İsmet Parlak

ÖZ. 31 Ocak 2020’de Avrupa Birliği’nden resmi olarak ayrılma sürecini tamamlayan Britanya’nın tarihsel olarak Topluluk ile kurduğu ilişki “tuhaf/isteksiz ortak”, “yarı-ayrık ilişki” gibi tanımlamalar çerçevesinde sürdürülmüştür. Bu ilişkide istisnacılık söylem ve siyasetini benimseyen bir ülke olarak Britanya, ada ülkesi olma halini ve adasallığını hem ulusal kimliğin oluşumuna dahil etmiş hem de Avrupa Ekonomik Topluluğu/Avrupa Birliği politikalarının dışında kalma ya da bunu talep etme meşruiyetini sağlamak için kullanmıştır. Meşruiyetini coğrafyanın doğal ve verili olması kabulünden alan Britanya adasallığının istisnacılık söylem ve siyasetine nasıl bir katkı yaptığı bu çalışmanın temel araştırma sorusudur. Sosyal bilimlerin coğrafi incelemelerindeki tarihsel boşluğu doldurmaya çalışan eleştirel jeopolitik perspektifin kullanıldığı bu çalışmada, araştırma sorusunun cevaplanması için Britanya Parlamentosu’ndaki milletvekillerinin Avrupa Ekonomik Topluluğu/Avrupa Birliği üyelik dönemi boyunca yaptıkları konuşmalar “ada ülkesi olma hali” temelinde incelenmiştir. Bu doğrultuda incelenen söylem örneklerinin Britanya kimliğini Avrupa’nın karşıtı olarak yeniden üretme amacının yanı sıra, Ortak Balıkçılık Politikası ile sınır ve göç politikaları gibi alanlarda istisnacı bir yaklaşımla muafiyet meşruiyeti oluşturmaya katkı sağladığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler: Britanya, İstisnacılık, Jeopolitik, Adasallık, Avrupa Birliği.

..............................................
INSULARITY OF BRITISH EXCEPTIONALISIM: AN ANALYSIS FROM THE PERSPECTIVE OF CRITICAL GEOPOLITICS

ABSTRACT. Historically, Britain has been following a relation with the EEC/EU which could be labelled as “awkward/reluctant partner” or “semi-detached relationship” and completed its official leaving procedure from membership on January 31, 2020. In this affair, Britain, as a country embracing exceptionalist discourse and politics, has both enclosed its insularity to the national identity formation and used it to be excluded from EEC/EU policies or demand an opt-out legitimately. This study tries to give an answer for the question of how insularity taking its legitimacy from natural and given geography affects British exceptionalism by adopting Critical geopolitics perspective which attempts to fill the historical gap in the geographical inquiries within the social sciences.  For this aim, the speeches of MPs in British Parliament in the time period of British membership in the EEC/EU were analysed on the basis of being an “island nation”. This study concludes that the analysed discourse both paves the ground for the reproduction of British identity as opposed to European one and also contributes the legitimation of exceptionalist policies of Britain in the realm of Common Fisheries Policy and border and migration regime of the EEC/EU.

Keywords: Britain, Exceptionalism, Geopolitics, Insularity, European Union.

Komplo teorisi, siyasalın bilgisini üretirken dış dünyayı algılamaya dair bir akıl yürütme, yanıt verme ve ilişkilendirme formu olarak değerlendirilebilir. Politik söylem içerisinde komplo teorisi formunun bir üretim şablonu olarak nasıl kullanıldığı sorusu, iktidar ilişkilerinin nasıl kurulduğu ve yeniden üretildiği gibi soruları da tartışmaya dahil etmektedir. Böyle bir tartışmada komplo teorisiyle kurulan mesafe bilgi-iktidar ilişkisi bağlamında kavranmaktadır. Bu çalışma, söz konusu mesafe kurulduğu takdirde komplo teorilerini siyasal olanın neliğine dair bir akıl yürütme ve söylem pratiği olarak tartışmanın sınırlarını serimlemektedir. Bahsedilen sınırları somutlaştırmak üzere komplo teorilerinin epistemik niteliği odak alınmış ve bilgi-iktidar ilişkisi bazında araçsal kullanımının tarihselliği gözetilmiştir. Böylelikle komplo teorilerinin bilmeye ve hissetmeye dair bir form olduğu önerilmekte, öznellikler üretme kapasitesi işaret edilmekte ve bunun politik bağlamı vurgulanmaktadır.

Komplo teorilerinin politik söylemin egemen formu haline gelmesi süreci ise medya-sermaye-devlet ilişkisinden hareket edilerek yapılan analizlerden oluşmaktadır. Komplo teorisi hakkında yapılan analizi ilgilendiren ortam (milieu) ise krizlerin esnek, belirsiz ve öngörülmez etkilerini dizginleme çabalarına sahne olmaktadır ki burada vurgulanan kısım da ortam ve bu ortamın düzenleme kapasitesiyle ilişkili bilgi formunun kullanım geçmişi arasındadır. Bu tür süreçler yıkımı ve yeniden inşa süreçlerini de karmaşık biçimde içerdiğinden dolayı, bunu okunaklı hale getirmek üzere politik söylemin kaynakları ve formlarını soruşturmak çalışmanın sorunsalını oluşturmaktadır. Araştırmada, komplo teorisi formuyla özdeşleşmiş politik söylemi üretme yatkınlığı, bir süreç dahilinde ve politikaya dair bilme rejimi olarak ele alınmaktadır. Çalışma ile incelenen süreç, 2013-2017 yılları arasında geçen beş vakıa üzerinden belirlenmiştir.

Çalışmanın sorunsalı kapsamında, kriz anları ertesinde her defasında hakikat oyunlarının nasıl oynandığı kanaat teknisyeni köşe yazarlarının gazete köşe yazılarının taranmasıyla araştırılmıştır. Egemen politik söylemin üretici ve dağıtıcıları olarak kanaat teknisyeni olan gazete köşe yazarlarının her kriz sonrasında birbirine benzer ve geçmişteki tutumlarıyla tutarlı biçimde komplo teorisi formuna başvurmaları habitus ve iktidar stratejilerinin okunaklı kılınmasını sağlamaktadır. Bu sebeple aslında çalışmayla sunulan teorik aksam ve tanımlanan mesafeler ile kurucu iktidar dönemlerinde güncellenen komplo teorileri, hem değişmekte olan düşman imgesini hem de hegemonyayı yeniden üretecek bir genel iradenin sınırlarını net biçimde gösterdiği için, bu bilgi formunun nasıl politik söylemin yegâne kaynağı haline geldiğini, hangi işlevlerle ve gündem belirlemede ne kadar süreli bir kullanıma sahip olduğunu toplumsal bilgi üretimi ekseninde soruşturmak amaçlanmaktadır.

Abstract
Conspiracy theory could be considered as a form of reasoning, responsiveness to
perceive the outside world while producing the knowledge of politics. The question of
how the form of conspiracy theory is used in political discourse as a production pattern includes questions such as how power relations are established and reproduced. In such a discussion, the distance established by conspiracy theory is understood in the context of the knowledge-power relationship. This study exposes the limits of discussing conspiracy theories as reasoning and discourse practice about what is political if the distance is established. The epistemic character of conspiracy theories has been focused on and the historically of instrumental use on the basis of knowledgepower relationship has been considered in order to embody these boundaries. Thus, it is proposed that conspiracy theories are a form of knowing and feeling, the capacity to produce subjectivities is pointed out and its political context is emphasized.

The process of the conspiracy theories becoming the dominant form of political
discourse consists of analyses based on the media-capital-state relationship. The milieu, which concerns the analysis of conspiracy theory, is the scene of efforts to rein the flexible, uncertain and unpredictable effects of crises. Thus, the part highlighted here is between the milieu and the knowledge form’s history associated with its regulatory capacity. Since such processes involve demolition and reconstruction processes, it is problematic to investigate the sources and forms of political discourse to make it legible. In this study, the tendency to produce political discourse over identify with the form of conspiracy theory is considered as the regime of truth about politics in the process. The process examined through the study was determined on the basis of five cases between 2013-2017.

Within the scope of the problematic of the study, how the games of truth were played
each time after the crisis moments were investigated by scanning the newspaper
columns of technicians of opinion columnists. Technicians of opinion, as producers and narrators of dominant political discourse, use a similar and consistent form of conspiracy theory in each case, making their habitus and compliance with power strategies legible. For this reason, it is suggested that reading the framework presented by the study and the conspiracy theories updated during the founding periods of power helps to clearly show the limits of a general will that will reproduce both the image of the changing enemy and the hegemony. And how this form of information has become the sole source of political discourse, with which functions and how long it has been used to determine the agenda is being investigated in the axis of social information production.

Özet
Bu çalışmada 19. yüzyıl Sanayi Devrimi döneminde yaşanan toplumsal bunalım, liberalizmin ve kapitalizmin kendi içsel dinamikleriyle açıklanmaya çalışılmıştır. Çalışma, meseleyi bireyin ortaya çıkış sürecinden itibaren ele almakta, liberalizm, Aydınlanma ve devrimler çağını izleyerek konuyu 19. yüzyıla kadar getirmektedir. Bu çerçevede çalışma, konuyu iki başlık altında incelemektedir. İlk olarak bireyin ya da bireyselliğin gelişimi konusu liberal söyleme yakın tonlar içerirken, ikinci olarak da bireysellik/haklar kümesinin genişliği bu söylemin ne derece, hangi toplumsal kesimler için geçerli olabildiğini sorgulamaktadır. Öte yandan bu çalışma, bugün ortaya çıkan eşitsizliklerin ve günümüzün tüketerek var olabilen bireyinin sadece ve basitçe 1980’ler sonrası dönüşümle açıklanmasının aksine, meseleyi daha erken zamanlardan itibaren temellendirmeyi denemektedir. Başka bir ifadeyle tek başına neo-liberalizmin günah keçisi ilan edilmesi yerine sorunu liberalizmin birey anlayışında aramayı önermektedir.
Anahtar Sözcükler: Birey, Bireycilik, Kapitalizm, Liberalizm, Sanayi Devrimi.


Individuals and non-Individuals: Liberalism and Contradictions of 19th Century

Abstract
In this study, the social depression experienced during the 19th century Industrial Revolution was tried to be explained by its internal dynamics of liberalism and capitalism. The study begins with the emergence of the individual followed by the eras of liberalism, Enlightenment and revolutions through the 19th century. Within this framework, the study examines the subject under two headings. The first, the development of individual or individuality, includes theories close to the liberal discourse, as for the second, the broadness of the set of individuality/rights, questions to what extent and in which social classes this discourse can be implemented. This study, on the other hand, is trying to base today's inequalities and individuals that can survive through consuming by grounding the issue upon the earlier times than the transformation of the individual in the 1980s. In other words, it is an suggestion for rooting the issue in liberal understanding of individual, instead of denouncing neo-liberalism alone as the scapegoat.

Keywords: Individual, Individualism, Capitalism, Liberalism, Industrial Revolution.

Along with the growing use of twitter as a tool of political interaction, recently, there has also been an attention in the academia to understand and explain how and why politicians use twitter, and what its impact on the political outcomes are. On the other hand, there has been little analysis about the content of the tweets that politicians from different parties posted during major political events.

Accordingly, this study aims to investigate the discourse strategies that the top-level politicians of the party in power and of the main opposition party in Turkey used in their tweets during Gezi Park events in the summer of 2013. Findings from a hand-coded content analysis based on Van Dijk’s framework (2006) indicate that while the most frequently used strategy was actor descriptions and categorization for both parties’ politicians, burden strategy and lexicalization / metaphor strategy were used significantly more by the main opposition party politicians compared to the politicians of the party in power.

In February 2011, Turkish police raided
on OdaTV, accused of trying to launch a
coup. Zaman newspaper did not evaluate
it as an intervention against freedom
of media. In December 2014, Turkish
police raided the daily Zaman newspaper.
At this point, Zaman newspaper writers
evaluated this process as a violation
of the freedom of speech. In this paper,
we will explain the differentiation of Zaman
newspaper’s evaluation of the arrest
of the journalists in 2011 and in 2014.The
main frame of the study is also designed
around the concepts of sociologist Bourdieu’s
terminology.

Türk siyasal yaşamında sağ geleneğin ayırt edici özelliklerinden olan ve komplo teorilerinin kolaylaştırıcı etkisiyle kurgulanan mağduriyet söylemi ya da mazlumluk ideolojisi, 30 Mart 2014 yerel seçimleri öncesinde Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP)’nin seçim stratejisinin ana eksenini oluşturmuştur. Bu makalede kriz dönemlerinde daha yoğun biçimde kullanımda olan mağduriyet söyleminin, AKP tarafından yerel seçimler sürecinde hangi siyasal aktörlere karşı ve hangi bağlamda kullanıldığı, miting konuşmaları üzerinden incelenmiştir. 17/25 Aralık soruşturmalarının yarattığı krizi aşmak ve sandık aracılığı ile bu iddialara yanıt oluşturmak adına AKP, mağduriyet söylemi dolayımıyla seçimleri bir tür güvenoyu mekanizmasına dönüştürmek istemiş ve bu maksatla seçim yarışını da “ötekinin zalimliği” ve “kendi mazlumluğu” üzerinden yönetmiştir.

Özet
Egemen olanın güdümünde şekillenen medya içerikleri, siyasal ve toplumsal ilişkilerin analizine önemli bir materyal sunar. Bu çalışmada, Bourdieu’nün medya ve siyaset alanlarının birbirleri üzerindeki etkisini analiz etmede kullandığı terminolojiden (simgesel sermaye, alan, habitus, doxa) yararlanarak, Mart 2011
ve Aralık 2014’te gerçekleşen gazeteci tutuklamalarının Zaman Gazetesi köşe yazıları özelinde nasıl değerlendirildiği ve bu bağlamda gerçekleşen söylemsel dönüşüm irdelenmiştir.
2011 tutuklamaları evresinde bir tür ‘kanaat teknisyenliği’ rolüyle hareket eden ve iktidarın söylemlerinin taşıyıcılığını ve meşrulaştırılmasını hedefleyen gazetenin, iktidarla olan ilişkileri dolayımıyla sembolik sermayesinde meydana gelen dönüşüm ve habitusundaki direnme ile ortaya çıkan yeni stratejiler
nedeniyle muhalif alana savrulduğu; doxasophus kimliğinden yoksun kalan gazetenin, o güne kadar tartışmasız kabul ettiği pek çok doxa’yı sorgular hale geldiği ortaya konulmuştur.

Abstract
Media contents shaped by the dominant power, present important material for the analysis of political and social relations. In this study, Zaman Newspaper columnists’ point of view about the journalists’ arrests that took place in March 2011 and in December 2014 is examined by the help of Bourdieu’s terminology (symbolic capital, field, habitus, doxa) that is used to analyse the impact of media and politics on each other. In this regard, discursive transformation in the articles is also questioned. It has been revealed that Zaman Newspaper which acted as a “technician of opinion” with the aim of carrying and legitimizing the discourse of the political power during the 2011 arrests has changed its position. This is mainly due to the transformation occurred in the symbolic capital of the newspaper following the changes in its relationship with the government. Furthermore, it has been demonstrated that the newspaper deprived of its doxasophus identity has started to question the doxa which it undisputedly accepted until then and to hold the opposition side.

This article analyses the perception of the ‘Congregation’ (a key-word for Fethullah Gülen’s religious community), by the leader cadre of AKP. The study rests upon Erdoğan’s public speeches during the campaign for elections in March 2014 and argues that the style that alienates the ‘Congregation’ reminds the anti-communist propaganda techniques. This discourse, which condemns Congregation morally and ethically, accuses the supporters of Congregation as being immoral traitors. This strategy followed by AKP during these elections also led to the raise of a specific king of ‘fear politics’.

Keywords: JDP, Investigation of 17-25 December, anti-communism, Congregation,
internal enemy.