PL172208B1

PL172208B1 - Sposób wytwarzania zeolitu P PL PL

Info

Publication number: PL172208B1
Application number: PL93298425A
Authority: PL
Inventors: Abraham Araya
Original assignee: Unilever Nv
Priority date: 1992-04-09
Filing date: 1993-04-07
Publication date: 1997-08-29
Also published as: BR9301471A; CN1033312C; CZ61993A3; SK279012B6; TR26679A; JPH06115926A; HUT66323A; HU211428B; AU3678393A; CA2093303C; ZA932543B; CA2093303A1; DE69321987T2; ES2123618T3; DK0565364T3; JP2523433B2; EP0565364A1; HU9301047D0; TW265321B; DE69321987D1

Abstract

1 . Sposób wytwarzania zeolitu P o wzorze tlenkowym M 2/nO.AL2O3.(1,80 2,66)SiO2.yH2O, w którym y oznacza zawartosc wody, a n wynosi 1 skladajacy sie z etapów: i) zmieszania roztworu glinianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C z roztworem krzemianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C w zbiorniku z intensywnym mieszaniem z wytworzeniem zelu o skladzie: AL2 O3:(1,00-3,5)SiO2:(1,2-7,5)Na2O:(25-450), ii) starzenia zelu w temperaturze ponad 60°C przy intensywnym mieszaniu, w celu utrzymania substancji stalych w zawiesinie, przez co najmniej 0,1 godziny, oraz iii) oddzielenia powstalego zeolitu P, przemycia i osuszenia, znamienny tym, ze roztwór glinianu sodu miesza sie z roztworem krzemianu sodu w obecnosci szczepiacej zawiesiny zeolitu P. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania zeolitu P.

Opisano wytwarzanie glinokrzemianów metali alkalicznych, a w szczególności krystalicznych glinokrzemianów o strukturze P. Materiały te są cennymi składnikami mieszanek detergentowych, w których usuwają twardość związaną z jonami wapnia i magnezu metodą wymiany jonowej. Mają one także inne właściwości korzystnie wpływające na mieszanki detergentowe. Glinokrzemiany te w niniejszym opisie określa się nazwą zeolitu P. Przydatność zeolitu P w mieszaninach detergentowych doceniono już np. w europejskim zgłoszeniu patentowym nr 0384070 (Unilever), jednak w celu uzyskania handlowych ilości musi się go wytwarzać w procesie wydajnym na skalę komercyjną. Tak więc konieczna jest optymalizacja

172 208 wielkoskalowej produkcji zeolitu P, ponieważ jego właściwości czynią go przydatną handlowo substancją.

Zasadniczym parametrem w każdym procesie przemysłowym jest wydajność reakcji. Wydajność można określić jako stosunek masy zeolitu (w odniesieniu do suchej masy) do masy reagentów. Dlatego dla typowego zeolitu P o wzorze:

Na₂0,2SiO2,Al₂O3 otrzymanego na przykład z żelu o składzie:

4Na₂O,2,2SiO₂,Al₂O3,nH₂O wydajność może być obliczona następująco:

Wydajność = (62+120+102)/(248+132+102+nx18)=248/(482+18n) w ten sposób czynnikiem ograniczającym jest zawartość wody w żelu, to jest rozcieńczenie. W nnbi /NffTirmnni η nrr»i Ρ⁷ΓΡ’ «ζν/ΙοιηΛΓΡΐ toΗ7pni e* 1-χ»ρ1ττ»ζ\Ιζ>/·τί/-»-7τ·*£Λη·/·\ ιη

W1U V*V1 Zjy LllU-lllłA v/ixxiVx>liVj »> j j>x V V» uu^vulv W'VAXxi\_/lvj£X</Z'Xiv<£V* *V ZjUy L dużym rozcieńczeniu jest pozbawione sensu. Pierwszym czynnikiem ograniczającym jest więc rozcieńczenie żelu.

Technologia Brown'a opisana w EPO 0384070, ogranicza się do żelu o następującym składzie:

AL2O3,(1,75-3,5)SiO2,(2,3-7,5)Na₂O ,(80-450)H₂0.

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem otrzymuje się żel o składzie:

AkO3,( 1-3,5)SiO2,( 1,2-7,5)Na₂O,(25-450)H₂O.

Z tego porównaniajasno wynika iż kompozycja żelowa w/g wynalazku nie jest identyczna z kompozycją żelową w/g Brown'a.

Po drugie, użycie technologii Brown'a uniemożliwia otrzymanie stosunku Si/Al wynoszącego 1 w produkcie końcowym, jeżeli zawartość wody wynosi powyżej 120.

Sposobem niniejszego wynalazku jest możliwe otrzymanie stosunku Si/Al wynoszącego 1 z wydajnością 16% (tj: 75 moli wody).

Po trzecie, technologia Brown'a nie ujawniona stosowania zaszczepu zeolitu P.

Sposób według Brown'a, nawet jeśli będzie odpowiedni do wytwarzania zeolitu P na małą skalę, to nie może być przeprowadzony na skalę przemysłową.

Celem i przedmiotem niniejszego wynalazku było opracowanie przemysłowego wytwarzania zeolitu P. Podane przykłady dotyczą nie małej skali lecz dużej skali procesu[(2m3 i 20m3) przykłady: 3, 4, 11, 12, 13, 14, 17]. Zgodnie z ujawnieniem z dokumentu WO 94/26 662 wychodząc z żelu o następującym składzie:

Al₂O₃,( 1,8-2,2)SiO2,( 1,5-5)Na2O₃,(O-150)H2O. i stosując technologię Brown'a nie jest możliwe wyprodukowanie zeolitu P mającego wzór:

M2/_nO,Al₂O3,(1,9-2,1 )SiO2,yH₂O w reaktorze o pojemności powyżej 2 m3 jego właściwości czynią go przydatną handlowo substancją.

Klasa zeolitu P obejmuje szereg faz syntetycznego zeolitu, mających konfigurację sześcienną (zwaną także B lub Pc) lub tetragonalną (zwaną także PI;. Strukturę i charakterystykę klasy zeolitu P podaje Zeolite Molecular Sieves Donalda W. Brecka(wydana w 1974 i 1984 przez Roberta E. Kriegera z Florydy, USA). Klasa zeolitu P ma typowy wzór tlenku:

M₂/_nO.Al2O₃.1,80-5,00SiO₂.5H2O

172 208

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób wytwarzania krystalicznych zeolitów P o stosunku Si:Al od 0,9 do 1,33, szczególnie skutecznych jako wypełniacze aktywne detergentów, przy czym zalecany jest stosunek 1,15:1, a jeszcze bardziej 1,07:1 i niższy.

M jest n-wartościowym kationem, w tym wynalazku kationem metalu alkalicznego, to jest litu, potasu, sodu, cezu lub rubidu, przy czym zalecany jest sód i potas, a kation sodu jest stosowany zwykle w procesach komercyjnych.

Sód może więc być obecny jako główny kation, a kationy innych metali mogą występować w niewielkich ilościach, w zależności od innych możliwych dawanych przez nie korzyści.

Sposób według mniejszego wynalazku pozwala na wytwarzanie zeolitu P charakteryzującego się podanymi wyżej stosunkami z opłacalną wydajnością. W czasie formowania krystalicznego zeolitu reagujące substancje przechodzą przez etap żelu. Zalecany sposób realizacji wynalazku to wytwarzanie zeolitów P przy stosunku krzem:glin 1,00+0,05 z żelu syntezowego o tym samym składzie. Dzięki temu można otrzymać pożądany produkt i przesącz zawierający jedynie wodorotlenek sodu. Ciecz tę można zawrócić po ewentualnym zatężeniu (np.przez odparowanie) do procesu przygotowywania początkowych roztworów reagentów. Inną korzyścią płynącą z wytwarzania zeolitów P z żelu syntezowego o tym samym stosunku krzem:glin jest zużywanie całej ilości krzemianu sodu i glinianu sodu, a więc optymalizacja zużycia substratów. Ponadto w dziedzinie detergentów występuje zapotrzebowanie na produkt absorbujący duże ilości oleju.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób wytwarzania zeolitu P o wzorze tlenkowym M 2/_nO.Al2O3(1,80-2,66)SiO2,yH2O, w którym y oznacza zawartość wody, a n wynosi 1 złożony z etapów:

i) zmieszania roztworu glinianu sodu o temperaturze wyższej lub równej 60°C z roztworem krzemianu sodu o temperaturze wyższej lub równej 60°C w zbiorniku z intensywnym mieszaniem w obecności skutecznej ilości szczepiącej zawiesiny zeolitu P, z wytworzeniem żelu o składzie:

Al2O₃:(1,00-3,5)SiO2:(1,2-7,5)Na2O:(25-450,a lepiej 40-150)H₂O ii) starzeniu żelu w temperaturze ponad 60°C przy intensywnym mieszaniu, w celu utrzymania substancji stałych w zawiesinie, przez co najmniej 0,1 godziny, oraz iii) oddzielenia powstałego zeolitu P, przemycia i osuszenia.

Produkt przemywa się w celu usunięcia nadmiaru elektrolitów, takich jak zasada sodowa. Źródło szczepiącego zeolitu P nie jest istotne, chociaż najlepiej dodawać go do reagentów w postaci wcześniej przygotowanej zawiesiny. Alternatywnie można wykorzystać wykrystalizowaną zawiesinę z poprzedniej reakcji. Stosunek Si:Al w szczepiącym zeolicie P nie jest czynnikiem krytycznym i można stosowaćzeolit P o stosunku wynoszącym ponad 1,33. Należy przez to rozumieć, że szczepiąca postać krystaliczna powoduje powstawanie produktu reakcji w postaci P, a stosunek ten w produkcie wynika ze stosunku reagentów w żelu. Procesy według wynalazku można prowadzić w skali wymaganej dla potrzeb handlowych.

Stosunki i stężenia glinianów i krzemianów nie są krytyczne, ale muszą być znane, aby można było obliczyć składy żelu i produktu. Stosowane temperatury będą zwykle wyższe od minimalnej temperatury 60°C. Kompozycja żelowa powinna najlepiej zawierać około 40 do 150 moli wody na mol tlenku glinu. Zakres stosunku krzem:glin w żelu jest szerszy od takiego stosunku w-produkcie, ponieważ stosunek krzem:g!in w produkcie wynosi zawsze od 2 do takiego stosunku w żelu.

Okres starzenia żelu z wytworzeniem końcowego zeolitu zależy od składu i temperatury i zwykle wynosi około 10 godzin, chociaż zaleca się, aby trwał on w przypadku procesu przemysłowego 5 godzin.

Ponieważ szczególnie korzystne jest wytwarzanie zeolitów P przy stosunku krzem:glin 1,00±0,05 z żelu syntezowego o tym samym składzie, przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób wytwarzania zeolitu P o wzorze tlenkowym M2/_nO,Al₂O3.(1,90-2,10)SiO2.yH2O, w którym oznacza zawartość wody, a n wynosi 1, złożony z etapów:

i) zmieszania roztworu glinianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C z roztworem krzemianu sodu o temperaturze co najmniej . 60°C w odpowiednim zbiorniku z intensywnym

172 208 mieszaniem w obecności skutecznej ilości szczepiącej zawiesiny zeolitu P, z wytworzeniem żelu o składzie:

Al203-(1 80-2 2Ί SiOo(1 do ISOlHoO ii) starzenia żelu w temperaturze ponad około 60°C przy intensywnym mieszaniu, w celu utrzymania substancji stałych w zawiesinie, przez co najmniej 0,1 godziny, oraz iii) oddzielenia powstałego zeolitu P, przemycia i osuszenia. Opisany sposób jest szczególnie zalecanym sposobem wytwarzania zeolitów P o ulepszonych właściwościach do stosowania jako wypełniacze aktywne detergentów. Zeolity P mają zdolność wiązania wapnia ponad 150, a najlepiej ponad 160 mg/g, dobrą szybkość pobierania wapnia, tj. wynoszącą poniżej 25 s, a najlepiej poniżej 10 s, oraz skuteczną zdolność absorpcji oleju, co najmniej 50 g/100g zeolitu do 100 g/100g zeolitu. Ich wartość d50 wynosi od około 0,85 do około 2,00 mm, a więc nadają się szczególnie dobrze na aktywne wypełniacze detergentów. Zeolit P o wzorze tlenkowym M2nO.Al2O3.(1,90-2,10)SiO2.yH₂O, w którym y oznacza zawartość wody, a n oznacza 1, ma zdolność wiązania wapnia ponad 150 mg/g, zdolność absorpcji oleju ponad 80 g oleju na 100 g zeolitu i szybkość pobierania wapnia poniżej 10 s.

Do określania właściwości zeolitów P według niniejszego wynalazku zastosowano następujące metody.

i) Rozmiary cząstek: Przeciętne rozmiary cząstek (mikrometry) mierzono urządzeniem Malvern MasterSizer (znak handlowy) produkcji Malvern Instruments z Anglii i wyrażano jako d5o, co oznacza , że 50% wagowych cząstek ma średnicę mniejszą od podanej. Można także stosować pojęcia d80 i dy0 wraz z odpowiednimi wartościami. Przed zmierzeniem rozmiarów cząstek próbkę suszy się w ciekłej warstwie (około 1,5 mm) w temperaturze 110°C w ciągu 2 godzin w piecu z nadmuchem.

ii) Szybkość pobierania wapnia (CUR): Szybkość usuwania jonów Ca+ z cieczy piorącej jest ważną cechą aktywnego wypełniacza detergenta. Określa się dla zeolitu czas w sekundach, przy stężeniu 1,48-g/dm³ i temperaturze 25°C, potrzebny do zmniejszenia stężeniajonów wapnia w 0,01M roztworze chlorku sodu z początkowej wartości 2x10‘3 do 10'5 M. Zeolit poddawano najpierw równoważeniu do stałej masy nad nasyconym roztworem chlorku sodu i mierzono zawartośćwody.

iii) Skuteczna zdolność wiązania wapnia (CEBC): Mierzono ją w obecności tła elektrolitu, aby mieć rzeczywisty wskaźnik pobierania wapnia w środowisku cieczy piorącej. Próbkę każdego zeolitu równoważono najpierw do stałej masy nad nasyconym roztworem chlorku sodu i mierzono zawartość wody. Każdą zrównoważoną próbkę dyspergowano w wodzie (1 cm3) w ilości odpowiadającej 1 -g/dm3 (suchego), a powstałą zawiesinę/4 cm³) wstrzyknięto do mieszanego roztworu, złożonego z 0,01M roztworu NaCl (50-cm3) i 0,05M CaCl₂ (3,923 cm3), otrzymując roztwór o objętości łącznej 54,923 cm3. Odpowiada to stężeniu 200 mg CaO na litr, to jest nieco większemu od teoretycznej maksymalnej ilości (197 mg) jaką może pobrać zeolit przy stosunku Si:Al 1,00. Zmianę stężeniajonów Ca²* mierzono stosując elektrodę selektywną dla Ca²⁺ i odczytując wynik po 15 minutach. Temperatur wynosiła przez cały czas 25°C. Zmierzone stężenie Ca²⁺ odejmowano od stężenia początkowego otrzymując skuteczną zdolność wiązania dla próbki zeolitu wyrażoną jako mg CaO/g zeolitu.

iv) Absorpcja oleju: Określono ją metodą ASTM rozcierania szpatułką (American Test Material Standard D281). Test oparty jest na zasadzie mieszania oleju lnianego z rozdrobnionym zeolitem metodą ucierania szpatułką na gładkiej powierzchni aż do wytworzenia podobnej do kitu pasty, nie rozpadającej się ani rozdzielającej przy cięciu szpatułką. Masę użytego oleju umieszcza się w równaniu:

Absorpcja oleju (OA) = 0 bbrorbowonogo oleju ze 100 = _f ^{r J J} masa zeolitu (g) ^b

W celu zmierzenia absorpcji oleju przez produkt przemyte placki filtracyjne po krystalizacji osuszono po prostu w temperaturze pokojowej jako cienką warstwę o grubości 2 mm, aż do osiągnięcia zawartości co najmniej 78% ciał stałych, co następowało zwykle po 2-3 dniach.

172 208

v) postać wytworzonego zeolitu ustalono standardową metodą XRD. Poniżej przedstawiono przykłady stosowania sposobu według wynalazku, ilustrujące, ale nie ograniczające wynalazku.

Przygotowanie substancji szczepiącej: Próbkę zeolitu P stosowaną w poniższych przykładach wytworzono w następujący sposób, 1420 g roztworu 2M wodorotlenku sodu i 445 g handlowego roztworu glinianu sodu (stężenie 20% Na₂O), 20% AloCb) (Na₂O/Al₂O3=l,64) umieszczono w 5 1 kolbie z przegrodami połączonej z chłodnicą zwrotną. Powstały roztwór mieszano i ogrzewano do 90°C. 450 g handlowego roztworu krzemianu sodu ((SiO₂28,3%13,8% Na₂O wagowo) SiO₂/Na₂O = 2:1) rozcieńczono 1100 g dejonizowanej wody. Rozcieńczony roztwór krzemianowy ogrzano do 75°C i dodano do mieszanego zasadowego roztworu glinianu w ciągu 18 minut. Powstały żel mieszaniny reakcyjnej reagował w temperaturze 90°C z mieszaniem przez 5 godzin. Produkt odsączono, przemyto i osuszono.

Przykład I. Przygotowano roztwory A, B i C.

Roztwór A - 100 g roztworu 2M wodorotlenku sodu

Roztwór B - 490 g handlowego roztworu krzemianu sodu, takiego jak stosowany do zaszczepiania

- 300 g roztworu 4M wodorotlenku sodu

- 20 g zawiesiny zeolitu P w 30 g dejonizowanej wody

Roztwór C - 588 g roztworu glinianu sodu takiego jak stosowany do zaszczepiania

- 300 g roztworu 4M wodorotlenku sodu

Roztwór A umieszczono w 51 okrągłodennej kolbie z przegrodami i turbiną ze śrubowymi łopatkami (500 obrotów na minutę) wyposażonej w chłodnicę zwrotną i ogrzewano do temperatury 90°C, energicznie mieszając. Roztwory B i C ogrzano najpierw do temperatury 75°C i dodano jednocześnie do roztworu A, przy czym roztwór B zaczęto dodawać 30 s wcześniej, a dodawano je odpowiednio przez 18 i 37 minut. Żelowa mieszanina reakcyjna reagowała w temperaturze 90°C z mieszaniem przez 5 godzin, produkt odsączono, przemyto i osuszono.

Przykład II (porównawczy). Powtórzono procedurę z przykładu I pomijając szczepiącą zawiesinę zeolitu P.

Przykład ΠΙ. Powtórzono procedurę z przykładu I stosując zbiornik 2 m³ i odpowiednio większe ilości reagentów. Zbiornik miał średnicę 1,13 m i wysokość 2 m. Zbiornik miał 2 mieszadła. Dolne mieszadło miało wirnik z płaskimi łopatkami, a środkowe mieszadło miało wirnik z łopatkami śrubowymi (120 obrotów na minutę, oba wirniki na pojedynczej osi).

Przykład IV. Powtórzono procedurę z przykładu I stosując zbiornik 20 m³ z dolnym mieszadłem o płaskich łopatkach (100 obrotów na minutę) i następującymi zwiększonymi ilościami regentów.

Roztwór A - 2533 kg roztworu 2M wodorotlenku sodu

Roztwór B - 3724 kg roztworu krzemianu sodu (stęż., SiO₂ 14,7%, Na₂O 12,3%)

Roztwór C - 4355 kg roztworu glinianu sodu (stęż., Na₂O 16,11%, A1₂C>3 10,7%)

Roztwór D - 75 kg szczepiącego zeolitu P w 125 kg wody

Przykład V. Przygotowano roztwory A, B i C

Roztwór A - 648 g roztworu 2M wodorotlenku sodu

Roztwór B - 952 g handlowego roztworu krzemianu sodu, takiego jak stosowany do zaszczepiania

- 470 g roztworu 2M wodorotlenku sodu

- 20 g zawiesiny zeolitu P w 30 g dejonizowanej wody

Roztwór C - 1139,5 g handlowego roztworu glinianu sodu (20% Na₂O, 20% AI2O3)

- 805 g roztworu 2M NaOH

Roztwór A umieszczono w 5 1 kolbie okrągłodennej z przegrodami i ogrzano do temperatury 90°C mieszając turbiną taką, jak w przykładzie I. Roztwory B i C ogrzano najpierw do temperatury 80°C i dodano jednocześnie do roztworu A odpowiednio w ciągu 20 i 40 minut. Żel

172 208 reakcyjny poddawano reakcji w temperaturze 90°C z mieszaniem przez 5 godzin. Produkt odsączono, przemyto i osuszono.

Przykład VI (porównawczy). Powtórzono procedurę z przykładu V pomijając szczepiącą zawiesinę zeolitu P. Właściwości tych produktów zeolitowych podano w tabeli T.

Przykład VII. Powtórzono procedurę z przykładu V zmniejszając o połowę ilość substancji szczepiącej (tj. 10 g zeolitu zamiast 20 g, w roztworze B).

Przykład VIII. Powtórzono procedurę z przykładu V stosując 65 g wykrystalizowanej zawiesiny z przykładu V jako substancję szczepiącą.

Przykład IX. Powtórzono procedurę z przykładu V stosując 30 g przemytego placka filtracyjnego z przykładu V jako substancję szczepiącą.

Przykład X. Powtórzono procedurę z przykładu V stosując 30 g przemytego placka filtracyjnego z przykładu V jako substancję szczepiącą stosując 15 g osuszonego placka filtracyjnego z przykładu V jako substancję szczepiącą.

Przykłady VIII, IX i X udowadniają, że źródło substancji szczepiącej nie jest istotne.

Przykład XI. Powtórzono procedurę z przykładu V stosując zbiornik 20 m³ z proporcjonalnie powiększoną ilością reagentów.

Przykład XII. Powtórzono procedurę z przykładu VIII stosując zbiornik 20 m3 z proporcjonalnie powiększoną ilością reagentów.

Przykład XIII. Powtórzono procedurę z przykładu IX stosując zbiornik 20 m3 z proporcjonalnie powiększoną ilością reagentów.

Przykład XIV. Powtórzono procedurę z przykładu X stosując zbiornik 20 m3 z proporcjonalnie powiększoną ilością reagentów.

Przykłady IV oraz XI do XIV udowadniają, że sposób według wynalazku można stosować na skalę przemysłową. Oznacza to, że nawet w przypadku bardzo wrażliwych składów żelu, najlepszych do wytwarzania zeolitu A, jest tym niemniej możliwe w sposobie według niniejszego wynalazku wytwarzanie zeolitu P na skalę przemysłową w zbiorniku o pojemności 20 m .

Inną korzyścią z niniejszego wynalazku jest więc umożliwienie wytwarzania zeolitu P z zastosowaniem kompozycji żelowych i instalacji przemysłowych używanych zwykle do wytwarzania zeolitu A.

Przykład XV. Powtórzono procedurę z przykładu V, przy czym pozwolono mieszaninie reakcyjnej (po osiągnięciu temperatury krystalizacji 90°C) na reagowanie przez:

a) 30 minut

b) 60 minut

c) 180 minut

Przykład XV udowadnia, że czas krystalizacji nie jest parametrem krytycznym, jeśli jest dłuższy niż 0,1 godziny.

Przykład XVI. Powtórzono procedurę z przykładu V, przy czym obniżono temperaturę reagentów i temperaturę krystalizacji do 60°C. Powstał zeolit P wraz z niewielką ilością zeolitu A udowadniając, że dla najwrażliwszych składów żelów, przy stosunku krzem: glin równym 1, temperatura 60°C jest w istocie minimalną niezbędną do wytwarzania zeolitu P. W celu otrzymania czystego zeolitu P, bez zeolitu A, konieczne okazało się stosowanie dla takiego składu żelu temperatury krystalizacji co najmniej 80°C, a w celu skrócenia czasu krystalizacji temperatura powinna przekraczać najlepiej 85°C.

Przykład XVII. Najpierw powtórzono procedurę z przykładu XI. Po zakończeniu krystalizacji, odsączeniu i przemyciu produktu zebrano powstały roztwór macierzysty i wodne roztwory przemywające.

Część zebranego rozcieńczonego roztworu macierzystego będącego w istocie rozcieńczonym zasadowym roztworem zawierającym 8,7% Na2O, zatężono przez odparowanie do stężenia 21% Na2O i zastosowano do rozcieńczania wodorotlenku glinu. Tak powstały stężony glinian sodu rozcieńczono pewną ilością rozcieńczonego roztworu macierzystego otrzymując roztwór glinianu sodowego w takim samym stężeniu, jak w roztworze C z przykładu V.

Część pozostałego rozcieńczonego roztworu macierzystego zastosowano do rozcieńczania stężonego handlowego roztworu krzemianu sodu w celu wytworzenia roztworu krzemianu sodu

172 208 o takim samym stężeniu, jak roztwór B z przykładu V. Pozostałą część rozcieńczonego roztworu macierzystego pełniła funkcję roztworu A z przykładu V. Powtórzono procedurę z przykładu XI stosując roztwory (A, B i C) z zawracanym roztworem macierzystym. Otrzymano produkt o takich samych właściwościach, jak właściwości produktu 7 przykładu XI, udowadniając, że możliwe jest zawracanie roztworu macierzystego.

W końcu przy porównywaniu absorpcji oleju przez zeolity otrzymane według niniejszego wynalazku z absorpcją oleju przez zeolity z przykładów porównawczych lub zeolit szczepiący można przekonać się natychmiast, że absorpcja oleju przez zeolit według niniejszego wynalazku jest znacznie wyższa.

172 208

Właściwości zeolitów

o

N

Q §

G £

Ό t-H

O &

>» •g o

ÓJO o

o ctf* o

'00

O c

o £

s

X!

O 'GO

O £

Λ χ:

&

c?

£ o

ce

N >y

N ιΟ a

G £

N

O a<

«5

G >» &

W)

G i*ri &

x>

Ό

CO

O a,

GO •8

ΞΓ

N >» £

<i>

zeolitu P produkt składał się z zeolitu A jako jedynego lub głównego produktu.

172 208

Właściwości zeolitów

Przykład VII Przykład VIII Przykład IX Przykład X Przykład XI Przykład XII Przykład ΧΙΠ	Γ4 04 04 04 04 04 04	04 04 Ol 04 Ol 04 04	P P P P P P P	0,90 0,95 0,88 0,85 0,96 0,90 0,93	o- υο so oo o- SO	O· Ό MO Ό co so Ό \o t—H CO SO SO MO SO	04 Os CO os Os O OS co os r^-H Os o OS
	'o •N cT £Z>	4—» % Ό O & rO O <s o ć/5	typ zeolitu	O 5 d. co CU <	CUR (s)	CEBC (mg/g)	absorpcja oleju (g oleju/100 g zeolitu)

172 208

Właściwości zeolitów

172 208

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania zeolitu P o wzorze tlenkowym M2/_nO.AL2O3.(1,80-2,66)SiO2.yH2O, w którym y oznacza zawartość wody, a n wynosi 1 składający się z etapów:

i) zmieszania roztworu glinianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C z roztworem krzemianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C w zbiorniku z intensywnym mieszaniem z wytworzeniem żelu o składzie:

AL2O3: (1,00-3,5)SiO2: (1,2-7,5)Na2O:(25-450), ii) starzenia żelu w temperaturze ponad 60°C przy intensywnym mieszaniu, w celu utrzymania substancji stałych w zawiesinie, przez co najmniej 0,1 godziny, oraz iii) oddzielenia powstałego zeolitu P, przemycia i osuszenia, znamienny tym, że roztwór glinianu sodu miesza się z roztworem krzemianu sodu w obecności szczepiącej zawiesiny zeolitu P.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w celu wytworzenia zeolitu P o wzorze tlenkowym M2/_nO.Al2O3.(1,90-2,10)SiO2.yH2O, w którym y oznacza zawartość wody, a n wynosi 1;

i) roztwór glinianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C miesza się z roztworem krzemianu sodu o temperaturze co najmniej 60°C w zbiorniku z intensywnym mieszaniem w obecności skutecznej ilości szczepiącej zawiesiny zeolitu P, z wytworzeniem żelu o składzie:

AL2O3:(1,80-2,2)SiO2:(1,5-5)Na2O:(40 do 150)HiO ii) starzeje się żel w temperaturze ponad 60°C przy intensywnym mieszaniu, w celu utrzymania substancji stałych w zawiesinie, przez co najmniej 0,1 godziny, oraz iii) oddziela się powstały zeolit P, przemywa i osusza.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że zbiera się powstały rozcieńczony roztwór macierzysty po oddzieleniu i przemyciu produktu zeolitu P, po czym:

i) pierwszą część zatęża się i używa do rozcieńczania wodorotlenku glinu otrzymując stężony glinian sodu, ii) otrzymany stężony glinian sodu rozcieńcza się drugą częścią rozcieńczonego roztworu macierzystego otrzymując roztwór glinianu sodu, iii) trzecią część rozcieńczonego roztworu macierzystego stosuje się do rozcieńczania roztworu krzemianu sodu, iv) powstały roztwór krzemianu sodu miesza się następnie z roztworem glinianu sodu w zbiorniku z intensywnym mieszaniem zawierającym pozostałą część rozcieńczonego roztworu macierzystego w obecności zawiesiny szczepiącego zeolitu P, otrzymując żel.