PL167915B1

PL167915B1 - Sposób otrzymywania nowych N-( a-podstawionych-pirydynylo)karbonylo-dipeptydów PL PL PL

Info

Publication number: PL167915B1
Application number: PL92296625A
Authority: PL
Inventors: Moliner Jose Repolles; Coy Francisco Pubill; Llorente Lydia Cabeza; Falco Carlos Malet
Original assignee: Lacer Sa
Priority date: 1991-02-27
Filing date: 1992-02-26
Publication date: 1995-12-30
Also published as: NO924076D0; EP0500989A1; PT100148A; BR9204779A; US5432159A; CZ322092A3; HUT62313A; CZ280952B6; FI924850A0; FI924850A; DE69130605T2; DE69130605D1; PL296625A1; JPH05507295A; NO924076L; PT100148B; ES2037613A1; AU650954B2; ES2037613B1; ATE174343T1

Abstract

1. Sposób otrzymywania nowych N-( a -podstawio- nych-pirydynylo)karbonylo-dipeptydów o ogólnym wzorze 1, wlacznie z ich postaciami tautomerycznymi, w których n oznacza 0 albo liczbe 1 do 3; R oznacza OH, SH, NH2) atom chlorowca, OR4, SR4, NHR4 lub N(R4)2, przy czym R4 oznacza nizszy rodnik alkilowy ewentual- nie podstawiony, grupa arylowa lub acylowa; R1 oznacza OH, nizsza grupe alkoksylowa ewentualnie podstawiona, grupe arylo-nizsza alkoksylowa, aryloksylowa, lub di- podstawiona grupe aminowa; R2 oznacza nizszy rodnik alkilowy lub grupe amino-nizsza alkilowa; R3 oznacza atom chlorowca, grupe NO2, nizszy rodnik alkilowy, grupe chlorowco-nizsza alkilowa, arylo-nizsza alkilowa lub arylowa oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, znamienny tym, ze kwas karboksylowy o ogólnym wzorze 2a poddaje sie reakcji z dipeptydem o ogólnym wzorze 3, w których n, R, R1, R2 i R3 maja wyzej podane znaczenie, a R1 ma znaczenie inne niz OH, w obecnosci odpowied- niego srodka kondensujacego takiego jak N,N'-dicyklo- heksylokarbodiimid, po czym ewentualnie prowadzi sie hydrolize, przeprowadzenie w sól i/lub inny etap poza- dany dla konwersji otrzymanego zwiazku o wzorze 1 w jego sole z metalami alkalicznymi, z metalami ziem alka- licznych albo z amoniakiem, podstawionymi aminami lub zasadowymi aminokwasami. Wzór 1 Wzór 2a Wzór 3 PL PL PL

Description

Wynalazek niniejszy dotyczy sposobu otrzymywania nowych N-(a-podstawionych-pirydynylo)karbonylo-dipeptydów, które działają jako inhibitory enzymu przekształcającego angiotensynę. Te nowe związki można przeprowadzać, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikami w kompozycje farmaceutyczne, które można stosować do leczenia nadciśnienia i innych schorzeń sercowo-naczyniowych, których patofizjologia obejmuje układ nerkowo-angiotensyno-aldosteronowy.

W latach siedemdziesiątych w farmakoterapii nadciśnienia tętniczego zaznaczył się istotny postęp w związku z rozwojem środków wykazujących bezpośrednie działanie na układ nerkowoangiotensynowy i kalikreino-kininowy, a zwłaszcza w związku z syntezą pierwszych związków efektywnie hamujących enzymatyczną konwersję dekapeptydu angiotensyny I do silnego środka wywołującego skurcz naczyń-angiotensyny II, to jest działających jako inhibitory enzymu przekształcającego angiotensynę (ACE). Ten fizjologicznie ważny enzym degraduje również rozszerzający naczynia peptyd bradykininę. Liczne inhibitory ACE w testach na zwierzętach i ludziach okazały się zdolne do hamowania efektów presyjnych dożylnie podawanej angiotensyny I i wykazały działanie przeciw nadciśnieniu u zwierząt i pacjentów z nadciśnieniem. Stwierdzono również w sposób przekonujący, że nadają się one do leczenia zastoinowej niewydolności serca.

Opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US-A-4 105776 przedstawia N-acylowe pochodne o-aminokwasów, które działają jako inhibitory ACE i jako takie znajdują zastosowanie do leczenia nadciśnienia. Związkami szczególnie wyróżnionymi są merkapto-pochodne N-acylo-L-proliny, obejmujące najbardziej reprezentatywnego przedstawiciela tej serii, to jest D-3-merkapto-2metylopropanoilo-L-prolinę, albo captopril, pierwszy doustnie czynny środek przeciw nadciśnieniu będący inhibitorem ACE, który stał się dostępny na całym świecie. Innym ważnym przełomem w tej dziedzinie, lecz o całkowicie różnej dostępności, są związki opisane w europejskim opisie patentowym EP-A-12401, które są karboksyalkilowymi pochodnymi dipeptydów, przy czym ich najbardziej reprezentatywnymi przedstawicielami są enalaprilat, enalapril i lisinopril.

Lepsze zrozumienie struktury ACE i odpowiednich istotnych wymogów strukturalnych dla potencjalnych inhibitorów, jak również zainteresowanie we wprowadzaniu nowych związków o zróżnicowanej mocy, profilu kinetycznym i/lub toksycznym, prowadziły do ciągłego rozwoju nowych klas inhibitorów ACE. Na podstawie licznych badań dotyczących stosunku budowy do aktywności stwierdzono, że efektywne hamowanie enzymu można uzyskać tylko za pomocą cząsteczki, które wykazuje co najmniej trzy wyraźnie odróżniające się regiony lub części, jak to przedstawiono na ogólnym wzorze 4.

Region A zawiera zazwyczaj grupę karboksylową w pozycji a, która to grupa silnie wiąże się z kationowym obszarem struktury enzymu. Na podstawie licznych badań stwierdzono, że L-prolina jest najlepszą substrukturą dla tego regionu lub części, choć jej pierścień pirolidynowy może występować również w postaci zmodyfikowanej.

Region B powinien zawierać grupę funkcyjną o specyficznej zdolności wiązania kationu Zn⁺⁺występującego w „aktywnym obszarze enzymu. Tą grupą wiążącą cynk, zazwyczaj grupą kwasową, może być grupa merkapto (captopril i analogi), albo grupa karboksylowa (enalaprolat, lisinopril i analogi) jak również grupa prekursora, która może przekształcić się w grupę aktywną drogą metabolicznej konwersji. Przykładami inhibitorów ACE z grupami prekursora są acylotiopochodne alacepril i pivalopril oraz estry karboksylowe enalapril i perindopril. Niektóre klasy inhibitorów mają w regionie B inne grupy kwasowe, na przykład -P(O)(OH)- lub P(O)(OH)O- w postaci wolnej lub zestryfikowanej. W każdym razie wszystkie znane ligandy cynku są niezmiennie związane z grupą alkilową, albo czasami z grupą cykloalkilową, lecz nigdy nie są częścią struktury aromatycznej (M.J. Wyvratt, A.A. Patchett, Medicinal Research Reviews 5, 483-531, 1985).

Region C działa jako mostek pomiędzy aktywnymi obszarami regionów A i B i ma widocznie zadowalać określone wymogi stereochemiczne, ponieważ większość aktywnych związków wykazuje obecność jednostki pochodzącej od L-aminokwasu (na przykład jednostka L-alaniny, lub L-lizyny) w odpowiedniej strukturze dipeptydu. W grupie typu captoprilu ta sama stereochemia musi być obecna przy C-2 jednostki 2-metylopropanoilowej.

Ten uproszczony model ogólny odnosi się do prawie wszystkich różnorodnych struktur znanych inhibitorów ACE z uwzględnieniem specjalnych lub dodatkowych wymogów w obrębie każdej poszczególnej klasy chemicznej. W tym kontekście najlepiej znanym stosunkiem pomiędzy

167 915 budową i aktywnością jest ten, który wyjaśniono na przykładzie merkapto-acylo-aminokwasów (grupa captoprilu) i karboksyalkilo-dipeptydów (analogi enalaprilu i lisinoprilu). Pomimo prowadzenia systematycznych zróżnicowanych badań w obrębie każdej z trzech części tej struktury, należy zaznaczyć, że w obydwu powyższych ogólnych seriach różne wysiłki w celu znalezienia grup wiążących cynk innych niż merkapto lub karboksy prowadziły zazwyczaj do otrzymywania związków nieczynnych, albo związków o znacznie obniżonej aktywności. W szczególności w klasie pochodnych dipeptydowych efektywne inhibitory ACE z N-podstawionymi grupami karboksyamidowymi lub tioamidowymi jako ligandami cynku nie były dotychczas opisane.

Wynalazek niniejszy dotyczy nowych pochodnych dipeptydowych o działaniu hamującym ACE, zawierających jako podstawową i wyróżniającą cechę substrukturę składającą się z pierścienia pirydynowego związanego z potencjalnie wiążącą cynk grupą funkcyjną, zwłaszcza a- podstawnikiem, takim jak na przykład OH, SH i NH 2 albo funkcjonalne odpowiedniki lub prekursory tych grup. Ta α-podstawiona substruktura pirydyny związana poprzez grupę karbonylową z końcową grupę aminową dipeptydu występuje w części ogólnej struktury odpowiadającej regionowi B omówionemu powyżej. Jako region A wybrano substrukturę L-proliny z aminokwasem takim jak L-alanina w mostkowym regionie C.

Ze względu na powyższe specyficzne cechy budowy pochodne dipeptydowe według wynalazku nie mogą być włączone lub zaliczone do jakiejkolwiek ogólnej klasy lub do poszczególnych rodzin chemicznych opisanych w dziedzinie inhibitorów ACE.

W obrębie ogólnej klasy dipeptydów związki według wynalazku wyraźnie odróżniają się od karboksyalkilo-dipeptydów, ponieważ mają budowę arylokarbonylo-dipeptydową. Ten układ strukturalnyjest niezwykły w dziedzinie naturalnych lub syntetycznych inhibitorów ACE. Ponadto (orpodstawione-pirydynylo) karbonylo-dipeptydy nie były dotychczas wzmiankowane w literaturze, jak to można wywnioskować z klasycznych przeglądów dotyczących tego przedmiotu, na przykład E.W. Petrillo i M.A. Ondetii (Medicinal Research Reviews 2,1-41,1982), i M.J. Wyyratt i A.A. Patchett (patrz wyżej).

Ponadto z praktycznego punktu widzenia należy wziąć pod uwagę, że inhibitory karboksyalkilo-dipeptydowe według znanego stanu techniki zawierają asymetryczny atom węgla (w regionie B) dodatkowo do dwóch asymetrycznych atomów węgla substruktury dipeptydowej co czyni ich syntezę bardzo złożoną i/lub objawia się w niskich wydąjnościach ze względu na niezbędne optyczne rozdzielanie surowych produktów. Ponieważ związki według wynalazku nie zawierają tego dodatkowego asymetrycznego atomu węgla, można je wytwarzać z dobrą wydajnością przez wprowadzanie grupy pirydynylo-karbonylowej do żądanego dipeptydu poprzez jego końcową grupę NH2.

W najszerszym ujęciu wynalazek niniejszy dotyczy nowych pochodnych dipeptydów o ogólnym wzorze 1, włącznie z postaciami tautomerycznymi, przy czym n oznacza 0, albo liczbę całkowitą 1 do 3;

R oznacza OH, SH, NH2, chlorowiec OR4, SR4, NHR4, lub N/R4/2, R4, oznacza niższy rodnik alkilowy ewentualnie podstawiony, grupę arylową lub acylową;

R1 oznacza OH, niższą grupę alkoksylową ewentualnie podstawioną, grupę arylo-niższą alkoksylową, aryloksylową albo dipodstawioną grupę aminową; R2 oznacza niższy rodnik alkilowy albo grupę amino-niższą alkilową;

R3 oznacza atom chlorowca, grupę NO2, niższą grupę alkilową, grupę chlorowco-niższą alkilową, grupę arylo-niższą alkilową albo grupę arylową, oraz farmaceutycznie dopuszczalnych soli tych związków.

R3 we wzorze 1 może zajmować każdą wolną pozycję pierścienia pirydynowego.

Podstawiony pierścień pirydynowy może też być połączony z substrukturą karbonylodipeptydową poprzez pozycje a, β, lub y pierścienia pirydynowego, gdy jedna z pozycji a jest już zajęta przez grupę R.

Farmaceutycznie dopuszczalne sole związków o wzorze 1, na przykład gdy R1 oznacza OH obejmują sole z metalami alkalicznymi, takimi jak sód, lub potas, albo z metalami ziem alkalicznych, takimi jak wapń. Obejmują one również sole amonowe, na przykład z amoniakiem, podstawionymi aminami lub zasadowymi aminokwasami.

167 915

Jak wiadomo w dziedzinie związków heterocyklicznych zawierających azot, pochodne pirydyny α-podstawione grupami hydroksylowymi, lub merkapto występują zazwyczaj jako postacie tautomeryczne, to jest jako 2-pirydynony i 2-pirydynotiony, to znaczy jako szczególne typy cyklicznych karboksyamidów i tioamidów. Z tego względu rozumie się, że związki o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza OH, lub SH, mogą również wykazywać tę tautomerię, przy czym odpowiednie postacie amidowe są zazwyczaj dominujące. Chociaż we wzorze 1 ukazana jest klasyczna struktura aromatyczna, tę specyficzną strukturę przedstawiono jedynie dla uproszczenia, ponieważ w ten sposób można było objąć wszystkie różne grupy funkcyjne R w postaci jednego wzoru ogólnego. Ponadto taki obraz strukturalny wykazuje stosunki pomiędzy niektórymi specyficznymi grupami R, na przykład w przypadku różnych grup OR4 i (niepodstawioną) grupą OH. W chemii pirydyny wiadomo, na przykład, że α-alkoksy-pirydyny można hydrolizować do odpowiednich α-hydroksy-pirydyn i w ten sposób do bardziej korzystnych tautomerów aL-pirydynonów.

W związku z powyższym oczywistym jest, że ogólny wzór 1 nie zakłada specyficznej korzystnej hydroksy-, lub merkapto- tautomerii w przypadku, gdy R oznacza OH, lub SH. W przeciwieństwie do tego, dominujące postacie tautomeryczne w tym ostatnim przypadku można przedstawić za pomocą ogólnego wzoru 1a, w którym A oznacza O, lub S, R1, R2 R3 mają znaczenie wyżej podane, a R5 oznacza atom wodoru, lub niższy rodnik alkilowy.

We wzorze 1a tylko związki, w których R5 oznacza wodór, są „prawdziwymi postaciami teutomerycznymi związków o wzorze 1, w którym R oznacza OH, lub SH. Związki o wzorze 1a, w którym R5 oznacza niższy rodnik alkilowy, choć także objęte niniejszym wynalazkiem, nie są w ścisłym sensie postaciami tautomeiycznymi związków o wzorze 1, w którym R oznacza OR4, lub SR4, a R4 oznacza niższy rodnik alkilowy.

Korzystnymi pochodnymi dipeptydowymi według wynalazku są związki o wzorze 1, w którym n oznacza 0, lub 1, zwłaszcza 0, a R, R1, R2 i R3 mają znaczenie niżej podane:

R oznacza OH, SH, Cl, OR4, SR4 lub NHR4, a R4 ozncza niższy rodnik alkilowy, grupę arylową, lub acylową; szczególnie korzystnie oznacza ORe, SRe, Cl lub NHR7, przy czym Re oznacza atom wodoru, niższy rodnik alkilowy, lub ewentualnie podstawiony rodnik fenylowy, zwłaszcza wodór, rodnik metylowy, etylowy, lub fenylowy; R7 oznacza grupę acylową, albo ewentualnie podstawioną grupę fenylową, zwłaszcza grupę acetylową, lub fenylową; a Rs oznacza atom wodoru, lub niższy rodnik alkilowy, zwłaszcza atom wodoru, rodnik metylowy, lub etylowy;

Ri oznacza grupę OH lub niższą grupę alkoksylową, zwłaszcza grupę OH, grupę metoksylową i etoksylową;

R2 oznacza niższy rodnik alkilowy, zwłaszcza metylowy;

R3 oznacza grupę NO2 i/lub atom chlorowca (zwłaszcza Br).

Określenie „niższy rodnik alkilowy, „niższa grupa alkoksylowa itp. stosowane tu oraz w zastrzeżeniach oznaczają następujące grupy:

niższy rodnik alkilowy: liniowe lub rozgałęzione grupy alkilowe zawierające 1-6, korzystnie 1-4 atomów węgla, takie jak grupa metylowa, etylowa, n-propylowa, izopropylowa i butylowa, korzystnie grupa metylowa i etylowa;

niższa grupa alkoksylowa: niższe grupy alkilowe jak wyżej podano, związane z atomem tlenu, korzystnie OCH3 i OC2H5;

chlorowiec: F, Cl, Br i J, korzystnie Cl i Br;

grupa arylowa: grupy zawierające korzystnie 6-14, zwłaszcza 6-10 atomów węgla, takie jak grupa fenylowa i naftylowa, ewentualnie podstawione przezjeden lub więcej podstawników, takich jak, na przykład niższy rodnik alkilowy (taki jak metylowy), niższa grupa alkoksylowa (taka jak grupa metoksylową), chlorowiec (taki jak Cl i F) i NO2;

grupa acylowa: grupy (alkilo i arylo-)-karbonylowe, korzystnie zawierające ogółem 1-10, zwłaszcza 2-7 atomów węgla, takie jak grupa acetylowa, propionylowa, piwaloilowa i benzoilowa; podstawiony niższy rodnik alkilowy; wyżej podane niższe grupy alkilowe (zwłaszcza grupa metylowa i etylowa) podstawione przez jeden lub więcej, korzystnie przez jeden lub dwa, a zwłaszcza jeden podstawnik, taki jak wyżej podane niższe grupy alkoksylowe (takie jak grupa metoksylową i etoksylową), chlorowiec (zwłaszcza F i Cl), OH, grupa acyloksylowa (w której grupy acylowe mają znaczenie wyżej podane) i grupy di-(niż.alkilo)-aminowe (niższy rodnik alkilowy ma znaczenie

167 915 wyżej podane), jako specyficzne przykłady podstawionych niższych grup alkilowych wymienia się grupę 1-acetoksy-etylową (axetil), piwaloiloksymetylową (pivoxil) i dimetyloaminoetylową;

grupa arylo niższa alkilowa: wyżej podane niższe grupy alkilowe (zwłaszcza grupa metylowa i etylowa) podstawione przezjeden lub więcej atomów chlorowca, korzystnie F, Cl i Br, zwłaszcza F i Cl, takie jak CF3, CCl3, CHCla i CH₂Cl;

grupa arylo-niższa alkilowa: wyżej podane grupy arylowe (korzystnie ewentualnie podstawiona grupa fenylowa) związane z wyżej podanymi niższymi grupami alkilowymi, takie jak grupa benzylowa oraz 1- i 2-fenyloetylowa;

dipodstawiona grupa aminowa: grupa NH2, w której obydwa atomy wodoru zostały zastąpione grupami zawierającymi węgiel, zwłaszcza niższymi grupami alkilowymi, jak wyżej podano; jako specyficzne przykłady takich grup wymienia się grupę dimetyloaminową i dietyloaminową.

Pozostałe określenia można wyprowadzić z powyższych definicji. Na przykład „podstawiona niższa grupa alkoksylowa“ oznacza podstawiony niższy rodnik alkilowy, jak wyżej podano, połączony z atomem tlenu.

Gdy n we wzorze ogólnym 1'ma wartość 1, to grupa R3 jest korzystnie umieszczona w pozycji β pierścienia pirydyny, a zwłaszcza w pozycji β przeciwstawnej do pozycji a zajętej przez grupę R.

Związki o ogólnym wzorze 1, jak również podgrupa związków przedstawiona wzorem la, wykazują dwa centra asymetrii substruktury dipeptydowej i w związku z tym mogą występować w kilku postaciach stereoizomerycznych. Chociaż wynalazek obejmuje każdą z tych postaci stereoizomerycznych oraz ich mieszaniny, to jednak korzystne są związki, w których obydwa centra asymetrii mają konfigurację „S“.

Związki o wzorze 1 są inihibitorami enzymu przekształcającego angiotensynę i można je stosować jako środki przeciw nadciśnieniu u ssaków (włączając ludzi). Można je także stosować do leczenia zastoinowej niewydolności serca i innych schorzeń związanych patofizjologicznie z układem nerkowo-aldosteronowym. Kompozycje farmaceutyczne zawierają co najmniej jeden związek o ogólnym wzorze 1 w zestawieniu z jednym lub więcej farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub zaróbką i ewentualnie ze środkami pomocniczymi i/lub uzupełniającymi itp. w postaci stałej lub ciekłej i korzystnie w postaci dawki jednostkowej. Kompozycje zawierające związki wytworzone według wynalazku mogą być korzystnie dostosowane do podawania doustnego, choć inne drogi podawania, takie jak pozajelitowe, doodbytnicze albo przez inhalację mogą być nawet bardziej korzystne w niektórych przypadkach. Kompozycje farmaceutyczne można wytwarzać w sposób konwencjonalny, na przykład przez proste mieszanie składników żądanej kompozycji. Odpowiednie nośniki i zarobki są konwencjonalne i znane fachowcom. Do podawania doustnego korzystnie stosuje się preparaty w postaci tabletek (powlekanych lub niepowlekanych), kapsułek lub preparatów ciekłych, takich jak roztwory, syrop lub zawiesiny. Doustne postacie stałe mogą być typu konwencjonalnego, to jest o szybkim uwalnianiu albo o działaniu przedłużonym.

Dla celów leczenia nadciśnienia i/lub ewentualnie innych schorzeń, dla których biologiczna aktywność tych nowych związków może mieć zastosowanie, poziom dawkowania wynosi 21000 mg na pacjenta dziennie, w dawkach pojedynczych lub wielokrotnych, chociaż poziom dawki indywidualnej dla każdego pacjenta zależy od aktywności danego związku, typu i stopnia schorzenia, jak również od czynników indywidualnych, takich jak waga ciała i płeć oraz od innych czynników zazwyczaj znanych fachowcom. Do leczenia nadciśnienia dawka wynosi korzystnie 5-500 mg na pacjenta dziennie.

Związki według wynalazku można również podawać w zestawieniu z innymi związkami farmaceutycznie czynnymi, na przykład środkami przeciw nadciśnieniu lub innymi środkami stosowanymi w terapii sercowo-naczyniowej, takimi jak środki moczopędne albo β-adrenergiczne środki blokujące. Wspomniane inne związki aktywne mogą być wbudowane w kompozycje farmaceutyczne według wynalazku wraz z nowymi związkami o ogólnym wzorze 1.

Związki o ogólnym wzorze 1 można wytwarzać według jednej lub więcej spośród metod niżej opisanych według wynalazku.

Pierwszy sposób (sposób A) obejmuje sprzęganie kwasu karboksylowego o wzorze 2a z dipeptydem o wzorze 3, w których to wzorach R, R1, R2, R3 i n mają znaczenie wyżej podane, z wyjątkiem OH dla R1, korzystnie w obecności równomolowej ilości odpowiedniego środka kondensującego, na przykład karbodiimidu, a zwłaszcza N,N'-dicykloheksylokarbodiimidu (DDC).

167 915 7

Na ogół reakcję prowadzi się w odpowiednim zasadowym rozpuszczalniku organicznym i w temperaturze pokojo wej.

Dipeptyd o wzorze 3 stosuje się korzystnie w postaci estru, takiego jak niższy ester alkilowy. Wolną grupę aminową można ewentualnie przeprowadzać w sól, na przykład za pomocą kwasu chlorowodorowego. Przykładami odpowiednich zasadowych rozpuszczalników organicznych są pirydyna i mieszanina trzeciorzędowej aminy alifatycznej (na przykład trietyloaminy) z obojętnym, korzystnie chlorowcowanym rozpuszczalnikiem (takim jak chloroform lub chlorek metylenu). Gdy wychodzi się z korzystnego zestryfikowanego dipeptydu, żądany związek o wzorze 1 otrzymuje się jako monoester (w strukturze L-proliny).

Oczywiste jest, że gdy wyjściowy dipeptyd zawiera dodatkową grupę aminową, to jest gdy R2 oznacza grupę amino-niż.alkilową, ta dodatkowa grupa aminowa musi występować w postaci chronionej, na przykład chronionej za pomocą grupy benzyloksykarbonylowej albo inną grupą, którą można usuwać standardowymi metodami znanymi fachowcom.

Zgodnie z odmianą sposobu A można postępować zasadniczo w ten sam sposób, lecz podstawiając zestryfikowany aminokwas o wzorze H2N-CH/R2/-COR1 zamiast dipeptydu o wzorze 3. Tak orzymany ester N-(a-podstawionego-pirydynylo) karbonylo-aminokwasu można następnie hydrolizować, poddając reakcji uzyskany wolny kwas z estrem L-proliny drogą reakcji DCC albo innym sposobem zwykle stosowanym do sprzęgania aminokwasów.

Specyficzne związki o wzorze la, w którym R5 oznacza niższy rodnik alkilowy, nożna również otrzymywać sposobem A lub jego odmianami. W tym przypadku jako substancję wyjściową stosuje się odpowiedni kwas 1-alkil o-1, a-dihydro-a-(okso- lub tiokso)-pirydynokarboksylowy.

Według sposobu B związki o ogólnym wzorze 1 można również wytwarzać drogą reakcji halogenku acylowego o wzorze 2b z dipeptydem o wzorze 3, albo, na przykład z jego chlorowodorkiem, przy czym we wzorach tych X oznacza atom chlorowca, takiego jak chlor, a R, R1, R2, R3 i n mają znaczenie wyżej podanej i jeżeli R1 ma znaczenie inne niż OH, to reakcję prowadzi się korzystnie w obecności zasady organicznej, takiej jak trietyloamina, podczas gdy zasadę nieorganiczną, taką jak wodorotlenki lub węglany metali alkalicznych albo ich mieszaniny stosuje się, gdy Ri oznacza grupę OH.

W przypadku, gdy wyjściowy dipeptyd o wzorze 3 zawiera grupę karboksylową przeprowadzoną w pochodną kwasową i stosuje się zasadę organiczną (sposób B-a), reakcję na ogół prowdzi się w odpowiednim nie-polarnym rozpuszczalniku, takim jak chloroform, chlorek metylenu lub dioksan. W przypadku, gdy ten dipeptyd zawiera wolną grupę karboksylową (sposób B-b), korzystnie stosuje się układ dwufazowy. Układ dwufazowy składa się zazwyczaj z wodnego roztworu zasady nieorganicznej i roztworu halogenku acylowego w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, takim jak acetonitryl, jako drugiej fazy.

Tak jak w przypadku sposobu A, gdy sposób B stosuje się do dipeptydu o wzorze 3, w którym R2 oznacza grupę amino-niższą alkilową, tę dodatkową grupę aminową należy chronić za pomocą grupy łatwej do usunięcia.

Sposób B (a lub b) można stosować także do wytwarzania związku o wzorze 1a, w którym R5 oznacza niższy rodnik alkilowy. W tym przypadku dipeptyd o wzorze 3 poddaje się reakcji z odpowiednim halogenkiem i-alkilo-1, a-dihydro-a(okso- lub tioksoj-pirydynokarbonylowym.

Specyficzną podgrupę N-(a-merkapto-pirydynylo)-karbonylo-dipeptydów, to jest związków o wzorze 1, w którym R oznacza SH (albo A oznacza S, a R5 oznacza wodór we wzorze 1a), można również wytwarzać z wysoką wydajnością za pomocą sposobu C, który to sposób polega na ogrzewaniu związku o wzorze 1, w którym R oznacza chlorowiec, z tiosiarczanem sodu w odpowiednim środowisku wodno-alkoholowym, takim jak mieszaniny wody i glikolu 1,2propylenowego.

W przypadku każdego ze sposobów A do C, gdy nowe związki według wynalazku otrzymuje się jako monoestry (w reszcie proliny) to jest związki o wzorze 1, w którym COR1 oznacza grupy estrowe kwasu karboksylowego można przeprowadzać w odpowiednie wolne kwasy drogą hydrolizy, na przykład za pomocą wodorotlenku metalu alkalicznego w środowisku polarnym. Jako typowe warunki hydrolityczne wymienia się stosowanie wodorotlenku potasu rozpuszczonego w niższym alifatycznym (na przykład C1-C3) alkoholu, samym lub w mieszaninie z wodą. Korzystnym alkoholem jest etanol.

167 915

Kwasy pirydynokarboksylowe o wzorze 2a, zwłaszcza takie, w których R oznacza chlorowiec, są dostępne w handlu albo też można je wytwarzać za pomocą znanych sposobów syntetycznych. Halogenki kwasowe o wzorze 2b można otrzymać łatwo w znany sposób, wychodząc z odpowiednich kwasów o wzorze 2a.

Wyjściowe dipeptydy o wzorze 3 są również produktami handlowymi albo można jest wytwarzać metodami znanymi w chemii peptydów.

Szczegółowe rozwiązania niniejszego wynalazku ilustrują poniższe przykłady.

Widma 1H-NMR i 1³C-NMR rejestruje się odpowiednio przy 199.975 MHz i przy 50.289 MHz na spektrometrze Varian XR-200. Chemiczne przesunięcia podane są jako wartości δ w stosunku do tetrametylosilanu, który stosowano jako wzorzec wewnętrzny. Analizy drogą chromatografii cienkowarstwowej (TLC) prowadzi się na płytkach wstępnie pokrytych żelazem krzemionkowym Merck 60 F 254, a plamy wykrywa się za pomocą promieniowania UV. W TLC stosuje się następujące rozpuszczalniki: A: Octan etylu; B: Octan etylu/aceton 3/1; C: Aceton; D: Absolutny etanol; E: Etanol/kwas octowy 3%; F: Etanol/kwas octowy 5% i poddaje się je w nawiasach w każdym przypadku.

Przykład I. Wytwarzanie estru etylowego N-/6-chloro-2-pirydynylo/-karabonylo-Llanylo-L-proliny (związek nr 1).

Roztwór chlorowodorku estru etylowego L-alanylo-L-proliny (6 g, 0,024 mola) i trietyloaminy (7,4 ml) w bezwodnym chlorku metylenu (120 ml) chłodzi się w kąpieli lodowej. Mieszając wkrapla się roztwór chlorku 6-chloro-2-pirydyno-karbonylu (5,1 g, 0,029 mola) w bezwodnym chlorku metylenu (30 ml). Po zakończeniu dodawania roztwór miesza się w ciągu 3 godzin w temperaturze pokojowej i mieszaninę reakcyjną rozcieńcza 400 ml chlorku metylenu. Otrzymany roztwór przemywa się trzykrotnie 200 ml 10% wodnego roztworu wodorowęglanu sodu i dwukrotnie 200 ml wody. Warstwę organiczną suszy się nad bezwodnym siarczanem magnezu, a rozpuszczalnik oddestylowuje pod obniżonym ciśnieniem uzyskując produkt tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (wydajność 99%).

1H-NMR (CDCl3): 1,24 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,47 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina),2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH 2 prolina), 3,70 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,15 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,50 (m, 1H, CH prolina), 4,90 (m, 1H, CH alanina, przeprowadzona w q, J = 6,8 Hz, po wytrząsaniu z D20), 7,40 (dd, J1 =7 Hz, J 2 = 1 Hz, 1H,ar),7,75(dd J1 = J2 = 7 Hz, 1H, ar C-4), 8,02 (dd, J1 = 7 Hz, J2= 1 Hz, 1H, ar), 8,50 (br d, 1H, NH, znika po wytrząsaniu z D2O).

1³C-NMR (CDCl3): 13,9 (CH3 ester etylowy), 17,7 (CH3 alanina), 24,8 (N-CH 2-CH 2 prolina), 28,8 (N-CH2-CH 2-CH2 prolina), 46,7 (CH alanina i N-CH2 prolina), 58,9 (CH prolina), 61,1 (CH 2 ester etylowy), 120,9(arC-3), 127,2(arC-5), 139,9(ar,C-4)J 50,2(ar), 162,5(CO);17,0(CO), 172,1(CO). TLC(B): R, = 0,46.

W sposób analogiczny wytwarza się następujące związki:

- ester etylowy N-/2-chloro-3-pirydynylo/-karbonylo-L-alanylo-L-proliny (związek nr 2)

1H-NMR (CDCI3): 1,28 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,54 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,73 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,19 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH 2 ester etylowy), 4,54 (m, 1H, CH prolina), 4,96 (m, 1H, CH alanina), 7,34 (dd, J1 = 7 Hz, J2 = 4,8 Hz, 1H, ar C-5), 7,55 (br d, 1H, NH), 8,05 (dd, J1 = 7,7 Hz, J2 = 2 Hz, 1H, ar C-4), 8,47 (dd, Jt = 4,8 Hz, J2 = 2 Hz, 1H, ar C-6).

TLC(B): Rf = 0,37.

- ester etylowy N-[/2-chloro-4-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 3)

1H-NMR (CDCU): 1,27 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,50 (d, J = 6,9 Hz, 3H, CH3 alanina),2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH2-CH 2 prolina), 3,77 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,22 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH 2 ester etylowy), 4,57 (m, 1H, CH prolina), 4,91 (m, 1H, CH alanina), 7,51 (dd, J1 =5,1 Hz, J2 = 1Hz, 1H, ar C-5), 7,66 (dd J = 1 Hz, 1H, ar C-3), 8,09 (dd, J = 7,2 Hz, 1H, NH), 8,43 (d, J = 5,1 Hz, 1H, ar C-6).

TLC(B): Rf = 0,47.

- ester etylowy N-[/6-chloro-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 4)

1H-NMR (CDCI3): 1,27 (t, J = 1,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,48 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,15 (m, 4H, N-CH2-CH 2-CH 2 prolina), 3,70 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,17 (q, J = 7,2 Hz,

167 915 9

2H, CH2 ester etylowy), 4,54 (m, 1H, CH prolina), 4,94 (m, 1H, CH alanina), 7,32, (d, J = 8,4 Hz, 1H, ar C-5), 8,03 (dd J, = 8,4 Hz, J2 = 2,4 Hz, 1H, ar C-4), 8,78 (d, J = 2,4 Hz, 1H, ar C-2).

TLC(B): R, = 0,46.

Przykładu. Wytwarzanie estru etylowego N-[/1,2-dihydro-2-tiokso-4-pirydynylo/karbonylo/]-L-ala nylo-L-proliny (związek nr 5).

Do roztworu 4,5 g (0,013 mola) estru etylowego N-[/2-chloro-4-pirydynyło/-karbonylo]-Lalanylo-L-proliny (związek nr 3) w 45 ml mieszaniny 10:1 glikolu 1,2-propylenowego i wody wprowadza się 15,2g tiosiarczanu sodu i mieszaninę ogrzewa pod chłodnicą zwrotną w ciągu 15 godzin. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się 100 ml wody i ekstrahuje czterokrotnie porcjami po 100 ml chlorku metylenu. Warstwę organiczną przemywa się trzykrotnie 100 ml wody, suszy nad bezwodnym siarczanem magnezu, a rozpuszczalnik oddestylowuje pod obniżonym ciśnieniem. Uzyskaną pozostałość oczyszcza się drogą krystalizacji z mieszaniny acetonu: eteru naftowego, otrzymując produkt tytułowy w postaci żółtej substnacji stałej (wydajność: 85%).

¹H-NMR (CDCI3): 1,27 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,68 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,75 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,28 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,55 (m, 1H, CH prolina), 4,75 (m, 1H, CH alanina, przeprowadzona w q, J = 6,8 Hz, po wytrząsaniu z D20), 6,78 (dd, J1 = 6,6 Hz, J2 = 1,6 Hz, 1H, ar C-5), 7,31 (d, J = 6,6 Hz, 1H, ar C-6), 7,88 (d, J= 1,6 Hz, 1H, ar C-3), 8,70 (br d, 1H, amidowe NH, zanika po wytrząsaniu z D2O).

¹³C-NMR (CDCl3): 13,9 (CH3 ester etylowy), 15,5 (CH3 alanina), 24,7 (N-CH2-CH2 prolina), 28,7 (N-CH2CH2-CH2 prolina), 46,8 (N-CH2 prolina), 48,1 (CH alanina), 59,2 (CH prolina), 61,2 (CH2 ester etylowy), 111,8 (ar C-5), 130,9 (ar C-3), 137,1 (ar C-6), 139,7 (ar, C-4), 165,0 (CO), 171,7 (CO), 172,9 (CO), 178,7 (CS).

TLC(C): R, = 0,50.

W sposób analogiczny otrzymuje się następujące związki:

- ester etylowy N-[/1,2-dihydro-2-ttokso~3-pirydynyIo/-karbonylo]-L-alanylo-L-prohny (związek nr 6) ¹H-NMR (CDCl3): 1,21 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,54 (d, J = 6,9 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,75 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,12 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,55 (m, 1H, CH prolina), 4,85 (m, 1H, CH alanina), 6,72 (dd, J1 =6,1 Hz, J2 = 7,6 Hz, 1H, ar C-5), 7,65 (dd, J1=6,1 Hz, J2= 1,7 Hz, 1H, ar C-4), 8,46 (dd, J,=7,6 Hz, J2= 1,7 Hz, 1H, ar C-6), 11,15 (br d, 1H, NH).

TLC(C): R, = 0,47.

- ester etylowy N-[/1,6-dih.ydro-6-tiokso-3-pirydynylo/-karbonyloj-L-alanylo-L-proliny (związek nr 7)

1H-NMR (CDCl3): 1,17 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,51 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,72 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,13 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,50 (m, 1H, CH prolina), 4,72 (m, 1H, CH alanina), 7,19 (d, J = 9,0 Hz, 1H, ar C-5), 7,56 (dd, J1=9,0 Hz, 1H, ar C-4), 7,83 (d, J = 2 Hz, 1H, ar C-2), 8,27 (br d, 1H, NH).

TLC(C): Rf = 0,55.

Przykład III. Otrzymane w przykładzie III związki nr 8,9,10 przedstawiono dla porównania ze związkami według wynalazku.

Wytwarzanie estru etylowego N-[/2-etoksykarbonylo-6-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanyloL-proliny (związek nr 8)

Do mieszanego roztworu 4,31 g (0,022 mola) kwasu 6-etoksykarbonylo-2-pirydynokarboksylowego w 100 ml bezwodnej pirydyny dodaje się 5,5 g (0,022 mola) chlorowodorku estru etylowego L-alanylo-L-proliny i 4,6 g N,N'-dicykloheksylokarbodiimidu. Następnie miesza się dalej w ciągu 20 minut w temperaturze pokojowej i objętościowy osad dicykloheksylomocznika odsącza się i przemywa acetonem. Rozpuszczalnik usuwa się z przesączu i przemywek przez oddestylowanie pod obniżonym ciśnieniem, a otrzymany surowy produkt oczyszcza się drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, stosując chloroform: aceton (10:1) jako eluent. Wyodrębnioną substancję stałą krystalizuje się z mieszaniny a.ceton/eter izopropylowy/eter naftowy, otrzymując 4,27 g żądanego produktu w postaci igiełkowatych kryształów (wydajność: 53%).

167 915

1H-NMR (CDCI3): 1,28 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 alifatyczny ester), 1,46 (t, 3H, J = 7,2 Hz, CH3 aromatyczny ester), 1,55 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,15 (m, 4H, N-cH 2-CH2-CH2 prolina), 3,75 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,21 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 alifatyczny ester), 4,48 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH ester aromatyczny), 4,53 (m, 1H, CH prolina), 5,00 (m, 1H, CH alanina, przeprowadzona w q, J = 6,8 Hz, po wytrząsaniu z D 2O), 7,99 (dd, J1 = J2 = 7,6 Hz, 1H, ar C-4), 8,22 (dd, J1 = 7 Hz, J2 = 1 Hz, 1H, ar), 8,33 (dd, Ji = 7,6 Hz, J2 = 1 Hz, 1H, ar), 8,70 (br d, 1H amidowe NH, znika po wytrząsaniu z D2O).

1³C-NMR (CDCI3): 14,1 (CH3 ester etylowy, 14,2 (CH3), ester etylowy), 17,8 (CH3 anilina), 24,9 (N-CH2-CH2 prolina, 29,0 (N-CH2-CH2-CH2 prolina), 46,9 (CH alanina i N-CH2 prolina), 59,3 (CH prolina), 61,3 (CH 2 ester etylowy) 62,4 (CH2 ester etylowy), 125,5 (ar), 127,6 (ar), 138,7 (AR C-4), 147,6 (ar), 150,1 (ar), 163,5 (CO), 165,0 (CO),' 171,2 (CO), 172,4 (CO).

TCL(B): Rf = 0,63

W sposób analogiczny otrzymuje się następujące związki:

- ester etylowy N-[/2-metoksykarbonylo-5-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 9)

H-NMR (CDC13): 1,26 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 alifatyczny ester etylowy), 1,51 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,80 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,03 (s, 3H, CH3 aromatyczny ester metylowy), 4,17 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy, 4,55 (m, 1H, CH prolina), 4,99 (m, 1H, CH alanina), 8,12 (d, J = 8,4 Hz, 1H, ar C-3), 8,26 (dd, J1 = 8,4 Hz, J2 = 2,0 Hz, 1H, ar C-4), 8,43 (d, J = 7,4 Hz, 1H, NH), 9,12 (d, J = 2,0 Hz, 1H, ar C-6).

TLC(B): Rf = 0,36.

- ester etylowy N-[/2-metoksykarbonylo-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 100) ¹ H-NMR (CDCb): 1,23 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,50 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH2-CH 2 prolina), 3,70 (m, 2H, N-CH2 prolina), 3,94 (s, 3H, CH3 ester metylowy, 4,15 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,50 (m, 1H, CH prolina), 4,80 (m, 1H, CH alanina), 7,0 (br d, 1H, NH), 7,45 (dd, J1 = 7,8 Hz, J2 = 4,7 Hz, 1H, ar C-5), 7,84 (dd, J, = 7,8 Hz, J2= 1,7 Hz, 1H, ar, C-4), 8,70 (dd, J1 = 4,7 Hz, J2= 1,7 Hz, 1H, ar, C-6).

TLC(B): Rf = 0,27.

- ester etylowy N-[/5-bromo-1,2-dihvdro-2-okso-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-Lproliny (związek nr 11) iH-NMR (CDCI3): 1,28 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,53 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,75 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,20 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,60 (m, 1H, CH prolina), 4,88 (m, 1H, CH alanina), 7,71 (dd, J 2 = 2,8 Hz, 1H, ar C-4), 8,48 (d, J = 2,8 Hz, 1H, ar C-6), 10,10 (br d, 1H, NH amidowe).

TLC(D): Rf = 0,76.

- ester etylowy N-[/1,2-dihydro-2-okso-2-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 12) iH-NMR (CDCls): 1,21 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,47 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH2-CH2 prolina), 3,75 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,12 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH 2 ester etylowy), 4,50 (m, 1H, CH prolina), 4,80 (m, 1H, CH alanina), 6,51 (dd, J1 = 6,7 Hz, J2 = 1,2 Hz, 1H, ar C-5), 6,97 (d, J = 1,2 Hz, 1H, ar C-3), 7,25 (d, J = 6,7 Hz, 1H, ar C-6), 8,46 (br d, 1H, amidowe NH).

TLC(D): Rf = 0,49.

- ester etylowy N-[/1,6-dihydro-6-okso-2-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 13)

1H-NMR (CDCl3): 1,22 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,48 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH 2-CH 2 prolina), 3,57 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,17 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,48 (m, 1H, CH prolina), 4,90 (m, 1H, CH alanina), 6,73 (dd, J1 = 9,2 Hz, J2 = 0,8 Hz, 1H, ar C-5), 6,91 (dd, J1 = 7,0 Hz, J2= 1,0 Hz, 1H, ar C-3), 7,44 (dd, J1 =9,0 Hz, J2 = 7,0 Hz, 1H, ar C-4), 8,46 (br d, 1H, amidowe NH).

TLC(C): Rf = 0,43.

- ester etylowy N-[/1,6-dihydro-6-okso-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 14)

167 915 11

1H-NMR (CDCU): 1,22 (t, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,40 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH2-CH2 prolina), 3,75 (m, 2H, N-CH 2 prolina), 4,10 (q, J = 7,0 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,50 (m, 1H, CH prolina), 4,85 (m, 1H, CH alanina), 6,34 (d, J = 9,0 Hz, 1H, ar C-5), 7,80 (d, J = 8,8 Hz, 1H, ar C-4), 7,97 (s, 1H, ar C-2), 8,65 (d, J = 6,8 Hz, amidowe NH).

TLC(D): Rf = 0,50.

- ester etylowy N-[/2-fenoksy-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 15)

1H-NMR (CDCb): 1,15 (t, J = 7,1 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,30 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH2-CH2 prolina), 4,03 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,05 (q, J = 7,1 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,33 (m, 1H, CH prolina), 4,80 (m, 1H, CH alanina), 7,21 (m, 5H, O-Ph), 7,42 (m, 2H, ar), 8,23 (m, 1H, ar), 8,78 (d, J = 8,0 Hz, 1H, amidowe NH):

TLC(A): Rf = 0,39.

- ester etylowy N-[/2-fenylotio-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 16)

1H-NMR (DMSO): 1,16 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,32 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 1,96 (m, 4H, N-CH 2-CH 2-CH2 prolina), 3,69 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,06 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,35 (m, 1H, CH prolina), 4,72 (m, 1H, CH alanina), 7,21 (dd, J1 = 8,0 Hz, J2 = 4,8 Hz, 1H, ar C-5), 7,40 (m, 5H, -S-Ph), 7,88 (dd, J = 7,6 Hz, J2 = 1,8 Hz, 1H, ar C-4), 8,33 (dd, J1 = 4,8 Hz, J2= 1,8 Hz, 1H, ar C-6), 8,87 (d, J = 8,0 Hz, amidowe NH).

TLC(A): Rf = 0,33.

- ester etylowy N-^-fenyloamino^-pirydynyW-karbonyloTL-alanylo-L-proliny (związek nr 17)

1H-NMR (DMSO): 1,14 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,19 (d, J = 6,6 Hz, 3H, CH3 alanina), 1,72 (m, 4H, N-CH 2-CH 2-CH2 prolina), 3,70 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,03 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH 2 ester etylowy), 4,20 (m, 1H, CH prolina), 4,56 (m, 1H, CH alanina), 7,22 (m, 5H, ar), 7,45 (dd, J1 = 6,0 Hz, J2 = 4,6 Hz, ar C-5), 7,60 (dd, J = 8 Hz, 1H, NH), 8,08 (m, 1H ar), 8,47 (dd, Jn = 4,8 Hz, J2 = 1,4 Hz, 1H, ar C-6), 8,91 (s, 1H, amidowe NH).

TLC(A): Rf = 0,22.

- ester etylowy N-[/1,2-dihydro-5-nitro-2-okso-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-Lproliny (związek nr 18) ¹H-NMR (DMSO): 1,17 (t, J = 7,1 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,29 (d, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH 2-CH2 prolina), 3,60 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,12 (q, J = 7,1 Hz, 2H, CH 2 ester etylowy), 4,32 (m, 1H, CH prolina), 4,78 (m, 1H, CH alanina), 8,77 (d, J = 3,3 Hz, 1H, ar C-4), 8,89 (d, J = 3,3 Hz, 1H, ar C-6), 10,01 (d, J = 6,9 Hz, 1H, NH).

TLC(D): Rf = 0,74.

- ester etylowy N-[/1,2-dihydro-l-metylo-2-okso-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-Lproliny (związek nr 19)

1H-NMR (CDCl3): 1,16 (t, J = 7,0 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,28 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,45 (s, 3H, N-CH3), 3,60 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,06 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH 2 ester etylowy), 4,31 (m, 1H, CH prolina), 4,76 (m, 1H, CH alanina), 6,48 (dd, J1 = J2 = 7,0 Hz, 1H, ar C-5), 8,06 (dd, J1 = 7,0 Hz, J2 = 2,2 Hz, 1H, ar C-4), 8,29 (dd, J1 =7,0 Hz, J2 = 2,2 Hz, 1H, ar C-6), 10,23 (br d, 1H, NH).

TLC(D): Rf = 0,51.

- ester etylowy N-[/2-acetyloamino-4-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 20)

1H-NMR (de-DMSO): 1,17 (t, J = 7,5 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,33 (d, J = 7 Hz, 3H, CH3 alanina), 1,96 (m, 4H, N-CH 2-CH 2-CH2 prolina), 2,11 (s, 3H, CH3 acetylamino), 3,67 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,07 (q, J = 7,5 Hz,2H, CH2 ester etylowy), 4,33 (m, 1H, CH prolina), 4,72 (m, 1H, CH alanina), 7,49 (d, J = 5 Hz, 1H, ar C-5), 8,41 (s, 1H, ar C-3), 8,43 (d, J = 5 Hz, 1H, ar C-6), 8,91 (br d, 1H, NH, znika po wytrząsaniu z D2O), 10,66 (br, s, 1H, NH acetylamino, znika po wytrząsaniu z D2O).

TLC(B): R1 = 0,25

Przykład IV. Wytwarzanie estru etylowego N-[/1,2-dihydro-2-okso-2-pirydynylo/karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 21)

Do mieszanego roztworu 4,0 g (0,016 mola) chlorowodorku estru etylowego L-alanylo-Lproliny i 8 ml trójetyloaminy w 200 ml dioksanu, utrzymywanego w temperaturze pokojowej,

167 915 wkrapla się zawiesinę 3,0 g (0,019 mola) chlorku 2-hydroksy-nikotynoilu w 200 ml bezwodnego dioksanu w ciągu 1 godziny. Następnie miesza się dalej w ciągu 3 godzin w temperaturze pokojowej, po czym rozpuszczalnik oddestylowuje się pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymany surowy produkt rozpuszcza się w 500 ml chloroformu i roztwór przemywa dwukrotnie 100 ml 5% wodnego roztoru węglanu sodu. Po wysuszeniu warstwy organicznej nad bezwodnym siarczanem magnezu rozpuszczalnik usuwa się na wyparce rotacyjnej. W wyniku krystalizacji z chlorku metylenu/eteru izopropylowego otrzymuje się 3,4 g związku tytułowego w postaci białej mikrokrystalicznej substancji stałej (wydajność: 64%).

Ή-NMR (CDCla): 1,23 (t, J = 7,2 Hz, 3H, CH3 ester etylowy), 1,47 (d, J = 6,8 Hz, 3H, CH3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,70 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,18 (q, J = 7,2 Hz, 2H, CH2 ester etylowy), 4,50 (m, 1H, CH prolina), 4,92 (m, 1H, CH alanina, przeprowadzona w q, J = 6,8 Hz, po wytrząsaniu z D2O), 6,44 (dd, J1 = 7,4 Hz, J2 = 6,2 Hz, 1H, ar C-5), 7,65 (dd, J1 = 6,2 Hz, J2 = 2,2 Hz, 1H, ar C-4), 8,48 (dd, J, =7,4 Hz, J2 = 2,2 Hz, 1H, ar C-6), 10,20 (br d, 1H, amidowe NH znika po wytrząsaniu z D2O).

1³C-NMR (CDCla): 13,9 (CH3 ester etylowy), 17,6 (CH3 alanina), 24,7 (N-CH2-CH2 prolina), 28,8 (N-CH₂-CH₂-CH₂ pi^c^lii^r^), 4(5,9 (N-CH₂ prolma), 47,1 (CH pi^c^lli^i^), 55,9 (CH alanmaa, 61,0 (CH2 ester etylowy), 107,4(ar C-5), 120,9(ar C-3), 138,9(ar C-6), 145,1 (ar, C-4), 163,4(CO), 163,9 (CO), 171,7 (CO), 172,2 (CO).

TLC(C): Rf = 0,36

Przykład V. Wytwarzanie N-[/6-chloro-3-pirydynylo/karbonylo]-L-alanylo-L-proliny (związek nr 22).

L-alanylo-L-prolinę (1,0 g, 5,4 moli) rozpuszcza się w mieszaninie 10,8 ml 0,5 N wodorotlenku potasu i 750 mg (5,4mmoli) bezwodnego węglanu potasu i wprowadza 10 ml acetonitrylu. Po ochłodzeniu w kąpieli lodowej wkrapla się, mieszając, stężony acetonitrylowy roztwór 1,2 g chlorku 6-chloronikotynoilu, utrzymując, jeśli to konieczne, wartość pH mieszaniny przy 12-13 za pomocą 1N wodorotlenku potasu. Następnie miesza się dalej w ciągu 2 dodatkowych godzin w temperaturze pokojowej, po czym roztwór zobojętnia się do waratości pH 6 za pomocą wodnego roztworu kwasu solnego i oddestylowuje rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość zawiesza się w 50 ml absolutnego etanolu, pozostały chlorek potasu oddziela się przez odwirowanie, a rozpuszczalnik z klarownego roztworu oddestylowuje się pod obniżonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszcza się na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując absolutny etanol jako eluent. Otrzymuje się 700 mg żądanego produktu (wydajność: 40%).

1H-NMR (DMSO + D2O): 1,26,1-32 (dwa di, J = 6,8 Hz, CH3 alanina), 1,90 (m, 4H, N-CH2CH2-CH2 prolina), 3,50 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,15 (m, 1H, CH prolina), 4,70 (m, 1H, CH alanina), 7,62 (dd, J, = 8,2 Hz, J2 = 3,0 Hz, 1H, ar C-5), 8,32 (dd, J1 = 8,2 Hz, J2 = 1 Hz, 1H, ar C-4), 8,87 (d, J = 3,0 Hz, 1H, ar C-2).

¹³C-NMR(DMSO + D2O)^x: 16,6,18,1 (CH3 alanina), 22,3,24,7 (N-CH₂-CH2 prolina), 29,4, 31,7 (N-CH2-CH2-CH2 prolina), 46,8, 47,6, 4Ί,Ί (N-CIH prolina i CH alanina), 61,1 61,!? (CH prolina), 124,8 (ar C-5), 129,6 (ar C-3), 139,6 (ar C-4), 149,9 (ar C-2), 153,4 (ar C-6), 164,5 (CO amidowe wiązanie, pierścień pirydyny-dipeptyd), 171,2, 170,7 (CO wiązanie peptydowe, 175,6 (COOH prolina).

TLC(E): Rf = 0,54.

W analogiczny sposób otrzymuje się następujący związek:

-N-[/2-etoksy-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-prohna (związek nr 23) ¹ H-NMR (DMSO + D2O/: 1,26, 1-32 (dwa di: J = 6,8 Hz, CH3 alanina): 1,90 (m, 4H, N-CH2-CH2-CH2 prolina), 3,50 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,15 (m, 1H, CH prolina), 4,70 (m, 1H, CH alanina), 7,62 (dd, J1 = 8,2 Hz, J2 = 3,0 Hz, 1H, ar C-3), 8,32 (dd, J1 = 8,2 Hz, J2 = 1 Hz, 1H, ar C-4), 8,87 (d, J = 3,0 Hz, 1H, ar C-6).

TLC(D): Rf = 0,35.

Przykład VI. Wytwarzanie N-[/6-chloro-2-pirydynylo/-karbonylo]-L-aianylo-L-proiiny (związek nr 24).

Roztwór 4,5 g (0,013 mola) estru etylowego N-[/6-chloro-2-pirydynylo/-karbonylo]-Lalanylo-L-proliny (patrz przykład I) w 42 ml 1N etanolowego roztworu wodorotlenku potasu

167 915 miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 3 godzin. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną, rozcieńcza się 250 ml absolutnego etanolu i zobojętnia 6N etanolowym kwasem solnym. Wytrącony osad chlorku potasu odsącza się, przemywa kilkakrotnie absolutnym etanolem, a rozpuszczalnik usuwa się pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszcza się w kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując etanol jako eluent. Otrzymuje się związek - jak w tytule w postaci bezbarwnej substancji stałej (wydajność: 73%) ¹H-NMR (DMSO)^X: 1,36, 1-32 (dwa d, J = 6,8 Hz, CH 3 alanina), 2,10 (m, 4H, N-CH 2-CH2CH2 prolina), 3,65 (m, 2H, N-CH2 prolina), 4,30 (m, 1H, CH prolina), 4,51,4,75 (dwa m, 1H, CH alanina), 7,78 (dd, J1 =7,4 Hz, J2 = 1,6 Hz, 1H,ar),8,03(dd, J1 =7,4 Hz, J2= 1,6 Hz, 1H, ar), 8,10 (dd, J1 = J2 = 7,4 Hz, 1H, ar C-4) 8,70 (br d, 1H, amidowe NH, znika po wytrząsaniu z D 2O).

¹3C-NMR (DMSO)X: 17,3 , 18,6 (CH3 alanina), 21,8, 24,6 (N-CH2-CH2 prolina), 28,6, 30,8 (N-CH2-CH2-CH2 prolina), 43,3, 46,5, 46,7, 46,8 (N-CH2 prolina i CH alanina), 58,7, 59,3 (CH prolina), 121,5 (C-3 ar), 127,8 (C-5 ar), 141,9 (C-4 ar), 149,6 (ar), 150,4 (ar), 161,8 (CO amidowe wiązanie, pierścień pirydyny-dipeptyd), 170,3, 170,9 (CO wiązanie peptydowe), 173,5, 173,8 (cOoH prolina).

TLC(E): Rf = 0,55

X: podwójne sygnały związane z obecnością izomerów z-cis i z-trans w wiązaniu peptydowym L-Ala-L-Pro.

W analogiczny sposób otrzymuje się następujące wolne kwasy z ich odpowiednich estrów:

-N[/2-chloro-3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-prolina (związek nr 25), TLC/E: Rf = 0,49

-N[/2-chloro-4-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-prolina (związek nr 26), TLC/E: Rf = 0,55

-N[/l,2-dihyro-2-tiokso-4-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo~L-prolina (związek nr 27), TLC/E: Rf = 0,46 '

-N[/l,2-dihydro-2-tiokso~3-pirydynylo/-karbonylo]-L-alanylo-L-prolina (związek nr 28), TLC/E: Rf = 0,45

-N[/1,6-dihydro-6-tiokso-3-pirydynylo/-karbonylo]-L~alanylo-L-p-olina (związek nr 29), TLC/E: Rf = 0,51

-N[/1,2-dihydro-2-okso~4-pirydynylo/-ka-bonylo]-L-alanylo-L~prolma (związek nr 30), TLC/E: Rf = 0,34 ~N[/1,6-dihydΓo~6-okso-2-pirydynylo/~ka-bonylo]-L-alanylo-L~prolma (związek nr 31), TLC/FuRi = 0,40

-N[/l,6-dihydro-6~okso-3-pirydynylo/-ka-bonylo]-L-alanylo-L-prolina (związek nr 32), TLC/F: Rf = 0,37

-N[/l,2-dihydro-2~okso-3-pirydynylo/-ka-bonylo]-L-alanylo-L-prolina (związek nr 33), TLC/F: Rf = 0,37

Budowę podanych wyżej monokwasów potwierdzają ich dane spektroskopowe.

Przykład VII. Wyniki badań farmakologicznych.

A. Hamowanie wywołanych przez angiotensynę I skurczów w krętnicy świnki morskiej

Odcinki 1,5 cm świeżo wyciętej i przemytej końcowej części krętnicy zawiesza się w 25 ml kąpieli tkankowej zawierającej roztwór Tryde'a w 13°C i przepuszcza gaz składający się z 95% O2-5%CO2. Przy obciążeniu początkowym 1,0 g ciśnienie spoczynkowe po zrównoważeniu oraz reakcje na angiotensynę I lub angiotensynę II (obydwie przy 100 ng/ml) monitoruje się i rejestruje za pomocą izometrycznego przetwornika Ealinga i polarografu Lectromed. W układzie tym testuje się kilka związków według wynalazku, dodającje do kąpieli 2 minuty przed odpowiednim agonistą. Przy końcowych stężeniach kąpieli 10 ng /ml określa się efekt testowanych związków biorąc pod uwagę skurcze wywołane przez angiotensynę I. Uzyskane wyniki zebrane są w tabeli. Wszystkie uwidocznione w niej dane są średnią z wyników otrzymanych z odcinków krętnicy 5 świnek morskich. Przy końcowym stężeniu kąpieli 1 gg/ml żaden z testowanych związków nie powoduje znaczących modyfikacji w skurczach wywołanych przez angiotensynę II.

167 915

Tabela

Związek nr	Hamowanie w %
21	30,7
24	20,6
27	18,1
29	16,2
32	16,0
Captopril	28,9

B. Działanie przeciw nadciśnieniu u szczurów z samoistnym nadciśnieniem (SHR).

Test na nadciśnienie przeprowadzono u samców szczurów (315-376 g) mających nadciśnienie samoistne i skurczowe ciśnienie krwi (SBP)>213hPa. Skurczowe ciśnienie krwi rejestruje się u nieuśpionych szczurów metodą opaski ogonowej (monitor FS-40 ciśnienia krwi/tętna). Przed wszystkimi pomiarami szczury umieszcza się w cylindrze ograniczającym. Rejestruje się podstawowe ciśnienia, po czym podaje doustnie testowane związki (łącznie z captoprilem jako substancją porównawczą) w dawkach 30 mg/kg (n = 5/grupę). Ciśnienie monitoruje się po upływie 12,3,4, i 24 godzin od podania testowanych związków. Włącza się również grupę kontrolną (n = 18) dla celów porównawczych.

W powyższych warunkach związki nr 27 i 21 wykazują wyraźny efekt przeciwnadciśnieniowy. Po upływie 1 godziny od podania środka średnia redukcja SBP była wyraźnie różna w stosunku do grupy kontrolnej w grupach traktowanych związkiem nr 27 (27,8 ±4,2 HPa) i captoprilem (22,9 ± 11,32hPa). Redukcja ta była także wyraźnie różna w stosunku do grupy kontrolnej po upływie 2, 3,4 i 24 godzin dla związku nr 27, podczas gdy captopril był nieczynny po upływie 24 godzin (test Duncan-Kramer, p < 0,05). Średnie podstawowe SBP (222,9 do 225,3 hPa) nie różnią się wyraźnie od próby kontrolnej (223,7 ± 0,81 hPa). Związek nr 21 przy dawce 30 mg/kg wykazuje wyraźną redukcję tylko po 2 godzinach; przy dawce 45 mg/kg redukcja jest również wyraźna po 2, 3,4 i 24 godzinach. W teście tym obserwuje się także efekty przeciw nadciśnieniu, gdy związek nr 27 testuje się w dawkach doustnych 7,5 i 15 mg/kg.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób otrzymywania nowych N-(a-podstawionych-pirydynylo)karbonylo-dipeptydów o ogólnym wzorze 1, włącznie z ich postaciami tautomerycznymi, w których n oznacza 0 albo liczbę 1 do 3; R oznacza OH, SH, NH2, atom chlorowca, OR4, SR4, NHR4 lub N(R4)2, przy czym R4 oznacza niższy rodnik alkilowy ewentualnie podstawiony,· grupą arylową lub acylową; Ri oznacza OH, niższą grupę alkoksylową ewentualnie podstawioną, grupę arylo-niższą alkoksylową, aryloksylową, lub dipodstawioną grupę aminową; R2 oznacza niższy rodnik alkilowy lub grupę aminoniższą alkilową; R3 oznacza atom chlorowca, grupę NO 2, niższy rodnik alkilowy, grupę chlorowconiższą alkilową, arylo-niższą alkilową lub arylową oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, znamienny tym, że kwas karboksylowy o ogólnym wzorze 2a poddaje się reakcji z dipeptydem o ogólnym wzorze 3, w których n, R, R1, R2 i R3 mają wyżej podane znaczenie, a R1 ma znaczenie inne niż OH, w obecności odpowiedniego środka kondensującego takiego jak N,N'-dicykloheksylokarbodiimid, po czym ewentualnie prowadzi się hydrolizę, przeprowadzenie w sól i/lub inny etap pożądany dla konwersji otrzymanego związku o wzorze 1 w jego sole z metalami alkalicznymi, z metalami ziem alkalicznych albo z amoniakiem, podstawionymi aminami lub zasadowymi aminokwasami.
2. Sposób otrzymywania nowych N-(a-podstawionych-pirydynylo)karbonylo-dipeptydów o ogólnym wzorze 1, włącznie z ich postaciami tautomerycznymi, których n oznacza 0 albo liczbę całkowitą 1 do 3; R oznacza OH, SH, NH2, atom chlorowca, OR4, SR4, NHR4, lub N(R4)2, przy czym R4 oznacza niższy rodnik alkilowy ewentualnie podstawiony, grupę arylową lub acylową; R1 oznacza OH, niższą grupę alkoksylową ewentualnie podstawioną, grupę arylo-niższą alkoksylową, aryloksylową, lub dipodstawioną grupę aminową; R2 oznacza niższy rodnik alkilowy lub grupę amino-niższą alkilową; R3 oznacza atom chlorowca, grupę NO2, niższy rodnik alkilowy, grupę chlorowco-niższą alkilową, arylo-niższą alkilową lub arylową oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, znamienny tym, że halogenek acylowy o wzorze 2b poddaje się reakcji z ewentualnie przeprowadzonym w sól dipeptydem o wzorze 3, w których to wzorach X oznacza atom chlorowca, korzystnie Cl, a n, R, R1, R2 i R3 mają wyżej podane znaczenie, w obecności zasady organicznej jeżeli R1 ma inne znaczenie niż OH albo zasady nieorganicznej gdy R1 oznacza grupę OH, po czym ewentualnie prowadzi się hydrolizę, albo inny etap pożądany dla konwersji otrzymanego związku o wzorze 1 w jego sole z metalami alkalicznymi, z metalami ziem alkalicznych, z amoniakiem, podstawionymi aminami lub zasadowymi aminokwasami.
3. Sposób otrzymywania nowych N-(a-podstawionych-pirydynylo)karbonylo-dipeptydów o ogólnym wzorze 1, włącznie z ich postaciami tautomerycznymi o wzorze la, w których n oznacza 0 albo liczbę całkowitą 1 do 3; R oznacza SH, albo A oznacza S a R5 oznacza wodór, przy czym R4 oznacza niższy rodnik alkilowy ewentualnie podstawiony, grupę arylową lub acylową: R1 oznacza OH, niższą grupę alkoksylową ewentualnie podstawioną, grupę arylo-niższą alkoksylową, aryloksylową lub dipodstawioną grupę aminową; R2 oznacza niższy rodnik alkilowy lub grupę aminoniższą alkilową: R3 oznacza atom chlorowca, grupę NO2, niższy rodnik alkilowy, grupę chlorowconiższą alkilową, arylo-niższą alkilową lub arylową oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, znamienny tym, że związek o wzorze 1, w którym R oznacza atom chlorowca poddaje się reakcji z tiosiarczanem sodu w środowisku wodno-alkoholowym.
4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jako środowisko wodno-alkoholowe stosuje się mieszaninę wody i glikolu 1,2-propylenowego.