PWS-5
PWS-5 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga |
2 (pilot, obserwator) |
Historia | |
Data oblotu |
28 grudnia 1928 |
Lata produkcji | |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Škoda-Wright Whirlwind J5B |
Moc |
220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
9,00 m |
Długość |
6,78 m |
Wysokość |
2,90 m |
Powierzchnia nośna |
25,00 m² |
Masa | |
Własna |
787 kg |
Startowa |
1 180 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
155 km/h |
Prędkość minimalna |
60 km/h |
Prędkość wznoszenia |
7,7 m/s |
Pułap |
3 300 m |
Zasięg |
550 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy Lewis wz. 23 kal. 7,69 mm (ruchomy umieszczony na obrotnicy w kabinie obserwatora) | |
Użytkownicy | |
Polska |
PWS-5 (PWS-7) – polski samolot towarzyszący. Opracowany i zbudowany w 1928 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na przełomie 1927 i 1928 roku inżynierowie Aleksander Grzędzielski i August Bobek-Zdaniewski z Podlaskiej Wytwórni Samolotów rozpoczęli projektowanie samolotu PWS-5 (początkowo oznaczono go jako PWS-7). Był to dwumiejscowy samolot w układzie dwupłata o konstrukcji drewnianej. Po zatwierdzeniu projektu w 1928 roku przystąpiono do budowy trzech prototypów, zbudowano tylko dwa.
Pierwszy prototyp został oblatany w dniu 28 grudnia 1928 roku na lotnisku fabrycznym przez pilota Franciszka Rutkowskiego. Prototyp w czasie prób samolot wykazywał dobre właściwości pilotażowe. W lutym 1929 roku oblatano drugi prototyp, w którym wprowadzono kilka zmian w stosunku do pierwszego, zmiany to polegały głównie na zmianie środka ciężkości, pozostawieniu lotek tylko na górnym płacie. Drugi prototyp oznaczono jako PWS-5a. Próby statyczne tego prototypu wykazały słabą wytrzymałość jego konstrukcji. Po jej wzmocnieniu i poddaniu go próbom w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa w Warszawie latem w 1929 roku, stwierdzono zmniejszenie się osiągów z powodu zwiększania masy własnej. Mimo podejmowanych w wytwórni dalszych prób jego poprawy, ostatecznie zakończonych w listopadzie 1929 roku, nie uzyskano radykalnej poprawy osiągów prototypu.
Pomimo tego Departament Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych (dowództwo polskiego lotnictwa wojskowego) zamówił niewielką serię 5 samolotów tego typu. Samoloty te oznaczono jako PWS-5t2 (litera „t” była skrótem od wyrazu towarzyszący, cyfra „2” oznaczała liczbę załogi). Samoloty te miały możliwość składania skrzydeł i mieściły się w bramce o szerokości 2 m i wysokości 2,7 m.
W sumie do końca 1929 roku zbudowano wszystkie 5 egzemplarzy seryjnych, a łączna produkcja tych samolotów wyniosła 7.
Użycie w lotnictwie polskim
[edytuj | edytuj kod]W 1930 roku samoloty PWS-5t2 zostały przekazane po jednym egzemplarzu do różnych jednostek, m.in. do 63 eskadry obserwacyjnej we Lwowie i Rzecznej Eskadry w Pińsku. W jednostkach liniowych były eksploatowane krótko, ponieważ ich własności lotne były nie najlepsze. Samoloty wycofano i skierowano do szkół lotniczych, gdzie służyły jeszcze przez kilka lat do holowania rękawów i szkolenia strzelców pokładowych.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Samolot PWS-5 był dwumiejscowym samolotem towarzyszącym, dwupłatem o konstrukcji drewnianej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – jeden silnik gwiazdowy, śmigło dwułopatowe początkowo drewniane.