ایدئولوژی

The full text is available here
http://ejournal.ukm.my/3l/article/view/4648

""Controversy has surrounded The Merchant of Venice. Although some critics believe the play is not anti-Semitic, the present study shows that Shakespeare could not go against the current of Elizabethan anti-Semitism. The play reinforced the dominant discourses and stereotypes working against the Jews. Few Shakespearean characters are more hotly debated than Shylock, the Jewish usurer in The Merchant. Although he has a relatively small part, this multifaceted and influential character governs the play and his multidimensional nature complicates the work significantly. The play depicts him as a cruel, crafty and wicked Jew just as Elizabethan Christians would demand. The playwright takes the stereotype character presented to him and makes it more complex, but he leaves its anti-Semitic qualities untouched. The Merchant of Venice represents and reinforces the dominant discourses of law, religion and nationality that support the Christians and work against the Jews. As a comedy, it made the audience identify with the winners of the trial scene, the Christians. Therefore, nothing remains of the resisting voices and what is heard more often and more powerfully is the dominant discourse of the time voiced by the winners of the play. Shakespeare made a clear distinction between “self” and “other,” did whatever at his disposal to defeat “the others” of the play, deprived them of genuine identity and form a homogenised community where no resisting voice could be heard.

Keywords: The Merchant of Venice; Shakespeare; anti-Semitism; discourse; Shylock
""

رسانه ها  فراگیرترین و موثرترین نهاد تولید، بازتولید و توزیع دانش و معرفت هستند. آن ها در دنیای امروز به مقام رهبری شبکه های جهانی ارتقا یافته اند و اندیشه ها و تفکرات ما را شکل می‌دهند. رسانه ها نه تنها خنثی نیستند بلکه وظیفه ای ایدئولوژیک و سیاسی بر عهده دارند.
ضرورت مطالعه رسانه ها به علت اثرگذاری بر مخاطبان و کنشگری فعالانه و جهان شمول آن ها همواره دغدغه فکری پژوهشگران و محققین بوده است. با در نظر گرفتن «سیاست بازنمایی» رسانه¬های غربی در برابر شرق، این مسئله اهمیتی بیش از پیش به خود می گیرد.
در این کتاب ابتدا با ساختارها و سنت‌های تاریخی غرب در مواجهه با شرق آشنا می شویم؛ گفتمان ها و تئوری هایی که محیط بر جریان اصلی رسانه ای در غرب هستند. در این کتاب همچنین با مطالعه ای موردی سعی در شفاف سازی هر چه بیشتر این ساختارها و سنت ها  داریم.
خرید نسخه الکترونیکی: https://goo.gl/4sZ50t

فهم نسبت میان رسانه و ایدئولوژی در روزگار ما اهمیتی مضاعف پیدا کرده است. رسانه در دنیای جدید به پدیده ای منحصر به فرد و هژمونیک در زیست فردی و اجتماعی بدل شده و ابعاد مختلف زندگی شخصی و حیات جمعی ما را تحت تاثیر قرار داده است. رسانه ها امر سیاسی، دینی، اجتماعی و فرهنگی را تغییر داده اند و اساساً تجربیات زیسته جدیدی برای نوع بشر رقم زده اند. در چنین وضعیتی شناخت ماهیت ایدئولوژیک آن ها و فهم پیوند اُنتولوژیک رسانه با ایدئولوژی ما را در زیستن عالمانه تر و کنشگری آگاهانه تر یاری می رساند. جستار پیش رو به دنبال فهم چیستی پیوند میان رسانه و ایدئولوژی است. پیش از هر چیز باید پرسید: آیا می‌توان رسانه را به مثابه امری ایدئولوژیک فهم کرد؟، آیا ایدئولوژی امری ذاتی برای رسانه است؟ و نقش رسانه‌ها در ترویج ایدئولوژی چه کیفیتی دارد؟ آن‌چه در ادامه می‌آید، تلاشی برای عرضه پاسخ‌هایی به این پرسش‌ها و ارائه چارچوبی معرفتی برای مواجهه مطلوب با پدیده رسانه ایدئولوژیک و ایدئولوژیِ رسانه‌ای‌شده است. فهم این نسبت به دور از نظام های ارزشی و هنجاری و از مسیر بررسی ماهیت شناسانه و معرفت شناسانه ممکن است. برای این منظور ابتدا و پیش از هر چیز باید بازتعریفی از مفهوم ایدئولوژی داشته باشیم.

فایل کامل مقاله در صفحۀ زیر قابل دانلود است
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1005700/%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87--%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%86%D9%88-%D9%88-%D9%85%D8%AA%D9%88%D9%86-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%8C-%D9%BE%DB%8C%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D8%B4%D8%8C-%D8%A7%D8%B5%D9%88%D9%84-%D9%88-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%AF%D9%87%D8%A7

""تاریخ¬گرایی نو: پیدایش، اصول و پیامدها
بهنام میرزابابازاده فومشی
دانشجوی دکتری ادبیات انگلیسی دانشگاه شیراز
چکیده
در حال حاضر توجه به تاریخ در پژوهش¬های ادبی بسیار جدّی است. تاریخ می¬تواند، با نگاهی ساده¬لوحانه، به عنوان مجموعه¬ای از حقایق در نظر گرفته شود. امّا این نگاه سنّتی با نشر اندیشه¬های فوکو دست¬خوش تغییر شد. این تغییر در پژوهش¬های ادبی نیز بروز و ظهور پیدا کرد که نمونه کامل آن تاریخ¬گرایی نو  است. گرچه این رویکرد  چندان نو نیست و زمان قابل توجهی از پیدایش آن می¬گذرد اما در ایران رویکرد تازه¬ای به شمار می-رود. یکی از دلایل این تازگی، کمبود منابع فارسی نظری در این حوزه است. با نگاهی به پژوهش¬های کاربردی انجام شده در این حوزه به این نتیجه می¬رسیم که علاقه به این رویکرد و عدم درک صحیح آن به دلیل کمبود منابع فارسی نظری موجب کج¬فهمی¬هایی شده است. پژوهش حاضر کاملاً نظری و در راستای بازشناسی تاریخ¬گرایی نو است که پس از بررسی ارتباط تاریخ و ادبیات به پیدایش تاریخ¬گرایی نو، اصول و پیامدهای آن می¬پردازد.
New Historicism: Its Emergence, Tenets, and Consequences
Abstract
History is now a major concern in literary studies. From an unsophisticated viewpoint, history can be considered truth. This traditional viewpoint has changed through Foucault’s ideas. The change can be traced in literary studies, particularly in new historicism. Even though this approach is not a very recent one, it is a novelty in Iran. One of the reasons behind this novelty is lack of sufficient theoretical source in the field. A glance on the practice of new historicism reveals the interest in the field along with the lack of sufficient theoretical source has led to some misunderstanding. The present paper is a purely theoretical work to reintroduce new historicism. It covers subject such as the relation between history and literature, the emergence of new historicism, its tenets and consequences respectively.
Key words: literary criticism, new historicism, history, literature, power, discourse, Greenblatt

""