Harvest
| Harvest Studioalbum av Neil Young | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | 1. februar 1972[1] | |
| Innspelt | Januar–september 1971 | |
| Studio | Quadrafonic Sound Studios i Nashville; Barking Town Hall i London; Royce Hall i UCLA og Broken Arrow Studio No. 2 i Woodside i California | |
| Sjanger | ||
| Lengd | 37:11 | |
| Selskap | Reprise | |
| Produsent |
| |
| Neil Young-kronologi | ||
|---|---|---|
| After the Gold Rush (1970) |
Harvest | Journey Through the Past (1972)
|
| Meldingar | |
|---|---|
| Karakter | |
| Kjelde | Karakter |
| AllMusic |   [2] |
| Christgau's Record Guide | (B+)[3] |
| Pitchfork | (9.3/10)[4] |
| Rolling Stone | (negativ)[5] |
Harvest er det fjerde soloalbumet til Neil Young og kom ut 14. februar 1972 på Reprise Records. London Symphony Orchestra speler på to songar, medan andre gjester som David Crosby, Graham Nash, Linda Ronstadt, Stephen Stills og James Taylor medverka med vokal. Songen låg på toppen av den amerikanske album lista i to veker og gav hitsinglane «Old Man», som nådde 31. plass i USA og «Heart of Gold» som gjekk heilt til topps. Albumet var det bestseljande albumet i 1972.[6] I Noreg låg albumet på førsteplassen i heile 13 veker og var inne på Topp 20 i totalt 48 veker.
Innhald
[endre | endre wikiteksten]Etter at Young forlet Crosby, Stills, Nash & Young samla han saman nokre countrymusikarar han kalla The Stray Gators) for å spele inn countryrock-albumet Harvest. Albumet vart ein massiv hit og singelen «Heart of Gold» gjekk heilt til topps i USA. Andre songar gjekk attende til nokre vanlege tema for Young: «Alabama» hadde eit liknande tema som «Southern Man»[7] og «The Needle and the Damage Done» var ein sørgjesong over flotte artistar som hadde døydd av heroin. Young hadde ikkje rekna med den store suksessen albumet vart, og det første instinktet hans var å trekkje seg unna. Han skreiv seinare at albumet sette han «midt i vegen. Å reise dit vart raskt keisam, så eg styrte mot grøfta. Det var ein meir humpete tur, men eg trefte meir interessante folk der».[8]
«Words (Between the Lines of Age)», den siste songen på albumet, inneheld ein lang gitarsolo. Soloen er typisk for Neil Young med fire akkordar som går og går. Songen er kjend for å skifte mellom ein vanleg 4/4-takt i versa og refrenga, og den uvanlege 11/8-takten i mellomspela.
Innspeling
[endre | endre wikiteksten]Young kom til Nashville i 1971 for å spele på Johnny Cash Show i lag med Linda Ronstadt og James Taylor.[9] Elliot Mazer hadde opna Quadrofonic Sound Studios i Nashville og inviterte Young til middag laurdag 6. februar for å få han til å spele inn musikk i studioet. Neil likte arbeidet til dei lokale studiomusikarane kalla Area Code 615 og vart interessert. Young hadde arbeidd med nye songar som han hadde spelt på turnane sine, noko ein kan høyre på Live at Massey Hall 1971 og fortalte Mazer at alt han trengde var ein bassist, ein trommeslagar og ein pedalsteelgitarist.
Mazer henta inn trommeslagar Kenny Buttrey, bassist Tim Drummond (som berre hadde gått forbi på gata) og gitarist Ben Keith. Denne kvelden la dei ned grunnspora for «Heart of Gold», «Old Man», «Harvest» og «Dance Dance Dance». Sistnemnde vart ikkje med på albumet, men vart seinare gjeven ut på debutalbumet til Crazy Horse seinare same året. Studiomusikarane Andy McMahon og John Harris vart henta inn for å spele piano på respektive «Old Man» og «Harvest», medan Teddy Irwin spelte den andre akustiske gitaren på «Heart of Gold».
Etter å ha spelt inn Johnny Cash Show søndag kveld, henta Young inn Ronstadt og Taylor til studioet. I lag spelte dei inn korvokal på «Heart of Gold» og «Old Man». Taylor plukka opp Young sin banjogitar (ein seksstrengs banjo stemd som ein gitar) og spelte oppå «Old Man».
«Bad Fog of Loneliness» og «Journey Through the Past» vart spelte inn under desse innspelingane, men vart ikkje med på albumet. Desse vart gjeven ut på The Archives Vol. 1 1963-1972. «Journey Through the Past» vart gjeven ut på konsertalbumet Time Fades Away med berre Neil Young og eit piano og «Bad Fog of Loneliness» kom først ut på Live at Massey Hall 1971 i 2007.
Dei elektriske songane vart spelte inn i ein låve på ranchen til Young i California. Han nytta eit fjernstyrt innspelingssystem der Mazer sette opp PA-høgtalarar i låven som monitorar, i staden for at dei trengde å ha på seg øyretelefonar. Dette førte til mykje «lekasje» til kvar mikrofon, som plukka lyden frå dei andre instrumenta, men Young og Mazer likte lyden det skapte. «Are You Ready for the Country», «Alabama» og «Words» vart innspelt på denne innspelinga med Buttrey, Drummond, Keith, i lag med Jack Nitzsche på piano og lap steel. Young kalla dette bandet The Stray Gators, og dei skulle spele med han på turneen hans vinteren 1973.
«A Man Needs a Maid» og «There's a World» vart spelte inn av Nitzsche med London Symphony Orchestra og «The Needle and the Damage Done» vart henta frå ei konsertinnspeling ved UCLA. Korvokalen av Crosby, Stills & Nash vart spelt inn av Mazer i New York.
Miksinga vart gjort både i Quadrofonic og i huset til Young.
I følgje eit intervju i Rolling Stone ønskte Young at plateomslaget skulle rotne og forvinne etter at plasten var teken av, men dette vart avvist av plateselskapet.
Mottaking
[endre | endre wikiteksten]I 1998 kåra lesarane av Q magazine Harvest til det 64. beste albumet gjennom tidene. I 1996, 2000 og 2005 kåra lesarane av Chart dei 50 beste kanadiske albuma gjennom tidene, der Harvest kom på andreplass i alle tre, berre slått av Joni Mitchell sitt Blue i 2000 og av Sloan sitt Twice Removed i dei to andre. I 2003 plasserte Rolling Stone Harvest på 78. plass på lista deira over dei 500 største albuma gjennom tidene. I 2007 vart Harvest kåra til det beste kanadiske albumet av Bob Mersereau i boka hans The Top 100 Canadian Albums.
Innhald
[endre | endre wikiteksten]Alle songar er skrivne av Neil Young. Orkester dirigert av David Meecham og arrangert av Jack Nitzsche..
| Nr. | Tittel | Lengd |
|---|---|---|
| 1. | «Out on the Weekend» | 4:34 |
| 2. | «Harvest» | 3:11 |
| 3. | «A Man Needs a Maid» | 4:05 |
| 4. | «Heart of Gold» | 3:07 |
| 5. | «Are You Ready for the Country?» | 3:23 |
| Nr. | Tittel | Lengd |
|---|---|---|
| 6. | «Old Man» | 3:24 |
| 7. | «There's a World» | 2:59 |
| 8. | «Alabama» | 4:02 |
| 9. | «The Needle and the Damage Done» (konsertopptak frå 30. januar 1971) | 2:03 |
| 10. | «Words (Between the Lines of Age)» | 6:40 |
Medverkande
[endre | endre wikiteksten]Musikarar
[endre | endre wikiteksten]- Neil Young – solovokal, elektrisk og akustisk gitar, piano, munnspel
- Ben Keith – pedalsteelgitar
- Jack Nitzsche – piano, lapsteelgitar, arrangement, orkestrering på «A Man Needs A Maid» og «There's A World»
- Tim Drummond – bass
- Kenny Buttrey – trommer
- Teddy Irwin – andre akustisk gitar på «Heart of Gold»
- John Harris – piano på «Harvest»
- James McMahon – piano på «Old Man»
- James Taylor – banjogitar, korvokal på «Heart of Gold» og «Old Man»
- Linda Ronstadt – korvokal på «Heart of Gold» og «Old Man»
- David Crosby – korvokal på «Are You Ready for the Country?» og «Alabama»
- Stephen Stills – korvokal på «Alabama» og «Words»
- Graham Nash – korvokal på «Are You Ready for the Country?» og «Words»
- London Symphony Orchestra – orchestra på «A Man Needs A Maid» og «There's A World»
Produksjon
[endre | endre wikiteksten]- Neil Young, Elliot Mazer – produsentar
- Henry Lewy – produsent på «Needle and the Damage Done»
- Jack Nitzsche – produsent på «There's a World» og «A Man Needs a Maid»[10]
Salslister og salstrofé
[endre | endre wikiteksten]Vekeslister
[endre | endre wikiteksten]| År | Liste | Plassering |
|---|---|---|
| 1972 | Billboard 200 | 1 |
| Australske Kent Music Report Albums Chart | ||
| Noreg | ||
| UK Albums Chart[11] |
Salstrofé
[endre | endre wikiteksten]| Region | Salstrofé | Salstal |
|---|---|---|
| Frankrike (SNEP)[12] | Diamant | 1,356,800[13]* |
| Tyskland (BVMI)[14] | 3× Gull | 750 000^ |
| Italia (FIMI)[15] | Gull | 50 000* |
| Sveits(IFPI Switzerland)[16] | Platina | 50 000x |
| Storbritannia (BPI)[17] | 3× Platina | 900 000^ |
| USA (RIAA)[18] | 4× Platina | 4 000 000^ |
|
*salstala er basert på sertifiseringa aleine | ||
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Harvest (album)» frå Wikipedia på engelsk, den 26. oktober 2010.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «Neil Young Discography». Neilyoung.com.
- ↑ Ruhlmann, William. Harvest på Allmusic. Henta 2. juli 2004.
- ↑ Christgau, Robert. «Neil Young > Consumer Guide Reviews». Robert Christgau. Henta 9. mars 2006.
- ↑ Richardson, Mark (11. desember 2009). «Neil Young: Neil Young / Everybody Knows This is Nowhere / After the Gold Rush / Harvest > Album Reissue Reviews». pitchfork.com. Henta 11. desember 2009.
- ↑ Mendelsohn, John (30. mars 1972). «Neil Young Harvest > Album Review». Rolling Stone (105). Arkivert frå originalen den 13. oktober 2004. Henta 2. juli 2004.
- ↑ «Year End Charts - Year-end Albums - The Billboard 200». Billboard.com. Arkivert frå originalen 11. desember 2007. Henta 27. oktober 2010.
- ↑ So characterized by Jim Miller i Rolling Stone, Harvest, s. 93-94. The Continuum International Publishing Group. ISBN 0826414958.
- ↑ Bronson, Fred (2003). The Billboard Book of Number 1 Hits, s. 308. Billboard Books. ISBN 0823076776.
- ↑ David Simons. "Recording Harvest: The Making of Neil Young's Classic 1972 Album," Acoustic Gitar Magazine 103 (Juli 2001), 34-41.
- ↑ «Neil Young – Harvest». Discogs. Henta 10. oktober 2016.
- ↑ «Number 1 Albums – 1970s». The Official Charts Company. Arkivert frå originalen 9. februar 2008. Henta 14. februar 2019.
- ↑ «French album salstrofé – Neil Young – Harvest» (på fransk). Syndicat National de l'Édition Phonographique.
- ↑ Daniel Lesueur; Dominic Durand. «InfoDisc : Les Meilleurs Ventes d'Albums «Tout Temps» (33 T. / Cd / Téléchargement)». Infodisc.fr. Henta 8. august 2018.
- ↑ «Gold-/Platin-Datenbank (Neil Young; 'Harvest')» (på tysk). Bundesverband Musikindustrie. Henta 1. oktober 2012.
- ↑ «Italian album salstrofé – Neil Young – Harvest» (på italiensk). Federation of the Italian Music Industry. Select Album e Compilation in the field Scegli la sezione. Select Week -- and Year ----. Enter Neil Young in the field Artista. Click Avvia la ricerca
- ↑ «The Official Swiss Charts and Music Community: Awards (Neil Young; 'Harvest')». Hung Medien. Henta 1. oktober 2012.
- ↑ «British album salstrofé – Neil Young – Harvest». British Phonographic Industry. Henta 1. oktober 2012. Enter Harvest in the field Search. Select Title in the field Search by. Select album in the field By Format. Click Go
- ↑ «American album salstrofé – Neil Young – Harvest». Recording Industry Association of America. Henta 1. oktober 2012. If necessary, click Advanced, then click Format, then select Album, then click SEARCH
| Føregangar Det året det var så bratt Øystein Sunde |
Toppen av VG-lista Neil Young 6 veker, veke 11–16, 1972 |
Etterfylgjar Paul Simon Paul Simon |
| Føregangar Paul Simon Paul Simon |
Toppen av VG-lista Neil Young 4 veker, veke 20–23, 1972 |
Etterfylgjar Exile On Main Street The Rolling Stones |
| Føregangar Exile On Main Street The Rolling Stones |
Toppen av VG-lista Neil Young 3 veker, veke 26–veke 28, 1972 |
Etterfylgjar På treff med 4 Samleplate |
| 73: Loveless My Bloody Valentine |
Plassering på lista til Rolling Stone frå 2020 over dei 500 beste albuma gjennom tidene 72 Harvest Neil Young |
71: Exodus Bob Marley and the Wailers |
| 83: Axis: Bold As Love Jimi Hendrix Experience |
Plassering på lista til Rolling Stone frå 2012 over dei 500 beste albuma gjennom tidene 82 Harvest Neil Young |
81: The Clash The Clash |
- Album på toppen av VG-lista
- Neil Young-album
- Musikkalbum frå 1972
- Album produserte av Jack Nitzsche
- Reprise Records-album
- Album produserte av Neil Young
- Album produserte av Elliot Mazer
- Album produserte av Henry Lewy
- Album spelte inn i heimestudio
- Beste album gjennom tidene hos Rolling Stone 2012
- Beste album gjennom tidene hos Rolling Stone 2020