PL177084B1 - Podłoga rusztowania - Google Patents

Abstract

1. Podloga rusztowania ze zlozona z ksztal- towników ramowa konstrukcja wsporcza, która za- wiera dzwigary wzdluzne utworzone z odcinków tloczonych ksztaltowników pasmowych z lekkiego stopu, przy czym ksztaltownik ma pionowa scianke wewnetrzna, pionowa scianke zewnetrzna, pozio- ma scianke dolna, scianke górna oraz dalsze ele- menty wsporcze i wzmacniajace, wsród których przewidziane sa dolne centrujace zeberko i górny centrujacy ukladanie stosu zlobek, a na tej konstru- kcji wsporczej zamocowana jest plyta stanowiaca powierzchnie biezna podlogi rusztowania, zna- mienna tym, ze pomiedzy ograniczajacym przesu- niecie zeberkiem (136) i scianka (42) zlobka z jednej strony a krawedzia (43) plyty (45) wykonany jest odwadniajacy i wentylacyjny rowek (80), które- go dno (70) jest usytuowane ponizej powierzchni wsporczej (41) plyty (45). Fig 3 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest podłoga rusztowania ze złożoną z części kształtowych, ramową konstrukcją wsporczą, która zawiera dźwigary wzdłużne utworzone z odcinków pasmowych kształtowników tłoczonych z lekkiego stopu, przy czym kształtownik taki ma pionową ściankę wewnętrzną, pionową ściankę zewnętrzną, poziomą ściankę dolną, ściankę górną oraz dalsze elementy wspierające i wzmacniające, wśród których przewidziane jest dolne żeberko centrujące i górny żłobek centrujący stos, a ponadto na tej konstrukcji wsporczej zamocowana jest płyta stanowiąca powierzchnię bieżną podłogi rusztowania.

Znane są podłogi rusztowania, które mają konstrukcję ramową, na której jest zamocowana płyta.

Na takie płyty z wielu powodów nadal szczególnie przydatne jest drewno. Przede wszystkim jednak w przypadku drewna warstwowego krawędź ulega silnym uszkodzeniom pod działaniem wody i podobnych cieczy, gromadzącej się wilgoci i braku cyrkulacji powietrza. Odnosi się to również do podłogi ramy rusztowania pokazanej przykładowo w niemieckim opisie zgłoszeniowym DE-A 40 11624.

W celu ochrony krawędzi stosowano również kształtowniki z lekkiego stopu na dźwigary wzdłużne, na przykład w konstrukcji według DE-A 35 39 507. Nawet z nimi nie m 084 można było uzyskać żadnych szczególnych długotrwałych efektów, ponieważ albo zabezpieczenie krawędzi było złe, albo zabezpieczenie krawędzi było dobre, a zła była wentylacja.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie dla podłogi rusztowania o właściwościach wymienionych we wstępie rozwiązania, w którym przez celowe ukształtowanie kształtownika dźwigara osiągnięte zostanie polepszenie zabezpieczenia krawędzi, zabezpieczenie użytkownika przed poślizgnięciem się, a przede wszystkim wentylacja i odprowadzanie cieczy.

Podłoga rusztowania według wynalazku, wyróżnia się tym, że pomiędzy ograniczającym przesunięcie żeberkiem i jego ścianką żłobka z jednej strony a krawędzią płyty, wykonany jest rowek odwadniający i wentylacyjny, którego dno jest usytuowane poniżej powierzchni wsporczej płyty.

Dzięki temu, że obok krawędzi płyty utworzona jest wystarczająco duża przestrzeń przewietrzania z głęboko usytuowanym rowkiem, woda może zawsze dobrze odpływać i nawet pod krawędzią wilgoć może być odprowadzana z obszaru powierzchni wsporczej. Dzięki szerokim powierzchniom wsporczym i/lub wąskim szczelinom wsporczym nie może powstawać działanie kapilarne, tak, że nie powstają zwykłe zagrożenia drewna i drewna warstwowego.

Korzystnie jest, jeśli dno rowka jest szersze niż najmniejszy odstęp pomiędzy powierzchnią czołową płyty a ścianką żłobka.

Korzystnie jest również, jeśli powierzchnia wsporcza dla krawędzi płyty jest ukształtowana jako żebra wsporcze i przeciwpoślizgowe z utworzonymi pomiędzy nimi rowkami przewietrzającymi.

Korzystnie jest ponadto, jeśli ograniczające przesunięcie żeberko ma utworzoną górną powierzchnię bieżną dźwigarów wzdłużnych, która jest usytuowana w pewnym odstępie nad powierzchnią bieżną płyty.

Dogodnie jest, jeśli górna powierzchnia bieżna, ukształtowana jest jako płaskie żebra ze znajdującymi się pomiędzy nimi rynienkami na wodę i zanieczyszczenia.

Dogodnie jest również, jeśli ograniczającego przesunięcie żeberka cały kształtownik wykonany jest z zasadniczo jednakową grubością ścianki za wyjątkiem żeberka centrującego i żeberka ograniczającego przesunięcie.

Dogodnie jest ponadto, jeśli ograniczającego przesunięcie żeberka kształtownik, w przekroju poprzecznym ogranicza zasadniczo prostokątną, gładkościenną przestrzeń, która w obszarze obok płyty ma zasadniczo prostokątne, wąskie przedłużenie do góry.

Rama jest wykonana stabilnie, tak że nawet po dłuższym użytkowaniu przy zachowanej nośności płyty uniknięto zagrożeń wypadkami.

Dzięki niskiemu usytuowaniu dna rowka i ewentualnemu specjalnemu pochyleniu lub ukształtowaniu woda jest lepiej odprowadzana.

Ponadto zachowana jest znana możliwość układania w stos, a podłoga rusztowania jest celowo ukształtowana przez zamierzone stabilne wykonanie w obszarze rowka, układania stosu i grubej krawędzi w postaci powierzchni bieżnej.

Dalsze punkty widzenia, zalety i właściwości wynalazku wynikają również z dalszej części istoty wynalazku i z podanej części opisowej na podstawie rysunku.

Przedmiot wynalazku jest dokładniej opisany w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragment rusztowania z poprzeczką wsporczą i częścią końcową podłogi rusztowania wspartej na nim za pomocą haków wsporczych w widoku perspektywiczny, zaś fig. 2 - przedni koniec podłogi rusztowania w widoku perspektywicznym w powiększeniu, a fig. 3 - ucięty dźwigar wzdłużny z nałożonym odcinkiem brzegowym płyty w widoku perspektywicznym, natomiast fig. 4 - górną część dźwigara wzdłużnego z krawędzią płyty w przekroju pionowym, a fig. 5 przedstawia dźwigary wzdłużne dwóch ułożonych w stos podłóg rusztowania w przekroju pionowym z obszarami granicznymi, przy czym mocowanie zamknięć końcowych dla haków wsporczych za pomocą nitów, usytuowane poza płaszczyzną rysunku, pokazano linią przerywaną.

177 084

Pokazany na fig. 1 rysunku fragment rusztowania, ma stojaki 20, które wspierają znane płytki 21 z otworami w odstępach odpowiadających wymiarowymi rastru systemu rusztowania. Pomiędzy stojakami 20 na płytkach 21 z otworami, zamocowana jest za pomocą głowic łączących 30 poprzeczka wsporcza 22. Ta poprzeczka wsporcza 22 ma kształt otwartego ku górze ceownika. Górne końce pionowych ramion 27.1 i 27.2 poprzeczki wsporczej 22 tworzą krawędzie wsporcze 23 dla haków wsporczych 25 podłogi 26 rusztowania. Głowice łączące 30 są w znany sposób wykonane ze szczelinami i nasadzone na płytki 21 z otworami oraz zabezpieczone na nich klinami 34. W ten lub podobny sposób wykonuje się wiele pięter rusztowania. Fragment ten pokazano tylko po to, aby pokazać jak kształtowniki dźwigarów wzdłużnych 38.1, 38.2 ze swymi kształtami są rozmieszczone w całym rusztowaniu.

Na fig. 1 i fig. 2 rysunku, podłoga 26 rusztowania ma po każdej strome czołowej trzy haki wsporcze 25, które są zamocowane na zamknięciu końcowym 29. Jest ono w znany sposób zamocowane nitami 28 jak uwidoczniono na fig. 5 rysunku.

Dźwigary wzdłużne 38.1 i 38.2 są połączone przynajmniej jednym usztywnieniem poprzecznym 36 korzystnie wspawanym pomiędzy nie. Płyta 45 z odpowiednio wytworzonej sklejki lub podobnego materiału ma krawędź 43. Jest ona zamocowana nitami 47 w odpowiednim odstępie na każdym z dźwigarów wzdłużnych 38.1 lub 38.2. Na wszystkich figurach rysunku oprócz fig. 1 i fig. 2 dla przejrzystości pokazano szczegółowo tylko lewy dźwigar wzdłużny 38.2. Prawy dźwigar wzdłużny 38.1 jest wykonany w taki sam sposób, symetrycznie odzwierciedlony i odpowiednio zamocowany.

Dźwigary wzdłużne 38.1 i 38.2 stanowią wraz z zamknięciami końcowymi 29 i poprzecznymi usztywnieniami 36 stabilną ramę, która tworzy konstrukcję wsporczą 37 podłogi 26 rusztowania.

Konstrukcja wsporcza 37, jak uwidoczniono na fig. 3, fig. 4 i fig. 5 rysunku, ma powierzchnie wsporcze 41, które rozciągają się prawie przez połowy zewnętrznej szerokości 145 kształtowników 100 dźwigarów wzdłużnych 38.2, 38.3, 38.4, a każda z nich sięga prawie do środka.

Powierzchnie wsporcze 41 są w celu zapewnienia dobrej przyczepności wykonane ze wsporczymi i przeciwpoślizgowymi żeberkami 48 i wykonanymi pomiędzy nimi wentylacyjnymi rowkami 49, pokazanymi na fig. 4 rysunku, przy czym płyta 45 jest zamocowana tak, ażeby była dobrze przewietrzana również od dołu.

Płyta 45 może być wykonana ze sklejki odpornej na wysoką temperaturę z warstwą przeciwpoślizgową lub warstwą innego materiału zwykle stosowanego w rusztowaniach. Jako powierzchnię ma ona powierzchnię bieżną 46 podłogi 26 rusztowania. Za pomocą umieszczonych w odpowiednich odstępach nitów 47, korzystnie nitów rurkowych lub nitów jednostronnie zamykanych, krawędź 43 jest zanitowana na dźwigarach wzdłużnych 38.2, 38.3, 38.4.

Kształtownik 100 ma ściankę dolną 105, ściankę górną 106, ściankę wewnętrzną 107 i ściankę zewnętrzną 108. W dolnym zewnętrznym narożniku 109 pod ścianką dolną 105 wykonane jest wystające do dołu, znane, zasadniczo półcylindrycznego kształtu żeberko centrujące 110. Służy ono do wzmocnienia oraz do wspierania podłogi 26 rusztowania przy układaniu na podłożu wsporczym, a zwłaszcza do centrowania położenia przy układaniu w stos, jak pokazano na fig. 5 rysunku. Poza tym ścianka dolna 105 jest na swej powierzchni zewnętrznej 111 wykonana jako gładka i pozioma. Przechodzi ona zaokrąglonym lub ukośnie ściętym narożnikiem 112 w gładką powierzchnię zewnętrzną 113 pionowej ścianki wewnętrznej 107.

Kształtownik 100 każdego dźwigara wzdłużnego 38.1, 38.2, 38.3, 38.4 jest wytłaczanym kształtownikiem z lekkiego stopu, który jest przycięty przy końcach 39.1 i 39.2 jak uwidoczniono na fig. 2 rysunku. W końcach tych są w znany sposób wnitowane kątowe płytki 32 pokazane na fig.5 rysunku.

Powyżej narożnika 109 jak uwidoczniono na fig. 3 rysunku, ze ścianką dolną 105 połączona jest pionowa ścianka zewnętrzna 108, która rozciąga się gładką powierzchnią

177 084 do góry aż do górnego żeberka narożnego. Wystaje ono na wymiar 128 poza ściankę zewnętrzną 108 i stanowi tu specjalne wzmocnienie, które ponadto tworzy ściankę zewnętrzną 131 jako podparcie w żłobku 130 centrowania stosu. Ten żłobek centrowania stosu ma szerokość 125, która jest nieco większa niż szerokość 124 żeberka centrującego 110. Jest on przestrzennie usytuowany tak, jak pokazano na fig. 5 rysunku, że przy układaniu stosu z dwóch podłóg 26 jedna na drugiej, uniemożliwione jest przesunięcie boczne.

Żeberko 136 ograniczające przesunięcie ma tu w przybliżeniu taką samą szerokość jak żłobek 130 centrujący stos i tworzy górną powierzchnię bieżną 87, która ma płaskie żeberka 52 i pomiędzy nimi rowki 51 na wodę i zanieczyszczenia.

Przechodzi ona w ściankę 42 żłobka, która albo jest usytuowana w przybliżeniu pionowo, albo, jak w przykładzie wykonania, przebiega do dołu na zewnątrz w celu rozszerzenia rowka 80. Sięga ona aż do dna 70 odwadniającego i wentylacyjnego rowka 80, który jest wykonany pomiędzy pionową powierzchnią 81 przy krawędzi 43 płyty 45 a ścianką 42 żłobka i ma minimalną szerokość 83 w stosunku do skrajnego zewnętrznego żeberka wsporczego 84 powierzchni wsporczej 41. Jest ona tak duża, że można wygodnie dostać się kielnią lub szpachlą w odwadniający i wentylacyjny rowek 80 w celu oczyszczenia go. Powierzchnia bieżna 87 jest usytuowana obok odwadniającego i wentylacyjnego rowka 80 w znacznym odstępie nad powierzchnią wsporczą 41. Odstęp 85 nad powierzchnią bieżną 46 płyty 45 o grubości 86 jest tak duży, że krawędź 43 płyty 45 jest automatycznie chroniona. Z drugiej strony jednak nie powstaje pusta przestrzeń tak duża, aby mógł w niej pozostać but lub obcas. Przede wszystkim jednak jest miejsce wystarczające, aby ciecz odpływała i strony czołowe płyt 45 mogły być ze wszystkich stron przewietrzane, tak że drewno nawet przy wieloletnim użytkowaniu nie gnije pod działaniem stojącej wody i braku wentylacji. Dzięki temu w pewnych okolicznościach można zrezygnować z nadmiernego stosowania środków chroniących przed pleśnią itp.

Poniżej zostanie powtórnie podana ważna część opisu. Podłoga 26 rusztowania ma dźwigary wzdłużne 38.1, 38.2,38.3, 38.4 o profilu skrzynkowym. Przy dolnym zewnętrznym narożniku mają one żeberko centrujące 110, a w górnym zewnętrznym narożniku żłobek 130 centrujący stos obok żeberka 136 ograniczającego przesunięcie. Jest ono usytuowane w pewnym odstępie od krawędzi 43 płyty 45 i tworzy przez to odwadniający i wentylacyjny rowek 80.

177 084

Fig.3

177 084

177 084

- 38.1

Fig. 2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Podłoga rusztowania ze złożoną z kształtowników ramową konstrukcją wsporczą, która zawiera dźwigary wzdłużne utworzone z odcinków tłoczonych kształtowników pasmowych z lekkiego stopu, przy czym kształtownik ma pionową ściankę wewnętrzną, pionową ściankę zewnętrzną, poziomą ściankę dolną, ściankę górną oraz dalsze elementy wsporcze i wzmacniające, wśród których przewidziane są dolne centrujące żeberko i górny centrujący układanie stosu żłobek, a na tej konstrukcji wsporczej zamocowana jest płyta stanowiąca powierzchnię bieżną podłogi rusztowania, znamienna tym, że pomiędzy ograniczającym przesunięcie żeberkiem (136) i ścianką (42) żłobka z jednej strony a krawędzią (43) płyty (45) wykonany jest odwadniający i wentylacyjny rowek (80), którego dno (70) jest usytuowane poniżej powierzchni wsporczej (41) płyty (45).
2. 2. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że dno (70) rowka (80) jest szersze niż najmniejszy odstęp pomiędzy powierzchnią czołową płyty (45) a ścianką (42) żłobka.
3. 3. Podłoga według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że powierzchnia wsporcza (41) krawędzi (43) płyty (45) jest ukształtowana jako żebra wsporcze i przeciwpoślizgowe (48) z utworzonymi pomiędzy nimi przewietrzającymi rowkami (49).
4. 4. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że ograniczające przesunięcie żeberko (136) ma utworzoną górną powierzchnię bieżną (87) dźwigarów wzdłużnych (38.1, 38.2,

   38.3, 38.4), która usytuowana jest w odstępie (85) nad powierzchnią bieżną (46) płyty (45).
5. 5. Podłoga według zastrz. 4, znamienna tym, że górna powierzchnia bieżna (87), ukształtowana jest jako płaskie żebra (52) ze znajdującymi się pomiędzy nimi rynienkami (51) na wodę i zanieczyszczenia.
6. 6. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że ograniczającego przesunięcie żeberka (136) cały kształtownik (100) jest wykonany z zasadniczo jednakową grubością ścianki za wyjątkiem centrującego żeberka (110) i ograniczającego przesunięcie żeberka (136).
7. 7. Podłoga według zastrz. 1, znamienna tym, że ograniczającego przesunięcie żeberka (136) kształtownik (100) w przekroju poprzecznym ogranicza zasadniczo prostokątną, gładkościenną przestrzeń, która w obszarze obok płyty (45) ma zasadniczo prostokątne wąskie przedłużenie do góry.