[go: up one dir, main page]
Saltar ao contido

Harald Ertl

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaHarald Ertl

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento31 de agosto de 1948 Editar o valor en Wikidata
Zell am See, Austria Editar o valor en Wikidata
Morte7 de abril de 1982 Editar o valor en Wikidata (33 anos)
Gießen, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte accidental, accidente de aviación Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un, xornalista Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaAlemaña Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata

Harald Ertl, nado en Zell am See o 31 de agosto de 1948 e finado o 7 de abril de 1982, foi un piloto de carreiras, automóbiles e xornalista austríaco. Ertl asistiu á mesma escola que os pilotos de Gran Premio Jochen Rindt e Helmut Marko.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Ertl lucía un impecable bigote e barba estilo inspector Clouseau. Xornalista, abriuse paso a través da Fórmula Vee e Super Vee alemá, e logo na Fórmula Tres, antes dun exitoso cambio para os Vehículos de Turismo. Durante este período, logrou o patrocinio suficiente para entrar na Fórmula Un, con varios equipos entre 1975 e 1980. Ertl é recordado como un dos catro pilotos que axudou a sacar a Niki Lauda do seu coche Ferrari en chamas no Gran Premio de Alemaña de 1976.[1][2]

Inicios

[editar | editar a fonte]

En 1969, comprou un coche de Fórmula 5, gañou seis carreiras, pero tamén rodou en Nürburgring. Foi segundo na Copa de Europa cun chasis Kaimann en 1970, e participou tamén nunha rolda do Championnat de France cun March-Ford 703, no circuíto Aéroport Dijon-Longvic.Continuou na F3 na seguinte tempada, disputando unha selección de carreiras en Inglaterra, sendo o seu mellor resultado noveno no Circuíto de Brands Hatch.[3][4]

En 1971, tamén participou no Campionato Europeo de Turismos, pilotando un Alfa Romeo, obtendo un terceiro lugar en Monza nas 4 horas de Monza. Para 1972, pasouse ao equipo BMW-Alpina no Deutsche Rennsport Meisterschaft. O mellor resultado da tempada, foi un cuarto posto na primeira carreira, Internationale ADAC-Eifelrennen, que tivo lugar no circuíto de Nürburgring.[5][6]

1973 viu a Ertl continuar mesturando a Fórmula 3 e Touring Cars, con pouco éxito, ata que en setembro, xunto a Derek Bell gañaron o RAC Tourist Trophy, con ambos pilotos gañando cada un a súa respectiva eliminatoria, para lograr unha vitoria global.[7][8]

Para 1974, o seu obxectivo principal era o Deutsche Formel 3 Polifac Trophy. Unha vez máis, o seu mellor resultado foi en Nürburgring, onde terminou en cuarto lugar. Mentres tanto, tamén competiu no Formal Super Vee Gold Pokal, quedando 19º na clasificación final. Durante esta tempada, Ertl fixo a súa estrea na F2, competindo nos eventos da Campionato europeo de pilotos de F2 en Hockenheim.[9][10]

En 1975 Ertl asinou con Fred Opert Racing para seguir competindo na F2. Na terceira carreira co equipo, logrou o podio. Un terceiro lugar na Internationales ADAC-Eifelrennen, celebrada no circuíto de Nürburgring permitiulle reunir o diñeiro suficiente, así como o patrocinio de Warsteiner para empezar a competir na F1.[8][11]

Carreira na F1

[editar | editar a fonte]

En 1975, o patrocinio de Warsteiner permitiulle pilotar un Hesketh 308 na Fórmula Un, preparado por Hesketh coa súa librea de ouro. Na súa estrea no Gran Premio de Alemaña, terminou oitavo. Na seguinte carreira en casa retirouse, e logo terminou noveno en Monza.[12]

Alentados por estes resultados, estaba prevista unha tempada completa con Hesketh no ano 1976. No Gran Premio de Suráfrica clasificouse na última fila e rematou 15º. Nas seguintes carreiras ou non logrou cualificar, ou cualificou no fondo da grella, con retiradas anticipadas debido a fallas mecánicas. Malia non estar satisfeito co rendemento do equipo aportoulle cartos, e case anota un punto cando rematou en sétimo lugar no Gran Premio do Reino Unido de 1976, aínda que a tres voltas do primeiro.[13]

Dúas semanas máis tarde no Gran Premio de Alemaña de 1976, Ertl foi un dos catro pilotos que axudou a sacar a Niki Lauda do seu Ferrari en chamas logo do grave accidente de Lauda durante a segunda volta da carreira. O resto da tempada viuno acabar en oitavo lugar outras dúas veces, en casa e no chuvioso Gran Premio do Xapón.[13]

Ertl continuou con Hesketh unha terceira tempada, participando nalgunhas carreiras europeas, finalizou 9º no Gran Premio de Bélxica de 1977. Deixou Hesketh logo do Gran Premio de Francia de 1977 onde unha vez máis non puido clasificarse para a carreira.

Nalgunhas carreiras en 1978, Ertl participou con Ensign, pero as cousas aí aínda foron peor, os coches non terminaban ou ata peor, cando non precualificaron en Monza. No mesmo evento, que tivo outra oportunidade co coche de reserva do equipo alemá ATS, pilotado habitualmento por Jochen Mass lesionouse na proba pre-Monza uns días antes. Non logrou pasar o corte.

Dous anos máis tarde, Ertl probou unha vez máis con ATS no Gran Premio de Alemaña de 1980 co mesmo resultado. O último Gran Premio de Fórmula 1 no que participou foi no seu país de orixe no Gran Premio de Austria de 1978.

Cando non participaba en carreiras de F1, Ertl seguía competindo en F2 aínda que con moi pouco éxito. Nestas tres tempadaa, só terminou unha vez entre os seis primeiros. cando deixou os monoprazas, Ertl volveu a Deutsche Rennsport Meisterschaft [DRM] en 1977, agora que a serie cambiara a Grupo 5.[14]

Anos na DRM

[editar | editar a fonte]

En base a súa experiencia co seu BMW, Schnitzer Motorsport desenvolveu un Toyota Celica Turbo LB para Ertl en 1977. Schnitzer volveu de novo con BMW na tempada 1978, contratando os servizos de Ertl. Este movemento converteuno nun dos principais candidatos ao título. Como o Porsche Kremer Racing de Bob Wollek estaba lonxe da cabeza, os representantes de Ford, o Escort de Zakspeed era obsoleto, e o Ford Capri Turbo non era fiable. Ertl gañou cinco das 11 carreiras durante a tempada, cun segundo lugar no final da tempada, un evento de Super Sprint en Nürburgring, co que gañou o campionato.[15]

Malia lograr o título con Schnitzer, Ertl cambiouse a Zakspeed para as seguintes dúas tempadas. 1979 comezou cunha prometedora vitoria na primeira rolda no Zolder, e na seguinte carreira logrou un terceiro posto en Hockenheim. Malia que gañou unha vez máis en Mainz-Finthen, a tempada converteuse en miserable con seis abandonos ou retiradas antes de empezar das 11 carreiras, co Ford Capri Turbo de Zakspeed. Mentres tanto, Zakspeed tamén desenvolveu un Lotus Europa con motor central para os 1000 km de Nürburgring. Tampouco terminou a carreira. A tempada seguinte foi igual que a anterior, Ertl seguía tendo mala sorte: 8 poles, 4 vitorias e 6 retiradas.[16][17][18]

Harald Ertl non competiu internacionalmente en 1981, pero planeaba volver na Copa Renault 5 Turbo de 1982. Lamentablemente, antes de que estes plans chegaron a bo porto, Ertl morreu nun accidente de aviación á idade de 33 anos. Viaxaba nun Beechcraft Bonanza pilotado polo seu cuñado o Dr. Jörg Becker-Hohensee de Mannheim á súa casa de vacacións en Sylt no norte de Alemaña para unhas vacacións de Pascua. Cando levaban menos dunha cuarta parte da distancia do voo, fallou o motor bacedo que o avión se estrelara cerca Giessen. A esposa de Ertl Vera e o seu fillo Sebastián resultaron feridos, pero Becker-Hohensee, Ertl e a súa sobriña morreron.

Rexistro de carreiras

[editar | editar a fonte]

Resumo de carreiras

[editar | editar a fonte]
Tempada Series Posición Equipo Coche
1971 European Touring Car Championship [19] 31º Alfa Romeo Hähn
Autodelta SpA 		Alfa Romeo GTAm
1972 Deutsche Rennsport Meisterschaft [20] 27º BMW-Alpina BMW 2002
1973 Formula Super Vee Europe [21] 12º Maco-Volkswagen
Deutsche Rennsport Meisterschaft [22][23] 40º Auto-Fox-Racing Team Alfa Romeo 2000 GTAm
1974 Polifac Formel 3 Trophy [24][25] 13º Caravanbau Günther Hennerici
Hannen Alt Racing Team 		Rheinland-Toyota 374
Formal Super Vau Gold Pokal [26] 19º Horag-Volkswagen
Formula Super Vee Europe [27] 21º Horag-Volkswagen
1975 European Championship for Formula 2 Drivers [28][29] 19º Fred Opert Racing Chevron-BMW B27
Interserie[23][30] 25º Rex-Auto-Racing-Team Rex-Cosworth SP1
1976 European Championship for Formula 2 Drivers [31][32] 15º Motor Racing Company
Fred Opert Racing 		March-BMW 752
Chevron-BMW B35
1977 Deutsche Rennsport Meisterschaft [23][33] 25º Optische Werke Rodenstock
Toyota Deutschland 		BMW 2002 Turbo
Toyota Celica LB Turbo
1978 Deutsche Rennsport Meisterschaft [23][34][35] 1º Sachs-Sporting BMW 320 Turbo
1979 Deutsche Rennsport Meisterschaft [23][36] 10º Sachs-Sporting Ford Capri Turbo
Interserie – Div. 2[23][37] 18º Minolta Camera Team Lotus Europa Turbo
1980 Deutsche Rennsport Meisterschaft [23][38] 7º Sachs-Sporting Ford Capri Turbo

Resultados completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Pos. Puntos
1975 Warsteiner Brewery Hesketh 308 Cosworth V8 ARX BRA RSA ESP MON BEL SWE NED FRA GBR ALE
8 		AUT
Ret 		ITA
9 		USA NC 0
1976 Hesketh Racing Hesketh 308D Cosworth V8 BRA RSA
15 		USW
NSC 		ESP
NSC 		BEL
Ret 		MON
NSC 		SWE
Ret 		FRA
Ret 		GBR
7 		ALE
Ret 		AUT
8 		NED
Ret 		ITA
16 		CAN
NTS 		USA
13 		XPN
8 		NC 0
1977 Hesketh Racing Hesketh 308E Cosworth V8 ARX BRA RSA USW ESP
Ret 		MON
NSC 		BEL
9 		SWE
16 		FRA
NSC 		GBR ALE AUT NED ITA USA CAN XPN NC 0
1978 Sachs Racing Ensign N177 Cosworth V8 ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE
11 		AUT
Ret 		NED
NSCP 		NC 0
ATS Engineering ATS HS1 ITA
NSC* 		USA CAN
1980 Team ATS ATS D4 Cosworth V8 ARX BRA RSA USW BEL MON FRA GBR ALE
NSC 		AUT NED ITA CAN USA NC 0
* Ertl non logrou pre cualificar para esta carreira no seu Ensign, posteriormente participou na sesión de cualificación con ATS, e de novo fracasou na cualificación.

Resultados completos no campionato europeo de Fórmula 2

[editar | editar a fonte]

(key) (Carreiras en negra indican pole position; carreiras en itálica indicab volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Pos Pts
1974 Team Obermoser Jörg - Eurorace March 742 BMW M12 BAR HOC
Ret 		PAU SAL HOC MUG KAR PER NC 0
Chevron Racing Team Chevron B27 HOC
22 		VAL
1975 Fred Opert Racing Chevron B27 BMW M12 EST THR
Ret 		HOC
Ret 		NÜR
3 		PAU
Ret 		18º 4
Chevron B29 HOC
7 		SAL
11 		ROU
Ret 		MUG
Ret 		PER
12 		SIL
Ret 		ZOL NOG VAL
1976 Motor Racing Company March 752 BMW M12 HOC
6 		15º 2
Harald Ertl Chevron B35 THR
Ret
Fred Opert Racing VAL
12 		SAL
17 		PAU HOC
Ret 		ROU MUG
15 		PER
7 		HOC
Ret
Chevron Racing Team EST
10 		NOG
1977 Team Warsteiner Eurorace Chevron B35 BMW SIL THR HOC
Ret 		NÜR
Ret 		VAL PAU MUG ROU NOG PER MIS EST DON NC 0
1978 Autovermeitungen March 782 BMW THR HOC
Ret 		NÜR PAU MUG VAL ROU DON NOG PER MIS NC 0
ICI Chevron Cars Chevron B42 HOC
NSC

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]

Referencias

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Harald Ertl | | F1 Driver Profile". ESPN.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2014. Consultado o 2014-05-30. 
  2. ↑ "Harald Ertl Profile - Drivers - GP Encyclopedia - F1 History on Grandprix.com". Grandprix.com. Consultado o 2014-05-30. 
  3. ↑ "Formula 3 1970 - Europe - Dijon, 07.06". Formula2.net. Consultado o 2014-05-30. 
  4. ↑ "Formula 3 1971 - Brands Hatch 02.05". Formula2.net. Consultado o 2014-05-30. 
  5. ↑ "1971 ETCC - round 1 / CI di Turismo - round 1". Touringcarracing.net. 1971-03-14. Consultado o 2014-05-30. 
  6. ↑ "1972 DRM - round 1". Touringcarracing.net. 1972-04-30. Consultado o 2014-05-30. 
  7. ↑ "1973 ETCC - round 8 / Spanish TCC - round 7". Touringcarracing.net. 1973-09-23. Consultado o 2014-05-30. 
  8. ↑ 8,0 8,1 "F1's answer to ZZ Top". 8w.forix.com. Consultado o 2016-01-30. 
  9. ↑ "Formula 3 1974 - Nürburgring, 08.09". Formula2.net. Consultado o 2014-05-30. 
  10. ↑ Darren Galpin. "1974 Formel Super Vau Gold Pokal". Teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2014-05-30. 
  11. ↑ "Formula 2 1975 - Eifelrennen". Formula2.net. Consultado o 2014-05-30. 
  12. ↑ "Niki Lauda dominates but year is marred by Hill's death". ESPN.co.uk. Consultado o 2016-01-30. [Ligazón morta]
  13. ↑ 13,0 13,1 "Hunt takes title despite Lauda's bravery". ESPN.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2014. Consultado o 2016-01-30. 
  14. ↑ "DRM Part 2: 1977-1981". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-05-30. 
  15. ↑ "Deutsche Rennsport Meisterschaft - 1978". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-05-30. 
  16. ↑ "Harald Ertl, Austria". Racing Sports Cars. Consultado o 2016-01-30. 
  17. ↑ "Deutsche Rennsport Meisterschaft - 1979". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-05-30. 
  18. ↑ "Deutsche Rennsport Meisterschaft - 1980". Touringcarracing.net. Consultado o 2014-05-30. 
  19. ↑ "European Touring Car Championship 1971 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2014-05-30. 
  20. ↑ "DRM (German Racing Championship) 1972 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2014-05-30. 
  21. ↑ "Formula Super Vee Europe 1973 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2014-05-30. 
  22. ↑ "DRM (German Racing Championship) 1973 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 Harald Ertl (A) - All Results - Racing Sports Cars
  24. ↑ "Deutsche Formel 3 Polifac Trophy 1974 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  25. ↑ Formula 3 1974 - Championship Tables
  26. ↑ "1974 Formel Super Vau Gold Pokal". Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 28 de marzo de 2016. 
  27. ↑ "Formula Super Vee Europe 1974 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  28. ↑ "Formula 2 1975 - Tables". www.formula2.net. Consultado o 2016-01-30. 
  29. ↑ "Formula 2 Europe 1975 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  30. ↑ "Interserie 1975 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  31. ↑ "Formula 2 1976 - Championship Tables". www.formula2.net. Consultado o 2016-01-30. 
  32. ↑ "Formula 2 Europe 1976 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  33. ↑ "DRM (German Racing Championship) 1977 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  34. ↑ "DRM (German Racing Championship) 1978 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  35. ↑ "1978 DRM". touringcarracing.net. Consultado o 2016-01-30. 
  36. ↑ "DRM (German Racing Championship) 1979 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  37. ↑ "Interserie - Div. 2 1979 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
  38. ↑ "DRM (German Racing Championship) 1980 standings | Driver Database". Driverdb.com. Consultado o 2016-01-30. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Harald_Ertl&oldid=6828416»