PL229316B1

PL229316B1 - Czwartorzędowe sole difenokonazolu z anionem nieorganicznym, sposób ich otrzymywania oraz zastosowania jako fungicydy

Info

Publication number: PL229316B1
Application number: PL413493A
Authority: PL
Inventors: Juliusz Pernak; Mariusz Kot; Agnieszka Biedziak; Katarzyna Kurkowiak; Tadeusz Praczyk
Original assignee: Inst Ochrony Roslin
Priority date: 2015-08-10
Filing date: 2015-08-10
Publication date: 2018-07-31
Also published as: PL413493A1

Abstract

Przedmiotem wynalazku są czwartorzędowe sole difenokonazolu z anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, którym A- oznacza: anion nieorganiczny azotanowy(V) lub chlorkowy lub wodorosiarczanowy(VI) lub tetrafluoroborowy, sposób ich otrzymywania oraz zastosowania jako fungicydów. Sposób ich otrzymywania polega na tym, że czwartorzędowy chlorek, lub bromek difenokonazolu rozpuszcza się w alkoholu alifatycznym o długości łańcucha węglowego od jednego do czterech atomów węgla, lub ich mieszaninie, miesza się z metanolowym roztworem soli sodowej, lub potasowej, lub amonowej kwasu chlorowodorowego, azotowego(V), lub siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym chlorowodorku difenokonazolu do soli od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie w 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie produkt izoluje się, po czym rozpuszczalnik usuwa się. Ujawniono także zastosowanie nowych czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym jako fungicydów.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku są czwartorzędowe sole difenokonazolu z anionem nieorganicznym, sposób ich otrzymywania oraz zastosowania jako fungicydy.

Czwartorzędowe sole amoniowe po raz pierwszy zostały zsyntezowane w 1890 roku przez Nikolaia Menschutkina i opisane przez N. Menschutkin w Zeitschrift fur Physikalische Chemie, 1980, 5, 589. Są to związki o budowie jonowej, które zawierają w cząsteczce cztery grupy organiczne, powiązane z atomami azotu. Kation azotanowy stanowi część hydrofilową, a łańcuch alkilowy hydrofobową. Dzięki temu obniżają napięcie międzyfazowe, co zostało wykorzystane między innymi w procesie zmiękczania tkanin przedstawione przez A. Lipińska-Ojrzanowska, J. Walusiak-Skorupa w Medycyna Pracy, 2014, 65, 675-682. Te z nich, które topią się w temperaturze mniejszej niż 100°C, nazywamy cieczami jonowymi. W 1914 roku zaprezentował je światu Walden, syntezując azotan etyloamoniowy, którego temperatura topnienia wynosiła 12°C. Od tego czasu ciecze jonowe stały przedmiotem intensywnych badań naukowców. Zbudowane są najczęściej z niesymetrycznego kationu i znacznie mniejszego anionu.

Czwartorzędowe sole amoniowe mają szerokie spektrum działania - wykazują działanie antybakteryjne i przeciwgrzybieżne, mogą również zwalczać wirusy z powłoką lipidową. Są składnikami środków do pielęgnacji włosów, leków oraz preparatów antykorozyjnych, co zostało omówione przez E. Obłąk, A. Gamian, Postęp Higieny i Medycyny antykorozyjnych, co zostało omówione przez E. Obłąk, A. Gamian, Postęp Higieny i Medycyny Doświadczalne'}, 2010, 64, 201-211. Stosowane są także jako substancje chroniące drewno, między innymi zwalczają grzyby wywołujące pleśnienie drewna (np. Chaetomium globosum), przedstawione w publikacji J. Zabielska-Matejuk, i. Pernak, A. Kropacz, M. Kot, A. Stangierska, Drewno, 2010,184,11-20.

Można także wyróżnić czwartorzędowe sole triazolowe, które składają się z dodatnio naładowanego atomu azotu w układzie cyklicznym oraz licznych grup węglowodorowych (polarna część związku), W pięcioczłonowym pierścieniu pochodne triazolu posiadają dwa atomy węgla oraz trzy atomy azotu. Dzięki temu wykazują silną aktywność biologiczną. Triazole mają szerokie zastosowanie jako składniki płynów chłodzących, hydraulicznych, smarów, czy leków. Dzięki swojej budowie charakteryzują się właściwościami bakterio- i grzybobójczymi. Skutecznie zwalczają różne gatunki grzybów: Physalospora piricola Nose czy Alternaria solani, co opisano przez HX Song, D.Q. SHi, Journal of Heterocyclic Chemistry, 2014, 51(5), 1345-1348. Niektóre z nich działają jednocześnie na grzyby i bakterie, np. zwalczają pasożytniczego drożdżaka występującego w ludzkim przewodzie pokarmowym Candida albicans oraz Staphylococcus aureus, bakterię powodującą zatrucia pokarmowe, przedstawiono przez S.M. El-Feky, L.A. Abou-Zeid, M,A. Massoud, S.G. Shokralla, H.M. Eisa, Acta Pharmaceutica Sciencia, 2010, 52, 353-364], Inne są filarem w leczeniu aspergilozy, powodującej infekcje płucne omówione przez A. Chowdhary, C. Sharma, S. Kathuria, F. Hagen and J.F, Meis, Journal of Antimicrobial Chemotherapy, 2014, 69, 555-557. Wchodzą także w skład środków ochrony roślin, np. fungicydów, co potwierdza J. Pernak, F. Walkiewicz, PL 215 045,2013. Fungicydy zbudowane są z substancji biologicznie czynnej, nośnika, aktywatora, stabilizatora i zwilżacza. Część z nich jedynie pozostaje na powierzchni w miejscu, w którym zostały naniesione, część rozprzestrzenia się po tej powierzchni, a są i takie, które wnikają do tkanek i w nich się rozprowadzają. Do tych ostatnich, zwanych układowymi, należą fungicydy triazolowe, takie jak cyprokonazol, propikonazol, tebukonazol i difenokonazol. Propikonazol i cyprokonazol są składnikami preparatu Artea 330 EC, który zwalcza choroby pszenicy spowodowane grzybami takimi jak Fusarium culmorum, Fusarium graminearum, Fusarium nivale, opublikowano przez W. Walkowiak, T, Krzyśko-Łupicka, Progress In Plant Protection, 2014, 54,127-134.

Jedyną substancją aktywną w Difo 250 EC, środku grzybobójczym powszechnie używanym w Polsce, jest difenokonazol. Jest to żółto-brązowe ciało stałe, które topi się w temperaturze 78-79°C. Prowadzono badania, które miały na celu porównanie działania difenokonazolu i innego znanego fungicydu - iprodinu, na wzrost grzyba Lecaniciltium fungicola. Silniejszym inhibitorem okazał się difenokonazol, który w 76% zwalczył patogenicznego grzyba, opisano w publikacji D. Cunha Zieda, J. Santana Nunesb, V. F. Nicolinic, A. P. Gimenezd, D. Lee Rinkere, E, Souza Diasb, Scientia Horticulturae, 2015, 190,117-122. Prowadzone były także badania przeciwko patogenicznym gatunkom grzybów, takim jak Botrytis cinerea, Fusarium oxysporum, Sclerotium rolfsii. Mieszanina difenokonazolu i karbendazymu okazała się skuteczna, jednakże porównywalna z naturalnymi ekstraktami o charakterze przeciwgrzybicznym, z rośliny warkocznicy jesiennej (Eucomis autumnalis), potwierdza to D, Eksteen, J. C. Pretorius, T. D. Nieuwoudt, P. C. Zietsman, Annals of Applied Biology, 2005, 139, 243-249. Difenokonazol jest także stosowany do konserwacji drewna w synergistycznych mieszaninach wraz z metalami, takimi

PL 229 316 Β1 jak cynk, ołów, miedź, co przedstawiono w patencie przez G. Williams, J. A. Cornfield, J. Brown, N. P. Ryan, US 5916356 A, 1991.

Jako przykładowe związki z grupy czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym, o wzorze ogólnym 1 wymienić można:

• chlorowodorek difenokonazolu [DFC][CI], • azotan(V) difenokonazolu [DFCjfNOs], • wodorosiarczan(VI) difenokonazolu [DFC][HSO4], • tetrafluoroboran difenokonazolu [DFC][BF4j.

Istotą wynalazku są czwartorzędowe sole difenokonazolu z anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, w którym A oznacza: anion nieorganiczny azotanowy(V) lub chlorkowy lub wodorosiarczanowy(VI) lub tetrafluoroborowy, a sposób ich otrzymywania polega na tym, że czwartorzędowy chlorek, lub bromek difenokonazolu o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w alkoholu alifatycznym o długości łańcucha węglowego od jednego do czterech atomów węgla, lub ich mieszaninie, miesza się z metanolowym roztworem soli sodowej, lub potasowej, lub amonowej kwasu chlorowodorowego, azotowego(V), lub siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym chlorowodorku difenokonazolu do soli od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie w 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie produkt izoluje się, po czym rozpuszczalnik usuwa się.

Drugi sposób otrzymywania polega na tym, że difenokonazol o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w alkoholu alifatycznym o długości łańcucha węglowego od jednego do czterech atomów węgla, lub ich mieszaninie, korzystnie w etanolu, miesza się z solą sodową, lub potasową, lub amonową kwasu chlorowodorowego, lub azotowego(V), lub siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego rozpuszczoną w etanolu o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym czwartorzędowej soli difenokonazolu do kwasu nieorganicznego od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie 50°C, w czasie co najmniej 40 minut, po czym usuwa się rozpuszczalnik.

Trzeci sposób otrzymywania polega na tym, że czwartorzędowy wodorotlenek difenokonazolu o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w propanolu, miesza się z solą sodową, lub potasową, lub amonową kwasu chlorowodorowego, azotowego(V), siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego rozpuszczoną w propanolu, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym wodorotlenku difenokonazolu do soli od 1:1 do 1,1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie produkt izoluje się, po czym usuwa się rozpuszczalnik.

Kolejny sposób otrzymywania polega na tym, że czwartorzędowy chlorek, lub bromek difenokonazolu o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w butanolu, miesza się z kwasem siarkowym(VI), chlorowodorowym, azotowym(V), lub tetrafluoroborowym rozpuszczonym w butanolu, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym bromku difenokonazolu do kwasu od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie oddziela produkt reakcji, po czym usuwa się rozpuszczalnik.

Zastosowanie nowych czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym jako fungicydów.

Korzystnym jest, gdy sole stosuje się w postaci czystej.

Korzystnym jest również, gdy sole stosuje się w postaci roztworów wodno-alkoholowych.

Korzystnym jest także, gdy sole stosuje się w roztworach wodno-alkoholowych o stężeniu co najmniej 0,1%.

Dzięki zastosowaniu rozwiązania według wynalazku uzyskano następujące efekty techniczno-ekonomiczne:

• opracowano metodę otrzymywania nowej grupy związków - czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym, • wydajności reakcji otrzymywania czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym są wysokie i przekraczają 87%, • otrzymane czwartorzędowe sole difenokonazolu są dobrze rozpuszczalne w wielu rozpuszczalnikach organicznych, natomiast nie rozpuszczają się w wodzie, • syntezowane sole są stabilne termicznie, • otrzymane sole działają grzybobójczo są to nowe fungicydy.

Sposób wytwarzania czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym ilustrują poniższe przykłady:

PL229 316 Β1

Przykład I

Sposób wytwarzania azotanu(V) difenokonazolu [DFC][N03],

W 50 cm³ metanolu rozpuszczono 44,27 g (0,10 mola) chlorku difenokonazolu. Następnie dodano małymi porcjami, przy ciągłym mieszaniu, stechiometryczną ilość azotanu(V) potasu (0,10 mola) rozpuszczonego w 30 cm³ metanolu. Mieszanie kontynuowano przez 50 minut w temperaturze pokojowej, po czym z przesączu odparowano rozpuszczalnik, a produkt reakcji suszono przez 24 godziny w temperaturze 50°C w warunkach obniżonego ciśnienia.

Produkt otrzymano z wydajnością 89%.

Strukturę związku potwierdzono wykonując widmo protonowego i węglowego magnetycznego rezonansu jądrowego:

Ή NMR (400 MHz DMSO-c/6) δ [ppm] = 1,05 (dd, J=8,02; 24,54Hz, 3H); 3,16 (dt, J=7,53; 7,91 Hz, 1H); 4,07 (m, 2H); 4,90 (m, 2H); 6,95 (td, 2,56; 5,56; 2,56Hz, 1H); 7,15 (m, 3H); 7,48 (m, 3H); 8,52 (m, 1H); 9,26 (m, 1H). ¹³C NMR (DMSO-c/6) δ [ppm] = 157,86; 154,35; 147,25; 144,53; 132,51; 131,02; 130,24; 128,51; 121,35; 120,61; 116,45; 106,35; 72,69; 70,88; 54,45; 17,73.

Przykład II

Sposób wytwarzania chlorowodorku difenokonazolu [DFC][CI]:

W kolbie umieszczono 5,15 g chlorku amonu rozpuszczonego w 10 cm³ etanolu (0,10 mola), do którego dodana małymi porcjami, przy ciągłym mieszaniu 40,63 g etanolowego roztworu difenokonazolu (0,10 mola). Całość mieszano przez 40 minut w temperaturze 50°C. Z powstałej mieszaniny odparowano rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem, otrzymując czwartorzędową sól difenokonazolu, którą dokładnie osuszono.

Produkt otrzymano z wydajnością 92%.

Ή NMR (400 MHz DMSO-c/6) δ [ppm] = 1,05 (dd, J=5,98, 30,71 Hz, 3H); 3,14 (dt, J=7,52; 7,92 Hz, 1H); 4,07 (m, 2H); 4,81 (m, 2H); 6,94 (m, 1H); 7,14 (m, 3H); 7,49 (m, 3H); 8,32 (d, J=10,02 Hz, 1H). ¹³C NMR (DMSO-Ó6) δ [ppm] = 157,72; 154,31; 148,14; 144,63; 132,42; 131,80; 131,13; 130,19; 129,93; 128,40; 121,27; 120,55; 116,38; 106,39; 72,60; 70,80; 54,18; 17,69.

Przykład III

Sposób wytwarzania wodorosiarczanu(VI) difenokonazolu (DFC][HSO4]:

W 50 cm³ propanolu rozpuszczono 42,43 g (0,10 mola) wodorotlenku difenokonazolu. Następnie dodano małymi porcjami, przy ciągłym mieszaniu, stechiometryczną ilość wodorosiarczanu(VI) sodu (0,10 mola) rozpuszczonego w 30 cm³ propanolu. Mieszanie kontynuowano przez 40 minut w temperaturze pokojowej, po czym odparowano rozpuszczalnik, a produkt reakcji suszono przez 24 godziny w temperaturze 50°C w warunkach obniżonego ciśnienia.

Produkt otrzymano z wydajnością 90%.

Strukturę związku potwierdzono wykonując widmo protonowego i węglowego magnetycznego rezonansu jądrowego;

Ή NMR (400 MHz DMSO-c/6) δ [ppm] = 1,05 (dd, J = 6,04; 31,92Hz, 3H); 3,16 (m, 1H); 4,07 (m, 2H); 4,86 (m, 2H); 6,96 (m, 1H); 7,15 (m, 3H); 7,49 (m, 3H); 8,49 (d, J = 13,50Hz, 1H); 9,23 (s, 1H). ¹³C NMR (DMSO-Ó6) δ [ppm] = 157,75; 154,31; 147,20; 144,52; 132,51; 131,71; 131,02; 130,28; 130,06; 128,52; 121,39; 120,59; 116,46; 106,35; 72,72; 70,90; 54,46; 17,95

Przykład IV

Sposób wytwarzania tetrafluoroboranu difenokonazolu [DFC][BF4):

W 50 cm³ butanolu rozpuszczono 48,71 g (0,10 mola) bromku difenokonazolu. Następnie dodano małymi porcjami, przy ciągłym mieszaniu, stechiometryczną ilość kwasu tetrafluoroborowego (0,10 mola) rozpuszczonego w 30 cm³ butanolu. Mieszanie kontynuowano przez 50 minut w temperaturze pokojowej, po czym odparowano rozpuszczalnik, a produkt reakcji suszono przez 24 godziny w temperaturze 50°C w warunkach obniżonego ciśnienia.

Produkt otrzymano z wydajnością 92%.

Ή NMR (400 MHz DMSO-c/6) δ [ppm] = 1,05 (dd, J=6,02; 32,88Hz, 3H); 2,20 (s, 3H); 3,20 (m, 1H) 4,07 (m, 2H); 4,73 (m, 4H); 6,86 (m, 2H); 7,13 (m, 5H); 7,47 (m, 3H); 7,92 (d, J=13,55Hz, 1H); 8,44 (d, J=5,10 Hz, 1H). ¹³C NMR (DMSO-Ó6) δ (ppm] = 157,88; 154,34; 147,07; 144,41; 132,50; 131,69; 130,97; 130,24; 130,04; 128,52; 121,35; 120,36; 116,30; 106,33; 72,70; 70,88; 54,48; 17,74.

PL 229 316 Β1

Dla syntezowanych soli ustalono rozpuszczalność w wodzie i popularnych rozpuszczalnikach. W tabeli 1 przedstawiono rozpuszczalność otrzymanych soli, a w tabeli 2 wydajności reakcji i temperatury topnienia. Syntezowane sole nie rozpuszczają się w wodzie, natomiast dobrze rozpuszczają się w DMSO i metanolu.

Tabela 1 s

; Sól ł

1.

HDFcyiw

PScho)..........

Rozpuszczalność | DMŚO1 HzO L metanol ś chloroform i aceton

j [DFC]|HSOaj j f | - ] * ϊ $ I ’

L__________________L.............L............L.......................L-.............................i.............. ΐ [DFCMBR] i · * - ; * । + | +

Tabela 2

Lp ie

Nazwa

[ Wydajność | reakcji

t.t. PCj

(ΝΟ.Ϊ]

[DFCHNO

[DFCHCIJ

Ϊ89

4----—.—,— | 180182.

i Χ57-159 (8h j i [DFC][BF4 | 92 ΐ 61-62

Przykładowe zastosowanie:

Otrzymane sole testowano wobec czterech gatunków grzybów: Sclerotinia sclerotiorum, Botrytis cinerea, Fusarium culmorum i Microdochium nivale (kolekcja IOR-PIB).

Badane związki rozpuszczano w 4 ml 98% alkoholu etylowego, a następnie dodawano do sterylnego podłoża (PDA - Potato Dextrose Agar, Difco™), podgrzanego do 50°C. Stężenie preparatów w podłożu ustalono na 10, 100 i 1000 ppm (kationu - odpowiedzialnego za działanie fungistatyczne oraz substancji aktywnej zawartej w środku porównawczym Tebu 250 EW. Płynne podłoże zawierające pochodne difenkonazolu wylano na płytki Petriego (0 50 mm). Krążki badanego grzyba o średnicy 4 mm wykładano na środek płytki. Na płytkach kontrolnych, grzyby rosły na pożywce z dodatkiem alkoholu etylowego. Badane preparaty porównywano do fungicydu Tebu 250 EW zawierającego tebukonazol jako substancję aktywną. Płytki inkubowano w temperaturze pokojowej około 21°C, aż grzybnia w kontroli osiągnęła brzeg płytki. Następnie mierzono średnicę grzybni odejmując od pomiaru początkową średnicę krążka z grzybem 4 mm. Dla każdego obiektu wykonano 3 powtórzenia. Rezultaty poddano analizie Student-Newman-Keuls wyznaczając istotną różnicę pomiędzy kontrolą, a próbami z dodatkiem preparatów.

Wyniki:

Aktywność grzybobójcza, w warunkach in vitro, w stosunku do sprawców chorób roślin uzależniona była od zastosowanego preparatu, jego stężenia, jak również od gatunku grzyba. Dla grzybów Sclerotinia sclerotiorum, Botrytis cinerea i Microdochium nivale wszystkie badane ciecze stosowane

PL229 316 Β1 w stężeniach w stężeniu 100 i 1000 ppm wykazały bardzo wysoką aktywność fungistatyczną. Najmniej wrażliwy na badane ciecze jonowe okazał się grzyb Fusarium culmorum, a najbardziej wrażliwym był grzyb Botrytis cinerea.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Czwartorzędowe sole difenokonazolu z anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, w którym A oznacza: anion nieorganiczny azotanowy(V) lub chlorkowy lub wodorosiarczanowy(VI) lub tetrafluoroborowy.
2. Sposób otrzymywania czwartorzędowych soli difenokonazolu i anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, określonych zastrz. 1, znamienny tym, że czwartorzędowy chlorek, lub bromek difenokonazolu o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w alkoholu alifatycznym o długości łańcucha węglowego od jednego do czterech atomów węgla, lub ich mieszaninie, miesza się z metanolowym roztworem soli sodowej, lub potasowej, lub amonowej kwasu chlorowodorowego, azotowego(V), lub siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym chlorowodorku difenokonazolu do soli od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie w 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie produkt izoluje się, po czym rozpuszczalnik usuwa się.
3. Sposób otrzymywania czwartorzędowych soli difenokonazolu i anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, określonych zastrz. 1, znamienny tym, że difenokonazol o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w alkoholu alifatycznym o długości łańcucha węglowego od jednego do czterech atomow węgla, lub ich mieszaninie, korzystnie w etanolu, miesza się z solą sodową, lub potasową, lub amonową kwasu chlorowodorowego, lub azotowego(V), lub siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego rozpuszczoną w etanolu o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym czwartorzędowej soli difenokonazolu do kwasu nieorganicznego od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie 50°C, w czasie co najmniej 40 minut, po czym usuwa się rozpuszczalnik.
4. Sposób otrzymywania czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, określonych zastrz. 1, znamienny tym, że czwartorzędowy wodorotlenek difenokonazolu o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w propanolu, miesza się z solą sodową, lub potasową, lub amonową kwasu chlorowodorowego, azotowego(V), siarkowego(VI) lub tetrafluoroborowego rozpuszczoną w propanolu, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym wodorotlenku difenokonazolu do soli od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie produkt izoluje się, po czym usuwa się rozpuszczalnik.
5. Sposób otrzymywania czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym o wzorze ogólnym 1, określonych zastrz. 1, znamienny tym, że czwartorzędowy chlorek, lub bromek difenokonazolu o wzorze ogólnym 2, rozpuszcza się w butanolu, miesza się z kwasem siarkowym(VI), chlorowodorowym, azotowym(V), lub tetrafluoroborowym rozpuszczonym w butanolu, o stężeniu co najmniej 1%, w stosunku molowym bromku difenokonazolu do kwasu od 1:1 do 1:1,05, korzystnie 1:1, w temperaturze poniżej 100°C, korzystnie 20°C, w czasie co najmniej 40 minut, następnie oddziela produkt reakcji, po czym usuwa się rozpuszczalnik.
6. Zastosowanie nowych czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym, określonych zastrz. 1, jako fungicydów.
7. Zastosowanie czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym według zastrz. 6, znamienne tym, że sole stosuje się w postaci czystej.
8. Zastosowanie czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym według zastrz. 6, znamienne tym, że sole stosuje się w postaci roztworów wodno-alkoholowych.
9. Zastosowanie czwartorzędowych soli difenokonazolu z anionem nieorganicznym według zastrz. 6 i 8, znamienne tym, że sole stosuje się w roztworach wodno-alkoholowych o stężeniu co najmniej 0,1%.