skriftspråk

Når ein skal skrive eit skriftspråk, bruker ein skrift, for eksempel eit alfabet.

Eit eksempel er det latinske alfabetet, som blir brukt til norsk og mange andre språk. Andre eksempel på alfabet:

• Det kyrilliske alfabetet
• Det greske alfabetet
• Det arabiske alfabetet
• Det hebraiske alfabetet

I eit alfabet står dei fleste bokstavane for éin språklyd, som bokstavane i det latinske alfabetet.

Det kinesiske skriftspråket blir ikkje skrive med eit alfabet, men fleire tusen teikn, som har både tyding og uttale. Mange teikn står for heile ord. Eit eksempel er teiknet 马, som tyder «hest» og blir uttalt mǎ.

Det har vore fleire skriftsystem gjennom historia som ikkje er i bruk lenger, for eksempel runer, kileskrift og hieroglyfar.

Dei første skriftspråka oppstod i Mesopotamia og Egypt for litt over 5000 år sidan — med kileskrift i Mesopotamia og hieroglyfar i Egypt. Desse skriftsystema var ikkje alfabet, og likna meir på den kinesiske skrifta. Før dette fanst det berre talespråk, og framleis blir dei fleste språka i verda berre snakka.

Det varierer kor like skriftspråk og talespråk er. Nokre skriftspråk er svært like slik ein snakkar, for eksempel finsk. Då skriv ein ord ganske likt som det ein seier dei. Slike skriftspråk har som regel fått ei fast form ganske nyleg.

Andre skriftspråk er mindre like slik ein snakkar, for eksempel engelsk eller fransk. Desse skriftspråka blei laga for over 500 hundre år sidan, då folk snakka på ein heilt annan måte enn i dag.

• språk
• talespråk