[go: up one dir, main page]

Jump to content

obtineo

E Victionario

Verbum transitivum

[+/-]

Notatio

[+/-]

ob + teneo.

obtin|ĕō, -ēre, -ŭī, -tum

  1. accipere.

Coniugatio

[+/-]
Radix praesens obtin-
Praesens indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. obtineō obtinēmus I. obtineor obtinēmur
II. obtinēs obtinētis II. obtinēris obtinēminī
III. obtinet obtinent III. obtinētur obtinentur
Imperativus
act. obtinē obtinēte pass. obtinēre obtinēminī
Imperativus futurus
II. obtinētō obtinētōte II. obtinētor
III. obtinētō obtinentō III. obtinētor obtinentor
Praesens subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. obtineam obtineāmus I. obtinear obtineāmur
II. obtineās obtineātis II. obtineāris obtineāminī
III. obtineat obtineant III. obtineātur obtineantur
Imperfectum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. obtinēbam obtinēbāmus I. obtinēbar obtinēbāmur
II. obtinēbās obtinēbātis II. obtinēbāris obtinēbāminī
III. obtinēbat obtinēbant III. obtinēbātur obtinēbantur
Imperfectum subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. obtinērem obtinērēmus I. obtinērer obtinērēmur
II. obtinērēs obtinērētis II. obtinērēris obtinērēminī
III. obtinēret obtinērent III. obtinērētur obtinērentur
Futurum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. obtinēbō obtinēbimus I. obtinēbor obtinēbimur
II. obtinēbis obtinēbitis II. obtinēberis obtinēbiminī
III. obtinēbit obtinēbunt III. obtinēbitur obtinēbuntur
Radix perfecta obtinŭ-
Perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. obtinŭī obtinŭimus
II. obtinŭistī obtinŭistis
III. obtinŭit obtinŭērunt
Perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. obtinŭerim obtinŭerīmus
II. obtinŭerīs obtinŭerītis
III. obtinŭerit obtinŭerint
Plusquam perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. obtinŭeram obtinŭerāmus
II. obtinŭerās obtinŭerātis
III. obtinŭerat obtinŭerant
Plusquam perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. obtinŭissem obtinŭissēmus
II. obtinŭissēs obtinŭissētis
III. obtinŭisset obtinŭissent
Futurum perfectum
act. sing. plur.
I. obtinŭerō obtinŭerimus
II. obtinŭeris obtinŭeritis
III. obtinŭerit obtinŭerint
Infinitivi
act. pass.
praes. obtinēre obtinērī
perf. obtinŭisse
Participia
praes. obtinēns, -entis
perf. obtentus, -a, -um
fut. obtentūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. obtinendum, -ī
adiect. obtinendus, -a, -um
supina obtentum, obtentū


Loci

[+/-]
Caesar
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI


class.

Translationes

[+/-]

Anglice

get en

Germanice

erhalten de, bekommen de