Animated childrens film

Drawing on Hannah Hamad’s concept of postfeminist fatherhood, this article analyses how the animated films Chicken Little (Disney, 2005) and Cloudy with a Chance of Meatballs (Sony, 2009) construct postfeminist fatherhood in opposition to two traditional stereotypes: the emotionally distant authoritarian and the bumbling pal. In contrast to films from the 1980s and 1990s, in which sons struggle to live up to their fathers’ expectations, these films demand a change in paternal attitudes, requiring fathers to adapt to their sons’ needs instead. The article argues that the films offer a didactic message to fathers as well as sons, which suggests that in postfeminist fatherhood older parenting models are no longer viable, and a new culture of fatherhood is needed, which is predicated on the marginalization of mothers.

The purpose of this study is to examine the cultural difference in the portrayal of main antagonists between Walt Disney animated films and Studio Ghibli animated films. We analyze whether main antagonists engage with both prosocial and aggressive behaviors (including physical, indirect, and verbal aggression). Moreover, we explore demographics of main antagonists and context of each aggressive and prosocial act initiated by a main antagonist. Results from a content analysis showed that main antagonists in Studio Ghibli animated films tend to participate in both prosocial and aggressive behaviors, while those in Walt Disney animated films tend to commit only aggressive behaviors to harm others. This study concludes that the difference in the portrayal of main antagonists between Walt Disney animated films and Studio Ghibli animated films may reflect the difference between analytic and holistic thinking style.

Özet: Çocuk filmleri birçok açıdan incelenmesi gereken özellikler taşımaktadır. Yapılan araştırma ve analizlerde sıklıkla karşılaşılan konulardan biri de çocuk filmlerinde sergilenen şiddet unsurudur. Ancak şiddet kavramının tam olarak anlaşılabilmesi ve değerlendirebilmesi için, korku ve kaygı gibi temel duyguların çocuk filmlerinde nasıl üretildiği ve biçimlendirildiği sorusunun tartışılması gerekmektedir. Bu bağlamda çocuk filmlerinde korku ve kaygının üretilmesi ve biçimlendirilme-si, çocuk psikolojisi ve eğitimi açısından, şiddete nispetle çok daha önemli, sarsıcı ve kalıcı etkiler uyandırmaktadır. Nitekim korku ve kaygı duyguları, uygulanan şiddetin sadece oluşturduğu psi-şik bir etki değil, aynı zamanda kendisinden beslendiği ve ifadeye kavuştuğu temel bir kaynaktır. Bu bakımından çocuk filmlerinde yer alan şiddet sahnelerinin derinlemesine irdelenebilmesi için korku ve kaygı duygularının nasıl üretildiği sorusunun özenle analiz edilmesi ve değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu bağlamda çalışmada, korku ve kaygı kavramlarının tanımlamaları yapılmakta, günümüzde oluşan korku kültürünün sinemadaki tarihsel izleri sürülerek öncelikle tartışma ze-mini oluşturulmaktadır. Çalışmada ayrıca ifadeye kavuşan kavramsal tanımlamalardan hareket-le seçilen bir çocuk filmi (Harry Potter) örneği incelenerek, korku ve kaygı duygularının üretilme-si ve biçimlendirilmesinde kullanılan ifade teknikleri açığa çıkarılmakta ve değerlendirilmektedir. Değerlendirmenin son bölümünde ayrıca çocukların film ve medya alanında işaret edilen potansi-yel tehlikelere karşı korunabilmesi için gerekli olan sorumluk bilincinin oluşması, paylaşılması ve muhtemel önlemlerin gerçekleştirilmesine yönelik önerilere yer verilmiştir.

Durante la Segunda Guerra Mundial la literatura de propaganda no se ciñó únicamente a la literatura habitual en revistas o diarios, como el Der Stürmer, famoso por sus difamatorios cartoons antisemitas. Conscientes del éxito que generaban las películas Disney, desde el frente nazi se intentó copiar el formato animado, produciendo cortos nazis de gran carga ideológico-moral. Mientras tanto varias productoras de animación produjeron, por encargo del gobierno americano, manuales ilustrados y sobre todo cortometrajes de propaganda de guerra, con un claro contenido anti- nazi. Entre estos estudios, uno de los más involucrados fue la Disney Company, que llevó a cabo películas educativas y de formación militar, así como otras encaminadas a levantar la moral en retaguardia. Entre los diferentes contratos que se !rmaron, destaca uno de especial interés, para la realización de varias producciones animadas con un mensaje anti-nazi, teniendo como máximo exponente el corto Der Fuehrer’s Face (1943). En estas narrativas, tanto en la del Ministerio de propaganda nazi, como en la del frente aliado, encontramos una marcada utilización de un formato animado con los propósitos de una literatura de propaganda. Partiendo de un concepto de literatura amplificada, en esta comunicación se pretende analizar la clara lectura ideológica de estos productos y sobre todo el papel de estos cortos animados en la con!guración de criterios, valores y actitudes sociales en el contexto de la Segunda Guerra Mundial.

Basna (lat. fabula)  je kratki oblik epike u kojem su glavni likovi uglavnom životinje, koje nose ljudske osobine. Basne se kao oblik književnosti pojavljuju u drevnoj Grčkoj, gdje se njihovim najpoznatijim piscem smatra Ezop, te u drevnoj Indiji, gdje je u 4. st. pr. Kr. napisana znamenita zbirka Pančatantra. Obilježja su im alegorija (preko životinja prikazuju se ljudski karakteri) i poučan završetak.

Zbirka animiranih Ezopovih basni se može koristiti na više načina prilikom usvajanju znanja iz oblasti književnosti i južnoslavenskih jezika. Predočeno je 10 animiranih basni na osnovu kojih su kreirani radni zadaci. Lekcije imaju zadatke (diskusije na temu, čitanja i razumijevanja tekstova, istraživanja, slušanja audio-video zapisa, kviza, diktata, pitanja i odgovora), rješenja zadaraka i tekstova izabranih basni.

Öz: Medyanın farklı türlerinde yer alan şiddet içeriğinin izleyiciler
üzerinde olumsuz etkileri konusu araştırmacıların çalışmalarında
sıklıkla odaklandıkları konulardan biri olmuştur. Özellikle genç
izler kitlenin medya içeriği tüketimini arttırmasıyla birlikte şiddet
unsurlarının onlar üzerindeki olumsuz yansımaları farklı alanlardan
araştırmacıların ve uygulamacıların dikkatlerini çekmektedir. Çocukların
ve gençlerin yoğun bir biçimde tükettiği medya türlerinden
olan animasyon yapımlarının içeriğinde şiddet unsurlarının yer
alması; filmlerin hangi izler kitleye uygun olduğunu gösteren bir
sistem olan reyting sisteminin de sorgulanmasına yol açmaktadır.
Gerçekleştirilen çalışmalar yapımların içerdiği şiddet unsurlarının
neler olduğu; ahlaki anlayışlarının şekillenmesinde ve davranışlarını
yönlendirmede şiddetin sahip olduğu rol ve bu şiddet içeriğinin
çocukların psikolojisine etkisi üzerinde durmaktadır. Araştırmalar
okul öncesi çocukların animasyon filmlerindeki karakterlerin şiddet
içeren eylemlerini izlemelerinin ardından saldırgan davranışlar
sergileyebildiklerini ortaya koymaktadır. Bu türde içeriğe maruz
kalan çocukların tahrik edildikleri ve bu enerjilerini başka bir
aktiviteye belki de kendi sosyal çevrelerine uygun olmayan bir
davranışa dönüştürebildikleri ifade edilmektedir. Çocuklar izlediklerinin
gerçek hayattaki durumların doğru bir şekilde temsili
olduğunu düşünebilmekte ve gerçek dünyadaki şiddet hakkında
çarpık bir görüş geliştirebilmektedirler. Çocukların önemli eğlence
kaynaklarından biri olan animasyon filmlerindeki şiddet unsurunu
ele alan çalışma çerçevesinde 2014-2015 yıllarında sinemalarda
gösterime giren G sınıflandırmasındaki animasyon filmler içerik
analiziyle değerlendirilmiştir. Bu filmlere IMDb: Internet Movie
Database’de yapılan araştırma sonucunda ulaşılmıştır. Çalışmada
değerlendirilen 11 animasyon filmin toplam süresi 790 dakika olup
21 alt kategoriden oluşan bir veri toplama formu bunları incelemekte
kullanılmıştır. Ele alınan filmlerin isimleri şu şekildedir: Rio 2, The
Hero of Color City, Agent F.O.X, The Boxcar Children, My Little
Pony, The Pirate Fairy, Maya the Bee Movie, Frozen in Time, Curious
George, Ooops! Noah is Gone ve Snoopy and Charlie Brown
Peanuts. Bu filmlerin biri hariç tamamında fiziksel, psikolojik ve
sözlü şiddet unsurlarının yer alması; fiziksel şiddetin sonucunda
hedefteki karakterin deneyimlediği acının gösterilmemesi; iyi, kötü
ve nötr karakterlerin hepsinin şiddet içeren davranışlar sergilemeleri;
ağırlıklı olarak vücutlarını bu şiddet dolu davranışlarda silah olarak
kullanmaları gerçekleştirilen analizin sonucunda tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Animasyon, Şiddet, Çocuk, Reyting Sistemi,
G Sınıfı Filmler

The article discusses and reviews the film 'Ratatouille', an animation film with expressive characters. The representations of a variety of family structures and the necessity for adolescents to learn to negotiate a workplace where one is not loved or esteemed is highlighted.

The researches on audiovisual translations are a recent developed and focus
on the main medias such as cinema. The subtitling, in this context, is
at its infancy in the construction of a use methodology as a tool in foreign
languages classrooms, making use of DVDs, internet, and television. This
work intends to inquire about this use, alongside technical and linguistic
aspect inherent to a subtitle translation. Moko Enfant du monde was chosen
because it is a short didactic feature and it is available on the internet.
Moko is a French-Canadian animation from 2008, with French audio

It is a commonplace that very few mothers survive to the end of animated feature films. The construction of the families and fathers the mothers leave behind has changed over the last few decades, however, as well as the reasons the mothers disappear. In this chapter, the films The Little Mermaid (1995), Beauty and the Beast (1991) and Aladdin (1992) are contrasted to the more recent Finding Nemo (2003), Chicken Little (2005) and Cloudy with a Chance of Meatballs (2009). This chapter analyzes how the trope of the dead mother intersects with the trend towards representations of postfeminist fatherhood in popular culture, and discusses how a new type of parenting is created, which, although progressive in many ways, is still predicated on the absence of the mother.

Cette contribution explore les différentes stratégies et choix adoptés lors de la traduction de chansons au cinéma. Si dans les films en prise de vue réelle les chansons sont souvent sous-titrées, dans le cinéma d’animation le doublage est le mode de traduction audiovisuelle habituel car les enfants, grands amateurs de ces films, n’ont pas complètement développé la compétence de la lecture. L’élaboration de paroles « chantables » et le respect des conventions du doublage obligent le traducteur à faire des choix en tenant compte des plans visuel, musical et linguistique du texte. L’analyse des versions espagnole, française et italienne de Let it go, succès planétaire extrait du film Disney La Reine des Neiges (2013), nous montre quelques exemples des approches et priorités des adaptateurs.