azyl
azyl (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miejsce ucieczki, bezpieczne schronienie; zob. też azyl w Wikipedii
- (1.2) praw. schronienie udzielane przez państwo osobie prześladowanej przez własny kraj ze względów politycznych lub społecznych; zob. też azyl polityczny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azyl azyle dopełniacz azylu azyli/azylów[1] celownik azylowi azylom biernik azyl azyle narzędnik azylem azylami miejscownik azylu azylach wołacz azylu azyle
- przykłady:
- (1.1) Wybrał więc mazurską pustkę, uznając ją za wystarczająco bezpieczny azyl[2].
- (1.2) Liczba ubiegających się o azyl w Szwecji Ukraińców wzrosła sześciokrotnie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) azyl dla zwierząt • trafiać / trafić / kierować / skierować do azylu • umieszczać / umieścić / przebywać w azylu • opuszczać / opuścić azyl
- (1.2) azyl polityczny • azyl terytorialny • azyl dyplomatyczny • składać wniosek o azyl • ubiegać się o azyl
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) schronienie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) asylum; (1.2) asylum
- arabski: (1.1) موئل m; (1.2) لجوء, حق اللجوء
- białoruski: (1.1) прытулак m, прыстанішча n; (1.2) прытулак m
- duński: (1.2) asyl n
- esperanto: (1.1) azilo; (1.2) azilo
- francuski: (1.1) refuge m; (1.2) asile m
- górnołużycki: (1.1) azyl m
- hiszpański: (1.1) asilo m, refugio m; (1.2) asilo m
- kaszubski: (1.1) schróniô ż, azyl m, bezpieczny môl m, przëtułk m
- kataloński: (1.1) refugi m
- łaciński: (1.1) asylum n, confugium n; (1.2) asylum n, confugium n
- niemiecki: (1.1) Asyl n; (1.2) Asyl n
- nowogrecki: (1.1) άσυλο; (1.2) άσυλο
- rosyjski: (1.1) убе́жище n; (1.2) убе́жище n
- słowacki: (1.2) azyl
- źródła:
- ↑ Hasło „azyl” w: Mieczysław Szymczak (red.), Słownik ortograficzny je̜zyka polskiego PWN wraz z zasadami pisowni i interpunkcji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11882-2, s. 222.
- ↑ Kira Gałczyńska, Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
azyl (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) azyl
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azyl azyly dopełniacz azylu azylů celownik azylu azylům biernik azyl azyly wołacz azyle azyly miejscownik azylu azylech narzędnik azylem azyly
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
azyl (język górnołużycki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) azyl
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
azyl (język kaszubski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) azyl
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) schróniô, bezpieczny môl, przëtułk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
azyl (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) praw. azyl[1][2]
- (1.2) hist. rel. azyl (schronienie w miejscach świętych)[2]
- (1.3) azyl (miejsce bezpieczne, schronienie)[2]
- (1.4) azyl (stan spokoju, bezpieczeństwa)[2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azyl azyly dopełniacz azylu azylov celownik azylu azylom biernik azyl azyly miejscownik azyle azyloch narzędnik azylom azylmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 19.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Hasło „azyl” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.