PL170407B1 - Sposób transportu przenośnikiem taśmowym w przodku ubierkowo-zabierkowym - Google Patents

Abstract

Sposób transportu przenośnikiem taśmowym w przodku ubierkowo-zabierkowym, wybieranym kombajnem wąskoprzodkowym zabierką o wymiarze 5-10 m, prowadzoną wahadłowo od chodnika odstawczego do wentylacyjno-materiałowego i z powrotem, w polu górniczym o dowolnym wymiarze do 1000- 150θ m, z podsadzką lub ewentualnie z zawałem, znamienny tym, że front ubierkowo-zabierkowy między chodnikiem odstawczym (1) a chodnikiem wentylacyjno- materiałowym (2) obsługuje się jednym przenośnikiem taśmowym z dwoma niezależnymi napędami na jego końcach, pracującym stale w dwóch odcinkach (6,7,11), z których pierwszy odcinek (6) służy do odstawy urobku a drugi odcinek (7,11) do transportu materiałów i ewentualnie ludzi do zabierki (3,9), dostosowując skokowo długość tych odcinków (6,7,11) do położenia zabierki (3,9) dopełniającym segmentem (15) tego przenośnika znajdującym się stale wfazie przemieszczania oraz zapewniając nadązną zmianę długości odstawy urobku dodatkowym transporterem (13) o długości dopełniającego segmentu (15) stale wyłączonego z czynnych odcinków (6, 711) przenośnika taśmowego, który przesuwa się współosiowo nad pierwszym odcinkiem (6) tego przenośnika dla przejmowania urobku z ładowarki kombajnu wąskoprzodkowego (8) i przekazywania go na ten przenośnik.

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób transportu przenośnikiem taśmowym w przodku ubierkowo-zabierkowym, wybieranym kombajnem wąskoprzodkowym zabierką o wymiarze

5-10 m, prowadzoną wahadłowo od chodnika odstawczego do wentylacyjno-materiałowego i z powrotem, w polu górniczym o dowolnym wymiarze do 1000-1500 m, z podsadzką hydrauliczną lub ewentualnie z zawałem.

Dotychczas przodki ścianowe i ubierkowo-zabierkowe, prowadzone na przykład znanym systemem Jankowickim, sąz reguły wyposażone w przenośniki zgrzebłowe. Przenośniki te służą w ścianach do odstawy urobku i równocześnie stanowią tor jezdny kombajnów lub strugów. W latach wcześniejszych w przodkach ścianowych były niekiedy stosowane także przenośniki taśmowe, ale wraz z doskonaleniem konstrukcji przenośników zgrzebłowych ich zastosowanie zanikło.

Sposób eksploatacji pól górniczych, znany na przykład z polskiego opisu patentowego nr /P.297812/, stawia nowe wymagania przed urządzeniami do transportu urobku, materiałów i ewentualnie ludzi do zabierki. Wymagania dotyczą możliwości zwiększenia długości przenośnika obsługującego front ubierkowo-zabierkowy korzystnie do 500-1000 m, bez konieczności stosowania w przodku dodatkowych napędów oraz możliwości bieżącego przemieszczania tego przenośnika z likwidowanego frontu ubierkowo-zabierkowego na nowy front, tworzący bezpośrednio za posuwającą się zabierką.

Spełnienie pierwszego wymagania za pomocą znanych przenośników zgrzebłowych jest trudne i raczej niewykonalne. Dla przenośników zgrzebłowych, praktycznie osiągalna długość wynosi bowiem około 300 m. Oznacza to, że dla obsługi frontu o długości na przykład 800 lub 1500 m trzeba by stosować kilka przenośników o niezależnych napędach, co prowadzi do dużych niedogodności i kosztów. Wymaganie to lepiej może spełnić przenośnik taśmowy. Długość przenośników taśmowych z jednym napędem może przekraczać 1000 m, a przy zastosowaniu niektórych rozwiązań może być jeszcze większa. Jest przy tym istotne, ze instalacja i eksploatacja przenośników taśmowych jest przeważnie tańsza niż przenośników zgrzebłowych.

170 407

Spełnienie drugiego z określonych wymagań jest trudniejsze. Z aktualnego stanu techniki wynika, ze przenośniki zgrzebłowe stosowane powszechnie w przodkach ścianowych zapewniają ich bieżące przemieszczanie za kombajnem ścianowym otwierającym nowy front, przy zabiorze kombajnu o maksymalnej szerokości 1,0-1,2 m. Przy szerokości zabierki 5-10 m przemieszczenie przenośnika zgrzebłowego jest możliwe, ale wówczas za postępującą zabierką trzeba by za pomocą przestawianej obudowy tymczasowej utrzymywać strop na odcinku kilku lub nawet kilkudziesięciu metrów, zależnie od giętkości przenośnika i szerokości zabierki. Utrzymywanie tak dużej powierzchni stropu i wprowadzenie pod ten strop ludzi obsługujących przemieszczanie przenośnika stanowi poważny problem techniczny, wymaga znacznych nakładów na obudowę i stwarza duże zagrożenie dla załogi, zwłaszcza zagrożenie tąpaniami. W przypadku zastosowania na froncie ubierkowo-zabierkowym przenośnika taśmowego, spełnienie omawianego wymaganiajestjeszcze trudniejsze, gdyżjak wspomniano, w kopalniach nie ma aktualnych doświadczeń w stosowaniu przenośników taśmowych dla obsługi frontu ścianowego lub ubierkowo-zabierkowego. Są wprawdzie znane przenośniki taśmowe o konstrukcji umożliwiającej ich przeginanie, na przykład konstrukcje korytowe z obrzeżami i dnem koryta uformowanymi na kształt sinusoidy, jednak zastosowanie tych konstrukcji, podobnie jak przenośników zgrzebłowych, będzie wymagało utrzymywania znacznej powierzchni odkrytego stropu nie poddanego procesowi likwidacji przez podsadzenie lub zawał, a więc grozi obwałami stropu i tąpaniami.

Celem wynalazku jest usunięcie powyższych trudności i zagrożeń przez opracowanie takiego sposobu transportu przenośnikiem taśmowym, który spełni opisane podstawowe wymagania obsługi frontu ubierkowo-zabierkowego oraz dodatkowo wyeliminuje za przodkiem zabierkowym przestrzeń utrzymywaną obudową tymczasową tylko po to, aby zrealizować w niej proces przemieszczania przenośnika z likwidowanego frontu ubierkowo-zabierkowego na front odtwarzany w zrobach zabierki.

Cel ten został osiągnięty za pomocą sposobu transportu przenośnikiem taśmowym według wynalazku, w przodku ubierkowo-zabierkowym wybieranym kombajnem wąskoprzodkowym zabierką o wymiarze 5-10 m, prowadzoną wahadłowo od chodnika odstawczego do wentylacyjnomateriałowego i z powrotem, w polu górniczym o dowolnym wymiarze do 1000-1500 m, z podsadzką hydrauliczną lub ewentualnie z zawałem. Zgodnie z wynalazkiem front ubierkowo-zabierkowy między chodnikiem odstawczym a chodnikiem wentylacyjno-materiałowym obsługuje się jednym przenośnikiem taśmowym z dwoma niezależnymi napędami na jego końcach, pracującym stale w dwóch odcinkach, z których pierwszy odcinek służy do odstawy urobku a drugi odcinek do transportu materiałów i ewentualnie ludzi do zabierki. Długość tych odcinków przenośnika taśmowego dostosowuje się skokowo do położenia zabierki dopełniającym segmentem tego przenośnika, znajdującym się stale w fazie przemieszczania. Natomiast nadążnązmianę długości odstawy urobku zapewnia się dodatkowym transportem o długości dopełniającego segmentu stale wyłączonego z czynnych odcinków przenośnika taśmowego, który przesuwa się współosiowo nad pierwszym odcinkiem tego przenośnika dla przejmowania urobku z ładowarki kombajnu wąskoprzodkowego i przekazywania go na ten przenośnik.

Zastosowanie sposobu według wynalazku jest proste, wymaga jedynie łatwej w montażu i demontażu konstrukcji nośnej przenośnika taśmowego i wykorzystania w nim taśmy z łączami o łatwym rozpinaniu i powtórnym spinaniu oraz takiej konstrukcji dodatkowego transportera, która umożliwi nadążne przemieszczanie za postępującym kombajnem wąskoprzodkowym, a także wspomniany montaż i demontaż współpracującego z nim przenośnika taśmowego. Aby ułatwić te czynności można ewentualnie przesuwać dodatkowy transporter wzdłuż osi przenośnika taśmowego poza strefą montażu.

Pierwszy odcinek przenośnika taśmowego, obsługujący odstawę urobku, ma napęd przy głównym chodniku odstawczym obsługującym front ubierkowo-zabierkowy. Drugi odcinek przenośnika taśmowego, obsługujący transport materiałów i ewentualnie ludzi, ma napęd przy chodniku udostępnienia wentylacyjno-materiałowego, przy czym ruch bębna tego napędu jest odwrotny, to znaczy ciągnie on taśmę dolną a nie górną tak aby transportowane materiały

170 407 przemieszczały się w kierunku zabierki. Gdy zabierka oddala się od chodnika odstawczego, odcinek odstawy urobku ulega wydłużeniu, a gdy zabierka wracając przybliża się do chodnika odstawczego odcinek ten ulega skróceniu. Odcinek obsługujący transport materiałów i ewentualnie ludzi ulega analogicznemu procesowi zmian z tym, że w stosunku do chodnika wentylacyjno-materiałowego proces wydłużania i skracania tego odcinka ma przebieg odwrotny niż odcinka obsługuj ącego odstawę urobku.

Dodatkowy transporter, który może mieć postać przenośnika taśmowego lub zgrzebłowego, przesuwa się nadąznie za kombajnem wąskoprzodkowym gdy ten oddala się od chodnika odstawczego aż do momentu, w którym odległość kombajnu od tego chodnika jest równa długości tego transportera. Wówczas zwrotnia odcinka odstawy urobku przenośnika taśmowego zostaje zatrzymana przy kombajnie ajego dalszy bieg jest obsługiwany przez transporter, który przesuwa się nad zwrotnią. W tej fazie urabiania demontuje się napęd odcinka przenośnika taśmowego obsługującego transport materiałów i przemieszcza go na nowy front odtwarzany w zrobach powrotnej zabierki, po obróceniu kombajnu o 180°. W czasie powrotnego biegu zabierki, transporter przesuwa się nadążnie przed kombajnem w kierunku chodnika odstawczego. Konstrukcja nośna dodatkowego transportera powinna umożliwić szybki demontaż, gdy zabierka kończąc powrotny bieg osiągnie chodnik odstawczy oraz szybki ponowny montaż na froncie ubierkowo-zabierkowym wygradzanym w kolejnej zabierce prowadzonej od chodnika odstawczego. Długość dodatkowego transportera dostosowuje się do warunków pokładu i jego cech konstrukcyjnych. Im długość transportera jest większa, tym mniejszy jest zakres prac montażowych związanych z przemieszczaniem zwrotni przenośnika taśmowego i mniejsza długość dopełniającego segmentu przenoszonego ze skracanego do wydłużanego odcinka tego przenośnika.

Wraz z powiększaniem długości transportera wydłuża się jednak segment przenośnika taśmowego znajdujący się stale w fazie przemieszczania, co zwiększa odległość między zabierką a zwrotnią odcinka tego przenośnika dostarczającego potrzebne materiały. Zwiększa się również długość odcinka przenośnika taśmowego, na którym gdy zabierka przybliza się do chodnika odstawczego zanika możliwość nadążnego skracania odstawy. W tym położeniu transporter znajduje się na początku odcinka odstawczego przenośnika i może go zastąpić. Umożliwia to wcześniejszy demontaż napędu i jego przemieszczanie na nowy front ubierkowo-zabierkowy wygradzany w zrobach kolejnej zabierki, ale równocześnie zmusza do zastosowania jednego z dostępnych środków, aby zabierka mogła się posuwać mimo zaniku możliwości nadążnego skracania odstawy. W przypadku stosowania podsadzki hydraulicznej, najkorzystniejsze okaze się prawdopodobnie pozostawienie w zrobach tak zwanego chodnika wygrodzeniowego, wykorzystywanego następnie jako osadnik szlamów podsadzkowych. W korzystnych warunkach stropowych może być zastosowane skracanie transportera odcinkami, z opóźnieniem w stosunku do postępującej zabierki lub inne dostępne sposoby. Ze względu na wskazane okoliczności długość transportera powinna wynosić około 50-100 m.

Dla maksymalnego skrócenia czasu postojów technologicznych przeznaczonych na cykliczne dostosowywanie długości obydwóch odcinków przenośnika taśmowego do położenia postępującej zabierki, w czasie tych postojów wykonuje się tylko te czynności, które sąniezbędne aby ponownie uruchomić zarówno skracany odcinek tego przenośnika jak i jego odcinek wydłużany. Do czynności tych należy przede wszystkim przemieszczenie i zamontowanie zwrotni na skracanym i wydłużanym odcinku przenośnika taśmowego oraz zmontowanie jego konstrukcji na odcinku wydłużanym z elementów wcześniej przetransportowanych, a także wpięcie uzupełniającego elementu taśmy przemieszczonej z odcinka skracanego. Postój technologiczny przy sprawnej realizacji sposobu według wynalazku może być skrócony do około 1 godziny, przy czym wszystkie czynności w czasie postoju może wykonywać załoga prowadząca proces produkcyjny oraz bieżące prace montażowe i transportowe. Odpowiednia długość dodatkowego transportera może zabezpieczyć wydobycie zabierki przez całą zmianę, a wówczas postój technologiczny może przypadać na okres międzyzmianowy. Gdyby na przykład długość

170 407 transportera wynosiła 100 m, to w zabierce o długości 6 m i wysokości 3 m wydobycie w ciągu zmiany wynosiłoby 6x3x100 x 1,3 = 2340 ton, co można uznać za wynik zadawalający.

Pozostałe czynności związane z demontażem konstrukcji przenośnika taśmowego i przemieszczaniem jej elementów z likwidowanego frontu ubierkowo-zabierkowego na front odtwarzany za postępującą zabierką, wykonuje się po uruchomieniu zabierki w czasie trwania procesu produkcji i ewentualnie podsadzania. Wzdłuż frontu ubierkowo-zabierkowego, na tych jego odcinkach, które objęte są robotami demontażowymi lub montażowymi przenośnika taśmowego, instaluj e się niezbędne wyposażenie techniczne, na przykład w postaci podwieszanej kolejki wykorzystywanej do transportu zdemontowanych elementów tego przenośnika, stalowych stojaków i stropnic odzyskiwanych z likwidowanego frontu ubierkowo-zabierkowego oraz materiałów zużywanych w postępuj ącej zabierce, na przykład kotwi i tym podobnych. Swobodny transport przemieszczanego wyposażenia za frontem zabierki umożliwi stosowanie dwóch stref obudowy zmechanizowanej. Obudowa strefy pierwszej zabezpiecza pole urabiania i jej charakterystyka powinna odpowiadać tym zadaniom, przy czym istotnym elementem tej obudowy mogą być kotwie zabezpieczające strop nie tylko w polu roboczym, ale również w strefie podsadzanej. Obudowa strefy drugiej tworzy tunel transportowy wzdłuż frontu zabierki, łączący likwidowany i odtwarzany front ubierkowo-zabierkowy i może utrzymywać przesuwną tamę podsadzkową umożliwiającą bieżące podsadzanie poeksploatacyjne przestrzeni za frontem zabierki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładowym wykonaniu na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia sposób transportu przenośnikiem taśmowym w czasie postępu zabierki od chodnika odstawczego do chodnika wentylacyjno-materiałowego, fig. 2 - przekrój pionowy tego cyklu eksploatacyjnego frontu ubierkowo-zabierkowego w osi odcinka przenośnika do odstawy urobku, fig. 3 - przekrój pionowy tego frontu w osi odcinka przenośnika do transportu materiałów i ludzi, fig. 4 - sposób transportu przenośnikiem taśmowym w czasie powrotnego postępu zabierki, fig. 5 - przekrój pionowy frontu w osi odcinka przenośnika do odstawy urobku przy postępie zabierki od chodnika wentylacyjno-materiałowego do chodnika odstawczego, a fig. 6 - przekrój pionowy tego frontu w osi odcinka przenośnika do transportu materiałów i ludzi.

Front ubierkowo-zabierkowy o długości do około 800-1000 m jest uruchomiony między chodnikiem odstawczym 1 a chodnikiem wentylacyjno-materiałowym 2. W sytuacji gdy zabierka 3 o wymiarze 5-10 m oddala się od chodnika odstawczego 1 (fig. 1.2 i 3) front ubierkowo-zabierkowy składa się z części 4 odtwarzanej w zrobach zabierki 3 oraz części 5 likwidowanej za frontem zabierki 3. Front ubierkowo-zabierkowy jest w tej sytuacji obsługiwany jednym przenośnikiem taśmowym z dwoma niezależnymi napędami najego końcach, składającym się z wydłużanego pierwszego odcinka 6 realizującego odstawę urobku oraz skracanego drugiego odcinka 7 realizującego transport materiałów i ewentualnie ludzi do zabierki 3.

Gdy zabierka 3 dotrze do chodnika wentylacyjno-materiałowego 2 kombajn wąskoprzodkowy 8 wykonuje obróto 180° i zaczyna wybierać sąsiedniązabierkę 9. W tej sytuacji (fig. 4,5 i 6) pierwszy odcinek 6 przenośnika taśmowego jest skracany, a za zabierką 9 powstaje nowy front ubierkowo-zabierkowy 10, w którym jest instalowany wydłużany drugi odcinek 11 tego przenośnika. Gdy zabierka 9 dojdzie do chodnika odstawczego 1, kombajn wąskoprzodkowy 8 jest ponownie obracany o 180° i rozpoczyna się następny cykl eksploatacji, jak na fig. 1, 2 i 3, w którym drugi odcinek 11 przenośnika taśmowego otrzymuje napęd 12 z jego zlikwidowanego pierwszego odcinka 6 i teraz on obsługuje nowo odtworzony front ubierkowo-zabierkowy.

Nadązne przedłużanie pierwszego odcinka 6 przenośnika taśmowego do odstawy urobku jest realizowane za pomocą dodatkowego transportera 13, który jest przemieszczany współosiowo nad tym odcinkiem 6 dla przejmowania urobku z ładowarki kombajnu wąskoprzodkowego 8 i przekazywania go na ten odcinek 6 przenośnika. Gdy koniec dodatkowego transportera 13 znajdzie się nad rolą zwrotną 14 odcinka 6 przenośnika taśmowego, wówczas następuje postój technologiczny zabierki 3. Rola zwrotna 14 odcinka 6 przenośnika taśmowego zostaje przesunięta w kierunku zabierki 3 o długość dodatkowego transportera 13, a dopełniający segment 15 przenośnika taśmowego, przemieszczony uprzednio z likwidowanego frontu ubierkowo-zabierkowego,

170 407 zostaje domontowany do przedłużanego odcinka 6 tego przenośnika. Równocześnie także rola zwrotna 16 drugiego odcinka 7 przenośnika taśmowego zostaje przemontowana, tak aby odcinek ten uległ skróceniu o długość dodatkowego transportera 13.

W czasie powrotnego ruchu zabierki 9 od chodnika wentylacyjno-materiałowego 2 do chodnika odstawczego 1, postój technologiczny następuje gdy cały dodatkowy transporter 13 znajdzie się nad pierwszym odcinkiem 6 przenośnika taśmowego. Czynności związane z demontażem skracanego odcinka 6 oraz transportem dopełniającego segmentu 15 dla jego wmontowania w drugi odcinek 11 pozostają w zasadzie niezmienione, jak przy ruchu zabierki 3 od chodnika odstawczego 1 do wentylacyjno-materiałowego 2.

170 407

170 407

Fig. 3

CM

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Sposób transportu przenośnikiem taśmowym w przodku ubierkowo-zabierkowym, wybieranym kombajnem wąskoprzodkowym zabierkąo wymiarze 5-10 m, prowadzonąwahadłowo od chodnika odstawczego do wentylacyjno-materiałowego i z powrotem, w polu górniczym o dowolnym wymiarze do 1000-1500 m, z podsadzką lub ewentualnie z zawałem, znamienny tym, ze front ubierkowo-zabierkowy między chodnikiem odstawczym (1) a chodnikiem wentylacyjno-materiałowym (2) obsługuje się jednym przenośnikiem taśmowym z dwoma niezależnymi napędami na jego końcach, pracującym stale w dwóch odcinkach (6, 7, 11), z których pierwszy odcinek (6) służy do odstawy urobku a drugi odcinek (7, 11) do transportu materiałów i ewentualnie ludzi do zabierki (3, 9), dostosowując skokowo długość tych odcinków (6,7,11) do położenia zabierki (3,9) dopełniającym segmentem (15) tego przenośnika znajdującym się stale w fazie przemieszczania oraz zapewniając nadążną zmianę długości odstawy urobku dodatkowym transporterem (13) o długości dopełniającego segmentu (15) stale wyłączonego z czynnych odcinków (6, 7, 11) przenośnika taśmowego, który przesuwa się współosiowo nad pierwszym odcinkiem (6) tego przenośnika dla przejmowania urobku z ładowarki kombajnu wąskoprzodkowego (8) i przekazywania go na ten przenośnik.