Mazarete
Mazarete | |||
---|---|---|---|
municipo en Hispanio vd | |||
Administrado | |||
Lando | Hispanio | ||
Regiono | Kastilio-Manĉo | ||
Provinco | Gvadalaĥaro | ||
Komarko | Senjorlando de Molina-Alto Tajo | ||
Poŝtkodo | 19286 | ||
Retpaĝaro | retejo | ||
Demografio | |||
Loĝantaro | 27 (2023) [+] | ||
Loĝdenso | 0 loĝ./km² | ||
Geografio | |||
Geografia situo | 41° 0′ N, 2° 10′ U (mapo)41.0008772-2.1590731Koordinatoj: 41° 0′ N, 2° 10′ U (mapo) [+] | ||
Alto | 1 235 m [+] | ||
Areo | 56 km² (5 600 ha) [+] | ||
| |||
| |||
Alia projekto | |||
Vikimedia Komunejo Mazarete [+] | |||
Mazarete estas municipo en Hispanio, en la aŭtonoma komunumo, do regiono Kastilio-Manĉo kaj la provinco Gvadalaĥaro. Laŭ la stato de 2023 en la municipo vivis 27 loĝantoj sur areo de 56 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 0,5 loĝantoj/km².
Situo
[redakti | redakti fonton]Mazarete situas en la nordorienta parto de Kastilio-Manĉo en la komarko aŭ distrikto Senjorlando de Molina-Alto Tajo en la orienta parto de la provinco Gvadalaĥaro, je altitudo de 1235 m super marnivelo; je 108 km el Gvadalaĥaro, la provinca ĉefurbo. La geografiaj koordinatoj estas 41°00′03″N 2°09′33″Ok. Najbaras la municipoj Anguita, Luzón, Ciruelos del Pinar, Maranchón, Selas, Anquela del Ducado, Cobeta, Ablanque kaj Riba de Saelices.
Historio
[redakti | redakti fonton]Post la Hispana Enlanda Milito la loĝantaro falis el pinto en 1950 al 38 en 2016, tio estis oni perdis loĝantojn pro diversaj tialoj: nome bataloj, prizono, politika persekutado, malsato ktp. Meze de la 20a jarcento la loĝantaro de multaj vilaĝoj de la regiono atingis pinton, kaj ankaŭ ĉe Mazarete, sed poste okazis elmigrado, senloĝigo kaj maljuniĝo de la loĝantaro ĉefe dum la 1960-aj kaj 1970-aj jaroj, kaj ankaŭ ĉe Mazarete kie la nombro de loĝantoj falis al la nunaj 27 en 2023.
Ekonomio
[redakti | redakti fonton]Agrikulturo, forstado kaj brutobredado tradicie. Pensioj de emerituloj. Proksime estas kuŝejo de uranio. Ĉefaj vidindaĵoj estas preĝejo de Nia Sinjorino de la Ĉieliro, konstruita en la 16-a jarcento, kaj la ermitejoj de Sankta Mameso kaj de Sankta Roĥo.