Erdem

ÖZET
Bu araştırma; Kafkas Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Geleneksel Türk Müziği Bölümü
2019-2020 eğitim-öğretim yılı güz döneminde öğrenim gören lisans öğrencilerinin Kafkas
Üniversitesi Devlet Konservatuvarı’nın düzenlediği kültürel, sanatsal ve akademik
etkinliklere ilişkin memnuniyet düzeylerinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir.
Araştırmanın evrenini, Kafkas Üniversitesi Devlet Konservatuvarı öğrencileri
oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise Geleneksel Türk Müziği Bölümü Türk Halk
Müziği, Türk Sanat Müziği ve Türk Halk Oyunları Ana Sanat Dallarında lisans devresine
kayıtlı olan ve 3. ile 4. sınıflardan ulaşılabilen toplam 45 öğrenci oluşmaktadır. Araştırmacılar
tarafından öğrencilerin kültürel, sanatsal ve akademik etkinliklere ilişkin memnuniyet
düzeylerinin belirlenmesine yönelik Google Form üzerinden 16 soruluk bir anket
oluşturulmuştur. Katılımcılardan bu sorulara beşli (5) Likert Ölçeği kullanılarak kültürel,
sanatsal ve akademik etkinlikler hususunda memnuniyet düzeylerine ilişkin yanıtları
alınmıştır. Tarama modeli kullanılarak yürütülen betimsel nitelikteki bu araştırma konusunun
araştırmacılar tarafından hazırlanan anket çalışması aracılığıyla verileri toplanmış ve elde
edilen veriler betimsel analiz yönteminden yararlanılarak yorumlanmıştır. Araştırma
sonucunda, Kafkas Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Geleneksel Türk Müziği Bölümü’nün
Türk Halk Müziği, Türk Sanat Müziği ve Türk Halk Oyunları Anasanat Dallarında 2019-2020
eğitim-öğretim yılı güz döneminde öğrenim gören lisans öğrencilerinin, adı geçen kurum
tarafından düzenlenen kültürel, sanatsal ve akademik etkinliklere ilişkin memnuniyet
düzeylerinin düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu bağlamda, Kafkas Üniversitesi Devlet
Konservatuvarı yönetiminin, kendi bünyesinde eğitim gören öğrencilerin mesleki gelişimleri
açısından belirleyici ve işlevsel nitelikte olan kültürel, sanatsal ve akademik etkinliklerin
düzenlenmesi konusuna daha fazla yer ve önem vermesi gerektiği düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Konservatuvar Öğrencileri, Kültürel Etkinlik, Sanatsal Etkinlik
Akademik Etkinlik, Memnuniyet Düzeyi.

ABSTRACT
This study was made with the aim of determining Kafkas University State Conservatory,
Traditional Turkish Music Department, 2019-2020 fall semester undergraduate students’
levels of satisfaction with regard to cultural, artistic and academic activities organized by
Kafkas University State Conservatory. The population of the study consists of Kafkas
University State Conservatory students. Also, the sample group of the study consists of 45
students, who could be accessed, in total who are 3rd or 4th year undergraduate students of
Traditional Turkish Music Department, Turkish Folk Music, Turkish Classical Music and
Turkish Folk Dances Art Majors. A survey form of 16 questions was created by the
researchers on Google Form for determining the students’ levels of satisfaction with regard to
cultural, artistic and academic activities. The answers of the participants about their levels of
satisfaction with regard to cultural, artistic and academic activities were received using the
five (5) point Likert Scale. The data of the research subject, which is of descriptive quality,
was collected using the survey model and the obtained data was interpreted via descriptive
analysis method. As a result of the study, it was determined that Kafkas University State
Conservatory, Traditional Turkish Music Department, Turkish Folk Music, Turkish Classical
Music and Turkish Folk Dances Art Majors, 2019-2020 academic year, fall semester
undergraduate students’ levels of satisfaction with regard to cultural, artistic and academic
activities are low. Within this context, it is concluded that the administration of Kafkas
University State Conservatory must give more place and importance to cultural, artistic and
academic activities which have significative and functional qualities in terms of the career
developments of its own students.
Key Words: Conservatory Students, Cultural Activity, Artistic Activity, Academic Activity,
Level of Satisfaction.

II. Meşrutiyet dönemi farklı görüş ve düşüncelerin bir arada varlıklarını sürdürdükleri oldukça önemli bir dönemdir. Bu düşünceler Cumhuriyet inkılâplarının hazırlık safhasını oluşturmuştur. Dönemin toplumsal ve siyasi akımları sosyolojik bir özellik gösterir. Sorunların çözümü için farklı çözüm önerileri getiren aydınların üzerinde durdukları konuların başında, çağa uygun bir toplumsal değişim/dönüşüm yapabilmek gelir. Bunun içinde de yeni bir nesle ve zihniyete ihtiyaç duyulmuştur. Geleneksel düşünce kalıplarından sıyrılmak şart görülmüş ve sosyo-kültürel bakımdan yeni bir birey tipi tasvir edilmiştir. Bu yazıda II. Meşrutiyet aydınlarının istedikleri toplumsal değişim için yaratmayı düşündükleri yeni birey tipi/kimliği ve toplum modeli incelenmiştir.

This article focuses on the concept and phenomenon of justice that is transformed an instrument and founded by politics. Although the justice is a political ideal, legal phenomenon and moral virtue, it was initially moral virtue at least in texts before modern ideologies. In this respect, the idea and virtue of justice is exposed to semantic shift and value from traditional meaning. There are some reasons for this transformation. There is a prominent reason for this transformation that justice is an instrument for other states. In the modern times, justice is not moral idea and virtue for the politics, however, it is founded and instrumentalized by new politics. The politics is named as industrial politics. In this article, the ideal justice perspective and its manifestations are evaluated. It has been used some current events such as Justice Marching guided by Republican People’s Party (CHP) in Turkey. Other sample is Fettushism (the ideology of FETO) argued in this paper. In the context the following topics are respectively discussed: First one is explained differences between political philosophy and political ideology. Second one is determined the place of state as a modern political institution. Third one is submitted a general framework for “justice marching”. Then, forth one is evaluated the question what justice is. Finally, justice and “justice marching” is discussed relations with ideology.

Devletin ve ona bağlı olarak oluşan kurumların gerekliliğini anlatmak isteyen Sosyologlara göre, Filozoflara göre insanoğlu kendi kendine yetemediği ve ihtiyaçlarını tek başına karşılayamadı için bir arada yaşamak ve yardımlaşmak için yerleşik hayata geçmiş ve devlet denen kurumu inşa etmişlerdir. Bu genel değerlendirme insanlığın bütünü için ya da sosyolojik anlamda toplum için doğru olsa da tek tek bireyler için durum farklıdır. Yani insanın kendi kendine yetmesi belki mutlak anlamda mümkün olmasa da bireysel olarak kişilerin ihtiyaçlarını ve bağımlılıklarını en aza indirerek kendi kendilerine yetmeleri mümkündür. Fakat kendi kendine yetmek demek bireyin tek
başına kalması, yalnızlaşması anlamına gelmez. Bireylerin sosyal ve fiziki ihtiyaçlarının büyük bir kısmını karşılaması, devlete, ailesine ve yakınlarına mümkün olduğunca yük olmaması kendi kendine yetme erdeminin en önemli amacıdır. Bu erdem sayesinde insanların kimliklerine saygı duyulmasını sağlayabilecekleri gibi şahsiyetlerini de korumaları mümkün olacaktır. Nitekim ihtiyaç hissi insanların değerlerini ve üzerine titrediği ilkeleri yıpratabilmektedirler. Kısacası bu bildirinin ana tezi, kendi kendine yetme, bir erdem olarak benimsenir ve erken yaşlarda çocuklara öğretilir ise
çağımızda yaşadığımız pek çok maddi ve manevi sorunlarımızı azaltan bir hayat felsefesi ve mutluluk öğretisine dönüşebilir iddiasıdır. Bunun için, kendi kendine yetme erdemi, Antik Yunan felsefesi başta olmak üzere, düşünce tarihinde öne çıkan bazı filozof ve düşünürlerden alınan örnekler üzerinden tartışılacaktır. Bu filozoflar içerisinde özellikle, kendine yetme erdemi üzerine kurdukları aylak hayat tarzını savunan Kinikler öne çıkarılacaktır.

Bu calismada edebiyatimizda yeni bir edebi tur/tarz olarak 1950\'den sonra gorulmeye baslayan ve dunya edebiyatinda flash fiction, short-short story, sudden fiction, fast fiction gibi adlarla anilan kucurek oyku orneklerinden birisi olan Ferit Edgu\'nun “Col” oykusu arka plan kulturu ile birlikte cozumlenmeye calisilmistir. Edebiyatimizda kucurek oyku turunun/tarzinin onde gelen isimlerinden olan Edgu ile kusaginin minimal soyleme nicin yakinlastiklari ve “Col” oykusunde bu yakinlasmanin izleri gosterilmeye calisilmistir.

Bilgelik daha çok etraflı ve derin düşünme, akıllı ve basiretli davranma ve olaylara çok boyutlu bakma gibi amaçlara hizmet eden bir zihni tutumu ve davranışı ifade eder. Hikmet erbabı ya da bilge kişi bir probleme çözüm üretirken başka bir probleme yol açmamak için itina gösterir ve varlık ve olayları her yönüyle ele alıp değerlendirir. Bu yüzden bilgelik zekice, kısa vadeli ve acele bir şekilde çözüm üretme, kıvrak zekâlı olma ve anı kurtarmaya yönelik hızlı düşünme tutumlarından ayrılır. Eğitimin tabiatı icabı uzun vadeli düşünme ve planlama gerektirdiği kabul edilir ise bilgeliğe ne kadar çok muhtaç olduğu kendiliğinden ortaya çıkar. Nitekim eğitim ve geleceği planlama söz konusu olunca hep hikmet sahibi insanlara ve kalıcı çözümler üretebilecek zihinlere ihtiyaç duyarız. Bilgelik sevgisi anlamına gelen felsefenin, bütüncü, tutarlı, eleştirel
ve sistemli düşünme tarzının eğitimin bütün planlama ve uygulamalarına temel oluşturması da bu yüzdendir. Bu anlamda bilgelik felsefeyi de kuşatan bir bilme etkinliğidir. Bu bildiride, hikmet, felsefe ve eğitim tarihinden hareketle, çağımızın eğitim problemlerine hikmet nazarıyla bakmanın ve öğrencilere bilgece tutumlar kazandırmanın ne kadar hayati bir mesele olduğu işlenecektir. Buna ilaveten, insanlığın din, hikmet ve felsefe tecrübesinden hareketle erdemlerin ve değerlerin yeni nesillere kazandırılması için ne tür bir bakış açısına sahi olunması gerektiği de tartışılacaktır.

Misir, antik medeniyetiyle ve onemli tarihsel anitlariyla dunyanin en cok ilgi ceken ulkelerinden biridir. Misir 1517\'de Osmanli hakimiyetine girmistir. Kahire sokaklarindaki Osmanli mimari uslubunun ozelliklerini tasiyan bircok yapi, Misir\'in bu kulturden etkilendiginin gostergesidir. Osmanli kulturunun etkileri sadece mimaride degil diger sanat alanlarinda da gorulmektedir. Misir kutuphanelerinde Osmanli donemine tarihlenen bircok resimli yazma bulunmaktadir. El yazmalari bakimindan ulkenin zengin kutuphanesi hic suphesiz Daru\'l-Kutub el-Kavmiyye olarak bilinen Kahire Milli Kutuphane\'sidir. Kutuphanede Arapca, Turkce, Farsca resimli yazmalar bulunmaktadir. 70 civarindaki minyaturlu eserle Farsca yazmalar sayi bakimindan en genis grubu teskil etmektedir. Daha cok edebi konulu bu yazmalardaki minyaturler genellikle Iran resim uslubu ile Hind-Mogol resim uslubunu yansitmaktadirlar.

Tanzimat’tan sonra eğitim hayatında yaşanılan yenilikler ve uygulamalar İkinci Meşrutiyet döneminde ürünlerini vermeye başlamıştı. Bunlardan birisi de okullarda sergi ya da müzelerin açılmasıydı. Türk Eğitim tarihinde Satı Bey’in öncülüğünde başlayan bu girişim kısa sürede dönem içerisinde diğer eğitimcilerin de takip ettiği bir uygulama olmuştu. Ancak okullarda açılan bu sergiler sene sonu gösterilerinden öteye gidememişti. Kapsamlı ve daha detaylı düşünülen, resmi anlamda ilk “Mektep Müzesi” Türkiye Cumhuriyeti döneminde 1 Mart 1926 tarihinde Maarif Vekâleti binasında açılmıştı. Açılan bu müzenin okul sergilerinden farkı ülke içinden gönderilen okul malzemelerinden oluşmasıydı. Hatta müzede yabancı ülkelerden gönderilmiş olan okul malzemeleri de yer almıştı. Bu müze öğretmenlere ve öğrencilere birer çalışma merkezi olarak da düşünülmüştü. Özellikle eğitimciler yeni aletleri burada görüp kullanma bilgisine sahip olmuşlardı. Bu anlamda eğitimcilere bir fırsat...

Bugünün iş dünyasındaki uygulamaları bakımından çok da uygun gibi durmayan pazarlama ve erdemlilik kavramlarının birlikte kullanımlarına olan ihtiyaç her zamankinden daha fazla hissedilmektedir. Pazarlamada yanlış ve hatalı uygulama sonuçlarının ortaya çıkardığı pazarlama ahlakı problemleri bir hayli artmıştır. Bu sonucun oluşmasında elbette pazarlama profesyonelleri kadar tüketicilerin de rolü olduğu unutulmamalıdır. Pazarlama profesyonelleri yanlış bakış açıları, hatalı yöntemler ve uygulama problemleriyle ahlaki olmayan pazarlama uygulamalarına yol açabilmektedirler. Tüketiciler ise tüketim eylemlerinde pazarlamacıları erdemli olmaya zorlayacak duyarlılıkları göstermeme yanında ahlaki açıdan problemli tüketici davranışları sergileyebilmektedirler. Bu çalışmada, pazarlama ve erdemlilik kavramlarının birlikte anılmayacakları konusundaki yanlış anlamaların düzeltilmesine katkı sunmak üzere bir açılım getirilmeye çalışılmıştır. Bu açıdan hem pazarlama profesyonellerinin hem de tüketicilerin sorumluluklarına vurgu yapılmıştır. Tarafların sorumluluklarını yeterince yerine getirememelerinin ortaya çıkardığı sonuçlara değinilmiştir.
ABSTRACT:
Although it is not seen suitable because of the applications in today’s business world, the needs together use of marketing and virtuousness concepts have been feel more than ever before. The problems about marketing ethics, which source from wrong and false marketing applications, have increased notably. We must keep in mind that consumers perform as much as marketing professionals in consisting of this consequence. Marketing professionals may cause to unethical marketing applications by wrong viewpoints, false methods, and application problems. On the other hand, consumers may not sense during their consumption activities in a way that force marketers to be more virtuous and may behave unethically. This study tries to clear the misunderstanding that marketing and virtuous can not be mentioned together. The responsibilities of both marketing professionals and consumers are emphasized for this reason. The consequences which arise from not fulfilling the responsibilities by the parties are mentioned.

Divan şiirinde konunun genellikle redifi belirlediği düşünüldüğünde "…ki dirler o bizüz" redifinin şiire kattığı anlam dikkat çekmektedir. Şairlerin dile getirdikleri "biz" ile divan şairinin kendisini kastetmesi fikrinden hareketle bu redifteki şiirler incelenmeye değer bulunmuştur. Şiirlerin tespitinde aynı redifli gazellerin "nazîre" olabileceğinden yola çıkılmıştır. Böylece hikemî tarzın büyük temsilcisi Nâbî'nin bu redifle yazılan şiiri model kabul edilerek; XVII. yüzyıl ve sonrasındaki "… ki dirler o bizüz" redifli gazellerden tespit edilebilenler ele alınmıştır. Klasik Türk edebiyatı geleneğinin bir parçası olan nazîreciliğe değinilirken; ortak bir zevki paylaşan şairlerin şiirleri incelenmeye ve redifin muhtevaya kattığı değer göz önüne alınarak, "biz" olarak adlandırılan şairin kimliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Divan şairi, nazîre, redif, Nâbî.

Bu yazıda, Türkiye'deki popüler dil tartışmalarında, dil kullanımının çoğunlukla doğru/yanlış karşıtlığında değerlendirilmesi irdelenmiştir. Son dönemlerde artan bu tartışmalara katılanlar, genellikle yanlış olduğunu düşündükleri kullanımları bulup derleyerek, onların doğrularını gösterme amacını gütmektedir. Sorunlu dil kullanımları değerlendirilirken, bazen kişisel görüşlere dayanılarak bazen de "Türkçede böyle bir şey yok!" denerek, bilimsellikten uzak bir şekilde, bir kullanımın yanlış olduğu söylenebilmektedir. Dilde bir sorunla karşılaşınca hemen doğru veya yanlış deme yerine, söz konusu kullanım dil bilgisel kurallar, toplumsal kabul edilebilirlik ve kurala dayalı bireysel yaratıcılık çerçevesinde değerlendirilmelidir. Ayrıca, popüler dil tartışmalarının amacı, sadece yanlışları bulup doğrularını göstermek değil, kişilerde dil bilincini yükseltmek olmalıdır.

Bu makale, Osmanlı döneminde, on yedinci yüzyılın ortası ile on sekizinci yüzyılın başında yaşamış olan Müneccimbaşı Ahmed Dede’nin (ö. 1702) ahlâk, ev idaresi ve siyasetten meydana gelen pratik felsefe türündeki Şerhu’l-Ahlâki’l-Adud şerhinin ahlâk ilmi bölümünü inceleme konusu yapmaktadır. Bu incelemenin iki iddiasından söz edilebilir. Birincisi, Müneccimbaşı ve yazdığı şerh, ahlâk felsefesi veya pratik felsefe açısından ve yazıldığı dönem dikkate alındığında, kadim olandan hareketle yenilenme veya kadim olanı güncelleme olarak tanımlanabilir. Fakat felsefî ahlâk bağlamında, kadim olanı yenileme veya güncelleme, yöntemlerin ayrıştırılması şeklinde değil, yöntemlerin bütünleştirilme alanının daha da genişletilmesi çerçevesinde gerçekleştirilmek istenmiştir. İkinci iddia ise, İşrâkî hikmetin amacı olan soyut nurların hakikatini görmek ve bilmek için Meşşâî felsefedeki insanî nefsin düşünce gücünün erdemi olan hikmet vasıtasıyla insanî nefsin arzu ve öfke gücünden kaynaklanan huyları ve davranışları nicelik ve nitelik açısından orta ve itidalli hale getirme anlamına gelen erdem teorisinin tasavvufî düşünceye ait olan bedensel ve cismanî hazlardan ve diğer şeylerden riyazet ve mücahedeyle arınma ve soyutlanma yöntemiyle birleştirilmesinin problemli olduğunu ifade etmektir.

Bu yazıda, Türkiye'deki popüler dil tartışmalarında, dil kullanımının çoğunlukla doğru/yanlış karşıtlığında değerlendirilmesi irdelenmiştir. Son dönemlerde artan bu tartışmalara katılanlar, genellikle yanlış olduğunu düşündükleri kullanımları bulup derleyerek, onların doğrularını gösterme amacını gütmektedir. Sorunlu dil kullanımları değerlendirilirken, bazen kişisel görüşlere dayanılarak bazen de "Türkçede böyle bir şey yok!" denerek, bilimsellikten uzak bir şekilde, bir kullanımın yanlış olduğu söylenebilmektedir. Dilde bir sorunla karşılaşınca hemen doğru veya yanlış deme yerine, söz konusu kullanım dil bilgisel kurallar, toplumsal kabul edilebilirlik ve kurala dayalı bireysel yaratıcılık çerçevesinde değerlendirilmelidir. Ayrıca, popüler dil tartışmalarının amacı, sadece yanlışları bulup doğrularını göstermek değil, kişilerde dil bilincini yükseltmek olmalıdır.

Bu makalede Denizli ilinin Cardak ilcesinde bulunan Cardak Han’in banisi Abdullah el-Şihâbi oglu Residu’d-din Ayaz ile Sinop Suru’nun bir bolumunu yaptiran Honaz emiri Esedu’d-din Ayaz el-Gâlibi’nin ayni kisi oldugu, bu kisinin de Konya Alâeddin Camii’nin kitabelerinde adi gecen yapi yoneticisi Atabek Ayaz olabilecegi vurgulanmaktadir. Artuklu cevresinden gelerek Selcuklu Devleti’nin hizmetinde ordu komutanligi, atabeklik ve yapi yoneticiligi gorevlerinde bulunan Atabek Ayaz’in yetistigi kulturel ortama donem kaynaklari kullanilarak dikkat cekilen bu calismada ayrica, Cardak Han’in mimari kurulusu ve figurlu bezemeleri irdelenmistir. Her biri tonoz ortulu bes sahinli hanlarin en erken ornegi olarak, figurlu bezemeleri ile ozgunluk gosteren hanin kapali bolumunun, daha sonra insa edilen karma tipteki hanlarin kapali bolumlerinden kubbesiz olusuyla da ayrildigi belirtilmektedir. Kitabesinin iki yanindaki birer aslan heykeli ile kapali bolumunde yer alan boga basi, iki balik ve sakalli...

Çağdaş bilimlerin özellikle de matematiğin Türkiye'de tanınmasına ve yayılmasına önemli katkılarda bulunan Sâlih Zeki Bey, Hârika-i Hilkât adıyla yayımladığı risalede zihinden çok büyük sayılarla aritmetik işlemleri yapabilen Jacques Inaudi'yi tanıtmıştır. İtalyan asıllı bir çoban olan Inaudi, Paris'e yerleştikten sonra söz konusu yeteneğiyle dönemin Fransız bilginlerinin ilgisini çekmiş ve Bilimler Akademisi'nce oluşturulan bir komisyonun yürüttüğü araştırmalara ve incelemelere konu olmuştur. Tarafımızdan günümüz Türkçesine çevrilen işte bu çalışmada, Inaudi'nin yaşamından bir kesit ile komisyonca hazırlanan raporlara yer verilmektedir.

Bu çalışmada, Türk tarihinin önemli aşamalarını işlediği tarihî romanları ile okura tarih sevgisi aşılayan, "devletleri var eden başlıca unsurun milletler olduğu, bir devletin ne kadar güç koşullar altında olursa olsun dinamizmini milletin "birlik" düşüncesinden alacağı, bu sebeple nesillerin, atalarının sahip olduğu 'devlet bilinci' ve 'birlik' düşüncesini unutmaması gerektiği" düşüncelerini gelecek nesillere anlatabilmek amacına ömrünü vakfetmiş Mustafa Necati Sepetçioğlu'nun Kilit ve Çatı romanları üzerinde durulacaktır. Böylece, Selçuklu ve kuruluş dönemindeki Osmanlı toplumunun sahip olduğu devlet bilinci, Türk kültürel hayatının kaynakları, Türk boylarındaki birlik düşüncesi Sepetçioğlu'nun bakış açısından değerlendirilecektir.

Buyuk Azerbaycan sairi Bahtiyar Vahapzade\'nin eserlerinin Turkiye Turkcesine cevirisinde yapilan hatalarin basinda “cevirmenin sahte dostlari” olarak bilinen yalanci esdegerlerin yanlis aktarilmasi gelmektedir. Bu yazida Yasin Aslan ve Yusuf Gedikli tarafindan aktarilan iki kitap incelemeye tabi tutulmaktadir. Soz konusu kitaplardaki aktarimlarin genel ozellikleri, sorunlari ve kalitesine deginilmeden, sadece yalanci esdegerlerden kaynaklanan hatalar cozumlenmektedir.

İslâm felsefesinin de aralarında yer aldığı klasik dönem felsefe gelenekleri, dostluğu insan tabiatının gerekli kıldığı doğal bir özellik ve aynı zamanda insanın geliştirebileceği en önemli ilişki türlerinden biri olarak kabul etmektedir. Ancak dostluğun insan yaşamı içerisindeki yeri bununla sınırlı değildir. Nitekim söz konusu gelenekler, dostluğun aynı zamanda ahlâkî yetkinlik için de bir araç olduğu düşüncesini savunmaktadır. Dostluğun ahlâkî yetkinlik bağlamındaki rolü kendisini açıkça dostluk-erdem ilişkisinde belli etmektedir. Bu çalışma da dostluk ile erdem arasındaki irtibatın klasik dönem İslâm ahlâk filozoflarından biri olan Râgıb el-İsfahânî’nin (öl. V./XI. Yüzyıl) eserlerinde nasıl tezahür ettiğini incelemektedir. Filozofun metinlerine bakıldığında, bu bağlamda birkaç temel noktanın öne çıktığı görülmektedir. Öncelikle dostluk, kişiyi erdeme yakınlaştıran ve hatta erdemin ötesine geçmesine yardımcı olabilen bir değerdir. Ancak bununla birlikte, dostluk denilen olgunun birden fazla çeşidinin bulunduğu da ifade edilmektedir. İlgili çeşitler arasında ise yalnızca temeli ve gayesi erdem olan, bu nedenle de “erdem dostluğu” şeklinde isimlendirebileceğimiz ideal dostluk ilişkisinin ahlâkî açıdan bir değer ifade edeceği vurgulanmaktadır.

Philosophical traditions of the classical period that Islamic philosophy is situated among them acknowledge friendship as an inborn characteristic that human nature necessitates and also one of the significant relationships that humans can develop. However, the place which friendship occupies in human life is not limited to this. Thus, the traditions in question argue for the idea that friendship is also a means for moral excellence. The role that friendship plays in moral excellence expresses itself notably in the link between friendship and virtue. This article investigates how the connection between friendship and virtue appears in the works by Rāghib al-Isfahānī (d. V./XIth Century), one of the Islamic moral philosophers from the early period. When the books of the philosopher are studied, several fundamental issues come to the fore. First of all, friendship is a value that approximates the agent to virtue, and furthermore, helps him pass beyond it. Nevertheless, it is stated that the phenomenon called friendship has more than one kind. And it is emphasized that among the relevant kinds only the ideal friendship relation, which the basis and goal of it are virtue, and for this reason, can be named “virtue-friendship”, carries a value from the moral point of view.

Erdem Üzerine
Örgütsel Teoriden Örgütsel Davranışa Erdem
Örgütsel Erdemliliği Hazırlayıcı Faktörler ve Sonuçları
Örgütsel Erdemliliğin Ölçüm Yolları
Örgütsel Erdemlilik Kültürü Oluşturma
Örgütsel Erdeme Eleştirel Bakış
Erdemsizlik Üzerine: Kapitalizm Mi Günah Keçisi
Yoksa İnsan Evladı Mı Yorgun?
Dost Kavramı İşletmelerde Bir Erdem Arayışı Mı?
Bir Erdem Olarak Empati Ve Eleştirel Düşünme-Mahkûm İkilemi Üzerine
Erdemin Fizyolojisinden Bahsedilebilir Mi?

https://www.savaskitap.com/Orgutsel-Teoriden-Orgutsel-Davranisa-Erdem-Emine-Sener_38644.html