PL192137B1 - Wkładka bezpiecznikowa - Google Patents

Abstract

1. Wkladka bezpiecznikowa, zwlaszcza dla bezpieczników niskiego napiecia i wielkiej mocy, majaca korpus z plyty, w którym to korpusie jest umieszczony element topikowy kontrolowany polaczonym z nim elektrycznie równolegle wska- znikowym elementem topikowym naprezajacym, umieszczony przed plytka, element sprezynowy, który jest polaczony z umocowanym przesuwnie wzdluz korpusu i wykonanym z folii elementem sygnalizacyjnym wskazujacym w obszarze wi- docznym stan zadzialania roboczego elementu topikowego, znamienna tym, ze element sygna- lizacyjny (7) ma kolejno polaczone ze soba ob- szary widoczny (12), obszar przejscia (11) i ob- szar glówki (13) do mocowania do elementu spre- zynowego (4), przy czym obszar przejscia (11) jest wezszy niz obszar widoczny (12), a obszar glówki (13) jest szerszy niz otwór przelotowy (14) w plytce (5) i jest zakonczony zwezeniem w szpic. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wkładka bezpiecznikowa, zwłaszcza dla bezpieczników niskiego napięcia i wielkiej mocy.

Z DE-U 2 97 18230 znana jest wkładka bezpiecznikowa, której roboczy element topikowy jest kontrolowany przez wskaźnikowy element topikowy, podłączony elektrycznie równolegle do niego. Wskaźnikowy element topikowy napręża element sprężynowy przed płytką. Element sprężynowy jest połączony także z elementem sygnalizacyjnym, przesuwanym wzdłuż korpusu wkładki bezpiecznikowej, która gdy zadziała roboczy element topikowy, w widocznym obszarze wyraźnie pokazuje stan zadziałania roboczego elementu topikowego.

Wkładki bezpiecznikowe z przyrządem wskaźnikowym z reguły wykazują osłabienie korpusu wkładki bezpiecznikowej w obszarze przyrządu wskaźnikowego. W szczególności w tak zwanych wskaźnikach środkowych korpus jest osłabiony w obszarze krytycznym. We wspomnianej wyżej wkładce bezpiecznikowej można uniknąć osłabienia, umieszczając element sygnalizacyjny z tyłu obudowy wkładki bezpiecznikowej, a nie w tunelu korpusu obudowy. Korzystnie jednak element sygnalizacyjny jest zabezpieczany osłoną i w razie potrzeby jest w nią wsunięty.

Połączenie przesuwanego elementu sygnalizacyjnego, który może być wykonany z folii, z elementem sprężynowym, który może być jednocześnie stosowany jako tak zwany czołowy wskaźnik zadziałania, w praktyce nie jest nieskomplikowane. Klejenie, tłoczenie na gorąco, kurczenie i łączenie z folią termokurczliwą w praktyce okazało się kosztowne.

Celem wynalazku jest opracowanie wkładki bezpiecznikowej posiadającej pewne łączenie elementu sygnalizacyjnego z elementem sprężynowym.

Wkładka bezpiecznikowa, zwłaszcza dla bezpieczników niskiego napięcia i wielkiej mocy, mająca korpus z płyty, w którym to korpusie jest umieszczony element topikowy kontrolowany połączonym z nim elektrycznie równolegle wskaźnikowym elementem topikowym naprężającym umieszczony przed płytką, element sprężynowy, który jest połączony z umocowanym przesuwnie wzdłuż korpusu i wykonanym z folii elementem sygnalizacyjnym wskazującym w obszarze widocznym stan zadziałania roboczego elementu topikowego według wynalazku charakteryzuje się tym, że element sygnalizacyjny ma kolejno połączone ze sobą obszary widoczne, obszar przejścia i obszar główki do mocowania do elementu sprężynowego, przy czym obszar przejścia jest węższy niż obszar widoczny, a obszar główki jest szerszy niż otwór przelotowy w płytce i jest zakończony zwężeniem w szpic.

Korzystnie element sygnalizacyjny w obszarze główki w przejściu do obszaru zwężenia w szpic ma, co najmniej jedno zwężające się ścięcie oporowe.

Korzystnie element sprężynowy ma swobodny wycięty kolec, zagięty przeciwnie do kierunku wyciągania elementu sygnalizacyjnego.

Korzystnie kolec ma tylne ścięcie.

Korzystnie element sprężynowy jest ukształtowany fałdziście w sprężynowy garb.

Korzystnie element sygnalizacyjny jest wykonany z folii polietylenowej.

Element sygnalizacyjny jest tu wykonany z folii, która jest węższa w obszarze przejścia do elementu sprężynowego niż w obszarze widocznym. W obszarze główki do mocowania do elementu sprężynowego, wychodząc od szerokości obszaru główki, która jest większa niż szerokość obszaru przelotowego w płytce, element sygnalizacyjny zwęża się w szpic. Dzięki szpicowi element sygnalizacyjny można wprowadzić do otworu przelotowego płytki, przy czym w przejściu do większej szerokości obszaru główki tworzą się ścięcia oporowe, które zwijają element sygnalizacyjny wykonany z materiału foliowego, tak że można najpierw uzyskać położenie montażowe, a następnie wyciągnąć element sygnalizacyjny z płytki. Wąski obszar przejścia pomiędzy obszarem widocznym i obszarem główki może przebiegać w otworze przelotowym płytki, a obszar widoczny napotyka opór przed płytką albo przez warstwą izolacyjną albo uszczelniającą. Szeroki obszar główki umożliwia połączenie elementu sygnalizacyjnego z elementem sprężynowym zwykłymi technikami, jak opisano powyżej.

Według korzystnego przykładu wykonania element sygnalizacyjny w obszarze główki w przejściu do obszaru zwężenia ma bardziej zwężające się ścięcia oporowe. Ułatwia to przeprowadzenie elementu sygnalizacyjnego przez płytkę dzięki jego konstrukcyjnemu wykonaniu.

Element sprężynowy ma korzystnie, swobodnie wycięty kolec, skierowany przeciwnie do kierunku wyciągania elementu sygnalizacyjnego. Ten kolec można ustawić prostopadle do elementu sprężynowego, po czym można docisnąć foliowy element sygnalizacyjny, tak aby kolec przeszedł na wylot, a jego tylne ścięcie przytrzymywało element sygnalizacyjny bez dalszych środków mocujących.

PL 192 137 B1

W celu dalszego zabezpieczenia kolec może zostać zagięty przeciwnie do kierunku wyciągania elementu sygnalizacyjnego w płaszczyźnie elementu sprężynowego. W szczególności element sygnalizacyjny można uzyskać przez odcięcie z taśmy zamkniętej.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 pokazuje element sygnalizacyjny, przerwany na środku, fig. 2 pokazuje wkładkę bezpiecznikową w istotnym tutaj obszarze i częściowo w przekroju, w pozostałej części jest ona odłamana, a fig. 3 pokazuje przykład wykonania elementu sprężynowego.

Wkładka bezpiecznikowa według fig. 2 pokazuje roboczy element topikowy 1 z przeciwstawnymi stykami nożowymi 2 zwykłego typu. Elektrycznie równolegle do roboczego elementu topikowego 1 umieszczony jest wskaźnikowy element topikowy 3, który napręża element sprężynowy 4 przy jednej z dwóch płytek 5. Płytki 5 w górnej części mają zwykłe nakładki uchwytowe. Element sprężynowy 4 na fig. 2 jest przedstawiony dodatkowo do położenia spoczynkowego w stanie naprężonym. Wzdłuż korpusu 6 wkładki bezpiecznikowej wsuwany jest element sygnalizacyjny 7. W obszarze widocznym 8 pokazuje on przy zadziałaniu wskaźnikowego elementu topikowego 3 i naprężeniu elementu sprężynowego 4 dla wysuwanej wkładki bezpiecznikowej w obszarze wskaźnikowym 9, że bezpiecznik zadziałał. Z powodu typowego dopasowania wskaźnikowego elementu topikowego 3 do roboczego elementu topikowego 1 przepala się wtedy roboczy element topikowy 1, powodując wyłączenie bezpiecznika.

W przykładzie wykonania według fig. 2 element sygnalizacyjny 7 przykryty jest osłoną 10, dzięki której może być przesuwany z tyłu korpusu 6 wkładki bezpiecznikowej. Z drugiej strony w korpusie 6 można wykonać płaski rowek prowadzący dla elementu wskaźnikowego, tak aby osłona 10 przykrywała element sygnalizacyjny 7 wyłącznie od zewnątrz.

Element sygnalizacyjny 7 według fig. 1 jest wykonany jako folia, która jest węższa w obszarze przejścia 11 do elementu sprężynowego 4 niż w obszarze widocznym 12. W obszarze główki 13 do mocowania przy elemencie sprężynowym 4 element sygnalizacyjny 7 zwęża się w szpic. Obszar główki 13 zaczyna się do większej szerokości niż szerokość otworu przelotowego 14 w płytce 5. Element sprężynowy 4 może nachodzić w znany sposób na styk nożowy 2.

W przejściu do obszaru zwężenia element sygnalizacyjny 7 według fig. 1 ma dwa ścięcia oporowe 15, w których obszar główki 13 zwęża się bardziej niż w pozostałej części o kształcie szpica. Powoduje to zwijanie przy wprowadzaniu do otworu przelotowego 14.

Element sprężynowy 4 w rozszerzeniu według fig. 3 ma swobodnie wycięty kolec 16, który jest umieszczony przy zamontowanej wkładce bezpiecznikowej. Na fig. 3 pokazano jak można wykonać element sprężynowy 4. Przez wygięcie w sprężynowy garb 17, pokazany na fig. 2, można korzystnie spowodować naprężenie elementu sprężynowego 4 przy zadziałaniu wskaźnikowego elementu topikowego 3. W celu dociśnięcia obszaru główki 13 elementu sygnalizacyjnego 7 do elementu sprężynowego 4 można wygiąć kolec 16 w kierunku prostopadłym do płaszczyzny rysunku i następnie przełożyć go w kierunku wyciągania elementu sprężynowego 4, tak aby był skierowany przeciwnie według fig. 3. Przy odwróconym kierunku wyciągania elementu sprężynowego kolec 16 jest innymi słowy przełożony odwrotnie do kierunku wyciągania elementu sygnalizacyjnego 7. Element sygnalizacyjny 7 można uzyskać przez odcięcie z taśmy zamkniętej.

Gdy kolec 16 ma tylne ścięcie, jak przedstawia fig. 3, dociśnięty element sygnalizacyjny 7 jest przytrzymywany już za główką kolca 16 także już przed przełożeniem kolca 16. Przy szerszym obszarze główki 13 elementu sygnalizacyjnego 7 można zastosować zwykłe techniki łączenia elementu sygnalizacyjnego 7 z elementem sprężynowym 4. Przy wykonaniu kolca 16 na elemencie sprężynowym 4 można także wykonać węższy obszar główki. W każdym przypadku uzyskuje się połączenie bez luzu elementu sygnalizacyjnego 7z elementem sprężynowym 4. Element sygnalizacyjny 7 można wykonać z folii z polietylenu jako elastyczny i odporny na zrywanie.

Claims (6)

1. Wkładka bezpiecznikowa, zwłaszcza dla bezpieczników niskiego napięcia i wielkiej mocy, mająca korpus z płyty, w którym to korpusie jest umieszczony element topikowy kontrolowany połączonym z nim elektrycznie równolegle wskaźnikowym elementem topikowym naprężającym, umieszczony przed płytką, element sprężynowy, który jest połączony z umocowanym przesuwnie wzdłuż korpusu i wykonanym z folii elementem sygnalizacyjnym wskazującym w obszarze widocznym stan

PL 192 137B1 zadziałania roboczego elementu topikowego, znamienna tym, że element sygnalizacyjny (7) ma kolejno połączone ze sobą obszary, widoczny (12), obszar przejścia (11) i obszar główki (13) do mocowania do elementu sprężynowego (4), przy czym obszar przejścia (11) jest węższy niż obszar widoczny (12), a obszar główki (13) jest szerszy niż otwór przelotowy (14) w płytce (5) i jest zakończony zwężeniem w szpic.

2. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że element sygnalizacyjny (7) w obszarze główki (13) w przejściu do obszaru zwężenia w szpic mam, co najmniej jedno zwężające się ścięcie oporowe (15).

3. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że element sprężynowy (4) ma swobodny wycięty kolec (16), zagięty przeciwnie do kierunku wyciągania elementu sygnalizacyjnego.

4. Wkładka według zastrz. 3, znamienna tym, że kolec (16) ma tylne ścięcie.

5. Wkładka według zastrz. 3, znamienna tym, że element sprężynowy (4) jest ukształtowany fałdziście w sprężynowy garb (17).

6. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że element sygnalizacyjny (7) jest wykonany z folii polietylenowej.