König

König (język niemiecki)

vier Könige (1.2)

wymowa:

lp IPA: [køːniç] ​ ​ ​

lm [køːniɡə] ​

austr. IPA: [ˈkøːnɪk]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król

(1.2) karc., szach. król

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der König	die Könige
dopełniacz	des Königs	der Könige
celownik	dem König	den Königen
biernik	den König	die Könige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Königreich

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) Spielkarte

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska Königin ż

przym. königlich

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. künic < swn. kuning < pragerm. *kuningaz

uwagi:

(1.2) zobacz też: Daus • König • Ober • Unter

źródła: