[go: up one dir, main page]
Zum Inhalt springen

Aliens

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel: —
Originaltitel: Aliens
Düütsch Titel: Aliens – Die Rückkehr
Produkschoonsland: USA
Johr vun’t Rutkamen: 1986
Läng: 132 Minuuten
DC: 148 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 16
Filmkru
Speelbaas: James Cameron
Dreihbook: James Cameron
David Giler
Walter Hill
Produkschoon: Mark Gordon
David Giler
Walter Hill
Gale Anne Hurd
Musik: James Horner
Kamera: Adrian Biddle
Snitt: Ray Lovejoy
Dorstellers

Aliens ((op Platt so veel as „De Frömmen“; dt. Titel: Aliens – Die Rückkehr, in’n allgemenen Jargon ok Alien 2 nöömt) is’n US-amerikaanschen Science-Fiction-Actionfilm vun 1986, de de Geschicht vun Alien (hoochdüütsch: Alien – Das unheimliche Wesen aus einer fremden Welt) wieterföhrt. In de Hööftrull speel Sigourney Weaver, Speelbaas weer James Cameron. In’n Vergliek to’n eersten Deel is disse Film veel opwänniger choreografeert un warrt mehr vun Action bestimmt, wiel de eerste mehr op psycholoogsche Grundlaag arbeit hett un dorüm ’n grötteren Horrorandeel harr.

Inholt

[ännern | Bornkood ännern]

Ellen Ripley, de as eenzige de Katastroof op dat Ruumschipp Nostromo överleevt hett, warrt na 57 Johren Irrflaag dör’t Weltall in’n Küllslaap funnen. Vör en Kommisschoon vertellt se, wat an Boord passeert is, man nümms glöövt ehr dat un se warrt ehr Offizeerspatent los. An’t Enn vun de Befragen warrt se bilöpig wies, dat in de Twüschentiet en Kolonie op den Planeten grünnt worrn is, woneem de Nostromo de Alien-Eier funnen harr. As de Kuntakt to de Kolonie afritt, warrt se as Beradersche tosamen mit’n Trupp Elite-Soldaten, den Androiden Bishop un Carter Burke vun de Bedrieversellschop vun de Kolonie na den Planeten schickt, üm de vermodten Aliens tonichten to maken un Lüüd to redden, de överleevt hebbt.

En Lannenschip sett de Mannschop op den Planeten af un töövt in de Neeg vun de Kolonie. As eenzige, de överleevt hett, finnt die Soldaten de lütte Deern Rebecca, de Nwet nöömt warrt. Se künnt ehrn Standoort utmaken, vun wegen dat all Kolonisten en Peilsenner inplant kregen hebbt. Den Rest vun de Kolonisten finnt se inspunnen vör, midden in en Alien-Nest, woneem se as Werten för de Aliens deent. Dat Nest liggt ünner en groden Fusionsreakter, de för en atenbore Atmosphäär sorgen schall. As de Trupp versöcht, de Siedlers freetokriegen, kamt dorbi nich blots en grode Tall Soldaten üm, man ok dat Köhlsystem vun’n Reakter warrt anschaten. Ripley övernimmt korterhand dat Regeer un reddt de överleven Soldaten mit en Transportpanzer. Gegen den Willen vun Burkes besluut se, dat hele Rebeet mit Atomwapen to bombadeeren. Man, de Plaan kann nich mehr ümsett warrn, vun wegen dat Lannenschip, dat den Trupp torüchhollen schüll, to’n Afstörten bröcht warrt, nadem sik ein Alien an Boord sleken harr.

De överleeft hebbt, teht sik eerst mol in’t medizinsch Labor torüch, kriegt aver bald spitz, dat de Reakter vun’t Köhlsystem blots noch veer Stunnen vun en thermonukleare Explosion steiht. Wiel Bishop mit Feernstüern över de Funkanlaag dat tweete Lannenschipp op den Planeten bringen schall, verraat Burke, wat de wohre Afsicht vun sien Firma is: he schüll neemlich een poor vun de Aliens an Boord un mit na de Eer bringen, woneem se denn as bioloogsch Wapen verköfft warrn schüllt. Üm Ripley un Newt as Weerten to bruken, slutt Burke jem mit twee „Facehugger“ in’t Labor in. In letzte Sekunn kann Ripley över’n Füeralarm Acht op sik tehn. Se künnt jüst noch ruthoöllt warrn. ’N beten later kamt de Aliens in dat Labor rin un de Trupp verlütt noch meehr Lüüd, wiel sik de Rest in’n Lüftensystem torüchtütt. De letzen dree överleven vun den Trupp sünd op’n Weg na Bishop mit dat Schipp, as Nwet vun de Aliens roovt warrt. Ripley maakt sik swor ünner Wapens op’n Weg, ehr to redden.

Se kann ehr ok opspören, mutt op’n Torüchweg aver dör dat Nest vun de Königin vun de Aliens, de dor Eier leggen deit. Se kennt in Ripley en Gefohr un lett jem dorüm gahn, man as bi’t Rutgahn blangen Ripley jüst en Ei apen geiht, ballert se ehr hele Munitschoon in dat Nest un sett dat in Brand, bevör se flücht. De Königsche neiht achteran.

Kort vör de Explosion vun’n Reakter warrt se vun Bishop reddt, man de Königsche kann sik in’t Fohrwark versteken, ahn dat de annern dat markt, so dat se mit an Boord vun’t Ruumschipp kamen kann. Dor kummt dat twüschen Ripley un dat Beest to’n Kamp op Leven un Dood. Mit Help vun’n Laadroboter un de automaatschen Luftslüüs vun’t Schipp, kann Ripley de Königin opletzt in’n Weltruum smieten un de swor mitnahmen Överlevers künnt na de Eer torüchflegen.

Produkschoon

[ännern | Bornkood ännern]
Gale Anne Hurd un James Cameron wiest dat Plakaat to Aliens, September 1986

Dat Tostannenkamen

[ännern | Bornkood ännern]

Alien, de eerste Film ut de Reeg, weer 1979 en groden Spood in de Kinos. Dat geev dorna vele Filmen, de op den glieken Inholt ut weern un versöcht hebbt, den Spood natomaken, man keen vun jem hett dat würklich henkregen. As nu doröver snackt weer, de Geschicht wietertospinnen, weern de Produzenten vun 20th Century Fox eerst gor nich so andahn vun den Infall, vun wegen dat se bang weern, ok en Flop to lannen. Man, bi de Co-Produkschoonsfirma Brandywine Productions weer man övertüügt, dat een dormit doch wedder Spood hebben künn. Man weer sik aver eenig, dat dorför en ne’en Ansatz her müss.

Ofschoonst bi Alien noch vele lose Ennen dor weern, as to’n Bispeel de Fraag, wat Ripley dorna passeert is, künnen sik de Firmen aver nich eenig warrn, un Brandywine hett sik wedder mit’n annere Produkschoon befaat. Se wullen Kuntakt opnehmen mit James Cameron, üm em dat futuristische Spartacus-Projekt antobeden, dat he aver nich maken wull. Walter Hill un David Giler wullen aver so geern mit em arbeiten, dat se em den tweeten Deel to Alien anboden hebbt. As’n groden Fan vun den Film hett Cameron glieks toseggt. As Vörgaav vun de Produzenten hett he blots seggt kregen, dat Ripley tosamen mit Soldaten vörkamen schüll.

Cameron hett vör de Dreiharbeiten to Terminator fiefunveertig Sieten as Vörlaag to Aliens schreven. De Karn weer, de Figur Ripley beter to beschrieven, de he as en scheedt Fro beschreev, un Moder vun en Dochter, de ehr anschulligt, ehr torüchlaten to hebben. Fehlt hett in de Vörlaag noch de Rull vun Carter Burke un ok ’n Reeg annere Saken weer dor noch anners dacht. Dat Geld, dat för den Terminator bruukt warrn de, weer to de Tiet noch nich seker, un so hett Cameron de fre’e Tiet nütt, blangen dat Dreihbook to Aliens ok noch dat Skript to Rambo: First Blood Part II to schrieven. As he denn mit den Dreih von Terminator anfangen künn, weern de Produzenten mit dat Skript to Aliens tofreden noog, dat se em Tiet laten hebbt bit na den Dreih. Tosätzlich hebbt se em ok noch den Posten as Speelbaas anboden.

Cameron hett lang över dat Anbott nadacht un hett oletzt toseggt ünner de Bedingen, dat Gale Anne Hurd, in de he sik wiel den Dreih to Terminator verkeken harr, den Film mitproduzeeren dröff. He hett noch vele Ännern anbröcht, bevör de eerste fardige Faten vun’t Dreihbook an Brandywine güng. Ok de Android Bishop is noch mol kumplett överarbeit worrn, so dat he opletzt „minschlicher“ schienen de. Na letzte Ännern tosamen mit Hill un Giler is dat Dreihbook an’n 30.Mai 1985 bi Brandywine ingeven worrn[1].

Sünners veel Tiet is in de Utrüsten vun de Marines steken worrn. So is as Transportpanzer en ollen Flegersleper vun’n Flaaghaven London-Heathrow utkarnt un ümboot worrn. De Wapen vun de Marines sünd ut enkelte Delen vun Standard-Wapen tohopenboet worrn. So besteiht ünner annern de M56 Smartgun, de vun Vasquez un Drake bruukt warrt, to’n groden Deel en MG42, en Relikt vun de düütsche Wehrmacht. De Schuulwesten vun de Soldaten sünd vun Terry English utklamüstert worrn, de en Fackmann is för militäärsch Utrüsten in Filmen[2].

Staff

[ännern | Bornkood ännern]

Gordon Carroll, David Giler un Walter Hill harrn beslaten, bi Aliens blots noch as utföhren Produzenten to arbeiten, un so müss sik Gale Anne Hurd alleen dorüm kümmern, woans dat Geld för den Film an’n besten bruukt warrn künn. As eerste Kameramann weer toeerst Dick Bush vörsehen, man vun wegen künstlerische Differenzen keem en Tosamenarbeit mit Cameron nich tostannen. Maakt hett dat an’n Enn Adrian Biddle, de bi’n eersten Deel Helpsmann vun’n Kameramann Derek Vanlint weer. Bi’t Tosamenstellen vun de Storyboards hett Ron Cobb holpen. He hett sik ok den Kumplex vun de Kolonie, de Fohrtüüch vun de Kolonisten, Wapen, Uniformen un den Atmosphärenwannler utdacht. As Binnenutstatter is Crispian Sallis in de Kru hollt worrn, de tosamen mit den James-Bond-Veteranen Peter Lamont de Vörlagen in wohrhaftige Gestalten ümsetten schüll.

De Trickeffeken hett Cameron an de L. A. Effect Group geven, vun wegen dat he twee vun de Mitarbeiters noch vun en fröhere Arbeit kennen de. För en Koppel vun wietere Effektopnahmen sünd Brian Johnson un John Richardson in den Staff ropen worrn. De beiden weern noch vun Alien her bekannt. In en fröhe Phaas vun’n tweeten Deel harr Cameron ok versöcht, H. R. Giger, den Designer vun den oorsprünglichen Alien, dorto to hollen. Man, de weer to dull mit sien Arbeit för Poltergeist II: The Other Side beschäftigt. Opletzt hett Cameron noch Stan Winston fraagt, sik üm de Sünnereffekten bi de Masken kümmern. Gliektietig kemen ok Alec Gillis un Tom Woodruff in de Kru, de bit hüüt an jeden Alien-Film mitarbeit hebbt. As Giger nich praat weer, hett Cameron dat Design vun de Alien-Königin sülvst övernahmen[1].

Casting

[ännern | Bornkood ännern]

Dat Dreihbook vun Cameron, dat en depere Charakterdorstellen vun Ripley vörsehn hett, hett Sigourney Weaver dorvun övertüügt, de Hööftrull to övernehmen. Bi’t Vörspreken hebbt de Anfangers Jenette Goldstein un Carrie Henn beindruckt. De Rull Hicks schüll toeerst vun James Remar speelt warrn, is aver na Differenzen mit Cameron later vun Michael Biehn aflöst worrn, de al mit Cameron in Terminator tosamenarbeit harr. In eenige Szenen bi’t Lannen is noch Remar in’n fardigen Film to sehn. Vun de Kru vun Terminator sünd ok Lance Henriksen un Bill Paxton mit na Aliens kamen. De Stand-up-Comedian Paul Reiser is utwählt worrn för den nich so dörsichtigen Carter Burke. För den wieteren Kreis vun de Spreekrullen sünd noch Al Matthews un de Kanadier William Hope dortokamen. De annern Marines sünd in’n Film blots wenig to sehn.

För ehr Rull hett Sigourney Weaver een Million US-Dollar kasseert. Dat is 30 mol mehr as bi’n eersten Deel[3]. En so grode Gaasch hett vör ehr noch keen Dorstellersche kregen – mit Utnahm vun Elizabeth Taylor, de för Cleopatra vun wegen de velen Klauseln in’n Verdrag mehr Geld kregen hett.

Dreiharbeiten

[ännern | Bornkood ännern]

De Film is vun Oktober 1985 bit Februar 1986 in de Pinewood Studios bi London dreiht worrn. De Plaan, den Cameron för de Arbeiten opstellt harr, is gau ümsmeten worrn. Toeerst weer Sigourney Weaver noch länger as dacht bi’n Dreih vun Half Moon Street bruukt, denn müss ut de Generater-Statschoon, de för de Szeen in’n Atmosphärenwannler utkeken weer, noch Asbest wegmaakt warrn un denn müssen ok noch Szenen nee dreiht warrn, as James Remar dör Michael Biehn uttuuscht worrn is. De britsche Filmcrew künn mit Cameron, de för en streng Regeer bekannt is, nich goot üm. To’n een keem de Lüüd nich mit dat Arbeitstempo vun em klor, to’n annern geev dat vele, de em dat grode Projekt nich totroen deen mit sien jüst 31 Johren. Bito is ok spekuleert worrn, dat Gale Anne Hurd blots Produzentin worrn is, vun wegen dat se de Ehfro vun Cameron weer. As een Kruliddmaat künnig worrn is, weer dat de Vermiddeln vun Hurt to verdanken, dat en Streik gau wedder bileggt worrn is. De Kru weer wedder beter toweeg, as Sigourney Weaver denn dorto kamen is un de Arbeiten denn gau wieter gahn künnen. Wieteren Vertog geev dat aver, as de L. A. Effect Group nich mit jemehr Modellopnahmen ran kemen. Dorop hen is de Firma Arkadon Motion Control to’n Ünnerstütten dorto kamen. As de Gefahr bestünn, dat de plaante Termin för den Film platzen de, is mit beide Dreihgruppen meist den helen Dag arbeit worrn, bit in’n Februar 1986 allens torech weer[1].

Dorna hett sik Cameron tosamen mit den Filmeditor Ray Lovejoy veer Weken Tiet nahmen, üm en Rohsnitt to maken. Dat Teel weer en Filmläng vun gode twee Stünnen. anners harr he nicht so faken an’n Dag wiest warrn künnt. Dorüm müssen eenige Filmszenen un -afsnitten rutsneden warrn. Ok de Fox hett noch einige Afsnitten rutnahmen ut den Film. Dorvun sünd de meisten aver naher wedder in’n Director’s Cut inbunnen worrn[1].

Filmmusik

[ännern | Bornkood ännern]

För de Filmmusik hett sik Cameron an James Horner hollen, den he noch vun fröher kennt hett. He wull nich, dat de Original-Musik vun Jerry Goldsmith ut’n eersten Deel wedder bruukt warrt. De Musik schüll sünners de Action-Szenen ünnerstütten. De Musik hett Horner in England schreven. Twee Weken harr he Tiet, üm den Musikscore to komponeeren. Dör de korte Tiet weer Horner so dull ünner Druck sett, dat dat twüschen em un den Speelbaas Striet geev. In en Interview seeg he later, dat Cameron „mehr vun em foddert hett, as he to doon in Laag weer in de Tiet, de he dorför harr“[4]. Dat hett ölven Johr bruukt, bevör de beiden in Titanic wedder tosamenarbeit hebbt.

De Filmmusik is in’n April 1986 in de EMI Abbey Road Studios in London opnahmen worrn. Dat Orchestreeren is vun Greig McRitchie vörnahmen worrn. Produzent is James Horner wesen, utföhren Produzenten weern Tom Null un Richard Kraft. Speelt hett dat London Symphony Orchestra ünner dat Regeer vun James Horner. De Musik is för den Oscar nomineert worrn.

1989 is de Filmmusik as CD bi Colosseum Schallplatten rutkamen. Vun’t glieke Label keem 2001 ok de Deluxe Edition rut mit en Samttiet vun 75 Minuuten un 46 Sekunnen. Dor sünd all komponeerte Stücken op, de to’n groden Deel gor nich in’n fardigen Film bruukt worrn sünd. Horner harr de Musik kompneert, as vun’n Film vun wegen den Vertog eerst ’n poor Fragmenten fardig weern. Bi eenige Stücken hett dorüm later de Betog to’n Film nich passt.

Kritiken

[ännern | Bornkood ännern]
  • Lexikon vun’n internatschonalen Film: Auf äußerste Spannung und fulminante Action-Szenen aufbauender Science-Fiction-Film; die ‚monströsen‘ Geschehnisse werden durch die intelligente Verknüpfung mit nachvollziehbaren Empfindungen erträglich.[5]
  • Blake French op filmcritic.com: Einer der wenigen Filme, dessen Handlung absolut vorhersehbar ist, aber er ist so versiert gemacht und so wahnsinnig aufregend, dass es nicht ins Gewicht fällt[6]
  • Roger Ebert in de Chicago Sun-Times: Die Werbung verspricht, dass Aliens dem Zuschauer Angst macht, wie nur wenige Filme zuvor, und die Werbung sollte recht behalten..[7]
  • Zitat ut Der Spiegel: [Cameron] hintergeht […] die genretypischen Klischees und Erzählmuster. Hinter dem vermeintlich trivialen Action-Entertainment seines Filmes verbirgt sich ein subtil-abgründiges Spiel mit den Erwartungen des Zuschauers. Gewohnte Kräfteverhältnisse verkehren sich in ihr Gegenteil, der Stand der Dinge wird in Frage gestellt, und daraus entsteht jene produktive Beunruhigung, die einen guten Horrorfilm stets auszeichnet..[8]

Director’s Cut

[ännern | Bornkood ännern]

1991 weer Aliens een vun de eersten Filmen överhaupt, de as Director’s Cut op Laserdisc un VHS nochmol rutbröcht worrn sünd. In de Faten sünd 16 Minuuten tosätzlich Material to sehn. Ünner annern warrt de Tokieker wies, dat Ripley en Dochter harr, de in de Twüschentiet dood is. In en sössminuutige Affolg warrt dat Leven vun de Siedlers op den Alien-Planeten wiest, woans se dat Schipp vun de Aliens finnt un so de Beester in jemehr Kolonie bringt.

Wietere Filmen

[ännern | Bornkood ännern]

Vun Ridley Scott sien Film Alien hett dat in twintig Johren noch dree wietere Filmen geven, de de Geschicht jümmer wieter spinnen deen. Na James Camerons Aliens keem 1992 Alien 3 vun den Speelbaas David Fincher rut. De opstunns letzte Film vun de Alien-Reeg weer 1997 Alien: Resurrection vun Jean-Pierre Jeunet.

Ünner de Regie vun Paul W. S. Anderson geev dat 2004 en Crossover ünner den Titel Alien vs. Predator, dat de Alien-Reeg mit de de beiden Filmen Predator (1987) un Predator 2 (1990) verbinnt. De Inholt vun’t Crossover speelt op de Alien-Reeg an. Man kann den Film as en Wieterspinnen vun de Predator-Filmen sehn un togliek ok as Vörgeschicht to Alien. Enn vun 2007 is butendem noch Aliens vs. Predator: Requiem as en Sequel produzeert worrn. De harr aver’n unafhangige Geschicht un ok annere Schauspelers.

Dit un dat

[ännern | Bornkood ännern]
  • Aliens harr an’n 18. juli 1986 Premiere in de USA. In Düütschland is de Film an’n 13. November 1986 in de Kinos kamen. Weltwiet hett he ruchweg 131 Millionen US-Dollar inspeelt – 27 Millionen mehr as de eerste Deel.[9]
  • Dat Ruumschipp, dat den Trupp na’n Planeten bringt, heet „Sulaco“, wat as’n plietschen Verwies op Ridley Scotts Alien düüt worrn is. Sulaco is de Havenstadt in den Roman Nostromo vun Joseph Conrad[10].
  • De Naam vun de Sellschop, de de Kolonie bedrieven deit, „Weyland Yutani“, is vun Ron Cobb al för den eersten Film ut de Reeg utdacht worrn. Dor warrt de aver blots eenmol kort – un dorto ok verkehrt schreven – op’n Reeknermonitor wiest. Cobb dach an en Kunzern, de de hele Welt ümspannen deit un hett dorüm den Naam vun den britschen Autohersteller Leyland nahmken, den ersten Bookstaven ännert un den Nanaam vun sien japaanschen Naver achteranstellt.

Utteken

[ännern | Bornkood ännern]

De Film Aliens hett veel Spood hatt un keem bi de Tokiekers goot an. Dat wiest sik ok in de söventeihn Filmpriesen, de de Film wunnen hett un de eenuntwintig vör de he vörslahn weer. Alleen för den Oscar is de Film sövenmol nomineert wesen un hett ok in twee Kategorien wunnen. Dat Filmwark is mit de nafolgen Priesen uttekent worrn:

Literatur

[ännern | Bornkood ännern]
  • Alan Dean Foster: Aliens – Die Rückkehr, Heyne-Verlag, München 1992, ISBN 3-453-02456-7
  • John L. Flynn: Dissecting Aliens, Verlag Boxtree, 1995, ISBN 0-7522-0863-2
  • Eckhard Pabst: Mythen – Mütter – Maschinen. Das Universum des James Cameron, Verlag Ludwig, Kiel 2005, ISBN 3-933598-71-0
  • Lutz Döring: Erweckung zum Tod – Eine kritische Untersuchung zu Funktionsweise, Ideologie und Metaphysik der Horror- und Science-Fiction-Filme Alien 1–4, Verlag Königshausen & Neumann, Würzborg 2006, ISBN=3-8260-3302-7
  • Susanne Marschall: Aliens – Die Rückkehr in: Farbe im Kino, Verlag Schüren, Marborg 2005, ISBN 3-89472-394-7
  • Ludwig Gangkofer, Mona Mahmoud, Kathrin Zauner: Alien Eine Kultfilmreihe, Fachverlag für Filmliteratur, Landshut 2007, ISBN 978-3-9809390-4-1

Weblenken

[ännern | Bornkood ännern]

Borns

[ännern | Bornkood ännern]
  1. ↑ a b c d Dissecting Aliens, John L. Flynn
  2. ↑ Wapentheorien to Aliens op www.filmmusikwelt.de
  3. ↑ The Years of Living Splendidly von Richard Corliss vom 28. Juli 1986
  4. ↑ Interview mit Horner in Soundtrack!, Johrgang 16, Utgaav 64 vun’n Dezember 1997, Daniel Schweiger
  5. ↑ Kritik in’t Lexikon vun’n internatschonalen Film
  6. ↑ Kritik vun Blake French (en)
  7. ↑ Kritik vun Roger Ebert vun’n 18. Juli 1986 (en)
  8. ↑ Ronald M. Hahn/Volker Jansen: Lexikon des Science-Fiction-Films : [2000 Filme von 1902 bis heute]. 7. Oplaag, Wilhelm Heyne Verlag, München 1997, ISBN 3-453-11860-X. Band 1, S. 47
  9. ↑ Box Office Indrag vun Alien
  10. ↑ Kaveney, S.150
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Aliens&oldid=924846“