SALONIQUE

Περιεχόμενα :
- ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ της ΚΡΙΣΗΣ, του Ελευθ. ΤΖΙΟΛΑ.
- Συνεργατισμός : μία απάντηση στην κρίση (μετά την πανδημία), του Νικ. ΝΤΑΣΙΟΥ.
- Μεταλιγνιτική εποχή (ΔΕΗ, Δυτ.Μακεδονία, το στοίχημα), του Λαζ. ΤΣΙΚΡΙΤΖΗ.
- Πανδημία, συγκρίνοντας Ιρλανδία & Ελλάδα, του Παν. ΓΟΥΛΑΡΑ.
- Η Γενοκτονία των Ποντίων, του Γεωρ. ΛΥΣΑΡΙΔΗ.
- ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ :Στις Πρέσπες!, του Αργ. ΠΑΦΙΛΗ.
- ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1915-1918:  · Το Μακεδονικό Μέτωπο  · Τo 1ο Αεροδρόμιο στη Σοφούλη, του Αλέξ. ΤΖΙΟΛΑ.
- Συζητούν οι Yuval Harari & Max Tegmark: ‘‘Ζητείται ένα νέο παγκόσμιο σχέδιο’’.

Türkiye'de modern anlamda genel kolluk teşkilatının kurulma süreci, 1839'da Gülhane Hatt-ı Hümâyunu'nun ilânıyla başlamıştır. Klasik Osmanlı Dönemi'nden farklı olarak, Tanzimat, II. Meşrutiyet ve Milli Mücadele yıllarında, özellikle Batı'daki emsallerine uygun reformlara tabi tutulan iç güvenlik kurumları; Cumhuriyet Türkiyesi'nde büyük bir hız kazanan yenileşme hareketleriyle birlikte, bugün dünyanın önde gelen kolluk kuvvetleri arasında yerini almıştır. Bu gelişmede, başta Fransa olmak üzere, İtalya ve diğer Avrupa devletlerinden davet edilen yabancı tensikat subaylarının da rolü olmuştur. Aynı süreçte kurulan Jandarma Mektepleri, modern jandarma okullarının nüvesini teşkil etmiştir. Osmanlı-Türk jandarmasının tarihi, yalnız Türkiye Cumhuriyeti sınırları dahilinde bir iç güvenlik manzumesi olmayıp; millî sınırlarımızın ötesinde kalan geniş bir coğrafyanın da görkemli bir safhasıdır.  Bu kitapta, Osmanlı'dan günümüze, asayiş ve iç güvenlikle ilgili gelişmelerde ordu, sahil güvenlik ve polis teşkilatıyla birlikte devletin eli ve emri altında başarılı bir tarih yazan Jandarma Teşkilatı'nın geçmişine ışık tutacak kanun ve nizamlar, bunlara dayanak teşkil eden  muhtelif hukuki belgeler ile yerl-yabancı literatürden ulaşılabilenler bir araya getirilmiştir. Eserin amacı, başta jandarma olmak üzere, kolluk kuvvetleri ve Sahil Güvenlik alanında araştırma yapanlara bir kaynak külliyatı sunabilmektir.

The twentieth-century historiography devoted to the trade of the Levant has raised a number of questions that require elucidation; among others, that of the establishment, for the first time, of a French consul in Thessalonica. More precisely, according to the historiography, the steps for the founding of a French consulate in this city had begun in 1680, but a consul was finally established there in 1685. The present study, based mainly on unpublished sources, examines all relative efforts until 1688, and shows that a French consul tried to settle down in Thessalonica already since 1644. It is certain, however, that the consul Jacques Gleize (1685-1688) was to inaugurate an uninterrupted succession of French consuls and to lay the foundations for the long activity of French commerce in this port.

Á partir de l’étude des correspondances consulaires des postes d’Arta, Athènes,
Candie, Corfou, Janina, Larnaca, La Canée, Rhodes, Salonique, Scio, Smyrne et Syra, cette intervention se propose d’analyser les rapports complexes entre les consuls de France et le philhellénisme de 1821 à 1856. Quelles ont été les réactions des consuls face à l’arrivée des combattants philhellènes ? Les consuls étaient-ils philhellènes ? Comment les consuls philhellènes ont-ils combiné leur devoir de réserve et leurs convictions philhellènes ? Á partir de la bataille de Navarin, le philhellénisme prend un caractère officiel en France. Comment est-il adopté et utilisé par l’institution consulaire et diplomatique ?

""Ανάτυπο από τον δεύτερο τόμο της επιστημονικής επετηρίδας ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Δήμος Θεσσαλονίκης, 1990.

PREMIERES INFORMATIONS HISTORIQUES CONCERNANT LA LIAISON FERROVIAIRE THESSALONIKI-MONASTIR A LA FIN DU XIXe SIECLE.

FIRST HISTORICAL INFORMATIONS ON THE RAILWAY CONNECTION SALONIKA (THESSALONIKI) - MONASTIR (BITOLA) AT THE END OF 19th CENTURY.""

TROIS MOIS avant le début de la déportation des Juifs de Thessalonique en mars 1943, survint un événement rare au cours de l’occupation nazie en Europe : la destruction de l’ancien et vaste cimetière juif de Thessalonique. Pour les cimetières juifs, les nazis n’avaient pas de politique bien définie. Comme le remarquent Carla Hesse et Thomas Laqueur, « en général les nazis ne se déchaînaient pas systématiquement sur les ossements ou les monuments funéraires. Tous les cimetières juifs importants d’Europe — sauf celui de Thessalonique — sont restés plus ou moins intacts après l’Holocauste. Y compris ceux situés au cœur du national-socialisme. »

Et d’ailleurs tous les autres cimetières juifs de Grèce ont survécu à la guerre.

Le vieux cimetière juif de Thessalonique était sans doute la plus grande nécropole juive d’Europe, comptant près de 500 000 tombes et couvrant une surface de 350 000 mètres carrés — puissant symbole des siècles de la présence juive dans cette ville. Initialement hors les murs, l’emplacement du cimetière devint progressivement central à mesure que la ville s’élargissait vers l’est. Sa vaste étendue contrariait le développement des transports, et certains résidents se plaignaient des activités illégales et immorales qui s’y déroulaient aux heures tardives.

Selim Nassi est un poete et ecrivain d’origine juif  vivant a Istanbul. Des son jeune age il écrit des poemes patriotiques, pendant les périodes avant et aprés la déclaration de la Deuxieme Constitution Ottomane en 1908. Plus tard il decida de s’installer en Iran ou il deviendra enseignant.

""ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ (1896-1913) THESSALONIKI ON THE VERGE OF TWO CENTURIES: Approach to the city of Salonika at the turn of the 19th Century through ottoman old postcards CATALOG OF THE EXHIBITION OF OLD POSTCARDS OF SALONIKA [03.05.1990].
Πρόκειται για τον κατάλογο της έκθεσης που έγινε το Μάιο του 1990 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Εθνικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη. ""

FIRE OF 1917: SALONIKA AUGUST 5, 1917
Συνοπτική παρουσίαση γνωστών και άγνωστων γεγονότων της μεγάλης πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης τον Αύγουστο του 1917, όπως δημοσιεύτηκαν σε άρθρο του Βασίλη Μαυρομμάτη στον ετήσιο οδηγό THESSALONIKI magazine του περιοδικού CLOSE-UP, Θεσσαλονίκη, 2009.

Özet
Makedonya’nın en önemli liman şehirlerinden biri olan Selanik, 1430 yılında Osmanlı hâkimiyetine girdi. Uygulanan iskân politikası ile birlikte Selanik, hızla bir Osmanlı şehri haline geldi. Merkezin ön gördüğü tasarrufların yansımaları ve sonuçları açısından özellikle 16. yüzyıl, Selanik için önemli bir dönüm noktası oldu. Bu açıdan 16. yüzyılda şehrin sosyo-ekonomik gelişiminde üç temel dinamiğin dönüştürücü etkiye sahip olduğunu belirtmek gerekmektedir. Bunlardan ilki demografik yapıdaki hareketlilik ikincisi ekonomik faaliyetler ve son dinamik unsur sosyal yapının hâkim unsuru haline gelen Yahudilerdir. Dolayısıyla bu çalışma, bahsi geçen dinamikler üzerinden Selanik’in 16. yüzyıldaki durumuna açıklık getirmeyi amaçlamaktadır.
Anahtar kelimeler: Selanik, 16. yüzyıl, Osmanlı şehri, Şehir tarihi
                                          Abstract
Being on e of the most important port towns of Macedonia, Salonika came under domination of Ottoman Empire in 1430. With the settlement policy pursued, Salonika became an Ottoman city rapidly. Especially 16th century turned out to be an important turning point in terms of consequences and reflections of the savings envisaged by the centre. From this point of view, it is required to state that three main dynamics had a transformation effect in socio-economic development of the city in 16th century. First one is the dynamism in demographical structure. The second one is economical activities and the final element is Jewish people, who have become the predominant element of the social structure. Therefore, this study aims to clarify the status of Salonika in 16th century via the dynamics concerned.
Keywords: Salonika, 16th century, Ottoman city, history of the city

Η παρούσα Ερευνητική Εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών μου στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών με επιβλέπουσα καθηγήτρια της κ. Άλκηστης Ρόδη.
Κύριος στόχος της μελέτης είναι η διερεύνηση τη σχέσης των χωρικών επεμβάσεων εκ των άνω (κράτος) και εκ των κάτω (κοινωνία) στον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Ο Μεσοπόλεμος επιλέγεται ως η χρονική περίοδος που έλαβαν χώρα τρία σημαντικά ιστορικά γεγονότα που προκάλεσαν χωρικούς μετασχηματισμούς εμφανείς ως σήμερα: η ελληνική κυριαρχία το 1912, η πυρκαγιά του 1917 και η εισροή προσφύγων το 1922.
Τα ερωτήματα που θέτει η έρευνα επιχειρείται να απαντηθούν με την εξής μεθοδολογία: Σε πρώτο στάδιο μελετώνται τα γεγονότα-σημεία τομής για την πόλη σε πολεοδομική κλίμακα ώστε να εντοπιστούν οι αλλαγές στο σύνολο της πόλης και της κοινωνίας της. Στη συνέχεια αναλύονται και αξιολογούνται ιδιαίτερα μορφολογικά και κανονιστικά χαρακτηριστικά επιλεγμένων γειτονιών.
Οι αναλύσεις σε διαφορετική κλίμακα έχουν στόχο τη κατανόηση των χωρικών μετασχηματισμών που υπέστη η πόλη. Εκτιμώνται οι επιρροές των εκ των άνω αποφάσεων και εκ των κάτω επιθυμιών και αναγκών με τον δεύτερο, όπως φαίνεται στα συμπεράσματα της μελέτης, να κυριαρχεί Μέσω αυτών των χωρικών μεταβολών βλέπουμε ότι τόσο το κράτος όσο και ο λαός επεμβαίνει δραστικά στον αστικό ιστό της πόλης αλλά με τον δεύτερο να κυριαρχεί. Το πρώτο προήλθε από τον κεντρικό σχεδιασμό ενός ατόμου αρχιτέκτονα-πολεοδόμου, του Ernest Hébrard, με αφορμή την πυρκαγιά του 1917, και το δεύτερο από τις αυθόρμητες χωρικές εκφράσεις ενός λαού που έπρεπε να καλύψει τις στεγαστικές του ανάγκες και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.