PL173021B1

PL173021B1 - Podstawione związki pirymidynowe

Info

Publication number: PL173021B1
Application number: PL93307131A
Authority: PL
Inventors: David Munro; Royston Davis; Janet A. Day; Jacqueline A. Wilkin; William W. Wood
Original assignee: Shell Int Research
Priority date: 1992-07-17
Filing date: 1993-07-15
Publication date: 1998-01-30
Also published as: RU95105445A; PL173717B1; JP3353895B2; PL307131A1; PT650482E; IL106324A0; CZ282275B6; MD1154F2; DK0650482T3; TR26781A; CA2140346A1; KR950702541A; EP0650482A1; EP0650482B1; DE69330882T2; AU671845B2; HUT70086A; SK3295A3; ZA935155B; WO1994002470A1

Abstract

1 Podstawione zwiazki pirymidynowe o ogólnym wzorze w którym X1 i X sa takie same i kazdy oznacza atom tlenu, grupe S(O)n. w której n oznacza 0, 1 iub 2, albo grupe CO, CH 2 lub NR w której R oznacza atom wodoru lub grupe alkilowa. R1 i R1 0 sa takie same lub rózne a kazdy oznacza atom wodoru albo atom chlorowca, R2 i R9 sa takie sam e lub rózne a kazdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca albo grupe cyjanowa, nitrowa, alkilowa, chlorowcoalkilowa, alkoksylowa, tioalkilowa, aminowa, mono- albo di-alkiloaminowa, alkoksyalkilowa, chlorowcoalkoksyalkilowa lub alkoksykarbonylowa. R3 i R8 sa takie same lub rózne i kazdy z nich oznacza atom wodoru, atom chloru lub fluoru albo grupe alkilowa, chlorowcoalkilowa, chlorowcoalkenylowa, chlorowcoalkinylowa, chlorowcoalkoksylowa, alkoksykarbo- nylowa, chlorowcotioalkilowa, chlorowcoalkoksyalkilowa. chlorowcoalkilosulfinylowa, chlorowcoalkllosulfonylowa, nitrowa lub cyjanowa, R4 i R7 sa takie same lub rózne i kazdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca lub grupe alkilowa albo alkoksylowa, R5 oznacza atom wodoru, atom chlorowca albo grupe cyjanowa, alkilowa, chlorowcoalkilowa, alkoksylowa, tioalkilowa, alkilosulfinylowa, lub fenylowa, a R6 oznacza atom wodoru albo, gdy R5 oznacza wodór, R6 oznacza dodatkowo grupe alkilowa, pod warunkiem, ze albo kazdy z dwóch pierscieni fenylowych jest niepodstawiony albo przynajmniej jeden z podstawników R3 i R8 nie jest wodorem, i pod warunkiem, ze gdy X1 i X2 oba, oznaczaja atom tlenu i R do R4 oraz R6 do R1 0 wszystkie oznaczaja atom wodoru, wtedy R5 ma wyzej podane znaczenie za wyjatkiem grupy fenylowej. (I) Opis patentowy przedrukowano ze wzgledu na zauwazone Wedy PL PL PL

Description

Przedmiotem obecnego wynalazku są podstawione związki pirymidynowe.

W holenderskim opisie patentogymNa 6 814 057 ujawniono szeroką gamę podstawionych pirymidyn oraz stosowanie ich jako pestycydów.

W czasopiśmie J. Indian Chem. Soc., 52(8), 1975, str. 774-75 oraz 53(9), 1976 str. 913-914 opisano liczne 2-amino-4,6-bisaryloksy- i arylimino-pirymidyny i sugerowano, iż mogą one wykazywać użyteczne własności biologiczne.

Obecnie stwierdzono, że grupa podstawionych pirymidyn opisanych ogólnie w opisie patentowym Nr-6 814 057, ale konkretnie nie ujawniona, wykazuje czynność roztoczobójczą która jest wyraźnie większa niż analogów 2-4minopodstαwlonych.

Związki według wynalazku określone są ogólnym wzorem

w którym

X¹ i X² są takie same i każdy oznacza atom tlenu, grupę S(O)n, w której n oznacza 0,1 lub 2, albo grupę CO, CH2 lub NR w której R oznacza atom wodoru lub grupę alkilową,

R^Y i Ri° są tafie same lub różne a każdy oznacza atom wodoru albo atom chlorowca,

R² i R⁹ są takie same różne a każdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca albo grupę cyjanową, nitrową alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, tioalkilową, aminową, monoalbo di-alkiloaminową, 4lZoZsyαlkilową, chlorowcoαlkoksy4lkilog'e lub alZoZsyk4rboaylową,

R³ i r8 są takie same lub różne i każdy z nich oznacza atom wodoru, atom chloru lub fluoru albo grupę alkilową, chlorog^,coaliZową, chlorowcGal^^nylową, chloaowcOalZinylową chlorowco4lZoZsylową, αlZoZsyZαrboaylową, chlorowcotioalkilową, chlorowcoalkoksyalkilową, chlorowcoalżilosulfinylową, chlorowcoaliklosulfonylową, nitrową lub cyjanową, r4 i R⁷ są takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca lub grupę alkilową albo alkoksylową, rZoznacza atom wodoru, atom chlorowca albo grapę cyjanową, alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, tioalkilową, alkilosulfinylową lub fenylową, a r6 oznacza atom wodoru albo, gdy R5 oznacza wodór, R oznacza dodatkowo grupę alkilową, pod warunkiem, że albo każdy z dwóch pierścieni fenylowych jest niepodstawione albo przynajmniej jeden z podstawników R3 i r8 nie jest wodorem, i pod garunkterd, że gdy X

173 021 i X² oba oznaczają atom tlenu i R¹ do R⁴ oraz R⁶ do R¹⁰ wszystkie oznaczają atom wodoru, wtedy R⁵ nie oznacza grupy fenylowej.

Dla utrzymywania aktywności pierścienie fenylowe we wzorze I muszą być albo niepodstawione albo przynajmniej jeden z nich musi posiadać podstawnik w pozycji 3.

Korzystnie jest gdy grupa alkilowa, o ile nie podano inaczej, jest grupą o prostym łańcuchu lub o łańcuchu lub o łańcuchu rozgałęzionym zawierająca do 12 atomów węgla, na przykład do 8 atomów węgla. Korzystnie grupa alkilowa zawiera do 6 atomów węgla. Specjalnie korzystnymi grupami alkilowymi są grupy metylowa, etylowa i butylowa. Każde ugrupowanie alkilowe stanowiące część innej grupy, na przykład ugrupowanie alkilowe w grupie chlorowcoalkilowej lub każde ugrupowanie alkilowe w grupie alkoksyalkilowej, zawiera stosownie do 6 atomów węgla, korzystnie do 4 atomów węgla. Korzystnymi ugrupowaniami alkilowymi są grupa metylowa i etylowa.

Chlorowiec oznacza fluor, chlor, brom albo jod. Chlorowcoalkil i chlorowocoalkoksyl oznacza, zwłaszcza grupę trifluorometylową pentafluoroetylową oraz trifluorometoksylową. Korzystnie każdy X⁴ i X2 oznacza atom tlenu, siarki albo grupę NH, zwłaszcza każdy z podstawników χΐ i χ2 oznacza atom tlenu.

δ i i n

Korzystnie R i R sa takie same i każdy oznacza atom wodoru albo fluoru, zwłaszcza atom wodoru. Korzystnie R² i R⁹ są takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca, zwłaszcza fluoru, chloru lub bromu, grupę nitrową, alkilową albo cyjanową. Korzystnie R³ i R⁸ są takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, fluoru łub chloru, albo grupę nitrową, Ci-ialkiJową, chloro wco-Ci-alkilową, chlorowco-Ci4alkoksylową, chlorowco-C2-4alkenylową lub (Ci-alkoksy)karbonylową. W szczególnie korzystnych' związkach każdy z podstawników r3 i r8 oznacza atom wodoru lub chlorku albo grupę trifluorometylową, tri^4:iu^:r<^i^i^t^<^>k^sylową, pentafluoroetylową lub difluoroetenylową, albo jeden z podstawników R3iR8 oznacza grupę trifluorometylową a inny oznacza atom wodoru, chloru lub fluoru, albo grupę metylową, butylową, nitrową, cyjanową albo metoksykarbonylową.

Korzystnie R⁴ i R⁷ są jednakowe lub różne i każdy oznacza atom wodoru lub chlorowca albo grupę Ci.-alkilową.

Pierścień pirymidynowy, niezależnie od podstawników w pozycjach 4 i 6, może mieć także jeden inny podstawnik. R? w pozycji 2, korzystnie oznacza atom wodoru lub chlorowca, albo grupę chlorowco ‘ Ci-alkilową, Ci-4ioalkilową, Ci-alkilosulfinylową lub fenylową, zwłaszcza atom wodoru, fluoru, chloru lub bromu albo grupę tiometylowa lub tioetylową. r6 w pozycji 5, oznacza korzystnie atom wodoru lub, gdy r5 oznacza wodór, r oznacza dodatkowo grupę mety· lową. Jednak r6 oznacza korzystnie wodór.

Związki o wzorze I można wytwarzać odpowiednio adoptowanymi, konwencjonalnymi sposobami wytwarzania dipodstawionych pirymidyn.

Dogodnie, związki o wzorze I można wytwarzać przez sprzęganie odpowiednio podstawionego fenolu(i), tiofenolu(i) albo aniliny(amimlin) z 4,6-dichlorowcopirymidyn a w środowisku zasadowym, stosując ewentualnie rozpuszczalnik, w temperaturze otoczenia albo jeśli to konieczne, w podwyższonej temperaturze, na przykład w zakresie od 50 do I50°C. Pożądane jest prowadzenie reakcji w atmosferze azotu. Takie procesy są dobrze znane i są opisane, na przykład w J. Indian Chem. Soc. 52(8), i975 str. 774-775 oraz 53(9), i976 str. 9I3-9I4.

Oczywiście w celu wytworzenia symetrycznie podstawionych związków pirymidynowych o wzorze I, reakcję można prowadzić w jednym etapie stosując pirymidynę i związek fenolowy w stosunku molowym, co najmniej i:2. Dla związków niesymetrycznych konieczne jest oddzielne wprowadzanie obu podstawników arylowych w procesie dwuetapowym.

Warunki zasadowe można uzyskać stosując sól metalu alkalicznego, dogodnie sól sodową lub potasową, na przykład wodorek lub węglan metalu alkalicznego, takie jak wodorek sodowy lub węglan potasowy, albo stosując inne konwencjonalne związki zasadowe, takie jak n-butylolit. Rozpuszczalnikiem jeśli jest konieczny, może być każdy polarny rozpuszczalnik organiczny, który musi być tak dobrany aby był kompatybilny z zasadą używaną w reakcji. I tak, w przypadku stosowania węglanu potasowego odpowiednimi rozpuszczalnikami są zarówno dimetyloformamid jak i dimetylosulfotlenek, a w przypadku stosowania wodorku sodowego można użyć tetrahydroduran.

173 021

Możliwe jest również wytwarzanie 2-podstawionej-4,6-dipodstawionej pirymidyny z odpowiedniego związku z różnymi podstawnikami w pozycji 2 stosując standardowe procedury postępowania. I tak na przykład, 2-chlorowco^4_ł6-dipodsta'w^,ioną pirymidynę można iwyiwarzac z odpowiedniego 2-amino-związku stosując azotyn alkilowy, na przykład azotyn tertbutyłowej oraz odpowiedni rozpuszczalnik, taki jak czterochlorek węgla. Również 2-hydroksy-4,6-dipodstawione pirymidyny można przekształcić w analogiczne związki z chlorowcem w pozycji 2, stosując halogenek fosforylu i prowadząc reakcję w podwyższonej temperaturze, zwykle w zakresie od 100°C do temperatury wrzenia medium reakcyjnego. Bardzo korzystna temperatura dla tego typu reakcji wynosi od 130 do 150°C.

Ponadto, możliwe jest a dla niektórych związków według wynalazku bardziej dogodne, wytwarzania pewnych związków o wzorze I z innych związków o wzorze I metodami standardowymi. I tak, na przykład tlenki SO lub SO2 związków, w których X¹ i X² oznaczają siarkę, można wytwarzać zwykłymi metodami utleniania. Analogi N-alkilowe związków NH można wytwarzać zwykłymi sposobami stosowanych w alkilacji, na przykład, stosując jodek metylu i trietyloaminę albo prowadząc uwadamianie wobec katalizatora palladowego na węglu. Związki z grupą alkoksylową w pozycji 2 można wytwarzać ze związków analogicznych zawierających chlor w pozycji 2 stosując alkoholan sodowy w metanolu.

Sposób wytwarzania związku o wzorze ogólnym I, obejmuje

a) wytworzenie snmetrycznychzwiązków, w którychRc=R¹⁰i R²=R⁹, R³=R⁸ i R4=R⁷, poddając reakcji, w warunkach zasadowych, 4,6-dichlorowcopieymidynę o wzorze ogólnym

6 12 * w którym Rt i R mają wyżej podane znaczenia a każdy Hal i Hal , niezależnie, oznaczają atom chlorowca, korzystnie chlor lub brom, ze związkiem o wzorze ogólnym

w którym X oznacza grupę CH2Hal, COHal, OH, SH lub NRH, Hal oznacza atom chlorowca, odpowiednio chlor lub brom, a R, Ri, r2, R³ i r4 mają wyżej podane znaczenia, w stosunku molowym co najmniej 1:2, 1234· ·

b) wytwo^c^i^ie zwiczków, w ótórócC R,R R1 3R oie 04 takie s time jak R¹⁰, Rt, R⁸ i R7, odpowiednio, przez poddanie reakcji, w warunkach zasadowych, związku o wzorze II ze związkiem o wzorze III w stosunku molowym 1:1 a następnie poddanie reakcji wytworzonego produktu ze związkiem o wzorze ogólnym

173 021

(IV)

8 9 10 w którym X, R , R , R i R mają wyżej podane znaczenia, także w stosunku molowym 1:1, albo

c) przekształcenie związku o ogólnym wzorze

w którym X¹, X², R¹, R², R³, R⁴, R⁶, R⁷, R⁸, R⁹ i R¹⁰ mają wyżej podane znaczenia a R¹¹oznacza grupę OH lub NH2, w związku o ogólnym wzorze I, i jeśli to pożądane lub konieczne, przekształcenie jednego związku o wzorze I w inny związek o wzorze I.

Wytworzone związki o wzorze I można, jeśli to pożądane, wyodrębnić i oczyścić zwykłymi metodami.

Związki o wzorze II są to albo związki znane albo możliwe do wytwarzania zwykłymi sposobami, na przykład przez poddanie konwersji odpowiedniego pirymidynolu (otrzymanego według preparatywnej metody syntetycznej z odpowiedniego malonianu i formamidyny stosując ogrzewanie ich do wrzenia pod chłodnicązwrotnąw obecności etanolu 1 etanolanu sodu) w obecności halogenku fosforylu, na przykład chlorku, w trietyloaminie w podwyższonej temperaturze, na przykład w 100°C, jak opisano w J. Org. Chem. 26,1961, str. 4504.

Związki o wzorach III i IV są także znanymi lub możliwymi do wytworzenia zwykłymi metodami, związkami opisanymi na przykład w artykule w J. Amer. Chem. Soc. 73,1951, str. 3470, w którym opisano warunki otrzymywania odpowiednich fenoli z odpowiednich anilin, stosując azotyn sodu i wodny roztwór kwasu siarkowego w temperaturze 0°C a potem stosując destylację z parą wodną. Związki o wzorze ogólnym V i ich pochodne alkilowe, z wyjątkiem

2-amino~4,6-bisfenoskypirymidyny, którą ujawniono w J. Indian Chem. Soc. 53(9), i97*6, str. 913-914 oraz 2-amino-4,6-bis(3-chłorofenyloamino)pirymidyny, którą opisano w J. Indian Chem. Soc. 52(8), 1975, str. 774-775, są związkami nowymi, dotychczas nieznanymi i także stanowią część obecnego wynalazku. Możnaje wytwarzać sposobami analogicznymi do stosowanych przy wytwarzania związków o wzorze I.

Związek 2-hydroksy-4,6-d.ichlorowcopirymidynowego stanowiący prekursor konieczny przy wytwarzaniu związków o wzorze V, w którym Rⁿ oznacza grupę hydroksylową, można wytwarzać sposobami opisanymi w Helv. Chim. Acta 72,1989 str. 738 przez reakcję 2,4,6-trichlorowcopirymidyny z dioksanem w wodnym roztworze wodorotlenku sodu w temperaturze otoczenia. Inne związki będące prekursorami można także wytwarzać zwykłymi sposobami

173 021 opisanymi w literaturze. Najważniejsze zastosowanie związków o wzorze V to wytwarzanie związków o wzorze I. Jednakże stwierdzono, iżjeden lub dwa z tych nowych związków o wzorze , ikvvvzjvbi vr uuiv w jr £iu£ju.jt£ tukij w πύον vj w ą.

Związki o wzorze ogólnym I wykazują interesującą i użyteczną aktywność pestycydową, zwłaszcza roztoczobójczą i jako takie mogą być stosowane do lepszej walki z roztoczem gatunku Tetranychus i Panonychus. Ponadto stwierdzono, że związki według wynalazku wykazują dobrą aktywność roztoczobójczą w stosunku do gatunków roztoczy, które uodporniły się na istniejące, handlowo dostępne środki roztoczobójcze.

Niektóre związki o ogólnym wzorze I nie tylko wykazują aktywność roz.ti^oczobójczą lecz także wykazują użyteczną aktywność w stosunku do szkodników owadzich, do których także należą mól i komar.

Ponadto stwierdzono, ze związki o ogólnym wzorze I odznaczają się aktywnością przeciw zwierzęcym posażytom zewnętrznym, na przykład kleszczowe u takich zwierząt jak, bydło, owce, kozy, świnie, psy, konie, samy i koty.

Związki według wynalazku znajdują zastosowanie w środku szkodn.ikobojczym składającym się z nośnika, korzystnie z dwóch nośników, z których przynajmniej jeden jest środkiem powierzchniowo czynnym oraz związku o ogólnym wzorze I jako substancji czynnej. Przy zastosowaniu takiego środka zwalcza się szkodniki, głównie szkodniki typu roztoczy, w miejscu ich występowania. Sposób ten polega na traktowaniu tego miejsca związkiem według wynalazku albo środkiem szkodnikobójczym, zwłaszcza akaiycydem. Stosowana dawka substancji czynnej może wynosić, na przykład, od 5 do 500 ppm, korzystnie od 10 do 400 ppm, a zależności od trOdowanego miejsca.

Związek według wynalazku umożliwia także zwalczanie zewnętrznych pasożytów zwierzęcych i polega na traktowaniu skóry lub sierści zwierzęcia związkiem o ogólnym wzorze I lub środkiem zawierającym taki związek jako substancję czynną.

Niżej podane przykłady ilustrują sposób wytwarzania związków według wynalazku, przy czym przykłady 11 2 ilustrują sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorach II i III, a pozostałe przykłady ilustrują sposób wytwarzania związków o wzorze I oraz dokumentują ich własności szkodnikobójcze.

Przykład 1. Otrzymy wanii4-bromo-3-trifluorometylofeaolu

4- Bromo-S-triiluorametyloanilinę (48 g, 0,2 mola) traktuje się wodą (300 ml) i stężonym H2SO4 (36 ml) w temperaturze 60°C przez 1 godzinę. Otrzymaną zawiesinę oziębia się w łaźni z lodem i traktuje azotynem sodu (16 g, 0,23 mola) w -wodzie (30 ml) utrzymując temperaturę mieszaniny reakcyjnej poniżej 10°C. Otrzymany roztwór miesza się w temperaturze 0°C przez 1 godzinę a następnie dodaje porcjami, przez 1 g<^<^:zi^^^, do 25% wodnego roztworu H2SO4 (160 ml) prowadząc jednocześnie destylację z parą wodną. Po zebraniu w przybliżeniu 1 litra destylatu, wodny destylat poddaje się ekstrakcji eterem a roztwór organiczny suszy MgSO4, przesącza i zatęża. Produkt, 4-bromo-3-trifluoromet.ylofenol, otrzymuje się po destylacji pod zmniejszonym ciśnieniem. Wydajność 18,0 g (37%), temperatura wrzenia 68-71°C pod ciśnieniem 133,322 Pa.

Analiza elementarna (%):

Obliczono: C=34,9 H=1,7

Znaleziono: C=34,9 H=l,7

Przykład 2. Do sodu (13 g, 0,57 mola) rozpuszczonego w etanolu (500 ml) dodaje się malonian dietylowy (84 g, 0,53 mola) a potem trifiuorometyloformamidynę (62 g, 0,55 mola). Mieszaninę ogrzewa się do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 12 godzin. Po oziębieniu, mieszaninę zatęża się pod zmniejszonym ciśnieniem i produkt przenosi się do wody. Po zakwaszeniu stężonym HCl, zbiera się wytrącony produkt. Wydajność: 27,5 (28%). Wytrącony' produkt (5,0 g, 0,028 mola) zawiesza się w metyloaminie (20 ml) i zadaje ostrożnie POCI3 (20 ml). Po zatrzymaniu się reakcji egzotermicznej, mieszaninę reakcyjną ogrzewa się w 100°C przez 2 godziny anastępnie oziębia i wylewa na lód. Produkt ekstrahuje się do eteru dietylowego, suszy nad Na2SO4 i zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Końcowy produkt, 4,6-dichloro-2trifluorometylopirymidyaę, uzyskuje się przez destylację bulb to bulb (destylacja z bańki do bańki). Wydajność: 3,2 g (52%), temperatura wrzenia 120°C/2666,44 Pa.

173 021

Przykład 3. Otrzymywanie4,6-bis-(4-chloro-3--trifluorOmetylofenoksy)pirymidyny

4-Chloro-3-tri:nuor^metylofenol (10,0 g, 0,051 mola) i 4,6-dich.loropirymidynę (3,7 g, 0,025 mola) ogrzewa się do 60°C w dimetylosulfotlenku (75 ml) z węglanem potasu tl0g1w atmosferze azotu przez 12 godzim Nattępnie mieszaninę wylewa się do wody i poodiikt ekstrahuje do eteru dietylowego. Warstwę organiczną suszy się używając Na2SO4, sączy i zatęża. Produkt, 4,6-bisg4-chloro-3-trifluorometylofepoksy)pirywi0ypę, otrzymuje się na drodze chromatografii kolumnowej (eluowapin mieszaniną heksanu i octanu etylu w stosunku 5:1) i poddaje rekrystalizacji z eteru dintyłowngo z heksanem. Wydajność 11 g (94%), temperatura topnienia 111°C.

Analiza elementarna (%):

Obliczono: 0=46,1 H=l,7 41=7,0

Znaleziono: C=47,3 H=l,8 Ό8 ,9

Przykład 4. Otrzymywane 4,6-bis(3-trifluorometylofePoksy)-2-browopirym.idypy

a) Otrzymywanie 4,0-bis-(3-frifłuorowetylofnPlOksy)-pirywi0yn-2-onu

Do roztworu 2,4,0-trichłoropirywidyny (36,7 g, 0,2 mola) w dioksanie (600 w!) dodaje się wodorotlenek sodu (20 g, 0,5 mola) w wodzie (160 ml). Mieszaninę miesza się przez 4 godziny i otrzymuje gęsty biały wytrącony osad. Mieszaninę zatęża się pod próżnią i pozostałość krystalizuje z wrzącej wody. Wydajność 18 g (55%).

Tą pozostałość, 4,6-0ichloropirywidyn-2-on, (8,0 g, 0,049 mola) i 3-trifluorometylofepoł (20 g, 0,123 mola) ogrzewa się w 0imntyloforwawi0zin (250 ml) z węglanem potasu (16 g) w atmosferze azotu w temperaturze 100°C przez 12 godzin. Następnie mieszaninę wylewa się do wody i zbiera wytrącony osad. Produkt 4,0-bis(3-trifłuoro-metyłofenoksy)piΓyw.idyn-2-on, otrzymuje się po rekrystahzacji z roztworu metanol w wodzie i przepuszczenie przez kolumnę chromatograficzną (eluowapin mieszaniną heksanu z octanem etylu w stosunku 1:1). Wydajność

2,5 g (12%).

Analiza elementarna (%):

Obliczono: C=44,6 H=1,7 N=5.8

Znaleziono: 045,7 H=2,1 N=5,7

b) Otrzymywanie 4,0-bis(3-trifluorowetylofepoUsy)-2--browopirymi0ypy

4,6-Bis(3-trifłuorowetylofnnoksy)-pirywidyn-2-on (4,0 g, 0,0096 mola) i POBr3 (100 g) ogrzewa się w 140°C przez 48 godzin. Następnie mieszaninę wylewa się do mieszaniny 2N NaOH (500 ml) i lodu. Produkt ekstrahuje się do eteru dintylowngo, suszy używając Na2SO4, sączy i zatężapod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt otrzymuje się po chromatografii kolumnowej (3:1, heksan/octan etylu) i rekrystalizacji (octan etyłu/heUsan).

Wydajność: 1,0 g (22%), temperatura topnienia 126-129°C.

Analiza nlnmnptarna (%):

Obliczono: 045,1 H=1,9 N=5,9

Znaleziono: C=4f5,7 H=2,1 N=6,1

Przykład 5. Otrzymywanie4,6-bis(4-fluoro-3-trifluorometylo-fenoksy)-2-chloropirymidyny.

2-Amino-4,6-bis(4-ίluoro-3-hifluorowetylofenoksy)pirywi0ypę (3,0 g, 6,7 mola) rozpuszcza się w czterochlorku węgla (75 ml) i do otrzymanego roztworu dodaje azotynu tert-butylowego (1,2 ml, 13,4 mola). Mieszaninę ogrzewa się w temperaturze 30°C przez 48 godzin i następnie wylewa do wody. Produkt ekstrahuje się dichlorometanem, suszy nad sii^cziipow sodu, sączy i zatęża pod zwpinjszonyw ciśpiepinw. Produkt 4,0-bis(4-ίłuoro-3-tΓifłuorometylofnpoksy)-2-chłtrΌpirymidynę, w postaci oleju otrzymuje się po chromatografii kolumnowej (oIuowanin mieszaniną heksanu z octanem etylu w stosunku 5:1). Wydajność 0,3 g (10%), MS 471 (M+ + H), NMR 7,3-7,5 (6H, w, arc^raat;^)), 6,35 (1H, s, H-5).

Analiza elementarna (%):

Obliczono: 049,6 H=1,9 N=6,4

Znaleziono: 049,8 H=2,1 N46,4

173 021

Przykład 6. Otr/ymywanńe 4-(4-c.yja^iofenoksy)-ó-(4-fiuoro-3-^l^rifluorom^l^;^lofenoksy)pirymidyny.

a) Otrzymywanie 4-fluoro-6-^(^zl-fluoro-3-trifluoromet^^lofenoksy)pirymidyny.

4,6-Difiuoropirymidynę (2,0 g, 0,017) dodaje się do dimetyloformamidu (150 ml) z węglanem potasu (2,5 g) i chłodzi do temperatury około -20°C. Następnie 4-fluoro-3-trifluorometylofenol (2,9 g w 25 ml dimetyloformamidu) dodaje się kroplami przez 2 godziny. Mieszaninę miesza się przez 4 godziny w temperaturze pomiędzy -30 a -20°C. Gazowa analiza chromatograficzna wykonana po tym czasie wykazała iż reakcja nie przebiegała całkowicie i dlatego mieszaninę pozostawiono na noc w lodówce aby uchronić ją od zagrzania do temperatury pokojowej. Następnie mieszaninę mieszano przez dalsze 5 godzin w temperaturze -20°C, po którym to czasie gazowa chromatografia wykazała zakończenie reakcji. Mieszaninę wylewa się wtedy do wody, otrzymany stały produkt odsącza i rekrystalizuje z cyklohesanu. Wydajność 0,9 g (21%).

Obliczono: C=47,8 H=l,8 N=10,l

Znaleziono: C=48,0 H=2,8 N=10,1

Dalsze 0,5 g produktu uzyskano po rekrystallzacji z przesączu co daje całkowitą wydajność 31%.

b) Otrzymywanie 4-(4-cyjanofenoksy)-6-(4-fluoro-3-trifłuorometylo-enoksy)-pirymidyny.

4-Fluoro-6-(4-l^r^c^r^c^-^;l-^t^rifluo^rometylofenoksy)pirymidynę (0,9 g, 3,3 mmola) umieszcza się w dimetyloformamidzie (100 ml) z węglanem potasu (0,6 g) i temperaturę obniża do 0°C. Następnie dodaje się kroplami 4-cyjanofenol (0,37 g 120 ml dimetyloformamidu) i mieszaninę miesza przez 6 godzin utrzymując temperaturę poniżej 5°C. Gazowa analiza chromatograficzna wykonana po tym czasie wykazała zakończenie lub prawie zakończenie reakcji i dlatego też dodano 0,2 równoważnika 4-cyjanofenolu i mieszaninę mieszano przez noc, w którym to czasie temperatura doszła do temperatury pokojowej. Po tym czasie chromatografia gazowa oraz chromatografia cienkowarstwowa wykazały iż reakcja dobiegała do końca. Mieszaninę wylewa się więc do 100 ml wody i otrzymany stały produkt odsącza i krystalizuje z cykloheksanu.

Wydajność 0,93 g (75%), temperatura topnienia 131-132°C.

Obliczono: C=57,6 H=2,4 N=11,2

Znaleziono: C=57,5 H=2,6 N=11,2

Przykład 7 do 63. Dalsze związki o wzorze I otrzymano analogicznymi sposobami do tych opisanych w przykładach 3 do 6. Szczegóły podano w poniższej tabeli 1, w odniesieniu do następującego wzoru:

r4 i r7 każdy oznacza wodór.

173 021

Ta bela

173 021

T a b e a a 1 (ciąg dalszy)

		o co	C r-ł		<r ci	o	NO O.	^4 θ'	\O o-
elemn. . /znal.)	x	m UA	CO	co ao	»—*4 r—< r-4	co co	o* r*-.	00 o.	u~i in
X	σ> oj oj r->	O rm cn	ci m o m	Ό o r-4 OJ	θ' x“4 oj c»	Γ*» co OJ 04	co O— Cl <T	O ci 04 04
Analiaa (¾ obl.
u	<y <7 o o UD tn	c\ ci o· tn V» tn	<r 9—4 NO NO	T-l o ησ *-A <r <·	ci co co co tn *n	o- <T m 10 m «η	-σ ci 04 OJ NO \O	O <T CO CO <r <r
Temp. top.	o o χ-χ·	o OJ 00	TO ω r—J O	o σ\ CO	o NO ci rJ	O Γ-».	O co o-	O r—4 NO	to m r—ł O
O Cd	X	X	x	X	X	X	X	X
CP> cd	=	X	X	CM O 2	X	X	X	X
cc Cd	m ii* r a	»—< α	X	Cl b. O	Cł.	»—4 U	cv O	Lfł u. OJ O
04 X	o	o	O	o	o	o	o	o
NO Od	x	X	=	X	X	X	X	X
m Cd	un 04 O O co	X	±	X	X	•w	X	X
X	o	o	o	o	o	o	o	O
								n U. O	in
rh Cd		uT¹ •o	^-4 O	U?¹ o	uf* u	uT¹ o	uf* o	OJ O
OJ Cd	X	X	X	04 O X	X	=	X	X
ci	X	X	X	X	X	X	x	X
Przyk- ład	U s:	*»4	no 9—4	r*- 4	co »' '4		o 04	04	OJ OJ

173 021

Tabeaa 1 (ciąg dalszy)

c ω E ω (—ł ω ro N «—-t ro

<—1 ro n N Γ—ł JO o c*>

-

Ό Ό

sj MA O

5.0 5.1

Ό MA MA MA

<7 o \O MA

ΓΆ C MA MA

CM Cm

10 6 11 0

CO CA

•u ę»M CM

MA CO —“M · <

<J Ό

CO <7 —* CM

O CM CM

CO

Al·-. CM

MA CO

O

ma kTt o «—‘ <7 xTt

r-. «—> ca o c MA

r»*. θ' co co CA CA

θ' <7 CM CA Ό <3

\O CA ca o Ό Ό

5

V».

CA CA MA

Ό CM CA Γ-». ΓΚ

ηM r—⁽

C3

O

CA <7

* °o £ * o O CN ° o

,1

MA

O

MA

Cl E ω Eh

CL O

u «

O r·»

CO O

θ' —» —< CM ——4 «ii M

MA Ό CA CA —-M n-J

o

O

CM CA

co CA

o o

O Cć

U-

X

o ci

X

u £O

«—J o

tu

o

X O

X

CA

co oi

Lu O

ta- O

X O

X o

X O

X

CM

X

o

O

o

vO

Ci

X

U-

X

UA X

X

« 4 O

X

o

X

CA U LO

X

o

CA

cl Di

X O

X U

Lu O

X

CM Oi

X

u oc

O

Lu

U

O

X

Oi

U-

X

-i λ: >, N L, CU

X} ro rM

u 2

Γ-Ί CM

CM

MA CM

Ό CM

Π*» CM

CO CM

CA CM

o CA

* temperatura wrzenia

173 021

Tabel z 1 (ciąg dalszy)

Analizń elemen. (% obl,/zna 1)	2	9.0 8.9	OJ <T> ŁA C	5.8 5.7	θ' τ**- łA łA	11.2 12.0	O O- co co	cc o uA v©	Om. Pm UA łA
=	LA lA	CA OJ «—< OJ	\© co- < 1' U	O <A	Om Om Om OJ	θ' σ' OJ OJ	~u OJ OJ	<c
o	CO lA O	lA LA OJ TA *©	<7 rA -σ <τ	ia < o o \© \©	OJ OJ ·«© *© lA łA	59.0 60.5	TA O Om «=0 «c »σ	m© TA <T <T
Temp.	u •	V© σν O j	\© O OJ	%© —j O Om OJ OJ	o o <r ia co co	126.0- 127.0	• σ' o*» co	97.0- 90.0	129.0- 130.0
O c£	x	X	X	X	X	X	X	X
σ' ci	X	u	o	X	=	X	Ii-	r-U O
co		TA bu o	TA Łu O	TA Ι- Ο	TA bu O	TA U- o	TA bu O	TA bu o
OJ X	o	o	o	o	o	o	o	o
vO ci	X	X	X	X	X	X	X	X
lA Oi	<A X o v>	TA ii-	bu	LA “\© O	X	X	tA u- O vo	u.
<0 . X	o	o	o	o	o	o	o	o
ta Ci	X	TA bu O	<A bu O	TA bu U		Sw	<A Cu O	tA bu O
OJ Ci	—	r—J O	O	X	<M O 2	bu	u	O
F-< Ci	X	X	X	X	X	X
Przyk- ład	Ł< 2	»—* TA	OJ <A	TA <A	fA	łA TA	\O TA	Om TA	co <A

i4 i73 02i

Tabel a i (ciąg dalszy)

		kD p*.	0- 0	TA OJ	iA r-j	—		o. Px	kO iA O O «—< ·—	Γ**. T»·
Analiza elem. (% obl./znal)	2	O- O.	-< Ci »—ł Ά	•U U «“·< ·—<	iA vA	IA iA		kO kO	-= '

=	2.2 2.9	2.8 3.0	Ό- -O OJ OJ	^3· iA OJ OJ	oj <7 OJ OJ		<7 <7 OJ OJ	CA iA OJ CJ	OJ lA
	O CA	kO <·	CA —4	CA O	rJ <		co co	O» LA	LA ΓΑ
u	kD 0iA la	O Os kO A	O m la	kO kO iA »A	kO kO •c <r		iA lA	r-4 »“-J LA iA	kO kO CA CA
Tema. top.	0 e u*» '	122.0- 123.0	196.0- 197.0	O O CO Os <7 <7 rU	78.0- 79.0	0 0 —l OJ kD kO	-0 ω r-H o	57.0- 58.0	Ό OJ 1—1 O	192.0- 193.0
O
EĆ,		X	X	X	X	X	X	X	X	X
Os	tu	2 ϋ	2 O	u	X	X	X	rsi O X	i-r co
CO j CĆ	ca tu O	X	ca tu U	γα tu O	lA tu OJ ϋ	OJ tu O G	CA tu O	X	CA tu 0
OJ X	0	o	0	0	o	0	0	0	0
C£	₌	—	=	X	X	=	=	X	±
				CA	iA	ca
łT> G£		=		U to	“*kO O	O to		X	-	—X L>
X	0	0	0	O	O	0	0	0	0
CA ci	X	ca tu 0	rA Lu O	<a tu U	uA U. OJ 0	OJ tu O Λ C	CA tu 0	cA tu O	<A tu O
OJ OS	tu	X	2 O	tu	“T“	X	tu	tu	U C3
*—4 pi	X	X	—	X	-V-	X
Przyk- ład i	u •z.	Os ca	0	<3	OJ	CA •O	<7	iA	0 -'C	0. •C

Tabei a 1 (cigg dalszy)

		m o	<A CM	sO sO-	m p--	CM CA	CM —<	O O	Os O
elem. /zna l)		p. p.	p-. r-.	Ρ- r-	P* P*	łA ŁA	sO SD	sD sO	Ό sO
	ca \o	ca so	<r vd	m <r	P“* »—<	CO O	<? CQ__	<r co
N O is <		CM CM	CM CM	CM CM	ca ca	τ-ł CM	«—ł CM	<r <r	MT Ό
	«-< m	r-ł CA	<7 so	CA VO	Os vD	p- <r	r-ł OS	r-ł <7
o	ca en m in	53. 53.	la la la la	Os O kA tA	-σ <τ <3 <3	P^ p- <τ	62, 62,	CM CM O so
> e		•o	os r·'·'»	T>	•o	85.0- 87.0	o	69.7- 71.6	\O —<
Temp top	o A 'ta-*’	ω r*·-< O	τ-ł CM sO sO	Φ r—i o	Φ r“4 O	co sO	<7 LA o o r—4 r^
U3 »—ł Cć	X	X	X		X	=	₌	X
									CA
o> cć		ł—l O	X	X	X	X	o	X	CA O M-* O
co CĆ	X	U	Cu	PA O	LA Cu CM O	«—i h. U	CA CA O <«* u	X
CM X	Q	o	o	o	o	O	o	o
xO cć	X	X	—	X	X	X	X	X
»n cć	T	X	X	X	r-ł υ	X	X	S
X	o	o	o	o	o	o	o	o
ca c£	ca Cu O	CA Cu O	ca Cu υ	CA Cu υ	tA Cu CM O	CA Cu O	CA Cu υ	rA Cu O
CM CŹ	Cu	u	Cu	Cu	₌	U-	Cu	u.
T—4 OS	—	X	X	X	X	X	X	X
Przyk- ład	C-i 2:	co <7	o	o ia	tA	CM LA	CA LA	Ό lA	lA tA

173 021

Tabela 1 (ciąg dalszy)

		\O Ό		OJ OJ	o σ%	O ΓΑ	tX3 Cn	lO lO	OJ OJ
elem. ./znal)		O O		-r—< r-(	lD lO	LO LO	JA VA	JA JA	LO LO
₌	ca ua OJ OJ		•3 θ' OJ OJ	O oj m ca	<r rOJ OJ	o <r OJ OJ	1.6 2.0	CO »—* OJ
Analiaa (% obl
	o <r		lo	CTA co	O O-	O	JA θ'»	co o-
o	1—4 U ja ja		o- oja ja	JA JA JA JA	O co 3- 3	JA JA «3 «3	CA ΓΑ *3 <J	TM Ό 3 *3
Temp. top.	o »	103.0- 103.2	Ό Φ r“4 O	80.9- 81.3	o o OJ Γ** Τ'*.	1 86.5- 87.2 ’	olej	olej	105.3- 105.5
U-» ci	X	—	X	X	X	X	=	X
ci	=	o	=	X	=fc	X	Lu	X
co cć	OJ O Z	ca Lu O	z o	_fA_ E5 OJ O O	CA Cu U>	CA Cu O	CA Cu O	CA Cu u
OJ X	o	o	o	o	o	o	o	o
LO CĆ	-	X	X	X	X	X	X	X
va Ci	X	_X	X		ΓΑ O LO	X	—L	u
X	o	o	o	O	o	o	o	o
ca ci	CA tu o	ΓΑ tu U	c—> U O	CA Cu O	ΓΑ tu O	CA Cu O	Lu ’ O	CA Cu O
OJ ci	u-	X	U-	Cu	tu	Ui CD	L- CQ	Lu
ci	X	X	X	X	—		X	X
Przyk- ład Nr	vO ja	o* JA	co JA	o JA	o lO	LO	OJ LO	CA \D

173 021

Przykłady 64 do 67. Dalsze związki o wzorze I otrzymano analogicznymi sposobami opisanymi, w przykładach 3 do 6. Szczegóły podano w ponizszej tabeli 2, w odniesieniu do

Ple^(j·ąnspzQ(: ϋ»7ΠΓ·Γ ci.

Przykład nr	R7	Temperatura top. (C)	Analiza elementarna (%oblicz./znalez.)
C	H	N
64	Cl	olej	53,1	2,3	7,3
			53,2	2,9	6,9
65	F	73,0-73,1	55,4	2,4	7,6
			55,7	2,7	7,5
66	C(CH3)3	olej	52,1	4,4	6,9
			52,7	4,8	6,6.
67	CH3	olej	59,3	3,3	7,7
			59,7	3,3	7,4

Przykład 68. Aktywność roztoczobójcza

Aktywność roztoczobójczą związków według wynalazku określono w następujących testach, w których używano cieplarniane roztocze przędziorkowate, Tetranychus urticae (T.u.) Do każdego testu przygotowano roztwory lub zawiesiny testowanego związku w wodzie w pełnym zakresie stężeń (poczynając od 0,1% wagowych), zawierającą ponadto 10% wagowych acetonu i 0,025% wagowych środka powierzchniowo czynnego o nazwie handlowej TRITON Χ.-100 będącego produktem. kondensacji tlenku etylenu z alkiłofepołew. Otrzymanymi roztworami spryskano znajdujące się na płytkach Petriego testowane osobniki lub pożywkę, na którą następnie wprowadza się testowane osobniki, stosując dawkę równoważną 340 litrom na hektar (3,4 x Wm/mĄ, jak podano. Wszystkie testy przeprowadzono w pomieszczeniu na owady w normalnych warunkach (temperatura 23°C±2°C), zmienna wilgotność, 16 godzinne oświetlenie dziennym światłem).

Wyniki testowania dla początkowych stężeń testowych przedstawiono w następującej skali:

Stopień A oznacza co najmniej 70% śmiertelność szkodników

Stopień B oznacza od 40% do 69% śmiertelności.

Dla związków uzyskujących stopień A dla wyjściowego testowanego stężenia, ocenę śmiertelności przeprowadzono poniżej podanym sposobem, podając w liczbach śmiertelność procentową. W każdym teście LC50 (dawka aktywnej substancji wymagana do uświnrcnpia połowy testowanych osobników) dla danego związku oblicza się na podstawie liczbowej śmiertelności i porównuje z odpowiednią wartością LC50 dla wzorcowego insektycydu (albo parationu etylowego albo chlorofensonu, jak podano powyżej) użytego w tym samym teście.

173 021

Wyniki podane są w postaci wskaźników toksyczności obliczonych w sposób następujący:

tnlrcA/nTTi » 7 « « ixA. νν/ινυ j w«_o_x.

ości

LC^o (wzorcowy insektycyd) LC50 (testowany związek)

1ΓΗΊ

X \J\J

a) Aktywność roztoczobójcza - dorosłe osobniki roztocza T.u.

Aktywność roztoczobójczą oceniano używając dorosłe cieplarniane roztocze przędziorkowate Tetranychus urticae (T.u.) 7-10 dni po wykluciu, według następującej procedury postępowania:

Krążki o średnicy 2 cm wycięte z liści fasoli szparagowej, umieszczono na bilule filtracyjnej utrzymywanej w stanie wilgotnym za pomocą knota zrobionego z waty i zanurzonego w wodzie. Przed rozpoczęciem testu, każdy krążek wycięty z liścia zainfekowano 10 dorosłymi roztoczami. Następnie roztocza i krążki opryskano przyrządzonymi wyżej roztworami testowanego związku, w ilości równoważnej 340 litrom na hektar (3,4 x 10⁵ m3/m²). Roztocza trzymano w normalnych warunkach w pomieszczeniu na owady. Po 48 godzinach oszacowano liczbę zabitych i zdychających dorosłych osobników i obliczono świnrtnlność procentową.

b) Aktywność roztoczobójcza - jajobójcza TuOA

Aktywność roztoczobójczą oszacowano używając jaja cieplarnianego roztocza przędziorkowatego, Tetrahychus urttcae (T.u.), nie starsze niż 24 godzinne, według następującej procedury postępowania:

Krążki o średnicy 2 cm wycięte z liści fasoli szparagowej umieszczono na bilule filtracyjnej utrzymywanej w stanie wilgotnym przy pomocy knota z waty, zanurzonego w wodzie. Jeden dzień przed opryskaniem, każdy krążek wycięty z liścia zainfekowano 10 dorosłymi samicami roztocza. W dniu testowania dorosłe osobniki usunięto, pozostawiając przez noc złożone na krążkach jaja. Następnie krążki wycięte z liścia opryskano roztworami testowanego związku, przygotowanymijak wyżej opisano, w ilości równoważnej 340 litrom na hektar (3,4x 10’5 w3/w'2).

W ciągu trwania testu, jaja trzymano w norwałpych warunkach w pomieszczeniu na owady. Po 7-10 dniach oszacowano liczbę wyklutych poczwarek i niewyklutych jaj i obliczono procentową świnrtelpttść.

LC50 (dawka aktywnej substancji wymagana do uświercnpia połowy testowanych osobników) dla każdego testowanego związku obliczono z wielkości liczbowej śmiertelności i porównano z odpowiednią LC50 dla wzorcowego insektycydu w tym samym teście. Dla Tu stosowano paration etylowy jako wzorcowy związek; dla TuOA stosowano chlorfenson jako wzorzec.

Wyniki podane są w poniższej tabeli 3.

Tebela 3

Aktywność roztoczobójcza

Związek z przykładu nr	Wskaźnik toksyczności
Tu	TuOA
1	2	3
•0 O	320	720
4	67
5	400	1400
6	12	140
7	75	94
8	5
9	<4	<20
11	<3	B
12	28	66
13	5
14	23	63
15		<18

173 021

c. d. tabeli 3

1	2	3
16	5	20
17		41
18	70	34
19	10
20	27	35
21	4	12
22	100	41
23	4
24	170	<16
25	98	180
26	150	180
27	360	2200
28	18	B
29	62	250
30		<23
31		<12
32	22	73
33	60	200
34	11	<19
35	25	<16
36	21	60
37	190	730
38	100
39	42	390
40	35	.87
41	10	94
42	36	20
43		57
44		36
45	110	640
46	73	100
47	18
48	21	160
49	77	190
50	24	170
51	38	65
52	100	130
53	760	1500
54	29	81
55	11	62
56	128	700
57	94	870
58	72	650
59	6	<4
60	65	A
61	57	A
62	130	A
63	120	760
64	2	27
65	10	50
66	11	57
67	19	100

173 021

Przykład 69. Testy porównawcze

Aktywność roztoczobójczą znanej już uprzednio 2-amino-4,6-bisfenoksypirymidyny oraz

2-amino analogów podstawionych pirynudyn z powyższych przykładów 3 i 7 oceniono sposobem z przykładu 68.

Otrzymane wyniki podano w poniższej tabeli 4 a dla łatwiejszego porównania zamieszczono także w tabeli dane dla związków z przykładu 3 i 7.

Tabela 4

Związek	Wskaźnik toksyczności
Tu	TuOA
Przykład 1	120	720
Przykład 7	75	94
Porównanie A	C	C
Porównanie B	C	c
Porównanie C	C	c

Porównanie A dotyczy 2-amino analogów związku z przykładu 3, a porównanie B dotyczy

2-amino analogów związku z przykładu 7. Porównanie C dotyczy 2-amino-4,6-bisfenoksypirymidyny. Ocena C oznacza śmiertelność szkodników mniejszą niż 40%, podczas gdy wskaźnik toksyczności oznaczano jedynie gdy uzyskano ocenę aktywności C (to jest dla co najmniej 70% śmiertelności).

Otrzymane dane jasno wskazują, że związki według wynalazku mają znacznie wyższą aktywność roztoczobójczą niż 2-amino-analogi.

Przykład 70. Aktywność owadobójcza

Aktywność owadobójczą związków o ogólnym wzorze I oceniano w stosunku do następującego szkodnika:

Trialeurodes vaporariorum (mączlik szklarniowy) (T.v.) Stosowany sposób testowania opisano poniżej. Do każdego testu przygotowano roztwory lub zawiesiny testowanego związku, które używano do opryskiwania jak opisano w przykładzie 68. Rośliny fasoli (Phaseolus vulgaris) z dwoma całkowicie rozwiniętymi liśćmi umieszczono w kulturze hodowlanej mączlika szklarniowego (T. vaporariorum), także na roślinach fasoli, które następnie tak potrząsano, aby zapewnić przesadzenie osobników na wprowadzone rośliny fasoli. W ciągu następnych 24 godzin zniesione jaja przetrzymywano w temperaturze 27°C z 14-godzinnym fotookresem. Następnie wszystkie dorosłe mączliki ostrożnie usunięto a pozostawiono jaja o znanym wieku. Po ośmiu dniach większość jaj uległa wykluciu. Wówczas wycięto z liścia krążki z nowowyklutymi poczwarkami i przeniesiono je na wilgotną bibułę. Krążki obserwowano pod mikroskopem dającym małe powiększenia aby dokładnie określić ilość poczwarek w pierwszym stadium rozwoju znajdujących się na krążku i aby usunąć niewyklute jaja. Znaleziono 70-100, średnio, poczwarek na krążku. Następnie krążki przeniesiono na płytki Petriegó i opryskano badanymi roztworami, jak opisano powyżej. Po 6 dniach oszacowano procentową śmiertelność.

Wartość LC50 dla każdego testowanego związku obliczono sposobem podanym w przykładzie 68. Jako związek wzorcowy użyto etyloparation. Otrzymane wyniki podano w poniższej tabeli 5.

Tabela 5

Aktywność owadobójcza

Związek	Wskaźnik toksyczności
z przykładu nr	T.V.
1	2
5	120
22	180

173 021

c. d. tabeli 5

1	2
27	95
36	20
37	190
39	95
45	370
48	17
49	27

Przykład 71. Aktywność przeciw poeeżytem zewnętrznym

W testach na larwie kleszcza, B^p^lu dscoloeatut, użyto związek opisany w przykładzie 27, o stężeniu w zakresie 1 do 25 ppm. Po 24 godzinach wykryto uśmiercone larwy dla wszystkich stosowanych stężeń, przy czym najwyższą śmiertelność uzyskano dla stężenia 25 ppm. Po 40 godzinach nie znalezlene żadnej żywej larwy dla stężenia 25 ppm.

Claims

1. Podstawione związki pirymidynowe o ogólnym wzorze w którym

X1 i X² są takie same i każdy oznacza atom tlenu, grupę S(O)_n, w której n oznacza 0,1 lub 2, albo grupę CO, CH2 lub NR w której R oznacza atom wodoru lub grupę alkilową, rt i rI0 są takie same lub różne a każdy oznacza atom wodoru albo atom chlorowca, r2 i R⁹ są takie same lub różne a każdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca albo grupę cyjanową, nitrową, alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, tioalkilową, aminową, mono- albo di-alkiloaminową, ałkoksyalkilową, chlorowcoalkoksyalkilową lub alkoksykarbonylową,

R³ i R⁸ są takie same lub różne i każdy z nich oznacza atom wodoru, atom chloru lub fluoru albo grupę alkilową, chlorowcoalkilową, chlorowcoalkenylową, chlorowcoalkinylową, chlorowcoalkoksylową, alkoksykarbonylową, chlorowcotioalkilową, chlorowcoalkoksyalkilową, chlorowcoalkilosulfinylową, chlorowcoalkilosulfonylową. nitrową lub cyjanową,

R⁴ i R⁷ są takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca lub grupę alkilową albo alkoksylową,

R⁵ oznacza atom wodoru, atom chlorowca albo grupę cyjanową, alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, tioalkilową, alkilosulfinylową lub fenylową, a

R⁶ oznacza atom wodoru albo, gdy R⁵ oznacza wodór, R⁶ oznacza dodatkowo grupę alkilową, pod warunkiem, że albo każdy z dwóch pierścieni fenylowych jest niepodstawiony albo przynajmniej jeden z podstawników r3 i r8 nie jest wodorem, i pod warunkiem, że gdy X¹ i χ2 oba oznaczają atom tlenu i Ri do r4 oraz r6 do R^w wszystkie oznaczają atom wodoru, wtedy R5 ma wyżej podane znaczenie za wyjątkiem grupy fenylowej.

2. Związk według zastrz. 1, w którym każdy z podstawników χΐ i χ2 oznacza atom tlenu, atom siarki albo grupę NH.

3. Związek według zastrz. 2, w którym każdy z podstawników χΐ i X² oznacza atom tlenu.

4. Związek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, w którym

Ri i RH są takie same lub różne a każdy oznacza atom wodoru lub fluoru, r2 i R⁹ są takie same lub różne a każdy oznacza atom wodoru, atom chlorowca, grupę nitrową, alkilową albo cyjanową,

R³ i R8 są takie same lub różne i każdy z nich oznacza atom wodoru, fluoru lub chloru albo grupę nitrową, Ci ^alkilową, chlorowcoCi-tflkilową, chlorowcoCi-talkoksylową, chlorowco Ci^alkenylową lub (Ci-tflkoksy)karbonylową, r4 i r7 są takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru lub chlorowca albo grupę Ci-alkilową,

R5 oznacza atom wodoru, atom chlorowca lub grupę chlorowco Ci-alkilową, tio-Ci-4alkilową lub Ci-jalkilosulfinylową albo grupę fenylową, a

173 021

R⁶ oznacza atom wodoru albo, gdy R⁵ oznacza wodór, R⁶ oznacza grupę metylową.

5. Związek według zastrz. 4, tr/ którym każdy z R¹ i R ¹⁰ oznaczz atom wodojw, dażUy z R² i R oznacza atom wodoru, fluoru, chloru lub bromu albo grupę butylową, cyjanową lub nitrową, każdy z R^Ji R° oznacza atom wodoru lub chloru albo grupę tnfluorometylową, tniluorometoksylową, pentafiuoroetylową lub diUuoroetenylową albo jeden z R³i R⁸ oznacza grupę trifluolOmetylową a inny oznacza atom wodoru, chloru lub fluoru albo grupę metylową, butylową, nitrową, cyjanową lub metoksykarbonylową, r5 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru lub bromu albo grupę metylową, tiometylową, tioetylową, etylosulfinylową lub fenylową, a r6 oznacza atom wodoru.