sido preso por un corso inglés, hecho prisionero en Irlanda, y que tenía pendiente un juicio por reiterado abuso del "pecado nefando" con otros prisioneros. La causa contra Guerrero invita a reconocer la problemática competencia jurisdiccional de los presos, comparar diferencias y similitudes entre el sistema penitencial español y británico, al tiempo que se pretende comprender las dinámicas de comportamiento jerárquico-sexual del universo carcelario.

Криміналізація є ultimum remedium повноваженням держави уврегулюванні суспільних відносин, яка іманентно пов’язана знайсуворішими обмеженнями прав і свобод людини. Методологічною засадою криміналізації, що окреслює її змістовні межі, є принцип пропорційності. Цей принцип реалізується у криміналізації діянь я кпринцип балансування і принцип правообмеження. Протягом останніхдесятиліть у світі відбувається послідовна переоцінка одностатевихсексуальних відносин: від їх гріховності, хворобливості, злочинності дотолерантного ставлення. До прикладу, Всесвітня організація охорониздоров’я лише у 1992 році викреслила гомосексуальність з міжнародної класифікації хвороб, а Папа Франциск лише сьогодні активно сприяє більш толерантному ставленню церкви до одностатевих сексуальнихвідносин. Щодо царини права, то більшість правозахисних організаційсьогодні одностайні у необхідності декриміналізації одностатевихсексуальних відносин. Підставою для такої позиції є надмірність криміналізації. Це питання і становить предмет цієї розвідки.

What variables lead judicial and nonjudicial decision-making bodies to intro- duce policy change? In the theoretical framework proposed, the path- dependent nature of law has a differential impact on courts and legislatures. Likewise, certain political institutions including elections and political account- ability lead those bodies to introduce policy change under dissimilar circum- stances. Global trends, however, affect both institutional paths equally. We test this theory with data for the repeal of sodomy laws in all countries from 1972–2002. Results from two disparate multivariate models overwhelmingly confirm our predictions. The unique institutional position of courts of last resort allows them to be less constrained than legislatures by either legal status quo or political accountability. Globalization, on the other hand, has a com- parable effect on both. This work is path breaking in offering a theoretical framework explaining policy change via different institutional paths, system- atically testing the framework comparatively and with respect to a policy issue still on the agenda in many countries.

Reseña del número 41 Pablo Bedoya. Desenfrenada lujuria. Una historia de la sodomía a  finales del periodo colonial. Medellín: Fondo Editorial Facultad  de Ciencias Sociales y Humanas - Universidad de Antioquia y  Centro Editorial Facultad de Ciencias Humanas y Económicas -  Universidad Nacional de Colombia, 2020. 202 pp.

Book review of issue 41 Pablo Bedoya. Desenfrenada lujuria. Una historia de la sodomía a  finales del periodo colonial. Medellín: Fondo Editorial Facultad  de Ciencias Sociales y Humanas - Universidad de Antioquia y  Centro Editorial Facultad de Ciencias Humanas y Económicas -  Universidad Nacional de Colombia, 2020. 202 pp.

I Congreso Internacional sobre la Aplicación de la Justicia Inquisitorial. Ciudad de México. Instituto de Investigaciones Jurídicas, Universidad Nacional Autónoma de México; Escuela Nacional de Antropología e Historia; Centro de Estudos de História Religiosa, Universidade Catolica Portuguesa. IIJ-UNAM. 25 de agosto de 2014