Kilikia

THE CULT OF DIONYSOS IN ASIA MINOR
IN THE ROMAN IMPERIAL AGE

Making his presence, which can be traced long before the Archaic Age, deeply felt mainly in Hellas, Asia Minor and then in Rome throughout the ancient world, Dionysos, depending on the place and time, appears before us sometimes as a god of grape-wine, sometimes as a god of theatre and acting arts and sometimes as a religious power shaped according to the local needs, however, he has generally been a god of nature representing the fertility and abundance. According to the inscriptions, Dionysos was mentioned with many epithetons in Asia Minor of the Roman Imperial Age, and that he was a god of nature bringing abundance-fertility and his many other features can be observed by these epithetons. Depending on the long stated customs, the cult of Dionysos in Asia Minor survived throughout the Roman Imperial Age (especially in the II-III. Century A.D. with festivals, cult associations and structuring, artists (musicians, players, dancers) that served his cult. According to the written records, festivals such as Dionysia, Lēnaia, Anthestēria, Trietēris organized in the name of Dionysos were celebrated. Dance, music and play competitions were made in these festivals maintained by the rich citizens or directors and not commonly known cult rituals were performed. Besides the associations of synodos artists called by different names in different times in the large cities of the west, cult associations broad in scope such as thiasos, speira or cult member groups with large audience in various names were active both in worshipping and these festivals. In order to achieve this, undoubtedly, both artist associations and cult associations had to have a well organized governing structure. Names were given to the cult members according to the task taken. These members also had to pay a membership fee in order to be a member or to continue to be one. Actually, these fees were as important as the epimeletes in the mainta-nance of these associations. In addition, they were supported both mate-rially and spiritually by the Roman emperors or provincial governors. Although the paganic religious activities in the lands of Asia Minor under the control of Rome were left to the free will of the cities, they would not be strong without the respect shown for the cults of the emperors, emperor and the Roman goddess (Dea Roma). The worshipping of Dionysos could only develop with the close relations with the emperors and the Roman Empire. Correspondingly, supporting a paganic cult significant for the people, the Roman Empire gained the sympathy of the people and also kept them loyal to Rome. The deification of the Roman emperors began with General Marcus Antonius, who was wellcomed as “New Dionysos” on his arrival to Ephesos, and continued in the Roman Imperial Age. During this period the associations in Anazarbos, Ankyra, Ephesos, Teōs, Aphrodisias and Sardeis characterised Emperor Hadrianus, Commodus and Caracalla by this epitheton. Thus, they deified them by considering them equal with Dionysos. Dionysos also had common worship with imperial or Dea Roma cult besides the common paganic worship of Zeus and Dēmētēr. Like all other paganic religions, the cult of Dionysos broke down with the strengthening Christianity with which it had opposite doctrines and finally with the acceptance of Christianity as the official religion of the state. However, many features of the Dionysos cult continued to exist in Asia Minor both in Christian features and local cultures and traditions. Today it still continues this effect.

Arkaik Çağ’dan çok daha eskilere götürebildiğimiz varlığını, coğrafi olarak başta Hellas, Küçükasya ve sonraları Roma olmak üzere tüm Antik Çağ coğrafyasında etkin bir şekilde hissettiren Dionysos, yer ve zaman farkına bağlı olarak, bazı yerlerde üzüm-şarap tanrısı, bazılarında tiyatro ve sahne sanatlarının tanrısı, bazılarında ise yerel ihtiyaçlar doğrultusunda şekillendirilmiş dinsel bir güç olarak karşımıza çıkmıştır. Ama genel olarak bereket ve bolluğu temsil eden bir doğa tanrısı kimliğine sahip olmuştur. Yazıtlardan anlaşıldığına göre Roma İmparatorluk Çağı Küçükasyası’ nda birçok epitheton ile anılan Dionysos’un, bolluk-bereket getiren bir doğa tanrısı olduğu ve diğer başka özellikleri gene bu epitheton’larından anlaşılmaktadır. Küçükasya’daki Dionysos kültü Roma İmparatorluk Çağı boyunca (bilhassa M.S. II-III. yüzyılarda), öncesinden gelen bir geleneğe bağlı olarak şenlikleri, kült dernekleri ve yapılanması, kültüne hizmet eden sanatçıları (müzisyenler, oyuncular, dansçılar) ile varlığını sürdürmüştür. Yazılı belgelerden bu dönemde büyük ve zengin kentlerde hâlâ Dionysia, Lēnaia, Anthestēria, Trietēris gibi Dionysos adına tertiplenen şenliklerin kutlandığını; masrafları, epimeletes olarak bildiğimiz kentin zengin vatandaşları ya da yöneticileri tarafından karşılanan bu şenliklerde külte ilişkin dans, müzik ve oyun yarışmaların yapıldığını ve herkesçe bilinmeyen kült ritüellerinin uygulandığını öğrenmekteyiz. Bilhassa batı kesimlerdeki büyük kentlerdeki, farklı dönemlerde farklı isimlerle anılan synodos sanatçı derneklerinin yanında thiasos, speira gibi daha geniş kapsamlı kült dernekleri ya da en yaygını mystai olan çeşitli adlar altında toplanan geniş kitleli kült üye grupları hem tapınımda, hem de bu şenliklerde aktif olmuşlardır. Şüphesiz ki bunu gerçekleştirebilmek adına gerek sanatçı dernekleri gerekse kült dernekleri, iyi organize olmuş bir idari yapılanmaya sahip olmak durumundaydı. Bu derneklerde üstlendikleri görevlere göre adlandırılan kült üyelerinin, üye olabilmeleri veya üyeliklerini sürdü-rebilmeleri için ödemek zorunda oldukları aidatlar da vardı. Esasen bu derneklerin finansmanının karşılanmasında bu aidatlar, en az epimeletes’ ler kadar önemliydi. Ayrıca Roma imparatorlarının ya da eyalet yöneticilerinin hem manevi hem de maddi desteğini alıyorlardı. Zira bu dönemde Roma egemenliği altında bulunan Küçükasya topraklarındaki pagan dinsel yaşam her ne kadar kentlerin özgür iradesine bırakılmışsa da, imparatorlara, imparator ve Roma Tanrıçası (Dea Roma) kültüne gösterilen saygı olmaksızın güçlü kalamazdı. Küçükasya Dionysos tapınımı da, tamamıyla imparatorlar ve Roma İmparatorluğu ile kurulan güçlü bağlar sayesinde gelişebilmiştir. Bununla paralel olarak da Roma İmparatorluğu, halk için önemli olan pagan bir kültü destekleyerek, hem halkın sempatisini kazanmakta, hem de böylece onların Roma’ya olan bağlılığını sürdürmek amacını gütmekteydi. General Marcus Antonius’un Ephesos’a gelişinde “Yeni Dionysos” olarak karşılanmasıyla başlayan Romalı devlet adamlarını tanrılaştırma geleneği, Roma İmparatorluk Çağı’nda da sürmüş; bu dönemde özellikle Anazarbos, Ankyra, Ephesos, Teōs, Aphrodisias ve Sardeis’teki dernekler, İmparator Hadrianus, Commodus ve Caracalla’yı bu sıfatla nitelendirmişler, böylece onları Dionysos ile bir tutarak tanrılaştırmışlardır. İmparatorluk veya Dea Roma kültü ile ortak tapınımı da görülen Dionysos’un Zeus ve Dēmētēr gibi pagan tanrı-tanrıçalarla da ortak tapınımı söz konusudur. Diğer pagan dinler gibi Dionysos kültünün yıkımı da, öğretilerinin birbirine tamamen ters düştüğü Hıristiyanlık dininin güçlenmesiyle ve nihayetinde M.S. 391’de imparatorluğun resmî dini olmasıyla gerçekleşmiştir. Ancak Dionysos kültünün birçok unsuru, Küçükasya topraklarında, gerek Hıristiyanlık unsurlarında gerekse halk kültür ve geleneklerinde yaşamaya devam etmiştir. Bugün de bu etkisini göstermeye devam etmektedir."

SEG 60-1998. Religion. Dionysos: his cult in Asia Minor, Imperial period:
On the basis of archaeological, numismatic, and (mainly) epigraphic attestations, B.Öztürk,Roma imparatorluk çağı Küçükasaysı’nda Dionysos kültü (Istanbul 2010), studies the cult ofΔιόνυσος in Roman Asia Minor. After general remarks about the god, he presents a geographically arranged catalogue of the relevant inscriptions with brief comments (ph. of some texts). On 196-209, Ö. provides a register with explanations of the most important terms found in the inscriptions, and on 210/211 a list of epithets.

“Olba’da Ölü Kültü” başlıklı kitap, doktora tezimden üretilmiş ve
yeni yapılan kazılar sonucunda da geliştirilmiştir. Bu çalışma birçok insanın
desteği ve emeği ile oluşturulmuştur. Öncelikle, çalışmamın sayfalarını tek
tek okuyup noktası-virgülü ile defalarca kontrol edip düzelten, benim için
eşi bulunmaz bir insan olan ve beni kazı ve yüzey araştırmalarına davet
ederek büyük bir emekle yetiştiren, hoca olmamı sağlayan canım hocam
Prof. Dr. A. Emel Erten’e gönülden teşekkürlerimi sunuyorum.
Benim Olba ile tanışmamı sağlayan, maddi manevi vermiş olduğu
destekle bugünlere gelmemi kolaylaştıran, engin bilgisi ile meslek hayatımıza
yön veren değerli hocam Okt. Murat Özyıldırım’a gönülden teşekkürlerimi
iletiyorum. Gerek arazi, gerekse masa başında bana büyük yardımları
olan, kitabın kontrollerini büyük bir titizlikle yapan kardeşim Arş. Gör.
Yavuz Yeğin’e, dostlarım Arkeolog (MA) Serap Göre ve Arkeolog Ferdi
Aksoy’a teşekkürü borç bilirim. Bunun yanında 17 senedir katıldığım Olba
kazı ve yüzey araştırmalarındaki ekip üyelerimizin de bu çalışmada emeği
büyüktür. Kendilerine teker teker teşekkür ediyorum.
Mensubu olmaktan onur duyduğum Gazi Üniversitesi Edebiyat
Fakültesi Arkeoloji Bölümü’ndeki hocalarıma, mesai arkadaşlarıma vermiş
oldukları desteklerden dolayı teşekkür ederim.
Ayrıca bana huzurlu bir ortam yaratarak manevi anlamda çok büyük
destek veren, varlıkları ile nefes alabildiğim aileme ne kadar teşekkür etsem
azdır. Akademik hayatıma daha büyük bir hevesle sarılmamı sağlayan,
bana yeni bir hayat armağan eden, yaşam kaynaklarım ikizlerim Ece ve
Ege’ye, aynı zamanda bana onları armağan eden çok değerli eşim, en büyük
destekçim Hülya Yavuz Akçay’a ve yüce Yaratan’a teşekkür ediyorum.
Bana akademisyen olacaksın diyerek vasiyet bırakan ve akademisyenlik
yolunda sabır kaynağım kahramanım, rahmetli babama ve şehit olan silah
arkadaşlarına minnettarlığımı buradan ifade etmek istiyorum.

Kilikia şehirlerinin sadece alış verişi kolaylaştırmak amacıyla basit sikkeler basmadığını, aksine sikkelerde kullandıkları konuların zenginliği, günümüze ulaştırdıkları sayısız mesajları ve sikkeler yapılırken uygulanan sanatla, uygar dünyanın ilgisini çekecek son derece önemli arkeolojik belgeler olduklarını görüyoruz. Hatta sadece bu sikkelerin yardımıyla her dönemde şehirlerdeki günlük yaşam, inançlar, tapınılan tanrı ve tanrıçalar, tapınaklar, şehirlerde yapılan festivaller, spor karşılaşmaları ve neticesinde verilen ödüller, şehirlerde inşa edilen köprü, su yolu, liman, deniz feneri gibi yapılar, deniz ulaşım araçları - savaş gemileri, mitolojik hikâyeler, kutsal kabul edilen hayvanlar, yaratıklar ve kahramanlar, şehre yapılan yardımlar, şehri ziyaret eden imparatorlar gibi yüzlerce konuda kesin ve doğru bilgiler ediniyoruz. Bu çalışmada amaç sadece Kilikia sikkelerini tanıtmak değil, dağınık bilgileri bir araya getirerek, antik Kilikia bikkeleri ile ilgili mümkün oldukça geniş bilgi verilmesi amaçlanmıştır.

Arkeolojik yayınlarda 19. yüzyıldan başlayarak Olba çeşitli kitap ve makalelerde yer almakla birlikte kentteki mezarlarla, onların tipoloji ve tarihlemesi ile ilgili önceden yapılmış bağımsız bir çalışma yoktur. Buna karşılık, Olba’daki mezarların gösterdiği çeşitlilik ve geniş alanlara yayılım bu konuyu ayrıntılı olarak çalışmaya değer hale getirmektedir.

Olba’da 2001 yılından beri yapılan yüzey araştırmaları sayesinde mezarlar hakkında birçok arkeolojik veri ortaya çıkar. Yapılan çalışma bu verilerin değerlendirmesi niteliğindedir. Kentteki mezar tiplerinin, bunların konumlarının, kronolojilerinin belirlenmesinin bilimsel açıdan yararlı olacağı, bölgedeki diğer merkezlerde saptanan örneklerin değerlendirilmesinde fayda sağlayacağı açıktır. Bu nedenle Olba mezarları konusu bu tezde ele alınır.

Tezin başlangıcında Olba’nın coğrafi ve siyasal durumu incelenir çünkü bu konu mezarların yorumlanmasında önemli bir veridir. Daha sonra Olba mezarları yayılım alanlarının belirlenmesi, gösterdikleri tipoloji bakımından detaylı bir şekilde incelenir.

Olba arazi incelemeleri mezarlık alanlarının belli nekropolis sınırları içinde kısıtlı olmadığını, özellikle jeolojik yapı ile belirlendiğini gösterir. Bu nedenle, mezarlar kentin yerleşim alanının hemen her yerine dağılmış durumdadır. Çalışmamızda bu yayılımdan söz edilirken belirli nekropolis alanları yerine mezarların yoğunluklu olarak saptandığı kesimler açıklanır. Böylece, “Kuzey Kesim”, “Doğu Tepesi”, “Tırnak Tepesi”, “Akropolis Güney Yamacı”, “Batı Kesim” mezarlık alanları ortaya çıkar.

Olba mezarlarının tipolojisi tez kapsamında belirlenir. Buna göre “lahitler” (bağımsız, sabit kaya, hyposorion tipleri), “arcosolium”, “khamosorion”, “kaya mezarları” (tapınak cepheli, çok odalı kompleks planlı, tek odalı basit tipler), “anıtsal mezarlar” (tonozlu ve tapınak planlı tipler) başlıkları altında toplanır.  Ayrıca Hıristiyan mezarlarının değerlendirilmesi de bağımsız bir başlık altında yapılmaktadır.

Çalışmanın konusu Olba mezarları olduğu halde, kentte saptanan mezarların birçoğunun kült alanları ile bağlantılı, yakın konuda bulunmaları bunların ölü kültü ile ilgili olduklarını düşündürmektedir. Bu nedenle mezarlarla bağlantılı kült alanlarını tez kapsamında incelememenin çalışmayı eksik kılacağı düşünülmüştür. Özellikle eskiçağda ölüm ve kült anlayışı açıklanarak Olba örnekleriyle benzerlikler kurulmaya çalışılmıştır. Aynı kapsamda Olba’da saptanan başlıca iki ölü kültü alanının tanımı yapılmıştır.

Hazırlanan seçilmiş katalogda, Olba’daki bütün mezarlar yer almamaktadır. Kentte çok sayıda mezarın olması, çoğu mezarın ikonografik ve biçimsel yönden birbirine benzemesi; tip, tarihleme ve yapısal özellik bakımından konuya katkı sağlayacak örneklerin seçilmesine nedendir. Olba’da konunun incelenmesi ve örneklenmesi bakımından özellik taşıyan, tarihleme ölçütleri sağlayan veya tek örnek olarak temsil edilen (örneğin, Korinth ve Ion tapınak cepheli kaya mezarları) mezarlar kataloga alınır. Öte yandan yine nitelikleri bakımından tezin asıl metni içinde ayrıntılı tanımlama gerektiren iki örnek (hyposorion’lu lahit, tapınak planlı anıt mezar, tonozlu mezarlar ve çok odalı kompleks planlı mezar) katalog kapsamı dışındadır.

Yunanca ve Latince sözcüklerin kullanımları konusunda bütünlük ve belli bir kurala uygunluk sağlamak amacıyla Klasik Filolog Okt. Murat Özyıldırım’ın Olba Dergisi sayı I’de yayınlanan “Arkeoloji’de Klasik Yunanca ve Latince Sözcüklerin Kullanım Yanlışları” makalesindeki ilkeler izlenmiştir. Buna göre khamosorion, hyposorion gibi terimler, Yunanca yazımların transkripsiyonları ile italik yazılmış, Türkçe ekler ayrılmıştır.

Yunanca – Latince sözcüklerin Türkçe’de anlamlarını tam olarak karşılayan sözcükler bulunuyorsa, bu kullanımlar tercih edilmektedir. Bu nedenle metin içinde örneğin; Latince “aquaeductus, -i (m.)” sözcüğü yerine “su kemeri”, yine Latince “territorium,-i (n.)” yerine “bölge” yazılmaktadır.

Sağlık Tanrısı Asklepios ve onun çevresinde oluşan inanç ve söylenceler yüzyıllar boyunca geniş bir coğrafyada saygı görmüş, adına tapınaklar ve sağlık merkezleri kurulmuştur. Kimi Asklepieionlar olasılıkla yetenekli hekimlerin öncülüğünde kurulurken bir çoğunun  şifalı su kaynakları yakınında kurulduğu dikkat çekmektedir. Bu çalışmada Asklepios inancının doğuşu ve sikkelerdeki ilk tasvirleri anlatıldıktan sonra, Anadolu'da basılmış Asklepios ve söylencesi ile ilgili sikke tasvirleri ele alınmıştır.

ABSTRACT According to the given by writers of ancient period, the actual site of Mallos city located in Pedias part of Kilikia region, haven't been determined yet. On the contrary, Magarsus, thought to be the new city centre or a secondary settlement of Mallos in the period of Rome and Hellenistic, is located in the Dört Direkli, 4 km west of Karataş town which is 49 km away from Adana. Mallos, according to the ancient geographer Strabon, was established by omniscient priests Amphilokhos and Mopsos of Apollo who came to the region after the Troian War. However, according to another ancient author, Arrianos, state that the city was established by a group of Argos. After the middle of the 5th c., Mallos for the first time began to mint coins in its own name. The city, even if there were discontinuity, continued to mint coins until the period Valerianus I (253-260 AD). Even though there were many studies on the coins of the city, some types belonging to the coins haven't been exactly identified yet because these are studies carried out in catalog form. Accordingly, the goal of this article, in the light of new researches, is to reexamine an re-evaluate the coins mint by the city.

Özet
Olba’nın en gösterişli eserlerinden biri olan tapınak cepheli kaya mezarı ne yazık ki bu çalışmayı yayına hazırladığımız sırada defineciler tarafından haince dinamitle patlatılıp tahrip edilmiştir. Daha önceki çalışma ve yayınlarda söz konusu esere değinilmekte, özellikle de tarihlemesi konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Çalışmamızın amacı, konuyu yeniden değerlendirerek, konu ile ilgili görüş ve önerilerimizi arkeolojik veriler ışığında sunmaktır. Bu bağlamda kaya mezarının cephesindeki Korinth düzenindeki sütun ve anta başlıkları tarihlemeye önemli katkı sağlamaktadır. Yine cephe düzenlemesinde yer alan ve girişin iki yanında görülen birer “cippus” kabartması da mezarın tarihlemesi için kullanılabilecek verilerdir. Öte yandan, mezar odasındaki naiskoslu niş, mezar ritüelline ilişkin bazı öneriler sunmamızı sağlamaktadır. Olba’da Roma İmparatorluk Dönemi ile birlikte başlayan yeni süreç, refahın ve nüfusun artması ve kentin birçok  anıtsal yapı ile donatılmasıyla sonuçlanmıştır. Bu durumun en önemli göstergelerinden biri de bölgede Roma İmparatorluk Dönemi’nin yaygın anıtsal mezar oluşturma geleneği bağlamında değerlendirilebilecek Olba Tapınak Cepheli Kaya Mezarı’dır.
Anahtar Sözcükler: Olba, Kilikia, Ölü Kültü, Kaya Mezarı, Cippus

Abstract
Regrettably, as this study went to press, one of the most important monuments of Olba, the rock-cut tomb overlooking the Eastern Valley had been irreversibly damaged by means of explosives in a heinous attack. The tomb was the subject of many previous studies and various views have been expressed regarding its dating. The aim of this study is, by reevaluating the situation, to present our views and suggestions about the subject based on archaeological evidence. In this context, columns in Corinthian order and anta capital that are found on the façade of the rock-cut tomb are of particular importance in dating. In addition, the two ‘cippus’ (altar) reliefs constituting a part of the design of the façade, which appear on both sides of the entrance, offer valuable data. On the other hand, the naiscos niche in the tomb chamber enables us to make some suggestions about the tomb rituals. The new era that began in Olba with the Roman Imperial Era saw the increase in welfare and population, and the construction of several monuments. One of the notable indicators of this situation is the Olba rock-cut tomb, which can be considered to be a product of the monumental tomb building tradition of the Roman Imperial Era.
Keywords: Olba, Cilicia, Death Cult, Rock-Cut Tomb, Cippus.

ABSTRACT
Anazarbos (Anavarza or Dilekkaya as known in Turkish) was an ancient Cilician city, situated in the Çukurova (eastern Cilicia) region about 8 km. northwest of the Ceyhan River (= Pyramos). The ruins, located within the boundaries of the Dilekkaya Village, 30 km south of Kozan township, span an area of 100 ha. at the foot of 220-meter high ridge.
The coins with the ANAZAPBEΩN ethnic from the 1st century BC are the first historical records on Anazarbos and its vicinity. They were issued during the second half of the first century BC, when Tarkondimotos I ruled most of eastern Cilicia. Anazarbos was restored to the son of Tarkondimotos (Tarkondimotos II Philopator) in 19 BC. The city was refounded as a Roman city, Caesarea or Caesarea ad Anazarbum, the same year and subsequent Roman Provincial coins bear an era date starting in 19 BC. 
In this article, 22 coins from a private collection, minted during the Roman period in Anazarbos (Domitian 81 - 96 / Valerian I 253 - 260) were examined. Anazarbos served for three centuries as a staging ground for Roman campaigns in the East, and issued a prolific series of Roman coins with commemorative themes, often related to games and imperial visits, up to the middle of the third century.  After the capture of Valerian I by Shapur the Great in AD 260, the mint permanently ceased operations.
Key Words: Anazarbos, Cilicia, Roman Provincial Coins

Öz Makalenin konusu, Anemurium Nekropol Kilisesi 2020 çalışmaları sırasında ele geçen ve yetmiş bir sikkeden oluşan bir Geç Roma definesidir. Definenin hem bulunduğu yerin su alan nemli bir bölge olması hem de metal kalitesi düşük, küçük birimli sikkelerden oluşması nedeniyle sadece on ikisinin imparatoru belirlenebilmiştir. Define içerisindeki otuz sikke ise arka yüz betiminden yararlanılarak belirli bir tarih aralığına verilebilmektedir. İmparatoru belirlenebilen sikkelerin en erkeni II. Valentinianus (MS 375-392) en geçi de Marcianus Dönemi'ne (MS 450-457) tarihlenmektedir. İmparatoru okunamayan sikkelerin büyük bir bölümü ise MS 423-457 yılları arasında darp edilmiş "çelenk içerisinde haç" tipindedir. Her ne kadar definede, darp tarihi belirlenmeyen yirmi dokuz sikke bulunsa da MS 5. yüzyılın ikinci yarısına ait definelerde çok sayıda örneği görülen I. Leo Dönemi'ne (MS 457-474) tarihlenen, arka yüzünde; "imparatorun monogramı, çömelmiş veya ayakta aslan" bulunan sikke örneklerini içermemesi, definenin gömü tarihinin Marcianus Dönemi (MS 450-457) olarak belirlenmesini mümkün kılmaktadır. Birden çok yapım evresi olan Nekropol Kilisesi'nin ek mekanlarından biri içerisinde bulunan definenin, mekânın zemin bölümünün altında ele geçmiş olması da, yapının inşa evreleri hakkında bilgi sunmaktadır. Sonuç olarak Anemurium Nekropol Kilisesi Geç Roma Definesi'nin; hem bulunduğu yapının inşa evreleri hakkında ipuçları vermesi, hem de Non-Imperial olarak adlandırılan imparatorluk dışı Afrika sikkelerinin örneklerini içermesi açısından önemli bir yere sahip olduğu söylenebilir.

After the death of Alexander the Great in 323 BC, a hiatus in political authority occurred in the Mediterranean area. Due to its particular geography, this gap in authority converted Cilicia Trachea into a nest of pirates. As a result piracy spread as far as the western Mediterranean. This situation caused Roman merchants and the trading class tremendous losses. Roman reorganization following the defeat of the pirates in 67 BC brought with it a more stable economic situation. Thus agricultural reform could take place in the more fertile areas of Cilicia. The result was an increase in the production of wine and olive oil, which became the region’s main export items.

After the defeat of Antiochus III in the Battle of Magnesia in 190 BC, Seleucids had
to withdraw behind the Taurus Mountains to the East. This event caused a social decline
and economic recession in many sites in Rough Cilicia. During the period between the
second century BC and Pompey’s campaign, a decline of Seleucid power in the region
occurs. Romans’ struggle with Mithradates VI who had supported the pirates in the
Eastern Mediterranean is another reason of the chaotic circumstances in the region.
Many sites abandoned, legal trade activities slowed down, production of the goods
almost ceased and people had to incline the piracy because of poverty. It has always
been a question where and under which conditions pirates were living, hiding and what
their relations were as well as their impact on the regions they were associated with.
This study aims to focus on these issues in the light of recent archaeological discoveries
from the excavations of Olba in Eastern Rough Cilicia. The finds that will enable us to
get information concerning the period (first century BC) mainly consist of coins as well
as DSA pottery sherds and a couple of fragments belonging to glass bowls that were
typical for the time. A significant numismatic find is a Kolophon coin that can enlight
the presence of pirates in Olba. The total number of coins belonging to the first century
BC from Olba is 32. These are coins of Elaiussa, Korykos, Seleucia ad Calycadnum,
Soli and Tarsus. For the similar coin types that were previously published, a large
period of time in between the second and first century BC were usually given. In order
to make a more accurate dating, the coins of Elaiussa provide concrete evidence. The
latest use of ethnicon EΛAIOYΣIΩN, dates to the year 12 BC for the coins of Elaiussa.
After that date, the coins of Elaiussa bear the name “Elaiussa Sebaste”. On the other
hand, Pompey’s victory over the pirates and Mithradates VI in 67 BC can be regarded earliest date of issue for Elaiussa coins. Before that date, in the early first century BC it
does not seem possible to any site in the region to struck coins under the chaotic conditions.
Our study aims to evaluate the circumstances in Olba through archaeological and
numismatic material in that very significant period of time.

ÖZET
Magnesia Savaşı’nda III. Antiokhos ağır bir yenilgiye uğrayınca, Seleukoslar
Torosların gerisine çekilmiştir. Bu dönemden itibaren Dağlık Kilikia’da birçok kentte
ticari ve sosyal anlamda bir durgunluk başgöstermiştir. MÖ 2. yüzyılın ikinci yarısı ile
Pompeius’un seferine kadarki süreçte; Seleukosların egemen olduğu bölgeler üzerindeki
hakimiyetlerini kaybetmetmeleri, Roma’nın VI. Mithradates ile yaptığı savaşlar
bu dönemdeki kaotik ortamın nedenlerindendir. Aynı zamanda Seleukosların denizler
üzerindeki otoritesinin ortadan kalkması ve Mithradates’in Roma’ya karşı eşkıyaları
desteklemesi Akdeniz’de uzun süren istikrarsızlığın nedenlerindendir. Ayrıca bu otorite
boşluğunun doğurduğu korsanlık yüzünden kentler boşalmış, düzenli-legal ticaret
yavaşlamış, üretim durma noktasına gelmiş, insanlar geçinebilmek için korsanlık
yapmaya başlamıştır. Bunun yanında korsanların nerelerde yaşadığı, saklandığı konusu
bilim insanları tarafından birçok kereler tartışılmıştır. Olba’nın MÖ 1. yüzyıla ait
arkeolojik buluntuları olan sikkeler ve DSA seramikleri ve cam buluntuları bu makalede
detaylandırılmış olup, bu veriler ışığında Pompeius’un korsanlığa son vermesi ile yapmış
olduğu düzenlemelerden Olba’nın da etkilendiği, kentte nüfusunun arttığı ve ticaretinin
bu dönemden itibaren hızlandığı önerilmektedir. Bu çalışmada korsanların Doğu
Dağlık Kilikia’da yaşadığı düşüncesine destek olabilecek Olba buluntusu bir Kolophon
sikkesi de tanıtılmakta ve siyasi tarih perspektifinden bakılarak bir öneride bulunulmaktadır.
Özellikle kentteki nüfusun ve ticaretin kanıtı olan sikkeler ve seramikler de
incelenmektedir. Kentte 32 adet MÖ 1. yüzyıla ait sikke ele geçmiştir. Bunlar, Elaiussa,
Korykos, Seleucia ad Calycadnum, Soloi ve Tarsus sikkeleridir. Literatürde bu sikkelere
geniş tarih aralıkları olan MÖ 1. yüzyıl ya da MÖ 2. – 1. yüzyıl gibi tarihler
önerilmiştir. Ancak bu sikkeler daha dar bir tarih aralığına çekilebilir. Elaiussa sikkeleri
bu konuda bilgi vermektedir. Özellikle literatürde ethnikonunda EΛAIOYΣIΩN yazan,
MÖ 1. yüzyıla tarihlendirilen Elaiussa sikkelerin tarihlerini daha da özelleştirmek mümkündür.
Bunlar için MÖ 12 yılı en geç tarih sınırıdır çünkü, bu tarihten sonra Elaiussa
sikkeleri kentin adı “Elaiussa Sebaste” olarak belirtilerek basılmıştır. Öte yandan,
Pompeius’un korsanlığı bitirişi ve VI. Mithridates’e karşı kazandığı zafer yani MÖ 67
yılı Elaiussa sikkeleri için en erken basım tarihi olarak düşünülebilir. Bu kadar kaotik
bir ortamda ve otoritenin olmadığı bir süreçte (MÖ 1. yüzyıl ile MÖ 67 yılı arası) sikke
basacak bir kentin olması beklenemez. Bu çalışmada Olba’dan gelen arkeolojik ve
nümizmatik veriler ışığında kentteki koşulların değerlendirmesi yapılacaktır.

This doctoral dissertation is on the evaluation of metal materials recovered from
archaeological excavations carried out in the Village of Gökçeseki (Philadelphia), within the district Ermenek which is part of the Karaman province.
It is observed that the metal works found in Gökçeseki (Philadelphia) consist of 348 pieces nd that they were produced in small numbers from gold, silver and lead but more from bronze.
The findings were first grouped according to their intended use. According to the groupings made by considering the functions of the works, 206 of them consist of Cosmetic / Medical instruments, 29 of them cutting / drilling tools, 82 of them jewelery, belts and clothing accessories, 7 of them lock parts and keys, 4 of them mirror and mirror frames and finally, 12 of them that were not included in these groups were also evaluated. Of the finds in Gökçeseki, 270 are made of bronze, 51 are iron, 7 are silver, 4 are lead, 3 are gold, and 3 are stone artifacts associated with these finds. It is very important to understand, identify and date the metal finds. The works evaluated in this PhD thesis were found, arranged in a planned order in a pit. The closure of the pit must be linked to Shapur's campaign (AD 260), which caused a major destruction in the region in the middle of the 3rd century AD. In this context, the terminus ante quem for the dating of the works studied is the 1st century AD and the terminus post quem is the late 3th century AD at the latest.

Keywords: Isauria Gökçeseki, metal finds, ancient medical / cosmetic instruments, military equipment.

Advisor: Prof. Dr. Serra DURUGÖNÜL, Department of Archeology, Mersin University, Mersin.

The countryside and rural settlement has retained its importance from the Antiquity to the present and there is an important connection between the development of the countryside and the wealth of the city. Urban centers need production; it has led to the development of settlements in rural areas, which can be defined as chora. Rough Cilicia is the most researched area of the relationship between rural and urban in Anatolia. The opinions put forward on the dating of the farm settlements in Olba, a city in Rough Cilicia (Cilicia Trachea), are discussed in this study. The settlements that are referred to as the farm settlement with Veteran Inscriptions, the farm settlement situated on the ridges of Düğürlük, and the settlement on the Keşlitürkmenli Road are within the scope of the study. In this regard, each unit that consists of the trio, agricultural land-agricultural house-tomb, which composes the farm settlements are defined, and their dating is particularly emphasized, because the opinions presented for the dating of the aforesaid farm settlements are notably open to improvement. Routes and tombs provide new information on the dating of the Olba farm settlements. In this context, the Olba farm settlements must have commenced to be built after 75-76 CE when the roads were started to be built, and before the end of the 2nd century CE when the tombs were built. Consequently, the Olba farm settlements must have started to spring to life for the first time between the end of the 1st century CE and the middle of the 2nd century CE. The evaluation done with regard to tomb and via provides new criteria not only for the Olba farm settlements but also for the dating of the farm settlements in the Eastern Rough Cilicia Region.

Coinage of Adana has been well-documented in many publications and catalogs. However, it is not surprising to come across a new specimen every now and then. The bronze autonomous coin from the Tahberer collection that will be examined here is unpublished in major references and it deserves particular attention, which will enhance our understanding of the autonomous coinage of Adana.

Bu çalışmanın çıkış noktası, Antik Kilikia Sikkelerinde Asklepios konulu bir makale çalışmamı aşırmakla kalmayıp bilimsel verilere dayanarak yaptığım açıklamaları keyfi bir şekilde yorumlayan bir intihalcinin yarattığı yanlış anlaşılmalara son vermek olmuştur. Bahsi geçen kişi Ç.Ü.’de tıp tarihi yüksek lisansı yaptığı sırada aşırdığı çalışmamı tahrif ettikten sonra birkaç tıp tarihi bilgi şöleninde bildiri olarak sunmuştur. Burada bilimsel araştırma yöntemlerini hiçe sayarak kafadan atma şeklinde yapılan yorum ve tahrifatlardan örnekler verip yapılan tahrifatı düzeltmek amaçlanmaktadır.

Özet
Ölüm, öteki dünya ile birebir ilişkisi olsa da, yaşamın da bir parçasıdır. Ölüme dair yapılan bütün ritüeller, yaşayanlar içindir. Yaşayanlar, iç huzurunu sağlamak ve bazı bilinmezlikleri ortadan kaldırmak için çeşitli ritüeller üretmişler ve sıkı bir şekilde uygulamışlardır. Bu perspektiften yola çıkarak; yaşamın içinde ölüm kavramı en belirgin olan
kavramdır ve bu anlayış sayesinde mezarlar, ritüel alanları ya da ölü kültü alanları oluşturulmuştur. Ölümü yaşamdan ayırmamak ve ritüelleri bu bakış açısı ile değerlendirmek
gerekir.
Olba’da da ölüm ile yaşam hem fiziksel olarak hem de kavramsal anlamda birliktedir.
Olba’da ölü kültü inancı ile birçok ritüelin yapıldığına dair izler bu çalışmanın konusu
olup, kurban ritüeli değerlendirilecektir.
Anahtar Kelimeler: Kilikya; Olba; kurban; ritüel; kült
Abstract
Although “death” is directly related to afterlife, it is also a component of life. All the rituals of death are evidently for the living people who aim to provide peace of mind and
sweep away the darkness. From this point of view, the concept of death is the most distict notion within life. That is the reason for the creation of tombs, ritual grounds or
special areas reserved for the cult of death. At this point, it is necessary to separate the
death from life and interpret the rituals of death from this point.
At Olba “death” and “life” are together on physical and conceptual means.The objective
of this work is the traces of the cult of death at Olba and rituals related to it, especially
the ritual of sacrifice.
Keywords: Cilicia; Olba; sacrifice; ritual; cult

Özet: Bu çalışmada, 2008 yılı Kelenderis Agora-Bazilikası kazılarında ele geçen Geç Antik Çağ sikkeleri incelenmiştir. 76 adet bronz sikkeden iyi durumda olan 43 tanesinin katalogu verilmiştir. Kataloga alınan sikkelerden 5 tanesi Geç Roma dönemine tarih-lenmektedir. Geri kalan sikkeler ise Erken Bizans dönemine tarihlenmiştir. Sikkelerin en yoğun olduğu grup, 30 sikkeyle 7. yüzyıla ait Heraclius (610-641) ve II. Constans (641-668) sikkelerinden oluşan I. gruptur. Bunu izleyen grup ise, II. Iustinianus (527-565) ve M. Tiberius (582-602) dönemlerine ait II. grup sikkelerdir.
Abstract: The subject of this study, " The Late Antique Coins found in the Agora-Basilica in Kelenderis found in 2008 " , is an attempt to evaluate of a group of bronze coins discovered during the excavations in ancient Kelenderis in 2008. I have catalogued the coins discovered in the Basilica in the season 2008, which are mainly 76 coins, but 43 of these are in good condition to work. 5 of these are from the Late Roman period and the rest are Early Byzantine. Most of the Byzantine coins e.g. 30, belong to the 7 th century, in other words, to Heraclius (610-641) and to Constans (641-668). Following these latest group, another common group are of Justinian (527-565) and of M. Tiberius (582-602) coins.

A well-known series of coins minted in the name of Claudius (AD 41- 54) at a certain Caesarea have for over a century perplexed numismatists who were unable to identify the mint among the several Caesareas located in Cappadocia, Cilicia and Syria, although findspot evidence pointed to eastern Cilicia and northern Syria. This study argues that the
coins should be attributed to Mopsuestia, temporarily renamed Caesarea.

Korykos in Rough Cilicia, the roots of which date back to the Hellenistic period underwent a dramatic urban change in the Roman Imperial period, when the cities of Cilicia were provided with public buildings such as colonnaded streets, monumental gateways, temples and baths. During the second half of second and the early third centuries A.D., Korykos was furnished with a monumental gateway (‘North Gate’) marking the entrée of a sumptuous colonnaded street, the topographical and architectural characteristics of which are described in the following article.

Mallos is a well-known ancient city in east Cilicia but, in the absence of any visible ruins, the question of its exact location has been troubling historians and archaeologist for centuries. The information by ancient writers like Strabo, Pomponius Mela and Arrian provide is helpful but not enough to pinpoint its exact location. The site of the ancient settlement must have been buried by the notorious silt the river Pyramos has carried for centuries. This presentation includes the numismatic evidence to its probable location and cultural legacy of Mallos.

Pirates’ Havens in the Mediterranean:‘Korykos’es in Cilicia, Pamphylia, Lycia and Ionia

At the same time when the Mediterranean stepped on the stage of history as a “sea route”, secondary powers took their positions in the region to somehow catch shares from this trade route. Thanks to its position in the East Mediterranean and its well-protected natural harbors, coastline of southwest Anatolia assumed an indispensable geo-strategic importance both for central powers and for pirates, who were excluded from this sphere. Historical references repeatedly tell about piracy in this region particularly in the second and the first half of the first century BC. A careful study of the abovementioned ancient sources reveals another point of curiosity, not entirely clarified to date. This point is that many sites in Cilicia, Pamphylia, Lycia, and Ionia, which were somehow related with piracy, were widely called Korykos or Korykeia. The link between these activities and the mentioned name within the context of content and place constitutes the scope of the present article.
Consequently it is worth noting that mountains, hills, rocks, promontories, harbors and coasts having the same toponyms in the hinterlands of Korykoses in Cilicia, Pamphylia, Lycia and Ionia are all linked with piracy and pirates, and furthermore, that the word korykaion is the name for pirates’ boats. When the ancient sources are explored it is seen that, particularly in the second and first centuries BC, cities called Korykos were either famed for piracy or for collaborating with pirates; that, people called “Korykosian” (korykaios), who eavesdropped deliberately, aided and abetted the pirates, so much that comedy writers created a funny stereotype character called “korykaios (korykosian)” who eavesdropped deliberately. In this regard, it should not be a mistake to consider the cities named Korykos and sites in their hinterlands with synonyms as well as attributes of Korykos/Korykosian could be linked with pirates/piracy just as the ethnicon of “Cilician” recalled pirates in the terminology of antiquity (App. Mithr. 21; 92/93) for a while.

This study aims to evaluate a grave stele of unknown provenance, bought by the Mersin Museum. On the grave stele, there are four figures consisting of a male in Dioskurides Type with a male servant,  furthermore a female in Nikokleia stance with a female servant. The iconography of the figures seem to be transferred to the grave stele from free standing sculptures. In the light of the stylistic and iconographic comparisons, and the general shape of the stele, it is revealed that many of the comparison examples have close similarities with the Smyrna steles.
This grave stele, which has similar iconographic and stylistic features with the Smyrna stelai, known to have been produced extensively from the second quarter of the 2nd century BC, can be dated to to the 3rd quarter of the 2nd century BC. through its stylistic charactristica.

Keywords: Mersin, Grave Stele, Dioskurides, Nikokleia, Hellenistic Period.

It is possible to find plenty of archaeological evidence that proves information
on agricultural production, carried out in the areas that were made effective for
agriculture in the Olba territory during the Ancient Period. Present data proves
that especially olive and grape cultivation became prominent in the area where
agricultural production were carried out. Besides the factors that indicate olive
and grape cultivation, there are also threshing floors-which have not been studied
very well until today- that prove the existence of cereal production in the area.
Threshing floors can be seen in settlements of various sizes and in farms located at
certain spots of the agricultural areas in the territory. By selecting certain examples
the context of this study researches the construction features and the importance
of threshing floors within the agricultural production in the Olba territory; datings
are also suggested for threshing floors with support of some archaeological data.
Specifically, two samples are important in providing valuable data for dating. These
samples point out to the thresing floors starting to appear in the Hellenistic Period.

Öz
Doğu Dağlık Kilikia bölgesinin yükseltileri üzerinde yer alan Olba’da
Prof. Dr. Emel Erten başkanlığında 2001 – 2009 yılları arasında başlatılan
yüzey araştırmaları sonrasında 2010 yılından beri de arkeolojik kazılar
devam ettirilmektedir. Kazılarda ele geçen metal malzemenin çoğunluğunu
çiviler oluşturmaktadır. Az sayıda olsa da farklı tiplerde ok uçlarının da
bulunması, bunların bu çalışma kapsamında ele alınmasının nedenidir.
Olba akropolisinin askeri – stratejik konumu nedeniyle Olba’ya egemen
olan siyasi güçleri tespit etmek, kentin Hellenistik Dönem öncesi tarihiyle
ilgili verilere ulaşmak; yerleşim tarihini ok uçları ile desteklemek ve askeri
hareketlilik hakkında önerilerde bulunmak bu çalışmada amaçlanmaktadır
Abstract
The archaeological surveys of Olba in Eastern Rough Cilicia conducted
between the years 2001 and 2009 have continued as archaeological excavations
since 2010 under the supervision of Prof. Dr. Emel Erten. Most of
the metal finds recovered during the excavations are nails. This article is
about the arrowhead finds, which are of several types, although they are few in number. The aims of this study are to identify the forces that held
political power in Olba as a result of its militarily and strategically important
location, to investigate the history of the city in the pre-Hellenistic era, to
verify the history of settlement at Olba based on the

Kilikia Bölgesi’nin Doğu Dağlık bölümünde bulunan Kızılgeçit Kaya Kilisesi, Silifke’nin Kızılgeçit köyü yakınlarında bulunan kanyonun doğu bölümünde yer almaktadır. Yapı, Erdemli- Silifke Yüzey Araştırmaları sırasında keşfedilmiştir.  Düzensiz şekilde kayaya oyularak tek nefli plan tipine sahip olan kilise 6,70-9,23 m. ölçülerindedir. Süslemeleri açısından dikkat çeken bu yapının bölgede bu zamana kadar benzerine rastlanmamış olmasından dolayı önemli olduğu düşünülmüş ve bu çalışmada yapıyı bilim dünyasına tanıtmak amaçlanmıştır. Kilisenin kuzey duvarında İsa’nın Vaftiz sahnesi, apsis kısmında Deesis, tavan kısmının hafif kubbeleştirilmiş bölümünde Göğe Yükseliş sahneleri yer almaktadır. Bu sahnelerin yanısıra yapının kuzey ve güney duvarının doğu kısımlarında piskopos kıyafetleriyle betimlenmiş azizler yer almaktadır. Kuzey duvarda Aziz Theologos ve Basileios, güney duvarında, Khrysostomos, Nikolaos, Stefanos yer almaktadır. Yapıda bulunan süslemeler incelendiğinde apsis kısmında bulunan Meryem figürünün yıpranan bir bölümünde görülen siluet ve yine apsiste bulunan İsa’nın tahtının arka kısmında görülen hale, bize kilisenin freskolarının daha erken bir evresinin olduğunu da kanıtlamaktadır. Yapıdaki süslemeler, ikonografik ve üslupsal açıdan bölgeler arası örneklerle değerlendirilmiş ve tarihlendirmesi yapılmıştır.

Özet
Olba’da 2001 yılından itibaren yapılan arkeolojik yüzey ve kazı çalışmaları kentin mevcut yerleşim dokusu hakkında çeşitli sonuçlara ulaşmamızı sağlar. Mezarlık alanlarının sistemli bir şekilde tek bir makalede detaylı incelenmesi ve mezarlık alanlarının tespit edilip isimlendirilmesi kentin yerleşim modeline önemli veriler sunacaktır. Olba’daki mezarlık alanlarının kentin gelişim yaşadığı tarihsel süreçler ile birlikte genişlediği ve farklı alanlara taşındığı tespit edilir. Topografik ve ekonomik şartlar nedeniyle mezarlık alanlarının bazı istisnalar hariç kayalık arazilerde konuşlandırıldığı görülmektedir. Bunun yanında, Roma geleneğine uygun olan ve antik çağda mezarlık alanları için uygulanan genel prensiplerin bazılarının Olba’da da uygulandığı görülmektedir.
Anahtar Sözcükler: Olba, Kilikia, Dağlık Kilikia, Mezarlık Alanları, Mezarlar, Nekropolis,

Burial Grounds in Olba
Abstract
The archaeological surveys and excavations being carried out in Olba started in 2001 produced results regarding the layout of the ancient settlement. A detailed comprehensive analysis and the designation of the burial grounds would provide significant data about Olba. The archaeological finds reveal a certain expansion and displacement of the burial grounds  following the historical phases of the settlement. It is observed that the majority of the burial sites were located in rough terrain (except for a few instances) due to the economic and topographical conditions. In addition to this, it was found out that the Roman traditions for the burial grounds, i.e. some of the widely known principles of the time were applied in Olba.
Keywords: Olba, Cilicia, Rough Cilicia, Burial Grounds, Burials, Tombs, Necropolis

Olba which is located within the borders of Örenköy, Silifke in Mersin, is one of the bishopric centers of in Isauria in the Early Christian Period. During that time Christianity was very robust in the region. However, the structures that were the reason of priority of Olba among other sites in the region are the monastery and cave church. Th e cave-church located in the Şeytanderesi Valley, about 3 km south of the aquaeduct in Olba is substantial for the Early Christianity at the site. Th e cave - church is regarded as the first church of Olba and it is dated to the IVth century AD. Th e church located on the eastern side of the cave-church can be dated to the period of time in between the 5th and 6th century AD.

Roma Cumhuriyeti, her Akdeniz devletinin tarih boyunca karşılaştığı korsanlık ile mücadele etmiştir. Bu mücadele süreci erken Roma tarihinden, imparatorluğun yıkılışına kadar var olmuştur. Bu çalışma bu konu üzerinde genel bir değerlendirme içermektedir.

Sakızçukuru yerleşimi Tarsus'un yaklaşık 15 km. kuzeyinde, dik bir tepenin yamacında kurulmuştur. Geç Antik Dönemde Tarsus'a bağlı bir kome olduğu düşünülen yerleşimin Antik Dönemdeki adı bilinmemektedir. Çok sayıda mezar, konut ve tarımsal üretim mekan ve donatılarına sahip olan yerleşimde bir de kilise bulunmaktadır. Tamamen yıkılmış olan üç nefli, Hellenistik bazilikal planlı kilisenin inşasında dönemin standart ölçü birimlerinin kullanıldığı görülmektedir. Bununla birlikte, kilisenin tasarımında modüler sistemin uygulandığı anlaşılmaktadır. Ayrıca, Sakızçukuru Kilisesi Kilikia Bölgesi'nde daha nadir görülen bir uygulama olarak, apsisi dışa taşkın biçimde ve köşe mekanları olmaksızın inşa edilmiştir. Kilise içindeki moloz yıkıntıları arasında taşıyıcı sisteme ait mimari plastik elemanlar tespit edilmiştir. Ayrıca bir kısmı in situ durumda olan parapet levhaları, nefleri ayıran sütunların aralarının levhalarla kapatılmış olduğunu göstermektedir. Yapımında yerel kireç taşı malzemenin kullanıldığı mimari plastiklerden sütun başlıkları Suriye ve Kilikia'da yaygın kullanılan detaylandırılmamış korinth başlıkların, daha basit varyasyonları olarak değerlendirilebilir. Levhalarda görülen düşük işçilik kalitesi, tamamen yerel bir üretimin söz konusu olduğunu göstermektedir. Levhalardaki motif repertuarı ise hem Kuzey Suriye'ye hem de Tarsus hinterlandının kuzey komşularına referans vermektedir.