[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

WWE Elimination Chamber

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Miki1234568 (dyskusja | edycje) o 11:32, 23 lip 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 23 lip 2024, była oparta na tej wersji.
Elimination Chamber
Inne nazwy

No Escape (Niemcy)

Promocja

WWE

Brandy

Raw (2010–2011; od 2018)
SmackDown (2010–2011; 2017; od 2019)
205 Live (2019)

Pierwsza gala

Elimination Chamber (2010)

Przewodnie typy walk

Elimination Chamber match

WWE Elimination Chamber – cykl corocznych gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych przez federację WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz na WWE Network. Pierwsza gala cyklu została wyprodukowana 21 lutego 2010 i zastąpiła dotychczasową coroczny cykl gal No Way Out. Podczas gal organizuje się przynajmniej jeden Elimination Chamber match, głównie o tytuł WWE Championship, zaś w poprzednich latach również drugi o World Heavyweight Championship[1]. Nazwa cyklu została wybrana przez fanów federacji poprzez głosowanie w ankiecie na oficjalnej stronie WWE – innymi nazwami były do wyboru Heavy Metal, Battle Chamber, Chamber of Conflict i pozostawienie oryginalnego No Way Out[2]. W lutym 2015 zastąpiono cykl wprowadzając galę Fastlane[3]. Zdecydowano się jednak przenieść organizację gali Elimination Chamber na 31 maja[4]. Podczas gali po raz pierwszy w historii broniono WWE Intercontinental Championship oraz odbył się pierwszy drużynowy Elimination Chamber match o WWE Tag Team Championship[5]. W przyszłym roku nie zorganizowano gali, jednakże po przywróceniu podziału federacji na brandy, kolejna edycja Elimination Chamber odbyła się w lutym 2017 dla wrestlerów z brandu SmackDown[6]. Edycja z 2018 została zorganizowana dla wrestlerów z brandu Raw, gdzie odbył się pierwszy siedmioosobowy Elimination Chamber match, a także pierwszy żeński Elimination Chamber match.

Z powodu nazistowskiej przeszłości Niemiec i nazwy „Elimination Chamber” mającej nawiązanie do komor gazowych, w Niemczech gala jest emitowana pod nazwą „No Escape”.

Koncept

 Zobacz też: Elimination Chamber.

W Elimination Chamber matchu bierze udział sześciu zawodników, gdzie dwóch zaczyna pojedynek w ringu, a reszta jest zamknięta w czterech oddzielnych małych komorach. Co pięć minut, jeden z czterech uczestników zostaje uwolniony z komory i dołącza do walki w klatce. Walka jest kontynuowana dopóki wszystkie cztery osoby nie zostaną wypuszczone z komor, wskutek czego pojedynek trwa minimum dwadzieścia minut. Celem walki jest wyeliminowanie wszystkich uczestników przypinając lub poddając przeciwnika, co może się odbyć w ringu lub otaczającej go stalowej podłogi od klatki (zasada ta jest od gali z 2012, jednakże oficjalnie wszystkie przypięcia i poddania muszą odbyć się w ringu). W pojedynku nie występują dyskwalifikacje. Zwycięzcą meczu jest ostatnia pozostająca w klatce niewyeliminowana osoba.

Podczas pierwszych trzech gal z lat 2010–2012 odbyły się po dwa pojedynki w klatce: jeden dla wrestlerów występujących w brandzie Raw, drugi dla wrestlerów ze SmackDown. W sierpniu 2011 zakończono podział i połączono brandy w jeden roster. W 2013 odbył się tylko jeden Elimination Chamber Match, gdzie zwycięzca stał się pretendentem do World Heavyweight Championship na WrestleManii 29. W 2014 odbyła się walka w klatce o zunifikowany WWE World Heavyweight Championship. W 2015 odbył się pierwszy tego typu pojedynek o WWE Intercontinental Championship, zaś drugi był pierwszym Tag Team Elimination Chamber matchem o WWE Tag Team Championship. Cykl porzucono w 2016, jednakże w lutym 2017 powrócił jako ekskluzywny dla brandu SmackDown. Rok później zorganizowano galę dla zawodników z brandu Raw.

Lista gal

Gala brandu Raw Gala brandu SmackDown
Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru
Elimination Chamber (2010)
21 lutego 2010 		Saint Louis, Missouri Scottrade Center The Undertaker (c) vs. Chris Jericho vs. R-Truth vs. John Morrison vs. Rey Mysterio vs. CM Punk
Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[7]
Elimination Chamber (2011)
20 lutego 2011 		Oakland, Kalifornia Oracle Arena John Cena vs. Randy Orton vs. King Sheamus vs. CM Punk vs. John Morrison vs. R-Truth
Elimination Chamber match o miano pretendenta do walki o WWE Championship na WrestleManii XXVII
Elimination Chamber (2012)
19 lutego 2012 		Milwaukee, Wisconsin Bradley Center John Cena vs. Kane
Ambulance match
Elimination Chamber (2013)
17 lutego 2013 		Nowy Orlean, Luizjana New Orleans Arena The Rock (c) vs. CM Punk
Singles match o WWE Championship
Elimination Chamber (2014)
23 lutego 2014 		Minneapolis, Minnesota Target Center Randy Orton (c) vs. John Cena vs. Sheamus vs. Daniel Bryan vs. Cesaro vs. Christian
Elimination Chamber match o WWE World Heavyweight Championship
Elimination Chamber (2015)
31 maja 2015 		Corpus Christi, Teksas American Bank Center Seth Rollins (c) vs. Dean Ambrose
Singles match o WWE World Heavyweight Championship
Elimination Chamber (2017)
12 lutego 2017 		Phoenix, Arizona Talking Stick Resort Arena John Cena (c) vs. AJ Styles vs. Bray Wyatt vs. Baron Corbin vs. The Miz vs. Dean Ambrose
Elimination Chamber match o WWE Championship
Elimination Chamber (2018)
25 lutego 2018 		Paradise, Nevada T-Mobile Arena Braun Strowman vs. Elias vs. Finn Bálor vs. John Cena vs. Roman Reigns vs. Seth Rollins vs. The Miz
Elimination Chamber match o miano pretendenta do walki o WWE Universal Championship na WrestleManii 34
Elimination Chamber (2019)
17 lutego 2019 		Houston, Teksas Toyota Center Daniel Bryan (c) vs. AJ Styles vs. Jeff Hardy vs. Kofi Kingston vs. Randy Orton vs. Samoa Joe
Elimination Chamber match o WWE Championship
Elimination Chamber (2020)
8 marca 2020 		Filadelfia, Pensylwania Wells Fargo Center Asuka vs. Liv Morgan vs. Natalya vs. Ruby Riott vs. Sarah Morgan vs. Shayna Baszler
Elimination Chamber match o miano pretendentki do walki o WWE Raw Women’s Championship na WrestleManii 36
Elimination Chamber (2021)
21 lutego 2021 		St. Petersburg, Floryda Tropicana Field Drew McIntyre (c) vs. The Miz
Singles match o WWE Championship
Elimination Chamber (2022)
19 lutego 2022 		Dżudda, Arabia Saudyjska Jeddah Super Dome Bobby Lashley (c) vs. Brock Lesnar vs. Seth "Freakin" Rollins vs. Austin Theory vs. Riddle vs. AJ Styles
Elimination Chamber match o WWE Championship
Elimination Chamber (2023)
18 lutego 2023 		Montreal, Quebec, Kanada Bell Centre Roman Reigns (c) vs. Sami Zayn
Singles match o Undisputed WWE Universal Championship
Elimination Chamber: Perth
24 lutego 2024 		Perth, Australia Optus Stadium Rhea Ripley (c) vs. Nia Jax
Singles match o Women’s World Championship

Wyniki gal

2010

Elimination Chamber (2010)
Motyw muzyczny

„Rise Up” ~ Cypress Hill[8]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych

Data

21 lutego 2010

Widownia

17 000[9]

Hala

Scottrade Center

Miejsce

Saint Louis, Missouri

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2010) Elimination Chamber (2010) WrestleMania XXVI
Elimination Chamber – chronologicznie
— Elimination Chamber (2010) Elimination Chamber (2011)

Elimination Chamber (2010) (znane również jako No Way Out (2010) w Niemczech)[10][11] – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 21 lutego 2010 w Scottrade Center w Saint Louis w stanie Missouri[12][13]. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu Elimination Chamber.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna nietransmitowany w telewizji pojedynek i dwie walki wieczoru. Sheamus bronił WWE Championship w Raw Elimination Chamber matchu walcząc z Triple H, Tedem DiBiasem, Randym Ortonem, Johnem Ceną i Kofim Kingstonem. W SmackDown Elimination Chamber matchu, The Undertaker bronił World Heavyweight Championship z Chrisem Jericho, Johnem Morrisonem, Reyem Mysterio, CM Punkiem i R-Truthem. Prócz tego, Drew McIntyre bronił WWE Intercontinental Championship w pojedynku z Kanem, The Miz bronił WWE United States Championship w walce z Montel Vontavious Porterem, zaś Maryse i Gail Kim zawalczyły z LayCool (Laylą i Michelle McCool) w divas tag-team matchu.

Gala zyskała 285 000 wykupień w systemie pay-per-view, co było wzrostem liczby wobec zeszłorocznej edycji No Way Out[14]. Mimo tego krytycy i fani negatywnie ocenili galę, gdzie głównym zarzutem było nikłe zainteresowanie walkami, które nie odbywały się w klatce[15][16][17].

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Christian pokonał Ezekiela Jacksona Singles match[18] –
2 John Cena pokonał Sheamusa (c), Triple H, Randy’ego Ortona, Teda DiBiasego i Kofiego Kingstona Elimination Chamber match o WWE Championship[19] 30:30[15]
3 Batista pokonał Johna Cenę (c) Singles match o WWE Championship[19] 00:32
4 Drew McIntyre (c) pokonał Kane’a Singles match o WWE Intercontinental Championship[20] 10:06
5 LayCool (Michelle McCool i Layla) pokonały Maryse i Gail Kim Tag team match[21] 03:35
6 The Miz (c) (z Big Showem) pokonał Montel Vontavious Portera (z Markiem Henrym) Singles match o WWE United States Championship[22] 13:02
7 Chris Jericho pokonał The Undertakera (c), Johna Morrisona, R-Trutha, CM Punka (z Lukiem Gallowsem i Sereną) oraz Reya Mysterio Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[7] 35:40
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Elimination Chamber match (Raw)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji[23] Czas[9]
1 Randy Orton 4 Teda DiBiasego Przypięty po ataku stalową rurką i otrzymaniu Attitude Adjustment od Ceny 23:56
2 Ted DiBiase 5 Kofiego Kingstona Przypięty po otrzymaniu Trouble in Paradise 25:24
3 Kofi Kingston 2 Sheamusa Przypięty po otrzymaniu High Cross 26:02
4 Sheamus (c) 1 Triple H’a Przypięty po otrzymaniu Pedigree 28:38
5 Triple H 3 Johna Cenę Odklepał po założeniu dźwigni STF 30:30
Zwycięzca John Cena 6 –
Elimination Chamber match (SmackDown)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji[23] Czas[9]
1 R-Truth 1 CM Punka Przypięty po otrzymaniu GTS 03:34
2 CM Punk 2 Reya Mysterio Przypięty po otrzymaniu Springboard splash 09:58
3 Rey Mysterio 3 Johna Morrisona Przypięty po otrzymaniu Starship Pain 20:00
4 John Morrison 5 The Undertakera Przypięty po otrzymaniu Chokeslam na stalową podłogę klatki 28:24
5 The Undertaker (c) 6 Chrisa Jericho Przypięty po otrzymaniu Sweet Chin Music od Shawna Michaelsa 35:40
Zwycięzca Chris Jericho 4 –
2009 ← Gale pay-per-view WWE 2010 → 2011

2011

Elimination Chamber (2011)
Motyw muzyczny

„Ignition” ~ TobyMac[24]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych

Data

20 lutego 2011

Widownia

11 500[25][26]

Hala

Oracle Arena

Miejsce

Oakland, Kalifornia

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2011) Elimination Chamber (2011) WrestleMania XXVII
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2010) Elimination Chamber (2011) Elimination Chamber (2012)

Elimination Chamber (2011) (znane również jako No Escape (2011) w Niemczech)[10][11] – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 20 lutego 2011 w Oracle Arena w Oakland w Kalifornii[27]. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu Elimination Chamber.

Podczas gali zorganizowano sześć walk, w tym jedna będąca Dark matchem. W pierwszym Elimination Chamber matchu, Edge obronił World Heavyweight Championship pokonując Reya Mysterio, Kane’a, Drewa McIntyre’a, Big Showa i Wade’a Barretta. John Cena pokonał CM Punka, Johna Morrisona, Sheamusa, Randy’ego Ortona i R-Trutha, dzięki czemu wywalczył pojedynek o WWE Championship na WrestleManii XXVII. Galę wykupiono 212 000 razy, co było mniejszą ilością w porównaniu do 287 000 wykupień zeszłorocznej edycji gali.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Daniel Bryan (c) pokonał Teda DiBiasego poprzez submission Singles match o WWE United States Championship[28] –
2 Alberto Del Rio (z Ricardo Rodriguezem) pokonał Kofiego Kingstona poprzez submission Singles match[29] 10:30[30]
3 Edge (c) pokonał Reya Mysterio, Kane’a, Drewa McIntyre’a, Big Showa i Wade’a Barretta Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[31] 31:30
4 The Corre (Heath Slater i Justin Gabriel) (z Ezekielem Jacksonem) pokonali Santino Marellę i Vladimira Kozlova (c) (z Taminą Snuką) Tag team match o WWE Tag Team Championship[32] 5:08
5 The Miz (c) (z Alexem Rileyem) pokonał Jerry’ego Lawlera Singles match o WWE Championship[33] 12:10
6 John Cena pokonał CM Punka, Johna Morrisona, Sheamusa, Randy’ego Ortona i R-Trutha Elimination Chamber match o miano pretendenta do walki o WWE Championship na WrestleManii XXVII[34] 33:12
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Elimination Chamber match (SmackDown)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji[30] Czas[30]
1 Wade Barrett 3 Big Showa Przypięty po otrzymaniu KO Punch 18:48
2 Big Show 6 Kane’a Przypięty po otrzymaniu Chokeslam 20:54
3 Drew McIntyre 5 Kane’a Przypięty po otrzymaniu Chokeslam 21:09
4 Kane 4 Edge’a Przypięty po otrzymaniu Spear 22:50
5 Rey Mysterio 2 Edge’a Przypięty po otrzymaniu Spear 31:30
Zwycięzca Edge (c) 1 –
Elimination Chamber match (Raw)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji[30] Czas[30]
1 R-Truth 5 Sheamusa Przypięty po otrzymaniu Brogue Kick 17:31
2 Randy Orton 3 CM Punka Przypięty po otrzymaniu GTS 21:33
3 Sheamus 1 Johna Morrisona Przypięty po otrzymaniu crossbody ze szczytu klatki 25:16
4 John Morrison 2 CM Punka Przypięty po otrzymaniu GTS 32:50
5 CM Punk 6 Johna Cenę Przypięty po otrzymaniu Attitude Adjustment na stalową podłogę klatki 33:12
Zwycięzca John Cena 4 –
2010 ← Gale pay-per-view WWE 2011 → 2012

2012

Elimination Chamber (2012)
Motyw muzyczny

„This Means War” ~ Nickelback[24]

Informacje
Promocja

WWE

Data

19 lutego 2012

Widownia

15 306[35]

Hala

Bradley Center

Miejsce

Milwaukee, Wisconsin

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2012) Elimination Chamber (2012) WrestleMania XXVIII
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2011) Elimination Chamber (2012) Elimination Chamber (2013)

Elimination Chamber (2012) (znane również jako No Escape (2012) w Niemczech)[36] – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 19 lutego 2012 w Bradley Center w Milwaukee w stanie Wisconsin[37][38]. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Elimination Chamber.

Podczas gali zorganizowano sześć walk, w tym jedną będącą Dark matchem. Walką wieczoru był Ambulance match, w którym John Cena pokonał Kane’a. W pierwszym Elimination Chamber matchu, CM Punk obronił WWE Championship pokonując The Miza, Chrisa Jericho, Kofiego Kingstona, Dolpha Zigglera i R-Trutha. W drugim tego typu pojedynku, Daniel Bryan obronił World Heavyweight Championship poprzez pokonanie Santino Marelli, Wade’a Barretta, Cody’ego Rhodesa, Big Showa i The Great Khaliego. Galę wykupiono 178 000 razy, co stanowiło mniejszą liczbę w porównaniu do 212 000 wykupień zeszłorocznej edycji cyklu[39][40].

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Hunico (z Camacho) pokonał Alexa Rileya Singles match[41] –
2 CM Punk (c) pokonał The Miza, Chrisa Jericho, Kofiego Kingstona, Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) i R-Trutha Elimination Chamber match o WWE Championship[42] 32:39
3 Beth Phoenix (c) pokonała Taminę Snukę Singles match o WWE Divas Championship[43] 07:19
4 Daniel Bryan (c) pokonał Santino Marellę, Wade’a Barretta, Cody’ego Rhodesa, Big Showa i The Great Khaliego Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[44][45] 34:04
5 Jack Swagger (c) (z Vickie Guerrero) pokonał Justina Gabriela (z Hornswoggle’em) poprzez submission Singles match o WWE United States Championship[46] 3:48
6 John Cena pokonał Kane’a Ambulance match[47] 21:21
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Elimination Chamber match o WWE Championship
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 R-Truth 4 CM Punka Przypięty po otrzymaniu diving elbow drop 11:38
2 Dolph Ziggler 3 Chrisa Jericho Przypięty po otrzymaniu Codebreaker 21:15
3 Kofi Kingston 2 Chrisa Jericho Odklepał po założeniu dźwigni Liontamer 26:58
4 Chris Jericho 6 – Nie mógł kontynuować walki 28:09
5 The Miz 5 CM Punka Przypięty po otrzymaniu GTS 32:39
Zwycięzca CM Punk (c) 1 –
Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 The Great Khali 5 Big Showa Przypięty po otrzymaniu Spear 19:25
2 Big Show 1 Cody’ego Rhodesa Przypięty po otrzymaniu Diving elbow drop od Barretta 24:37
3 Cody Rhodes 3 Santino Marellę Przypięty ruchem roll-up 25:00
4 Wade Barrett 2 Santino Marellę Przypięty po otrzymaniu Diving headbutt od Bryana 30:37
5 Santino Marella 4 Daniela Bryana Odklepał po założeniu dźwigni LeBell Lock 34:04
Zwycięzca Daniel Bryan (c) 6 –
2011 ← Gale pay-per-view WWE 2012 → 2013

2013

Elimination Chamber (2013)
Motto gali

Just Bring It...

Motyw muzyczny

„The Crazy Ones” ~ Stellar Revival[48]

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

G.I. Joe: Odwet
WWE Power Slammers[48]

Data

17 lutego 2013

Widownia

13 000[49]

Hala

New Orleans Arena

Miejsce

Nowy Orlean, Luizjana

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2013) Elimination Chamber (2013) WrestleMania 29
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2012) Elimination Chamber (2013) Elimination Chamber (2014)

Elimination Chamber (2013) (znane również jako No Escape (2013) w Niemczech)[50] – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 17 lutego 2013 w New Orleans Arena w Nowym Oleanie w stanie Luizjana. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Elimination Chamber.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna podczas pre-show. W walce wieczoru The Rock obronił WWE Championship pokonując CM Punka; gdyby został odliczony poza ringowo lub zdyskwalifikowany, straciłby tytuł na rzecz pretendenta. Prócz tego odbył się Elimination Chamber match, w którym Jack Swagger pokonał Randy’ego Ortona, Chrisa Jericho, Marka Henry’ego, Kane’a i Daniela Bryana, dzięki czemu stał się pretendentem do tytułu World Heavyweight Championship na WrestleManii 29. Galę wykupiono 213 000 razy, co było wzrostem wobec 178 000 wykupień zeszłorocznej edycji Elimination Chamber[51].

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Brodus Clay i Tensai pokonali Cody’ego Rhodesa i Damiena Sandowa Tag team match 04:07[52]
2 Alberto Del Rio (c) (z Ricardo Rodriguezem) pokonał Big Showa poprzez submission Singles match o World Heavyweight Championship[53] 13:05
3 Antonio Cesaro (c) pokonał The Miza przez dyskwalifikację Singles match o WWE United States Championship[54] 08:21
4 Jack Swagger (z Zebem Colterem) pokonał Randy’ego Ortona, Chrisa Jericho, Marka Henry’ego, Kane’a i Daniela Bryana Elimination Chamber match o miano pretendenta do walki o World Heavyweight Championship na WrestleManii 29[55] 31:18
5 The Shield (Dean Ambrose, Seth Rollins i Roman Reigns) pokonali Johna Cenę, Rybacka i Sheamusa Six-man tag team match[56] 14:49
6 Dolph Ziggler (z AJ Lee i Big E Langstonem) pokonał Kofiego Kingstona Singles match 03:55
7 Kaitlyn (c) pokonała Taminę Snukę Singles match o WWE Divas Championship[57] 03:15
8 The Rock (c) pokonał CM Punka (z Paulem Heymanem) Singles match o WWE Championship[58]
Jeśli The Rock zostanie odliczony lub zdyskwalifikowany, straci tytuł. 		20:55
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
Elimination Chamber match
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Daniel Bryan 1 Marka Henry’ego Przypięty po otrzymaniu World’s Strongest Slam 16:35
2 Kane 4 Marka Henry’ego Przypięty po otrzymaniu World’s Strongest Slam 18:21
3 Mark Henry 6 Randy’ego Ortona Przypięty po otrzymaniu RKO 23:20
4 Chris Jericho 2 Randy’ego Ortona Przypięty po otrzymaniu RKO 31:11
5 Randy Orton 5 Jacka Swaggera Przypięty ruchem roll-up 31:18
Zwycięzca Jack Swagger 3 –
2012 ← Gale pay-per-view WWE 2013 → 2014

2014

Elimination Chamber (2014)
Motyw muzyczny

„Doomsday” ~ Nero

Informacje
Promocja

WWE

Data

23 lutego 2014

Widownia

14 101

Hala

Target Center

Miejsce

Minneapolis, Minnesota

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2014) Elimination Chamber (2014) WrestleMania XXX
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2013) Elimination Chamber (2014) Elimination Chamber (2015)

Elimination Chamber (2014) (znane również jako No Escape (2014) w Niemczech) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 23 lutego 2014 w Target Center w Minneapolis w stanie Minnesota. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu Elimination Chamber.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna podczas pre-show. Walką wieczoru był Elimination Chamber match o WWE World Heavyweight Championship, gdzie Randy Orton obronił mistrzostwa pokonując Johna Cenę, Daniela Bryana, Christiana, Cesaro i Sheamusa. Galę wykupiono 183 000 razy i była to niższa liczba wobec zeszłorocznych 213 000 wykupień.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Cody Rhodes i Goldust pokonali RybAxel (Rybacka i Curtisa Axela) (z Larrym Hennigiem) Tag team match[59] 10:25
2 Big E (c) pokonał Jacka Swaggera (z Zebem Colterem) Singles match o WWE Intercontinental Championship[60] 11:50[61]
3 The New Age Outlaws (Road Dogg i Billy Gunn) (c) pokonali The Usos (Jimmy’ego i Jeya Uso) Tag team match o WWE Tag Team Championship[62] 8:34[61]
4 Titus O’Neil pokonał Darrena Younga Singles match[63] 8:17[61]
5 The Wyatt Family (Bray Wyatt, Luke Harper i Erick Rowan) pokonali The Shield (Deana Ambrose’a, Setha Rollinsa i Romana Reignsa) Six-man tag team match[64] 22:42[65]
6 Cameron pokonała AJ Lee (c) (z Taminą Snuką) przez dyskwalifikację Singles match o WWE Divas Championship 4:30[65]
7 Batista pokonał Alberto Del Rio Singles match[66] 7:11[65]
8 Randy Orton (c) pokonał Daniela Bryana, Johna Cenę, Cesaro (z Zebem Colterem), Christiana i Sheamusa Elimination Chamber match o WWE World Heavyweight Championship[67] 37:30[68]
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
Elimination Chamber match
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Sheamus 2 Christiana Przypięty po otrzymaniu Body splash ze szczytu komory klatki 26:03[68]
2 Christian 4 Daniela Bryana Przypięty po otrzymaniu Running knee 27:12[68]
3 Cesaro 1 Johna Cenę Odklepał po założeniu dźwigni STF 30:10[68]
4 John Cena 5 Randy’ego Ortona Przypięty po otrzymaniu Sister Abigail od Braya Wyatta 32:38[68]
5 Daniel Bryan 3 Randy’ego Ortona Przypięty po otrzymaniu RKO 37:30
Zwycięzca Randy Orton (c) 6 –
2013 ← Gale pay-per-view i WWE Network 2014 → 2015
WWE
WWE NXT

2015

Elimination Chamber (2015)
Motyw muzyczny

„Coming for You” ~ The Offspring

Informacje
Promocja

WWE

Sponsor

Totino’s

Data

31 maja 2015

Widownia

7 000[69]

Hala

American Bank Center

Miejsce

Corpus Christi, Teksas

Gale WWE Network – chronologicznie
NXT TakeOver: Unstoppable Elimination Chamber (2015) Money in the Bank (2015)
Elimination Chamber – chronologicznie
Elimination Chamber (2014) Elimination Chamber (2015) Elimination Chamber (2017)

Elimination Chamber (2015) (znane również jako No Escape (2015) w Niemczech) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 31 maja 2015 w American Bank Center w Corpus Christi w Teksasie[70]. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network oraz w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu Elimination Chamber, a także jedyna wyprodukowana w maju.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna podczas pre-show. Na gali po raz pierwszy odbyła się walka o WWE Intercontinental Championship, a także odbył się pierwszy tag-teamowy Elimination Chamber match. W walce wieczoru Dean Ambrose pokonał WWE World Heavyweight Championa Setha Rollinsa przez dyskwalifikację. Prócz tego, Kevin Owens pokonał Johna Cenę w swojej pierwszej walce w głównym rosterze federacji.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Stardust pokonał Zacka Rydera Singles match[73] 6:12[71][72]
2 The New Day (Big E, Kofi Kingston i Xavier Woods) (c) pokonali The Lucha Dragons (Kalisto i Sin Carę), Tysona Kidda i Cesaro (z Natalyą), The Prime Time Players (Darrena Younga i Titusa O’Neila), The Ascension (Konnora i Viktora) oraz Los Matadores (Diega i Fernanda) (z El Torito) Elimination Chamber match o WWE Tag Team Championship[74] 23:40
3 Nikki Bella (c) pokonała Paige i Naomi Triple Threat match o WWE Divas Championship[75] 6:04
4 Kevin Owens pokonał Johna Cenę Champion vs. Champion match[76] 20:15
5 Neville pokonał Bo Dallasa Singles match[77] 8:46
6 Ryback pokonał Sheamusa, R-Trutha, Kinga Barretta, Dolpha Zigglera i Marka Henry’ego Elimination Chamber match o zwakowany WWE Intercontinental Championship[78] 25:12
7 Dean Ambrose pokonał Setha Rollinsa (c) (z Jamiem Noblem, Joeyem Mercurym i Kanem) przez dyskwalifikację Singles match o WWE World Heavyweight Championship[79] 21:49
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
Elimination Chamber match o WWE Tag Team Championship
Nr. eliminacji Wrestler (Drużyna) Nr. wejściowy Wyeliminowani przez Metoda eliminacji Czas
1 Diego (Los Matadores) 4 Konnora i Viktora (The Ascension) Przypięty po otrzymaniu Fall of Man 10:22
2 Kalisto (The Lucha Dragons) 2 Konnora (The Ascension) Przypięty po otrzymaniu Fall of Man 12.45
3 Viktor (The Ascension) 1 Darrena Younga (The Prime Time Players) Przypięty po otrzymaniu Gut Check 13:30
4 Cesaro (Tyson Kidd i Cesaro) 3 Darrena Younga (The Prime Time Players) Przypięty ruchem roll-up 18:28
5 Titus O’Neil (The Prime Time Players) 5 Big E, Kofiego Kingstona i Xaviera Woodsa (The New Day) Przypięty po otrzymaniu Chop block i Trouble In Paradise 23:40
Zwycięzcy Big E, Kofi Kingston i Xavier Woods (The New Day) (c) 6 –
Elimination Chamber match o WWE Intercontinental Championship
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 King Barrett 1 R-Trutha Przypięty po otrzymaniu Lie Detector 11:05
2 R-Truth 3 Rybacka Przypięty po otrzymaniu Shell Shocked 14:00
3 Mark Henry 4 Sheamusa Przypięty po otrzymaniu Brogue Kick 17:20
4 Dolph Ziggler 2 Sheamusa Przypięty po otrzymaniu Brogue Kick 20:25
5 Sheamus 6 Rybacka Przypięty po otrzymaniu Shell Shocked 25:14
Zwycięzca Ryback 5 –
2014 ← Gale WWE Network 2015 → 2016
WWE
WWE NXT

2017

 Główny artykuł: Elimination Chamber (2017).

2018

 Główny artykuł: Elimination Chamber (2018).

2019

 Główny artykuł: Elimination Chamber (2019).

2020

 Główny artykuł: Elimination Chamber (2020).

2021

 Główny artykuł: Elimination Chamber (2021).

2022

 Główny artykuł: Elimination Chamber (2022).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Elimination Chamber Match rules. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-02-02].
  2. ↑ Adam Martin: WWE to rename No Way Out PPV?. WrestleView, 2009-09-24. [dostęp 2009-12-20].
  3. ↑ James Caldwell: WWE NEWS: February PPV gets a new title (w/Poll). pwtorch.com. [dostęp 2014-12-09].
  4. ↑ James Caldwell: WWE NEWS: WWE adds second Sunday Night PPV to May. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2015-05-12].
  5. ↑ WWE Elimination Chamber 2015 PPV Announced This Month, Why WWE Bringing it Back?. WWELiveTV. [dostęp 2015-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 lutego 2016)].
  6. ↑ In 2017…. the Chamber returns! Details... – Talking Stick Resort Arena | Facebook [online], www.facebook.com [dostęp 2017-12-03] (fr.).
  7. ↑ a b Michael Burdick: Results: Heartbroken. World Wrestling Entertainment, 2010-02-21. [dostęp 2010-02-22].
  8. ↑ The Official Theme Song for Elimination Chamber is „Rise Up” by Cypress Hill. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2013-01-11].
  9. ↑ a b c WWE Elimination Chamber. Pro Wrestling History. [dostęp 2010-03-02].
  10. ↑ a b No Way Out (Elimination Chamber) 2010 DVD. Silver Vision. [dostęp 2010-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (marca 8, 2012)].
  11. ↑ a b Steve Gerweck: Elimination Chamber, Y2J, Cena, more. WrestleView, February 10, 2010. [dostęp 2010-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (June 29, 2011)].
  12. ↑ WWE presents Elimination Chamber. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-12-20].
  13. ↑ WWE Elimination Chamber. Scottrade Center. [dostęp 2009-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (November 25, 2009)].
  14. ↑ Adam Martin: WWE PPV buyrate numbers in 2010. WrestleView, May 6, 2010. [dostęp 2010-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (June 29, 2011)].
  15. ↑ a b Dale Plummer: Batista, Jericho and Michaels capitalize on Elimination Chamber opportunities. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 22, 2010. [dostęp 2010-07-21].
  16. ↑ Rob McNichol: Batista and Jericho are New World Champions. [w:] The Sun [on-line]. February 22, 2010. [dostęp 2010-02-23].
  17. ↑ Kevin Eck: Elimination Chamber thoughts. [w:] The Baltimore Sun [on-line]. February 22, 2010. [dostęp 2010-07-21].
  18. ↑ Steve Gerweck: Elimination Chamber dark match. WrestleView, February 21, 2010. [dostęp 2010-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 24, 2012)].
  19. ↑ a b Greg Adkins: Results: Intermittent reign. World Wrestling Entertainment, February 21, 2010. [dostęp 2010-02-22].
  20. ↑ Ryan Murphy: Results: McIntyre gets off scot-free. World Wrestling Entertainment, February 21, 2010. [dostęp 2010-02-22].
  21. ↑ Kevin Powers: Results: SmackDown thwarts gateway to Divas Title. World Wrestling Entertainment, February 21, 2010. [dostęp 2010-02-22].
  22. ↑ Aubrey Sitterson: Results: Make no Miz-take. World Wrestling Entertainment, February 21, 2010. [dostęp 2010-02-22].
  23. ↑ a b James Caldwell: WWE Elimination Chamber PPV Report. Pro Wrestling Torch, February 21, 2010. [dostęp 2010-02-22].
  24. ↑ a b Elimination Chamber: „Ignition” by TobyMac is the official theme song for WWE Elimination Chamber. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-04)].
  25. ↑ Recent WWE attendance figures (2/20 and 2/21). Wrestleview. [dostęp 2011-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-29)].
  26. ↑ Elimination Chamber 2010 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2011-03-19].
  27. ↑ Elimination Chamber. Oracle Arena. [dostęp 2010-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-08)].
  28. ↑ WWE News: Chamber PPV dark match result – U.S. champion vs. DiBiase, three announcers revealed for live PPV. Pro Wrestling Torch, February 20, 2011. [dostęp 2011-12-17].
  29. ↑ Results:Destined for greatness. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-14)].
  30. ↑ a b c d e James Caldwell: Caldwell’s WWE Elimination Chamber PPV Results 2/20: Complete „virtual time” coverage of live PPV – Miz vs. Lawler, two Chamber matches. Pro Wrestling Torch, 2011-02-20. [dostęp 2011-02-21].
  31. ↑ Results:Steel survivor. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  32. ↑ Results:The Corre of Victory. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  33. ↑ Results:Kingbreaker. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  34. ↑ Results:Oakland raider. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2011-02-20].
  35. ↑ Elimination Chamber 2012. Pro Wrestling History. [dostęp 2012-05-30].
  36. ↑ WWE Germany. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2012-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-03)].
  37. ↑ WWE Elimination Chamber 2012 at the Bradley Center. [w:] Bradley Center [on-line]. [dostęp 2011-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 February 2012)].
  38. ↑ Steve Gerweck: Early 2012 WWE Pay Per View schedule. Wrestleview. [dostęp 2011-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 stycznia 2012)].
  39. ↑ Mike Johnson: WWE Releases 2012 First Quarter Earnings Report. Pwinsider, May 3, 2012. [dostęp 2012-05-05].
  40. ↑ WWE Reports 2012 First Quarter Results. WWE, May 3, 2012. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (August 10, 2012)].
  41. ↑ James Caldwell: WWE PPV update – Dark Match result. Pro Wrestling Torch, February 19, 2012. [dostęp 2015-03-25].
  42. ↑ Tom Herrera: WWE Champion CM Punk won the Raw Elimination Chamber Match. WWE, February 19, 2012. [dostęp 2012-02-19].
  43. ↑ Katie Raymond: Divas Champion Beth Phoenix def. Tamina Snuka. WWE, February 19, 2012. [dostęp 2012-02-19].
  44. ↑ Alex Giannini: World Heavyweight Champion Daniel Bryan won the SmackDown Elimination Chamber Match. WWE, February 19, 2012. [dostęp 2012-02-19].
  45. ↑ Santino to replace Randy Orton in the SmackDown Elimination Chamber Match. WWE, 15 February 2012. [dostęp 2012-02-15].
  46. ↑ Michael Burdick: United States Champion Jack Swagger def. Justin Gabriel. WWE, February 19, 2012. [dostęp 2012-02-19].
  47. ↑ Alex Giannini: John Cena vs. Kane (Ambulance Match). WWE, 6 February 2012. [dostęp 2012-02-13].
  48. ↑ a b Elimination Chamber. WWE. [dostęp 2013-02-12].
  49. ↑ Attendance for 2/17 Elimination Chamber PPV in New Orleans. WrestleView. [dostęp 2013-08-23].
  50. ↑ WWE Germany. WWE. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (czerwca 3, 2019)].
  51. ↑ Adam Martin: Buyrates up for Royal Rumble, Elimination Chamber in 2013. WrestleView, May 2, 2013. [dostęp 2015-03-23].
  52. ↑ James Caldwell: CALDWELL’S WWE ELIMINATION CHAMBER PPV RESULTS 2/17: Complete ‘virtual-time’ coverage of Rock-Punk II, Elimination Chamber match, Shield beats Team Cena. [w:] pwtorch.com [on-line]. 2013-02-17. [dostęp 2015-11-27].
  53. ↑ World Heavyweight Champion Alberto Del Rio vs. Big Show. WWE. [dostęp 2013-02-04].
  54. ↑ United States Champion Antonio Cesaro vs. The Miz. WWE. [dostęp 2013-02-12].
  55. ↑ Elimination Chamber Match to determine the No. 1 contender for the World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2013-02-05].
  56. ↑ John Cena, Ryback & Sheamus vs. The Shield. WWE. [dostęp 2013-02-05].
  57. ↑ Divas Champion Kaitlyn vs. Tamina Snuka. WWE. [dostęp 2013-02-12].
  58. ↑ WWE Champion The Rock vs. CM Punk. WWE. [dostęp 2013-01-28].
  59. ↑ Anthony Benigo: Dolph Ziggler & Bad News Barett vs. Ryback & Curtis Axel (Kickoff Match). WWE. [dostęp 2014-02-17].
  60. ↑ John Clapp: Intercontinental Champion Big E vs. Jack Swagger. WWE. [dostęp 2014-02-15].
  61. ↑ a b c James Caldwell: WWE E. CHAMBER PPV RESULTS 2/23 (Hour 1): IC Title & Tag Title matches, Prime Time Players explode. [w:] pwtorch.com [on-line]. 2014-02-23. [dostęp 2015-11-26].
  62. ↑ John Clapp: WWE Tag Team Champions Goldust & Stardust vs. The Usos. WWE. [dostęp 2014-02-17].
  63. ↑ Bobby Melok: Darren Young vs. Titus O’Neil. WWE. [dostęp 2014-02-17].
  64. ↑ Anthony Benigno: The Shield vs. The Wyatt Family. [dostęp 2014-01-31].
  65. ↑ a b c James Caldwell: WWE E. CHAMBER PPV RESULTS 2/23 (Hour 2): Shield vs. Wyatts big six-man tag, Batista vs. Del Rio, Divas Title. [w:] pwtorch.com [on-line]. 2015-02-23. [dostęp 2015-11-26].
  66. ↑ Roman Reigns vs. Alberto Del Rio. [w:] wwe.com staff [on-line]. WWE. [dostęp 2014-02-11].
  67. ↑ John Clapp: WWE World Heavyweight Championship Elimination Chamber Match. [dostęp 2014-01-27].
  68. ↑ a b c d e James Caldwell: WWE E. CHAMBER PPV RESULTS 2/23 (Hour 3): Elimination Chamber WWE Title main event. [w:] pwtorch.com [on-line]. 2014-02-23. [dostęp 2015-11-26].
  69. ↑ Jason Namako: WWE attendance (5/29-6/1, Elimination Chamber, TV Tapings). s. wrestleview.com. [dostęp 2015-06-04].
  70. ↑ Adam Martin: Elimination Chamber special announced for WWE Network. s. wrestleview.com. [dostęp 2015-05-12].
  71. ↑ James Caldwell: CALDWELL’S E. CHAMBER PPV REPORT 5/31 (pre-show): Complete coverage of Daniel Bryan’s TV return on Miz TV, more. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2015-06-01].
  72. ↑ James Caldwell: CALDWELL’S WWE E. CHAMBER PPV REPORT 5/31: Complete „virtual-time” coverage of WWE Title match, Cena vs. Owens, two Elimination Chamber matches, more. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2015-06-01].
  73. ↑ Stardust def. Zack Ryder (Kickoff Match). WWE. [dostęp 2015-05-31].
  74. ↑ Kevin Powers: The New Day won the WWE Tag Team Championship Elimination Chamber Match. WWE. [dostęp 2015-05-31].
  75. ↑ John Clapp: Divas Champion Nikki Bella def. Naomi and Paige in a Triple Threat Match. WWE. [dostęp 2015-05-31].
  76. ↑ Melock Bobby: NXT Champion Kevin Owens def. United States Champion John Cena Singles match: Non-Title. WWE. [dostęp 2015-05-31].
  77. ↑ Laboon Jeff: Neville def. Bo Dallas. WWE. [dostęp 2015-05-31].
  78. ↑ Artus Matthew: Ryback def. Dolph Ziggler, R-Truth, Mark Henry, Sheamus and King Barrett in an Intercontinental Championship Elimination Chamber Match. WWE. [dostęp 2015-05-31].
  79. ↑ Benigno Anthony: Dean Ambrose def. WWE World Heavyweight Champion Seth Rollins via Disqualification. WWE. [dostęp 2015-05-31].

Linki zewnętrzne

Gale pay-per-view i WWE Network federacji WWE
Obecne
Dawne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WWE_Elimination_Chamber&oldid=74374136”